Het Vlaamsche nieuws

680932 0
close

Warum möchten Sie diesen Inhalt melden?

Bemerkungen

senden
s.n. 1915, 21 Januar. Het Vlaamsche nieuws. Konsultiert 29 März 2024, https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/de/pid/1z41r6pg07/
Text zeigen

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

I Donderdag 21 Januari 1915. Eerste Jaarg. Nr 8 Priia: 5 Centiemen door geheel België Vlaamsche Nieuws Het best ingelicht en meest verspretd Nieuwsblad van België. - Verschijnt 7 maaf per week VOORNAAMSTE MEDEWERKERS : Lode Baekelmans, — Jan Bruylants. — Mr Arth, Cornette BESTUUR: Hooidopsteller : Allons BAEYENS Reheerder : Ant VAN OPSTRAET BUREELEN: Roodestraat, 44, ANTWERPEN Tolefoon 1990 AANKOND1QINQBN : Tweede bladz. per regel . 2.50 | Vierde bladz. per regel 0.35 Derde id. id. 1.00 { of volgens overeenkomst. nnfi(isherir.ht 5.00 Nog een kleîn In de geburen wist men niet goed wa hij eigenlijk deed noch wien hij was Een geleerde, meenden er enkelen. An deren dachten een halve gek. In iede geval een zonderling mocht hij we heeten, want iedereen kende en wist d wondere liefhebberij die hij er op na hield. Al wat in zijn huis in- en uitgin, was bucht en oude slameur, ge moes het maar eens gezien hebben : oude, los gerammelde meubelen, verroeste ijzere voorwerpen, koperen potten en panne waar de vert-de-gris een vinger dîk o lag, gebroken en gebarsten plateelwerl ruig-opgevulde vogelen en visschet 't Was soms wel of er een wagentje me een opschep van de Vrijdagsche Maris vôor zijn deur stond. Aile dagen kwai er wat bij, wat nieuws of wat verscl of liever en beter, wat ouds of half-ve! sleten. Er kwain geen eind aan. Ook moet ik zeggen dat die zonde: ling er bovendien nog meer dan éér goede liefhebberij op nahield. Zoo verzi melde hij zeldzame boeken, sehoone gri vuren, degelijke wijnen... En al d zeldzame, sehoone en degelijke dinge moesten oud zijn. Alleen — maar dat z wel kwaadsprekerij zijn geweest — b weerde men dat hij nooit danig veel va oude wijven had gehouden. Nu, wat er ook van zij, van het beg: van den oorlog af, bleef het huis vs Prederik Muller, zoo heette de mai gansch verlaten. De gewone bende v£ oudheidsverkoopers en voddenwijve kwam zoo geregeld niet meer aan zi; bel hangen. Hij zelf was, ten ander ook schier onzichtbaar geworden. H ging niet meer uit. De buren verteld* dat hij bezig was zijne talrijke verzam iingen in den kelder weg te bergen, dai hij bang was voor het aanstaande bor bardement. Maar dat was nu 't geval niet. Stee< had hij beweerd dat Antwerpen onii neembaar was. Een beschieting van An werpen, dat die mogelijk was, 't w; 't verste van zijn gedachten. Hij we gerde dan ook iets weg te doen, hc zijne familieleden — diegenen die va hem moesten erven — daar ook op aai drongen. Telken avond, als te acht uur stipt xi< licht in aile straten uitgedraaid wer< trok hij naar zijne kamer op het eersti en daar, te midden van zijn oudhede en zijn boeken, haalde hij zijn oude cognac op en dronk hij gewonnen ve loren. 