DE LEGERBODE den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag verschljnende Dit blad is VOOR DE BELGISCHË SOLDATEN bestemd ; iedere compagnie, escadron, of batterij ontvangt tien of vijftien Fransche en Nederlandseiie exemplaren. RÛEMRIJKl BLADZIJDEN Enijjt lltadsfe via lit V Rtginnt lapes fe («t. (Vei\volg) Het was het kanon van Haelen. Onze cavale-rie-divisie, die van Borgworm naar de streek rondom Diest was terug getrokken om er den linkervleugel van het leger te verlengen, door-stotid op i2on Augustus een aanval van 4,000 rûiters, 2,000 infanteristen en 18 kanonnen. Men weet hoe generaal de Witte, met den verderen steun van de artillerie en vier bataljons van de 4' gemengde brigade, — waarvan er, in werkp-lijkheid, slechts twee op het slag-veld zelf ingre-pen, — de Duitsehers eene zware nederlaag toebracht. Den volgenden dag begi'oe vert de onzen op de piaats van het gevecht 3,000 vijandelijke lijken. Maar het alarm was hevig geweest over geheel het front, waar men het kanongebulder van dit gevecht had gehoord. Voor allen was deze eerste aanval het voorspel van een Duitsch offensief tegen onze stellingen. De waakzaamheid verdub-belde. Men voelde zicli bespied door de tallooze oogen v^n de vijandelijke patrouilles. Soins vloogeene Taube boven onze liniën enbeschreef tare bochte» in den helderen hemel. Doch de dagen gingen voorbij zonder eenige nieuwe gebeurtenissen te brengen ; slechts de ver-iaoeienissen en het onbehaaglijke gevoel dat uit dit ontzenuwende waehten voortsproot, groeiden aan. Bij tijden za"gfen de jagers op de Wegen be-klagenswaardige groepjes bewoners die voor den inval vluchtten, en op karretjes en kruiwagens de meest verschillende voorwerpen raede voer-den. Ondanks de aanwézighéid van ons léger op d« Geete, toonde ook de Êevolking van de bezette dorpen eene stijgende onîvist. Angstige vrouwen vroegen aan de soldaten -of het waar was dat de Duitsehers op hunnen doortocht ailés vermoord-den en plunderden en in brand staken. Akeligé geruchten waren réeds in omloop. Men 7/-gde dat de vijand langs de kanten van Barchon, Evegnée, Chaudfontaine, de weerlooze bewoners had gefu-silleerd, de dorpen in brand gesloken en onge-hoorde wreedheden had bedreven. Een roep van Woeste barbaarschheid — die nochtans bij de werkelijkheid ten achter bleef, — ging de soldaten van den kaiser reeds vooraf. Het Was alsof zijbelustschenen op moord, gelijk baanstroopers, gelijk eene bende dieven en moordenaars, die over ons arm vaderland was losgelaten om het te vuur en te zwaard te verwoesten. Plots, op 17,n Angùstus, had men het zeer dui-delijke gevoel dat de vijand in groote massa naderde. De Duitsche patrouilles vertoonden zich opnieaw, stoutmoediger en hardnekkiger dan ooit. Ook groeide het getal vluchtelingen die ûoor de vrees verjaagd waren en angstvoi tegen oe soldaten herhaalden : a, Ze komen ; ze komen ! » In den namiddag was het een gaan en keeren Tan reaboden met bevelen, in koortsiger haast dan naar gewoonte. Aan de posten, die des nachts door de jagers moesten bezet worden, had men de onderrichtingen nog vermeerderd. « ieker, er hing iets in de Incht, waarvan de fflaimen als instinktmatig hét voorgevoel hadden, i ^ ondanks hunne onwetendbeid met de gebeurtenissen. Kapitein « Den Oorlog » schoot lijk wak-jier uit het soort verdooying waarin hij de aatste dagen had voortgeleefd, otn te verklaren : " p geloof dat het er nu op gaat zitten. » i tn inderdaad, het kon niet veel later zijn dan Moed en fot binnen kori ! Bal is de kortbondige maar welsprekendô in> Van str°oibriel'jes welke de Belgische i enants-vliegeniers Castillon en Robin, den • j~eptember over Brussel hebben laten vallen. > 0Vea Stockel hebben zij eene groote Belgi-j. ® ,a£ ontvouwd, en ze in de ruimte laten t va"en. De vlag geraakte tôt op den grond on<> 'Wânt in haren val door de menigte ^twisUç611' S^ijke stukken elkaar _ .. ..... ... . . 