Het vaderland: Belgisch dagblad te Havre verschijnend

588641 0
close

Warum möchten Sie diesen Inhalt melden?

Bemerkungen

senden
s.n. 1918, 11 Juli. Het vaderland: Belgisch dagblad te Havre verschijnend. Konsultiert 28 März 2024, https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/de/pid/k649p2xg16/
Text zeigen

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

ARGANG, Nr 838. euM»s M EiSiasSÉSi Ki'«aM w:-.mzm mm «»? mii&m P»«y m& ahasoï wi ms*mmsmm MM® Mâimm wmm Wm mm";im^>' 2u I Belgiscfe dagblad, vocriespig te Par$s, 3, Place des Deux-Écus, 3 ft£aa^5SSSS3S.*îSS,w: St. ' ■■ Djenstaanbiedingen : voor gerefonneer» .»»*, J P*r ro«»nd (voaruitbeUald) : Frankriik 1.T5 fft ,j« H den kosteloos. ^ LEO YAN GOETHEM, Dipeeteup Engcland 2 sh. Holland 1 gld. 25. Eldere 3.00 fr. )e Gulden 1 Sporenslag iflt i3 opbeurend, in deze kommei Kdagen, in gedaciit© terug te keere; loni heerîijk vaderîand, zooals he lin.de dagen van vrede. Oj dezen lin Juli doen v/ij het te lie I ctaar bétons aan Vlaanderen herin lop .een heugelijken feestdag. ijen fjag toch vierde men door hee | Viaain-cbe land den Guldensporen H lien dag ginge» op toch ten door d' Ljische steden en dorpen ; dan zon; en pderen en kantaten, dan sprakei I in bloemrijke taal redenaars ove: [roenarijke daden der vadèren ; dai Lcj, .(Je beiaard en kk®k t®n allei Euziek ; dan gingen aïs 1er bede lai'jaaar Kortrijks wal en Groenin ïkouter, zij die ter plaatse van dei pzeif herdenken wilden de worste I diâ Vlaanderen het besef gaf vai jkracht ; van zijn waarde ; van ziji jit op vrij bsstaan. ( fa deu vrede zal ieder onzer keuzf tag hebben tôt dergelijke gedenke faartên. De plaatsen zullen talrij > [ waar de Vlatming herleven zal dt kvalen door den woesten Duitsche] leegd, maar 00k de heldendaden dei ren ; waar hij ter plaatse gedenker [den vreeselijken maar tevens zoc tôlier tijd, dien wij beleven. Lande bij het graf van vriend er t ; ziende op het puin van huis |en stad die ons spreken zullen var reuzertstrijd, zullen wij dieper voe-je waarde, de grootheid van ons va-and en van ons volk, dat, zijn recht ust, trotseeren durfde het grootc sclie rijk. n toch, hoe 00k bij den worstel-ip van beden vergeleken, de strijd [vroeîcr dwgsn verkleinen more fërsineltén in het nevélig verleden : Buldensporenslag mag niet vergeten jen. Hij bewaart zijn vollen gloor, jmeer dan een luisterrijk feit uit [geschiedenis, hij is een wereldge-lenis.ISporenslag toeh was het eerste be-I van hefc treurspel waarvan deze bg het laatste moge zijn : de strijd F vrijheid, recht en volks ontvoog-f.hr aan de boorden van de Leie stre-aan de ééne zi j de Vlaanderens bur-len dorpers ; de nooit onderworpen Ische zonen van Moerenland ; aan pdere de Germaansch-Frankischa L geschaàrd rond de banier van den pg van Frankrijk. f heden strijden niet ver van de al-bkampplaats, daar, op de boorden Men IJzer de afstammelinsïen van Rllde Westlanders tegen den Ger-Nchen keizer, en weer is het een d op lêven en dood tusschen het ien dfiigenen die het wilden knechten phen den Latijnsehen en Keltischen beidsgeest en den Germaanschen I van slaafsche ondenvorpenheid Nte en aan stand. font de Sporenslag was niet zoo als B%en meenen, een strijd tusschen fling en Waal, een strijd van een > tegen een ander volk. Zie slechts de beide légers samengesteld waren îeen twijfel kan daaromtrent nog ïlljven. ln Maanderens kant : Burgers en Gildebroers en neringsdoeners. p etn tient al ridders was ailes uen adel vertegénwoordigde in de ^che^gelederen. Hun namen zijn 'ewaârd gebleven en tusschen hen >en wij Renesse en den heer van fnburg die uit