Tiende Jaa: - Nummer 35 Zaterdag 18 April 1914 GAZET VAN HASSELT INSCHRIJVIN GSPRIJS : Voor Hasselt : 2,00. ; voor den buiten 2,so h. vooi den vreemde, de verzendingskosten daaren-boven. Prijs van^jet nummer : 0,0$ fr. Men schrijft in ter St-Quintinus-Drukkerij, Nieuwstraat, Hasselt en op de postkantoren. Aile opstellen en aankondigingen moeten gezonden worden vôôr Donderaag-morgen. KATHOLIEK EN VLAAMSCHGEZIND WEEKBLAD CREDO ET PUGNO 2)ruhker=IHîtûev>er : Eua. Xcén. Iftieuwstraat. Ifoasselt. AANKONJJlvilWvil^lN 0,15 fr. den gewonen drukregel of dea yier-kanten centimeter, gerechtelijke inlasschingen i,oofr. Herhaalde aankondigingen en reklamen volgens overeenkomst. Inzending van 1 ex. van elk nieuw boek geeft recht op eene aankondiging, — van i ex. op eene beoordeeling. Godsdienstige en Gesehiedkundisre KALENDER. 'ONDAG 19. — H. Emma. 9 April 1839. - Willem I aanvaardthet verdrag" der XXIV artikelen. vlAANDAG 20. — H, Anastasius, klui- zenaar op den berg Sinaï (7e eeuw). to April 1707. — Overlijden te Parijs van den kundigen plaatsnijder Geraard Edelinck, in 1649 te Antwerpen gë-boren.DINSDAG 21. — H. Anselmus. îi April 1021. - Dood van Walbodo, bisschop van Luik. WOENSDAG22. — HH. Alexander en Epipodus, de eerste uit Griekenland, de andere uit Frankrijk door eene teedere vriendschap verbonden, bejden martelaars in 177 ; Epipodus werd ont-hoofd, Alexander 2 dagen later ge-kruisigd.22 April 1724. — Geboorte van Emmanuel Kant, te Koningsbergen. Hij was de zoon-van eenen zadelmaker, deed goede studiën en werd huisleeraar in zijne geboorteplaats. Was een der grootste sterrekundigen en wjjsgeeren van zijn tijd. DONDERDAG. 23. — HH. Félix, For-tunatus en A chiliens. 23 April 1616. — Dood van William Shakespeare, den grootsten engelschen tooneeldichter, schrijver van « Ham-let », « Macheth », enz. VRIJDAG 24. — Fi H. Fidelis, krijgs-man, en Ceiona, vrouw van een krijgs-man, martelaars Ci77). 24 April £647. — Overwinning van Kei-zer Kaiel V over de protestanten te Muhlberg. 7ATERDAG 25. — H. Marcus. 25 April 1571. - Te Maeseyck vallen hagelsteenen zoo dik als kleine eieren ; op de Markt werd er een opgeraapt die vier ons woog. rtryytfy ITTT T T » ? y De drie plichten van den waren katholek, ten opzichte der christelijke bladen zijn : Inteekenen ! Aanbevelen I Medewerken ! j A A À li 1* * WETCE VENDE VERKIEZINGEN. Katholieke Kandidaten KAMER. 1. Lod. Ooms, notaris, te Tes-senderloo.2. Jan Ramaekers, ijzergie-ter te Zeelhem. 3. Ridder Albr. de Menten, eigenaar te St-Truiden. Plaatsvervangers : 1. Graaf Ed. de Meeus, ingénieur te Kerkom. 2. Jaak Roelants, dokter te Hasselt, 3. Jul. Bauduin, fabrikant te Jeuck. Aangekondigde meetingen. /<?" April, te St - Lambrechts-Herck, Curingen en Wimmertingen. 26° April, te Asch en Niel. }n Mei, te Genck, Sutendael en Diepenbeek. 10° Mei, in 't kanton St Truiden. /7" Mei, te Zonhoven, Op-Glab-beek en Neer-Glabbeek. 21" Mei, te Hasselt. STAÏQSBEWUSTZIJN. 