4d* .UARfiANfi XTiimmAti A T PRIJS : 5 CENTIEMEN 9 FEBRUARI lff!7 STAATKUNDE - WETENSCHAP - KUNST - TOONEEL - LETTERKUNDE ABONNEMENTSPRIJS Per jaar fr. 3.— Voor 6 maanden » 1.75 Voor 3 maanden » \.— MEN SGHRIJFT IN TEN BUREELE VAN HET BLAD Opstelraad en Beheer : ROODESTRAAT, 44 - ANTWERPEN. AANKONDIG1NGEN NAAR OVEREENKOMST Ongeteekende stu^ken worden niet opgenomen De " Raad van Vlaanderen „ aan het Volk van Wiaaniferen ~ 1 ■ '"*■ 111 1 ' ' ■ ' ' 1 1 " ■- ■ .IU' j.<x -t-Mj. • -j y.. , , .. Oproep aan het Volk van Vlaanderen Dç vrede, trots ailes, ia in aantocht. Op het \redesaanbod van Duitschlan 12 Deeember 1916 verschenen, is i vredeinota van Président Wilson gevolj en hebben onzijdige staten, als Zwitse land en de Skandinavische, rijken, hum instemming daarmee betuigd. Het getei terde Europa herademt even, en hoe s wijzend in dea vorm ook de Entent machtan en het verscli«rpeu van dt strijd op het vredesaantxxî hebben. g antwoord, de zucht naar vrede, die m den dag sterker wordt bij aile volkere: Izal straks onvveerstaanbaar blijken. In naam der mçnsehelijkheid en d beschaving zetten wij de Vlaamsche b volking van België aan zich eendrac tig bij deze vredesbeweging aan te six ten. Er is bloed genoeg v^rgoten. H beschaafde Europa pleegt zelfmoord. I stern van het menschelijk gewetçn ve h-eft zieh tegen de,ze uitmoording v£ volkeren, die in den grond allen broede zijn. Ons land gaat haast drie jaar g bnkt onder de rampen des oorlogs. On; handel ligt stil, onze nijverhejd is ve lamd, de geestelijke kraehten van oi volk zijn met onvruchtbaarheid gesl gen. De booze hartstochten benevele de stepi van het gezond verstand en va het zedelijk gevoel, Wij zien de moede schreien orn hun zoons, de kinderen o: Iran vader, de vrouwen om hun echtg noot. In Gods tempelen bidden- zij, o] dat God den vrede zenden zou op aar< lan allen die zijn van goeden wil. Maar zal al het lijden dat wij hebbe îoorstaan, zullen al de opofferingen d îet Vlaamsche volk zich voor Belg heeft gctroost, vruchteloos zijn-? Zal hi bloed onzer Vlaamsche helden, die 80 te nonderd van het Belgisch leger uitmakc le vergeefs voor hun geliefd Vlaande land hebbe.u gevloeid? Zullen de Vlamii ten zoowel na als v66r den oorlog in hn fcigen vaderland als burgers van tweec Liasse behandeld worden? Zullen de bi jangen van Vlaanderen nog langer aa die van Wallonië opgeofferd? Zal Wa lonië nog altijd de zuigpomp blijven, d: de bestc kraehten van Vlaanderen oi zuigt? j Neen, een België waarin de Vlamii gen de verdrukte en verongelijkte ve: worpelingen zijn, mag niet hersteld ! I Tôt het oude België met zijn traditk nccle politiek van ontvlaamsching ka met worden teruggekeerd. De status qu ante mag niet hersteld ! ■ Eehtc vaderlanders zijn diegenen, di met het oog op den aanstaanden vrede e het mogelijk herstel van België, de bi langen van Vlaanderen verdedigen, wai van een vaderland in den goeden zin va 'I woord, kan voor de Vlamingen allee dau sprake zijn, wanneer het Vlaamscl: volk daarin zijn recht, zijn voile rec.l vferwe.rft. | Indien het, zooals men verzekert, i dezen oorlog gaat om het beginsel <k riationaliteifen en het bestaan deir kleir volkeren, hebben wij het recht en de plicht voor het aanschijn der wereld voc onze sedert bijna hondeyd jaren verdrul te Vlaamsche nationaliteit «n ons mi kend Vlaamsche volk alsook voor on: diep verdrukte broeders uit Fransc Vlaanderen op te treden. Ten voordeele van onze houding ste' nen ^vij ten andere op de verklaringe: door de twee oorlogvoerende machtgro pe;n afgelegd. De Entente bevestigt te strijden vo< een reorganisatie van Europa, gewaa borgd door een vast regie.m, dat