Sint-Amands studentenblad: frontblad voor studenten en oud-studenten van Sint-Amands College te Kortrijk

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

NUMMER 9 OKTOBER 1917 Aanvaard door de CENSUUR, Nr 1050 ========= 3-11-17. Frontblad voor sbidenten en oud-studenten van Sint-Amands college te Kortrijk .Cil VOOR WAT UITGAVE EN = OPSTEL BETREFT, ALLES STUREN NAAR. E. H. MULLIE Aalmoezenier, D. 268 Verschijnt als 't past Overwging uit de oopgraven Wat mij doet nadenken Hoe geerne toover ik mij vervlogen tijden voor oogen, wanneer in woord en schrift, jonge herten al ondereen wij onze gevoelens luclit gaven en luidop droomden van ver-heffing onzer minder bevoorrecliteBroeders. 't Geen ik toen heel onduidelijk inzag, is mij zoo onverwachts, zonneklaar, in zijne rnwe nakktheid voorgesteld, dat ik tegen wil en dank eenen noodkreet slaak «Vrienden ter hulp! » Of wie onder ons zou onbekommerd de o >gen sluiten,en niet willen inzien hoe onze jongens tôt in hooge nu te aangetast zijn en lijden de ergste kwaal. Van land en haard werden zij door 't ruwe oorlogsgeweki weggerukt, en sinds lange maanden en jaren slijten zij een leven dat ik schier geen menschenleven heeten durf. 't Is hun een eeuwig slenteren en tjoo- len geworden van 't eene gewest naar 't an-dere ; zoo lange reeds is hen het zalig genot van den huiskring ontzegd; geen vader heb-ben zij meer om hen een wijzen raad te geven geen moeder meer om hen vriendelijk zacht te bidden en te vermanen. Een ruwe leven as 't dag uit dag in, en wie zal het hen ten kwade duiden en hen den steen werpen, dat midden zooveel ellende het gemoed verstompt en de stem van 't geweten bij menigeen verdoofd is geworden ? En toch onverschillig niogen wij dit ailes niet gadeslaan, noch hopeloos de armen laten vallen. De handen aan 't werk, onverlet en onverpoosd, ieder in zijn midden, en naarmate de omstandigheden het hem toe-laten. 't Geldt immers hetgeen het nauwst aan 't lie rte ligt, 't geldt onze eer en faam, ons Zijn en Wezen, 't geldt het behoud van eigen karakter, aard en zeden. Van waar het gevaar komt, wie er schuld aan heeft, dient hier niet besproken, noch er over geredetwist. Het kwaad bestaat engroeit van dag tôt dag aan ; voor iedereen is het te bestatigcn en te betreuren, geen woorden

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.