Ons Vaderland Belgisch dagblad verschi nende aile dagen der week voor «. ... 6 tr. s» RECHT DOQ&%VRIJ EN VRANK : i baeckelandt „ a. tempere » » » . » 6 » ... 12 fr. 50 VOOR GOD EN VOLK. F.N LAND Opstei en Eieheer : Huurdochterstraat, S, u>e!at > > » » 12 * ■■■ 24 fr* ■ * DE JUNIER'S VAN VLAANDEREN (Vervolg) Gij kunt de schilderijen koopen van jonge kunstenaars en vervreemdt ze daardoor van de liefde tôt Vlaanderen. Gij huurt de loges inde schouwburgen en beschikt o^er het al-of-niet slagen van beginnende toonkunste-naars, ' die wenschen een eerste werk te laten opvoeren. Gij zit overal in de raden van bestuur cîer teekenscholen, derathenea, der middelbare scholen, der weezenhuizen, der godshuizen, in de beaturen vaA inrichlingen van sociale voorzorg, in boerenbond en werkmanskring. De kloosters met hunne inrichtingen en scholen, de College's zijn ingeschreven als uw e'igendom. Gij benoemt de geneesheeren in open" bare inrichtingen en schuift de Flaminganten van kant. Gij heerscht in de rechtbanken en de tuchtraden der balie en knakt de jonge Vlaamachgennde advokaten, indien ze u hun taalgevoel niet verkoopen.Gij punt geene betrekkingen aan Vlàamschgezinde ingénieurs, indien deze vlaamschgezind wenschen te blijven. Gii kunt, durft ailes. Gij bebî middelen, tijd, invioed en zeer dikwijls al de gaven Gods, Tcrstand en talent, onbuigbare wils-bracht, onyerdroten werkzaamheid. Gij zijt zeer weinig-talrijk, Franskiljohs-Junkers, maar uw geld is almachtig.' Gij zijt de macht, eilaas, de macht der Juisternissen voor Vlaanderens zedelijk ivezen en eigen aard. Het geld dat gij soms kwistig rondsirooit —> want er zijn onder u edelmoedige philan-hropen— steekt dood, kweektgeen leven. Metsombere onmac! t in mijn gemoedheb k vaak uw handelingen aangestaard. De zee van Vlaanderens edele, schoone verlan-gens liep zich stuk tegen de rots van uwen vergulden onwil. Ge ziit nog dezelfde als de Leliaeits die met Filips den Schoone te Kortrijk streden, die met den graaf Artevelde's gezag onder-mijnden en den tweeden Artevelde, met Vlaanderens volksrecht en vrijheid, te West-Rozebeke bekampten. Uwe Toorouders bleven veilig en gerust, toen de helden van den Boerenkrijg voor altaar en haardstede vochten. Ge zijt de eeuwige verraders van de ziel van uw volk. Bij u vergeleken zijn de door u zoo gesmade activisten no? zeer onschuldig. Uwe kinderen leeren Cathecismes, alleen in het Fransch, hadden voor den oorlog Duitsche gouvernantes, nu wellicht Engel-sche of Amerikaansche, maar moeten bij den stalknecht of de keukenmeid het hoop-je Vlaamsche woorden en vloeken vergaren, waarmede zij later hunne pachters en vuil-meiden zullen bejegenen. Voor u moeien aile scholen Fransch blijven, a! Iijdt daardoor de ontwikkeling van tienduizenden anderen.Voor u moet gansch Vlaanderen tweetalig blijven, al staat de tweetaiigheid met vermuilezeling gelijk : Gij vreest de gerneenschapsliefde en zijt onmaatschnppelijke zelfzuchtigaards, on-machtig u zelf te geven, uw woord naast uw aalmo,cs te schenken, uwe ziel uit te storten in de ziel van uw volk. Wij. Vlamingen, vragen en waarschuwen u : Junkers van Vlaandçren ont-jonfaert u.... liefst vrijwillig Men spreekt in de geîchiedenis met lof pver de Fransche edellieden, die in een bekenden Augustusnacht, als leden van de Constituante in 1789, vrijwillig van al hunne oude voorrechten