het toen met Vlaan-versmolten Zeeland kwamen. mer Walen : Naamsche ruiters wyde en den domproost Willëm 5e\oerd. En teekenend is het dat het ■J Walen gegeven was den stan-I van Vlaanderen te redden ; want onder den drang der adellijke rui-Vlaamsche centrum wijken ' en daardoor het gansche Burger ln gevaar kwam stuitte de Naam-nuterij den voortgang des vijands: de kansen keeren en red-, Klauwaerts en de Leeuwenvaan. p iéger der Leliâerts bestond uit . »che edelliedên : riddêrs uit Hê-wmi en Picârdië, uit de bloem 4»ÈChcn adelâ, uit Duitsehe huur-. ^ndsknechtén; Italiaansche ~ luttêrs en uit de benden van den R;? Holland. ltal'anen, Vlamingen en LInans' edellieden en huurlingen, LmW!6 'ftn strijd© togen tegen den Istoohf611 VriJh(;idsgeest, wie den ro0.!lri^anvaar^de tegen de volks- overwinning der Vla-Hf];; h,^rd f'an 00k gevierd met cle-ritifio v!6 zo°wel in de Fransche rQe- Vlaamsohe steden, | De klokken van stadhuis en Belforl zongen ver buiten Vlaanderens gren-zen en brachten de vreugdevolle mare, 5» ; In diepen rouw dompelde de Sporenslag ► do Vlaamsche zoowel als uitheemsche kasteelen en burgen. D© Guldensrporenslag was als de wor-1 steling nu aan den IJzer, een kamp van t vrijheid tegen dwang, van recht tegen onrecht, de strijd van een heerschzuch-. tige, oorïogslievsnde partij tegen een _ viedelievende burgerij. Omdat de Sporenslag het begin is, ] omdat, hij ons een voorteeken is van . overwinning, omdat hij ons toont dat, wanneer zij haar heilig recht verdedigt, , een onvoorbereide slecht gewapende r schaar een machtig leger slaan kan, om-! dat de Sporenslag als de huidige oorlog r meer is dan een kamp tusschen twee j legers, de kamp tusschen twee idealen j en zijn *gevolgen diep den wereldloap . der mensched-ijke on-tv.dkkeling merkt, . daarom zullen wij na de eindzegepraal, t na den vrede, in onze, bedevaart naar do ons geheiligde plaatsen waar het , recht zegevierde en de vrijheid over-j won ; en de boorden van den IJzer : en de velden aan de Groeningerbeek ver-eenigen in één liefdevol, dankbaar herdenken.De Guldensporenslag is ons een tee-ken.Nu zoowel als toen zal het recht ze-gev^ren. Nu zoowel als toen zal degene. , die ons wil knechten, zijn graf vinden ! in de Moeren van het aloude Morinen-land, zooals op 11 Juli 1302 de Fransche ridderschap moest bukken -voor der Burgers goedendag in de weeke me^r-schen aan de Leve. D. ROSSEELS. -WVUX ... is i! "rosBi» Kg» MB' Do snorkende lofrede van deiï minis-ter van Oorlog von Stein op het «onover-winnelîjke» Duitsche leger, onlangs in den liijkscîag uHgesproken, werd op den voet gevolgd door twee interpella-ti.es, waarin de keerzijde der médaillé voor den dag kwam. Deze interpellâmes werden gehouden naar aanlçidipg van het wetsontwerp der regeering betreffende de weder-in-lijving van voor den krijgsdienst onge-schikt-verklaarde soîdatefi, doch dan voor miliiftiren arbeid. Uit het verhaal van den ex-arbeider van Krupp aan on-zen Rotterdamschen correspondent, is gebleken, dat zelfs blinde soldaten weer voor den militairen arbeid geschikt worden gemaakt, deoij hem, bij heit zwaarste werk, door kinderen te laten leiden ! Er werd1 geïnterpelleerd door den Gentrum-afgevaardigde idr. Wirth, en door den sociaal-dernocraat Schoepflin, en het kan nauwelijk-3 ge-zegd, dat de roode interpellant 'rr "fellere critiek op' de toestanden in het leger zou uitge oefend hebben dan de Roomsch-Katho-lieke.Dr. Wirth klaagde dm te beginnen al vrij bittej over de behandeling waaraan le soldaten uit Elzas-Lotharingen bloot-staan, en die hij een «politiek ongeluk» noemde. Laat dit gerust ala nog eene