't Was een echte zaligheid zoo' drank over de tong te voelen loopen e die zaligheid drukte hij uit in rare bee den. Soms deed hij vondsten van beel< spraak waarmede hij dan luidrucht: lachen moest. Gelijk aan aile goede dingen een eit: komt, zoo kwam er een oogenblik d; het met zijn ouden cognac amen en u was. Toen ging hij op zoek naar nieuw ren drank, maar in heel de stad vond h er geen druppel meer, zoodat hij ma: zijn wijn en Champagne moest aanspr ken. En al beleefde hij er nieuwe gelu zaligheden mede en al kwamen er dag( dat hij niet eens te bed ging en in zi; leunstoel bleef zitten bobbelen, tcx moest hij klagen over 't gémis aan oud< cognac. Dat zou zijn dood kosten ! I aan zijn neef, die hem geregeld bezo ken kwam, nam hij het euvel dat h hem aan geen cognac kon helpen. I jeugd van dezen tijd was geen zier me waard ! Hij moest eens jong zijn en m< moest hem cognac vragen, zijn eig< ouden nonkel moest hem dat vragen, l zou hem wel bezorgen, al moest hij he t e Geschiedenis t Zoo gingen de dagen voorbij tôt, ein-. delijk, het bericht kwam van de aan- - staande beschieting. Zijn neef, die hem r daarvan verwittigde en hem aanraadcie 1 al zijne verzamelingen in den kelder weg e te bergen en dan naar Hoiland te vlucli- - ten, keerde van een slechte markt terug : 7, — Bombardement, ge moet eens ko-t men... Gaan vluchten... Al wie ging ;- vluchten moest op hem niet meer reke-ti nen... Hij zou ze alleinaal onterven, ten-n zij ze hem vôôr den avond cognac brach-p ten, goeden, ouden cognac, veel co- gnac... Ze wisten nu waaraan ze zich te t. houden hadden. t Daarmede kon de neef weg Heel en :t al ontnuchterd liep deze de stad in. Hier n en daar ging hij al eens een likeurwinkel t, binnen, maar nergens was iets te vin-> den. Toen geleidde hem zijne gelukkige ster naar de haven, juist als daar, dien -- Woensdag namiddag, den « Gneisenau » e door 't gepeupel geplunderd werd. Met u allerhande pakken en manden zag hij i- 't racaille wegloopen, aile straatjes en ie steegskens in. En daar bol de een snot-n jongen van een zestien jaar of zoo een il vol cognacvaatje weg. 't Was de red-i- ding, en hij schoot toe... n — Halt-la, kerel ! Maar zie, nauwelijks heeft hij zijn n mond geopend of de jongen is op de n vîucht en 't vaatje cognac ligt te pakken j aan zijn voeten. La ter heeft hij 't ge-^ beurde eerst begrepen. De jongen moet ,n gemeend hebben dat de politie hem n kwam aanhouden en daarom schoot hij e op een loop. - En ailes viel hem meteen mede. In n het verward gerij en gerots, daar aan e. de haven op den voor avond van het lr bombardement, kon hij nog een rijtuig j. bemachtigen en 't vaatje onverwijld tôt bij nonkeltje voeren. 't Was een vreug-jg de bij dezen laatste, een vreugde waar geen eind aan kwam. Hij moest een t glaasje mededrinken, meer niet, want 1S nonkeltje was niet mild van aard. En . hoewel hij niet scheutig was daar lang te vertoeven, nu hij terug in de gratie stond, toch dronk hij mede. 't Was ze-J ven uur als hij menonkel verliet. Deze laatste was toen juist bezig eenige fles-schen met den kostbaren drank te vul-2t len. Nonkeltje Frederik Muller bleef en is -> gebleven tijdens het bombardement, n maar wat er met hem gebeurd is weet n niemand en zal niemand ooit weten. Hij r" weet ook niets te vertellen. Een feit is n echter bewezen : den Zaterdag na de n beschieting is de neef uit Hoiland weer-gekeerd en hij is regelrecht naar het huis van menonkel geloopen. Hoe hij S ook belde, niemand kwam te voorschijn. Een smid