DE BELGISCHE SOCIALIST Tweetalig WeeKblad van den Bond der Belgische Arbeiders in Nederland Aboanementsprijs in Nedârland: 99 cent per 3 maanden. • Redactie en Administratie : LONGVILLE, REMBRANQTSTR. 316, 's-GRAVENHAGE. • Abonnementsprijs voor het Buitenland : ! 1.50 per 3 raaanden Het Werelddrama. 1914 heeft ons gebracht, wat raen reeds zoo dikwerf had voorzegd en wat meer dan eens den Europeeschen politieken atmosfeer had beneveld*: den ooriog. Duitschland, in verstandhouding met Oostenrijk, met het oorlogzuchtig tsaristi-sche Rusland aan de overzijde, steekt het vuur aan de lont. België wordt aangevallen ; het verde-digt zijn neutraliteit, niets dan zijn neutraliteit. Het wordt gedreven in de armen der Entente, welke zooals België zich te weer stelde tegen het Duitsche agressief impérialisme door het Pruisische militairisme. Onze strijd kreeg in de oogen der volksmassa het karakter van een soort „heiligen strijd". Wij waren de kampioe-nen, die ailes zouden ofteren, tôt ons leven, tôt zege van recht en van démocratie, van'beschaving, van vrijheid tegen de Duitsche imperialisten, tegen de Pruisische reactie. Van annexionisme, van impérialisme, van hegemonie, kon er bij ons geen sprake zijn, tenminste zoo dachten wij. Hoe dikwerf is het toch niet door officieele en officieuse personaliteiten ge-zegd geworden, dat wij de wereld en met de wereld ook Duitschland voor goed willen verlossen van de nachtmerrie: het Pruisische militairisme en het Duitsch impérialisme ; dat wij het Duitsche volk willen vrijmaken van de ketenen, die het kluisteren aan zijn verouderd, half-middeleeuwsch politiek systeem. Zoo dachten de volken der Ëntente-landen over de groote innerlijke betee-kenis van dit werelddrama. Zooals zij dachten in 1914, zoo dachten zij in 1915, in 1916, in 1917,^n in 1918 zijn zij er sterker dan ooit van doordrongen, omdat de geschiedkundige feiten — de Duitsche vrede in 't Oosten — ten overvloedigste bewijzen tôt wat een zegevierend impérialisme en militairisme in staat zijn. Onder den kreet van : Dit moet de laatste der oorlogen zijn, hebben de volken der Ententelanden aanvaard den ooriog voort te zetten, niet tôt het bittere einde, maar tôt de zegepraal van een nieuwe internationale rechtsorde — den Volkenbond — waarbij militairisme, impérialisme en geheime diplomatie zouden behooren tôt de geschiedenis ; de periode van den duurzamen wereldvrede zou ingetreden zijn. Duitschland was de doodsvijand ; dit monster moest de tanden uitgerukt worden. Wat hieromtrent door zekere pers geschreven en door zekere personnages verteld is geworden, was, noch is de meening der volken. De doodsvijand was niet het Duitsche volk, noch Duitschland als na'ie, maar wel het heerschende systeem. De volken willen in Duitschland de invoering van de volksvertègenwoor-diging door de parlementiseering van de Staatsmacht ; de demokratiseering van Pruisen ; de onvoorwaardelijke aanvaar-ding van het verplichtend scheidsgerecht voor aile internationale geschillen en de militaire ontwapening. Deze eischen waren gewis niet over-dreven en de Duitsthe natie, in 't belang van haar eigen volksbestaan, zooals in 't belang van den volkenvrede kan niets anders als deze inzichten rechtmatig, rechtvaardig en billijk vinden. Tôt in 1917 hebben onze regeeringen ons in den waan gelaten, dat langs onze zij de de ooriog een verdedigingsoorlog is ; dat wij strijden noch voor gebieds-uitbreiding, noch voor oorlogsschattingen ; integendeel, dat het zelfbeschikkingsrecht der volken aan het hoofd staat van ons vredesprogram. Onze regeeringen hadden zich tôt dusverre, in weerwil van herhaald aan-dringen der volken, 't zij bij monde van hun vertegenwoordigers