GÀZET VAN HASSELT «. KATHOLIEK EN VLAAMSCHGEZIND WEEKBLAD vooi dcn vreemde, de verzendingskosten daaren- kanten centimeter, gercchtelijke inlasschingen boven. Prijs van het nummer : 0,05 fr. .onnn^ no, 'T " a'nkond,8,n«<!n « reld'œ,D M en schrijft in ter St-Quintinus-Drukerij, CREDO ET PUGNO V° Be°S 0Ver"n °m" ' _ Nieuwstraat, Hasselt en op de postkantoren. — * v tt> 1 a. cir » ^ r. Inzending van i ex. van elk nieuw boek geeft Aile opstellen en aankondigmgen moeten 2)VU RRCl*® VUttOCVCt lEUÛ. jLCZYl, iRlCUWS tniat, lUHSSClt. recht op eene aankondiging, — van 2 ex. op gezonden worden vôor Donderaag-morgen. _ eene beoordeeling. Godsdienstige en Gesehiedkundige KALENDER. ZONDAG 7. — H. Di ievuldigheid. 7 Juli 1815. - Het congres van Weenen geeft België aan Holland als vergroo-ting van grondgebied. MAANDAG 8. — H. Medardus, bisschoj van Noyoh en Doornik. t Is eene volksmeening dnt, indien het dezen dag regent, het nog veertig dagen regent, 8 .'Juni 1866. — De vlaamschgezinde de-mokraat Lodewijk Gerrits, wordt toi afgevaardigde voor Antwerpen geko-zen.DINSDAG 9. — H. Felicianus. 9 Juni 1867. - Maximiliaan van Oosten-rijk, keizer van Mexico, wordt doodge* schoten te Queretaro : hij viel als eer slachtoffer van verraad en trouweloos-heid.WOENSDAG 10. — H. Landri, bisschoj van Parijs ; stfchtte het Hôtel-Dieu bij den hongersnood van 651 deelde hi_ de rijkdommen der kerken uit 10 Juni 1743. — Geboorte van Willem' Jacob Herreyns, historieschilder. Ge storven op 10 Augustus 1827. DONDERDAG it. - H. Sacramentsdag. 11 Juni i836. — Overlijden van den Iran' scheu wis- en natuurkundige Ampère VRIJDAG 12. - H. Joannes a. S., geb te Focundus 'Spanje), priester en ka-nunnik te Burgos, later pastoor,.augus-tijner monnik en prior. Was een be-faamde prediker. 12 Juni 1888. — Dood van Karel Vos-raaer, van 's Gravenhage, advocaat ei létterkundige. ZATERDAG i3. — H. Antonius van Pa-dua.13 Juni 888. - Koning Lotharius schenk aan het kapittel van O.-L.-V. kerk tt Aken, het negende deel van 43 ko îink-lijke vjlla's, waaronder die van Reck-hem.TVff'-VTTTTTTl De drie plichten van den waren katholiel ten opzichte der christelijke bladen zijn : Inteekenen I Aanbevelen I Medewerken ! Wat moet mijn jongen wordsn ' Wat moet miin jongen worden ? t de vraag die elk zorgzaam vader vaal ernstig zal bezighouden. 't Is eenmaal bij velen, bij de mees ten zelfs, een vaststaande en als 't wa re van zelt sprekende meening, dat d kinderen hooger op moeten. Ik dee die meening in geenen deele. 't I mijne overtuiging, dat het een goed regel is, dat elk zijn kinderen in eige stand groot brengt, doch in dien stan hen op eene eerste plaats tracht t brengen, voor zoovçr hun eigen aan leg en ijver daartoe medewerken. * * * lk maak natuurlijk uitzonderiri| voor den geestelijken stand. Het pries ter worden, het religieuse leven is een geheel bijzondere roeping van God Hij roept de Hem toegewijden uit al le standen en rangen, en het is plichl dat de ouders: rijken en armen, daai toe medewerken. Geen grooter gelu kan aan ouders geschonken worde: dan dat God de kinderen roept tôt zij: dienst, tôt Zijn heiligdom. Men zij hier wijs en beraden, doc nooit weêrstrevend; men kweeke-oo geene niet bestaande roepingen ; me neme geene gewaagde of tôt misluk king veroordeelde proeven ; maa men werke dan ook niet tegen waa ailes spreekt van overtuiging. Maarafgezien van de roeping, voe de men zijne kinderen op in eigen 1 stand. Wie rijk is en het ernstig op I neemt