Mjdag 19 Mei 1916 Tweede Jaarg. Nr 139 Prijs : û Centie^nen door geheel Beigië r -i-ffl,m, —,^T-r-—n—rrrht—mir-rvmrnum wé i hwi i «m Het Vlaamsche Nieuws I Het best ingelieht en raeest verspreid Mieuwsblad van Beigië » Verschijnt 7 maai per week l|l m--111 .Mil» 11 —r>.a*xgiMrag*»»*gCT«M<irw ■ mw imiih ttn i m■■ Mixmtm jii—■! ABONNEMENTSPRIJZEN • AFGEVAARDIGDEN VAN DEN OPSTELRAAB : AANKONDIGINGEN : 1 * 7_ , * Dr Aug. BORMS, Alb. VAN DEN BRAN DE Tweede bladz., per regel 2.50 Vierde bladz., per regel.. 0.60 1er maand 1-75 6 uaandeu 10. , vaste medewerking Vail Dr A. JACOB Derde bladz., id. I.— Doodsbericht S.— Per 3 maanden 5.- Per jaar - j BUREELEN : ROODESTRAAT, 44, ANÏWERPEN. Tel. 1900 \ Voor alle amionoen, wende men zich: ROOUSSXRAAT, 44. DE OORLOG Ielangrijk Oostenrijkich succès in Zutdelijk Tirol. — Naar eeo oplossing van de Iersche kwestie — De Amerikanen bezetten San Domingo. — Het avontuur in Mexiko. — 0e zaak Gasement. De Toestand jtBjet is ditmaal op het Italiaansche Vint dat de grootste bedrijvigheid wordt ''Vwikkeld.Totnogtoe waren de Oosten-Vkers verplicht geweest zich defensief Vhouden en de eveii menigvuldige als nBwoede aanvaUen der Italianen af te B ■■ Deze laatsten wierpen zich bij sVrkeur tegen het- bruggehoofd van ■jrz, den hoeksteen vau geheel het Vnzo-front en terzelfdertijd den sleu- ■ va» Triest. Dat de Oostenrijkers AnB.ni algemeen offensief konden optre-ftiB spruit voort uit de groote over-^Bciit (in aantal) waar tegenover ze Vun; die taktiek heeft hun ten minste '^fcdaten een invtil van den vijand te aBrijdelen, een uitslag waarmee de mo-^Vrchie, van haar standpunt uit be-[Vhouwd, tevreden mag ziin De Italia- Vi hebben de dringende vragen moe-B hooren van de geallieerden, vragen Vjar werkdadige hulp op andere ge-'Vjchtsfronfcn, waar de betrekkelijk 'Vote reserves van Italië wel te stade Viden komen. Het is goed mogelijk dat Vdonia, het ~ering succès zijner onder-Viningen tegen Oostenrijk inziend, ''Vch ten slotte aan het aandringen der Vitente zou toegegeven hebben, eu in Bt licht gezien, koint het Oostenrijksch 'Vjcnsief in Zuid-Tirol ons voor als een ^Btreden om iedere verzwakking van het sVtionale front voor Italië noodlottig te _Vken. Of aan dit gedeeltelijk offensief V grooter draagkracht inoet bijgelegd Hmden, zullen wij eerst uit de volgende Htovullende berichten kunnen opniaken. jjVbe aetie der Oostenrijkers is ingezet l'Vj'en: 1° den Armenterra-rug ten Zui-Vjn van het Sugana-dal, en ging, zooals ['Bj verwaehten was, gepaard met een iVenvcldigend artillerievuur ; 2° de hoog-Vkte van Vielgereuth ; 3° de stellingeri Vn Noorden van het Terragnoladal ; 4° ' ^Bgcne ten Zuiden van Rovereto. Blet legerbericht uit Weenen meldde B de itmeming der eerste vijandehjke Mellingen in die sectoren, onder opgave Vin een tamelijk grooten buit. Deze bij-.Vnderheden vindt men, bondig samen-Vjvat, terug m het bericht uit Rome, • H Ht luidt : wij zijn op onze hoofdverde-m^K'ngslinié teruggetrokken. ■ In dit nummer vindt men éen naden Vficieel bericht (17 Mei) over de ge- u^Bchten in die streek, waaruit blijkt dat Bi Oostenrijkers hun offensief uitbrei-gBfn iu al de vier sectoren die men hier-^Bveti aangegeven vindt, en een zeker •Vital plaatsen hebben bezet. ■Het aantal gemaakte gevangenen is hVtrekkelijk groot (6.200 man en 141 r'oVfitieren) ; de buit 13 kanomnen en 17 lo^ftdiitiegeweren. .