2* Jaargang. — 1° 13 A O CËNTIEM Zaterdag B Oktober 1918 DE NIEUWE TIJD Orgaan van de Minderlieidssocialisten WEEKBLAD Proletariers aller landen, Vereenigt U ! Karl Marx. Behcer en Opstelraad : OSSENMARKT, 25, Antwerpen Elke medewerker is persoonlijk verantwoordelijk voor zijn schrijven ™ " — ....u..-u.. < Geef de wereld waarin gij leeft de goede richting aan, dan zal de tijd de ontwikkeling brengen. » Schiller De Heilige Democratie Socialist ben ik al lang ; aktivist natuurlijk eerst sedert het uitbreken van den oorlog. Vôôr den oorlog was ik maar flamingant. Dat was toen wel voldoende om in de partij voor minder-waardig te gelden want de strijd om den bifsteek ging vôôr. Dat ondertusschen onze kinderen op de school met de rechter hand een Vlaamsch leerboek en met de linker hand een fransch leer-boek moesten hanteeren, zoodat zij niet wisten wat eerst te beginnen en na 8 jaar lager onderwijs noch 't een nocti 't ander kenden en goed genoeg waren om 3 fr. daags te gaan verdienen aan de mestpacht hier of in de koolmijnen in 't Walen-land en integendeel de Waalsche kinderen met beide handen hun fransch boekje doorwerken konden en later hier 8 à lu fr. aïs techniekers of beroepsleiders kwamen verdienen ; dat zagen die bifsteek-vreters over 't hoofd. Met mijn klein begrip van rekenen echter weet ik dat men met 8 fr. wat meer bifsteeken kan koopen dan met 3 fr. En niet omdat die Waal fransch kan en de Vlaming niet en dus de Vla-ming ook maar fransch moet gaan leeren, maar ■wel omdat die Waal zijn Waalsche meesters be-grijpt en van han geleercl heeft, en weten wat zij geleerd hebben, terwijl onze jongens en meisjes in vreemde talen wat leeren naàpen maar ten-slotte niets KENNEN. Maar ik dwaal van m'n onderwerp af. Ik zou iets schrijven over de heiiige démocratie. Ja, ik zou een Mea Culpa hier willen neer-pennen ; ootmoedig bekenneu dat ik ongelijk had mij als activist te doen doorgaan. Ik hoor ze al schreeuwen : Weeral eenen die in zijn broek.... schrijft. Weeral eenen van den natten vinger.! Inderdaad ik word bang. Ik begin werkelijk te gelooven dat die twaalf kogels van boemannen ernstig dienen opgevat te worden en dat do stroppen waarmee do belgische heertjes ons willen bedenken geen brusselsche regeerings-zwans is. Dapper ben ik nooit geweest. Anders had ik vrijwillig dienst genomen in 't leger waar men gelegenheid heeft om zijn moordenaarsfurie uit te vechten ! Ik heb werkelijk een hazen-natuur en knabbel lierer aan mijn koolblaadje dan aan een Siegfried-linie.Ja ik ben bang geworden. Vroeger kende ik geen vrees toen ik mijn handteekening gaf voor de Vlaamsche hooge-school en ze mij kwamen vertellen dat ge er uw decoratie kon bij verliezen. Een socialist draagt immers geen decoratie ! Zelfs meende 'k eerst nog niet bang te moeten zijn roor den kogel dieer aan vast zat. Want, rede-neerde ik, onze regeering en onze alliés willen nu eenmaal geen vrede zoolang de overweldiger ran de kleina natie» nog recht staat. Zij willen doorvechten tôt het in Europa voor die kleine volkjes een hemeltje wordt, waar die brave menschjes dan rijstpap kunnen eten met choco-lade lepeltjes. Het moet dus voor onze volksgezinde regeering en hare demokratische alliés al een heel ver-heugend verschijnsel zijn dat het eerste landeke dat onder den hiel van dien zwarten duivel zwicht toch den zedelijken moed nog heeft, niettegen-staande wij het verrot graan toegezonden krijgen en veel vet- en meelstoffen beloofd wordt, dat het er nog aan denkt een hoogeschool in eigen taal op te richten. Wie mij nukwam vertellen dat diezelfde heeren ons twaalf kogels beloofden moesten wel hate-lijke lasteraars zijn die er belang bij hadden ons dat mooie brokje te zien ontnemen. Frankiljons dus ! En toch geen vuur zonder rook. Onze demokratische regeering en dito alliés zijn werkelijk van zins ons op blauwe boonen te tracteeren. 