Bureel I 21, RUSSELL SQUARE. LONDON. W.C Téléphonai Muséum 2 6 7. De Stem uit Belgie p CSB? VOOR GOD EN VADERLAND. Abonnement : lsh. 9d. voor 3 maanden. Subscriptlon : lsh. 9d. for 3 raonths. Voor de Vereenigde Staten : 50 cts. Voor Holland : 1 fl. Voor Frankrijk : 2.25 fr. Voor de soldaten : lsh. of 1.50 fr. 3de Jaargang, Nr. 17. (Biz. 1259-1270.) VRIJDAG, 12 JANUARI 1917. Registered at G.P.O. as a Newspaper. 12 blz. l#d. LEES DEES EERST. Nog altijd zijn er sommige Belgische, Vlaamsch-sprekende famlliën die De Stem niet bezitten. Dat onze vrienden ons helpen tôt de algemeene versprei-ding: het is een goed werk van eerste gehalte. — Men geve ons adressen op voor proefnummers. — In elk district van Londen zouden wij " ieveraars " willen hebbcn om de Belgen op te zoeken en door De Stem te vereenigen, 't zij per abonnement, 't zij door publieken verkooper, 't zij door uitdraging ten huize. Dat degenen die iets voor het werk willen doen ons schrijven, of, nog beter, zich wenden tôt den Beïgischen priester van hun district. Voorwaarden voor verkoop per nummerH Prijs per nummer ld., prijs voor voortverkoop l£d. De niet-verkochte exemplaren mogen worden teruggebracht en uitgewisseld tegen nieuwe der volgende week. Weke-lijksche afrekening. Dat aile onze vrienden ons helpen op de eene of de andere wijze. Men helpe ook voor de verspreiding van : Soldaten-pennen. (Zie aankondiging.) . —- - Godsdienstkennis in Oorlogstijden. De Godsdienstkennis is (het niet genoeg eens gehoord, eens van buiten geleerd, eens bezeten te hebben, men moet ze blijven ont-houden het leven door, en er, naar verstands-ontwikkeling en ouderdom, steeds voortgang in doen. Kennis is macht, ook voor den Hemel. Naarmate de levenstijd vinniger wordt, zou ook onze godsdienstkennis moeten toenemen. Op ons tien, elf jaren, bij onze plechtige communie, hadden we, voor dien tijd, mis-schien een overschot van godsdienstkennis. Doch pas zijn we in de lange broek, in de lange rokken, of onze kennis van God en van het geschapene leven schiet aan diepte te kort, om met beslistheid den waren Weg des Levens te kiezen. Hoe dieper onze godsdienstkennis gaat, hoe gemakkelijker wij ons van de zinnen tôt de zielsbelangen zullen keeren, hoe lichter wij ons zelve zullen verootmoedigen en hoe meer wij zullen God beminnen. Een heilige in den Hemel kan geen kwaad meer doen ; en toch is hij er volkomen vrij : omdat hij God kent, oprechtelijk. Een christen memisch die eenige ernstige menschelijke kennis van de Godheid heeft kan zich ternauwernood van eene godslaste-ring schuldig maken : omdat hij weet. O ! kenden we zoo op elk gebied de dom-heid en de afschuwelijkheid der zonde ! Wij zouden sterk staan tegen de, nu ontmaskerde, verlangens onzer zinnen. O ! kenden we God beter, en de Gave Gods, zijn bovennatuurlijk Geloof. Menschelijke kennis, dewijl zij door de zinnen en het verstand stuk6gewijze wordt opgedaan, is steeds vatbaar voor uitbreiding en voor verdieping. Sommige wetenschap-pan hebben minder diepte dan uitgebreidheid of nomenclatuur : neem aardrijkskunde, bij voorbeeld. Andere daarentegen, met meer Techt wetenscliappen geheeten, zijn simpel van onderwerp en studeeren het dieper en dieper in, naar zijn oorzaak en wezen. Zij "overwegen" en leeren "begrijpen." Zoo is het eerst en meest met de godsdienstkennis, koningin aller wetenschappen. Wij hebben er vooruitgang in te doen in den zin dat de woorden van den kleinen catechis-mus ons steeds dieper van beteekenis worden. De "summa theologica" van den kerkleeraar verzekert u geen hoogeren hemel dan de nederige kleine catechismus