ZONDAGSBLAD Byblad van " VOORUIT „ ZONDAG 20 MEI 1917 Derde Jaargang — Nr 4 Prijs : 5 centiemen De Dief (De Tragedie van een Kind) II Zijne medescholieren waren fijngevoelig genoeg zich te houden alsof zij niets over het tooneel van den vorigen dag op de Marktplaats wisten. Ja, de geschiedenis had zelfs indruk op hen gemaakt. Dat hadden zij den « laffen tegen-strever » nooit toegegeven. En aldus gebeurde Jaet dat Ivlenne Knoll van dan af vriendelijker behandeld werd als vroeger. Men liet hem met rust, men dreef mm den spot met hem, en voor ailes was ieder er op bedacht, geene zinspeling op zijn vader te maken. De kleine bemerkte het wel. En hoeveel genoegen het hem ook deed, menigmaal verlangde hij \ urig dat iemand luide zeggen zou wat allen dachten, dat een het \ervloekte lied zou zingeni, opdat hij hem aan den keel zou kunnen springen, zich met allen... allen... allen zou kunnen ver-klaren.Hij leed erg onder dit taktvol stilzwijgen. Wannéer een medescholier in de klas trad en zegde : « Kinderen, giste-ren had mijn vader iets moois... » verborg de kleine Knoll zijn gloeiend gezicht nog dieper in zijne grammatica. Iedereen kori van zijn vaider vertellen —< hij niet ! En dan stelde hij zich steeds voor dat al de anderen op bedekte wijze, half nieuwsgierig, half medelijdend naar zijne plaats keken. Ach! dat was zoo onzeglijk pijnigend. Zoo leefde hij zonder vriend, zonder wezen dat zich om hem bekommerde. Hij bleef bleek' en mager, ook als leer-ling der vierde klas. Hij werd naar de derde klas verzet met de gebruikelijke goede aanteekeningen, en in de aula overhandigde de bestuurder hem den prijs — een mooi gebonden reisverhaal. Menne Knoll nam het boek aan en verliet het gymna-sium met de anderen. Voor het ijzeren hekken wachtten vaders en moeders op hunne kinderen. Daar stond de veearts. Zijn zoon was met nioeite tôt de volgende klas toegelaten. De bestuurder had hem den laatste genoemd. Maar de vader was gelukkig over den vooruitgang van zijn zoom, en haalde een zilveren zakuurwerk te voorschijn — het ideaal- aller scholieren. Het kind van den bode greep het fraai gebonden prijs-boek steviger vast en liep sneller. Waarom getuige zijn der vreugde van anderen ? En toen Menne Knoll thuis kwam, legde hij het boek in de schuiflade, het eervol ge-tuigschrift er boven, en trok de schouders nog hooger. Hij zegde niets aan zijn \ader. Er werd hem ook niets gevraagd. Want tusschen beiden was langzamerhand eene zonderlinge verhouding ontstaan. Misschien was de bode, in een helder oogenblik, bewust geworden van het onwaardige van zijn gedrag, misschien had de landraad met hem gesproken, in elk geval hij had zich plotseling geschaamd voor zijn kind. Maar te zwak om zich nog 'te beteren verborg hij schaamte en schuwheid achter een onafgebroken knorren. Hij had den kleinen Menne niet bemind ; nu was zijne tegenwoordigheid hem pijnlijk geworden. Hij werd door een gevoel van angst bevangen voor de ernstige, koude oogen van den zoon, die zoo goed acht gaven, aan dewelke het verliederlijken van den vader niet ontging. En daaruit ontstond een soniberen wrevel bij den oude. Zijn kind, de schuwe, eenzame, vlij-tige knaap stond voor hem, den clronkaard, als een slecht geweten, eene blijvende beschuldiging. Maar de wrevel loste zich niet op. Sedert den dag waar-op Menne zich tusschen de schimpende straatjeugd had geworpen, en daarbij geslagen werd duor zijn \ader, wis-selde hij maar de allernoodigste woorden met den bode. Een kort « goeden morgen »- was het eenige gedurende clagen. De \ader bemerkte het en zweeg eveneens. En eerst wanneer de zoon eenig geld noodig had voor een schrijf-boek of iets dergelijks, nam hij weerwraak en inaakte tegenwerpingen alvorens het geldstuk te voorschijn kwam. Daarbij daalde hij steeds lager. Om de begrafenis zijner vrouw te kunnen betalen, had hij schulden gemaakt die, in kleine deelen, van zijn reeds germg loon werden afge-houden. Daarmede verhoogden de bekommernissen, en ook het gebruik van alkohol. Langzamerhand bekwam hij met moeite nog eenig krediet. Iedere maand werden de rantsoenen van den kleinen Menne kariger. De man-tel werd kaal, hij givieide ui< zijn kostuum. Maar hij rei-nigde het met oneindige zorgvuldigheid en borstelde het zoo lang tôt er geen stofje meer op lag, en hij de zurver-heid met het armoedige verzoende. De zomer was weder gekomen, en het door aile scho-lierharten zoo vurig verlangde boomenfeest aanstaande. Een enkel verheugde zich hierover niet, een enkel sidderde wanneer hij er aail dacht : Menne Knoll. Hij werd door drie zurgen ; gekweld. Ieder leerhng trok zijne beste kleeren aan voor h^i boomenfeest ; hij nad geene. Ieder leerling bracht zijne ouders mede naar het boomenfeest, en zij zongen, dronken, waren vroolijk met hunne kinderen ; hij kon maar vreezen dat zijn vader kwam, en nooit was zijn hart treunger en moedeloozer, dan wanneer hij de anderen in den kring hunner familie zag. En de derde haalde hem den grootsten angst op het lijf : ieder leerling moest vijftig centiemen meebrengen, welke tôt aankoop van kleine prijzen en tôt betalmg der muziek bestemd waren. Hij wrst dat het geld zeldzamer was dan ooit, hij wist dat zijn vader de grootste moeilijk-heden zou maken, hem wellicht niets zou geven. Wat zou hij doen ? Hij kreeg de koorts wanneer hij er aan dacht. Hij zag den hoofdleeraar de deur binnentreden. Hij hoorde hoe hij de namen aflas, hoe ieder voor den leerstoel kwam en daar het geld neerlei, hij hoorde zijn naam -— en stond met leege handen voor de geheele klas. Het bloed steeg hem naar het hoofd', zijne ooren duizelden. En het gezicht van den leeraar, het pijnlijk zwijgen der medescholieren, het gichelen op de laatsti banken, gerechte hemel, toch dat niet ! Reeds veertien dagen op voorhand was Menne zenuw-achtig en angstig. Toen hij zijn vader om het geld ver-zocht, sidderde zijne stem. Het was niet de koude, scherpe toon, waarvoor de oude een geheimen schrik had. En daarom was een vloek het antwoord.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.