gegror ■s dp dt vrijheid der kieine volkeren t - den eerbied voor de rechten der nation hteiten, op volkomen zekçrheid en vri heid der ekonomische ontwikkeling, d aile volkeren, zoo groote als kieine, b hoort. Zij verklaart herhaald&lijk, d g een vredç mogelijk is, zoolang niet h her-tel van de geschonden rechten « vrijheden. het beginsel der nationalité ten en het vrije bestaan der kieine vo keren verzekerd zijn. In volkomen overeenstemming daa mee heeft de rijkskanselier zich plecht: tegenover de wereld verbonden, in zij rede van 5 April 1916 en in zijn jongs rede bevestigd : « Duitscbland kan den lang verdrui ten Vlaamschen volksstam niet weer as de verfransching prijsgeven, maar z hem een gezonde, breede, met zijnen ri ken aanleg strookende ontwikkeling,m zijne Necferl andsche taal en eigenaardi : heid tôt grondslag verzekeren. » En Président Wilson, in zijn vrede nota zegt even uitdrukkelijk : « Het volk en de rtegeering der Vere< nigde Staten hebben aan de maatregelei die in de toekomst den vrede der werel zullen vrijwaren, «en tveu dringend e onmiddellijk belang als de; nu aan de oo log deelnemende regeeringen. Hun bi lang aan de maatregelen die moeten g< nomen worden om de. kieine en zwakli volkeren der wereld voor de gevaren va het toebrengen vaa een onrecht en ve: ongelijking te beschermen, zijn evenze levendig en brandend, als dat van o: het even welk ander volk of andere ri geering. Het Amerikaansche volk en c regeering zijn bereid, ja, zij zien zic daartoe gedwongen, na het einde va den oorlog tôt het bereiken van dit doi met allen hun ten dienste staanden il vloed en middelen mede te werken. » Ons steunende. op de voorgaande ve: klaringen, zeggen wij : Er is geen stati quo ante, geen terugkeer tôt den vro< geren wantoestand mogelijk ; nu of noo moeten de Vlamingen hunne, nationa' bevrijding verwerven. De werkelijke erkenning der national rechten der Vlamingen is door de beze tende macht in overeenstemming met b< venstaande verklaringen van de Entent< den rijkskanselier en président Wilso reeds begonnen. Al de maatregelen, i deze ricliting door de bezettende mael genomen, zijn getroffen op grond van c Belgische wetgeving en van hçt intern; tionaal recht, vastgelegd in de besLuite van de Haagsche Konventie door de Be gische wet van 25 Mei 1910 ook voor Bq gië bindend verklaard, en zijn du# te voile rechtsgeldig. Wij eischen dat, spijts aile tegenkan tingen en bedreigingen van anti-Vlaam sche zijde, hier of buiten het land zel nog tijdens den oorlog geuit, die recht vaardige en wettige maatregelen en dii nationale rechten op het aanstaande vre de^kongres zullen erkend en gewaar borgd worden. Wij eischen verder dat de beàtuurlijk scheiuing, waarmee een begin werd ge maakt met de splitsing van het ministe rie van Kunstcn on Wetenschappen, zoi snel mogelijk in haar geheel worde door gedreven door de splitsing van aile mi nisterion en besturen. Wa'. het gvwold der wapenen over he lot van on;, crland zal beslissen, kun non \":i 'i•ipn) noch voorspellen maar wij verzetten ons beslist tegen he drijven der impcrialr-ten uit Le Havrte die vreemd grondgebied, waaronder on zijdig en onafhankelijk land, zooals Ne derlaatd en Euxernburg, willen annexee ren. Maar wat de nationale reschten van he Vlaamsche volk betreft, kunnen en moe ten wij klaar eu duidelijk onze eischei te kennen geven, te meer daar wij d< vervulling daarvan van beide oorlogsvoe rende partijen, -volgens de uitgesprokei beloften, mogen v'erwachten. Daarom ei schen wij, dat bij de internationale rege lins: van de politieke verhoudingen de: Europeesche staten in het aanstaand< vredesverdrag zouden vastgelegd