rijk te zijn, d. w. z. doordron-gen is van de o, zoo groote verant-woording welke God hem heeft opge-1 legd door het bezit van aardsche ; schatten, zal als God hem kinderen schenkt, aile zorgen aanwenden om er nuttige mannen en vrouwen van te m^ken, die waarde hebben voor de maatschappij, waarin ze door hun geld eene groote roi kunnen spelen. * * * Maarik wil meest spreken van den burgerstand en van den werkman. : Tôt hen zeg ik : voed uwe kinderen ' op in uwen stand, en breng ze daarin tôt het hoogst mogelijke peil. Ga uw | eigen leven na en geef acht op het-geen u ontbroken heeft, om in menig opzicht te slagen ; overweeg wat de oorzaken waren van uwe vele teleur-stellingen in ondernemingen van al-len aard. Aanleg en kundigheden moet ge versterken bij uw kroost.Een handelaar zal b v. moeten bekennen dat het gebrek aan talenkennis voor hem vaak pi-nlijk was, dat het hem afhankelijk maakte van anderen. Denk hier aan, bij het onderwijs, dat gij uwe kinderen laat geven. Een werkman zal moeten toe^even, dat, als hij in zijne jeugd flink rekenen en teekenen geleerd had, hij 't heel wat verder had kunnen brengen, dan hij nu voortgesukkeld is. Denk daaraan als uw zoon de school verlaten heeft en zijne avonden niet nuttig besteedt. * : * * Waarom schamen zich zoovele eer-zame burgers hun zonen op te voeden in hun handel of bedrijf ? 't Is dat men raaar altoos kijkt naar zijn meer-deren, naar zijn buurman's uiterlijk voornaam doen. zonder door te drin-gen in diens innerlijk leven dat vaak, | o zoo vol zorgen is. | 't Zit er bij de kinderen al vroeg in, om heer of jufvrouw te worden. ;t 't Klater^oud is nu eenmaal een 00g-verblindend goedje dat elkeen ver-lokt, die alleen voor uiterlijken glans oogen heeft. En vele ouders zijn zoo dwaas, om dadelijk met de kinderen | . den verkeerden kant uit te gaan. 1 Ik zou aile ouders zoo dringend als ik kon, willen waarschuwen hun kin-5 deren boven hun stand te voeren. c ■ Niet alleen dat de kinderen meestal | op de laagste sport van dit schijn- ! - j baar hooger leven zullen blijven, maar - • veelal zullen de ouders de droeve ; e ! vruchten van zulk eene opvoeding :1 plukken, door dat hunne kinderen, s str^ks heer en juffer geworden, zich e ' vaak schamen zullen voor de zooveel a eenvoudiger ouders en bijna altoos 3 zooveel levens- en standsbehoeften e zullen hebben, dat er van steun voor de ouders niets komen zal. j *** En wat de meisjes betreft, 't is of het eene schande is, als de dochter uit een burger- of werkmansgezin het huishouden leert. 't Is allen juffer of naar de fabriek. Als ik ze aile dagen bij honderdtallen zie, dan beklaag ik ons geslacht dat opgroeit, en waarvan ze de toekomsti-ge echtgenooten en moeders zijn. Ze zijn voor de huishouding van den werkman en van den burgerjongen, die « heer » geworden is, geen duit waard. Waar zouden ze dan toch ook 1 de zoo moeilijke huishoudkunst geleerd hebben ? Noch achter de toon-bank, noch op 't modewerkhuis, noch in de fabriek wordt « huishouden » onderwezen. Integendeel hun handen komen voor de taak, die huismoeders wacht, verkeerd te staan. Ze^. zijn als ! het ware voorbestemd, om later een huishouden tôt armoede te brengen. En het wordt hoe langer zoo erger. En nogtans de opvoedk westie voor't latere leven is geene bijzaak, maar de hoofdzaak voor aile kinderen uit den burgers- en werkersstand, die in het toekomstige leven bij het stichten van een huisgezin er de vruchten willen van plukken. D. R. Het aafdseh pafadijs! Daar zijn menschen, die meenen dat de wereld in een hemeltje zou ver-anderen, moesten de katholieken val-len.Daar is nu wel geene spraak van ; toch zijn er zulke menschen. 