•t^Bic ac:ie is gepaard gegaan met groo-B W'ijvigheid der vliegers en leven-JeVs^ gevechtsbedrijvigheid over nage-:BeS heel het front : op de hoogvlakte "Vi" ^°',er<^'0i aan het bruggehoofd van Vf/., in het gebied van de,n Km, op het t^ftnnthische front en hi de Dolomieten. kH[ hoûfdrol is daarbij aan Oostenrijk-i9f zijde aan het geschut, omdat dit ;c^B°et opwegen tegen het grooter aantal •liVpschappen waarover Cador,na kan be-aVpkkeu. — Wachten wij de tegenaan-leMllen der Italianen af, om te zien of V" dez« uitzonderlijke onderneming 'eBpi Oostenrijk al dan niet groot belang reB'W gehecht worden. 'tfl I" het Westen duren de Fransche te-l.^Baanvallen voort. Uit partikuliere jBjavas-berichten is op te inaken geweest V( de Franschen de hoogte 304 als ziju-B 'n huu bezit, beschouwden ; de Duit-V1"-^ hebben steeds beweerd, dat zij )■" Wangrijken heuvel tôt aan den top ■Toverd hebben en bevestigen dit nog-B''ils in hun officieel legerbericht vau ■fil vorigen dag aldus : « Een aanval der ^■^nschen tegen de « Zuidelijke » hel-'l'an de hoogte 304 werd in ons ver-■^Tingsvmir gebroken ». — Over 't al-■nteen is er van het Maasgebied wei-litttws, zoomin als van de overige 0rCn Van 'iet Westelijk front. Wi;r ?Mt geen dag voorbij of de bladen !^B'attt'n uitgebreide beschouwingen 'Wt ^ gevolgen van het Iersche op-V" ^ is een moreel succès voor de W'';; Peiners die door hun hopelooze de kwestie aan de orde van den dag B K'n gebracht, en de Engelsehe ilaatslieden gedwongeu zieli met het arme Ierland bezig te houden. Zonder de ^iiverziOenlijke houding van Carson die tegen Home Rule blijft optreden, ware de gelegenheid gunstig cm eens eu voor altijd aan den tegenwoordigen jannner-lijken toestand eeu eiude te stellen. De vijanden van Ierland vinden in Carson deji man om stof te geven aan hun anti-lersche politiek, zooals die thans in de kolommen van de « Times » tôt uiting komt. Het ware wenschelijk dat de stemmen uit Dublin dringender in de ooren geklonken hadden van Asquith dan die uit Belfast, en dat een regeling kon getroffen worden om het Home-Rule-princiep oimiiddellijk te kunnen invoeren. De « Sinn Feiners )) hebben daar, zij het dan door hun onbesuisd optreden, een Engelsch belang van ge-maakt... Gedachtenwisseling tusschen den Paus en Wilson Washington, 17 Mei. — Wilson heeft op de mededeeling, hem onlangs door den paus gezonden, geantwoord. Of-schoon men in regeeriingskringen zich over de gedachtenwisseling niet wil uit-laten, wordt met stelligheid verzekerd dat zij slechts in verwijderd verband staat met de kwestie van vrede. Naar verluidt heeft Wilson den paus meegedeeld, dat hij er op uit is de Ver-eenigde Staten buiten den oorlog te houden en voor dat doel ailes zal doen wat met de eer en de rechten der Vereenigde Staten veieenigbaar is. Geen van beide telegt ammen zal open-baar worden gemaakt. Santo Domingo door Àmerikaansche troepen bezet New-York, 17 Mei. — De Amerikaansche troepen hebben zonder slag of stoot de stad Domingo bezet. Generaal Desi-deris Aria had den nacht tevore,u cle stad met 800 man, wapens en munitie varia ten. Caperton, de Amerikaansche bevelhebbèr en de Amerikansche gezant hadden hem een ultimatum gezonden, waarin de overgave van de vesting werd geëischt, daar ze anders zou worden ge- t>oinDaraeera. Nicolson wordtÈ door Hardinge opgevolgd Londen, 17 Mei. — Officieel: Sir Arthur Nicolson, bestendig onder-staatssecretaris van buitenlandsche za-ken, heeft wegens gezondheidsredenen ontslag aangevraagd.Nadat hij 18 maanden geleden reeds voornemens was af te treden, heeft hij zijn ambt nog tôt nu toe bekleed. Nicolson heeft in overweging gegeven, lord Hardinge, die vroeger reeds onder-staatssecretaris van buitenlandsche za-ken is geweest, als zijn opvolger te be-noemen. Lord Hardinge heeft zich bereid verklaard het ambt tijdelijk te