bevesti-ging gelden van de even te voren in den zelfden Rijksdag afgelegde bekentenis: dat een volksstemmirig in het «Rijks-Jand», op dit oogenblik met 'n geweldi-ge meerderheid ten gunste van den te-rugkeer bij Frankrijk zou uitvallen.Als de Duitsche leger-overheden een «bij -zondere behandeling» voor de Elzas-Lo-tharingsche soldaten noodig achten,dan za! dat wel beteekenen, dat de over-groote meerderheid dezer soldaten ie Pruisische livrei met 'n onoverwinne-iijke walging draagt, en volkomen on-betrouwbaar is. Dr. Wirth vertelde verder dat in het leger nog steeds op aile manieren tegen de- vredes-resolutie van don Rijksdag woMt gestookt. Bij de instructie wordt de Rijksdag voor de soldaten belache-hjk gemaakt ! In -de «fiches» van iede-re compagnie worden de manschappen eemerkt met de letters K. V. G. V. of met de initialen A. V. K. V. beteekent : «Keine Verbindun-sen» (Gfien rslaties); G. V. wil zeggen «Gut© Vc-rbindungen» (Goede relatiesj en A. V. : «Ausgezeichneten Vé'ffiin-■iung-en» (Voortreffelijke relatiés) on hiernaar wordt de behandeling van ieder individueel bepaald. Nog altijd zijn er huisvaders, die in den loep van twee jaar geen dag verlof hebben ge-kregen. Dat zullen er natuurlijk wel zijn, die met de letters k. V. gemerkt staân ! Dr. Wirth verzekerde, datî an' een streek van Baden de soldaten maanden-lang geen voedsel ontvingen en vocr fel .uit tegen d© hatelijke gewconte om al-i De Kweekschool door FRITZ ————-s/s J De lessen gingen hun gang, regelma-tig en stipt. De leeraars volgden elkaar op, dag in; dag uit, volgens de aanduiding van den uurrooster Ze bepaalden zich ge-streng bij de voorgeschreven leerstof, want de meesten stondén zelf niet al te vast in hun schoenen. Ze ontweken zorgvuldig de ongepaste vragen der nieuwsgierige knapen. Het programma was hun een schild. Slechts twee1 professera versmaadden' die tactiek : Pie-ter Breughels en Gollard-Baudry. De eene onderwees de wiskunde, d<; andere de natuurLijke wetenschappen. Zij alleert boezemden eerbied en ontzag in, en begrepen dat er nog wat anders behoeft dan nota's dicteeren en vade-meeum's plunderen om degelijk en doel-matig te onderrichten. Zij volgden mis-schien niet op de letter het programma noch de officieele modelletjes der me-thodenleer maar de uitslagen waren daar om te bewijzen dat initiatief en overleg 00k telîen en dien genialen di-dactieker van een Boileau in zijn Ars Poëtica wellicht 00k de schoolvossen bedoelde wanneer hij dichtte : « Ce qui se conçoit bien s'énonce claire- [ment « Et les mots pour le dire arrivent aisé- [ment... » Pieter Breughels en Collard-Baudry : twee verschillende nature?! en baid> toch in Hun genre even idealistisch. Breughels dat was de man uit een stuk, onomstootbaar als een axioma, me.etkundig-juis.t -in zijn bepalingen, d:ep van geest, logisch, weten^chappe-1-ijk, geschoold. eén die wist dat de kor-ste w;eg tusschen twee punten de rechte iijn is en*door zijn formulen en cijfers heén naar het dichterlijke steeg--langs den weg der sterrenkijkers. En ZCK^ 'îwâm het dat hij Réel die doode wae-reld van geometrieike fjguren en alge-brische berekeningen door déh glaed van fijne baziéldng hersebiep tôt éen xdemend geheei. Groot, struisfch ge-bouwd, een Rodin-kop op t-wee ge-spierde schouders, het voonhoofd van ^en denker en gerirapeld, de trekken van neus en mond driehoekig-recht, de -jogen gebreideld, lichtjes, den zwarten baard op de borst, barsch van opzicht, klopte er toch onder zijn ruigen bast een bijna vaderlijk hart. "Hij scheen een dier oude, kloeke eiken, vastgeworteld in den bodem, die de geweldigste stor-men trotseeren