ILterdag iô Oktober 1915. Eerste Jaarg. Nr 274 Prijs : 5 Centiemen door geheel Bel^ië ■ • -- ... _ „_ .. V w.JLg'i r* ■''■L'*'? " •'y'-gl-.'TK'CT -"-r-a?.- -t-—. Het Vlaamsche Nieuws WÈm tsasfc tog®tteht maes* «ttripreld NtaimbMi «m T tua&i pm Treuil; ABONNEMENTSPRIJZEN Per week 0.35 Per 3 maanden 4.— t Per maand 1.50 Ber 6 maanden 7.50 Per jaar 14.— AFGE VAARDÏGBEN VAN DEN OPSTELRAAB : Dr Aag. BOUMS — Albert VAN BEN BRANDE : - BURE El EN* KQODBSTIUAT, 14, ANTWE^RPEN. Tel. l»f» AANKONBIGINGEN Tweede bladz., per regel 2.50 I Vierde bladz., per regel.. 0.50 Derde blad., id. 1.— | Doodsbericht 5.— Voor aile annoncen, wende men zich : ROODESTRAAT, 44. Bulgarije verklaart den oorlog aan Servieë LR KONSTANTINOPEL ! I Wie, na al hetgeen er gebeurd is, nog ftj rnachte is om 14 maanden terug te fcnken, zal zich hermneren dat rond tlf Augustus 1914., de Duitsche spoor-lâgens, met duizenden soldaten en oor-Igstuig gevuld, door België reden, op kg «nach Paris », zooals in krijt op de liitenwanden stond geschreven. I Jiofen wij de berichten die ons toe-fcanien bij 't begin van den oorlog, jtlooven, dan werd toen in de straten |î5 Parijs ook « à Berlin » geschreeuwd. ■Later toen het Russische leger, onder ■tneraal Rennenkampf, in Oost-Pruisen ■el, dan schreven onze bladen dat de ■ussische stoomwals op Berlijn aan- I De Duitsche dpmarsch naar Parijs, ■œverbazend snel hij ook geschiedde, Imisschien wel juist dààrom, — werd lin de Marne gestuit en de legers van ■os Kluck, die Parijs een oogenblik be-Beigden, werden zelfs terug geworpen Kt aan de Aisne, waar ze nu, na één Bar, ongeveer dezelfde stellingen nog Heeds bezetten. Aan een opmarsch Bach Paris » schijnt men niet meer te ■Ook de Fransche kreten « à Berlin » Bnlang verstomd, en al zijn zij, door ■et veel gematigder orde-woord « au ■îin» vervangen, toch werd het ook in ■erichting nooit ver gebracht, en er is Boralsnog geen enkele aanwijzing dat ■ legers der bondgenooten, in afzien-Bten tijd, den Rhijn zullen bereiken. ■leiinenkampf werd door v. Hinden-B; uit Oost-Pruisen geworpen ; naar Brlijn ging het dus, van Rusland uit, B niet gemakkelijk. De plannen dan Bar veranderd en naar Boedapest en Beenen opgerukt. Galicië werd door-Bieden, de Karpathen op sommige Batsen overgetfokken, de in val in de Bngaarsche laagvlakte werd ingeleid, Bar,.. toen kwam de tegenslag bij Gor-B en Tarnow. De Russische legers, Bt omvatting bedreigd, moesten niet ■een Galicië ontruimen, maar ook uit Bien terug om stand te houden waar ■nu staan : van Riga tôt Rowno, meer m 100 kilometer achter de Buglinie ! ■ta Berlijn, Weenen en Boedapest ■fût in Rusland niet meer gedacht, wel Htden er maatregelen genomen om Pe-■frad te beschermeni Maar de ge-■Çrtemssen der laatste maand, schijnen B> te duiden dat van eene vermeeste-B;' van Petrograd in de eerste weken B wel niets zal komen, te meer daar B inter in Rusland zich reeds begint ■fai gevoelen, »arijs, Berlijn, Weenen, Petrograd ! •veel illusies die vervlogen ! Hersen-B'fflnien die vervlogen voor de eenvou-Be soldaten, voor de dagbladschrijvers ■ misschien ook wel voor -een deel van ■fcwone volk ; maar niet voor de op-■sie legerleiding van de onderschei-■Jt oorlagvoerende landen.. ■jj'l'-a'daad, zij, de aanvoerders der Mpoenen-legers, weten ten minste dat ■ oel van al hun inspanning niet is, m die stad veroveren, maar wel het ■j™0'1 der, vijandelijke legers. ■», van iedere oorlogshande-■snioet zijn, de vernietiging