fSTEUNENDE LEDEN van « 't Mechelen aan 't front » E. H. VAN LOEY, Aalmoezenier E. H. VAN DER VEKEN Théophile, Aalmoezenier GOBBERS, adjudant, B 227 M. C. ^Mechelaren die ons bladje geldeiijk steunen zullen C>i. 'i J(T^ '*1 vooraan in 't blad verschijnen met den eeretitel van steunend lid. jf: v ' /!'<? Wij zenden ons bladje aan al de Mechelen van 't front die ' "" we kennen en dat heelemaal kosteloos. Iedereen echter verstaat dat koken moet kosten en dat in een huishouden al wie in de kosten iets bijbrengen kan, 't 00k een plicht moet aanzien een hand bij te steken. Wie hélpt me ? Ons bladje zal ongeveer 70 fr. te maand kosten. Indien iedere mensch van goeden wil — en die worden door O. JL. Heer gezegend — aan zijnen facteur een mandaat-postkaart vraagt en me die opzendr met eene waarde VAN 1 FR. dan leeft ons bladje tôt 't einde van den oorlog en kan maandelijks verschijnen zonder dat de « ridakteur en chef » er zijn broek aan scheure. Allo, Mechelen voortuit ! Geeft u die moeite en 't vaderland is gered. Stuurt ailes aan 't adres van : E. H. 1S. LAMBRECHTS. Aalmoezenier B 238, 6® C'e. DANK U, VOOR 'T ONTHAAL ! Ge zult me gelooven ofte niet. maar 't is geen karotje opsteller spelen van « Mechelen aan 't front ». En weet wel, ik werk met gasten. Mijne meestergast is de fakteur. Die vent, och arme, hadt me aile dagen een pakje brieven bij waaraan hij niet gewoon was. Hij verstaat er niets aan, maar ik wel. « Mechelen aan 't front » werd door aile Mechelaren ge-wenscht en 't was enkel noodig dat iemand 't aandierf zoo iets te beginnen om door iedereen toegejuicht te worden. Het ware mij onmogelijk op aile brieven te antwoorden. Alwie mij schreef, adressen opzond of nieuws, vinde hier de uitdrukking van mijnen innigsten dank. Gelijk het velen deden opmerken — en dat is een bewijs van hunnen kunstsmaak —de titel van ons bladje is een echte kunstteekening. Marc Dessain, adjudant B 66, zoon van den zoo kranigen, fieren burgemeester van Mechelen, zegt me « In dit blad vindt ik een band te meer. die mij aan 't kalme Mechelen, van vredestijd verbindt. Wanneer ik de titelplaat van 't blad aan-schouw, dan voel ik mij in den geest weer geestdriftig en stil luisterend op die zoele maandagavonden naar onzeii onver-getelijken beiaard. » Ja, zoo is 't. Dat was heel de poëzie van 't godsdienstig, innig-stille Mechelen en dat heeft de soldaat-artist, zeer geluk-kig weergegeven. Moed,jonge mannen van Mechelen, die tijd komt eens terug. 't Zal niet altijd oorlog blijven in 't land en de vreugde die we zullen smaken bij onze terugkomst zal alras al het lijden, dat we te verduren hadden, doen vergeten. Een andere brief heeft me diep getroffen : Een gereformeerde Mechelaar die nog steeds zeer ziek is en in Engeland vertoeft schrijft meblijgezind « Och, 't is hier schoon en goed en ondanks al schef ik woed, want nooit zal ik het betreuren mijne gezondheid aan 't vaderland te hebben opgëofferd.» Wat een idealism ! Wat een schoone ziel en zeggen dat ons burgerlijk Mechelen er zoo met honderden telt in 't leger ! Doet wat ge doet, jongens van 't front. Weest niet te mis-troostig wanneer ge op de uwen denkt. Indien ge biddén kunt voor hen en op de goddelijke voorzienigheid betrouwen zal hen noch U ooit iets ontbreken. Dat heeft onze goddelijke meester stellig beloofd en wat Hij belooft zal Hij nooit wei-geren.Dus, BETROUWEN TOT DE DOOD, EERSTE PLICHT EN EERSTE CONDITIE voor alwie moed houden wil. Onze va-deren schreven het als leus reeds op ons stadswapen : « In fide constaus — In trouwe vast» Kort en klaar.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.