't Spijt ons genoeg, maar we moeten hun zeggen dat ze er volkomen nevens zijn. Het zijn immers maar de socialisten die dat hemeltje op de wereld beloven — de liberalen beloven het niet — hebben 't niet beloofd — en zullen 't ; niet beloven. Wat de socialisten betreft, ze zijn on-machtig, zelfs als ze met de liberalen samendnen om dat hemeltje hier op de wereld tôt stand te brengen — want de liberalen loopen met dat hemeltje niet hoog op. F. Geen Vlaamsch, geen Centen. Mijn heer de Uitgever, In « Hooger Leven » heb ik gelezen wat ; J. B. Winkelier meent omtrent onzen bond : Geen Vlaamsch, geen Centen. Zie-hier iets wat J. B. toch ook eens mag over-wegen.Daar zijn menschen die steeds sidderen en beven en enkel sterk schijnen te zijn in het voorspellen van weedom en rampspoed. De oneelu'<skansen worden stout verdui-zendvoudigd, veralpemeend en uitgeroepen . als niet te ontkomen zekerheid. Denkt J. B. Winkelier waarlijk dat de fransche op-schriften enkel boven katholieke huizen hangen en de nederlandsche enkel boven winkels, van liberalen ? Kan men in 't Vlaamîche land niet een enkel fransch uit-hangsbord voorbijgaan, zonder noodzake-! keUjk bif -x-n libcraal crreclii le ko-nen ? Goddank ! Ook duizenden katholieke Vla-mingen beginnen hoe langer zoo meer, hun eigen volk en eigen moedertaal te eerbiedi-gen. Nevens de katholieke verfranschte winkels rijzen de katholieke vlaamsche winkels op. Duizenden katholieke Vlamin-gen worden meèr en meer van meening dat de katholieke neringdoeners die hun eigen volk waardig weten te behandelen nu toch meer den steun en den penning van dit volk v. rdienen dan soortgelijke katholieken die hun ras ovr 't hoofd zien of erger nog, zich tegenover hun bloedeigen moe-derstam hebben schrap gesteld. —J. B. is vrij op zijn uithangbord de taal te gebrui-ken die hij wil, ja zeker, maar de katholieke Vlamingen zijn toch ook vrij naar zijn winkel niet te gaan. Dwingeland en brood-roover mag hij niet worden genoemd, die een betere reclame aanwendt dan zijn buur-man ; evenmin hij, die een reclame tracht in den smaak te doen vallen van 't volk. Als een Vlaming aan Vlamingen de vlaamsche reclamen en uithangborden aanwijst als dezulke die meest sympathie zouden moeten verwekken bij hen, als een Vlaming zich voorneemt zoOveel mogelijk zijnecenten te jonnen aan die winkels die vlaamsche opschriften dragen, dan doet hij | niets dat scheldwoorden verdient, dan maakt hij enkel gebruik van diezelfde vrij-heid die J. B. voor zichzelven opeischt in 't bezigen van eene taal boven zijne deur. Zouden waarlijk zooveel winkeliers niet begrijpen dat er eeuwige ruzie en strijd uit de vervlaamsching der opschriften spruiten zou Niet mogelijk ! Hoeveel vlaamsche winkeliers houd.*n toch zoo veel aan dit fra isch opschrift, dat zij liever lijden zouden in hunne geldbeugels dan het weg te neiien. Hoe velen gebruiken het Fransch nie: enkel uit onverschilligheid of om te doen gelijk de anderen. Een slim winkelier zou in deze zaak zijne huik naar den svind hangen. J. B. moet bekennen dat zijne te verregaande eigenzinni^heid geen wir.keliersgave is en nog veel min het ken-merlc der waarachtig-vrije menschen op dcs-elken hij zich beroept. De goede vrij-hci.iszucht kampt voor wat gezond-redelijk is c-r niet voor het handhaven van