't Zou opzettelijk gelogen zijn, moest iemand nog beweren : er is geene middenstandsbeweging ! O, wie oogen heeft, en ziende is, die raoet weten dat er wel eene middenstandsbeweging is,dat er burgers-inrichtingen zijn, welke bloeien en groeien en deugdelijk werk verrich -ten.En toch ontbreekt er iets, en iede-reen voelt het : de burgerstand hangt op verre na niet aaneen zooals de werkraansstand, zooals de rijke klas-sen.De middenstanders bevinden ziçh al te veel verdeeld in afzonderlijke groepjes van allerlei aard : zooveel beroepen, zooveel ambachten en 00k zooveel verschillende bonden, die maar al te dikwijls met elkaâr geene geraeenschap hebben. Is er raisschien geen eigenlijke middenstand ! Om op die vraag te antwoorden moet men enkel wijzen op die groote hoeveelheid personen, die geene eigenlijke werklieden zijn en toch 00k j geene rijke menschen. Welnu, tusschenstanders hebben eene eigen opvoeding, eene eigen manier van leven. Zij hebben eene eigen manier van denken, spreken en doen, i en bij den omgang zal iedereen u seffens getuigen : het zagen er bur-germenschen uit ! Tôt dien stand behooren niet alleen de zoogezegde neringdoeners : bak- 1 kers, kruideniers, ellegoedverkoopers, beenhouwers, enz... maar al degenen ; die tusschen de twee standen instaan en dezelfde opvoeding, dezelfde le-venswijze hebben : onderwijzers, kan- , toorbedienden. reizigers, kleine amb- j tenaars. enz En al die menschen heb- j ben in het leven omtrent dezelfde j moeilijkheden en dezelfde levensbe- ! langen : op hen drukken lasten en huishuren, hunne kinderen krijgen i grondig onderwijs en kosten veel geld , vooraleer ze iets bijbrengen ; bij hen \ wordt onderstand gevraagd voor aile ! goede werken, enz. .Wrlau, da* -Gnfbreekt e# nog : die menschen weten niet, dat ze tôt denzelfden stand behooren ; ze begrij-pen niet dat het belang van elk hun-ner afzonderlijk tevens hun algemeen belang is ; ze beseffen niet, dat hun persoonlijk welzijn en het welzijn hunner kinderen besloten liggen in 'het onderling ondersteunen, in het hooghouden van allen, die tôt hun stand behooren. Neen^standsbewustzijn is er niet in onze klasse, en zeker niet bij hen die niet rechtstreeks aan nering mede-doen. Waar zijn de onderwijzers, de beambten, de reizigers, de klerken, die onze winkels verkiezen boven de groote bazars. En nogtans, zij sproten zelven | grootendeels uit den stand dien ze nu ongevoelig voorbijgaan : hunne kinderen wellicht zullen eens grootendeels in vollen burgerstand den kost verdienen. O, nevens de neringdoeners zijn in de middenstandsbeweging nog zooveel plaatsen ledig... plaatsen van mannen, die 00k middenstanders zijn en die 00k belang hebben bij ons groeien en bij ons machtig zijn. Standsbewustzijn is er nog niet zooals het behoort ! Daarop dient ge-werkt , wil men waarlijk tôt het goede einde komen. L. Wat is een miljard4? Men hoort soms van een miljard spreken of van menschen die een miljard rijk zijn. Een miljard is een woord dat gauw uit-gesproken is, doclf**weinigen stellen zich voor, wat een miljard eigenlijk verbeeldt. In zilvergeld weegt een miljard 5 miljoen kilo, in goudgeld bedraagt het gewicht 322,580 kilo, in briefjes van 100 frank 11,500 kilo. Om een miljard te vervoe-ren, zoo men 50 kilo par man laat dragen, zijn er 36 mannen noodig, indien het uit briefjes van 1000 frank bestaat ; 230 mannen indien het briefjes van ioo fr. zijn ; 6150 mannen indien het miljard in goud, en 100,000 mannen indien het in zilver is. In 5-frankstukken op eene lijn geplaatst, het eene nevens het andere, zou een miljard de lengte bereiken van 7,400,000 meter. Met