GAZETTE VAN BEVEREN-WAAS en van hot kanton besiaande uit de Gemeenten Burght, Calloo, Doel, Kieldrecht, Melsele, Verrebroeck & Zwijndrecht. NIEUWS- EN ANNONCENBLAD. Dit blad verschjjnt geregeld allé Zaterdagen. Abonnement,en kunnen het heelejaar door ganomen worden bij d'en drukker-aitgever. — Abonnementsprijs, vooraf betaalbaar perjaar : voor de Gerneente 2,GO fr. Franco per post voor geheel België fr. 3,25 ; voor het buitenland fi". 5,50. Het recht, annoncen of artikeien te weigeren, is voorbehouden. Enkele nummers 2> eentiemen. V. DRUKKER-UITGEVER ld STRYBOL-VAN HOEYLANDT VRAGENESTRAAT, N° 6. mfmammÊÊimmBiKxaÊmmÊÊaÊiamÊmÊmmmmÊimmÊmmmmmÊmÊmmmmmmfmÊÊmmmmimmmmimmmmmmmÊtmmÊÊÊÊmmÊ&mmiÊÊi^fÊÊÊÊÊÊÊÊaÊÊiÊiiiiÊmÊÊÊ^ÊÊm AANKONDIGINGKN : 20 eentiemen per drukregel. RBOHTERLIJKK RERHEBSTEL-LING 50 eentiemen per regel. RECLAMEN, enz. 1 fr. per regel. Aankondigingen brieven eu QT eorrespondentien, mseten vôor den Vrijdag middag tsr drukkerjj besteld worden. Alla ingezondene stukken moeten geteekend zijn door den schrji»«r. — D6 strengste geheiin-houding wordt gewaarborgd. Bbveren-Waas, 18 Juli 1914. Wekelijksche Âlmanak. Maand Juli. Zondag 19. — 7den Zondag naSinxen. H. Vihcentius à Paulo, belijder, stichter der Lazaristen en der Zusters van den H. Vincentius, leefde op een oogenblik dat gansch Europa door aile zedelijke en stoffelijke rampen geteisterd was en werd het werktuig der Voorzienigheid om overal troost te verspreiden. Hij stierf in 1660. Maandag 20. — H. Rieronymus Emiliatius, belijder, verrichtte in het Zuiden van Italie het-zelfde grootsch liefdadig en edelmoedig werk van helper en trooster der ongelukkigen, dat de H. Vincentius à Paulo honderd jaar later in Frank-rijk ondernam. Dinsdag 21. — H. PraxecLis, maagd en mar-telares te Rome in 864. — EH. Reinildis, Grimoald en Gondulphus. martelaren in de Ve eeuw in den omtrek van Nij-vel, waar zij, sedert eeuwen wel vereerd zijn. Woensdac, 22. — R. Maria Magdalena, de zondares, wiens boete, betrekking en liefde tegen-over den Zaligmaker immer merkvvaardig blijven. Donderdag 23. — II- Apollinaris, bisschop en martelaar, was een der bijzonderste discipelen van den H. Petrus, die hem gelastte de stad Ra-venna en hare omstreken te evangelizeeren. Hij verwierf de martelaarskroon in 81. Vrijdag 24. — H. Liborius, bisschop in de IVe eeuw in 't Zuiden van Gallië was de gezel van den H. Martinus. — Gelukz. Christina de Wonderbare, maagd uit de Cistercienzerorde, leefde in de XIIIe eeuw in de abdij van Tongeren en was beroemd door hare merkwaardige veropenbaringen. Zaterdag 25. — R. Jacobus, Apostel, bijge-naamd de Meerdere. was een der meest geliefde leerlingen van Jezus-Christus. Hij predikte in Judeaen Samarië, reisde naar Spanje en werd bij zijne terugkomst te Jerusalem, de ie der Apos-telen, ter dood gebracht in 44. Zijn lichaam rust te Compostella in Spanje en blijft er voortdurend het voorwerp van eenen zeer bekenden eeredienst. Maan : 23" Juli N. M. om 2 u. 38 m. — Bij dit nummer behoort een BIJ-VOEGSEL.Qe Ghrlstana Vakbeweging geestdriftlg goedgekeurd door Z, Em. Kardinaal Mercier. Ons blad is niet aangewezen om een zuiver verslag te maken van de Pater Rutten-feesten welke Zondag te Gent ge-vierd zijn. De dagbladen zijn ons zes da-gen vooruit en wie leest er tegenwoordig geen dagblad 1 Wij zullen ons bepalen bij eukele feiten die wij op die jubelfeesten bestatigd hebben, i'eiten die noodzakelijk verdienen van dag lot dag aangehaald en