afzagen. Eilaas, ook dan was het le laat ! De Jacqurie woedde reeds in Frankrijks departementen. Ziet gij van uwe taalrechten af, Franskil-jonsche Junkers, eer het te laat is ! Wij vragen u niet, dat gij het plat zoudt spreken, dat platte dat gij, met redens, afschuwelijk en uwer onwaardig vindt. Spreekt mooi, beschaafd uw eigen Neder-landsch. Uwe schuld immers is het, dat ons volk zoo ruw en onbeschaafd spreekt. Van u moest het die beschaving leeren. Gij verzuimdet uwe taak. Wij vragen u niet, dat gij zoudt verzaken de meesterwerken derFransche letterkunde, waarroor wij geenszins Vlaanderen's deuren sluitenwillen, maar dat gij dt Nederlandsche letterkunde, als uwe eigen, eerst en vooral zoudt steunen. Gij kunt ons Vlaamsche volk verheffen, opbeuren, één-maken. Doet het, totwelzijn van ons vaderland, tôt eendracht onder de sianden, tôt geestelijke, zedelijke eenheid in Vlaanderen. Menigmaal reeds verhieven Vlamingen hunne stem in d!en zin : E. H. Claeys, Prof. De Ceuleneer, E. P. Rutten, Van Cauwelaert. 't Was ailes vergeefsch. De kwaal werd uitgebrtider. Franschgezinde Junkers. komt tôt het Vlaamsche volk. Het heeft u noodig en u ook kan het dienst bewijzen : het kan u ter echte grootheid dragen. Laat het, om Gods en uwentwille niet over aan opruiers, halve of heele Bolsjewisten, die het door u in zijn taal misleiden.. Wij, Vlaamschgezinde mannen en jonge-Iingen, erkennèn dat ge machtig zijt, maar leggen ons bij die macht niet neder, omdat wij dat voor ons geweten niet verantwoôr-den kunnen.* Wij zullen strijden, totdat wij zegevieren of vallen ! Hard, langdurig, wisselvalli-g en pijnlijk zal de slag zyn. Zijn u'tslag kunnen wij niet voorzien. Eene zaak zijn wij welbewust: dat ■ aan onze zijde'het Recht is. — Waar wij staan, staan wij omdat wij niet anders kunnen, noch mogen. In bladen, redevoeringen, jubelliederen, wordt thans alom de overwinning gevierd van het Recht boven de Macht. Wanneer kunnen wij dit in Vlaanderen ? Wanneer buigen de machtigen neder voor het recht van 't Viaamsche volk? Dan zal er vreugde stroomen in ons bloed, dan alleen is het feest van zegepraal én bevrij-ding volledig', dan is de ware vrede door Recht en Eendracht veroverd ! Hlodwig. Gzeroin bsschuldigt Ludendorf Graaf Czernin, gewezen minister van buitenlandsche zaken van het oud Oosten-rijk-Hongarie verklaart dat Oostenrijk nooit geene vredesvoorstelling van de Entente heeft ontvangen en hem er nooit werden gedaan, daar hij er nooit zou aangedacht heUjen eenen afzonderjijken vrede te sluiten zonaer Duitschland. Zekerlijk heeft men voordeeiige g-Iegen-heden laten voorbijgaan om eenen goeden vrede te sluiten maar de schuld is altijd gelegen geweest aan de Duitsche militaire partij die Ludendorf volledig be-heeischte.Ludendorf, die een onhandelbare, brutale kerel is, heeft van eene macht gebruik gemaakt zooals hij (Czernin) tôt hiertoe nog geen in de geschiedenis gekend heeft. Hij was de meester van geheel de binnen-landsche, buitenlandsche en militaire poli-tiek van de twee' keizerrijken. Hij wilde de volledige zegepraal. Bij het begin van 1917, liet de keizer van Oostenrijk aan Duitschland weien dat zijn land geheel uitgeput was en hij vôôr den Zomer de wapens wilde neerleggen. Men antwoordde den keizer van Oostenr rijk dat de duikbootoorlog zekerlijk de Entente binnen eenige weken geheel ten onder zou