moest de deur openbreken. En d boven op het eerste vond men nonkeltje it Muller op zijn kamer in zijn leunstoel. it Hij schoot wakker toen zij binnen kwa-s- men en zijn eerste gebaar was naar een ij roomer cognac te grijpen. Nevens hem, ir op tafel, vele ledige flesschen en glazen. e- — Hewel, nonkel, er is bij u niets ge-i- weest, niets voorgevallen? :n — Geweest? voorgevallen? jn — Welja, door het bombardement... :h — Watte ? Een bombardement ? Ik :n weet van niets... ik heb niets gehoord... )n ik heb niets gezien... En ik ben niet sla-e- pen geweest... Ik heb hier gezeten, hier ij in mijn stoel, heel den nacht... )e En nonkeltje Muller bleef beweren, er aan iedereen wie 't hooren wilde, dat het m allemaal flauwe kul was, dat de stad niet :n was gebombardeerd geweest, dat hij hier iij gebleven was en niets had gehoord, maar m niets, niets, rats niets. A O gaoju. ; j w. Do Vlaamcrli» I «oiiur volkslied (want een volkslied is het) zal IsC f ladulSlllC LivCUn misschien meer dan één lezer thans wel interesseeren. Wij lezen in de « N. R. C. » onder De dichter is Hippoliet van Peene, de bandteekening van E. D. B. : bekende Vlaamsche tooneelschrijver, Sedert den oorlog, en meer dan dit wiens honderdste geboortedag in 1011 ooit vroeger gebeurde, kwam, ook bui- door de Vlaamsche tooneelwereld werd ten de grenzen van ons land, dikwijls ter herdacht. Over den tooneelschnjver sprake het lied, dat, men weet het, bij hoeft hier nu niet te worden uitgeweid. voorkeur door de Vlamingen te velde Jonckbloet heeft in zijn bekende ge- wordt gezongen. Weinigen buiten ons schiedenis der Nederlandsche letterkun- land kennen de woorden van dit lied, de kwaad genoeg van hem gezegd, op- dat in zulke bloedige omstandigheden dat wij gereedelijk mogen aannemen dat een ongemeene populariteit zou verwer- hij niet van eigenaardige verdiensten ven. Heeft men niet verteld, dat zelfs ontbloot was. En hoe dit ook zij, van Waalsche jongens, die naast hun Vlaam- Peene was de eerste tooneelschrijver na sche wapenbroeders optrokken, het '30, die waarlijk « de gaaf » bezat. Wij Vlaamsche lied zongen? Vlamingen kunnen wel eens aan zijn B«p Tvoord over het ontstaan van dit zeer eenvOudige kunst, die w«l eejis pn-V% aavolgbaar leutig is, ons hart nog opha-len. Dit is, ondanks aile terecht strenge ;ritici, ons recht, nietwaar? Want in dezen blijmoedigen schuilt ook weer iets van den ontembaren Uilenspiegelgeest, die, zoomin als de geest noch het hart van Vlaanderen, ooit begraven zullen worden. Dat heeft Charles de Coster zoo mooi in zijn epos gezeid, en wij be-vestigen het met kalme overtuiging. Maar zoo van Peene, die misschieu honderd, misschien tweehonderd too-neelstukken schreef — in dien tijd zag men op geen honderdtal, denk maar even aan den Fran^chman Scribe bijv. ! — zoo van Peene ooit als tooneelman in den vergeethoek moest geraken (wat uit een historisch oogpunt iets onmogelijk is) blijven leven zal hij als de dichter van den « Vlaamschen Leeuw ». Het is een pracht van een lied : ik kan het niet hooren, niet lezen, niet zeggen of zingen, zonder dat hier binnen iets aan 't trillen, aan 't roeren gaat. Al-brecht Rodenbach was een groot bewon-deraar van den Leeuw. Er schuilt in dezen zang inderdaad een soort van ver-voering, er