7 uur, toen, op 18en Augustes, dé jagers van de 16dc brigade, vei zameld ten Westen van Gelde-naken, onder de beseherming van de op de Geete opgestelde waehten, in de richting van het Noor-den, het nog verwijderde gerucht van h«t eerste kanonsekot hoorden. De vijand kreeg te Budin-gen voeling met de eskadrons gidsen. Het duurde niet lang of het geVeeht breidde zich uit over geheel de stelling van de cavalerie, tôt aan Haeîeti en Diest. Korten tijd later kon men het kanongebulder reeds duidelijker onderscheiden. De eerste divi-sie, die de omstreken van Thienen bewaakte, werd op hare beuri aangevallen. Yôôr den mid-dag reeds hadden de troepen van het 3e liniere-giment te Haekendover, en daarna die van het 22" linie van Neerlinter tôt Grimde, den vuur-doop te doorstaan. De jagers hoorden duidelijk de stem van onze kleine kanonnen die, vurenduit aile tnacht, met voile lagen <le Duitsche artillerie beantwoordden. Als hagelslag kwamen de gra-naten neer op de stellingen welke het 22e linie heldhaftig te Haute ru-Sint- M a l'garetha verdedig-de, alsook te Grimde, waar een bataljoii van het 3e met bewonderenswaardige lcalmte het hoofd aan den storm bood. Ondertusschen werden er aan beide zijden van Geldenaken slechts onbeduidende schermutselin-gen geleverd, op het front dat door de 5e divisie bezet werd. Slechts enkele vijandelijke patrouilles, die men met gew'eerschoten verjoeg, waagden zich langs daar. Jagers en infanteristen hadden nochtans de zekerheid dat Zij weldra zouden aangevallen worden. Allezenuwen gespannen wacht-ten zij het oogenblik af om ook op hunne beurt in te grijpen, terwijl zij vol angst den uitslag afwachtten van wat er giçder rond Thienen, waar het gevecht volop aan het woéden was, gebeurde. « Men moet deZe urenhebben doorleefd, » zoo schreef een getuige, <£ om den angst te kennen die' u dan de keel toesnoert. Het is eene eehte licha-melijke smart die men gevoelt, zoo pijnlijk zijn dé zenuWen gespannen. Men voelt, te gclijker tijd de vrees voor het gevaar en het dolie verlangen het toch makr een vorm te zien aannemen om aan dezen ondragelijken toestand een einde te maken. De officier, die de ongeruste blikken van zijne manneu op zich voelt wegen, tracht lcalm en vol vertrouwen té blij ven. En toch trilt geheel zijn wezen van ontroering; ieder kanonschot gin-der vindt een weerklank in zijn eigen h art. » Deze angst van het onbeweegîijk waehten in eene zwaar dreigende atmosfeer, kenden de jagers tôt tegen den avond. Langs den kant van Thienen donderde de artillerie nog steeds zonder ophou-den. Op dit oogenblik begonnen inderdaad het 22" linie-regiment en gedeelten van het 2", die, zwaar beproefd îia onder een i*egen vuur zich heldhaftig aan het terrein te hebben vastge-klampt, het bevel tôt terug trekken, dat zij zoo juist ontvangen hadden, uit te voeren. Het batal-jon van het 3e, dat Grimde bezethield, was insge-lijks terug getrokken. De vijand rukte Thienen binnen en brak ten Westen van de stad doofe, om daar op een nieuwen tegen stand te stuiten. Het was het 3e bataljon van liet 2e linie-regiment dat, opgesteld in de loopgraven op ongftveer 800 me-ters ten Noord-Westen van de stad gedolven, daar de wegen naar Leuven en Sint-Joris-Winghe versperde. Het had bevel ontvangen kost wat kost stand te houdén en volbracht die taak met bewonderenswaardige dapperheid. 09 Esgalselu « Buil-Oog » Op een vergadering der Bondgenooten onlangs te Parijs géhouden, onder voorzitterschap van den heer Stephen Pichon, gewezen minister, ver-klaarde een Engelscb afgevaardigde, de heer Smith, dat Engeland tegenwoordig op een enkel jaar meer uitgegeven heeft dan gednrende 22 ja-ren, van 1793 tôt 1815, voor dén oorlog tegen Frankrijk. Engeland zal geen enkel offer ontzien om de eindzegepraal te behalen. Heden werken 800.000 werklieden, daaronder 80,000 vrouwen, in de munitie-fabrieken. De heer Hodge, kamerlid, eprak in denzelfden zin : « De engelsche « bull-dog », zei hij, « valt nie-mand aan ; maar indien hij zich verdedigt en dîtt hij