't Bewijs zult ge zeggen ! Wel die zekerheid moet ge onvermijdelijk krijgen als ge niet moer gelooft in de démocratie van uwe alliés. Inderdaad ; ge weet allemaal dat de Oosten-rijksche minister Burian aan al de oorlogvoerende landen gevraagd heeft om naar middelen uit te zien die den vrede kunnen bevorderen Een van die eerste middelen zou zijn : dadelijk bijeen te komen En die vraag heeft de Oostenrijksche minister, rechtstreeks aan de oorlogvoerenden gedaan. Wat had ik me van onze demokratische alliés verwacht. Zij beweren dat bij hun tegenstrevers de Keizer wikt en weegt en als de vertegenwoordiger van God ook beschikt over wel en wee van 't volk. Bij hun is dat allemaal anders. Bij hun gaat ailes door en voor het volk. Hoe prachtig ! Welnu als de ministersin de Entente-landen dat vredesvoorstel kregen dan had ik als een stukje van dat volk die ook meegeholpen heb om Cooreman te kiezen... of hem te doen vallea, want ik ben socialist en hij katholiek maar enfin in naam van de Godsvrede veronderstellen wij dat ik ook Cooreman heb helpen kiezen, dus dat ik het recht had van Cooreman te eischen dat hij mij ofwel al de wettige volksvertegenwoordi-gers in kennis zou stellen van dit voorstel en die VOLKSvertegenwoordigers zou laten beslissen over vrede of oorlog. En ik had verwacht dat Lloyd George en Clemenceau en Sonnino en zeker Wilson, — de verpersooniijking van de démocratie,—dal bij hun volksvertegenwoordigers zouden gedaan hebben oin alzoo aan het VOLK gelegenheid te g8ven hun oordeel over deze moorderij te kennen te geven. En als volk zou ik er Foch eens bij halen en hem vragen : Welnu vriend binnen hoeveel maanden haalt ge uwen slag thuis. We lijden nu vijf maanden honger om... den Engelschman aan da duitsche kolonies te helpen of om den duit-schen kapitalist die wat te gretig zijn handen naar Mesopotanië (voorgeborgte van Indié) strekt wat minder grijplustig te maken.... Hoe lang moeten nu onzejongens noggeslachtofferd worden. Dan ben ik zeker dat Foch zou zeggen : sluit maar liever nu vrede want dat heet ik geen oorlog meer voeren, Maar neen, zoo verstaan onze democralische ministers het niet. ZIJ ZEGG&N NEEN, zij doen alsof ze God zelf waren en willen de menschen doen gelooven dat de strijd in twee maanden zal uitgevochten zijn. Welnu dat optreden heeft mij ZOO kolosaal tegei) de borst gestooton dat mijn vertrouwen in de démocratie van Amerika, Engeland en Frankrijk naar de maan is en mij bijna overtuigt, dat, als onze Vlaamsche IJzersoldalen zullen weigeren ons te fusiljeeren or nog altijd Senegaleezen en Indiërs, Azteken e a. wilden zullen gevonden worden om ons dood te schieten, wier eenige fout is te ijveren voor de vrijheid van het kleine Vlaamsche volk. O heiiige démocratie ! Jan Prolo ^3L*3L,:B3:3RLJLjE!I Rond de stichting van de Unionistische Groep. — Naar ons wordt medegedeeld zijn op Zondag 29 September 1918 te Antwerpen een aantal vooraan-staande Vlamingen uit aile plaatsen van het land en behoorende tôt aile staatkundige partyen, bijeen gekomen. Het doel