voorgehouden te worden. * Eerst en vooral hebben wij waargeno-men hoe een priester als Pater Rutten zich ontzettend verdienstelijk heeft ge-maakt tegenover onzè H. Iverk. Stappen wij tien jaar terug. De socialisten vierden hoogtij. Onze werklieden verdwaalden hoe langer hoe meer. Er moest gehandeld en er werd gehandeld. Vandaag aan den dag vieren de socialisten nog « hoogtij » maar... met 110g meer bitterheid in hot hart, omdat die eerbiedvvaardige zoon van den H. Domi-nikus met zijne medehelpers, duizenden en duizenden, meer dan honderdduizend menschen samengebracht heeft die van geen omverwerping van het geestelijk-of wereldlijk gezag willen weten. Menschen die, als goede en werkelijke Ghristenen os weten, dat zij plichten le vervullen heb- J' bon maar daartegenover 00k recht heb- n ben op eene rechlvaardige en mensch- 2 waardige behandeling. t Wij hebben den zegentocht \an het Christen Werkmansleger door de straten •] van G en t gezien. d Gei.t... de stad van Anseele.,. de baker- mat van het socialisme.., de kwoekplaats h van het socialisme... werd ovorstroomd * door een leger van vijftien tôt twintigdui- k zend afgevaardigde katholieke werkmen- 's schen, die openbaarlijk hulde brachten aan Z. Em. Kardinaal Mercier, aan den ^ tachtig jarigen Bisschop Mgr. Stillemans d en aan hun aller vriend Pater Rutten. k Christen werkmansleger dat weet : bui- b ten onze II. Kerk is geen geluk te vinden. f; * Ë îfc s|c t) Het voornaamste wat wij uit deze hul- i- debetooging weten aan te stippen, zijn de ^ woorden van Z. Em. Kardinaal Mercier, v gesproken op de feestvergadering. Recht aandoenlijk was het toen Z. Emi- n nentie den lof van den Witten Generaal 0 uitbracht. Hoe schitterend gebruikte Hij v zijne redenaarstalenten om te doen hoo- e ren dat gansch bet Doorluchtig Episco- a paat de werken van Pater Rutten, dus de ,! gariscne Syndikale beweging goedkcurde. ? Hoe diep bewogen was de Kardinaal toen hij zeide tôt de werklieden ? 1 « Kunnen wij u niet altijd helpen, dan « zijn wij toch met het gebed met U. » 0 Hier ligt de beteekenis. v Het Doorluchtig Episcopaat is over- d tuigd dat de leiders der Christene Syndi- 0 kale beweging geen onrechtvaardigheden \ willen. Zij vragen nimmer te veel, de d Christene werklieden. Zij vragen de chris-telijke rechtvaardigheid, Plechtig klonken de woorden uit den mond van den Kardinaal. Hij verwachte over twee jaar te Mechelen eene verdub- beling van het leden-aaiital te zullen ont- . moeten. Aan ons thans den plicht hiervoor te zorgen Onze kerkelijke Overheden steu-nen de beweging die in het waarachtig belang is van allen die voorstanders zijn der maatschappelijke orde. Nu toch niet j langer getalmd, maar overal aangepakt j om den wil van den geliefden Kerkvoogd f ten uitvoer te brengen. , Brief s van den E. Pater Tritsmans, van j Verrebroek, Missionaris van het. , H. Hart, vertrokken in 1912 ( naar de Philippijnen. 1 Voorwoord.—De E. Pater Tritsmans, ver- ( blijft sedert omtrent een jaar te Mogpog, eene ] stad gelegen in het eilandje Marinduque, ten Z.