waait een adem uit zoo krachtig, een frenesia die niet uitslui-tend subjectief mag heeten, er door den lezer zelf niet noodwendig aan toege-voegd wordt : duizenden heeft dezen zang in geestdrift gebracht, en ik zou zeggen, dat door den rythmus heen een bijna lichamelijke huivering vaart. In 1887 verscheen te Dendermondc op de persen van Aug. de Schepper-Philips een boek van een Gentsch too-neelliefhebber, Lauwers genaamd, een in Nederland vermoedelijk weinig be-kend boekje, met volgenden titel : « Mijn Gedenkboek. Berichten, voorval-len en gebeurtenissen uit mijn leven door Frans Edmond Lauwers, naar aan-leiding van mijn vijftigjarig jubelfeest als tooneelkundige en schrijver, 1836-1886. » Daar kan men, op blz. 94 vlg., een nagenoeg geheel vertrouwbare le-zing van het ontstaan van den Vlaamschen Leeuw vinden. Ik schrijf het verhaaltje hier af : « In de eerste dagen van Augustus 1848, bevond ik mij — zoo als 't dikwijls gebeurde — ten huize van Van Peene. Onder vriendelijken kout spra-ken wij over « Marseillaise », « Brabançonne », « God save the Queen », «Wien Neêrlandsch bloed », enz. Toen eens-klaps Paul Van Loo, schoonbroeder van den onsterfelijken Van Peene, uitriep : « Wat jammer dat wij, Vlamingen, nog geenen nationalen zang hebben !...» Van Peene luisterde met aandacht terwijl hij gedurig — zoo als 't zijn gewoonte was — zijn bokkenbaardje streelde. » Drie dagen nadien kwam hij naar 't lokaal van «Broedermin en Taalijver», nam K. Ondereet — die alsdan nog eene sehoone barytonstem bezat — ter zij de en beiden trokken naar boven in de repetitiekamer. Eenige oogenblik-ken later hoorden wij bovengenoemde, onder de begeleiding van Van Peene, die op zijne viool aan 't krabbelen was, zoo als hij het zeide, het lied beproeven. » Wij luisterden naar dien in den be-ginne onverstaanbaren zang — Van Peene speelde de viool, ja, maar niet zooals Vieuxtemps of Paganini — die ons al langs om meer begon te bevallen. Door nieuwsgierigheid aangedreven, ! trokken wij met eenige leden naar boven : « Is er geen belet? » vroeg de oude P. Erfelinck. « Binnen », antwoordde men. « Wat is hier gaande? » sprak vriend Gustaaf Verhaeghe. — Hier is gaande, antwoordde K. Ondereet, dat Van Peene eenen volkszang gedicht, heeft met muziek van zijnen neef Karel Miry, een lied dat binnen eeuwen nog de Vlamingen in geestdrift brengen zal !... » Een uur later deden wij met onge-veer 20 leden, en voor de eerste maal, «De Vlaamsche Leeuw» met voile stem-men in de lucht weergalmen. » Den 13de der zelfde maand, was het Van Peene's naamdag — St-Hippoliet —, « Broedermin en Taalijver » ging 's avonds naar de Wijngaardstraat, 14, haren sekretaris-opgever, te dier gele-genheid, met een serenade vereeren.Men zong onder anderen « De Vlaamsche Leeuw», die door de toegeloopene me-nigte met eenen onbeschrijfelijken geestdrift, onder donderend handgeklap, her-haalde malen werd toegejuicht en gebis-seerd.v Van Peene en Miry verklaarden zich gelukkig, zij hadden — en 't publiek had zulks bekrachtigd — een Vlaamsch nationaal gezang voor de Vlamingen al-léén geschapen. — 't is te zeggen : een gezang noch voor katholieken noch libe-ralen, maar een gezang buiten aile poli-tieke denkwijze... een gezang voor de Vlamingen in 't