wat zoo recht belachelijk moet worden genoemd als al oie fransche opschriften op vlaamsche hir. .en. Met in het minst kunnen daarbij, de in Vldanderen verblijvende Walen, de vervlaamsching der uitha tgborden met recht en ' illijkheid afkeuren. Zij weten toch wel dat le Vlamingen op vlaamschen grond, op de erste plaats, met Vlamingen moeten voovtdoen. Zij aanvaarden de letterlijke toe-pas-ing der spreuk : wiens brood men eet diers woord men spreekt. Zij kunnen niet wenschen dat wij, om vreemdelingen, ons eigen volk zouden over het hoofd zien, vooial in dezen tijd van krachtig streven naareigen herwording. Ware er enkel spraak van een honderd-tal fransche uithangborden, maar die ver-franï'ching die op den gevel van zoo on-zeg^hjk veel vlaamsche huizen staat neêr-geschreven, is in Vlaanderen bedegen tôt eene schande voor ons ol'<, een hoon op onze vlaamsche ei^enwaarde. Moest Wal-lonic zich hierin durven schandvlekken, gelijk Vlaanderen het doet, dan zouden wij de eersi.n zijn om dit a£ te keuren en de franschgezinde Walen, in hun streven naar eigen schoon toe te juichen. Maar men moet eiuenlijk Vlaming zijn om zoo totaal de notte van eerbied voor zichzelven te hebben verloren dat men ailes wat hier door de eigen kinderen tegen het eigen ras bestaan en b-^aan wordt, goedsmoeds dulden wil Men moet Vlaming zijn, om het te weten zoo ver te brengen in z 'Ifmisprijzing dat men h et boven zijne deur aangekondigd wil zien ! Vnorwaar, het protest van J. B. nemen wij te baat om 1e oprichting van eene afdee-ding '< Geen Vlaamsch, geen Centen » in den bc'ioot van elke vlaamschgezinde ver-eeni;.;ng aan te bevelen. Elle lid verplicht zich. op zijn-eerewoord, de winkels, gast-hove i, herbergen enz. met vlaamsch op-schr (t tegenover die met een fransch, te begu istigen, dit in zooverre zulks mogelijk is. Di* sterkte van die mogelijkheid hangt nu )f van het gehalte van eenieders vlaarî chgezindheid ; maar aangezien vlaa.y0uhgezindheid nu liefde beteckent, en -*• 't t ho . .. . te !v. , zij.i >> j oveîtliigd dat we onze vlaamschgezinde be-lofte [vel zullen weten na te leven, zonder in het minst iets van onze katholieke gront beainselen prijs te geven — wel integendeel ! Worde dan in elken vlaamschgezinden bond een man aangesteld die de handteeke-ningen voor de afdeeling « Geen Vlaamsch, geen Centen » opneemt .Het getal leden zou kunnen medegedeeld worden aan het Ka-tholiek Vlaamsch Secretariaat te Antwerpen^ Dit zou er zich misschien willen mede gelasten den vlaamschen neringdoeners, in zijn « Mededeelingen » kond te doen dat dui-zend, tien duizend en nog meer Vlamingen de met Fransch versierde gevels voor-bijtrekken om in het vlaamsch huis, recht-over de deur, hun centen binnen te dragen. 't Is te kostelijk, Vlamingen, dan dat wij het niet eens probeeren zouden. Men heeft altijd, altijd, de geldbeurs met haar alles-overwegend gewicht, tegen ons belang in, in de schaal geworpen, nu vliegt ze ook eens aan onzen kant. Zoulen we zulke kans ver ki] k en. Aanvaard, heer Uitgever, de uitdrukking van mijne hoogachting G. V.g. c. b. ONZIN EN LAFHEID. Ziet ge de \ ijanden van onzen godsdiensi soms met orize katholieke bladen in handen. — NOOIT. Ziet men soms katholieken met slechtt en goddelooze bladen in handen ? — DIK-WIJ LS ! Onzin en lafheid ! ZE TRI3MFEEREN ! 