-O. ( van het hoofdeiland Luzon, op r2o graden Oos- , terlengte middaglijn van Parijs en omtrent 12 graden noorderbreedte. Tegenwoordig behooren de Philippijnen aan ( de Vereenigde Staten van Amerika die ze aan , Spanje ontnomen hebben. Mogpog, 1 juni 1914. ( Dierbare Ouders, \ Ik heb uwen brief gelezen en het doet mij waar- lijk deugd eenig nieuws van mijn vaderland, mij- ' ne vrienden en vooral van u, mijne duurbare Ou- 1 ders te vernemen. Men had u eene lichte hoop î gegeven, dat ik misschien mijne missie zou ver- ] laten om naar Brazilië gezonden te worden, en op mijne reis u eens eenen goeden dag te komen zeg- ' gen, wat voor u en 00k voor mij een groot genoe-1 gen zou baren. Welnu, veel hoop is daar wel niet voor, denk ik, en ik zal 'het hier best nog wel een tijdje trekken, misschien nog wel 10 jaren, of nog meer. We zullen trachten ailes aan te nemen, zooals O. L. H. het besehikt en wij zullen Hem bidden om ailes tôt onze zielezaligheid te regelen. Neen, naar aile waarsch.jnlijkheid blijven wij in de Philippijnen maar niet in Mogpog. 't Zou jammer zijn voor deze me.isc hen, maar ik denk dat het noodig zal blijken voor ons. In afwachting zal ik u een en andere kleinig-heid vertellen uit onze Philippijnen. Gij denkt zeker dat wij hier een yreeselijk leven lijden. He-wel, dat gaat nogal : veel werk heb ik, dat verze-keriku, maar de kost is nog zoo slecht niet: 's Morgens na mijne H. Mis, neem ik mijn ontbijt dat bestaat uit eene tas wanne koffie zonder bit-terpeeën, echte zuivere kofiie ait Batangas (pro-vincie van het eiland Luzon). Wilt gij er melk bij dan kunt ge z'er wel eens'bijnemen voor kermis-kost. Daarbij twee broodjes, welke den vorm hebben van de Beversche beziekoeken, doch wat grooter, en kaas, echte Hcllandsche hoor! Lust ge boter, die kan ik u op htt oogenblik niet aan-bieden. Ik liet laatst twee busjes boter halen in Bpac, — andere stad in ^lavinduque — en ik kreeg echte, onvervalschte margarine tehuis, en daarbij peperduur : 2,5o fr. voor een boterpotje vol. Hebt ge graag visch, dan kan ik u zalm opdie-nen, 40 eentiemen 't busje. p|eieren, die zijn hier 00k te krijgen, of zelfs vleeti h, maar dan bussen-vleesch.'s Middags bestaat mijne maaltijd uit kip, eieren met rijst en alsge /.m hebt bananen. Maar als gij mij lcomt bezoeken pir \ liegmachien, laat ik zeker een varken slàchtenî of treft het, kan ik 00k rund- of karbauwenvleesch krijgen, maar dat is zeldzaam. Ailes is hier nogal aan zijnen prijs. Echte Deensche boter 1,26 fr. het busje. maar om uw boterpotje vol te doen, heb ik 2 busjes noodig. Melk is hier gecondenseérd. Ik schat ieder busje op 1 liter fatsoenlijke melk : o,65 fr. Gerookt vleesch en dergelijke, zoov, at 1 fr. het busje, en dan hebt ge nog te weinig voor eenen man. 't Moet 00k ailes van ver komen en iédereen moet er op winnen : de boer, de beenhouwer, de inpakker, de . trein, de stoomboot, de groc thandelaar in Manila, de Chinees, en wie weet, wie nog al meer. Wij zijn hier getweeén en ik denk dat wij maandelijks ongeveer 3oo {r. noodig hebben om te leven. (Slot volgt.) ZSSS^é'it FANFARENMAATSCH&PPIJ " KUNST & VREUGD " 1864 — 1914. Aan den vooravond van de feestdagen ingericht tôt herdenking van het 50 jarig bestaan der zang-en fanfareninaatschappij « Kunst en Vreugd, » willen wij hier een woord van gelukwensching spreken tôt de jubileerendevereeniging. Kunst en Vreugd maakt inderdaad een stuk geschiedenis uit van onze gerneente. Zouden wij hier het aantal feesten moeten opnoemen waar zij hare medewerking welwillend verleend heeft, het zou ons onmogelijk zijn. Nooit heeft men haar te vergeefsch. voor een of ander goed doel, den steun gevraagd en zal dit in de toe-komst nimmer behoev' ii te doen. Kunst en Vreugd behoort aan Beveren en omge-keerd.Het Bestuur met den Achtb. Heer Graaf Ch. de Brouchoven de Bergeyck als Eere-voorzitter': den heer