van deze bijeenkomst was, de grondslagen te bespreken waarop de stichting van een Vlaamsche Unionistischis Groep zou tôt stand komen. Getrouw aan de gedachte, die reeds tydens het eerste oorlogsjaar werd vooruitgezet, ijvert deze Groep voor een hernieuwd België op den grondslag van een Unie tusschen Vlaanderen en Wallonie. Begin November zal een algeineen Kongres bijeen geroepen worden, waarop, op grond van bovenge-aoemde gedachte, het bepaald programma van de Vlaamsche Unionistische Groep zal worden vastgesteld Naar ons ook medegedeeld wordt, werd door de vergadering eene kommissio benoemd bestaande uit twaalf leden, tôt voorbereiding van het programma en het manifest, die aan het a. s kongres ter bekracti-tiging zullen worden onderworpen. Laat ons hopen dat de Unionisten hun maandenlang talmen zullen opgeven. De taak van het Unionisme. — In het katholiek -unionistisch weekblad « De Eendracht » van ï8 September schrijft o. m. Wilfried het volgende : » Het georganiseerd Unionisme staat voor eene zware en gewichtige taak. Niet enkel moeten de ver-kregen Vlaamsche hervormingen gehandhaafd, boven-dien moeten deze uitgebreid, beter gegrondvest en in onaantastbare wettelijke vormen vastgelegd worden. Het Vlaamsche vraagstuk moet worden voorbereid voor de vredeskonferentie en het Vlaamsche volk voor een Vlaamschen vrede. » Daartoe hoort staatsman3beleid en staatsmacht. Deze laatste moet ons het bewust gemaakte Vlaamsche volk schenken, want Vlaanderen's zelfstandigheid zal vooral de zaak van het Vlaamsche volk zelf zijn ». Zoo is het ! Vlaanderen's zelfstandigheid zal vooral de zaak van het Vlaamsche volk zelf zijn. Geen Vlaanderen gebouwd op de militaire machta-positie van een dor strijdvoerende kapitalistisch# landtn. Door den wil van het volk moeten in de Belgische Unie, Vlaanderen en Wallonie alsgeiijk berechtigde broedervolkeren elkaar steunen. Zoo weze ook in het Westen een twistappel wegge-ruimd, die steeds in zich de kiem van nieuwe botsingen zou bevatten. Koning Albert en de kwestie der Vlaamsche en Waalsche regimenten. — Wij lezen in de « Belgische Socialist» van 28 September het volgende, naar aan-leiding van deze kwestie, gericht aan het « Belgisch Dagblad » : WAT SCHEELT ER? « Sinds de laatste dagen mi»sen wu in Leonske'» » krant de verklaring alsof koning Albert zou gezegd » hebben : « Koning Albert heert niet meer naar een België » terug, waar Vlaamsche en Waalsche regimenten >■ bestaan ». « Wat scheelt er, dat Leonske's blad daar nu over u zwijgt? Heeft hij misschien op zij nen kop gekregen « uit S. Adresse ? » Of is er misschien uit De Panne formeel bericht » gekomen dat dit ellendig leugenachtig geploeter » moet ophouden ( » Iets is er altijd gebeurd ; wij weten niet juist wat, » hoewel wij hethoudenbydetweedeveronderstelling. » Dat komt er van, met onverantwoordelijke kerels » te plaatsen op posten van min of meer belang : het » vat geeft slechts wat het inhoudt ». Tôt daar de « Belgische Socialist ». In aile geval niet vleiend voor Leonske ! Herdenking van Tolstoï. — Te Moskou worden toebereidselen gemaakt lot herdenken van den grooten Russischen schrij ver Tolstoï. De feesten zullen zeven dagen duren. Het Bolchewikisme In Rusland. — De ofilcieele berichten uit Rusland, ontvangen door den Bondsraad van Zwitserland, deelen mede dat de positie van de Bolchewiki zich meer en meer versterkt. In den laatsten tijd wordt door dezen ook ijverig doorgewerkt aan hun revolutionair