der vijan-■Ite strijdkrachten. » ■ .yermeestering der hoofdstad van ■ 'ijandelijk land zou wel een groote I H c uitwerking hebben, en daarom B 'tn legeraanvoerder voor die ver- tnng wel eenige offers willen bren-H ' naar van militair standpunt uit gn,ff'"d', _ware die vermeestering K?,a. weinig belangrijk, als ze niet ■iit i met ,t: verslaan der vijaii-kgermacht.H cn innemen en land bezetten geeft ■je.,aan ('e soldaten en aan de thuis- ■ ..nep \ &lléên de vernietiging van ■ . nndelijk leger nochtans, kan'lei-■, een volkomen zegepraal. Bt wordt door aile mili- ; R " ^3vers erkend.Lijkt het dan ook ; H t "ceti« onvoorzichtig zooveel ge- i Hst.1- lec''lt:en aan een mogelijke ver- ' van Konstantinopel ? 1 H Riifen maanc^ zijn aller oogen naar ■ ■eiwuf, «eriÇht. Plotselings, heel ( ^■tenriii. S' Smnen de Duitschers en 1 H het i.f1S ,ee?? offensief tegen Servie, H ff. k aar^'ikelijke doel Konstanti- . H«udf. ^re "' c^e bondgenooten ] ■ | 'zantium binnen rukken. i ( H teJ ?en°oten van hunnen kant ne- i IwTatregelen •' de Serviër» trek- i 5 voeptn uit Albanie om hun- I ne Noorder- en Ooster-grens te bescher-men ; l'ransche en Engelsche troepen worden te Saloniki ontscheept ; Grieken-land wordt gepraamd om meê te vech-ten als Bulgarije mocht ingrijpen tegen Servie. In 't kort, al de groote oorlogs-tooneelen in Rusland, Frankrijk en Ti-rol, worden op den achtergrond gedron-gen en men schijnt meest belang te stel-len in hetgeen op den Balkan gebeurt. Naar Konstantinopel ! 't Wordt een wedloop tusschen de twee machtige groept-n ; beiden- haasten zich om eerst dààr te komen juist alsof hun leven er-van afhing ! Aan Parijs, Berlijn, Weenen, Petrograd schijnt niemand meer te denken. Alleen die vraag wordt door heel de we-reldpers tôt uiting gebracht : Wie zal er eerst Konstantinopel bereiken? Vanwaar die plotselinge belângstel-ling voor Konstantinopel? De vermeestering van de Turksche hoofdstad -zou immers geen der millioenen-legers verslaan, die tegenover elkaar staan van de Gol'f van Riga tôt de grens van Bessarabie en van de Noordzee tôt de Vo-geezen ? Neen, maar de strategische liggmg van de stad aan den Gouden Hoorn, is van dieu aard dat haar bezit en regel-matige verbinding met een der groepen, een overwegenden invloed kan uitoefe-nen op den einduitslag van den wereld-krijg.Laat ons eens zien wat de vermeestering van Konstantinopel door de Entente, voor haar zou beteekenen : 1°. Turkije zou alzoo totaal van zijn bondgenooten afgesneden worden en, bij gebrek aan oorlogsmateriaal, waar-schijnlijk spoedig tôt vrede gedwongen worden. Daardoor kwam dan het Rus-sisch Kaukasus-leger vrij voor operaties tegen de centralen. 2°) De verbinding van de Westelijke mogendheden met hun Russischen bond-genoot zou worden verzekerd. Frankrijk en Engeland zouden aan Rusland muni-tie en materiaal kunnen leveren, die het zoo broodnoodig heeft voor de voortzet-ting van den oorlog, en meer nog voor de hervatting van het offensief. Rusland van zijnen kant zou zijn voorraadschu-ren kunnen openen, en het graan dat, door de sluiting der Dardanellen, niet kon uitgevoerd worden en daar nu bij millioenen centenaars opgestapeld ligt, aan zijne bondgenooten leveren. De op-brengst van dien uitvoer zou de finan-cieele kracht van Rusland een beetje op verhaal brengen en ertoe bij dragon om het Tsarenrijk het voortzetten van den oorlog te vergemakkelijken. 