aanvaar-den. Londen, 17 Mei. — De « Morning Post » verneemt, dat Lord Hardinge Sir Arthur Nicholson, die om gezondheidsredenen als bestendig onderstaatssecreta-ris van buitenlandsche zaken aftreedt, zal opvodgen. De Alands-eilanden Berlijn, 17 Mei. — Het toonaangeveu-de radikale dagblad « Dagens Nyheter » te Stockholm en de toonaangevende socialistische kringen aldaar beginnen teekenen van zenuwachtigheid te geven wegens het zwijgeu van de regeering over de kwestie van de Alands-eilanden. Het dagblad « Socialdemokraten » eischt een duidelijk antwoord en geen uitvluchten of orakelspreukeii : « Wil de regeering de neutraliteit blijven hand-haven, ja of neen? De kwestie van de Alands-eilanden houdt het publiek steeds meer bezig. Ook de Noorsche bladen publiceereu berichten over de ontwikkeling dezei' zaak, die, ofschoon ze eigenlijk een zui-ver Zweedsche kwestie is, ook Noorwe-gen als buurstaat aangaat. Lees vervolg Oorlogstelegrammen, op de tweede bladzijde. Onze Letterkundige Prijskamp Madewijch of Bloemardinne In de geheinizinnige gloring van poc-zie, mysticism en verkettering, rijst het beeld van zuster Hadewijch, die ook den chchterlijken en zoetluidende.n naam van Blomardinne of Bloemardinne draagt. Jan van Ruysbroeck, haar tijdgenoot en tegenstauder toen deze nog kapelaan was in Sinter-Goçdele-kerk, was een hei-lige, streng en rechtzinnig in 't geloof, op wiens druk bezoeht graf mirakelen zouden gebeuren, zoodat hij door de Kerk gelukzalig werd uitgeroepen, tôt hij heilig verklaard zal worden en als Vlaanderens beschermheilige op onze al-taren zal prijken.Zijn relikwàeën werdeu in 't klooster van Groendaal bewaard ; doch toen de Sanskulotten hier ailes te vuur en te zwaard kwamen zetten, de kerke.n door de Franschen ontheiligd werden en in danszalen, stallen. of teni-pels der Rede-Godin herschapen, zouden ook de relikwieën van den grootsten Dietschen prozaschrijver der Middel-eeuwen in den wiud verstrooid wordeu. Hadewijch of Bloemardinne is een vu-rige, vlammende ziel, een soort van Hei-lige Teresia, doch wier geestvervoering en zinnelijke mystiek den strengen en rechtgeloovigen Jan van Ruysbroeck aanstoot gaven. Had hij het îecht haar te verketteren ? 't Is voor ons een vraag geworden zonder de minste aangelegenheid en waar-voor de oorkonden thans ontbreken.doch wij mogen er des te meer aan twijfelen, als we nagaan dat de H. Teresia, die we daareven vernoemde.n, zelfs door de In-kwizitie werd vervolgd en dus den mut-saard vaii nabij heeft geroken. Wat er van zij, elke ban tegen haar gedichten is opgeheveu en onlangs druk-tc- de Vlaamsche pater-Jezuïet Stracke den wensch uit, in zijn rede die hij hier in Februari 1.1. uitsprak, dat de prach-tige Vlaamsche liederen van zuster Hadewijch meer gekend, gewaardeerd en genoten zouden worden. Zooals we schreven, ter gelegenheid van Jan van Ruysbroeck, stichtte Bloemardinne op eigen kosten een Begijnhof in de nabij heid van Sinter-Goedele. Zij was van Brussejschen adel en 111 die fiere ziel bljft de ridderlijke trots naast de vurigste godsvrucht samenle-ven.Zij verscheen te midden harer aan-hangers met den mij ter op het hoofd, den krulstaf in de hand en nain plaats op een zilveren zetel. In haar tijd, en 't schijnt thans nog in zekere kloosters van Oostenrijk, waren er gemijterde abdissen, dus dat ook haar weidsch vertoon geen dwaze buiten-sporigheid was, gelijk die bijv. van een Tanchelm. Was zij ook abdis van het klooster van Aywières «1 was zij de Hadewijch aan wie Willem van Affligem zijn Vita LuAgardis heeft opgedragen? 