van den dorps-herder het doen kan. Waar het op aankomt, 't is dat men overwege en die waarheden late spreken. Naarmate het verstand open gaat en wij overwegen willen, geven diezelfde woorden die wij opzegden in de catechismus-les, meer en meer visie des Levens, en van daar uit, richting en heiliging. Dat is de vooruitgang dien we maken moeten in de kennis van onzen godsdienst, en het is ge-vaarlijk daar niet op bedacht te zijn. Ieder leeft de experientie van het leven maar eens en naarmate de jonge mensch de wereld te zien krijgt, zijn de eigenzuchtige zinnen erbij om hun eigen imterpretatie op te dringen. Catechismuswoorden zonder klank zijn daar niet bestand tegen. En men zet een zinnen-leven in, gedekt door min of meer goed onder-houden praktijken van de diepste beteekenis, als het bijwonen der Heilige Mis bij voorbeeld, maar waarvan men de heiligende kracht noch gevoelt, noch raadt, nbch mees-tendeels geniet, wanneer men zijne godsdienstkennis niet verdiept. Onze Moeder de Heilige Kerk leeraarde daiarom in de eerste les van den Catechismus dat wedie waarheden moesten niet alleen blijven onthouden maar er ook voortgang in doen. Daarom stichtte een ijverige priester in Frankrijk, met de zegening van Pausen, het werk der Catechismussen van volharding dat ook tôt in ons katholiek België zich een tijdlang uitbreidde. Daarom is het de paro-chiegeestelijkheid voorgeschreven onder de Zondagmissen de Catechismuswaarheden les voor les voor te houden aan de geloovigen. Daarom drong Zijne Eminentie Kardinaal Mercier aan opdat iedere katholiek zijne gods-dienstige bibliotheek hebben zou... En nu is 't oorlog, oorlog die reeds twee-maal jarig is, en wij blijven verstoken veelal van die nadere godsdienstkennis. Laat ons daarop bedacht zijn en naar middelen uitzien. O Jongens, durft durven. Ik bezocht onlangs een Engelsch soldaten-kamp, en werd er rondgeleid met die Engel- sche ongekunstelde lieftallige beleefdheid. heid en godsdienstigheid, waarin durfkracht, De protestaritsche tommies groetten eerbiedig in haar echte beteekenis, van pas komt? Er en de katholieken kwamen bij getroppeld, zijn jongens die bleven wat ze vroeger wa- grepen mijn hand, vol fierheid : "one of our ren, de goede kinders van brave, christelijke priests ! " Waren zij fier om mij, ik was nog ouders, die, weldoende zonder ommezien, fierder om hen, en 'k peisde : " Veronderstel leven als heiligen zonder dat zij hetzelf weten. dat ik binnenga in een Belgische kazerne, Brave moeders, zijt gerust, er zijn er veel hoeveel katholieke jongens zouden mij ' dur- zulke. God zegene en beware ze, want we ven " groeten, late varen mij verwelkornen, hebben ze zoo noodig na den oorlog! late varen mij toejuichen omdat ik een van De tweede reeks zijn lauwaards. Ze zou- hun priesters ben?" den ne keer lachen als een andere een Komt meê met mij, Vlaamsche jongens, in "grove" vertelt, zelfs een keer meêpraten, een der steegjes van ellende, in eene der maar een dommigheid doen, nooit, tenzij in Manchestersche "slumstraten." Op den hoek heel bijzondere omstandigheden meoege- van de straat staan ze te lanterfanten, die sleept. Zij maken uit het oneindig getal der "dubbele" jongens, in slordig kleed, met jongens die niet durven durven. De derde verwilderde oogen, en ongekamd haar, orcer soort zijn zij, die een lange tong hebben, en hun zijdelingsche "stekvooie." Ik ga daar bluffen en babbele.i als de meeste vuilpotters, voorbij, en van zelf, bij tooverslag, rijst de zonder er kwaad in te zien. Zij zijn de zoo- hand van ailen, in zwijgenden eerbied, om gezegde durvers, de populairen onder de de klak af te nemen voor den "father." In kudde. Oostende keerden de jongens hun rug om mij En eindelijk, de soort der muikers, die niet te zien, om mij niet te moeten groeten. waarlijk diep gevallen zijn, niet veel praten, Ge verstaat wel dat durven, in gezelschap ! mair zitten in aile hoekjes en kantjes waar Wij gingen op een uitstapje met een groep de onzedelijkheid aast en vreet. Neen, onze Belgen. 