UBu^Ajaaaaagac&cj^w^^^ IV! ©an dag 18 November 1918 1 0ÈiiTii£B8EM 21ejaarg-anq Nr 6253 DE Nieuwe Gazet ^^3srKoasrr>iQ-xxNi"C3-Eisr = 4de bladaijde, per kleinen regel . . # 9 4 „ lr. 0.30 Financieele annoncen ; « • , » 1.00 Reklaam onder stadnieuws, den regel, i f # • 1.00 Stndnieuws, den regel » • » » 2.00 Bcgrafeaisbericbt. . ... . .... » 5.00 Uitgiften . . . (overeen te komen) Âboiinementen worden aanyenomen in onze buroeien ; KORÎE fêiEUWSTRÂÂI^ 28, ANTWêKPEN, en in alie Fostkantor&i A/Je Br/even, Annoncen en Mededeelingen te zenden aan hei Bestuur — Telefoon 853 * Per jaar, fr. 8.00.— Zes maandon, fr. 4,00. — Drî© maanden, fr. 2.03.-— De annoncen buiten do provincio Antrtverpen, worden uitsiuitend oncvangen door don heâr Do Cauwer, ôude Beurs, 30. Antioerpen, ea door liée OlflCJ do Publicité, J. tebègue & C", 36, Niewcstraat, Brussal. Hulde Konning Albert, zijn en de bondgenooten Hèîd-Koning ! Dat is de glorietitel waarmee de heele wereld Albert onzen koning, vereert. Maar voor ons is Hij nog iets meer, nog iets scIick ner, iets edelei dan Held en Koning ! Voor ons is Hij het vleeschgeworden zinnebeeld van al het lijden gedurende vier lange, smartçlijke jaren, door heel een volk verduurd, ex van de hoopvolle standvastigheid, waarmee aile wee door dit volk wer( gedragen,, Hij is het symbool van 's lands waardigheid, van de vastberadenhek van het kleine Belgie, dat zijn eer hooger stelde dan een gemakkelijki veiligheid, en dat het hoofd bood — heel alleen gedurende vele weker en vier jaren nog te samen met zijn bondgenooten — aan de onoverwinne lijk gewaande legerscharen van den Keizer, wàarvan de verwaandheic slechts door zijn trouweloosheid werd overtroffen. Hij is vooral het symbool van ons heldhaftig leger, dat als geen andei zijn plicht deed, en méér, veel meer nog deed dan zijn plicht. Dit leger dat jaren lang verstoken was van aile verbindmg met het Vaderland wiens soldaten niets,of omtrent niets vernamen van hun familie,van al vvi< hen lief waren en in de heimat achter bleven, om het daar met boet, ge vang of verbanning te betalen, als af en toe wat schaarsch nieuws lang; sluikwegen tôt hen doordrong. Albert, onze Ivoning, leeft in de harten van aile Belgen, waarin liefd< en bewondering hem evenzoovele onverganlcelijke tronen bouwen. In die liefde en bewondering deelt de nobele Koningin Elisabeth, al; het ware toonbéeld van teedere toewijding. Den Koning, zijn gade, zijn .dapper, zegevierend leger en zijn machtig< bondgenooten : Welkom en Goedheil in onze Oude, goede veste aan d< Schelde ! VERHEFT UW STEM! verliejt uw stem, klaroenen en trompetten ! Nooit rees in 't lancl een milder jubeldag ; Nooit werd ontplooid een eedler, vrijer vlag. Vtrheft uw stem, klaroenen en trompetten ! Het leger heil, dat België komt ontzetten ! Zijn Koning heil ! O vlag, ontplooi nu ganseh, ■ Waai hoog, waai hoog van ellien torentrans ! O klokken klinkt, klaroenen en trompetten ! O, klokken klinkt, klaroenen en trompetten ! O, al wat leeft, rijst op en jubelt blij, ïin %ingt in koor, en gaat in stoet voorbij ! O, klokken klinkt, klaroenen en trompetten t De vrijheid hoog ! zoo jublen de trompetten. O knapenschap, gaat zingend langs de baan; 't Herlevend volk zal fuichend medegaan... De vrijheid hoog ! zoo juublen de trompetten. Verlost en vrij van vreemde, snoode wetten, O, België's Volk, wees innig, innig blij. O, Belgie s Volk, houd België groot en vrij. Klinkt helder op, klaroenen en trompetten ! slska van daelen Aan onze Lezers Na viar lange jaren van vcrdrukking, die als cen naohtmerrio op ons wogsn, kunnen wïj we* der vrij adamhaienl E«n gioriovolis niou;vo dag is aarîgsîjroken! De Nieuista Gaaot lierneemt mat verjongeie krachtcn en nieuwo eiemonten, dan dagsiijk-sohgn or.vefdi-oteji ka.