1 De liberalen, in hunne blijdschap over de verkiezingen in Limburg, maken de eenvoudige menschen de ongelooflijkste leugens wijs.Ten ande- ! re, met zoo te handelen, doen ze maar als vôôr den 24" Mei. Zoo werd ons voor eenige dagen ge-zegd, dat de liberalen in het gansche land de kalotten verslagen hadden. De waarheid heeft meer recht dan de leugentaal ; ook zullen wij door eenige voorbeelden doen zien, dat de blau-we politiekers op vele plaatsen erg achteruit gegaan zijn : Te Doornik, arrondissement waar de minister Bara eens heer en mees-ter was, hebben de liberalen sedert 10 jaar 3000 stemmen verloren, niette-genstaande eene belangrijke vermeer-dering van het kiezerskorps. Ze hebben er nog slechts het derde der stemmen.Te Hoei-Borgworm, waar zij sedert 1830 door hunne overgroote meerder-heid de katholieken verdrukten, ge-lukten het hun eventjes 14000 stemmen te halen op 70,000, en hebben zelfs geen volksvertegenwoordiger meer. In het arrondissement Thuin wordt de schatrijke heer Warocqué gekozen, die een der grootmeesters is der libérale politiek in Limburg, sedert hij eigenaar is van een koolput te Zol-der. Die fameuze geldschieter bekomt in zijne streek nog niet het derde deel der uitgebrachte stemmen, terwijl de katholieken daar aan het hoofd der drie partijen gekozen worden. In 1904 verkregen de liberalen in Zoningen (Soignies) 512 st. meer dan in 1914. Eene schitterende overwin-ning dus !... De duizenden nieuwe stemmen ontsnapten hun ; 6000 gin-gen er van tôt de katholieken over. Met 28,507 st. bekomen wij er slechts eenen zetel, terwijl de liberale heer Rens te Aalst met 11,359 st. in de Ka-mer komt. Eene onrechtvaardigheid, die de « Toekomst van Limburg » bij hare lijst van verleden Zondag kan voegen. De liberale partij had op 24° Mei | 80.000 stemmen minder dan de so-< ciâùstea, en ^44-uOu ininùer (jati ut katholiekei. Noj eene onrechtvaardigheid, liberalen. dat de Koning u met zulken verblijdenden uitslag niet aanstelt om België te besturen 1 Belachelijke liberale pocherij. VAN HIER EN VAN ELDERS. Amerikaansche automobielvervaardigers gaan op hunne kosten eene automobiellaan aanleggen, die dwars door de Vereenigde-; Staten zal loopen. Verscheidene miljoenen dollar zijn reeds voor dit kolossaal werk ingeschreven. Het getal vliegeniers groeit altijd aan, maar ook het getal slachtoffers wordt op onrustbarende wijze grooter. Tijdens de laatste maanden Januari, Februari, Maart, Aprilen Mei, zijn er niet minder dan 68 verongelukt. Een Belg,te Parijs gevestigd, de heer graaf Bruneel, heeft een driejaarlijkschen prijs van 10,000 fr. gesticht, toe te kennen aan zulken persoon of zulke vereeniging die op het gebied van onderstand of sociale voorzorg het meest dient aangemoedigd te worden. De.prijs zal voor de eerste maal toege-kend worden 3 jaren na het overlijden van de echtelingen Bruneel. 75 senators en volksvertegenwoordigers, van verschillige partijen, zullen in Augustus, de werkzaam^ieden bijwonen der interparlementaire conferentie te Stockholm. Hollanders in België. Er verblijven in België bij de 100,000 Hollanders. In Brussel alleen sijn er meer dan 15,000 metterwoon jevestigd. Spijtig genoeg is de in-floed van die stamgenooten op taal-:oestanden bijna nul. In het openbaar even, immers, gebruiken zij schier illen Fransch en aldus werken zij me-le tôt de verfransching, in plaats van jij te dragen tôt de vervlaamsching. Bpraken zij Nederlandsch met de Via-riingen, dan zou dit al een niet te nisprijzen propagande zijn voor het jebruik van Nederlandsch in'tVlaam-œhe land, en vooral in de hoofdstad. Zij spreken immers zuiver Neder-andsch, en dit zou