algemeen. » Eer aan Van Peene!... Eer aan Miry !... In het jongste Meinr (VIII, 3) van de « Nieuwe Taalgids » heeft onze stad-genoot Dr A. Jacob overtuigend bewezen,. dat het lied, dat meestal, op gezag van Snellaert.van 1848 wordt gedateerd, feitelijk in dat jaar voor 't eerst is se drukt geworden.Het Gentsche Veertien-daagsche letterkundige blad « De Een-dragt » maakt pp 26 Maart '48 van de verschijning melding. a Door een geluk kig toeval, schrijft Dr Jacob, is van Peene's blad bewaard gebleven : het be-rust thans op de Gentsche Universiteits-bibliotheek en werd, blijkens de datee-ring onder aan, op 22 Juli 1847 geschre-ven. Mogen we nu bij Lauwers lezen s Augustus 1847 in plaats van 1848 — ® heeft Lauwers zich dus één jaar vergist s — dan ligt de genesis van Van Peene's v en Mirv's lied klaarblijkelijk open vôôr x ons. »Vooreerst echter bleef het lied slechts in engeren kring bekend. Maar in het | volgende jaar zouden de Februari-ge-beurtenissen te Parijs, die ook in België groote onrust wekten en talrijke krijgs- x haftig gestemde vaderlandsche liedercn ^ deden ontstaan, ook « De Vlaamsche Leeuw » meer naar voren in de open- ' bare belangstelling dringen. Dit gebeurt | op 27 Februari te Gent, op een tooneel-opvoering door Van Peene's gezelschap « Taelyver en Broedermin'» : « Uit Gent nieldt men », schreef het Antwerpsclie « Vaderland » van 5 Maart, « dat de | geest en in de stad van Artevelde goed gestemd zijn voor de verdediging des ( vaderlands en het behouden der open-bare rust. Volgens berigten zouden al-daer de jonge lieden voornemens zijn, ' de blauwe kaproen of rouwmuts aen te nemen, als een teeken hunner vaderlandsche gezindheid. Men weet, dat rie witte kaproenen eertijds in Gent de moe-digste verdedigers van land en vrijheid zijn geweest. In de Vlaemscbe schouw-burg heeft het publiek het gezang « Dt Vlaemsche Leeuw » gevraegd ; maer de politie, den inhoud van dit schoon nationaal volkslied niet kennende, heeft verzocht dat men er voor dit mael zou van afzien ; waeraen alsdan ook zonder tegenstreving is gehoorzaemd. Het lied « De Vlaemsche Leeuw » is opgesteid door onzen hooggeschatten tooneelisten schrijver Karel .Ondereet ; doôr hem gezongen, heeft het eene wonderbare kracht op de gemoederen, en doet zelfs in gewoone tyden de herten der aen-hoorders van vaderlandschen hoogmoed opzwellen. Wij hopen dat het welhaest in Gent algemeen bekend en gezongen zal worden. » De publikatie van het lied, met de muziek van Miry, volgde, zooals we reeds opmerkten, einde Maart. » Wat nu de muziek betreft, een be-voegd beoordeelaar maakte me dezer dagen attent op eigenaardige overeenkom-sten van de rhytmiek en ook van zekere pakkende motieven met die van de « Marseillaise ». De overgang tôt mineur bij het woord « temmen » (5de regel) is in dat opzicht treffend, evenals de on-middellijk volgende majeur op « zoolang een Vlaming leeft » Het blijft een pracht van een lied, waar een krachtige, tegen heug en meug zich werende volksziel in leeft. ■siMv<wasa-havu%iMMMva'iiiM> Sslooningen aan de Gamssntebediendsn Wij ontvangen het volgende schrijven dat wij volgaarne opnemen : « Mijnheer de Hoofdopsteller, » Van eerst af, door de houding aau-genomen door uw blad, hebben de nede-rigen U met sympathie