brengen ; de Duitsche staf en Duilschland hadden het grootste vertrouwen in het sukses van den duikbootoorlog, gewild en bevolen door Ludendorf. Na het traktaat van Brest-Litowsk waar-van de voorwaarden door Ludendorf werden gedikteerd, bevonden zich de vooruit-zichten van den vrede meer verwijderd dan ooit. Ludendorf heeft dan gezegd in for-meele termen, dat indien de Russen deze voorstellen niet aannamen, hij naar F'etro-grad zou oprukken en indien Oostenrijk niet aan het Duitschverbond getrouw bleef, hij naar Weenen zou oprukken. Ludendorf dierf beweren dat de duikbootoorlog niet was aangewend om Engeland uit te hongerei, maar om Amerika le fcelet-ten ammunitie en tfoepen naar Europa te zenden. Doch als hij deze wensch uitdrukte, was er reeds meer dan één miljoen Amerikaansche soldaten op het vasteland. Het is de politiek van de Pruisischq miii-tairen besluit Czernin, die de oorzaak is van geheel de ramp der Middenrijken. Maarschalk Foch te Luik Havas en Reuter melden op 26 Dec. uit Luik : Maarschalk Foch is hier hedenoch-tend aangekomen. Hij heeft ontbeten bij den gouverneur der provincie, waarna hij onmiddellijk de stad heeft verlaten. M. WILSON TE LONDEN Geweldige geestdrift der bevolking. Uit Londen, op 26 Decembcr : Zooals verwachtwaç, is heden aan président Wilson en zijn vrouw een ongelboflijk geestdriftige ontvangst te beurt gevallen. Het weder was typisch Londensch : frisch, droog en koud, met een lichtblauwen nevel, waar doorheen de zoon scheen. De geheele week, van Charing Cross-station langs de Naordelij-:e zijde van Tra-falgar Square, Pall Mail, James Street, Piccadilly, Hydepark Corner, door het Green Park, langs Constitution-Hall naar Buckingham Palace, w. s weelderigïversierd, voornamelijk met Amerikaansche en Engel-sche vlaggen, met talrijké lauwerkrsnsen, aan gèweldig hooge vlaggenmasten opge-hangen. Het was een ongewoon bekoorlijk schouwspel. Langs den 2 mijlen langen weg stond een geweldige men^chenmenigte samehçepakt, die daar reeds eenige uren vôôr Wilson's aankomst stond. Op Haymarket, aan den kant van Pall Mail, stond het zoo vol, dat het leek alsof er geen muis meer had kunnen plaats vinden, maar het dichtst was de menigte opeen gestuwd voor Buckir.gham Palace en op Trafalgar Square, waar de menschen, 'waarvan velen met Amerikaan^ sche vlaggétjes gewapend waren, in honder-den rijen achtel de soldaten en politieagen-ten stonden. Soldaten waren tôt boven op de standbeelden en op de boomen achter de menschenniassa geklommen. Amerikaansche soldaten en matrozen droegen er het hunne toe bij om aan het schouwspel kleur e'h leven bij te zetten. Men zag een ontzaglijk groote vracht-auto, vol gestuwd met gillende Amerikaansche soldaten, door het dolle heen van vreugde. De muziekkorpsen, hier en daar verspreid, speelden populaire Amerikaansche en Engelsche deuntjes. Terwijl de menigte geduldig het uur van aankomst afwachtte, manœuvreerden vele vliegmachi-nes boven en rond Trafalgar Square. Even na twee ,uren begonnep de zoet-klinkende klokken van de St. Martin kerk te luiden, bijna een half uur lang, en in dien tijd reden de koning en de koningin voorbij op hun hun weg naar de statie, levendig toegejuicht door de menigte. Kanonvuur in de vlerte verkondigde om halfdrie de aankomst van président Wilson aan het Charing Cro^s-station. De kerk-klokken biïnbamden en toen viel er