't Zijn louter gissingen, doch 't kan weeral zijn, als ge nagaat dat de H. Luit-gaarde de Vlaamsche non was die nooit Fransch wilde leeren, en daarom thans door de Vlaamschgezinde se;ninaristen en katholieke studenten tôt beschermheilige wordt aangenomen. Willem van Affligem zal gemeend hebben dat het passçnd was zijn boek aan de Vlaamsche dichteres Hadewijch-Bloemardinne op te dragen. Prof. Kalff maakt een schoone verge-lijking tusschen Ruysbroeck en Hadewijch.« Hadewijch, zegt hij, is de leeuiverik opwaarts wiekend op de vleugelen van het lied en vaak zich verliezend in het blauwe. » Ruysbroeck verliest zich niet in het blauwe,ond.arûis zijn etherischç beschouwingen en stoute vlucht. Hij is de nach-tcgaal, zijn smeltend lied, zijn storm van geluiden orgelend in de stiilte van het Zonién-bosch. » Sedert eenige jaren schijnt Hadewijch-Bloemardinne een groote aantrekkings-kracht uit te oefenen en er werd veel over die geheinizinnige figuur geschre-ven, uamelijk door Joncbloet, Vercoul-lie, Willem de Vreese, Kalff, Paul Fre-dericq, Jôris, Juff. Snellen, P. van Mier-1°.Over het zieleleveu van Hadewijch en over de dichteres, zullen wij morgen spreken. Wij liopen dan ook de beelte-nis van Bloemardinne te kunnen geven. LUC. N. B. — Het procès tôt gelukzalig-verklaring van Jan van Ruysbroeck werd reeds inge.leid onder Keizer-Karel, in 5523, toen wij een Nederlandschen paus hadden, Urbauus VI. Eerst in 1885 werd het, op aanvraag van de geestelijken van Brussel eu van de Jezuieten, door den thans betreurden Vlaamschen Kardinaal-Goossens hernonien. In 1909, <. nder paus Pius X, werd Jan van Ruysbroeck gelukzalig verklaard. L. Men herbouwt, maar hoe ? Wie, in vredestijd langs den steenweg is gegaan die voert vain Lier naar Linth en Bouchout, heeft daar zeker de aange-name eenvoudigheid van het landschap bewondert. Ik herinner mij de pracht van die heele veldbaan in het lenteseizoen van vroegere jaren. Het teere nog onzekere groen aan de boomen, de witte heerlijk-heid van de boomgaarden,de gelijkgesne-den hagen hier en daar, gaven een wel-doende frischheid aan ailes. Ik herinner mij vooral de eenvoudige schoone oude hoeven en boerderijen, veelal nog met stroo gedekt dat door den tijd een vage, onbepaalbare maar toch aantrekkelijke kleur verkregen had. Die huizen hadden nog vensters, door zuiverwit geschi'lderd hautwerk in kleine vierkanten verdeeld. En aan weerskanten van elk venster be-vonden zieh de nette wit-en-groen of wit-en-blauw geschilderde blinden. De opwekkende kalmte van het gansche landschap werd niet gestoord door de rus-tig doorwerkende bœren op de velden. In November 1914 ging ik denzelfden weg. Met een zwaar gemoed kwam ik van Lier. Het was een koele najaarsdag. Ik peinsde op wat onherroepelijk verloren ging. Helaas, ook hier werd mijne aan-dacht onophoudelijk getrokken ; dààr, in de velden, op graven van gesneuvelden, hier, langs den weg, op puinen en zwart-geblakerde muren. Logge schouwen hiel-den muren recht, en staken vreemd hunne wanstaltige massa in de lucht. Dat was het overschot van zoovele mooie onde boe-renhuizen. Maar wat een rijke taak was daar aan de bouwmeesters voorbehouden. En toch, om vele redenen, die het hier mijrt doel niet is uiteen te doen, dierf ik geen hoop koesteren, op een betameliijke herbouwLng- van het vernielde. Nu ben ik den weg vveer langs gegaan. Een warmende zon stond aan de blauwe oneindigheid. Weer bloeiden de perelaren en kriekelaren, weer barstten de botten van boomen en struiken onder het koeste-rende zonneaaien. Wit en groen en blauw lachte ailes. Ik verzadigde mij aan al die laindsche schoonheid, toen mijn ciog getroffen werd