't Was stikkend heeft, en een "bottle Vlaamsche jongens durven niet durven. of Bass " zou verkwilckelijk zijn. We stap- Waarom niet? ten een hôtel binnen, vol volk. De "bar- Het niet durven durven ils een der vele ver- maid " had het rap in 't oog dat we Belgen schijnselen van de zelfontworddng van den BELGISCHE SOLDATEN MET VERLOF TE LOURDES, 9 DEC. 1916. Midden de groep : E. H. Van Hoenackere. (Voor aile inlichtingen schrijven aan zijn adres, Hôtel de l'Europe, Avenue Peyramale, Lourdes.) waren en ze vroeg aan de vrienden : "Isthis Vlaming, van zijn gémis aan sterk uitge- a roman catholic priest?1'' En 't jawoord sproken zelfstandigheid en eigenmachtige was er nog niet uit, of de "barmaid " had kerelschheid. En wanneer we streven dag reeds, ten bewijze van haar katholiciteit, op dag voor de herwording van ons Vlaam- haar medalje van "the children of Mary" sche volk, in en door de taal, dan beoogen naar boven gehaald, en zij moest, zij moest, wij ook de heropwekking van die zieledeug- openbaarlijk in de aanwezigheid van allen, den die de zelfstandigheid vormen van ons den "Belgian priest" melden dat zij katho- volk. De ontvlaamschte toestand van Vlaan- liek was. Ik keerde mij tôt mijn volk en deren immers werkt 3oodend op 't zedelijk 'k vroeg "hoeveel van de onzen zouden zoo karakter der Vlamingen. Wie dat niet ziet is durven vooruitkomen voor hun geloof?" En stekeblind of is iemand die niet durft door- 't was iemand die zei : "Bij ons zouden zij kijken tôt in den wortel der dingen. eerder zeggen dat zij vrijmetselaar zijn." Daarbij, we hebben onze jongens nooit Ik zat op den trein van Edimburg naar leeren durven, nooit doen durven, 't meeste Portsmouth, den trein van de "'blue jackets," werk deden wij zelf, en de andere gingen de Engelsche zeemannen. Er zaten er een meê, gedwee en vol goeden wil. Ze leefden veertigtal op onzen wagen, frissche, vranke, in een werelde, vast aaneengesloten, waar losse, schertsende zeebonken. Hoe het ging ailes op wieltjes liep, langs de lijnen der ge- weet ik niet, maar ze werden gewaar dat ik woonte. Maar die stille wereld is onder te een roomsch katholiek priester was, en half- boven gekeerd en duizenden jongens zwerven weg kwamen ze vragen of ze mochten biech- rond, in hulploosheid. 't Is een nationale ten. Ze moesten de zee in, met een oorlogs- ramp, en hunne zielen hebben de wereld niet schip. En vijftien mannen, een na een, kwa- meester gekunnen, en ze werden er door ver- men, en knielden voor mij en vroegen door slonden. Er was geen nadruk genoeg gelegd de absolutie de vrede Gods tegen 't oorlogs- op zelfstandige godsdienstige en zedelijke gevaar. 