een doodsche stilte over de menigte. Maar al spoedig kwamen de klanken van een ontzaglijk gejuich uit de richtmg van het station aanrollen. ledereen rekte den hais. Nog eenige oogenblikken en daarop daverde een donderend gejuich over Trafalgar Square, weerkaatst door de huizen in 't rond. Boven de hoofdenzee bewogen wild de vlaggetjes, hoeden, mutsen, zakdoeken, wandelstok-ken, wuivende handen. terwijl de door de lijfgarde begeleide stoet, van hofrijtuigen met den koning en de koningin. Président Wilson en zijn vrouw eh zijn gevolg voorbij-reden.Wilson's aantrekkelij'^e glimlach miste ook nu zijn uitwerking niet, maar degenen die in staat waren de inzittenden ?oed te zien, stelden er vooral belang in, datWilson onophoudelijk links en rechts groette en te-gelijkertijd in een druk gesprek was gewik-keld met den koning. Het was duidelijk te merken, dat de grôotsche ontvangst Wilson ten zeerste trof en geed deed. Ook voor Buckingham Palace juichte de ontzaglijke menigte als krankzinnig Wilson toe, en het hield niet op alvorens de président en zijn vrouw op het balkon waren verschenen. Toen werd het gejuich ook volstrekt oorverdoovend. Nog lang daarna bleef de menigte voor het paleis staan, en ten slotte ging zij rustig uiteen, tevreden dat zij den populairen président een bewijs van haar genegenheid had kunnen geven. * * * De reis van Chaumont, waar de, président in het Amerikaansche hoofdkwartier het Kerstfeest met zijn troepen gevierd had, was zonder incidenten. Vier Fransche kruisers geleidden den président naar het Nauw van Kales, waarzes Britsche kruisers ' hunne taak overnamen en hem naar Dover brachten. Hier werd Wilson ontvangen door den hertog van Connaught en ge-zant Davis. Op het station, dat versierd was, las de burgemeester van Dover een verwelkomingsrede voor. De président ant woordde hier het volgende op : Gij hïbt mij en dengenen, die mij verge zellen, voorzeker een zeer hartelijke ei vriendelijke ontvangst beieid. Zelfs de zei scheen ons dezen morgen gbedgezind t. zijn en bezorgde ons een heel aangenami reis, zoodat het volkomen overeenkwan met de zeer aangename verwachlingen, di< wij omtrent onze aankomst in Ençelanc kôesterden. Wij hebben ernstige tijden doorgemaak en daarom kunnen wij elkander in eei nieuw licht bezien als makkers en bondge nooten, want niets brengt zoozeer tôt elkaa als gemeenschappelijk begrijpen en een ge> meenschappelijk d'oel. ' Ik geloof, dat wij ondanks a! het vreese' lijk lijden en de offers van den oorlo?, een! beseffen, waarom zij niet vergeefs waren niet alleen om de veiligheid, welke zij d< wereld veschaften tegen onrechtvaardigf aanrandingen, maar ook om de verstandhou ding, die geschapen is tusschen de grootf naties, die onder voortdurende hooghoudins van recht en rechtvaardigheid behoorden t« handelen. Daarom bevind ik mij hier met gevoelei)! van bijzonderedankbaarheid. Hetverschaf mij een gclegenheicknijn geest te meten me de geesten van hen, die met dezelfde be> doelirfgen het beste doen wat zij kunnen er wat gedaan kan worden ten behoeve van d< eindafrekening in den grooten slrijd. Il dank u hartelij i voor uw vriendelijkheid er breng u namens mijn landgenooten een hartelij ken groet over. De président en zijn gezelschap stapter toen in den trein en vertrokken naar Charins Cross-station te Londen. Het welkom van den Engelscher koning