een miljard zou men in stukken van 5 frank eene baan kunnen plaveien van Antwerpen naar Brussel en dit op eene breedte van ruim drie meter. Om daarna al deze stukken op te rapen met eene snel-heid van 4800 stukken per uur, zou een man die 10 uren per dag werkt ongeveer 14 jaar noodig hebben. Een man, die een miljard bezit, geplaatst in belgisehe rente, kan 24 miljoen per maand of 82,333 frank verteren per dag. Elk uur maakt diens bezitter 3472 frank tijker. DE BUITEN. De buitenlieden weten hoe gaarne de geuzen hen zien als .. 't kiezing wordt ; maar ze weten 00k hoe bloë-dig zij door diezelfde mannekens be-gekt en bespot worden als de roede der kiezing van den rug der geuzen is afgeweerd. De buitenlieden weten hoe ze uit-gescholden werden door de geuzen-gazetten voor lomperikken. vlegels, halfhouten, ploegen die in God ge-looven, en meer andere schoone din-gen.Dat is al eenigen tijd geleden ; de geuzenpapieren durven nu zoo stout niet meer doen, omdat ze weten dat de buitenmenschen 00k kiezers zijn, en dat ze in het kiesgangske die scheldwoorden zouden kunnen ge-denken.Maar wat nog waar is en dagelijks kan vast^xstcî'î ,v ^r.len, dat is : "dâv de liberalen aile uitgaven bestrijden die in het belang van den landbouw gedaan worden en dat zij die uitgaven zouden afschaffen, zeggen zij, indien zij aan het bewind moesten komen. Kortom, de geuzen leveren nog aîtijd het bewijs, dat ze niet tôt de vrienden der boeren behooren. *** Zeker is dat in de afgeloopene eeuw de buitenmenschen in het al-gemêen veracht werden door de be-woners der groote steden, die in meerderheid niet-katholiek waren. De nijverheid, tengevolge van de toepassing van den stcom, nam eene buitengewone vlucht en er werd in de nijverheidscentra veel geld ge-wonnen.De landbouw, die verdrukt werd onder de massa vooHbrengselen door vreemde landen hier uitgestort, gaf maar een mager bestaan. Kortom, de stad was rijk, de buiten arm en de rijke zag met medelijden en verachting op den arme neêr. En in strijd met het gebod der christene liefde, die gebiedt den nood-lijdende te helpen, verdru'<te de stad den buiten : omdat hij arm was moest men er geene rekening van houden. Zoo was het 00k een beetje met het lib'?raal Gouvernement van 1878 tôt 184 )e landbouwers gingen om bij-stand sreeeken en door den mond va■. den heer Rolin, antwoordde dat Gouvernement : De landbouw moet 22. h zelven redden — ik kan niets vç4r u doen. oen de katholieken aan het be-wi d kwamen, zijn zij eenen ande-rer weg opgegaan, — dien van de be ordering van den landbouw. '4N HIER EN~ VAN ELOERS. abij Pazzau, in Beieren, heeft men be-lan; rijke- lager. potlooderts gevonden. De lagen zijn zoo zwaar, zegt prof. Wein-zch !ik van Miinchen, dat zij eeuwen lang voc de streek een rijkdom kunnen zijn. \ crleden VV.oensdag 15" April, was het 25 idr geleden dat pater Damiaan, de Ap< stel der Leprozen in den archipel van lir. ai, Stillen Oceaan, overleden is. Pater Dai liaan, Jozef de Veuster, werd, zooals me. sveet, te Tremeloo, bij Leuven, in 184 ; geboren. T :* minister van spoorwegen heeft dezer dag n toeziwhters gezonden op de sneltrei-nen die des morgends Brussel verlaten, uit oofde der talrijke klachten, welke we-ge! het spelen op de treinen ingekomen wn n. En alleen in de trein Brussel-Ver-vj