Zondagsblad: letterkundig bijblad van Vooruit

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

ZONDAQSBLAD BQbtad van " VOORU1T „ ZCWDAG 10 MAART 1918 Derde Jaargang - Nr 46 Prijs : S centiemen Tijden van beroering j IV. —- Jean-Pierre! — Colas ! Een handdruk werd tuss^fasa de fewade Baann#n gewis-seld, beteekenisvol. — Phrasie gezien? — Neen... Maar mijn vrouw... — Goed! goed! — Colas ! — Gisteren, he ? — Ssst!... En de beide mannen keken orn, wantrouwend, als vreesden zij te worden gehoord. Langs den kleinen, zwarten weg, enkel een paar stappen breed, kwamen dien morgen, in wolken van opwarrelend stof, honderden mannen traag aanslenteren, schijnbaar doelloos. Zij gingen altijd verder, eerst langs den spoor-weg, met een mompel-geloop dat tusschen de rangen weg-stierf, en klommen toen, loom en zwaar, een breeden zijweg op, naar het naburige dorp toe... In de matgrijze lucht hing een sensatie alsof de dood, in die zwarte streek, aile gerucht onder hare bevriezende nabijheid had gesmoord. Over den harden, stofferigen weg kraste alleen, in drukkende eentonigheid, de schoorvoe-tende gang der lange, onophoudend aangroeiende rij. Plotseling stond zij stil. Honderden koppen keken nieuws-gierig boven de anderen uit en een lang geroezeinoes van verwarde stemmen liep, eene wijl lang, door de dicht op-eengedrongen rangen. — Ehwel? kreten vele monden. Diepe stilte volgde. Toen weerklonk het, van groep tôt groep, m*t «n kl*nk-loos bijna, als een ordawoord : — Naar de vaart ! — Vooruit! En gezwinder dan zooeven, in een steeds luider en op-gewekter oproezen van helle stemmen, kwam de massa weêr in beweging en schreed verder de baan op. En altijd stapten zij door, zwaar en log, in hardnekkig eenzelvige cadans, velen onder hen ietwat inschrompelend reeds onder een.jarenlangen, rusteloozen arbeid, die zich op hunne afhangende schouders had neêrgetast, hun len-den had geknapt, hun gansche gestalte langzamerhand naar den grond voorover plooide. En boven hunne ruwuit-gehouwen koppen blonk thans de voorjaarszon flets en waterig, in een nimbus van mist en angst. Van lieverlede was weêr een drukkende stilte onder de traag voortstrompelende massa ingevallen. De pijpen waren als van zelf uitgedoofd en in de diepe vestzakken geborgen. Over de trekken van al die mannen had de ernst zich stil-aan neêrgelegd in harde lijnen, die aan hunne koppen eene uitdrukking gaf van koppig doordrij-ven, van hardnekkig willen... Daar klonk, in de nabijheid, het schetterend klaroenge-schal van het léger... De eerste groepen waren nu v66r de kleine vaart geko-«n hielden daar hait. Stil-awua kwam toen ook do gansche, groote bende toegestroomd, sprakeloos en traag, en weldra bevond zich daar een dicht opeengedrongen, zwartgroezelende massa. Aan de overzijde, op enkele passen afstands van den oever, stond eene kleine afdeeling infanterie, de wapens afgezet. Vèr af, langs beide zijden, hadden groepen vrou-wen en kinderen zich bijeengescharreld en staarden de werkstakers en de soldaten aan, met wijd opengespalkte oogen, als m een bang-aantrillend voorgevoel vain dingen die gebeuren moesten. Een tijdlang hing eene onrustige stilte in de lucht; Toen voer plotseling eene lange schudding door ae zwart-bonkende menigte die daar stond als eene aarihou-dend-toenemende btedreiging. Stemmen beten knappend door de lucht en tusschen die reusachtige samenrotting roesde haat en brutaal, passie-borrelend geweld. Eerst aarzelend, toen meer bepaald en steeds aanzwel-lend, brak eindelijk een razend gehuil en gejouw lcvs. Onmenschelijke verwenschingen werden uitgebulderci tegen de gewapende macht die daar aan den anderen oever stond, schijnbaar kalm, afwachtend de gebeurtenis-sen.— Smijt ze dood! weerklonk het achteraan. Smijt de lafaards dood! — Smijt ze 't water in! riep men weêr elders. — Luiaards ! luiaards ! En de kreten en de vermaledijdingen namen toe, en in de ongerepte stilte van den lente-ademenden uchtend, klon ken zij akelig op, in eene aanzwelling van schorre, nijdig-verward door elkaar razende stemmen. Àan de overzijde stonden de soldaten, altijd roerloos nog, de oogen onafgewend turend op de groezelige massa gericht. — Smijt ze dood! riep men weer langs verschillende zijden, nadat het rumoer langzamerhand was gaan liggen. En onder die onrustig-woelende zee van menschen, kwam eene hortende beweging, meer en meer, — een steeds toe-nemend opbonken van bleek-grauwe koppen waarboven gespierde vuisten gebald uitstampten, in dreigende, stok-kerige cadans. Opeens, in een automatischen zwaai bijna, en spontaan aïs de weêrlicht, vloog eene wolk steenen, onder een helseh rumoer, naar de soldaten toe. De officier had, koortsachtig-snel, den degen getrokken en was de helling der vaart afgedaald, de voeten in het water. En uit al de kracht zijner longen poogde hij tôt het volk te spreken. Maar zijn stem brokkelde weg in het bul-derend gehuil. Uit de rangen der soldaten werden een paar mannen weggehaald, met bloedsijpelend gelaat. Nu steeg het rumoer uit de oprœrige menigte op in een majestueus opdreunen van duizenden stemmen, zwellend-loeiend als een ruw-invallend orkaan. De soldaten hadden de wapens aangelegd, brusk en kort — En joue!... Het klonk lang en scherp, bijtend bijna. Als instinctmatig week de woelzieke samenrotting een Etap achterwaarts en «en diepe stilte kroop tu*»chen d« rangen Eoé

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.