en ge waarborgd worden : al de maatregelen die moetien leiden tôt de volledige ont plooiing in eigen taal van onze Vlaam 5che nationaliteit. Wïj mogen niet langer gedoogeu da de Belgische Staat, met aile machtmid delen waarover een Staat beschikt, het e: op tofelegt het Vlaamsche volk van zijtif moeder'.aal te berooveu en het te verfran-schen. En daar ambtelijke invloedrijk< krîngen in Le Havre voortdurend drei gen na den oorlog het Vlaamsche volk t< willen vernietigen, moeten wij vaste ze kerhe-id en sterke waarborgen ei chen te-s;en dezen misdadigen toeleg op onze Vlaamsche nationaliteit beraamd. Bewust van den vaderlandschen plichi die op ons rust, op te komen voor hel recht van Vlaanderen, onze moeder, eischen de Vlamingen, vergaderd ir Vlaamsch'en nationalen Landdag te Brus-sel, den 4 Februari 1917, aile waarborgen die aan Vlaanderen zijne volledige nationale ontwikkeling en welvaart ir zijn eigen taal en naar zijn eigen wezer verzekeren ; Benoemen in hun schoot den "Raad var Vlaanderen en gelasten hem als maatregelen van ontniddiellijke toepassing : dit manifest te verspreiden onder hei Vlaamsche volk ; de Vlaamsche; eischen ter kennis t< brengen van de neutrale en oorlogvod-rende machten ; de noodige stappen aan te wenden, or-dat op de aanstaande vredeskonferenti< de Ver tegen woordigers van het Vlaam-slche volk gehoor vinden en de rechter van het Vlaamsche volk erkend worden In çendracht machtier, worde Vlaanderen groot, met de hulpte Gods. Namens den Vlaamsehen Nationalen Landdag: De Raad van Vlaanderen. 4 Februari 1#17. VVeerom eene Vlaamsche Da ?d Eere den durvers Wij lezen in de « Gazet van Brusse.l » : Op Zondag 4 Februari werd te Brussel : 'n plechtige nationale Vlaamsche Landdag geehouden, waaraan 250 vooraan-staande Vlamingen van aile gezindhedei: > en richtingen deelnamen. Hoewel de huidige werkkracht,te oor-deelen naar de nieuwe reusachtige, voor-bereidingen van beide oorlogvoerende t partijen, ongetwijfeld nog in gewek: gaat toenemen, besloot de vergadering, na eene zeer grondige bespreking, eer manifest de wereld in te zenden met het oog op de toekom tige vredeikonferen-tie. Het stuk wijst in hoofdzaak op de stelselmatige; verdrukking van het VI. volk en is een krachtige eisch vooi rechtsherstel en stellige waarborgen, die aan Vlaanderen zijne volledige nationale ontwikkeling in zijn taal verzekeren moeten. Onder de benaming van Raad van Vlaanderen werd cen organisme ge-vormd, dat aile vraagstukken van înaat-schappehjken, politieken en ekonomi-schen aard, betrekking hebbende op de toekomst van het Vlaamsche volk, zal onderzoeken en oplossen. Volkomen eensgezind eu vertrouwend in de toekomst, ging de vergadering in laaiende geestdrift uiteen onder den kree.t : « Levé Vlaanderland ! » Is onvoorwaardelîjk Loyalisme ware Vaderlandsîiefde ? Een les der Geschiedenis. De Uitsraak van het Nageslacht. In deze tijden wordt de vraag-, die wij boven stellen, door de besten onder aile menschen, levend onder aile volkeren, \<5dr hun g-eweten onderzocht. Daar, in dat « waarlijk heilige » wordt gewikt en g-ewogen, worden de eigen belangen on-verbiddelijk op zij gescho\en, worden aile persoonlijke berekeningen vei-wijderd, klimt men tôt hooger op, tôt eeuwige \ragen van redelijkheid en recht, — en houdt men rechtspraak. De oordeeling, — als men moed heeft oni' naar de klare uitspraak van zijn geweten te leven, — wordt levensrichting. Zij duidt doel en weg aan. De moedigen bewandelen hem, — wat ook hun tijdgenooten zeggen ! — en gaan recht op het verkende doel af, zich bewust als ze zijn, dat ze, door zoo te handelen heel hun plicht doen, — slechts hun plicht