gevolgd. Ook de 6000 gemeentebedienden weten U dauk voor de wijze waarop gij hunne belan-gen behartigt. » In uw artikel van voor enkele dagen bespreekt gij de kwestie der bijzondere belooningen verleend aan sommige be-dienden, daar waar anderen, die daartoe meer recht hadden, daar aile initiatief van hen was uitgegaan, heel en al over het hoofd gezien werden. Toch staan er daarnevens nog andere feiten die ook wel de aandacht van het groote publiek verdienen en waarover wij het dan laten oordeelen. » On 2 Augustus werd de burgerwacht opgeroepen. Onder haar bevonden zich vele gemeentebedienden die onverwijld hun korps te vervoegen hadden. Zij werden verplicht van 12 tôt 24 uren dienst te doen en, niettegenstaande zulks, werden fer meerderen daarbij nog aange-maand — dit hing van de bureelen af, want op andere bureelen geschiedde zulks niet — tijdens hunnen rusttijd hunne kollegas, die van de Burgerwacht geen deel uitmaakten, in hun adminis-tratief werk te gaan helpen. Bereidwillig gehoorzaamden zij aan de bevelen van hunne rechtstreeksche oversten. » Welnu, die jongens moeten zich ook al niet beklagen over de wijze waarop zij beloond zijn geworden voor den iever en de toewijding die zij, te dier gelegen-heid, getoond hebben. Men oordeele : » Krachtens artikel 95 der wet van 11 September 1897, die de Burgerwacht heeft heringericht, levert de Staat, buiten de lokalen, de verlichting, de ver-warming, de meubelen, ook het noodige voedsel aan de manschapben. De op-eischingen noo-'lig voor dien dienst worden door den Minister van binnenland-sche zaken aan het Hoofd der Wacht gestuurd. » Weet ge nu welken stelregel voor de gemeentebedienden - bunrerwachten is toegepast geworden ? Ziehier : » Van hunne weddt -werd maande-lijks het beloop afgehouden van de ve*- Dagelijksche 4Rondschouw BLOEMVERKOOP. — Langs ver-chillige kanten komen ons klachten toe, ls zou de verkoop van bloem, op het tadhuis, sedert de aanstelling der nieuwe kommissie, benoemd door het pro-inciaal komiteit van Mulp en Voeding, iiet meer snel van stapel loopen. We hebben ons daarvan willen overtui-^en en een bezoek aan het stadhuis ge-iracht.Van sommige der wachtende personen 'ernamen we dat zij reeds van 's mor-;-ens 9 uur voor de deur stonden en nog net bediend waren ; het was toen reeda [ uren geworden en sommigen zouden, îaar schatting maar eerst rond 7 uui cunnen ontvangen worden. Tusschen deze laatsten bevonden zich :elfs eenige afgevaardigden van Gemeen-en die op de uiterste fortenlinie gele-jen waren en zich verplicht zagen in de >tad te blijven vernachten. Een oogslag in de zaal zelve, waar ;enige klanten, om den tijd te dooden, ;en kaartje speelden, heeft ons overtuigû iat eën der klagers het gewenschte mid-lel heeft ontdekt om in die groote fout te /oorzien, hij schrijft heel gemoedelijk : « Er zijn wel vele en verschillige kom-nissieleden, men zegt zelfs dat thans aile anderdeelen van de groote partijen van jns land vertegenwoordigd zijn, maar... weinig bedienden ; zoudt ge niet kunnen vragen dat wat meer bedienden en wai manier kommissieleden aangesteld werden? » DRIEHONDERSTE VERJARING VAN MICHEL DE CERVANTES. — .Vlen bereidt zich in Spanje om in 1916 op éen schitterende wijze de 300e verja-ring van den dood van Michel