Reuter meldt uit Londen: Aan het gala-banket op Buckinghan Palace ter eere van Wilson,zeide de koning Dit is een historisch oogenblik. Uv\ bezoek S.'uit een historisch tijdperk af, Bijn; 150 jaar geleden begori uw republiek haai onafhankelijk bestaan. Thans voor de eerst< maal is de président der Vereenigde Stater onze gast in Engélalid. Wij verwelkomen u in het land vanwaar uw voorvaderen kwamen en waar de huizen staan van hen, ui wie Washington en Lincoln vooitsproten Wij verweLomen u als iemand, wiens in-zicht, kalmte en waardigheid bij het vervul-lenVanziin plicht wij bewonderd hebben, Wxj zien in u een gelukkige tereeniging var de gaven van den geleerde met die van der staatsman. Gij kwaamt van de rust dei academische studie in den volien stroorr van het moeilijke openbare leven. Uw toe-spraken hebben de wereldvraagstukker behandeld met dat meesterschap, hetweil aan uw groote voorgangers herinnert. Gij "komt als officieel leider en woord voerder van de machtige republiek, die dooi de sterkste banden met ons verbonden is Uw volk spreekt de taal van Shakespeare er Milton; onze litteratuur is de uwe, zooals de uw: ook de onze is ende letterkundigen, in beide landen, I ebben gezamenlijk haai onvergelijkelijke giorie ^ehandhaafd. Voor u van niet minder wàarde dan vooi ons zijn de iaflge herinneringen aan onze ^nationale helden van koning Alfied tôt de dagen van Sidney, Drake Ra eigh, Blakë er Hampden, dagen toen de Engelsche tak ir Noord-Amerika juist haar politiek lever begon. Gij deelt met ons de tradiiies var vrij zelfbestuur, even oud als de Magns Charte. Wij erkennen de nog diepere be-teekenis voor onzen bond van de gezamen lijke idealen, welke onze volkeren kpesteren, Onder dé eerste idealen y welke gij e venais wij hoogschat, is vrijheid en vrede, Bevoorrecht als wij zijn om het voorbeeld te geven van de bénins-len Van volksregeering, steunend op geiijke wetten, valt het thans ook aan ons toe te zorgen, dat deze idealer buiten onze grenzen ten goede van de wereld toegepast worden. Het was de liefde voor de vrijheid, de eerbied voor de wetten, de goede trouw en de heilige rechten van de menschheid, welke u naar de oude wereld brachten om mede te helpen haar van de gevaren te vrijwaren, die haar bedreigden. Gij zijt nu gekomen om te helpen bij den opbouw van nicuwe staten te midden van de ruines, die de,oorlog heeft veroorzaakt, en bij het leggen van de hechte grondvesten voor-een schikking, die duurzaam kan zijn, omdat zij steunt op de instemming van de gemanici-peerde nationaliteiten. / . Gij hebt op wèlsprekende wijze de hoop van het Amerikaansche volk uitgedrukt. Wij hopen, dat er een plan mag worden ont-worpen, dat tôt het einddoel zal voeren, waarvoor gij zooveel hebt gewerkt en waar-door de kans op toekomstige oorlogen zoo mogelijk, zal worden weggenomen en de naties van den ondragelijken last, die de vrees voor oorlog op haar legde, zullen wordtn bevrijd, De Britsche natie wenscht, dat de be-sprekingen welke gij en wij en de groote vrije naties, die met ons zijn verbonden, thans gaan houden, gevoerd mogen worden met onbdatzuchtigheid en rechtsgevoel, en gesteund door de' macht, ciie wij als plech-tigen waarborg kunnen doen gelden. Het Amerikaansche en Engelsche volk zijn wapenbroeders geweest en hun wapens zijn met de overwinning bekroond. Wij danken uit geheèl ons hart uw