indruk maken op let publiek, dat houdt van eene sier-ijke taal. VARIA. Een pint goed bloed. — Wij hebben verleden Zaterdag vast en zeker sen pint goed bloed bijgekregen on-der het lezen van onz^n blauwen con-Erater ! Zijne zegepraalproza en -poë-zie is de potsierlijkste aaneensçhake-ling van onzin, tegenstrijdigheid, bombast, leugentaal, dwaasheid, flau-wen praat, domheid en taalverknoeie-rij die men bedenken kan. Wij pikken tôt bewijs uit iedere kolom eenige regels : t Slechts in den morgen de getuigen, die □pgewekt vertrokken, met snorrende auto's om de laatste verzekering der zegepraal te bewerken. Thans is het hoogste recht dat zegeviert, Limburg verlooehenende de Katelijkheden van 1912, Limburg opgestaan en willende recht en vrijheid, rechtvaardigheid en ge-trouwheid aan 't gegeven woord. Overal, op den doortocht ontwaarde men eene echte menschenzee en stegen geestdrif-tige toejuichingen op. In 1914 is er gezongen en gesprongen geworden, op zulke wijze, dat iedereen moest zeggen : Eerlijk gestreden, deftig gezegepraald. De vlag der katholijken is met schand besmeurd ! Wij dulden geene lafheid en geen verradrij ! Overweegt nu, klerikos : M. Peten werd OTCi boer, burger cri werkman in de Kamei gestooten : hij blijft er zoolang hij leeft. M. Peten zal tegen de kolossale belastin-gen en geweldige tariefverhoogingen hevig protesteeren. Wij protesteeren niet...en hopen integendeel dat onze knappe confrater zal voortgaan met zijne lezers op zulke wijze voor den aap te houden ! * * * Kartel. — Dat het kartel nog altijd bestaat wordt bewezen door de Flandre Libérale die uitlegt hoe het komt dat de liberale kandidaat niet herko-zen werd te Hoei. Hij is gevallen met 15 stemmen. Er zijn 1520 witte en nietige briefjes en daarom zal men het nazicht vra-gen der stembriefjes. Voorts zegt de Flandre Libérale : « De neêrlaag is te wijten aan de taktiek van talrijke liberalen, die — overtuigd zijnde dat de liberale zetel verzekerd gewonnen was — voor de socialisten gestemd hebben, om den katholieken hunnen tweeden zetel te ontnemen >. Dit is het duidelijk bewijs, dat het kartel nog altijd bestaat,gelijk wij ten andere in ons voorlaatste nutnmer hebben aangetoond. Over den diensttijd. — De socio's hingen bij de verkiezing een plak- Mengelwerk der Gazet van Hasselt. De docliter van den Kring. 2) Het was de verkeerde wereld. Zi achtte zich tegenover hem gebonden evenals een man van eer het niet ove zich verkrijgen kan, een meisje, da op hem gerekend heeft, te laten zit ten. Zij besloot daarom te trouwer met den student. Hij zou da 1 onder dak gebrach zijn ; hij zou thuis kunnen eten ; ei wat opdeze wtjze bespaard werd, wa: zoo belangrijk, dat aile andere beden kingen er voor zwichten moesten. Plattner stemde bereidwillig toe trouwde en betrok het voor hem in gerichte warme nest. Katharina sloof de zich af met hare lessen en met d< bezorging van haar huishouden. Zi zag er afgetobd uit en had hare jeug dige frischheid geheel verloren. Ver driet en hard werk zijn niet ]uist d< middelen om vrouwelijk schoon t< verhoogen. Daarenboven hadden eeni ge families haar afgedankt en daar voor moest zij weer andere huizei zoeken, in welke zij gewoonlijk slech ter betaald werd, zoodat zij genood zaakt was, nog meer te wer<ten, on hare begrooting te doen sluiten. Plattner leidde onder die bedrijve een gemakkelijk en zorgloos leven. Ochtends las hij heel zorgvuldig zij dagblad. Dan gin£ ging hij, om zic den scûijn te geven van bezig