îip voor haar van cads bofîrosfdo grcntJbeginseïen :voor de verdcdigtng, in voilo or.aFhankcEîjkheid, van do Visan>sc^o beiarcgan in vrijHinnigen geesî, voar do algehae-la opËsuring onze? zoo zwaar beproofde bevoi-king.Wij zu!!sn dit dosn in earc braedsn geest van verdraagzaamliaid, met vormijding, in de mate van het mogaiijka, van ai wat dadeiijk ai ta sciierpo politieko hartsîooïitan kan ontkeie-nen, maar zonder daarom onze vlag op zak te stoîscn. Cia verdraagzaamfteid zai oîîs eventriin weer-heudan onze onvoomaardaIij<ko afkeuring ta uïîen over aï hetgeen, in da Haatsto oorlogsja-ren, door onbssisisde an, îisîaas, ook wel door tnaer karakîer- dan baïaîîgiooze madebi!s'ssi*s werd varkoruen.Onza Vlaamscha zaak is ta sdei oni haar doar vcrraad te Satan bezeedsien. Wij wiilen haaî' roin hoiidsii en zisiver van alie ao-tivistische smotîen en zijw vast overtuigcS hierin garugsteund te zuV.cn worden deor da ovar-Kiaidigenda masrderiieid onzer zoo trouraîiartiga Viaamscha bevoiking, mat lijî en ziei verkEeeîd aan hoî vrija, zsIfstarMdigs ùrt onvordeelbaro Bolgisoïîa vadsrianci, vôl geestdrift voor zijn odoSen Kcning on zijn zegeyierond legsr. Niomand za! van oss vsrlarîgejî,dat wij,racds op dit ooganblik, veor d'en dag komen met een in alîe onderciealen uitgawerkt programma — Toch wensshen wij, van nu aî aan, onbawim-> poid ait te sprekË»)dat in dczen trcebelen tijd, waaiiri de iaatsiâ ovâvùîijîseiâ van du recctia alierwege in spaanderen zijn gaslagen, en dat gazond nationalisme ovora! baan breakt, dat wij ons, in dezen tijd, voorstanders varklaren van ean dadeiijke inveering van liat zuivera ai-' gemesn stomraoht mst evonradige vertogen-1 woordiging, zoowei voor Kamer en S&naat, als J voor Provincio en Gemeante. Nicî minder beslist v;enschsn wij ons uit te spraksn ais overtuigda voorstandars van het 1 eonig gszonds paadagogisoh prinoiop: 's iands-taa!, da vosriaal voor heei het andcnvijs van iaag tôt hoog, bijgovoig: Vervlaamsoiiing dar 1 Hoogeschooi van Cent, zooaïs die éénstammig, reeds voor dsn oofiog, door de groote massa dar bsvoiking en door alto bavcegde leidars — 1 van a? do messt-gamatigdan tôt da meast-voori/iitstrevss'îden — werd voorgostaan. Maar nieî aiiosn het ondenvijs diont ta worden ver-L' viaamsoht: alla taalwetton dienon stipt te ; wordan toagopasf en treuw ta worden naga-losfd, en, waar noodig, vorbsterd en dsalmatig ' ui'îgoâroid. 3 <> t 3 , ^ " 5 ( Niet aJieen da Viaamsoiîa, maar ook aile a gagronde en gszcnda cismocratisoiie verzuch-tïngon zuiion weerkiank en verdediging visîden 3 in Do Nieuwe Qazat, die krachtdadig wensoht bij ta dragon om den vsrssiîuidigden earbïod ai te duvingon voar de reohtsn van de arbei-3 dende kias. zij zai dit doan zendar demagogische drijvarij, in de vaste overtuiging, dat de op-standing van ons zoo erg gesohokt nationaai leven, zoowei ais de gosdbegrepen baiangsn dar arbsiders. bster tvordsn gebaat door toena-dering en verstandhauding, dan door haat en afgu^st zaaiencie utopisn. Begrîjpend en waardaerend ivat het kapi-taal kan en moet bateekonen bij den herop-boun van het nationaai varmogen en van 's lands wc!varen,za] De Nieuwe Cazet msteen een sesstesontvoogdar vocr warkman en bc-diende pegen te wezen. Hat stemnen van be-roepso.nderwijs in aiia graden, zai hiertee een machtigan heîboom vormen, en den wetgever zal er met nadruk op gewezen