program. Onderhandellngen met de Waalsche Unionisten ? — Van af het ontstaan van d» Minderheidsgroep reeds, werden pogingen aangewend om in blij vende verbin-ding te komen met de Waalsche Unionisten. Er werden dan ook enkele brieven gewisseld en be-zocken afgelegd, vooral met de Waals«he partijgenooten onder de Unionisten. Maar daar is het bij gebleven ! Kan nu niet doortastend geijverd worden om te komen tôt een Vlaamsch-Waalsche Unie tusschen allen, zoo Walen als Vlamingen, die inzien dat in het lierboren België de eendracht slechts kan bereikt worden door het toekennen aan de beide volkercn van hun onbe-twistbaar recht om hun bestuur naar eigen aard te regelen ? Dat zy, die deze zaak kunnen behandelen en tôt een goed einde brengen, echter inzien dat de tijd dringt. Allen die het goed meenen moeten, nu meewerken. Tôt het bereiken van onz# idealen mag wel ru*t en tijd opgeofferd worden ! ONS OVERZICHT Een Unionistische organisatie gesticht. — De Kommissie van gevolmachtigden afgetreden. — Eenige korte berichten. Een Unioni5tische organisatie Wij vernemen door « Het Vlaamsche Nieuws » en « De Eendracht » dat op Zondag 29 September 1. 1. een aantal vooraanstaande Vlamingen, uit verschillige plaatsen van het land en behoorende tôt aile staatkundige partijen, bijeen gekomen zijn om de grondslagen tôt het stichten van eene Unionistische groep te bespreken. Die groep zou zich stellen tegenover de Jong-Vlamingen — alreeds van vroeger gegroepeerd — doch die, voor het oogenblik althans, een te radikaal standpunt innemen. Wij waren op die vergadering niet aanwezig — en 't spijt ons — doch wij hebben ons steeds als Unionist uitgesproken en gingen hierin zeker t' akkoord met de quasi-algemeenheid der zich noemende « Minderheidsocialisten ». Daarom noemea wij dan ook de stichting der Unionistische groep, eene gelukkige gebeurtenis. Het is misschien zelfs te betreuren dat dit niet reeds vroeger plaats gegrepen heeft. Wellicht had men, door vroeger vaste positie te nemen, weifelende geesten beter opgeklaard en ontmoe-digingen en wrijvingen welke het laattijdige besluit thans kunnen te weeg brengen, vermeden. Wij mogen evenwel van het gezond verstand der wel eens al-te-vurige Jong-Vlamingen ver-wachten, dat zij het beetje water dat ze in hunnen wijn moeten doen, niet als eene ontgoocheling zullen aanzien en voortgaan met evenveel ijver als voorheen, voor 't Vlaamsch ideaal te kampen, ja de vingerwijzers in de toekomst,naar 't zuiver Vlaamsch vaderland, naar het Groot-Nederland zullen blijven. In November e. k. zal een algemeen kongres worden bijeengeroepen en een défini tief programma opgemaakt worden. Van eenen anderon kant is de kommissie van gevolmachtigden van den Raad van Vlaanderen afgetreden. Er wordt tevens aan een algemeen verlangen lucht gegeven om ook den Raad van Vlaanderen te vernieuwen en nog voor den winter nieuwe kiezingen te doon plaats grijpen. Die kiezingen zouden op eenen zoo breed mogelijken grondslag gebeuren opdat de nieuwe Raad zich als eene wezenlijke uiting van den wil van het "Vlaamsche volk zou mogen aanzien. Eene afvaardiging hieruit voortgesproten zou met voile recht in naam van het Vlaamsche volk aan de vredeskonferentie kunnen deel nemen en er toe bijdragen tôt eenen Vlaamschen vrede. Doch hoe zal nu dien «'zoo breed mogelijken grondslag, » waarop de kiezingen zullen plaats grijpen, opgevat worden ? Op grondslag van zuiver algemeen stemrecht, ware thans niet uitvoerbaar. Het werk door den Raad af te handelen kan ook maar voorloopig en voorbereidend wezea, als van eene Constituante.Daarom stelt het «Vlaamsch Verbond» voor aan aile werkdadige vlaamsche vereenigingen on burgers het recht te geven kandidaten aan te stellen. Kunnen de socialisten zich hierbij aansluiten ? 