bijt, dan lost hij niet meer. » j Hevig gebombardeerd, aangevallen door de infanterie die doorbrak langs de omheinde hoveu aan den zoom van de staa, hield het bataljon ondanks de zware verliezen stand, en maaide dea vijand neer met het goed gemikte vuur van zijne geweren en van eenige machinegeweren die den weg naar Lenven schoon vaagden. Zoodat rond 20 u. • 30, de Duitsehers, ziende dat het onmoge-lijk was den weerstand van de onzen te breken. het vuur staakten en daarna van de duisternis gebruik maaîLten om te verdwijnen. Langzamerhand stierf het gerucht van den he« vigen siî-ijd waarvan <ie omstreken van Thienen op dezen 18ïn Augustus het toonel waren geweest. Maar de granaten die Hautem-Sint-Margaretha, Cumptich en den Westelijken zoom van Thienen bereikten, hadden daar branden doen ontstaan, waarvan den purperen gloed zich akelig op den sombiîren achtergrond alteekende. Tegen het vallen van den nacht warèn er ook eenige Duitsche granaten boven Hoegaarden ontploft, eu meer ten Westen boven Hautem-Sint-Catharina en Aalst, waar elementen van de !• gemengde brigade verzameld waren. Het 2e jagers. dat met het geweer in den arm, nog steeds nieuwe bevelen afwachtte, ten Westen van Geldenaken, zag in de Verte den rooden gloed van de brandende dorpen ten hemel stijgen. Ook ten Oosten van de Geete, brandden boëven en stroomijten en licntten als akelige toortsen die de avondwind hoog opflakkferen dejd. Het was reeds laat in de nacht toen de jagers, uitgeput door al de uren angstig wachteh van dezen langen dag, langs Melin naar het ''roote dorp Beauveehain werden gezonden. Roha mid-dernacht kwramen zij daar aàn. Uitgeput door de terugwerking die nu volgde op zooveel uren van. spanning, lieten zij zich neervallen op het stroo van huiïae legersteden, overmand door de ver-schrikkelijke behoefte aan slaap. Rond half vier 's morgéns, terwijl zij nog geheel verdoofd waren door de zware vermoeienis, werden zij geWekt om het bevel tôt vertrek te hooren. Men mocht geen tijd verliezen. Ingelicht over de reusachtige effectieven die de vijand op Midden België afstuurde, had het legercoroman .lo den algemeenen aftocht op Antwerpen bevolen. Nauwelijks lichtte de grauwe morgen, toen onze jagers zich langs Hamme-Mille en Cor-tenberg naar Willebroeck begaven. Op à0en Augustus. na twee vermoeiende dag-marschen, kwamen zij daar aan, zonder iets te waten van Wat er gebeurd was, noch waarom men terug week zonder zelfs te hebben gestreden. Maar hun eenvoudig oordeel kon slechts dit ééae L^àluit vft'men : a Ve^mits men terugtrekt, is de vijand al te sterk en kunnen wij niets tegen hem. » Het kanon, dat zij op 19e" Augustus opnieuw in de ricliiing van Aèrsckot hoorden donderen. deed de meening nog aangroeien dat men de wijk; nam voor den inval, waarvan de golven reeds. over ons land spoelden. En sommigen vroegen zich wel wat moedeloos af : « Hoe gàat dit ailes eindigen? » Het hartelijke onthaal dat zij bij de bevolking van de nieuwe streek ontmoetten, had gelukkig-lijk dezen pijnlijken indruk spoedig aoen verdwijnen. Met zien onder de muren van Antwerpen te weten, maakte een gevoel van veiligheid, piaats voor de vage onrust van de vorige dagen»; Overal heerschte eene koortsige bedrijvigheid. Dé werken om de vesting in staat van verdedi-ging te stellen, hadden een ontzaglijk uitzieht, en, weer geheel opgemonterd, zegde men : « Als de Moffen het wagen tôt hier te komen, zullen za weten aan welken prijs. » (Wordt ooorteezet.) Oa Vâîbanning «an ta dur Mot Uit de Indépendance belge : cc Meester Theodor, deken van de Brusselsche advokaten, is naar Bielefeld verbannen. « De raad van de orde der advokaten van het Beroepshôf, alsmede de raad van de orde der advokaten van bet Verbrekingshof, hebben kracht-dadig protest aangeteekend bij den goeverneur generaal von Bissing. « De heer Woesîs heeft geweigerd het ptotest te teekemen, » 5 October 1915 Nummer 169

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.