en er de l^teekens van lèii steun te onthouden aan de familie van soldaten, die in dienst voor een of jnder vergrip gestraft worden. Ook over de verzorging der krank-îinnige soldaten had deze spreker een woordje te zeggen, dat met de uiterste voorzichtigheid werd geuit, doch niet-temin heel wat te denken geeft: «Over :1e- «Neurosen-lazarete», zeide hij, is de minister van Oorlog, ons een verklaring schuldig. Bij de z.g. «Wonderkuren»; m oc) iedere ruwheid Vermeden worden.»Dat is duidelijk genoeg. Hier blijkt dat in krankzinnigengestichten voor soldaten in het «verlichte» Duitschland van de XXe eeuw, op de pat'iënten nog dezelfde praktijken toegepast worden, als in de middeleeuwen, toen men de krankzinnigen nog beschouwde als door den duivel bezeten. €11 de ongeluk-kigen bont en- blauw ranselde, om hun den booze uit het lijf te slaan ! Dat waren de «Wonderkuren», waarover thans ook Dr. Wirt-h het 'heeft ! Feller was natuurlijk nog de sociaal-demôcraat Schoepflin in zijn uitlatin-gen. «In plaats van schoone woorden over den heldenmoed», zoo.voegd© hij den minister van Oorlog, von Stein toe, «deedt gij beter, den soldaten een fat-, soenlijker uniform en een paar goede schoenen meda te geven!» En dan kwam hij met een reeks grieven voor den dag, dife ons ©en uiterst merkwaardigen kijk geven op het lieve levant je in het legêr der barbaren, dat heel de wereldbe* schaving bedrsigt. Er heerscht sCêeds stijgende ontstem-ming, omdat nooit een soldaat uit den arbeidenden stand tôt den rang van officier wordt toegelaten. Het ijzeren kruis heeft zijn aanzien totaal verloren. Een levendige handel wordt gedreven in de kenteekenen voor gewonden. Zulk een kenteeken kan men voor 1.50 mark koo-pen ! Nuttelooze «drildiensten» verwek-ken verzet onder de manschappen. Ver-lof wordt betaald met inschrijvingen op de oorlog^leening. Roode Kruds-zusters stelen de. jevensmiddeien, die voor. de t-- - ' _ van Meester Pips FRANCKEN ZVS/*————« II in hun vleesch dragen wijl er in hun looverzwaro kruin een vlucht van zo-mersche vogelen kermis viert. Collard-Baudry daarentegen — ten-ger, élégant op^ het mondaine af, trots zijn gevorderdén ouderdom, verfijnd van manieren, een gulden neusnijper op den smallen neus, altijd glimla-chend, met een artistieK tint-je in zijn london-fashion complèt, — speelde met paradoxen als een clown met reepjes. Hij was de torenbouwer, die van de na-tuurwetenschappen een babelschen to-ren bouwde waarop het beeld van den mensch als een kroonsteen prijkt. Er iùlde iets muzika&ls door zijn stem ep in zijn oogenblikken van oratorische vlucht sprak heél zijn wezen en voelden de jongens hun hert opengaan als een bloem in den dauwigen dageraad. Hij overtuigde niet, hij begeesterde. Heél zijn les was eén sohoone droom die door de gemoederen loomde. Veel had Collard-Baudry gereisd in vroegera jaren — als dagbladcorespondent — en toen reeds in zijne art-ikelen hadden zijn studios over botaniek en vivisectie opgang gemaakt. Die droomer was echter ook een man van daden. Geboren en opgekweekt in een cos-mopolitische stad, had hij ook de ellen-de van nabij aanschouwd. Hij had de kazernehuizen bezocht waar in dompi-ge, ongezonde hokken de werkmansge-zinnen vegeteeren, geteisterd door pla-gen allerlei en wie herinnerde zich zijn halsstanige perskampanje niet meer, licht en lucht eischend voor die aan den zelfkant der maatechappij levende schepsels ? Om dezelfde reden — en niet om het voorzitterschap der « Vereeniging tôt het Behoud van Natuur- en Steden-schoon » te bewaren zooals kwatongen beweerden — wenschte hij den aan-&vQoA van enkele schilderachtige