werden niet minder dan 20 processen-^ jiîl opgemaakt. i adikale teugens. VJixpress, een radicaal dagblad var Luik, dat in Hasselt eenen brief-wis ^laar heeft, die in zijn eigen 01-gaa ; 00k geweldig met spek kan sch ten, kan de bagatel van 2$,000 frai k winnen in een wip ! Te Jîben hac; den 5n April 11. een -dholieU^ me< ting plaats, en terwHî minister Heî iôputte aan het wdbrd was, sch eeuwden ineens de geusjes diét ger <a.ente : Vive la Commune ! Dat ver 'ekte een geweldige opschudding in c * zaal en de redenaar kaatste den bal ^rug met ^ijn politieke tegenstre-verif- ni het -kiesarrondissement de sta</. 'jndigè,zienswijze dier schreeu- ■4 . ,, ,. . rij v cri. LV gc u .. e.a ten^daarmeê fel in de nesten, maar de Express maakte yan den nood eene deujjd (eene deugd der lasterpers !) en Iboôhende in zijn nr van 8D April, met' zijne Voltairsche onbeschaamd-heid, dat de kreten Vive la Commune 1 in de kiesvergadering weer-klonken ; hij voegde er bij dat minister Helleputte zelf verplicht was ge-weest te gaan zitten en daarna de zaal met zijne partijgenooten {ses copains) te verlaten, zonder nog verder iets te kunnen zeggen. Doch dat geuzenevangelie wordt door een katholieken magistraat tee-nemaal tegengesproken : heer G Du-puis, burgemeester van Eben Emael, heeft in de « Gazette de Liège » van Paaschdag eenen brief laten verschij-nen, waarin zwart op wit te lezen staat : « Ik daag den Express uit een tegensprekelijk onderzoek te Eben in te stellen om te weten i° Of ja of ne en de kreten « Vive la Commune »! uitgeroepen zijn geworden en on-middellijk door heer Helleputte werden besproken ; 2° of de heer Minister zijne red voering heeft moeten ophouden, moest gaan zitten en de zaal verlaten, of dat hij, integendeel, zijne rede voltrokken heeft te midden der toejuichingen van schier al zijne toehoorders. « Als de ontkenningen of verklaringen van den Express waar bevonden worden, zullen wij in de kas. der Liberale Associatie van Tongereti de som van 25.000 fr. stor-ten, die haar zal toelaten de vroegere en toekomstige verkiezingsuitgaven te dekken. « Als integendeel het gezegde van den Express valsch erkend wordt, zal dat blad in de kas van het Wel-dadigheidsbureel van Eben-Emael de som van 5,000 fr. storten ». Die îiitdaging is klaar en duidelijk : de Express kan 25,000 fr. winnen en maar 5,000 fr. verliezen. Neemt Express het kansje niet waar en speelt hij schampavie, dan mag die radika-le evangeliepreker bij zijnen meester Voltaire te biechten gaan, die hem zal zeggen : Goed zoo ! mijn waarde discipel, ga zoo maar voort en doe er nog maar een vonksken bij, ge zult er immers niet van barsten, ailes is maar een gewoonte ! las de Vlamingsn vemlgi wQîctei, In den zomer 1911 gingen vlaamsche vrienden voordrachten houden in de nabu-rige dorpen van een Weldadigheidsgesticht van den Staat, waar de bedienden hunne misnoegdheid niet verzwegen over zekere benoemingen van Walen. Na bovengemelde voordrachten steeg de vfrbittering hooger en hooger : het F o n d-s en blad liet klachten hooren, en een volksvertegenwoordiger stelde den Minister van Rechtswezen eene vraag in de Kamer om te weten of er waarlijk 5 waalsche bedienden in 't gesticht waren in hetwelk 300 kinderen en 60 werklieden geen Fransch verstonden. Zooals naar