3°) De isolatie van de middenrijkeft zou alzoo volkomen worden, daar ze dan totaal door hun vijanden zouden zijn in-gesloten.4°) De « drang naar 't Ooâten » van de Duitschers zou voorgoed worden gestuit. Wij zullen verder zien wat die drang naar 't Oosten voor de Entente en voor Engeland in het bijzonder be-teekent.Kunnen, integendeel, de centralen zich door Servië een weg banen naar Bulgarije, dat zich bij hen aanslmt, en alzoo verbinding krijgen met hun Turk-sehen bondgenoot, dan zou dit zeer vèr-strekkende gevolgen kunnen hebben : 1°) Turkije kon van munitie en materiaal worden voorzien ; niet alleu voor de troepen die het nu reeds in 't veld heeft staan, maar ook om de weerbare mannen die het beschikbaar heeft en die niet konden bewapend worden, uit te rusten. De weerstand der Turken aan de Dardanellen en in Kaukasus zou grooter worden ; en misschien zouden zij nog wel troepen over hebben om een expe-ditie tegen het Suezkanaal, of tegen de Engelsche bezittingen in Azië te onder-tiemen. Wij komen daar verder op terug.2°) De verbindingsweg, de laatste, tfan West-Europa met Rusland (over Saloni-si, Servië en Roemenië), zou worden af-jesneden. Nu de Dardanellen zouden jesloten blijven, nu de haven van Ar-:hangel is toegevroren, nu de doorvoe? /an ooidogstuig in Zweden werd ver-">oden, zou Rusland gedurende heel den vinter voor allen invoer van munitie ;nz., op den enkelen spoorweg van Si->erië zijn aangewezen. 3°) De « drang naar 't Oosten » zou ,'oor de Duitschers eerst dan voorgoed ciinnen beeiunen. De Bagfdad-spoorweg, lie nu welhaast moet voltooid zijn, is n hunne macht. Zonder hunne vloot te noeten uitzenden, zouden ze, over land angs Klein-Azië, «en «xpeditie teg»nl i ' het Suezkanaal kunnen ondernemen ; ; Egypte en de Engelsche bezittingen in |Azië kunnen bedreigen. ' In 't Oosten ligt de eenige plaats waar ' ze, op gevoelige wijze, Engeland zouden kunnen treffen. Inderdaad, sedert Engeland den land-bouw aan de nijverheid heeft geslacht-offerd, kunnen zijne bewoners de vreem-de granen niet meer missen. Engeland ontving, in 1911, 64 millioen centenaars graan, ter waarde van 21 1/2 millioen pond sterling, uit Roemenië en Rusland, langs de Dardanellen. Eangs het Suezkanaal, uit Indië, ontving het datzelfde jaar 25 millioen centenaars ter waarde van 10 1/4 millioen pond sterling. De Dardanellen zijn nu gesloten en zij zouden het wel blijven als de centralen verbinding met Konstantinopel konden verkrijgen. Moesten zij daarna, wat dan niet meer zoo onmogelijk lijkt, er in slagen het Suezkanaal te sluiten, dan zou de handel van West-Europa met Indië moeten gevoerd worden langs de Kaap de Goede Hoop om, hetgeen veel meer tijd zou vergen en oneindig veel meer zou kosten. En zelfs een operatie der centralen, over land, tegen Indië, behoort dan tôt de mogelijkheden. Engeland zou in zulk geval zijn vloot en soldaten, duizenden mijlen van 't moederland, langs 't Zuiden van Afrika om, naar Azië moeten zenden om zijn kostbare bezittingen aklaar, tegen een mogelijken in-val van Turken en Duitschers te be-schermen, tenzij het daarvoor op steun van Japan mocht rekenen ; hetgeen ten slotte ook niet zonder gevareri zou zijn, gezien de gekende leus der Japaneezen « Azië aan de Aziaten ». Bemerk wel, wij beweren niet dat dit ailes gebeureu zal, maar wij wijzen en-kel op hetgeen zou kunnen gebeuren, wanneer de bondgenooten niet beletten dat de Duitschers eerst te Konstantinopel aankomen. Hetgeen 'wij hier uiteenzetten wordt ook door beide