private "eigetidommen buiten de stad gelegen door den gemeentenraad te zien goed-keuren. De parken moesten in openbare wandeltuinen herschapen waar de werikman, onder de schaduw der eeuwenoude boomen ,dan ook wat fris-sche lucht zou kunnen opsnuiven. Dat was nu zijn laatste#illusie geworden en zoo niet de schoonste dan toch de meest filantropische. Naar die beide professors groeide dan ook Walter's vriendschap als een ge-fcelderde plant naar wat schaarsche zon. FRITZ FRANCKEN. (Wordt vervolgd). gewonden worden toegezonden, en dee-len ze onder haar vriendjes uit ! De kwaliteit der laveflsmiddelen voor de soldaten is zoo slecht, dat een offensief tegen het leger van vervalschers en be-driegers hoogstnoodzakelijk is. Tusschen twee haakjes : Even te voren had de minister van Oolog nog te antwoor-den op een klaeht van den afgevaardig-di? dr. Mûller-Meiningen, over een soort «Kriegstabak», die den soldaten tegen grof geld verstrekt wordt. Deze «tabak» : blijkt voor het grootste deel te bestaan uit beukenbladeren, en andere niet t® cjualifieeren vuilnis, waardoor veel soldaten ziek geworden zijn. Ook werd door Schoiepflïn er over ge-klaagd, dat het lezen van de «Voor-waerts» in het leger verboden is, en dat op aile manieren door de legeroverheden geageerd wottlt tegen het gelijke kies-recht voor do Pruisen. Onnoodig te zeggen, dat van deze m-terpellaties.die in de «Voorwaerts» bij-na een voile pagina beslaan, het Wolff-bureau geen letter heeft doorgeseind ' (Tel.). uni y- 1 1 ... Berichf aan onze kzers TeneTnde vertraglng te vermljden en aan onze verschillende diensten noode. loos werk te sparen worden onze lezera vriendelijk verzoeht alla brieven aan-gaande de Abonnementen, Aankondigingen, Verkoop te rlohten am dit sdres : Den Heer Beheerdet van het dagbkad « Het Vaderîand 4 3, Place des Peux-Ecui, Paris Aile andere brieven en mededeelin. gen aan dit adres 1 fA. Léo Van Qoethem. Directeur van het dagblad « Het Vaderlarçjl » • . S, Place des Deux-Eco#, u " " Paris (l«a Beelden uit No • ' ■ ''Al In de «Telegraaf» "fcchrijft M. Hans deze belangwekkende schetsen van het leven in Noord-V1 aanderen, onder de Duitsche bezetting : VAN ZEEBRUGGE NAAR BRUGGE 't Is nacht, maar donker wordt het niet. Tusschen de fonkejende sèerren iîlanst zacht de maan en haar zilveren licht vloeit over de wilde polders en de /ee. Ja, zilver nu overal — het koestert de golven, de duinen, de weiden, het druppelt van de sfcil ruischende boomen en hasren, het speelt op de ntop en de flanken van een ouden toren, op heô dak vna een slapende hoeve. Boven de Vlaamsche kust schiet eens-klaps een vuurpijl omhoog... Snel klieft hij de ruimte en spat dan uiteen in ster-ren, die langsaam vallen en uitdooven :«t ze den rrond bereiken. Dat is het sein, dat de wonderbare ichoonheid en de plechtig» stilte van den !>acht gestoord wordt. En 'daar hebt ge 't al 1 Zoekliehten slaan hun stralenbundels uit, vlammen springen van den bodem op, ballenvuur hangen even tegen den hemel en barst-ten loa in roode wolken. En tegelijk bul-dert het kanon, donderen bommen, be-Kint de aarde te daveren en de lucht te schokken. 