't Was schoon, de vernedering der overtuiging. En overtuiging alleen is durf- zee voor den God der zeewateren. Goddank krachtig en ondernemingsgezind. er zijn schoone dagen binst het oorlogsleven. Ten andere, het initiatief werd uit ons Die jongens durfden nog knielen voor hun opvoedingsstelsel verbannen, voor schaap- geloof. achtige gehoorzaamheid, en de durfkracht En de onze? Ze durven niet durven. werd ingebeukt als hoogmoed, en wanneer Durven dat is initiatief hebben, dat is, in men denkt brave en ootmoedige mannekens beginselvastheid, vol zelfierheid, met gansch op te kweeken, kweekt men schijnheiligen zijn persoonlijkheid vooruitkomend voor wat op en verbitterden. In den laatsten tijd men is, en wil en denkt, en doet, en gelooft, begon men dat in te zien en men veranderde. recht door zee, tôt spijt van die 't benijdt, Maar, moet ik het zeggen? Zijn het wel de uit drang van eigen wezen, zonder aanstelle- katholieke vluchtelingen van hoogeren stand righeid noch grootdoenerij. Zôô durven die ons priesters, tusschen de vluchtelingen, onze jongens niet durven. een helpende hand toereiken voor ailes wat Deugen onze jongens dan niet? Och ja, ze den volke goed is? Zij slapen of zitten uit deiugen. Neemt ze elk alleen, spreekt hun te kijken naar den gazettevent of hij nog aan in de taal van de ziel, er zijn geen betere Duitschland's nederlaag'nîet med'ebrengt. En schapen van jongens, maar wanneer ze tus- ondertusschen... schen de massa zijn, in gezelschap, ze wor- Daarenboven onze jongens hebben geen den seffens aangetast door den kuddegeest, schoon woord in hun mond, tôt zelfverdedi- met die twee echt Belgische uitingen : men- ging. Ze zijn ontwapend ommentom door schelijk opzicht en bedilzucht. Ze hebben 't fransch getater. Niemand luistert. 't Hoo- daar noch moed noch kracht. Ze worden laf, ger volk dat zou moeten de durftkracht aan- zwak, weifelaars en twijfelaars. Iemand leeren aan 't minder volk praat een andere noemde die toestand de schijnheiligheid van taal. En de jongens peizen dat zij niets zijn, Vlaanderen. niets kunnen, en ze geraken moedloos, kracht- Bij den weêromstuit, zijn er dan anderen loos en hun durfkracht sterft uit onder die die zôô durven voor al wat niet goed is, autocratie. Het Belgisch militarisme, met omdat niemand tegen hen durft voor al wat zijn neutrale opvatting, cijfert zedelijke en goed is, en een massa loopt, toejuichend mede godsdienstige beginselvastheid buiten, of met die zoogezegde durvers uit jongelings- beter, bekommert er zich niet om, in steê driestigheid en misplaatste gunstbejag, en van het in te burgeren in het legerstelsel als populariteitverzotheid ; van de populariteit een hefboom van doelmatigheid. Want niet zoo kwistig uitgedeeld door de kuddemen- lichamen vechten in de eerste plaats, maar schen aan de hansworsten, spaar ons Heer ! zielen. Wilt ge een beeld van 't leger, in zake En ten slotte, de grootste reden van de durven, voor de twee voorwerpen, zedelijk- durfloosheid onzer jongens ligt in dien Belgi- kenarengeest, die zoo'n slechten indruk maakt bij andere volkeren : het gémis aan verdraag-zaamheid, het gémis aan eerbied voor elks persoonlijke vrijheid, en de albedilzucht, om niet te zeggen, de kleingeestige afgunst. Jongens, durft durven ! Ik preek geen aanval, geen opdringerig-heid, geen oproer aan. Integendeel, ik preek aan eerbied voor de personen en persoonlijke beginselvastheid en durfkracht, altijd en overal. Het beste middel om andersdenken-den of andersdoenden van de waarheid uwer beginselen te overtuigen, is houwe trouw aan uwe beginselen, door dik en dun, het is de voorbeeldige veruitwendiging van uw g-e-dachte door de konsekwente daad. De recht-zinnigheid gaat aitijd verst, ofschoon niet hoogst. Jongens, durft durverf! Ten eerste, om zelf vrij te zijn en rrij te gevoeden. 