gewoonte, antwoordden de Bureelen dat aile bedienden Vlaamsch ge-noeg kenden. De bestuurder X., hoe onschuldig 00k, werd verdacht d«s'vraag van den volksverte-tsenvvoor.'ijjyti- ingegeven te hebben, en het Bestuur vond er redenen in om ç .,ern uit het gesticht te verbannen. Er waren echter nog andere oorzaken die daartoe aanleiding konden geven : bij zijne aanstelling als hoofd van gemeld gesticht, had X. het ongeluk of het ongelijk gehad te veel onkruid te ontdekken en te reintgen. Immers iets ontdekken dat aan waalsche - r;>:ieners van ISriisb*. ! ftnisnaiy wqs, is nvd-zeer erg voor een beambte ; maar daarbij verdacht worden van flamingantisme door het waalsch Hooger Bestuur, ging aile païen te buiten. De Bureelen zochten een man op, die X. van nabij goed zou kunnen bespieden en hun de middelen verschaffen om de ver-plaatsing van X. te kunnen afdwingen bij den Minister. Ze deden eerst aanlokkende voorstellen aan eenen Vlaming uit de Kem-pen, die, hoe wel met een zwaar huishouden overlast, weigerde dit walgelijk werk te verrichten. Ze zochten elders en vonden... een Waal die er in toestemde ! De gezochte reden werd weldra gevonden en op het einde van hetzelfde jaar nog was de bestuurder uit zijn gesticht verbannen, zonder ooit geweten te hebben waarom : hij kreeg 24 uren om met pak en zak te ver-trekken.Dit was echter slechts het begin der vervolging. Het Kath. VI. Secretariaat had eene po-lemïek geopend in Hooger Leven te-gen de waalsche Nederl.-onkundigen die in i de Staatsweldadigheidsgestichten benoemd werden, en natuurhjk verdachten de waalsche Bureelen nog eens X. de àanstoker te zijn Om zich te wreken en hem eenen nieu-wen kaakslag te geven, deden ze tôt ridder der kroonorde benoemen eenen Nederl.-onkundigen bestuurder, diejonger was en minder jaren dienst telde dan X. Maar het schandelijkste van al moest volgen. X. hield niet op den Minister lastig te vallen om de reden zijner verbanning te kennen, toen er onverwachts eeneernstige I klacht uitbarstte tegen zijn vroeger bestuur. Zonder aanhoord te zijn gelijk het betaamt, zonder de bewijsstukken en aile feiten der beschuldiging gekend te hebben, zonder het geheim dossier, door de Bureelen opgemaakt en den Minister overhandigd, ooit gezien te hebben, werd hij streng gestraft. X. verzette zich, schreeuwde aan allen zijne onschuld uit ; maar niemand wilde hem gelooven en hij viel er ziek bij. Gelukkig kwam de heer Carton de Wiart te weten dat het geheim dossier, hem voor-gelegd, waarschijnlijk valsche beschuldi-gingen bevatte en dat, in aile geval, het bestuurlijk onderzoek op ongelooflijk schandelijke wijze plaats had gegrepen . Hij gaf de toelating aan den vervolgden beambte eene klacht bij het Gerecht in te dienen en hij dwong zijne Bureelen het dossier ter beschikking van het Parket te stellen. Dit gebeurde en het gerucht loopt nu in Brugge dat het Parket, dat sedert drie maanden die ernstige zaak bestudeert, ze weldra aan het onderzoek zal overgeven. De heer Hoofdminister Baron de Bro-queville heeft immers plechtig op 20° Ja-nuari in de Kamer verklaard, dat de Regee-ring besloten heeft ailes te reinigen wat niet zuiver is; en hieris wel een Augiasstal te zuiverèn ! D. V. S. VARIA Wat van het kartel gekomen is ! — Te Luik zijn er twee oppositielijs-ten : eene doctrinaire-radikale en eene socialistische. Niet alleen vallen de socialistische bladen als razend uit tegen de doctrinair-radikalen, maar deze laatsten zijn onder malkander als kat en hond ; en de doctrinaire Journal de Liège en de radikale Express vechten aile dagen dat de stukken er af vliegen. En zoo moeten die menschen bewiizen dat zonder hen ons lief vaderland naar dan ka'oal- jauwskelder gaat !! *** Het tegenovergestelde. — Onze blauwe confrater van de Hoogstraat beweert in zijn laatste nummer, dat de heer Renkin, toen hij minister van kolonieën werd, bij dozijnen klerikale bureelratjes stak in den nieuwen kaas van het koloniaal bestuur te Brussel. Wij meenen nogtans te weten dat dafik zij den inwioô- ' va 11 ecu:.*r " groote blauwe bazen — dienaars van wijlen Leopold II — meestal zonen van liberalen werden benoemd en dat men slechts met groote moeite eeni* he katholieke jongelingen kon doen aannemen. Dat is juist het tegenovrgestelde. * * * De fransche schandaalzaak. — Het liberaal blad La Chronique, spre-kende over den moord van den da^-bladschrijver Calmette en de zwen-delzaak Rochette, zegde enkele dagen geleden : «Wij gelooven dater in België « geen minister zou gevonden wor-«dendiezulk bevel zou geven, en « we zijn zeker dat er geen enkele « magistraat zou zijn om hem . te ge-« hoorzamen ». Wij zijn volkomen van hetzelfde gevoelen. Maar wat bewijst zulks ? Dat de belgisehe magistratuur,welke de geuzenbladen voorstellen als gansch verkwezeld, niet in staat istot een plichtverraad gelijk in Frankrijk gepleegd werd ; alsook dat de bel -gische ministers, katholieken sedert langen tijd; meer eigenwaarde gevoelen dan deze der Fransche Repu-bliek, welke onze geuzen zoo gaarne zouden navolgen. Mengelwerk der Gazet van Hasselt. MISVERSTAND. 17) ' Na die ontboezeming nam ik zoo spoedig afscheid, als de beleefdheid het slechts veroorloofde. « De arme jonge Hollingford » ! O, John, John ! « Die rainachtende woor-den hadt ge u kunnen besparen » ! zuchtte ik in stilte. *** Aan de achterzijde van het heeren-huis bevindt zich een kleine tuin, die geheel aan de zon is blootgesteld. De knoestige takken der oude bemos-te appelboomen werpen er hun scha-duw over den weg en roodwangige perziken en goud-gele reine-claude's gluren door het groene bladerdek. De bijen gonzen van bloem tôt bloem. Gij kent natuurlijk dien tuin, kinderen, ik behoef u dus niet te zeggen, wat een gezellig plekje grond hij is, wanneer men het bij den weelde-rigen aanleg van het park vergelijkt, waar de kunstig aangelegde bedden een indruk maken, alsof er zooeven een bloemtuil op het gras was geval-len en elke plant en struik met de meeste zorg voor de om^eving pas-klaar was aangebricht. VI j wis de ouderwetsche tuin veel liever Daar ïiocht ik elken avond onop^emerkt mjne toe/lucht, nadat i<c dea gehee- len dag in de eenzaamheid mijner kamer tegen mijne hartstochteiijke liefde had geworsteld. Aan de eene zij van den muur bevindt zich een prieel waarin ik mij achter de dichte ran-ken van den wilden wijngaard ver-school. Geene levende ziel was er te zien. Opeens knarste de poort op hare hengsels en kwam Rachel den tuin in met een gieter in de hand Het was haar een genoegen, de bloemen van dien tuin zelve te verzorgen. De zon was reeds