't Is of de ramen van de hoeve diep zuchten ; de oude toren trilt. Deuren gaan open en menschen tre-den buiten. Da slaap is gestoord en rus-tig ligt men niet meer. Van nabij hoort men de nacntvogels ronken; de vliegtui-gen die zich wagen in al dat geweld, worden verdreven, doch keeren terug. om een weg te zoeken tusschen al dat vuur door en ^eebrugge of het kanaa? van de haven naar Brugge te bereiken. Over Zeebrugge hebben we meerma-len gesohreven. Doch gaan we nu in ge-dachten ook eens even 't kanaal zeîf na Lang is het niet, twaalf à dertien kilo-meter. Als ge bij de brug van Zeebrug ge staat ziet ge ginds tegen den hori-zont de tdrens van West-Vlaanderens hoofdstad kloek en fier oprijzen. Eerst komt ge te Lisseweghe, een zeer oud dorp, met de schoonste Tterk van 't cewest en haar zwaren, afgeknotten to ren, vanwaar we den ganschen omt-rek aanschouwden. Lâsseweghe, een ha!f uur gaans van de kust, is nog bewoond. al is daar ook de bevolking reeds ver-scheidene malen op de vlucht geslagen. Men brengfr er menigen nacht in den kelder door. Een kilometer buiten 't dorp, dichit bij 't kanaal, siuimert in 'n dichte groep boomen het «Groot Ter Doest», een hoeve van 't bisdom Brugge. overblijfsels der eens zoo maehtige abdij Ter Doest, of Thosan, d. i. aile Heiligen De sohuur, waarin de boer gemakkelijk zijn met twee paarden bespannen wagen keeren kan en welker dak door kun-stige kolommen wordt gesehraagd, is 't eenige gespaarde gebouw der stiehting, waarvan de monniken Vlaanderens polders indijkten en bebouwden. Een kost baar monument en zeer merkwaardig1. cudheid ligt hier dus in een der gevaar lijkste oorlo'gszonen'. Ter Doest bexat voor ons n«g andere historisc-he waarde : daar woonde in da veertiende eeuw als broeder, Willem van Saaftingen, die de verpersoonlijking was van den vrijen Keerlengeast onder de lagere geestelijk heid an d* volksvrijheid tegenover de maehtige bisschoppen en abten hooe hield, gelijk.de leeken-kerels het deden tegenover de ridders. '' Halverwege Zeebrugge çn Brugge ligt Dudzeele. Rustig, vriendelijk dorpje ! Hoe dikwijls heb îk er yertoefd ; Naast de nieuwe, vrij leelijike kerk stond nog de oude, met klimop begroeiden toren, aan wiens voet koningen ter beeva\rt kwamen. Dat ook was geschiedenis en stond met allerlei oorlogen in verband. Wij dachten alleen maar den vrede. I En zie, weer is Dudzeele 't brandpunt van allerlei ooriogsgeweld, want naar dit gebied brachten de Duitschers veel Ib-an d# to Zeebrugg* al ta bedreijd» de-pets OVtf. Wat al barakîïan va* dit derp tôt Bnifga langs het leaaaal. En dan vlieg-«1 pianiarskampan, munitledafats. Oek een etrafkcrlenie v»©r bur^frs, die weU geran militairen arbeid t» ^rriahtan. Ta Brugfa zelf bouwt men steeds nieuwe warkplaatsan an warvan en men wat hoe de vraeger »tille haven als ea* we-malende bijenkorf geworden is. Maar de vliegers zoeken e«k de nieuwe depats op en içoo ligt eveneens Dudzeele voortdu.rend ta daveren van 't ge-schut an da bommen, zooals trouwen» Brugge zelf. Al deze dorpen, gelijk ook Blanken-berghe, Ramscapelîe, Zuienkerke, Cool-kerke, waar in een park reeds driehon-derd bommen terecht kwamen, zijn nog bevOlkl En als we in den nacht al het geweldj beluistei-en- gfe het .vreeselijk ord-Vkandereo ^mommi ■ t , iM « viammenspe] Bien, jfaan on» geflaehtetf naar het volk, waarmede we zooveel jaren verkeerden. Nu en dan kojnt er aeil' vandaar tôt ons, ontsnapt uit de ver» drukking en al vertelt hij. van veel leedjt toch brengt hij ook de getuigeoia va» zieiekraoht, van voâl^ardinf, van de» onwrikbaren Keerlengeest, dia niet ster» ven kan. KLEIN BELQIE AAN DE GRENS Lang geleden heb ik er reeds over ge-schreven; klein België noemden we het toen. En het is sedert klein België geble-ven, dat hcckje ten zuiden dey Zeeuwsch-Vlaamsc.he gemeenten Aar« denburg en Sint-Kruis, even over da Belgische grens. Alleen is het wat groo» ter geworden, eenige heetaren slechts, omdat het den heeren Duitsehers ba« haagde hun fameuze uitvinding «de» ?kotrischen draad», zooals 't velk zegt^ wat verder aehteruit ta brengea. Bis wsehiedde natuurlijk