't Is uw hoogste menschelijke eigenschap. Anders zijt gij slaaf van 't men-schelijk opzicht ; ten tweede, om anderen vrij te maken, die naar vrijheid smachten, want één voorbeeld -is voldoende om de anderen tôt navolging uit te lokken; ten derde, om uw eigen zielewiaarde te vergrooten, vrant enkel vrije wilsdaden zijn verdienstelijk, en 't goed doen is beter van het kwaad laten, en 't goeddoen is de beste versperring van 't kwaad ; ten vierde om uw tegenstrevers te overtuigen, te beschamen, want in den grond, en vroeg of laat, bewonderen en ver-eeren zij een durvende, reohtzinnige persoonlijkheid ; ten vijfde, om de toekomst van uw volk, want op dit keerpunt van onze geschie-denis en ons volksleven, behoort de toekomst van het volk aan onze durvende jeugd. Pater l. j. Callewaekt, o.p. O Ambtelijke Berichten. Aan de ambtenaars, bedienden en werklieden van de Belgische Spoorwegen. DIENSTBEVEL. Art. i.—Ieder ambtenaar, beambte of werk-man die van het beheer der Belgische Staats-spoorwegen deel uitmaakt en thans op den vreemde of in het niet overrompeld gedeelte van België verblijft, is, krachtens tegenwoor-dig difnstbevf'. verplicht zich vôôr 15 Fe-bruari 1917 ite laten inschrijven. Art. 2.—De inschrijving is verplichtend voor al de bedienden zonder onderscheid, welke ook hun ouderdom of hun huidige toestand wezen. Art. 3.—De inschrijving zal geschieden door een bulletijn van het bij dit dienstbevel gevoegd model Art. 4.—Een bulletijn zal aan ieder belang-hebbende opgezonden worden—Zij, die binnen de 15 dagen van af den datum van tegen-woordig diensrtbevel, er geen zouden ont-vangen hebben, moeten er een aanvragen : Aan den Nitwijkingsdienst van het perso-neel van het Belgisch Ministerie van Spaar-wegen, Zeewezen, Posterijen en Telegrafen, te Roosendaal, indien zij in Holland verblij-ven ; Aan het Handelskantoor der Belgische Staatsspoorwegen, Cannon Street, 47, Lon-dpi, indien zij in Engeland (Vereenigd Ko-ninkrijk) verblijven ; Aan het Handelskantoor der Belgische Staatsspoorwegen, Leimenstrasse, 57, Bazel, indien zij in ôwitserland verblijven ; Aan het Ministerie van Spoorwegen, Zeewezen, Posterijen en Telegrafen te Havre, indien zij in Frankrijk of in het niet overrompeld gedeelte van België verblijven. Art. 5.—Het behoorlijk ingevuld inschrij-vingsbulletijn moet vôôr 15 Februari 1917 aan een der in art. 4 aangeduide adressen teruggezonden worden. Art. 6.—De ingeschrevenen die van adres veranderen moeten dit binnen de 15 dagen aan het Dinisterie van Spoorwegen van België te Havre bekend maken. Art. 7.—De bedienden die bovenstaande bepalingen niet zullen naleven, zullen als ontslaggevers aanzien worden. Art. 8.—Voor de inschrijving evenals voor de bekendmaking van iedere adresverande-ring, zal een ontvangstbewijs afgeleverd worden. Havre, den 5 Januari 1917. De Minister van Spoorwegen, Zeewezen, Posterijen en Telegrafen, PAUL SEGERS. Oj De Belgische Pers. In Ons Vaderland van 3 Januari. schriift Dr. Vandeperre: "Met spijt bestatig ik dat de katholieke pers, op enkele uitzonderingen na, aan prin-cipiëele kracht niet heeft gewonnen. Iloe-vele bladen zijn er die den oorlog in het licht onzer katholieke grondbeginselen durven be-schouwen? die er naar streven om de waarheid te kennen en te verkondigen? En toch blijkt het nu dat het streven naar rechtvaar-digheid onder het volk meer tôt uiting komt. 't Moge zijn onder den invloed van socialis-tische leiders of niet, ik bestatig het feit..." Ons dunkens staat de zaak zôô : Toen de oorlog uitbrak mçenden de militaristisch gezinde Belgische bladen dat voortaan elke politieke meening heilig was, gedekt door den Godsvrede, behalve eene, namelijk deze die in naam van princiepen critiek durfde uitoefenen op het militarisme ! Deze laatste —die in aile landen reuzenmachtig uit den oorlog gaat komen,—was uit den booze

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.