wordan, welk overgreot beiang het iieaft, dat alla lagon van de maatscSiappij zich gsheel en evenwichtig ontwikkaien, d. i. zoowel lichameisjk als ver-standaitjk an zedeiijk. Zoo zal het o. a, veor da regesring plicht : zijn, te braken met ons oude en veroudsrde belastingstelsei, dat op deugdelijker en recht-vaardiger grondsiagan mcet worden gevas-tigd. Hier vooral maet het luidan: iacier naar zijn vermogen. De kleine burgerij en den wer-ksndan stand moeten ccontlast» worden; de bc zittende klassen «beiast» — en da oorlogswoe-keraars van stad en buiten het zwaarst an al. Dit ailes en nog meer zal De Nieuwe Gazet helpen verwezettlijken, met, hoog in heur blauwe vlag, de lou^e «Rec^tvaardigheid», — Ieisza die eigaiiEijk de hsala moderne po!i-tiak — zoo biessaïi- ais buitan!a?idsGhe —< zou diansn ta behcerschen. En in aiias en voor ailes za! De Nieuwe Qazat heur moening vrarsk en vrij verkondsn, zondar wachtwoord ta aanvaarden van woîke kiesyereeniging ook, en zortder in hour onafhankeiijk oordaol baperkt ta zijn door eeniga vsrbinte.-ïis. Maar De Nieuwe Gazot wil niet aiEean het onafiiankGlijkste, zij wii daarbij nog het sneEst- an dagsiijkst ingoiiohta dagbiad wordan. Ook to dian einda zuilan gaen opoiverin-gon haar te zwaar wezen, Tevens zuiiars haar koiomrôen gastvrijheid varioanen aan bafaam-da daskundigen, zoowel op 't gabisd der let-teren en kuj-ïston, als op dit van handel, nij» veriiaid en wetenschap, Dat hot Viàamsohiezend pubiiak haar pogan za! wcton te waardeererî on haar streven, meer nog den vroegar, zal steunen, zie't met vast vertrouwcn te gemoet DE NIEUWE GAZET.. De Bevrijding îeven in een sprookjesland ! Iioe dichtbii nog liggen allerlei droeve ge-beurtenissen, allerlei ar.gsbwekkende voorvallen, allerlei drukkendo toestanden :do afsehuwelijk- ^ sto moorderij. (die oorlog hect), — met ge- ^ dreun en gedaver van doodendo losbrandingen, i — de gevreesde vliegeraanvallen, waarvoor nicmand veilig was, — de nijpendo armoede en ' ellende, die velen doorstonden, •— het middel-eeuwsche leven in een bij avond pikdonkere e stad. j Hoe spooki nog die andere bedreiging in onzen geest: do mogelijkheid van een nieuwo c besehietmg, met, als gevolg, een nieuwe vlucht c missehien, in het gure winterweei- dat duizen- c den wellieht zou overvalïen hebben en ont-ti'okken aan het leven.... , (îelukkig: onze iijdensweg was ten einde!' En vergeten zijn, — ten minste in deze 1 dagen van opperste vreugde en dnnigst verblij- r den, — vergeten zijn het met zooveel moed . gedragen, leed en de met zooveel liefde ge- _ braehte offers ! , ^yo leven in een sprookjesland! c Niet meer spitsen we angstig het oor om het gedommel der vuurmonden te hooren, ginds, waar onze jongens vochten; — niet meer kijkei» : we benauwvol naar den avondhemel, — die c helblauw is en schitterend, — zoo best go- v sohikt voor vliegtochten ; — niet meer leven we in zorg en kommer om het dagelijkseh brood ; — niet meer drukt ons de zwarte duisternis van straten en pleinen ! c Blijheid nu! Jubel thans! g De bevrijding is gekomen! ^ Op ônzen Toren wappert weer onze vlag! ^ Lang genoeg heeft die andere. ons mishaagd. Die andere met haar wit en zwart, en rood I daarbij : een rouwvlag, als besmeurd met bloed ! - De onze waait, ter eere onzer helden! ter eere van hen, die kloekmoedig in den oorlog 1 gingen. met hun heiligst strijdlied op de i lippen : / E «Ze ziillen hem niet temmen, 1 Den fieren Vlaamsehen leeuw !» ter eero van hen, die dag aan dag, maand na T maand, jaar na jaar, gekampt hebben met on- « bedwingbare geestdrift, met