niet ait belaaç-étellir.g in de bewoners- naaar het was een scherpp/r maatragal tegan vluektelia-aran en deserteura, en ©ok tajen al t* ?praakzama Duitsche saldata*. Daar loopt in Noord-Vlaanderea het Leopoldskanaal. Het blijft een vijf à tîe» minuten gaans van de grens ea het ter-rein tusschen de vaart en da grens Is vrij gegeven; het ligt buiten de draai* versp&rring, die hier gedeeltelijk den kanaaloever volgt. Die strook is klfli* Helfiriê, waar de bawoners, aen sreven-Mgtal huisarezin^en, zieh in aen WÉ* eigenaardigen toeatand bevinden. Het zijn Belgçn, doch za leven buitet le bez«tting, al tomen er geregeld Duitsche officieren en vooral Duitseha de. fectieven. De Duitseha verordeningwri worden er niet aangeplakt en gelden et dan ook niet. Maar de bevolking ia foi vens afgesloten van het Belgisoh steun-'■îomiteit. Hoe moet ze dan leven ? Uit Nederland gaan er eenige waren heen, 'n een komiteit zorgt er voor de uitdfee-Jing. Dit is echter alleen voor enkele a^ 'ikelen. Manufacturen, schoenen, koffia 'n veel andere levensbenoodigdhedett komen er niet... Die moet men eenvtra-dig smokkelen. Men koopt ze in Zeeland n dan is het de kunst ze over de grens te brengen. Kolen bezit men er eveit-min. De Duitsehers leveTtsn er geen-. Men stookt hout; verlic-hting is er thans 1 onbekend. Nu met d® lange dagwn misi tnen ze niet, doch 's winters baart eulks veel zorg. Onlangs trouwde een paartje în klei«-België. Het dorp ligt ever 't ka»aal ea de bruid en bruidegom moehteB er niet; heen. Maar de burgemeestar en de se-kretaris kregen verlof ever te komen, ',m in de woning der bruid het huwe-Jijk te sluiten onder den scherpen kliki. •n het fijna oor van een Duitschea de-teetief ! Eans per week moeten aile bexroiwrs boven den 14-jarigen leaftijd naar do brug gaan. De brug is bij hat hek i* da •erstperring. Dan wordt ar door da Dtiit-chers contrôle gehouden of de gattsshe bevolking aanwezig is, want nier»andi n ag van klein-Belgia in 't Balgiseha !e-.îer of in ïabriakan der verbendene» dienst nemen. Bij die gelegenheid boakt me* oak dé reboorten en Btarfgevallen. Wia i* vrij-* België sterft, wordt .op Nederlandschea bodem begraven, want 't ergen kerkhof is eveneens m afgesloten gebied. Oe-tieeskundige en geestelijke hulp moet men insgelijks aan een der naburiga Hollandsche dorpen ontleenen. D<< 'bevollking van klein-Belgiê kani haar graan, hooi, melk, aieren, enz. be-houden. De Duitsehers requîreeren er in den regel niet, al hebben ze toeh den koperen ketel van een brouwerij, dia ini dit hoekje staat, weggehaald. Wie e<i naar den zin der Duitschera niet volg-zaam is, wordt eenvoudig over dea( draad, dus in de kooi, gehaald. Dit hoekje toont dus veel overeen-komst met een andera vrijgelafcen strook, namelijk het dorp Esschen en r.jft om-taving, tan zuidan van Rorendaal. Oaflc daar waoat men buiten de grenavar-sparring, daeh deelt men o&etfa va» 't Raliaf-komitelK Zoo vertoont de grens «ïganaardigs renas. ©eza zi}n teveas «an vtHpîa&te voor tal van Nederlanders en Belgan dia vreeg*r in Zeeland of Braisant var-Weven, maar am da eena ©f andara ya. dan uit het gebied varbannan werdffi. In steda van Kich over de Sehelda ta base ven, trekken ze eesa aindja avar da; grens, waar za zo© faed m«rgelijk btirt' kost zaekan. Eldera aan da grens leopt de vergpar-ririg op de scheidtng en de huizen mœa-ten ontruimd worden. Vele dier wonin-1 gen brokkelen af. En geen bommen of! granaten leggen ze aldus in puin. 'é Ziji*' Duitsche handen, welka onbarmharti^ Ealsisçh ei^endem neerhajen.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Zufügen an Sammlung

Zeiträume