in deparlementen, 't zij door de pers, geweigerd zich klaar, flink en duidelijk uit te spreken omtrent de positieve oorlogsdoeleinden, want in breede rijen der volksmassa begon er een soort argwaan naar voren te komen. Deze argwaan vond zijn oorsprong en zijn voedsel in de annexionistische, zelfs imperialistische strekkingen onzer groote en andere oorlogspers. De indruk bestond, dat deze campagne gevoerd werd met goedkeuring onzer regeeringen, zelfs werd er wel eens ge-zegd, dat zij het werk was van zekere gouvernementeele bureaux. Van dit oogenblik af ontstond er in de breede lagen der volksmassa ontroe-ring, gaande zelfs tôt bittere teleurstelling. Luider en luider klonken de stemmen tôt opklaring, tôt opheldering. De volken wilden persé weten, en met recht, of deze ooriog een doodendans zou zijn :ds voor de volken ter eere van 't annexio- îer nisme, van 't impérialisme, of dat hij en gevoerd werd in 't teeken der onbaat-zuchtigheid en het altruisme, voor de iet demokratie, tegen de reactie ; want per sti- slot van rekening was toch dit laatste ;kt de groote moreele kracht, die ons moest brengen niet de militaire overwinning, Je- maar de zege van de werelddemocratie. ijn Degenen, die er anders hebben over de gedacht, die gemeend hebben, dat de gië West-Europeesche volken bereid zouden :he zijn dien schoonen, edelen, humanen :he strijd te laten besmetten met wat zij voor het grootste gevaar aanschouwen — een 1er vrede door geweld tôt voldoening van ort machts- en annexionistische oogmerken oe- — zullen waarschijnlijk nog oogenblikken >ns van teleurstelling, overgaande tôt berouw, no- beleven. jen De volken van West-Europa willen •ui- een volkenvrede, maar geen machts- noch geweldvrede. ne, Onze regeeringen hebben tôt dusverre :en de luide kreten der massa, waarbij zich vij. de stemmen van socialistische en arbei- aor ders-kamerleden, tôt zelfs van ministers ge- gevoegd hebben, beantwoord met die en geijkte diplomatieke formulen, die door aor den band het kenmerk dragen, niets -ie: positiefs te omlijnen, en zich altijd leenen sch tôt dubbele interpretatie. olk De Russische revolutie is er moeten die komen om te weten te komen wat onze alf- regeeringen in 't schild voeren en de volken hebben terstond begrepen ; de lté- argwaan van vroeger werd de realiteit :ee- van heden. Wij bevechten het Duitsch zij agressief impérialisme, terwijl van onze 15, zijde door den invloed van financiers er en andere machtsgroepen het annexio- dat nisme een eereplaats krijgt in het vredes- :he program. iste Het treurspel speelt zich afbegin 1917 ; pe- het tsarisme was nog aan 't bewind ; de pro-Duitsche Sturmer was minister-presi- de dent van Rusland. de Sturmer vraagt naar de oorlogsdoel- len einden der Entente, inzonderheid van ere Frankrijk ! îen De Fransche regeering voldoet aan len Sturmer's verzoek. (De linker-Rijnoever, im- Syrië, enz.). len Sturmer stelt de Duitsche regeering in ade kennis van deze veroveringsplannen. zou De Rijkskanselier, gesterkt door deze mededeelingen, roept het Duitsche volk dit van in den Rijksdag toe : 'or- Onze vijanden beramen een aanslag >ers 0p het Duitsche Rijk! Het gedemoraliseerde, naar vrede hun-kerende Duitsche volk, schaart zich op- lr! nieuw onder de bescherming van zijn ,c " Keizer, tôt verdediging van zijn latid, 1 ^ van zijn natie. an 1 Het annexionisme onzerzijds doofde 3°.r dit „heilig vuur", die moreele volks- e kracht, onmisbare factor.en tôt de zege; van terwijl het in het vijandelijke kamp de moreele drijfkracht is geworden tôt het :c, herstellen van het „bloc" in schijn tegen e den vijand van buiten. in werkelijkheid tôt versterking van de Pruisische reactie ^er" en