Mei 1917 N° 3 DE POPERINGSCHE KEIKOP bladje der Poperingnaars in 't leger. Bàheer : S, H. Jul. Vanneste, Legeraalmoezenier, C 30/j. M. Gasp. Hsrpelinck, brankardier Belgian field hospital. AAN ONZE LEZERS. Ons bladje verschijnt aile maandeii en wordi ïcostoloos gezonden naar de soldateu van Poperinghe (binnen en buiten sUl.) Tôt heden hebben wij omtrent 650 adcessen; nog' veel, 'l grootste getal kennen wij niet. Daarom wordt iedereen verzocht zou 1er dits tel uns het militàir adres van Vrienden of Kennissen te zenden. —Iedereen helpe ons ook de eereteekens, on-de.'scheidingèn en bekomen vermeidingen Tan <lu jongens op te geven. —Sommige burgers hebben gevraagd ook den « KEIKOP ,> te ontvangen. Geern sturen wij het bla Ije op, mits zij één Maa-Eil. 2 fr. betal. n; hetgaen ons werk zal steunen en loelaten t.vee maal te maande te verschij-uon. — Ieder werve abonnenienten aan ! Onzen dank aan die het reeds deden. Hkt Bkhkkr. SOLDATENPENNEN. Het gebeurt uog al dikwijls dat ik te Poperinghe, in mijn eenzaam ooriogs-h'aisje, de âangenaamste verrassing be-leef van allemande schoone en belang-rijke hrieven te oatvangen van soldaten, vooral van Poperingnaren, die me hunne lotgevallen doen kennen. Hun nieuws van 't front (voor zooveel het ma:; wor-den kenbaar arenfaakt,) of hun indruk over 't een of 't ander kamp, bevalt me danig en zal u, Jongens van 't Poperiug -seiie ouk niet tegensteken. Àfe het zijn k m of mag, zal ik wel eens d ;n naam van den eenen of aaderen strijder, die me schrijft, laten kennen. Door den band nogtans moet ik de brie-ven, welke ik inag mededeelen, ■ ls naamloos opgeven, Hier een eerste en allerschoonste brief, dien ik als «ne souvenir of the waf» wil béwàren. Leesten oordeelt: Mijnheer, «Eindelijk is mis rusttijdperk gepas-seerd. Hemel! wat rastelooze rust. Nu toch kan ik mij eens rustig neêr-zetten en u — van verre, doch van herte, over 't een en 't ander on lerhou-den.Bij de Artilleurs is 't oprecht een «Carotje» te vergelijken bij 't toetvolk. Natuurlijk 't front blijft 't front: maar wat verschill Altijd 't zelfde cantonnement, kogel en boni vrij; weinig in gevaar van obussenregens ... daar de secteur zeer kalm is; edocli de mannen de artilleurs, zijn door den band geno-men veel droever volk dan Je voetgan-gers. Iluniïe gesprekken zijn aller^ehan -delijkst onzedig. Waarachtjes, men zou denken dat er de duivels onder hen wo-nen. Wat mij hier persoonlijk afgrijnst ... is dat ik nader van rnijn volk moet blijven dan voorheen. Mijne ooren en oogen lijden veel. Helaas! ... hoe mijn hert bewaren! Somtijds zeg ik wel een woord, .. al water op de eend of boter aan de galg! Dingen die ik van rnijn le-ven gehoord heb, ... noch hooren mocht ... moet ik thans Lerden! ER BESTAAT GEEN GOD. Zijt gij rlaarvaii wel zeker? — Wie heeft dan den hemel, de aarde, de zon, de sterren, den mensch gemaakt? Er bestaat geen God? — Wie heeft u dat ge-zegdV Zeker de een ofandere losbol, die den g'oeden God niet gezien heeft en daaruit be-sloot, dat Hij niet bestond. — Maar bestaan alléen de wezens. die men kan zien, hooren, aailraken, voelen? — Bestaat uw gedachte, d w. z uw ziel, die deukt, dan niet? Zij be-staat zoo zeker en gij gevoelt dat zoo innig, zoo duidelijk, dat geen redeneering ter we-reljjt u van het tegendeel zou kunnen overtni -gon — Hebt gij éditer uw ziel ooit gezien, gevoel 1, aangeraakt? Leer hieruit, hoe be-spotlélijk het is, te zeggen: Er is geen God, omdat ik Hem niet zie. • ïo 1 is een zuicere g:est d. w. z. een wezen dat niet onde:- het bereik der stoffelijke /in-tiugen kan vallen en dat wij slechts kunnen ge .vaarl.orgen door de vermogens der ziel. Onze ziid is-eveneeiis een zuivere getst; God heeft haar naar zijn beeld geschapen Men verhaaltdat een befaamd ongeloovige uii de school van Voltaire, al zijne kraehten in 't werk stelde om een jonge dame toi zijn atheisrne over te halen; doch vruchteloos. Oi l'stemd door haren tegenstand, zei hij: «'k zou niet gedacht hebben, in een gezel-sehap van verstandi^e menschen de eenige te zijn, die niet aan God zou gelooven.» (■Maar, Mijnheer, antwoordde hem zijn gastvrouw: mijn paar.len, mijn patrijshond en mij n kat hebben ook die eer, cloeh die arme béesten zijn niet zoo dom daarop te boffen.» Mgr. de Ségur. Bemint niet al dat zeggen zal 'k beminne: het end is diks al ver van den begmne! G. G. 