en voc het huishouden nuttig te zijn, d straat op, tôt het verrichten van allei lei kleine en tamelijk onnoodige booe schappen. Het middagmaal gebruikt hij thuis. Hierop hield hij een zeer ge rekt middagslaapje, na afloop waai van hij zich naar een koffiehuis bega j om zica van zijne plienten als beë( digd scbeidsrechter bij verschillend biljart- en kaartpartijen te kwijter Zelf speelde hij niet — dit moet te zij ne eer worden gezegd. Voor h( 1 avondeten kwam nij alweer naar hu — ook voor Katharina, die hij toc t niet geheel van zijn gezelschap b« 1 rooven mocht. Wel is waar, ging h 5 na het avondeten nog een glas bier < wijn drinken , maar dit mocht hij da toch tôt zijne ontspanning waarlij wel hebben ! Wat had hij anders aa zijn leven ?.. Tien jaren waren verloopen sede; ; Katharina en Plattner elkander hac ) den leeren kennen. De laatste vijf w; ren voor hen beiden slechts een dof en poêzielooze sieur geweest. Aa ; een examen of aan net geneesiundi î beroep had de nu vijf-en-dertigjari}; man, wiens haren reeds begonnen 1 dunnen en die eene sterke neigin 1 tôt onverschilligheid aan den dag lej de, in lang al niet mèer gedacht. Hij dacht ook ei^enlij < aan nie 1 ernstigs meer; anders zou hem, eve: al> bij Katharina het geval was, h 1 hartzeer over een mislukt bestaan de s aanleg tôt eene vetwording wel heb-n ben benomen. h Toenop zekeren dag Plattner, met •r haar gela, eene reis naar Stiermar-e ken ondernam, die deels een plezier-reisje moest zijn,want eene kleine op-l- frissching had hij naar zijne meening e hoog noodig, en anderdeels eene po ging tôt ver-îoening met zijne familie ten doel had, wachtte haar eene groo-f, te verrassing. ï- Na een paar dagen, kreeg zij eenen e brief, waarin Plattner haar liet weten 1. dat hij het land had verlaten, op aan-»t drang zijner familie, om elders een :t bestaan te zoeken. s Zij overdacht haar gansch afgeloo-h pen leven, en met de voile kracht van den weer ont waakten drang tôt zelf-ij behoud nam zij een bssluit en haalde >f diep adem. Zij dacht eenigen tijd na o en vond spoedig dat het zoo nog het k beste was. Zij besloot nu ook haar le-n yen radikaal te veranderen en het op een geheel nieuwen grondslag te bou-:t wen. I- De eerste verdieping in het huis dat 1- zij bewoonde, was vrij geworden. Zij e huurde die en legde hare gansche be-n zitting er aan ten koste, om haar zoo g deftig en doelmatig mogelijk in te e richten. De ruime vertrekken van het e .voormalige klooster, elk met een ei-g gen uitgang, waren tôt haar oogmerk voortreffelijk geschikt. Zij wilde ze bij de maand ver h u ren ts en tevens hare huurders in den kost 1- nemen. Het gewe-sen refectorium le-2t verde eene prachtige eetzaal op. Er :n zijn veel jonkmans en oude heeren, > ► die zulk een pensioen verkiezen boven een gasthof. Katharina achtte zich wel in staat om zulk eene on-derneming te leiden en zij nam zich vast voor, al het mogelijke te doen om hare heeren tevreden te stellen en aan haar jongmanshuis een goeden naam te bezorgen. En zie, de onderneming gelukte, omdat zij werkelijk in eene behoefte voorzag. Na drie maanden reeds, waren er van de zestien kamers der verdieping twaalf verhuurd ; en Katharina had er nog meer aan den man kunnen brengen, indien zij ook niet eenige rujmte tôt huiselijk gemak had moeten behouden. Na drie jaren was het zoo ver gekomen, dat Katharina van aile geldelijke zorg ontheven was. Hare kamers waren reeds we-ken en maanden te voren besproken, zoodat zij