het Duitsche imperium. ai}ê Hoe paradoxaal het ook moge wezen, \ in ons annexionisme heeft de politiek der iets Duitsche machthebbers gedekt ; het heeft 'hé- de Russische revolutionnairen van ons afgestooten en wanneer de militaire gen situatie voor 't oogenblik zoo gevaarvol nze en kritiek is, dan komt het leeuwen- rlog aandeel der schuld daarvan ten laste van ;ds- ons annexionisme. en ; De laatste dagen hebben wij bange, ;cht angstvolle oogenblikken doorgemaaakt. ons Een Duitsche overwinning is voor ons de grootste ramp,, welke Europa, de tôt wereld zou kunnen te beurt vallen. ian- Begrijpen onze regeeringen dan toch van niet. dat het uur nu of nooit aangebroken ten, js een klare, duidelijke taal te spreken aar, omtrent de oorlogsinzichten tôt herople- rent vinâ en versterking van het vertrouwen t in der massa. , er De inzet van den strijd is van zulke îen. overdrachtelijke beteekenis, dat wij hopen, s en dat de stem der massa gehoor zal krij- ;elfs gen. Maar dan hoe eerder hoe beter; jote liever heden dan morgen, want morgen zou het kunnen te laat zijn. gne In 't licht van het uiterste gevaar, dat )zer om ons heen dreigt, veroorloven wij ons te denken, dat men te Londen als te cere R°me> te Parijs als te St. Adresse, spon-taan en onvoorwaardelijk de vraag der . j massa zal beantwoorden : roe- Welke zijn onza positieve oorlogs- ing. doeleinden? nen Het antwoord kan en zal beslissend. ken zijn voor de zege der werelddemokratie , of of de overwinning van het Duitsche zijn impérialisme. Algemeene Toestand. Het zelfbeschikkingsrecht der volken. i Alhoewel deze wereldoorlog ontketend ^ is geworden in 't vooruitzicht van gebieds-'' uitbreiding en imperialistische doeleinden, , * draagt hij niettemin in al de oorlogvoe-e rende landen het kenmerk van machtige 'r demokratische stroomingen. e Over gansch Europa speelt er zich een s machtig duel af tusschen de kapitalistische bourgeoisie, gesteund op het militairisme eenerzijds, en de proletarische volks-'r massa's, gesteund op de démocratie e anderzijds. n Deze eindelooze strijd — hij duurt nu n reeds schier vi'er jaren — schommelt van rechts naar links, naar gelang de mili-n taire situatie en den economischen toe-n stand in 't land. Is de militaire situatie n bedenkelijk in verband met de scherpe n crisis door het voedselprobleem, dan v' neemt de macht der demokratische stroo-ming toe ten koste der bourgeoisie ; 'n terwijl het omgekeerde gebeurt bij een s" voordeelige militaire situatie. De demokratische stroomingen worden dan onder-® drukt door 't geweld. \ De inzet van den strijd van demo-!1" kratische zijde vindt overal zijn voedsel r.s in de sterke ontwaking van hetnationaal ie idee, van het volksbewustzijn, van den 3r drift naar kultureele vrijheid en zelf-ts standigheid. :n De volken, ' die tôt dusverre toebe-hoorden tôt een staatsverband, waarbij :n hun politieke zelfstandigheid en kultu-reele vrijheid aan banden gelegd waren, ,e hebben zich tijdens dezen ooriog met . klem beroepen op het zelfbeschikkings-^ recht der volken ; met a. w. : die volken willen politiek zelfstandig en kultureel ze vrij zijn. Binnen het Europeesch concert, buiten °" al de andere gevallen, zijn er twee uiterst ;S" getypeerde voorbeelden aan de opper-7 vlakte gekomen ; het eene voorbeeld doet ' zich voor in Oostenrijk-Hongarije ; het *.e andere in Britannië ; het eene voorbeeld behelst de Tjchechen, het andere de Ieren. ;1- A. De Tjchechen. in Het Oostenrijksche Staatsverband om-vat tal van natiën, zoo o. a, Tjchechen, *n Kroaten, Jongo-Slàven, Ukrainers, Polen, :r' Italianen, enz., die allen vanuit Weenen en Budapest geregeerd worden naar een In vaste lijn en in een bepaalde