L. Verineulen Eere-ondervoorzitter en de heeren Edg. Hille-geer, voorzitter : Ad. Verhaert. onder-voorzitter ; R. De Rop, bestuurder en Aug. Vermeulen ; Pr. Verhaert ; Leop. Dhooghe ; Evar. Bosman en J. Hillegeer als leden, bewijst nog heden dat Beveren hun diërbaar is door de inrichting van een grootsch Jubelfestival ; waarin zij worden bijgestaan door een FeestcomiteiV waarvan, behalve enkele bestuurleden, nog deel maken de heeren Cam. Reyn en ' Jules Verhaert. Veel werk was er te ver- 1 richten, moeilijkheden te overwinnen, maar 00k dank zij de welwillende hou-ding van ons Gemeentebestuur zijn zij in de golcgenheid dit ailes te overwinnen en wij zullen zien dat de "feesten van Kunst en Vreugd voor onze gerneente niets dan kunst en vreugd zullen brengen. Van heinde en verre zullen de menschen toe-stroomen om dit gouden jubelfeest te komen medevieren en te getuigen dat Beveren en « Kunst en Vreugd » vele vrienden t' !t. Wij eindigenmetden wensch dat onze faufarenmaatschappij nog vele jareu j zal iiK>gen blijven wat zij nu is : een vrien-denband van en voordeBevernaren en dat £ zij i:nmer zal blijven bloeien en groeien. e Levé Beveren en het werkzaam ge- t meei tebestuur ! Levé de zang- en fanfaren maatschap- c pij : •' Kunst en Vreugd. » \ Leve de Eere-voorzitter Graaf Ch. de Brouchoven de Bergeyck; de Eere-Onder- j voorzitter L Vermeulen ; de Voorzitter Edg. Hillegeer en al de andere bestuurle- ( den ! ! j Ad muttos annos! £ De iawoners van Beveron, wor- } den vriendelijk rerzocht, morgen \ en binnen acht dagen hunne hui■ 4 zen te bevlaggen. • j t Dijnsdag avond ter gelegenheid der Nationale Feesten GROOT CONCERT ; op het kiosk der Marktplaats door de Fanfaren « KÙNST & VREUGD. » < Inwoners van Beveren, toont nu eens, 1 *"én eveneBûB iu 't vervolg, dat' ge belang stelt on genoegen vindt in muziekavonden. f Tante Mie en Trienlae. Tante Mie■—'t Is toch spijtig dat de mensch niet altijd even fel en klinksch blijft gelijk als men jong is. i Trientje. -— Gij niet klagen, zulde, Tante Mie : er zijn er vele van uwe jaren die zoo fel niet zijn als gij. Tante Mie. — Dat is waar, God zij gedankt ; ' daarbij wij hebben onzen tijd gehad gelijk de ; braambeziën. Maar nu zou ik toch wenschen tien i of vijftien jaar jonger te zijn, om meê te gaan naar 't fransch Lourdes. 1 . Trientje. —Ah, ha, 't is daarom dat ge zoudt willen weer jong zijn ! maar ge zijt gij toch al meer dan eens te Lourdes geweest ? Tante Mie. — Ja, ja, maar nu is er iets gansch bijzonders te Lourdes te zien : het wereldcongres , van 't H. Sacrament. Er zullen daar misschien wel honderd of nog meer bisschoppen en prelaten van aile gewesten samenkomen met honderd dui-zend bedevaarders van aile natiën en landen der wereld ; en die zullen daar in processie gaan : dat zal misschien nog nooit te zien geweest zijn. Trientje. — Het spijt mij waarlijk voor u, Tan-l te Mie, dat ge dat niet kunt bijwonen, ge zoudt er ons zooveel schoonè dingen kunnen van vertellen , als gij weerkomt. Tante Mie. — Och, Trientje, van Lourdes ben 1 ik nooit uitgeklapt ; dat is daar de voorzaal van I den Hemel. j Trientje. — Is er onlangs niet een meisje van ■ Sint Niklaas wonderbaar genezen te Lourdes, Tante Mie ? p Tante Mie.