door een schetterend kleuren-spel in de verte. Nader toekijken liet mij het dak eener hoeve erkennen. Rood, glanzend-rood waren de pannen van het geheel door een kader van witte pannen algelegd. Haast de heele dakoppervlakte werd ingenomen door een opsehrift insge-lijks in witte pannen dat vermelde : oor-logsjaar 1915. Het was ongehoord. Ik had die daken zoo aantrekkelijk gekend in hunne vervaagde kleuren, met hunne inzakkende glooiïngen en hun gemoede-lijk beschuttend uitzicht. En nu, hard, koud, scherp, valsch en onaangenaart\ doen zij zich voor. Wat ik te zien kwam, was geen uitzondering. Verder stond op. een dak in eenzelfde geometrische pan-nenversiering of liever ontsiering 1915, op een ander 1916 en zoo meer. Over en weer, het een of ainder jaartal om er, wil-lens willens de aandacht van den voorbij-ganger op te trekken, dat het gebouw gedurende den oorlog heropgericht werd. Het pleit niet voor den goeden smaak van de hedendaagsche boeren, dat zij meenen hun huis aanzien te verleenen door reu-zenopschriften op 't dak te plaatsen. Indien ze iets aan hun huiis wenschten toe te voegen, dat op het uitzonderlijke tijd• stip van de oprichting wijzen zou, hadden zij voorzeker aan werken hunner voor • ouders goede voorbeelden kunnen vinden. Maiar alle overleveningen werden in de laatste jaren zoo gewelddadig verstoord, dat de huidige toestanden ons niet moeten verwonderen. Hoe ailes verloren ging, dat toont zich in den volledigen huisvorm, aan elke deur en vensteropening1, aan de glooiïng van het dak, aan het overal eenvorma'gc karakterlooze schrijnwerk, maar voor ai aan de gekke behandeling der gevels met allerhande gekleurde en geverniste brik-ken die een uitfcartend uitzicht geven aan het gebouw. De eenheid, waar ik vroeger met zoa-veel aandacht van genoot, werd op niet te veramtwoorden wijze verstoord in haar innigste wezen. Waar alle gebouwen, in den volsten zin, met hunne omgeving vergroeid waren ; waar steeds de eenvou-digste bouwkunst en de natuur als door een band van onbewuste overeenstem-ming waren verbonden, is nu een leegte, een leemte. Er is een te kort ; er is een te veel. Een te kort aan degelijkheid, een-voud en schoonheid ; een te "veel aan harde onaangenaami aandoende lijnen, aanstel-lerige, schreeuwerige kleuren. De bou-wers van hoeven en boerenhuizen zijn in de stad hunnen stiel komen leeren en hebben er hun kunstzin verloren, in het gunstigste geval hun kunst verleerd. Zij bezitten 't gevoel voor het land en zijn architektorische behoeften niet meer. Na een afbrekende verwoesting van ons land is men er een opbouwende verwoesting komen voor in de plaats stellen. Dat deze in den grond nog erger is dan de eerste daaraan twijfelt wel niemanc, want de opgerichte gebouwen, hoe leelijk ook,zullen jaren bliijven staan en het landschap blijven bederven. In plaats van tè trachten, het schoone dat verloren ging, door moderne schoonheid te vervangen, richt men gebouwen op die esthetisch ge-sproken alleen gebreken hebben. Wil men nu niet ons land zien prijsge-ven aan minderwaardig-heid, zoo zijn hoogdringend krachtdadlge maatregelen noodig. Het is hoogst noodzakelijk, dat de wet van 28 Mei wordt ter hand geno-men om te beletten dat er nog erger kwaad geschiede. Aangezien het bewezen is, dat de gemeenten onbevoegd zijn om, het kwaad te erkennen, moet er van hoo^ gerhand onmiddellijk ingegrepen worden. Alhoewel ook niet alleen goeds uit dien hoek kan waaien, denk ik toch te mogen veronderstellen, dat, bij een dt'ge-lijke organisatie, de mogelijkheid bestaat het oprichten van onwaardige gebouwen, zooniet volledig tegen