richting en dat volgens de politieke inzichten i® der Oostenrijksche Duitschers en de Hon-gaarsche Magyaren. Wat deze natiën in vredestijd niet 'ë hebben kunnen tôt stand brengen — hun politieke zelfstandigheid en hun n- kultureele vrijheid — trachten zij tijdens p- den ooriog door te voeren, rekenende jn daarbij op de verzwakking van de binnen-d, landsche staatsmacht door den ooriog en het sterk ontwaken van het revolutionair de instinct. [s- De Tjchechen, welke voor het meeren-e ; deel thuishooren in' Bohemen, hebben de hun politieke en kultureele eischen, ge-let baseerd op een sterk nationaal bewust-en zijn, in een' soort ultimatum omschreven. id Bij hen heeft de godsvrede een innerlijke tie , beteekenis, omdat aile politieke en econo-mische geschillen en tegenstellingen be-:n, heerscht worden door ééa idee : zelf-er standigheid en onafhankelijkheid. eft Bij den tegenstand, welke zij ontmoeten ns vanwege de binnenlandsche Centrale ire Staatsmacht, voegen zich de steun en de rol sympathie uit het vijandelijke kamp. Wat :n- de Oostenrijksche regeering den Tjchechen an weigert, wordt hun beloofd van de Entente-zijde in 't teeken van 't heiligste le, recht ; alhoewel deze steun niet zoozeer kt. gesteund is op het recht dan wel op de ns hoop den vijand te verzwakken. de Te Praag, hoofdstad van Bohemen, hebben er de laatste dagen reusachtige ch volksmanifestaties plaats gegrepen, onder en de leuze van : en De Tjchechen vorderen onafhanke-le- lijkheid en zelfstandigheid. en Welk was het antwoord der Oostenrijksche regeering? ke Er worden strenge politie-maatregelen :n, afgekondigd ; de leiders der volksbeweging •ij- worden gebrandmerkt voor „hoogverra-:r; ders"; tal van inhechtenisnemingen en en rechterlijke vervolgingen worden inge-steld ; de regeering geeft een da4blad uit lat om de volksmeening te verleiden. ns Het parool der Oostenrijksche- regee-te ring is, zooals het vroeger was : >n- 36 procent Duitschers he rschen in 1er Bohemen over 64 procent Tjch chen. Omtrent dezen uitzonderlijken toestand rg. schrijft het Oostenrijksch socialistisch orgaan de „Arbeiter-Zeiting" (23-5-18) : nd. Men schrijft dat de Praagsche manifestanten jjg hoogverraders zijn, bondeenoolen van de Entente, . die patriotten weten evenwel niet, hoe zij heJ vade land hoonen, wanneer zij de wereld ver-tellen dat de vertegenwoordigers van de meerder- Een dwaas ontwerp. Nu twee jaar geleden is er van regee- | ringswege een comité gevormd, onder leiding van Balfour of Burleigh, tôt vast-stellen van de toekomstige commercieele en industrieele politiek in verband met de resoluties der Parijzer conferentie. Van den aanvang af was het een kapitalistische vereeniging, vertegenwoordi-gende de belangen van de groothande-laars en grootindustrieelen. Een derde der leden had zich teruggetrokken en is vervangen geworden door anderen, die het kapitalistisch karakter van dit comité nog hebben versterkt. Nu dat het report, na lang dralen, is gepubliceerd geworden, kan men zien tôt welke onheilspellende gevolgen de politiek van dit comité zou leiden. De resoluties der Parijzer conferentie, aan dewelke het comité zijn politiek zoekt aan te passen, hebben sinds lang aile levenskracht en waarde verloren. Zij zijn nooit aanvaard geworden door de Vereenigde Staten. Zij staan in scherpe tegenstelling met de grondbeginselen die Wilson aanleiding gegeven hebben positie te nemen in den ooriog en kunnen dus geenszins tôt de politiek dergeallieerden behooren. Niets is meer zeker, dat zij nooit zullen in aanmerking komen bij eventueele vredesonderhandelingen. Door het deelnemen van Amerika aan den ooriog heeft het report, voor zoover het in verbancT staat met