ZEILWEDSTRIJDEN'OP DEN WESTEINDERPLAS. De watersportvereeniging Westend, te Aalsmeer, organiseerde nationale zeilwedstrijden, welke op 9 Juni j.l. gehouden werden op den Westeinderplas. Hierboven een schilderachtige kiek van den start van de < derlinge handicap-sloop-klasse. ( Vtrvolg). OU ja.... nou ja lâ me los, juffrouw.... 'k kan best op m'n eigen beenen staan." Fik snuffelde om haar heen, als een hondje dat z'n baas terugziet. Zij had 't fel op den breizak voorzien, dien Da niet wou afgeven. «Alla, juffrofiw Fik, je plukt me als 'n kip, die — » ——————— JJ 1 J 7 J~ I JT / aan 't spit mot." Da werd gewoon op huis aan gesléépt. Ruth trok rechts, Fik links, waar de breizak bengelde. Tôt de dikke begon te razen en te blazen als een stooitimachine. Fik scharrelde met ééne hand langs Da's mollenkleurigen mantel. „Je zit nog evengoed in je vleesch, Da, 'k had graag gezien, dat je van hartzeer mager geworden was." „Toe maar, — nee afblijven asjeblieft, juffrouw, daar hei'j niks mee te maken." „'k Ben vreesetijk blij, dat je komt logeeren, Da." „Logeeren... zoo nou ja, dat paste me nog net, 'n mensch wil wel 'ns wat anders als anders." Toen Da op den drempel van Heidehof stond uit te blazen, kon er aan weerskanten geen lichtstraal meer langs. „Je hebt nog altijd de voile breedte noodig, Daatje." „Als 't er maar op wil," berustte de dikke. „Hier... hang je hoed maar op dien koperen haak ! Je mantel, — zoo, en nou naar binnen. Je weet, dat je even welkom bent als zeven dagen mooi weer." „Doet me plezier dat u 't zegt, juffrouw. Niet dat ik d'r om weggegaan zou zijn, heer nee, maar 't is plezieriger zoo," plofte ze in de huiskamer op den eersten-besten stoel neer. Fik zei dat ze voor koffie 20U zorgen, holde naar de keuken. 't Leek er verdacht veel op dat ze een poos onder de oogen uit wou zijn. „Hoe vin je 't hier nou eigenlijk, Da," kwam Ruth bij haar zitten. „'n Beetje ver uit de buurt is 't wel, ik kan niet anders zeggen! Maar alla, d'r mot wât wezen, als 't huiske volmaakt is, dan legt 't hoofdje zich neer!" „Daar ben 'k voorloopig niet bang voor, 't volmaaktê laat nog wel wat te wenschen," lachte Ruth. „Maar 't is 'n aardig spulleke — en 't is in ieder geval 'n boel beter als sievoeplee spelen bij vreemd volk." „Zoo denk ik er 00k over." „Maar juffrouw Fik, hoe houdt die zich wel," vroeg de dikke, zich 't gezicht nûg^ 'ns vegend met haar hagelwitten zakdoek. „Je doet onderweg zooveef stof op." „Fik is nog niet onderworpen, 't zal wel komen, zij moét den boel op stelten zetten, dat weet je van ouds." „Heeremijntijd, ja. Juffrouw Fik is niet als andere meisjes, wat die voor dingen bedenkt, daar zou 'k een boek van vol kunnen schrijven! — Maar dat gaat zoo niet, juffrouw," stond ze op, „ik kan niet als 'n dame op 'n zachten stoel blijven zitten en 't aanzien, dat een ander zich moemaakt voor me." „Menschlief, neem er je gemak van, je hebt ons zoo dikwijls bediend, laten wij 't jou nou 'ns doen," drukte Ruth haar weer op haar stoel. „Nou dan, tôt we de koffie op hebben! Ik heb 'n schoon katoentje meegebracht, dat 'k zoo aan den slag kan gaan." „Je bent niet