dappere sol-' daten en matrozen voor hun roemrijk aan-deel in die overwinning evenals wij het Amerikaansche volk danken voor het edele antwoord op den oproep der beschaving en der menschheid. Moge dezelfde broeder-lijke geest onze vereenigde krachtinspanning inspireeren en leiden en de wereld de zege-ningen van een ordehjke vrijheid en duur-zamen vrede verzekeren. U ve^zoekende met mij op de gezondheid van den président te drinken, wenscht ik te ze^gen, met welk genoegen wij mevrouw Wilson in dit land verwelkomen. Ik drink op de gezondheid van den président der V. S., Op die van mevrouw Wilson en op het geiuk en den bloei der groote Amerikaansche natie. , Wilson's Antwoord. In zijn antwoord op de toespraak van den koning zeide Wilson : « Uwe Majesteit ! Ik acht mij ten zeerste vereerd door de vriendelijke woorden welke gij hebt uitge-sproken. De verwelkoming welkç gij mij en mevrouw Wilson hebt doen ten deel vallen, was zoo warm, zoo natuurlijk, kwam zoo blijkbaar recht uit het hart, dat wij meer dan verheugd, dat wij er geroerd, en getroffen door waren. Ik geloof, dat ik deze verwelkoming op de goede wijze opgevat als de belichaming niet alleen van uw eigen edel-moedigen geest tégenover ons persoonlijlc, maar ook als een uiting, namens u zelf en namens de groote natie; welke gij regeert, dat dezelfde gevoelens voor mijn volk, voor het volk der Vereenigde Staten bestaan. Zij belichaamt, voor u en voor mij, de geest van twee groote natien, en wat ik aan kracht en aan gezan bezit, dat bezit ik slechts zoolang ik handel naar den geest en het doel . Van het Amerikaansche volk. Iedere invioed, dien het Amer'ifeaansche -volk heeft op de zaken der wereld, wordt afgemeten door hun sympathie met de wenschen en verlangens van vrije mannen, waar dan ook Amerika heeft de vrijheid lief, en ik geloof, dat het de vrijheid onzelf-zuchtig liefheeft. Ik had het voorrecht, Sire, té confereeren met de leiders uwer eigr n regeering, en met de woordvoerders van de regeeringen van Frankrijk en Italie, en ik acht mij gelukkig, te .kunnen zeggen, dat ik dezelfde opvattingen heb als zij nopens de beteekenis en den omvang van de plich-ten, welke vij te vervullen hebben. Wij hebben groote woorden gebruikt. Datr deden wij allen. VÇ^ij gebruikten de woorden « recht » en « rechtvaardigheid » en tiians moîten die worden toegepast op de bijzondeieovereenkomsten, welke deztn oorlog moeten beeindigen. Wij moeien ze niet alleen begrijpen, maar wij moeien den moed hebben, te- handelen volgens ons begrip van die woorden. Toch, nu ik het woord « moed » gebruikt hebt, komt het mij te binnen, dat er méér, moed toe noodig zou zijn om weerstand te bieden aan den grooten, moreelen springvloed, die thans overal aanzwelt, dan er aan tpe te geven» en aan te gehoorzamen. Er loopt een groote springvloed in de harlen der menschen. De harten der men-sehen hebben nooit te voren in zoo wonder-lijke eenstemming gekiopt.- Nooit te voren zijn de menschen zich zoo krachtig bewust geweest van hun broederschap. Nooil te voren hebben de menschen beseft, hoe weinig verschil er was tusschen recht en rechtvaardigheid op de eene breedtegraad en op de andere, onder de eene souverei- , niteit en onder de andere. f • ! < * Vierde Jaaraana — Nummer 1282 Prils: lO fîentiemen (Avonduilgave) Dinsdag 31 December 1918

Er is geen OCR tekst voor deze krant.