te houden, dan toch, in zekere mate, te beperken. Nog eens, het is noodzakelijk, dat ergens de Jeiding genomen worde. Het Komiteit Hoeven en Landelijke woningen heeft daar een terrein dat zonder dralen zorgen van velerlei aard vereischt Wie de taak opneemt komt er mi nder op aan, maar zij moiet krachtdadig doorgevoerd worden. E. B. M. DAGELIJKSCH NIEUWS GASDIEFSTALLEN. — Le Boet-straffelijke Rechtbank van Antwe-"iK?n heeft nog altijd zaken voor gasdiefstal te oordeelen. Twee gasdieven haddeji te verschijnen verleden week. De Gismaat-schappij, vastbesloten ee"n einde te stellen aan de diefstallen welke te haren nadee-le gepleegd worden, heeft zich als bur-gerlàjke partij aangesteld en heeft de schadevergoeding bekomen, welke zij door bemiddeling van haren advokaat, Mter Eug. Van den Bosch, gevraagd heeft. De Rechtbank heeft bovendien strenge gevangstraffen en geldboeten toegepast. Verschillende zaken van denzelfden aard zijn nog ùingeschreven op de roi. EEN BLAD DAT VALT... — Wij lezeu in de « Heure Belge », welke te Pari j s verschijnt : « En gelukkig is het nog Herfst. Het blacl dat een dezer dagen viel is dat, welk onder het dubbel beheer vau Dom Besse, een beuedietijuer eti vau Du-mont-Wilden, een (vrij) denker, te Pari js, uitgegeven werd. Het blad was ten strijde getogen met een geheel programma van Belgfische hei vorming en men las er, met verbazinjf in, zonderlinge lickelingen over het parlementarisine en niet minder vreemde zinspeliugen op den veroveringsgeest. De ziekte van deti Rijn, daar zooals in Havre, had eenigen onzer verbannen dichters aangetast. Het geheel der pu-blicatie trachtte, trouwens tamelijk moeilijk, het edel blad i\a te bootsen, welke de heer Charles Maurras, met medewerking van den heer Daudet, aan de trouwe vereering der laatste Royalisten van de derde Repnbliek aanbiedt. Het 1 grappig. Men zal er in het demokra-tische Beigië over lachen, als de dwaze propaganda, verre van de beoordeeling der opinie, bekend zal wezen, welke eenige goede kleine schrijvers uit ons land, belust op autoritarisme, onderno-men hadden. Maar wij willen er niet verder op in-gaan : « Nieuw Beigië » is dood ! EEN HULPEXPEDITIE NAAR DE ZUIDP00L. —- De Engelsehe Regeering heeft besloten om een hulpexpedi-tie naar de Zuidpool te sturen. Men vrcest dat Sir Ernest Shackleton en zijne gezelleu, voôr het einde van het jaar, zich in uiterst gevaarlijke omstandighe-den zullen bevinden. VOOR DE WERKLIEDEN DER GLASFABRIEKEN. — Men tracht de noodige maatregelen te treffen, om aan de werklieden der glasblazerijen de broodportie te vermeerderen.Tot staving van dit voorstel geeft men aan, dat het glasblazersvak, vooral in het heete jaar-getijde, bijzonder zwaar is. Indien de werklieden geene vermeerdering van voedsel krijgen, zullen zij de eerste hit-te niet kunnen weerstaan en moeten het werk opgeven. Het gebek aan aardappe-len, de buitensporig hooge prijzen van vleesch en eieren veroorloven deze ar-beiders niet om het extra noodige voedsel aan te schaffen. Men moet echter we-ten dat de steenkolen-arbeiders, die onder den grond werken, reeds een grooter® pari brood krijgen. Binnenkort zal er eveneens een besluit met betrekking tôt de glasblazers genomen \\x>rden. HET AANPLANTEN VAN MAIS. — De londbouwers die maïs wenschten aan te planten hebben zekere hoeveelhe-den zaden ontvangen, welke aldus verdeeld werden: 25.000 kgr. voor de pro-vincie Antwerpen, 44.000 voor Brabant en 25.000 voor Limburg. De strengste maatregelen werden genomen, opdat d« geleverde maïs slechts voor zaaisel zou aangewend worden. Eene verklaring van verantwoordelijkheid werd door de bêla nghebbende landbouwers onderteekend en de staatstoezichters werden met het toeziëht gelast. EEN DOMME ENGELSCHMAN.