de Cervantes, de schrijver van « Don Quichotte» , te vieren. , Te dier gelegenheid zullen herden-kingspostzegels uitgegeven worden. EMIEL HULLEBROECK. — Onze gekende Vlaamsche toondichter Emiei Hullebroeck, heeft in het 2de kunste-naarsfeest van het Amsterdamsch week-blad « De Kunst » buitengewonen bijvai behaald met « Tinneke van Heule » en « De Vlaamsche Leeuw ». Dit laatste lied werd door een eivolle zaal rechtstaande medegezongen. De concerten door onzen landgenoot in de afgeloopen drie maanden in Nederlana gegeven brachten zoo wat 12,000 frankb voor onze gevluchte landgenooten op. Voorwaar Em. Hullebroeck verricht goed werk, waarvoor hij eenieders dank verdient 1 DE BROODPRIJS.— Weinige dagen geleden, wanneer het wit brood heringe-voerd werd, zagen de vijanden van het zwart brood er niet tegen op, eene ver-hooging van 12 centiemen te betalen, ten einde hunne fijn-gevoelige maag te vol-doen.Het wit brood kostte 52 centiemen, men zou het dus 52 centiemen betalen ! Er bleef nog steeds grijs brood voor de liefhebbers van den schijn... goedkoop. Maar, zooals het altijd gebeurt, zijn er zekere personen, die vergeten, dat er voor het zwart brood ten minste nog een vastgestelde maximumprijs bestaat. Naast het wit brood aan 53 centiem, is er zwart brood verkocht geweest aan 48 en zelfs aan 50 centiem, We houden eraan de belanghebben-den te herinneren, dat de straffen door het besluit van den burgemeester blijven bestaan, en hopen dat dergelijke mis-bruiken zullen ophouden. BIJ ONZE VLUCKTELINGEN. — We vernemen uit Middelburg : « Als een bewijs, dat onder de Bel- gische vluchtelingen velen zijn, die nog niet van aile middelen ontbloot waren, mag wel worden gemeld, dat tôt nu toe alleen in Zeeland reeds meer dan 7 mil-joen franks door hen is gewisseld. Al dit geld is in Nederland uitgegeven en tal van winkeliers hebben dan ook bij-zonder goede zaken gedaan. » We vinden die som verbazend groot en het ware beter dat die begoeden hier waren om mede de armoede te lenigen die zoo drukkend is. Wie in dagen van vrede op het voor-plan kan staan, moet in dagen van nood 111er ook zijn om goed te stichten, mee-nen we ! PETROOL- EN ZOU1PRIJZEN. — De regeering van het Grootnertogdom LuxemDurg heeit de maximumprijs van de petrooi vastgesteld op 31 centiem per nter en die van het zout op 25 centiem per kilo. VOOR ONZE GEKWETSTEN. — jiemge ueagiscné gcKweisLeu, op hei ^unt naar uuiiscniaaa te verireiiKen, iieooen Denoene aan kieedin^sLunKen, uiinen en senoenen. u-c gnten zuiien met de grootste er-rienienjjvncati aanvaard wortien m de j urisiraat N. 9. i>AmvfiiLJCiTEN. — De «Société uénérale de .Belgique » is bezig in de vverKliuizen van oe Nationale x>ank, de meuwe bankDiijetten te orukken, die ^orielings in omioop zullen georaent orden. VERVAÀRDIGEN VAN FIJN GE-iiAtx ucKcucto IN i>LLOi£. — xjrusscl, iy jan. (Vv. i. ii.J — îoi. be-^oi'King van weeioe-verDruuc en de toe-•iciiiiag van ut ri ianuùvooi'iaaa voor •jioouuereiding neeit ue gouverneur ge-iieraai een uc^reet uiigevaaruigu, waar-u.) net \ ervaaruiyen v^n ujn van <iuim aard in de oaKKerijen, pasujoaiuie-liijen en noteis enkei toegeiaien is op de woens- en Z-aieroagen, van eiKe week. LiJrmUXS ic,iS. — Lï wordt ons ge-meia oat de i\ationaie banis oe