de Parijzer conferentie, aile waarde verloren. De conclusies zijn dus van nul en geener waarde. Anderzijds wordt de meest onverdroten onderneming voorop gezet, welke men heimelijk tracht in werking te stellen. Het report is een protectionistich document, terwijl de minderheid het onbe-kookt vindt een algemeen tarief van 10 procent in te voeren op al de ge-manufactureerde en half gemanufactureer-de vijandelijke goederen. Gansch het comité, op enkele uitzon-deringen na, komt tôt de volgende conclusies : a. invoerverbod van aile vijandelijke producten voor een termijn van twaalf maanden na den ooriog, terwijl de reéeering dezen termijn nog kan verlengen; b. de monopolisatie van aile producten der geallieerden voor de geallieerden ; c. een permanente regeeringspolitiek voor zelfstandig levensonderhoud van Britannië ; d. de uitsluiting van elk vreemd kapitaal in Britannië en het opheffen van aile hinder-palen tôt beleggen van Engelsch kapitaal in 't buitenland. e. eene gouvernementeele subsidie tôt bescherming van eventueele industrieën. f. een strenge tarief-protectie tegen aile dum-pingsysteem ; g. de tarief-politiek moet buiten de contrôle der regeering en van het parlement geplaatst worden. 't Is opmerkelijk hoe al deze voor-stellen slechts het oog hebben op de vergrooting der winsten van de kapita-listen in tegenstelling met de vermeerdî-ring der uitgaven van de verbruikers. Intéressant is het wel een opslag te werpen op het ontstaan van dit report. Omtrent de door de regeering aange-stelde comité's — ruim 400 in getal — bestaat een ontwerp, waartoe de voor-zitter van het ministerie van Koophandel de verantwoordelijkheid draagt. Voor elk ; der voornaamste industries is een groepje aangesteld, omvattende de meest gezag-hebbende elementen in het bedrijf; en dezen personen, zonder een enkelen vertegenwoordiger, noch der arbeiders-klasse, noch def verbruikers, worden ge-[ vraagd te zeggen wat zij wenschen voor hun eigen industrie. 't Is aan de hand van deze reporten, het werk van belanghebbende kapitalisti-| sche. groepen, met uitsluiting van aile ^ kritiek van verbruikers en van de groote coôperatieve beweging, zonder raadple-ging dergenen die gelast zijn met de' financieele staatsbelangen, dat het centraal comité zijn eindrapport heeft opgesteld. De rapporten der sub-comité's zijn niet gepubliceerd geworden ; maar vol-; doende is er van bekend om te besluiten, [ dat zij allen den stempel dragen van de kapitalistische groepsbelangejj. Elk dezer kapitalistische groepen verwerpt aile regeeringstusschenkomst of contrôle ; pro-testeert tegen al wat van aard is invloed uit te Oefenen op de prijzen, de voor-raden te belemmeren en welk bestanddeel ook te requireeren ; elk der groepen vraagt de tusschenkomst der regeering voor haar zelve in welkdanig geval, met toekenning van aile faciliteiten voor uit- | voer van productie, beleggen van kapitaal enz. ; geen enkel der groepen denkt op zijn minst op beschermende maatregelen, opdat de prijzen der produkten voor de Britsche verbruikers niet hooger zouden zijn dan voor de koopers in het buitenland.'t Is dit verwonderlijk report, opgesteld in 't geheim door personen die belang hebben bij de verhooging der winsten, dat de Voorzitter van het ministerie van Koophandel heeft overhandigd aan lord Balfour of Burleigh, als basis voor de politiek van zijn Centraal Comité. Het hoeft niet gezegd, dat dit Comité er nooit aan gedacht heeft deze voor-stellen te onderwerpen aan de çritieken der openbare meening, zoomin het reken-schap gehouden heeft met de veroordee-ling van gansch zijn politiek door het Vakvereenigingscongres en de conferentie der Arbeiderspartij. De eenige