onder en de planten sna.k-ten naar verfrissching. Rachel was goed voor ailes : voor de raadeliefjes, j /.oowel als voor mij, voor John, zoo- ; als voor hareti verloofde, Arthur, — ik had den naam goed onthouden — die haar dien avond wilde verrassen. Waar en wanneer eindigde de goed-heid en waar en wanneer nam de lief-deloosheid een aanvang ? Door eene opening in het groene bekleedsels sloegik haar gade. Zij had haar kleed-je aan eene zijde op^enomen en het bekoorlijk figuurtje,door de avond^on verlicht, bewoog zich met eene beval-lige bedrijvigheid. Er was veel, dat ik niet begreep. Ik dacht er over na, hoe zij zich - houden zou, als de andere minnaar kwam. « Misschien zal zij nu eens dezen.dan genen de verzekering van hare on-veranderlijke trouw geven », dacht ik verbitterd, « of zij laat bsiden èen tijdlang in het onsekere. Vlogelijk, dat zij onmiddellij* voor de baste pir-tij kiest en hare liefde over boord werpt. Zal zij den moed hebben Jotin openlijk te bekennen, dat zij hare keuze heeft gevestigd, of zal haar be-ter ik de overwinning op hare ijdel-heid en zelfzucht behalen en, zonder zich aan het oordeel der wereld te storen, den geliefden man-hare hand schenken » ? Terwijl ik die mogelijkheid bij mij-zelve overwoog, onj:waakte er een ge-voel in mij, dat geheel vrij van zelfzucht was. Ik begon luchtkasteelen vo^r John te bouwen Weder hoorde iK de poort knarsen en ik verwachtte niet anders dan hem te zien binnenkomen, om bezit te nemen van het tooverpaleis, dat ik voor hem had opgetrokken. Maar in plaats van hem trad een vreemde den tuin binnen ; hij zag voorzichtig rond alsof hij iemand zocht. Arthur Noble, want niemand anders dan hij kon het zijn, was dus toch gekomen. Behoed-zaam op de teenen voortsluipend, kwam hij dicht voorbij het prieel. Hij was een knap, innemend heer, min of meer door de zon verbrand. Op het eerste gezicht zoumen aan zijn uiter-hjk boven dat van John de voorkeur hebben gegeven, maar niet op den duur. Want zelden toch vindt men een gelaat, waarop fierheid en edel-aardigheid z6ô haar stempsl hebban gedrukt, als op dat van John. Gij hebt hem gekend, kinderen, en weet zijne buitengewone beminnelijkheid naar waarde te schatten, die bij ge-zondheid en ziekte, onder vroolij^e zoowelals droevige omstaaiigheden zichzelt steéds gelijk bleef. Arthur Noble was van eene andere geaarheid. Hoe hij de vlijmende sla-gen van het lot zou hebben verduurd, zou ik niet kunnen zeggen. Hij be-hoorde tôt de door het geluk bevoor-rechte kinderen, wien de moeilijke taak niet is opgelegd door zelfverloo-chening hun mannenmoed te stalen. De opene, regelmatig gevormde trek-ken straaîden van vroolijkheid en goedhartigheid en zijne verfijnde ma-nieren verriedden den edelman. Ik ge-voelde een zeker medelijden met hem, toen hij me voorbij huppelde, om Rachel te verrassen. Het luchtkasteel voor John, viel in puin, want Rachel s blijde verrassing, toen zij zich toevallig omkeerde en Arthur zag komen was ongeveinsd. Met uitgebreide armen snelde zij hem tegemoet en verborg haar blozend gelaat aan zijne borst. « En John » ? vroeg ik spijtig voor mij heen, toen ik beiden vroolijk kou-tend tusschen de bloembedden heen en weer zag wandelen. 