nooit-falenden t moed, met vastberaden wdl en stillo doodsver-achting, ter verlossing van hun diexbaar land. , Hun doel hebben ze thans bereikt. En ze komen tôt hun volk weer, •— de dapperen, — tôt e hun volk, dat met weet hoe hen te vierenl § Oneindig gejuich begroet hun komst, — ge- » zang en geroep stijgen op, — bloemon worden 1 hun toegeworpen, —■ handdrukken en omhel-zingen beduiden hun, dat ze welkom zijn. Wat zien ze er ook kranig uit, onze mannen! ^ Goed gevoed, wel-verzorgd en friseh van wezen? warm in hun bruine pakken. En beter ! Blij g te moe, zijn ze, opgetogen na al hun oorlogs- wee; — de geestdrift straalt uit hun oogen, ^ — een lach van tevredenheid speelt om hun ^ mond. Ze weken geestdrift, — ze wekken ont-roering ! Zoo sterk zelfs brengen ze ons in spannifig, dat de keel als toegeklemd is en c geen kreet ontsnappen laat, ter wij 1 een traan in 't oog nu perelt. ^ Ja, viert ze, feest ze, draagt ze, onze hel- j den ! Ze hebben het waarachtig wèl verdiend ! Want wat beseffen wij, die vier jaar rustig ï leefden, met onze kleine angsten en versehrik- 1 kingen, (ik zeg «kleine», wijl ik aan hùn leven « denk), — wat beseffen wij van de gevaren en j de stormen, die zij getrotseerd hebben bij Luik, { bij Namen, bij Antwerpen, en ginds aan den grooten doodenakker, die Veurne-Ambaeht heet ® en ligt aan den IJzer? Wegen onze vier jaren -1 op tegen één dag van hùn bestaan? Grijnsde 1 daar niet do dood van aile zijden? Zaaiden daar c niet vernieling en ondergang die duizenden en duizenden vuurmonden ? Leefden ze niet alleen, ver van ouders, van broers en zusters, 1 van vrouw en kinderen, van verloofden en be- i minden, alleen te midden dier hel van vuur? ; Wat moet het verlangen groot geweest zijn in r hun hart, al die beminde wezens weer te zien ! J Wat zal hun hoop vurig zijn geweest allen ge- 1 zsnd en goed terug te vinden ! 1 Die gevoelens waren hun een spoorslag in , hun hardon strijd. Ieder veroverd stukje land braeht hen zooveel dichter bij hen, naar wie ze 1 trac'i tten. En grimmig ontwrongen ze den maeh- 1 tigen overweldiger eindelijk hun dierbaren va- 1 derlandichen grond. Genolpen door trouwe 1 vriend^nhanden versloegen ze hem, die recht, ] neen, die ônrecht wilde steunen op maeht! , Thans zijn ze hier, onze IJzerhelden! Viert , ze ! Feest ze ! Draagt ze ! Zoo groot zijn hun daden, dat onze dankbaarheid, dat onze veree- ! ring, dat onze liefde voor nen, ze nooit i mrur>nron bunnûTl ! i En wijdt ook uw liefde aan hun aanvoc-r-ders, die wijs hen leidden en kloek! Zij zijn het denkendo hoofd, de scherpe zintuigen, de trillende zénuweti van dat heerljik-gezonde,dat veerkraehtige liehaam : ons leger. En wijdt vooral uw dank en uw erkentelijlc-heid aan uw Koning, die immer irouw op cijii post was, zijn mannen een voorbeeld van stip-te plier.tsvervulling en onwankelbaren moed, —- die heel zijn tand getoond heeft wat ridder-lijkheid en mannenkraeht vermogen ; — aan uw Koningin, die envermoeid het goede o.,i het goede deed, als liefderijk wezen van heçr-lijke sehatten en zegeningen vol ! Zoo vereenigt ge in if.v liefde allen, die L L, beste gaven voor ons land, voor onze vrijheid ! Zoo vereenigt ge allen, die nog in leven zijn,m uw dankbare hulde. En hun, — die tijdens deze lange, bloediço jaren,hun sehoon, jong bestaan geofferd hebben, — hun richten we uit ons volst gemee ! een dnnigsten groet toe, cen vurigst «l'.ust zacht»,— voor hen ontbloofcen we ecrbiedig tiot hoofd en do herinnering aan hun daden blij. t gegriff in ons hart... Dat, on minstens dat, zijn we hun versehul-digd in deze blijde dagen van bevrijdirg. Van ailes wat Een onvergetelijk oogenbîik Prinskensdag, elf uur 's morgens. 