—Ja zeker, Trientje, en verleden week heb ik met mijne oude stijve beenen de ge-nezene gaan bezoeken. Trientje. — Gij hebt ze dus gezien ? Tante Mie. — Ja, kind, gelijk ik u zie ; en ik mag u zeggen dat O. L. Vrouw daar een groot mirakel verricht heeft. Trientje. — Vertel er eens iets van, Tante Mie ik hoor daar zoo geerne van spreken, dat doet deugd aan 't hert van 'nen christen mensch. Tante Mie. — Welnu, om het u in korte woorden te vertellen, haar naam is Livina Verstraeten en ze is ig jaar oud. Sedert verscheidene jaren lag zij te bed met eene ongeneesbare kwaal, eene bederfenis van de nieren ; armen, handen, beenen en voetan waren verlamd, hare maag kon niet het minste voedsel inhouden, geen enkel lichaamsdeel noch uitwendig noch inwendig, was nog gezond en verrichtte nog zijn werk, ailes was verlamd. In dien toestand is zij naar Lourdes gevoerd. Trientje. — Dat zal voor het arm schaap een smartelijke kruisweg geweest zijn. Tante Mie. — Inderdaad, zij leed schrikkelijk, en men had reeds onderweg aile schikkingen ge-nomen voor hare begrafenis te Lourdes ; maar Livina had betrouwen, en zij kwam levend te Lourdes aan. Bij haar aankomst te Lourdes was daar juist eene bedevaart uit Spanje de H. Sacra-mentsprocessie aan het doen. Trientje. — Men zegt dat dit zoo aandoenlijk is, niet waar ? Tante Mie. — Men zou een steenen hart moeten hebben om daardoor niet bewogen te zijn. Al de zieken liggen of zitten in de ronde van het groot plein vôor de kerk, en de priester het Allerheilig-ste dragende, komt aan elken zieke afzonderlijk den zegen geven, terwijl het volk maar gedurig smeekgebeden roept naar Onzen Lieve Heer gelijk in den tijd van Christus' sterfelijk leven op aarde.—Men plaatste dan Livina in de rei der Spaansche zieken, en zie, nauwelijks had de priester haar met het Allerheiligstegezegend, d zij on-dervond, geheel haar lichaam door, eene hevige pijn : het scheen haar dat al hare lidmaten kraak-ten en braken, onmiddelijk daarna was aile pijn verdwenen zij kon armen en beenen bewegen, zij was genezen. Trientje. — Het was daar zeker een algemeen geroep en gejuich ? Tante Mie. — Toch niet ; men moet eefst voile zekerheid hebben vam de genezing die door ver-schillige geneesheerea moet va»t gesteld worden ; en dan nog zal men, uit voorzichtigheid, hst woord « mirakel » niet gebruiken. Trip-itjp — En is. Livma genezen gebleven ? Tante Mie. — Genezen ? Zij iS^zSô' gezond als een blik, zij gaat, eet, slaapt en werkt alsof zij nooit ziek geweest ware. Trientje. — Sn wat zeggen nu de onverschilli-gen en goddeloozen die met de mirakels spatten ? Tante Mie. — Wel, mensch toch, hun hart is versteend : zij hebben ooren en hooren niet, zij hebben oogen en zien niet, of liever zij willen niet aien. Trientje. — Arme ongelukkigen ! Tante Mie. — Ja, ge zegt het wel, arme ongelukkigen ! en Leve Onze Lieve Vrouw van Lourdes 1 Verschillig Nieuws Morgen dan, is voor onze gerneente een gedenkwaardige jubeldag aangebroken. 't 50jarig bestaan der Fanfaren « Kunst en Vreugd » zal met veel luister en plechtig gevierd worden. Samen met diejîbîijde verjaringzal ook de inhuKliging geschieden van een nieuw vaandéï, prashtig afgewerkt door het huis Van Severen van St-Nikolaas, en ge-schonken door den beminden Eere-Onder-voorzitter, Heer L.