gekomen om te werken, Da," zei Ruth vroolijk. „Kijk 'ns aan, wat 'n mooie Moeder Gods, dat 'k daar nôu pas erg in heb," praatte ze d'r overheen, „afijn, d'r is zooveel te zien, 'n mensch zou aan z'n twee oogen te kort kommen." Fik kwam precies op tijd met de koffie. „Kijk me die lamp 'ns scheef hangen," wees Da, „d'r zal wel wat werk op me liggen wachten." „Ja, de lamp hangt scheef, dat is 't juist," knikte Ruth ondeugend, „en 't ergste is, dat j ij die lamp 00k niet recht maken kunt, Da, al ben je nôg zoo knap." „Bedoel je, dat je ons 't werk wat uit de hand komt nemen," informeerde Fik. „Wis-en-waarachtig, daar ben 'k om hiergekommen, nergens anders om. — Zeg maar niks, juffrouw, zonder mij komt er niks van terecht, dat heb 'k al dadelijk gezien, al dadelijk bij 't binnenkommen," ' benadrukte ze anet 'n beetje stemverheffing en met 'n knipoogje naar Fik. Ruth begreep. Da eischte haar plaats op Heidehof. Da zou blijven ! Ach !... Achilles en Da, Da en Achilles. „Als we wat minder krap zaten, 'n beetje minder maar," streed ze nog. „Zal wel wennen, 'n mensch heeft zooveel niet noodig, ik-voor-mij ben tevreeë met 'n mondjevol brood en 'n bakje troost. — De hoofdzaak is, dat je bij mekaar bent." „Je neus zit lager, als je die soms bedoelt," gaf Fik goeie raad. „Och wat, ik zal tpch wel in vreê m'n neus maggen snuiten," wreef Da energiek haar ooghoeken. „Mis," triomfeerde Fik, „je neus zit heusch lager, Da." In 't nauw gedreven, greep Da, de resolute, haar heilige breitasch. Fik deed noodeloos druk met kopjes en schotels. Ze kéék niet eens naar de tasch. „Hierzoo ! Ik weet nog best wie er altoos om hopjes vroeg !.... Waar zitten ze nou," grabbelde ze jachterig in de overvolle tasch, ,,'k heb ze nog wel expres bovenop gelegd." Onrustig woelde ze 't netjes verpakte op, rommelde ailes dooreen, begon dan den warboel uit te halen. „Ik kan ze niet verloren hebbén — 'k verlies nooit wat, —• 'k heb m'n spoorkaartje apart gehouën, in m'n handschoen, dat weet 'k zoo zeker àls 't uur van m'n dood!" Fik maakte een grimas, zag doodbedaard al 't gescharrel aan. ,,'k Dacht dat 'k ze had, maar 't is de doos met nachtpitjes," zat Da nog na te zoeken, „die heb 'k uit voorzorg maar vast meegebracht, 'k slaap niet graag in 'n vreemd huis zonder 'n lichtje." Fik retireerde. Da zag juist op, keek haar vlak in 't gezicht. „Zoo, nou weet 'k genoeg," liet ze haar handen rusten, „die is 00k nog precies 't eigeste." ,,'k Wil wedden, dat zij er onderweg al een duchtig gat in gegeten heeft," hitste Ruth lachend. „Ik zal in geen week meer hopjes kunnen zien," bekende Fik openhartig. „Wat 'n mirakel, ze heeft zich gewoon overeten," zei Da. „Nou — afijn, 'k had ze d'r voor meegebracht." „Dat dacht ik 00k," lachte Fik ongegeneerd. Dadelijk na de koffie deed Da de ronde. Ongenadige inspectie! Ruth had 'n idee, dat aile knoppen en kranen op Heidehof, hoewel eergister pas opgewreven, zich sehaamden onder de oogen van Da. Natuurlijk wist Da al op haar duim hoeveel spijkers en klampen er in muren en deùren zaten. 448 KATHOLIEKE ILLUSTRATIE

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.