— Naar aanleiding van de rede van den Duitschen rijkskanselier, schrijft de oud-sekretaris van de Britsche Kamer van Kooph'kndel in Beigië den volgenden onzin in de « Daily Express » van 19 April jongstleden : « The trouble was that the Flemings tried to impose their language on the Walloons, and these, being quite con-tented with French, failed to see the necessity or advantage of learning ano-ther tongue. Whatever oppression there was came frome the Flemish, and was secretly encouraged by Gormany; and, continuing the old policy.von Bethmann-Hollweg desires to establish a new Ger-rnau-Flemish Belgium. » (De moeilijkheid was, dat de Vlami*-gen trachtten hun taal op te dringen aan de Walen, en dezen, tevreden zijnde met het Fransch, zagen de noodzakelijkheid of het nut niet in een andere taal aan te leeren. De onderdrukking kwam van de Vlamingen, en was in het geheim aange-moedigd door Duitschland ; de oude politiek voortzettend, vvenscht von Beth-inann-Hollweg een nieuw Duitsck-Maamsch Beigië te stichten.) (G. v. B.) DOOD VAN ROMAIN DAURI-GNAC. — Men zal zich wel Romain Daurignac herinneren, dien vroolijken Toulouzaan, den broeder van Thérèse Humbert, een der helden uit het be-roemde rechtsgeding der millioenen van de Crawfords. Te Madrid in 1902 aan-gehouden, werd Romain Daurignac te-gelijkcrtijd met zijne zuster en zijn schoonbroeder, Frédéric Humbert, ver-oordeeld. Sedert dien tijd leefde hij alleen eu geheel onbekend te Courbevois. Hij is in den ouderdom van 62 jaarover-leden.DE SOEP VOOR DE SCHOLIE-REN. — De schoolwet, welke het Gene-raal-Gouverneinent thans in toepassing brengt, bevat verscheidene lx?palingen met betrekking tôt de voedingr der scho-lieren. De voeding der schoolgaaude kin-deren is eene hoofd kwestie. Wegens de omstandigheden echter, heeft men het goede werk niet in een groot aantal gemeenten kunnen tôt stand brengen. De moeilijkheid liestaat daarin, dat het bijna ônmogelijk is voor de plaatselijke komi-teiteu om zich de noodige etenswaren voor het vervaardigen van de soep aan te schaffen. Men is ijverig bezig dezen toestand te verhelpen. Het is aldus dat men in zekere streken gezien heeft, dat de plaatselijke komiteiten na de uitdee-ling van de porties rijst, erwten, enz., nog eene hoeveelheid van levensmidde-len over hadden, welke dan verdeeld werden. Nu is men van meening dat dit overschot voor het bereiden van school-soepen zou kunnen dienen door er nog andere levensmiddelen bij te voegen. Een onderzoek zal er ingesteld worden in al de gemeenten, alwaar de scholieren nog geen soep krijgen, ten einde de noodige maatregelen te treffen om de on-misbare levensmiddelen te kunnen aan-schaffen.DE WIJNEN DER GODSHUIZEN VAN BEAUME. — Gisteren heeft de verkooping der wijnen van de godshui-zen te Beau 111e, afkomstig van den oogst van 1914, olaats gehad. De liefhebbers waren talrijk.De verkoop heeft 82,365.90 frank opgebracht. Zij bevatte 69 stuks en een half okshoofd rooden wijn, 27 stuks en een half okshoofd witten wijn, 3 hectoliter « marc » van 1913, en 4 hectoliter « marc » van 1914. De hoogste prijs voor de roode wijnen was fr. 2,420 per « queue » (2 stuks) ; de laagste fr. 1,240. De hoogste prijs voor de witte wijnen was fr. 1,600; de laagste fr. 1,460 per « queue » (2 stuks). ______ Voor de « marc » brandewijnen heeft de verkoop fr. 6,480.90 opgeleverd; de hoogste prijs fr. 975 per hectoliter, de laagste fr. 745.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.