't Was helder. De herfstzon worstelde dapper tegen do eerste Winterkoude. Opecns ging, daarboven op onzen hoogon schooccu toren, do Duitsohe vlag, dio er vier jaar lang als een beleediging op wapperde, naar omlac;,. Zilver-hel klingolt do stem van den beiaard, en do tonen van het -nationalo volkslicd tril-len door de ruimte. 't Is of plots aile verkeer op houdt; duizenden en nog eons duizenden oogen richten zich naar omhoog en de Bcl-gisohe driekleur wordt triomfantelijk gehijseht. Blootshoofd en met tranen van aandoening in de oogen hebben de- Sinjoren, zoo fies- op hunnen toren, dit onvergetelijke schouwspcl meegeleefd. De duitsche vlag De iaatsto Duitsche vlag die onzen toren ontsierde, zal, naast vele andere gruwel-lic:-inneringen, worden bewaard in het Steen. Zij zal er een plaats vinden bij de eerste vlag door de bezetting uitgéstoken en weldra door den wind aan flarden gerukt. Niet alleen het Steen wordt met dio vlag verrijkt; maar ook onze folklore is er rijker door geworden, waait de volksgeest had al gauw een uitlegging voor de Duitsche kleuren gevonden, en wel : zwart van honger, wiî van woede en rood van sehaarute. Blij wederzien Het was ons Vrijdag een blijde verrassing uit een prachtig auto, in een door soberheid mooi offieiersuniform gedost, den goeden en steeds dienstvaardigen confrater Ernest Hen-rion, te zien stappen, wiens eerste werk het was een bezoek te brengen aan de lokalen van «Le Matin», waar van hij zoo langea tijd de talentvolle seeretaris is geweest. Ernest Henrion, wiens broeder in dienst van het vaderland nabij den IJzer sneuvelde, ziet er, als aile militairen, kranig en blakend van gezondheid uit. De Winter Onverwaoht doet de Winter zijn intrede en verandert met één slag het uitziclit der dingen. De laatste bladeren, dio de herfstwindon getrotseerd hadden, worden door den vorst geknakt en dwarrelen, het een na het ander, neer. De zeldzame zomerplanten, die nog buiten stonden, worden in haast naar binnen gebracht, veilig voor kou en winterweer. Ook de menschen wijzigen hun le vent je ;voe-ding, kleeding, woning, ailes wordt naar de nieuwe temperatuur geschikt. En dit met vreugde! Want zonder te spreken van de feestelijke atmosfeer, die de eerste winterda-gen om deze uitzonderlijke geluksdagen hebben geweven, heeft het zonnige, ijzige weertje een weldadigen invloed uitgeoefend op den al-gemeenen gezondheidstoestand en een van onze razendste vijanden een doodelijken steek gegeven. Wat waren ze angstwekkend, dio lange dagen, toen links en rechts ons familie-leden, vrienden en kennissen ontrukt werden door de gevreesde spaansche griep en de nog meer gevreesde longpest ! Ongetwijfeld zullen do niemand-ontziende microben het thans hard te verduren hebben. Maar we beklagen hen niet ; integendeel! Laat het er duchtig op l.os vrie-zen, bij dag in den blijen zonnesohijn, — bij naeht in het zilverhelle maanlicht. Ze kunnen het niet hard genoeg hebben ! Nu, dat we t© weeg zijn, al het gedragen leed af te schudden, de doorstano ellende te vergeten, — nu, dat we ons verheugen in het wederzien van onze dappere jongens, dat we ons koesteren in do weldoende straJen der herrezen vrijheidszon,— nu vooral wensohen we verschoond te blijven van de. grillen en nukken van ongewenschte en verwenschte onzichtbare wezentjes, die zich grimmig te weer stellén, missehien enkel om niet als «quantité négligeable» gedoodverfé te worden...

Er is geen OCR tekst voor deze krant.