arbeidersafgevaardigde in dit Centraal Comité stond te zwak. De heer Gosling heeft zich tevreden gesteld op te komen voor de absolute uitsluiting van de vreemde markten van aile „Sweated*produkten", t. i. z. produkten geproduceerd door arbeid, welke niet betaald wordt volgens den loonstandaard der Trade-Unions. De pers heeft over 't algemeen eenparig dit aangenomen voorstel dôen doorgaan als waardeloos en onpraktisch, en dit wel met instem-ming van het Centraal Comité. Nochtans is het een gewichtig besluit. Het mag niet uitvoerbaar zijn in China en Peru, maar het is best toe te passen in Europa, de Vereenjgde Staten en ons eigen dominions. In Duitschland zooals in Britannië, in Frankrijk zooals in de Vereenigde Staten worden collectieve arbeidscontracten geslo-ten. Het zal geenszins moeilijk vallen die firma's van de wereldmarkt te ver-wijderen, die weigeren zulke contracten aan te gaan. Geen boeken, gedrukt door een „unfair" drukker ; geen machines, geproduceerd door een firma zonder contract met de metaalbewerkers ; geen kleedingstuk, vervaardigd door een onbe-kende ^Sweater". Natuurlijk zal deze maatregel een alzijdig karakter moeten dragen ; daarom is het noodzakelijk, dat men beschikke over nauwkeurige inlich-tingen omtrent de andere landen. In dien verstande zouden er langs den weg van de ministeries van arbeid en van koophandel officieele vertegenwoordigers voor de arbeidersbelangen gehecht worden aan onze gezantschappen en consulaten. Deze vertegenwoordigers zouden o.a. tôt taak hebben te waken over de naleving van de gewichtige internationale „een-vormige loon-clausule". Maar Gosling's ontwerp is een van de weinige passages in het rapport, waar waarschijnlijk een vasten vorm kan aan gegeven worden. De onbewuste onge-kunsteldheid van het overige van het document, door de aanmatiging welke er doorstraalt, komt vooral naar voren door aile gouvernement's-contrôle op industrie, op de winsten en de prijzen van de hand te wijzen ; zooals het was in 1913, zoo zou het zijn in 1920. Zoo verklaarde o.a. Sir Alfred Booth : Zoodra de vrede is hersteld, moet de industrie scherp op zichzelve toezien. Sir Merendon Hyde, die van oordeel is, dat de industrieelen moeten aange-moedigd worden tôt samenwerking, dringt aan, dat deze samenwerking moet ge-kenmerkt zijn door een onvoorwaardelijke onafhankelijkheid, O' Neil is het eenig lid van het comité, dat protesteert tegen de politiek, dat aile samenwerking van industrieelen zou staan buiten contrôle en dat het zou toegelaten zijn geheime trust's en andere kartellen ' te vormen tôt exploitatie van de verbruikers.Zoo is het nochtans vastgelegd door de politiek, welke aan de basis ligt van , het rapport van lord Balfour of Burgleigh. Onze vrijpostigheid noopt ons te zeggen, dat er zoo ook gedacht wordt in de omgeving van onzen minister-president. De Arbeiderspartij heeft de wetgevende en bestuurlijke voorstellen klaar tôt bescherming van den verbruiker tegen deze kapitalistische rooverspolitiek. Wat zijn de Unionisten zinnens te antwoorden op deze voorstellen? Welke zal de politieke gedragslijn zijn van Asquith en Runciman? 4-5-18. The New Statesman. heid der volken van dezen staat op de zege van den vijand rekenen. Alsof het brutaalste, het machtigste absolutisme bestand zal zijn voortdurend 36 procent te laten heerschen over 64 proceot! Alsof het den Duitschers in Oostenrijk zil gelukken, steunende op hun eigen vrijheid, zes anderen volkeren te beroôven van hun zelfregeering. De gansche ontwikkeling drijft met onweer- TVVEEDE JAARGANG No. 40. ZATERDAG 8 JUNI 1918 LOSSE NUMMERS 7^2 CENT Oplage van de week: 6317 Nos

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.