partijen wel ingezien en duidelijk begrepen. En al zullen de centralen het niet aan ernstige pogingen laten ontbreken, om zich over den Balkan een weg naar 't Oosten te banen, de Entente van haren kant zal ook ailes doen wat menschelijk mogelijk is om te beletten dat zulke pogingen slagen. De wedloop naar Konstantinopel is begonnen ! Wie zal er eerst aankomen? Niemand vermag dit nu met zekerheid te zeggen. Met spanning wachten wij den uitslag af van den strijd met zoo'n hoogen inzet. ONZE LETTEÏIKUNDÏGE PRIJSKAMP August Vermeylen 187& August Vermeylen is thans voorzitter van de Vereeniging van Eetterkundigen. 't Is eene eer die toekomt aan den gezag-hebbenden hoogleeraar van de B russische hoogeschool. Als er iemand op zijn plaats zou wezen in de Vlaamsche Aka-demie is hij het, en 't is een verzuim dat niemand er aan gedacht heeft hem daar lid van te doen benoemen. Vermeylen begon met verzen te schrij-ven, doch de onderlegde jonge man, doctor in philologie, voelde zich meer geroepen tôt letterkritiek, ook zou hij zich in dit vak niet alleen onderschei-den, doch een naam verwerven die gezag kreeg in Vlaanderen. Stilaan is hij in de Vlaamsche letter-kunde van de tien eerste jaren dezer eeuw het orakel geweest waarnaar met ontzag geluisterd werd. Hij is in de let-terkunde de waardige opvolger van Ka-nunnik David, die hoogleeraar te Leu-ven was en zijn standbeeld heeft te Lier, en van den geleerden en gezaghebben-den Dr Paul Fredericq, hoogleeraar te Gent. Het is ditmaal de Brusselsche hoogeschool die een Mentor schenkt aan de Vlaamsche letterkunde. Of nu zijn invloed wel altijd gunstig is geweest op zijn omgeving of zoo groot was als oogenschijnlijk blijkt, zal misschien, voor zooveel het belang kan hebben, wel eens gezegd worden. Hoe nuftig, hoe sterkend, hoe loute-rend nu ook kritiek wezen moge en wer-kelijk soms is, toch heeft zij zeer snel een ouden muffeli geur, zij verdort en verwelkt spoedig terwijl de voortbrçfng-sels van een schepp«nd genie met onver- xsj,nm\*mïu ■.Win| mtu m ( gankelijke kleuren en eeuwige schoon-heid blijven bloeien. Vlaanderen bezat nooit ene gevierder criticus dan prof. kanu. David, en Nolet de Brauwere van Steelandt mocht nog zoo scherp en vinnig wezen, toch kon hij den vermaarden hoogleeraar de loe'f niet afsteken. Wat heeft het nu gebaat aan Bilder-dijk, geschaad aan Conscience dat prof. Dr. David boekdeelen heeft geschreven om de Ziekte der Geleerden als het grootste en machtigste gedicht van de Nederlandsche taal te doen aannemen, en andere boekdeelen om te betuigen dat Conscience nog ailes van prof. Dr. David te leeren had? Neen, 't heeft noch gebaat, noch geschaad ! Of hoogleeraar Vermeylen ove onzen tijd een klaarder en ruimer in-zîcht heeft dan hoogleeraar David over zijn tijd, daarover kan onze tijd niet oor-deelen.Wat is nu reeds de kritiek zelfs van een Kloos en een Verwey? Is hun eigen werk niet de klaarste baak? Vermeylen heeft dat zelf gevoeld en schreef De Wandelende Jood. Het bevçit uitstekende gedeelten, doch werd vooral in Holland, zeer koel ontvangen, hoewel het van iemand is die op schitterende wijze zijn wijsgeerige geleerdheid door het werk wist te weven. Verwey was bij-na zoo hard voor Vermeylen als Vermeylen het voor anderen was geweest. Het beste onthaal ontving het boek [nog in Vlaanderen, en daar waar Ver-îneylen het natuurlijkst is, waar hij zijn gemoed lucht geeft van Brusselsch ketje, ^ t gelukkig in den geleerde