ZONDAGSBLAD m&àrné tm - YOOROTF „ 20NDA6 3 MAART Î818 Derde Ja&rgang - 46 Prijs : 8 sentieméri Tijdeo van Beroering s * m Er hmg bepaald icts in de lucht... Nog hing het daar, schijnbaar rustig, in een betrekke-lijkc kalmte, even doorsijpelend soms in ecn geheimzinmg gesprek, in een brutaal ruwen vloek, m een hatelijkc ver-maledijding. Maar langzamerhand had het zich in de geesten neêrgelegd, onuitrukbaar vast en was daar toen a an 't gisten gekomen en aan 't borrelen, onwillekeurig bijna, en nauw hoorbaar aanzwellend als een onweer in de verte, dat straks onvermijdelijk, in overweldigend loeien ?al gaan opsteken. Er hing îets in de lucht, — îets opreerigs.. Reeds was, in een paar kolenraijnen, het werk plotsèlmg stil gevallen, als onder een uitdrukkelijk bevel. En de ge-bouwen stonden daar, in hunne zwarte somberheid, gerucht-loos, neêrgedrukt onder een geheimzinnige, doodscbe stilte. In talrijke groepjes trokken toen de eerste werkstakers door de streek, en hielden stil bij de glasblazerijen, kolen-putten, hoogovens, laminoirs. Daar zetten zij het volk aan tôt staken, omdat er, eens en vooral, een einde moest komen aan een toestand die te strak gespannen was. Ailes bleef rustig echter. Maar in de hoogovens was het geruçht stil-aan begin-nen af te nemen. Poedelovens bîeven gesloten, het metaai-getrommel in de hoogte klonk slechts nog bij lange, lange tusschenpoozen, eentonig in de invallende stilte alom, de hoogroode vlammen likten niet zoo gulzig meer den smoke-rigen hemel ; zij flapten nog eens bij wijlen boven de torenhooge schouwen uit als de laatste ademtocht der uit-doovende vuren, der uithijgende mechanieken. Sinds jaren had geene zoo diepingrijpende stilte het zwarte land onder hare akelige drukking geworgd. Er hing beroering in de lucht, brutaal geweld, opstand, rneende 't volk... En elken dag, van vroeg in den morgen, rott'en h onder-den werkstakers samen, in de gehuchten, langs de kleine wegen, in het opene-kaal-armoedige veld, in sommige her-bergen. En zij liepen nevens elkaar voort, als 'n kudde, --traat-in, straat-uit, willoos bijna, de handen onverschillig in de zakken der vuile slodderbroeken. Soms werd de toestand besproken en zijne mogelijke ge-volgen veelal vreesachtig ingekeken door de schuchteren. Maar toen dreigden telkens de stemmen hoog uit boven het roezemoezen der groepen, in eene bitsige aanzwelling van rauw- en schorheid. Want van toegeven, daar wilde niemand iets van hooren, al durfde ook niemaqd bepaald er het voorstel toe doen. In eene onoverkomelijke koppig-heid, halsstarriger wordend naarmate meerdere usines stil vielen, werd rccht tegenover recht geplaatst. En de eenvoudige zielen die, hun gansche leven lang, rondsukkelden in 't gareel eener sufferige onderworpen-heid, jammerklaagden luide : Tôt een botsing moet het komen... Onvermijdelijk is 't, — fataal!... En dan, —-vmiserie, miserie!... En hunn« wijd opengesparde, schrik-pinkend* cogen, staarden idioot over het doode landschap dat zijne barre poverheid daar zoo triestig onder den grauwen hemel bloot legde. De stilte nam nog toc, in de streek, met een angstige spanning in de lente-ademende luchf ... En over 't land liep er als een stille siddering... Toen, op een vroegen morgen, was de werkstaking om zoo te zeggen algemeen geworden. Daar, waar men nog, bij uitzondering, was blijven door-werken, kwamen honderden opdagen, beslist en dreigend, luide eischend de staking en het gezamelijke pogen tôt de laiig verhoopte verbetering. In aile gemeenten, in aile gehuchten, tôt aan de poorten der steden zelve, —- gansch het zwarte, industriëele land door, hepen thans duizenden werkloos. Eene glasblazerij — de aanzienlijkste der streek . een paar kleinere hoogovens en, hier en daar, eene kolenmijn waren, ondanks ailes, blijven voortarbeiden. ' En telkens wanneer groepen werkstakers daar voorbij slenterden, bleven zij de gebouwen nijdig staan aangapen en hunne vuisten balden naar de vensters toe, woedend, in sprakeloos, haatvol dreigen... De gendarmerie, bij hoogdringendheid opgeroepen, was te nauwernood bij machte die nijverheidsgestichten te be-waken. En het leger, zei men, zou, bij het eerste bevel, naar de streek moeten oprukkeri. Nu had zich ook eene angstig-zenuwachtige stemming in de gemoederen genesteld. Onder de rumoeriger worden-de massa borrelde woest geweld dat onophoudend dreigde in eene ailes wegborstelende haatlosbarsting over te slaan. Botsingen met de gewapende macht hadden plaats ge-had. Reeds had bloed de handen besmeurd, akelig rood, en daardoor de spi'eren heviger doen trillen, terwijl ook de bitterheid brandender 1h de harten was neêrgedruppeld... Als 'n zwarte stip, in de hooge, stille verte, verscheen dien dag, bij het late namiddaguur, eene talrijke groep werkstakers. Langzaam kwamen de voorsten naar de diepte afgezakt, in brokkel-groepen, langs steen- en land-wegen. En van aile zijden kwamen er toen, uit Noord en Zuid, uit Oost en West, mannen, vrouwen, kinderen, — steeds meer en meer aangroeiend, als werden zij, bij de stil-invallende duisternis, bij massa's door de ingewanden der aarde uitgebraakt. Het was een stille, dreigende overrompelmg van het ge-hucht, dat, daar beneden, de heuvelglooiïng zwart vlekte. In dichte, zwijgende zwermen, slenterden zij naar de groote, steeds aan 't werk gebleven glasblazerij toe, wier logge gebouwmassa den ganschen armzaligen omtrek som-ber beheerschte. " Binnen de werkhuizen, in de-n brandschijn der gapende vuren, zwaaiden halfnaakte gedaanten de gloeiende grond-stof aan lange ijzeren staven, in rhythmische bewegin-gen...Plotseling ontstond, hier en daar, als veroorzaakt door eene instinctmatige behoefte, een machtig gedrang. Vrouwen en kinderen huilden in de aiandikkende duisternis... — Werkstaking!

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.