Het Sint Herman-Jozefsblaadje voor de katholieke Vlaamsche jeugd

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

fAAunAisjjr; Bfjiage aan « Averboiïe's Weekblad» 25 Januarà NOMMER 4 Praatjes van Heeroom. Nieuwsgieri^heid. — !. *k T TT Tas eigenlijk van plan geweest, w w 3u^e vandaag eens een preekje te houden over de « kurieuze neusjes », maar 't ma g niet elke week een preekje zijn, hé ? En daarom verteîikjul-lie liever eens een heel raar sprookje. Er was eens een schooister, en die prut-telde maar aitijd tegen Onze-Lieve-Heer. Die was de schuld van al haar ellende, zei ze, want Hij had heur nog nooit de kans gegeven om gelukkig te worden, en zij was loch net zoo goed als andere menschen.... Op zekeren dag nu vond zij een man langs den weg zitten, met een toegebonden zak naast hem. Die man was niemand an-ders dan Onze-Lieve-Heer zelf, maar de bedelares wist dat niet. — « Zit gij hier wat uit te rusten ? » vroeg zij. — « Neen, ik wacht op iemand, die den zak voor mij wil wegdragen, » antwoordde de man. — «Nu, wat moet er mee gedaan?» vroeg zij weer. — « Die zak moet de zee in ! » zei hij. — « And ers niks ? Wel, de zee is hier dichtbij. Voor een deftig îoon zult ge gauw iemand vinden. » — «fa, maar er is een moeilijkheid. Die het doet, moet iemand zijn, waarop me ! kan betrouwen. De zak mag onderweg i geen geval opengedaan worden. » — « Anders niks ? Wel, wat geeft ge voc den dienst ? » — « Als de zak ongeopend in zee raak dan zal ik zorgen, dat het den drager zij leven lang goed gaat. » De bedelares probeerde den zak eens o te tilîen. Hij was zoo licht, dat een kin hem dragen kon. — « Ais 't alzoo is, zei zij, dan neem ik h( aan : ik zal den zak naar de zee brengen. — « Goed. Maar mag ik er staat o maken, dat gij den zak niet losbindt ? Dr moet ge me eerst stellig beîoven. » — «Wel, dat beloof ik uî... Waaroi zou ik hem ook openmaken ? Het gaat m immers niet aan, wat er in zit.... Wec gerust : ik laat den zak stellig toe !... )> — « Het ware anders heel erg, zei d man. Het ergste nog voor u! Want cl straf zou even groot zijn als het loon. » — « Toe, wees maar gerust en betroir op mij ! » En nadat zij nog afgesproken haddei waar de man ze weer zou vinden, trok d I schooister naar de kust toe. (Zal de vrouw den zak opendoen ? Of z< zij hem toe laten ? — Ei, jullie zijt dani nieuwsgierig, en da's een leelijk gebrel hoor I ^oodus, tôt toekomende week.) HEEROOM,

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.