is wakker gebleven, zooals een Vlaamsch schrij-ver gevat doet opmerken, vertoont hij zich dan ook een uitstekend opmerker, een bedreven stilist en een geestig ver-teller.Vermeylen verdient ook de waardee-ring en achting der Vlamingen voor zijn krachtdadig optreden in den Vlaamschen strijd toen de jongste schoolwet, waar-door de Vlamingen zoo deerlijk bedod gingen worden, als ontwerpi aanhangig was in de Kamer. Het was dan ook een prachtig oogenblik toen Vermeylen, de vrijzinnige, naast Hugo Verriest stond op den heu-vel van Ingooigem, ann aan arm, en vijf-en-twintig duizend Vlamingen den Pas-tor, van wiens parochie wij allen zijn, hulde brachten. Het bijzonderste wat Vermeylen te zeggen en te geven had, zei en gaf hij ons in zijn voordrachten. Wij nemen Voor onze « Bloemlezing », uit de Nieuwe Rotterdâmsche Courant, de laatste voordracht die Vermeylen te Antwerpen heeft gehouden, in 1913. De Antwerpsche korrespondent, Emmanuel de Bom, van het blad schetste destijds den spreker aldut^: « Een rede van Vermeylen ia nooit een oefening in uiterlijke welsprekend-heid ; hij is niet de man met het mooie geluid, dat betoovert of wegsleept ; hij overrompelt u niet met lawinen van fra-zes, noch vermeit zich in een klinkklank van woorden, waar de menschen be-koord naar luisteren, als gehypnotiseerd door een virtuoos. Neen, Vermeylen stort in u niet zijn brandend woord als een vreemde likeur, hij steekt uw geest-drirt niet aan, als de lont van een ton-deldoos. Zijn woord is sober en haast droog van werkelijkheid ; er gaat een klare lijn door zijn denken, dat men vol-gen kan als een heldere, ongetroebelde rivier, en zeker zal die rivier u leiden tôt den breeden stroom, die uitmondt in de groote zee der menschelijkheid. Het eenige spel dat deze op logica gestijlde geest zich veroorlooft is zijn natuurlijke Brusselsche humor, die humor van het « ketje », welke, ondanks ailes, den geleerden en wetenschappelijk geharnas-ten Vermeylen sedert zijn sappige jeugd gelukkig toch bij gebleven is (tot« vreug-de zijner oude vrienden, die in die Uilen-spiegel-Mephistophelische schalkschheid de onvervalsclite volkskern van den kun-stenaar Gust Vermeylen erkennen). Vermeylen —. wiens aanpassings-vermogen, juist vanwege zijn bizondere intelleo-tueele gaven, zeer uitgebreid is, en die, meer dan wie ook in Jong Vlaanderen, de onrustige zoeker is geweest naar het wezen van het gecompliceerde zelf (schreef hij niet dat wijsgeerige verhaal-tje van «den, Man die zijn « ik » verlo-ren had »?) — Vermeylen is, ondanks de verbazende dosis weten, die hij, nimmer verzadigd, tôt zich nam, een jonge en Dorspronkeîijbe geaat gebl«ven ; ook zijn temperament is nog immer eves stfijd- ts»j*aamMKM nr«n»mir; •■«■«lui BMaunK» ! ' baar en, als een jonge haan kraait hij | nog altijd gaarne de opwekkendste nior-genliedjes. Wat een sehoone en rustige kracht in dezen man-van-actie, wiens woord een daad, wiens daad een woord is, en die zijn volk, kranig en forsch, met zijn klaren geest en stevige logica, met zijn gezonde rede aanwakkerend en bewust-makend voorgaat ! » Vermeylen moge ons door zijn voor-gangers- en docenteu-werkzaamheid me-nige schoone bladzijde solied en van geest fonkelend proza onthouden hebben — wij moeten dankbaar waardeeren wat hij ons geschonken heeft onder den drang der omstandigheden, die aan on# aller leven soms de meest onverwacht* gestalte kunnen geven. » Vermeylen werd geboren te Brussel, i 12 