1k denk hierbij aan het stemrecht door de Bolschewiki in Rusland ingevoerdt en waarvan enkele bepalingen als volgt luiden : I. «Hebben het recht afgevaardigden der Sovjets t® kiezen of gekozen te worden de volgende burgers van beide geslachten der Russische socialistische Sovjetsrepubliek, die den dag der kiezing de achttien jaar bereikt hebben. 1. — Al degenen welke door een voortbren-genden of van openbaar nut wezenden arbeid, bestaansmiddelen bezitten en lid zijn der syndi-kale organisatiën, zooals : a.) De werklieden en bedienden van allen aard bezig in den handel, de nijverheid, of den land-bouw ; b.) De boeren en kozakken welke grond bezitten doch geen daglooners in dienst hebben. c.) De bedienden der Sovjets-instellingen. 2. — De soldaten van het leger en de vloot der Sovjels. II. — Zijn geen kiezer en niet kiesbaar, zelfs als zij tôt eene der bovengenoemde kategoriën behooren : 1. — Al wie andere parsonen in dienst hebben om er voordeel uit te halen ; 2. — Al de personen welke inkomsten hebben met vau arbeid voortkomende, zooal» intrest voortkomende van kapitalen, ontrangsten voort-komende van fortuin ; 3. — De private handelaren ; de tusschenper-sonen van den handel. 4. — De bedienaars der Eerediensten. 5. — De bedienden der gewezen politie en ran het gendarmeriekorps, evenal» de familie-leden van den Tzaar. n Wij zullen niet beweren dat dit kiesrecht onbe-rispelijk is, doch gezien de buitengewone om-standigheden waarin de Russen leveu en de per-sonen waarmede de Bolschewiki af te rekenen hebben, is hunne handelwijze goed begrijpelijk endewijlde verhoudingen slechts voorbijgaande zullen zijn, is het toch redelijk dat zij aan de tijden een stelsel aanpassen vvaartoo zij gedwon-gen worden. De bezittende burgerij van aile landen deed nog al wat andere boweegredenen gelden om het proletariaat van de stem bus verwijderd te hou-den ! Als nu de Vlamingen tôt het kiezen van eenen Raad, die slechts voorloopigen en voorbereiden-den wetgevenden arbeid zal te verrichten hebben, al de werkdadige vlaamsche burgers en leden van vlaamsche vereenigingen toelaten kandidaten aan te stellen en mede te kiezen, dan schik-ken zij zich op breeden grondslag, ingevolge de huidige verhoudingen ; en de gekozen Raadsleden zullen in aile geval met duizend maal meer recht in naam van het vlaamsche volk mogen spreken, als de leden van het Nationaal Kongres van 1830. Mijn oordeel is dus dat de socialisten ongelijk zouden hebben niet van dit recht gebruik te maken en geen kandidaten aan te stellen. Tusschen het programma der Unionisten en het Passivistisch programma zal het verschil niet meer zoo groot zijn dat het niet te overbruggen zal wezen. En wanneer ook dit zal verwezent-lijkt zijn, zal vast de overgroote meerderheid van het vlaamsche volk voor de vlaamsche beweging en haar betrachten gewonnen zijn. Zou het niet tôt eeuwige schande van de socialisten strekken en tôt een onherstelbaar nadeel voor de socialistische princiepen, indien wij dat ailes tôt stand lieten komen zonder onzen invloed te doen gelden ? Of moeten wij ons tevreden stellen met

Er is geen OCR tekst voor deze krant.