'tZijn harde beproevingen! Zielsbe-beproevingen: ik heb sterkte noodig te-gen al die gevaren. en die verhoop ik dank zij Gods genade, dank mijn goeien wil en dank inve «ehvillende gebeden ter mij net intentie. Ik heb geen overlast van werk, verre van daar! Op onzen boek staat er eene soldatenkapel ?n een grooto krijgstent, die dipnt voor drinlczaal (bier en warme koffie): daar is een Theater (piano en grammophoiiej, schrijf en leeszaal, als ook nu soidaten winkel. Aile dage mis en communie; 's zondaage hoogmis; aile avonden lof oin 5',:>0 ure. Van tijd tôt tijd doe ik een wandelingske naar 't naaste dorp; dan richt ik mijne blikken Poperinghewaarts ... en zuclitende denk ik: Ah God! mocht er toch spoedig vrede komen op de wereld! xYanveerd, Mijnheer, met mijne gene-genste grosten een warmen handdruk van verre.» .Jongens van Poperinghe, de soldaat, die dit schrijft, is een voorbeeldige strijder. Leest en herleest hem; gij zult meer en meer gevoelen dat het een doorbrave christen jongen is. Hij moet niet vreezen hij zal goed blijven en zegepralen niet alleon over de Duitschers, maar ook over de vijanden zijner ziel. J. V.D.W. UIT DE BRIEVENBUS LA. — Om naar Poneringhe in congé te gaan kost het ongelooflijk veel moeite en veel loopingen. Kan daaraan niets verbeterd worden ? « De Keikop » zou daarvoor onze beste vertolker kunnen zijn bij stadsoverheid, om hun te laten weten dat hunne mannen veel geweld moeten aandoen om eens bij vader en moedei- te geraken. Belgiam field hospital. —Julien VanHee linie, 4° G., is hier gekwetst binnen-gebraeht geweest. De Jongen is mis-schien in Poperinghe niet zeer bekend omdat hij lang te Rijsel werkte. maar is echte Poperingnaar. Zijne Ouders wo-nen in de pottestraat. Hij kreeg eenen kogel dwars door zijn linker bil. Niet gevaarlijk, hij gaat heel goed. Antoon Lambrecht— Iher geven wij zijn schrijven aangehondigd in N3 2. Geachte ITeer Aalmoezenier, Mijne meening zal ik u vlakweg zeggen; 'we zullen alzoo voorzeker het best overeenkomen. Mijn gedacht is, dat het veel te wei-nig is «De Keikop» maar eens te maande te laten verschijnèn. Er moet middel zijn het aile 14 dagen te doen uitkomen en zelfs later aile week. H Eenige dat daaraan te kort is bestaat uit geld. Het middel ligt e'ehter hij do handen. We kunnen al!en én kleintje afstaan en dat zal reeds eene groote som maken ... Een ander middel bestart ook nog (en 'k ge-loof dat het veel méer zou kunnen op-brengen), in eene omhàling bij onze stadsgenooten zelf. In Poperinghe hebben we nog oud-sliulenten die hun vrien -den zouden helpen , die zich zouden knnrien belasten met dat liefdewerk. In -tusschen brengen zij ook het hunne bij voor hunne front-kamaraden. Met de hoop ... stuur ik U mijne in-nigste groeten en een vlaamsche grepe. Uw toegenegen oud-student in X° In " VRIJ BELGIE ,, van 2 Maart leest men: •' Wi'lt ge eens weten welke reizen ons blad doet? Van mij gaat het naar mijr.eii broeder; vandaar naar de Jon-gens van mijn |orp en aan naar de vrien leti van onze streek. Zoo kreeg ik en nummer weèr dat gegaan was door 17 handen. Het zager lief uit, maar al-len hadden wij toch het onze er uit geput en er eenige uurtjes opbeuring meê genoten.,, Zoo moet ge ook doen, vrienden. Poperingnaars in Engeland en Frankrijk. hebt ge nieuws uit uw bannelingschap stiart het naar het Beheer dat het aan zijne lezers zal mededeelen. Vrienden, zoo ge regelmatig het bladje wilt ontvangen zendt uw juist adres. — Wie het adres be-geert van vriend of kennis schrij ve naar het Beheer.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.