doen!.. Wij, Vlamingen, hebben in onze historié een prachtig voorbeeld, waarnaar we, in deze dagen van harden strijd, schou-wen mogen ; — schouwen moeten ! In de XlVe eeuw was het graafschap Vlaanderen een leen van den Franschen koning. De graaf van Vlaanderen, wat men ook zegge, was naar de zeden en de leering van die tijden, de wettige heer van Vlaanderen en de verpersoonlijking van het hoogste wereldlijke gezag. Niemand, over geheel Vlaanderen, was 1 er die hem dat betwisttç, Maar, toen bij het ontstaan van dei ocrlog tusschen Engeland en Frankrijk onder de koningen Edward III en Filip van Valois, de graaf van Vlaanderen, — naar zijn le-aamansplicht, — de parti koos van zijn leenheer, Filips van Valois weigerde Vlaanderen. zijn wettigen hee te \olgen op raad van Jacob van Arte velde. Deze Gentenaar, wiens standbeeld al '> oorbeeld van ondernemingsgeest ei kLaarziende vaderlandsliefde door de Bel gische Regeering werd opgericht to stichting van de levende en de komena geslachten, wee,s heel alleênop het belanj van het volk. Het hoogste staatsbelans was ianger niet het belang van de regee îing en den wettigen heer, — het wer< het volksbelang. Jacob van Artevelde trachtte den graaf Lodewijk van Nevers, over te halen on zijne gedachten te deeleiî, spaarde geen raadgevingen, verzocht en vermaande.. De heer \aji toen, evenals de heeren vai heden, had harde ooren. Hij luisterd< niet. Integendeel. Hij zon er op van Arte vejde te dooden... precies als er nu gefe zeld wordt over den dood van zekere fia minganten... opdat eens iemand naar her de niisdadige hand zou uitsteken en plaat.' nemen nevens een Geeraert Denijs en eer Balihazar Gérard. Toen dat middel mis-lukte, werd de geestelijke hulp ingeroe pen en het opstandige Gent werd gestraf met het interdikt. De Gentenaars droeger de straf in het hee.rlijk bewustzijn var haar om'erdiend zijn. Zij bleven hunnen aanvoerder getronw Het nageslacht heeft aan dien man, di< loyalisme, als het van één kant kwam, ah een oraciing verwierp, den naam gegever van dern wijzen man van Gent en bij he uitspreken van zijn heerlijken naam voelt men als een heilige huivering. Hi was de inan van den moed, van de kracht van de schoone Daad. Wij, Vlamingen, hebben geene keuze Wij moeten hem gelijken... of we gaar dood. Door dat woord te schrijven, hebben wij antwoord gegeven op de door on; gestelde vraag. George P. M. Roose. ■1..Y-r-^==^Trr-^.T-==^^ :—■T-V- ^ ^ n "■ BtSCHUIT MET iflUlSJES ECHT GEBEURDI — In dea Londene: « Times » verscheen den 13n Januari 1.1. eei artikel getiteld a Indrukken van een Hollande: ait Duitschland » met de melding dat gezege stuk uit n De Telegraaf » van Amsterdam wai overgedrukt, natuurlijk om aan het ding -dat Duitschland voorstelde als huilende va: honger — een schijn van waarheid te geven Maar, o wee ! het artikel in kwestie verscheet eerst 2 dagen daanui in den a Telegraaf ». Eet bestoken spelletje dus : afgesproken was he( blijkbaar, tusschen de twee — laat ons maa: zeggen « Engelsche » — bladen, — dat a Tele graaf» het ingegeven stuk zou drukken oj last van den a Times » om dezen de gewensch te gelegenheid te geven om « stemming » t< maken in Ivonden. Door een ongehoord ver zuim, bleef 't Amsterdamsche blad echter it gebreke, en... te Londen n liep men er in». Di « Telegraaf » om zijn spitsbroeder er wee: « uit » te helpen, drukte nu gauw-gauw het ar tikel — den 15n — met 't natuurlijk gevolg dat de zaak nu maar pas voor 'n goei helde werd... 'n Kostelijk staaltje van mislukt pers-spitsvondigheid. De a pree » vaji den « Te legraaf » zal er niet door stijgen !

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.