-F. Vermeulen. die, eerst als Medestichter «n daarna als Bestuurder, steeds geijverd heeft om deu bloei der Fanfaren hooger en hooger te doen stijgen en die thans, uit genegenheid aan zijne geliefde Fanfaren dit prachtstuk schenkt. Reeds rnaanden lang keeft het Bestuur, samen met het Feestcomiteit, met hart en ziel zich toegewijd om dit feest te doen 1 lukken. En of't g^lukt. is ? Osrdeel liever zelf, i vriend Lezer : 81 Maatscbappijen hebben De Wapensmid en zijn zoon. DOOR H. J. C. VAN NOUHUIJS. HOOFDSTUK X. « Seclit ons, es die spise ghereet ? » Hets tijt dat wi eten gaan. Vor hem stonden die stope van goude, Daer men den wijn uut scinken soude, Ende nappe die waren menighertiere. Gone gherechte waren diere, Daer men den heren diende mede. Dus saten die heren met ghemake Ende aten ende waren metten blide. Roman von WALEWEIN v. 939. Veertien dagen zijn spoedig voorbijge-sneld, wanneer men daarin niets dan stoorloos geluk en genoegen mag onder-vinden. De twee verloofden hadden elkaar schier dagelijks gesproken ; hunne weder-zijdsche genegenheid werd van dag tôt dag verhoogd eu beide zagen eene blijde toèkomst te geinoet. De burgemeester vond bij eene nadere kennismaking veel behagen in den jeugdigen Reinout, of-schoon hij zich onthield daar veel over te spreken. Maar, lieve lezers, gij zult vragen : « wanneer komt het verlovingsfeest ? » Welnu die dag was thans aangebroken, nadat meester Tilo vooraf ailes met de vrouw des burgemeesters had bepaald. De burgemeester had, zoo hij voorgaf, nu en dan aanvallen van jicht gekregen, Ien wenschte daarom dat het feest te.n zijnen huize mocht plaats vinden en stil af-loopen. Meester Tilo was schijnbaar hier tevreden, maar dacht er toch het zijne van. Immers het zou voor 't 00g van de wereld wat vernederend zijn, indien do burgemeester 't huis van den smeder be-zocht. en er feest ging houden. Zijne vrouw had op minzainen toon den meester in 't oor gefluisterd : " laten wij den ouden heer maar toegeven : hij meent het zoo kwaad niet : " — en meester Tilo, die goed van aard was, had ■< amen » ge-zegd, en de zaak was beslist geworden. Het vertrek aan den hof, waarin wij reeds vroeger onze lezers binnenleidden, î- was tôt ontvangst der gasten ingericht. n De burgemeester kon zich uithoofde zijner - bezigheden niet met de regeling van het r feest onledig houden : maar moeier, "- dochter en de goede meester meenden dat >t er niets mocht ontbreken, wat de onder-le linge vreugde kan verhoogen. De oude -r heer, toen hij eens de toebereidselen zag, îl mompelde dat het hem zoo veel geld zou f- kosten ; maar de smeder was terstond ge-.e reed met te bewijzen, hoe onbillijk het zou zijn indien hij niet de helft der on-: kosten voor zich nain. De burgemeester » had een paar maal gekucht, maar bleef 1, het antwoord schuldig. le Dit een en ander was voorspel en inlei-ding geweest van den dag, die de genoo-f, digden in 't huis des achtbaren burge- , meesters vergaderde, om met een vroolijk - hart de verloving te vieren van twee zie- ■ Ion, die zij zoo hartelijk beminden. ' Het feestmaal was geheel naar de ge- î woonten dier tijden ingericht. Op een ) kostbaar amelaken van fijn lijnwaad 3 stonden menigvuldige spijzen en lekker- - nijen, uitmuntend toebereid en in zilveren 2 schotels opgedischt. Wij zullen ons thans ■ niet bezig houden met de gerechten stuk 1 voor stuk te beschrijven, noch ook de t personen van top tôt teen opnemen, als , wilden wij met het 00g afmeten uit hoe- veel damast of laken hunne feestkleede-ren gemaakt waren. Wij zullen slechts j nu en dan de tafel rondgaan, hier en daar , een enkel woord opvangen, de houding . van dezen of genen bespieden, om daaruit c te besluiten, welken algemeenen indruk t 's burgemeesters onthaal bij de gasten , verwekte. t Die gasten hadden zich dan op de ge- - beitelde eikenstoelen rondom den discli 3 geschaard. De eerste