iijiren-Len van 1914 (20e naujaar uuoeiaau. KOEfUNS DER S'iAD&LOTEîi utiiNi JUIN liRUaaJGl,. — We vernemen uat ce belangneuDenden zich kunnen wenden voor oe uitoetanng der koepons v.an uent en rirussel in de iViinaeroroe-uerstraat, ii>. un Ui>tRALE HARMONIE «DE BLoEiVi£iNiVi{USu », die niettegenstaande sinds b maanden geen de minste înkomsten genoot en reeds miiddadig uit nare kas de aoor den oorlog geteisterde gezinnen, alsook net kmd van den sol-uaat ondersteunde, heeit /.ondag 1.1. in maandelijkscne algemeene Bestuursver-gadering, de omiialingslijsten gesloten len voordeele harer werkende spelende leden land verdedigers. Zij verzoekt ons,de menigvuldige inteekenaars uit ter harte te beuanken voor hunne kleine of groote gif t. Wel is waar zijn er nog- redelijk veel uitzonderingen, 't zij door alwezigheid ol om andere reden, maar "toch is de rond-gehaalde som bevredigend, en, een bij-zonder komiteit, ten dien einde inge-steld, houd zich van heden af bezig om de verdeeling aan de belanghebbenden te doen, volgens persoonlijke verdiensten en noodwendigheden. Nogmaals hulde aan deze Maatschap-pij die in liefdadigheid niet ten achter blijft voor kunstgebied en, zoodoende het nuttige bij het aangename weet te voegen. Moge haar voorbeeld gevolgd worden door veel andere, in mate van vermogen of goeden wil. goeding die zij, als wacht. -voor hun d voedsel trokken! En daarnevens ontvan- g gen de klerken en vnjwilligers die aan d de taak gebleven waren en overwerk de- 1 den, een « déjeuner » à rato van 90 cen- g tient per nian. t » Sic transit gloria mundi 11 » Met beleefde groeten, d » DANMAR. « ^ Voor onze Brusselsciie lezsrs g t. « HET VLAAMSCHE NIEUWS» is J regelmatig vanaf 3 uren 's middags ia , gansch Brussel te bekomen, aan 5 ceis- j. tiemen. g Nieuwe verkoopers kunnen zich aan- m bieden in de « Coq Tourné », Mechel-schestraat, 24. .■-va*, u Ûa passen u Over verschei*ping van het passtelsel, deelt men ons mede : Sedert Donderdag zijn er in België scherpere pas-voorschriften voor den te-rugkeer naar Nederland in werking ge-treden. Te Luik geeft de Passzentrale, place du Théâtre, de Passierscheine uit. De Passierschein, dien men krijgt en ■ ie 6 frauk kost, geeft als eenig over-angsstation Mouland(Moelingen), zoo-at men noch van de tram over Rocour-"ongeren, noch van die over Bassenge ebruik kan maken. Het beste is een rij-.tig tôt MoeLngen te nemen, waarbij îen zich echter dient te overtuigen dat e pas van den koetsier goed in orde is. e Moelingen kwam niemand door ge-urende de 2 uren, dat ik daar werd op-ehouden.Mijn indruk was, dat men te Moelin-en angstig stipt de nieuwe voorschrif-?n opvolgt en dat het aanbeveling ver-ient, liever België over een ander sta-011 te verlaten ; in geen geval probeere îen zonder Passierschein naar Neder-ind terug te gaan, daar men dan groot evaar loopt teruggezonden te worden. Wraagt Wandaag AAN AL ONZE VERKOOPERS iera pas verschen»» AHmanak van OE GROOTE AVQNÏUREN PRÎJS : Î0 CENTIEMBN

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dieses Dokument ist eine Ausgabe mit dem Titel Het Vlaamsche nieuws gehört zu der Kategorie Gecensureerde pers, veröffentlicht in Antwerpen von 1915 bis 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Zufügen an Sammlung