Mei 1872. Medestichter, in 1889, van het tijdschrift Jong Vlaanderen, en in 1893, van Van nu en Straks. Promoveerde te Brussel, als doctor in de geschiedenis, met een Nederlandsche dissertatie over « Het Twaalfjarig Be-stand » (onuitgegeven). Studeerde verder twee jaar aan de universiteiten van Berlijn en Weenen. Verkreeg in 1899 den titel van speciaal doctor, op-proef-schrift over « Jonker Jan-van der Noot ». In 1901 aan de Hoogeschool te Brussel benoemd tôt leeraar in de kunstgeschie-denis, in 1902 tôt leeraar. in de geschiedenis der Nederlandsche letterkunde. Medestichter, in 1903, van het tijdschrift Vlaanderen. Werk'en : Leven en werken van Jonker Jan van der Noot, 1899 ; Verzameld* Opstellen, I-II, 1904-1905 ; Kritiek der Vlaamsche Beweging, 2de uitg., 1905 ; De Wandelende Jood, 1906 ; Les lettres néerlandaises en Belgique depuis 1830, 1907. Dagelijksch Nieuws FRANSCH IN VLAANDEREN IN DE AVONDLEERGANGEN. — Wij ontvangen een schrijven over dezelfde zaak, die we voor onze lezers hebben uiteengezet. Onze korrespondent houdt daarin zijn eerste bewering staande. Wij meenen echter over die kwestie niet langer te moeten uitwijden, en het débat te kunnen sluiten met deze woorden van onzen briefwisselaar : « In aile geval heeft de tusschen-komst van « Het Vlaamsche Nieuws » — die vrije tribuun der Vlaamsche be-langen dan toch, naar ik hoop, dien uitslag gehad, dat sindsdien de leergang in kwestie half in het Fransch en half in het Nederlandsch gegeven wordt. » Dit is zeker ,nog geen ideaal. Het is maar een halve voldoening, maar het is dan toch een bewijs van goeden wil van den heer J. P. » Hopende dat hij welhaast nog een stap verder zal gaan, of beter nog, dat het Gemeentebestuur eenvoudigweg het « Moedertaal-Voertaal » zal opleggen, verzoek ik U, Heer Hoofdopsteller, mij toe te laten, met de meeste achting te teekenen. » DE PUBLIEKE VERWARMINGS-LOKALEN TE BRUSSEL. — Het gemeentebestuur te Brussel is op het oogenblik bezig, met het oog op den winter, vier publieke verwarmings-lokalen op te richten, welke in de Ber-laimontstraat, Handelskaai, Leerlooier-straat en Patriottenstraat gelegen zijn, dus in vier afzonderlijke wijken. De zalen welke met al het mogelijk comfort ingericht werden, zullen van 8 uur 's morgens tôt 's âvonds 6 uur geop«nd blijven. Ofschoon de dienstregeling afgeloo- ] pen is, denkt men toch niet v66r No- 1 vember te zullen openen. De dag van ] opening zal geregeld worden volgens de ; weergesteltenis. ( DE REUS FAFNER VOOR HET ' GERECHT. —. De reus Fafner heeft : zijn procès voor het « Reichsgericht » te 5 Leipzig verloren. Het is zoo, ofschoon ' het nieuws ongelooflijk schijnt. Er is sprake van een procès dat sedert bijna 4 5 jaar in de theatraie kringen van Duitsch- f land zeer besproken werd. De opéra- c zanger de heer Schubert, die, den 19 ( Januari 1912, in het theater te Lubeck de roi van den reus Fafner in het « Rijn- 1 goud » van Wagner moest spel en, was i in het gevecht met den reus Fasolt uit- ^ gegleden en had zijn linkerbeen gebro- 1 ken. Hij deed den theater-clirecteur een procès aan, voorwendende, dat het on- j geluk gekomen was enkel en alleen om- dat de schoenen welke hij als Fafner c droeg, niet deugden. De zanger kreeg in eerste instantie ; 2,597 mark en een lijfrente van 750 2 mark, bij wijze van vergoeding. Maar , in appel, e* later voor het Rijksgerecht , werd hij afgewezen, omdat het bewezen j was, dat hij zelf verklaard had, dat