plaatsen werden aan , den Proost der Domkerk, een oud eer-1 waardig man, — en den gastheer toege- - kend. Over hem zaten Reinout en Mach-t teld. de bloemen van 't feest, terwijl - meester Tilo, Martha en voorts eenige r vriendinnen van Machteld aan hare zijdo, f — de vrouw des burgemeesters, — zoo toch begeerde zij, — Wouter, de beeld- - houwer, en een paar kanunniken aan - Reinouts kant gesebikt waren. s- « Amen ! » zei de Proost, die biechtva- ^ der van meester Tilo en Reinout was, na- 1 - dat hij zijn gebed had gesproken, en c 't werd den gasten vergund den eersten 1 - aanval op de schotels te beproeven. De 1 muziek van borJen, messen en vorken 1 klonk levendig, en de eerste spijzen wer- } - den in tamelijke stilte genutligd, zoo als t J zulks meestal het geval is. Want de maag £ 3 blijft toch een oneerlijke gebiedster : zij i i wil immer boven den geest den voorkeur s 3 hebben, zij wil zich altijd eerst sterken en c 3 verzadigen eer zij het gebied aan haren s - zoo edelen broeder afstaat. In den begin- ' - ne sprak deze en gene een enkel woord i s tôt zijn buurman en 't algemeen ondor- f r houd was niet zeer levendig ; men bewees t l elkander de oplettendheden, die de gezel- 1 t schapsplicht vereischte, men roemde de 5 ^ heerlijke gerechten en de gulheid van den 1 1 gastheer, die zijne gasten zoo smakelijk 1 wist te onthalen. Maar die gastheer, — - zoo goed als hij zijne gasten, volgens hun ( 1 zeggen, onthaalde, zoo slecht wist hij ze ! in den beginne te onderhouden : wàntzijn i - wezen geraakte nimmer uit den ernstigen 1 - plooi en van zijne lippen kwam zelden I - een woord. Zij, die het bemerkten. schre- I ven het toe aan de jicht : en — worden e de kwalen niet dikwerf als dekmantel eener min gunstige stemming gebezigd in 0 oogenblikken, dat zij voor den lijder nog 1 - al draaglijk zijn ?... De gastvrouw daar- II enlegen liet als eene zorgzame moeder ! steeds hare oogen over tafel en gasten j 1- dwalen ; zij zag maar of ieder nog wel n vriend Lezer : 81 Maatscbappijen hebben .- bediend was en of al' de gerechten, ten I deele onder haar toezicht bereid, wel :i naar «rde voortwandelden. e Zij had het, om de waaTheid te zeggen, a verbazend druk, en was daarom recht - blijde, wanneer zij een wijl door geen s toespraak in hare ernstige bemoeiingen g gestoord werd... Maar meester Tilo ge-ij voelde zich weinig op zijn gemak on r schoof dikwerf op zijn stoel heen en we-q der : hij vond dat de toon die in 't gezel-q schap heerschte veel te gedwongen was, - 't geen hem slecht beviel en ook zijn ton» d al vrij stroef maakte, 0111 eenig vrolijk ■- gesprek gaande te houden Voor Reinout s en Machteld eleef de afgelrokkene stem-l- ming der ouders niet onopgemerkt, maar e zij hooplen dat het beter zou worden, a wanneer de maaltijd wat meer op gang k was. Echter kon n?en niet zeggen, dat er II oogenblikken vanalgeineenestilteheersch-e ten. Hiervoor wist de Domproost met zij-n ne hoofs»he manieren en aangenamen n toon steeds eeii middel, doordien hij dan n tôt dezen dan tôt genen over tafel het î- woord richtte. Ook Wouter de beeldhou-u wer wist menig verhaal zijner reizen, 3I menige avontuurlijke ontmoeting den gas-n ten met zoovoel smaak vo®r te dragen, ig dat zij nu eens de vork werkeloos in de r- hand hielden, of dan met een laid gelach ;r zijne gepaste scherts beloonden. ( Wordt voort§ezet.) r ZONDAG 19 JULI 1914. —|N'49. — 31e JAARGANG.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.