Onder ons: oudleerlingen van Onze Lieve Vrouw College Antwerpen = Entre nous: anciens élèves du Collège Notre Dame d'Anvers

621808 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1918, 01 Août. Onder ons: oudleerlingen van Onze Lieve Vrouw College Antwerpen = Entre nous: anciens élèves du Collège Notre Dame d'Anvers. Accès à 29 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/vt1gh9c34q/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Toegelaten Door de Militaire Overheid N° 20. - Augustus 1918. ENTRE NOUS. ONDER ONS. Bulletin des anciens Elèves du Collège IS.-D. d'Anvers. Oorlogsbtad der oud-leerlingen van het O.L. V. Collene, Antwerven. Aile Bijdragen Opzenden naar F. L)E RAEDEMAEKER, Z. 190 6e Cie Maria Mater gratiae Tu nos ab h _ -oge. PRIJSUITDEELING (Haec olim meminisse invabit). . Het was een groote dag, de dag der prijs-uitdeeling. Hoe wel me ailes nog te bimieti komt, wanneer ik er aan denk ! Met welke koortsachtige haast snelden we voor de laatste rnaal naar 't Coliege ! Hoe benauwd we waren , hoe we onze harten voelden kloppen ! «Zou het stuk dan nooit eindigen?» — De vijfde akt. van «Le Général Hoche» naakt zijn einde. Reeds zijn de kleinste door de surveil-lanten uit de banken geroepen ; in rang gesteld. Ziet ge hoe onrustig de ouderen nu worden ? Het is aan hunne beurt. Reeds is één hunner klas geroepen. «Zal ik er bijzijn?» Hoe hunne oogen, angstig vragend op het gelaat van Pater D.. zijn gevestigd ! Deze slaat een oogslag op zijn papier; en, de rechterhand omhoog, richt een zoekende blik over de banken. Geen tweede maal hoeft bij teeken te doen. In een oogwenk is de uitverkorene recht ; nu over de knieën der nog ongeruste makker», -en langs het enge gawgsken tôt achter de banken op 't tapijt. Zijn dat dezelfde jongens van daareven ? Hoe gerust en gelaten zijn ze nu ! «Ah of we niet wisten op voorhand dat we er bij waren» zeg-gen de bleide, blinkende oogen. Stilaan zijn ze naar beneden gedaald. Reeds zien ze van op den trap de menschen in de zaal. Het ge-moed komt nu weerom vol gedachten. «Hoeveel prijzen zal ik hebben ? Wie zal ze me geven ? Dat hij toch maar niets zegge !» — Hij staat op den drempel der zaal. Zijn kop begint te draaien. «...et de dix accessits, M. Léon Du-roy.» Zijn naam ! «Allez» zegt de geleider. Met snellen stap, de kop bloedrood, de aagen neergeslagen gaat hij naar de beloonitig. Nu weet Léon van niets meer. Slechts buiten de zaal gekomen, in bezit van twee zware deelen «Les fastes de l'Eglise» wordt zijn gemoed een weinig kalmer. Hij herrinnert zicli die eeuw op een oogenblik doorleefd. «Heb ik -gebuigd?... die heer heeft iets gezegb — maar wart — en heb ik geantwoord ? — 'k weet het niet.» Een oogslag op de prijzen nu. 0 het ware inmge zielgenot ! De jongen is gelukkig ; zijn arbeid is beloond ; al wat lastig heeft geweest en ver-velend onder 't schooljaar is Ivervlogen, is ver-geten. Hij is tevreden ; op voorhand weet hij zijne ouders tevreden. Hij smaakt een oneindig genoegen, een oneindige vrengd. * M ¥ 'Komt U bij deze zoete herinneringen het vers van Byron niet te binnen : «There's not a joy the world can give, like that it takes a-way.» — Geen vreugde zoet jais de gedoode, kan 't. Leven leven doen. — Zullen we met hem nit : zoepen : «0 could 1 feel as- I have felt, or be whait I have been !» — Mocht ik mijne vroe-giere gevoelens hervoelen, mocht ik weer zijn wal ik eens was ! — Neen, besten. Met onze jongelings jaren zijn onze ijongelings gevoelens verdwenen. Wat er ons overbleef van lusse in-beeldingen werd door den oorlog verminkt, ver-morzeld en vermoord. Hoe ver zijn we van onze schitterende toekomstdroomen ! De uitslagen we verhoopten, die geestes worming we beoog-den ; het geluk waar we [naar snakten, waar is het àl naartoe ? En zijn we ongelukkig ? Neen, ongelukkig, ontevreden zijn we niet. Hebben we geleden ; zijn onze gerooederen niet teneerge-slagen, hebben we geslaafd ; zijn onze harten

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Ajouter à la collection