's Avonds waren wij allen in de woonkamer bijeen. Rachel en haar verloofde zaten eenigszins afgezon-derd van de overigen en waren voor niemand te spreken. Grâce en mr. Hill speelden schaak en ik was naar mrs. Hill gevlucht, om van een ge-sprek met kapitein Tyrell verschoond te blijven. « Ik zit geducht in de klem »,fluis-sterde mrs. Hill mij in het oor. « De jonge Hollingford koent dikwijls hier en zal 00k voorts wel blijven komen, al is het alleen om zijne zaken, en nu weet ge misschien 00k niet, dat de * 1 vader van John en de vader van Arthur groote vijanden zijn. Vroeger waren zij de beste vrienden. Ge hebt wel eens van dien ongelukkigen mr. Hollingford gehoord, en sir Arthur Noble heeft daarbij groote verliezen gehad. Hij is er zeer over ontstemd en wil van geene verschooning hooren. Ik vind het zeer onchristelijki Dat de zoon er evenzoo o ver denkt, geloof ik wel niet, maar toch vind ik het angstig, dat John en Arthur el-kander hier zouden ontmoeten. Maar mijn man die zeer met zijn rentmees-ter is ingenomen, zeî laatst : « Och, wat mallepraat ; laat de jongens elk-ander maar eerst kennen, dan zullen ze van zelf goede vrienden worden »! Ik ben dat niet geheel met hem eens ; ik vrees integendeel, dat het wel eens ernstige gevolgen zou kunnen hebben , en toch kan ik er niets aan ver-anderen ». Het was mij te moede als eene ster-vende.die voor de aardsche zorgen en aangelegenheden harer omgeving oor noch 00g meer heeft. Ik mompelde iets van niet bij machte te zijn, haar uit die verlegenheid te helpen, want bestond er geen andere, meer afdoen-de reden, die eene vriendschappelijke verhouding tusschen John Hollingford en Arthur Noble onmogelijk maakte ? Het onbeduidende gesnap der goede vrouw verveelde mij ; ailes stond mij tegen.Gelukkig zou ik over drie dagen Hillsbro verlaten. XII. IDen volgenden morgen wandelde ik alleen naar de pachthoeve. Ik wil de mrs. Hollingford de toestemming vragen voor mijne reis naarLondenen tegelijkertijd afscheid van de meisjes nemen.Mijn stemming was zeer som-ber : de scheiding van hen, die mij in het leven eenmaal lief waren geweest, was ophanden. Men laakte mij, zooal niet met woorden, dan toch heimelijk en ik achtte het nauwelijks de moeite waard, mij te verdedigen. De schijn was tegen mij ; ik had de verloving met John verbroketî en nu stond ik op het punt mijne levenslustige voor-name bekenden naar de hoofdstad te vergezellen. Ik meende reeds den diep weemoedigen blik mijner gelief-de tweede moeder vol pijnlijke te-leurstelling op mij te zien rusten. Zeker zou zij me toestaan, wat ik ver-langde, mij kussen en mij zegenen en dan was ailes voor mij uit. Als een onbeschreven blad, zonder hoop, zon -der troost lag de toekomst v6ôr mij. Een heilig man heeft ergens ge-zegd : « Vrede is de rust die uit goede zeden en een ordelijk leven voort-spruit ». Zulk een vrede lag over de gelukkige pachthoeve gespreid, toen ik die over de groene weide naderde. Eene zachte koelte speelde in de top -pen der boomen, uit de verte vernam ik het geluid van schapen en koeien, het zweepgeklap der knechts en, evenals den eersten keer, stroomde mij de geur van rozen tegen. Het huis stond, zooals gewoonlijk, w open. Zonder opgemerkt te worden,*"1 deed ik zachtjes de deur der fruiska-mer open ; ze was ledig. ( ^ Wordt voortçezet

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.