d« j schoenen hem als aangegoten zaten. t HET GOEDE WERK DER KIN- i DEREN-MARTELAARS. Het goe- c de werk der « kinderen-martelaars », dat ^ onder de omstandigheden zeer geleden r heeft, herneemt zoo zoetjes aan weer al c zijne bedrijvigheid. De pupillen van c beider geslacht, die zich in verschillende • toevluchtshuizen van het genootschap | bevondec, werdeti, in Augustin 1914, bij fawîili*s, ©]» kftzoïïdiH'e koste«k»l«i « ondergebracht of uitbesteed. Een zeker aantal had men zelfs naar Holland ge-stuurd.De gebouwen van Gembloux en de boerderij-school van Ernaye hebben thans nog troepen-inkwarteering, maar onlangs is een akkoord met de militaire overheid getroffen, waardoor 75 kleine jongens naar deze instelling mogen te-rugkeeren. De kleine meisjes worden voorloopig nog in de plaatsen gelaten alwaar zij zich sedert een jaar bevinden. Het tijdelijke « Tehuis » uit de Boom-straat te Brussel ontvangt geregeld de nieuwe pupillen en de goede loop van het werk wordt op geenerlei wijze be-lemmerd of verminderd. HET INTELLECTUEELE PRO-LETARïAAT DER VEREENIGDE STATEN. — Een boek van den heer Gustaaf Myers over « De geschiedenis der groote Amerikaansche fortuinen » rnaakt tegenwoordig grooten ophef in de Vereenigde Staten. De schrijver na-melijk valt de a almacht van de pluto-cratie » bijzonder heftig aan, welke hij beschuldigt van de beste krachten der natie in slavernij te houden. Evenzeer^ bijzonder belangwekkeud is het hoofd-stuk waarin hij spreekt over het ontwik-kelde proletariaat der Vereenigde Staten. De heer Myers verklaart dat dit proletariaat vreeselijk toeneenit. Vol-gens hem moeten naar de volkstelling ran 1910, 1,258,538 personen onder de-se kategorie gerangschikt worden. D« 34,760 tooneelspelers en -speel-stera, artisten van music-halls enz., zijn lan de willekeur van een theater-trust 3vergeleverd, die misbruik van de zwar-:e lijsten maakt. Van 29,527 lieden wel-ce aangegeven worden als architecten, jouwkundige teekenaars, enz., wordt let grootste gedeelte allertreurigst be-:oldigd. Hierbij moeten gevoegd wor-len de 30,038 dagbladschrijvers die, ge-:ien de eischen der uitgevers, zeer ;lecht betaald worden. Meestal worden -ij afgedankt als zij hunne jeugdige cracht verloren hebben, wat evenèens jeldt voor de meerderheid der 446,133 ichoolmeesters en professors, de 92,174 oonkunstenaars en muziekonderwijzers le 114,460 advokaten en «last not least» le 18,844 letterkundigen en geleerden. « En de toekomst is duisterder voor de jersonen der « liberale » beroepen in Vmerika, zegt de schrijver op het einde 'an zijne studie. Zij worden door de rusts met ijzeren vuist vastgehouden. DE ZENDING VAN DEN HEER ÎARK. — De heer Chatelain, dienst-iverste aan het ministerie van finan-iën in Rusland, die den heer Bark naar ^rankrijk en Engeland vergezeld heeft, à te Stockholm geïnterviewd. Volgens ijne verklaring zou de missie van den ninister van financiën niet het succès ;ehad hebben, dat de Engelsche en fransche bladen aangtven. Men zou al-een overeengekomen zijn om •< geza-nenlijke stappen » te doen, zonder dat nen het middel zou gevonden hebben ■m geheel aan de geldelijke behoeften 'an Rusland gedurende eene lange pe-iode te kunnen voldoen. Het moet uit le opmerkingen van den heer Chatelain ebleken zijn, dat Rusland voornemeu3 s om een nieuwe groote leening in het «id »#lf aaa ten «nde in tTÎHg'sadste Iwhaeftan te veoreien.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.