zich niet ongerust behoef-de te maken, wanneer er een heei vertrok. Er heerschte in de vertrekken, die onder haar toezicjit stonden, de groot-ste zindelijkheid, en men had bij haai eene voortreffelijke tafel. Z60 iets bl ]ft te Weenen niet onder stoelen er banken. Katharina had hare zaker goed overlegd. Zij wilde hare prijzer niet te laag stellen,ten einde iets goed: te kunnen geven ; en toch ook wee: niet afschrikkend hoog. Zij verlang de hondefrd gulden 's maands kamer en kostgeld, en zoo kon zij er op re kenen dat slechts heeren van goed positie bij haar introkken. Het wa geen goedkoopke. Maar alleenstaand heeren, die een paar tionderd guide 's maands verteren konden, hadden 't ; bij haar goed. 11. Katharina fleurde bij hare nieuwe, met zoo goeden uitslag bekroonde be-zigheid ook weer op als eene plant, die bij gebrek aan water stond te ver-welken, en nu weder geregeld bego-ten werd. Hare oogen hadden weder glans en hare figuur was voiler. Zij had zich in haar nieuw beroep volkomen thuis gemaakt en voelde zich er zeker in. Hare « heeren », zooals zij de bewoners harer kolonie noerade, liepen hoog met haar op en schikten zich willig naar de door haar uitge-vaardigde edicten van orde en tucht. Zôô was zij drie-en-dertig jaar geworden ; oud genoeg om met waar-digheid en zonder gevaar voor haren goeden naam een jongmanshuis te kunnen besturen, en toch nog altoos schoon genoeg om hare huurders tôt allerlei grappige, maar onschuldige vleierijën aanleiding te geven. Men moest haar dankbaar zijn dat zij nog zoo knap was l Daarover waren de heeren het eens. Want wie ziet niet liever een knap dan.een leelijk gezicht om zich heen ? Zij had immers bij even groote flinkheid even goed oud en een monster kunnen zijn en dat zou men dan ôôk maar voor lief hebben moeten nemen. Zoo was het dus veel aangenamer. Het voorzitterschap; aan de tafel der vrijgezellen werd bekleed door profes-s sor Baumann, een jeugdigen ouden e I heer van overwoestbare levenslust, 1 t ondanks zijne zeventig jaren. Hij was een landschapschilder van naam en professer aan de academie van beel-dende kunsten. Hij was de eerste gast van Katharina geweest en, daar hij haar terstond in zijn hart gesloten had, haar al die drie jaren trouw ge-bleven. Altoos had hij voor haar een vriendelijk, grappig woord gereed, en hij was het ook, die van den beginne af voor de later komenden den om-gang met haar den toon van kiesche vertrouwelijkheid gegeven had. De oude heer genoot in de tafelronde der ongehuwden een onbetwist gezag en de anderen schikten zich naar hem,te liever omdat hij een echt jeugdigen zin bewaard had en nooit als spelbre-ker optrad. Op zekeren droevigen Zondag in December, namen de thans zeer we-reldrijke bewoners van het gewezen klooster in min of meer feestelijke stemming aan de tafel plaats. Het zag o er in het refectorium echt gezellig uit. Een dozijn gasvlammen verspreidden een helder licht en in de breede schouw knetterde een vroolijk vuur. Men had slechts op den professor ge-wacht en zoodra deze binnentrad be-gon ook de gebruikelijke schermutse-ling met Katharina. — Waarmeê zult gij ons vandaag vergiftigen, jufvrouw Kathi ? zoo be-gon hij, en het viel hem terstond op., dat ditmaal het gewope siagvaardi^e antwoord op zijne plagerij uitbleef. Katharina liep zwijgend rond, om hare taak als gastvrouw te vervullen. ( Wordt voortgexet). Zaterdag 6 Juni 1914 Tiende Jaar, — Nummer 32

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.