Drukster-Uitgceïstsr 5aia; Maatschappij HET LSCHT bestuarder: P, DE V2SCI1. Lcdeberg-Qcnt . . REDACTSE . . ADMINISTRATIE HOOGPOORT. 29. GENT VOORUIT Orgaan der Belgische W&rktietknpzirtij. — Verschgnem,sfe a/h dagen. A BON N EM ENTSPRIjS BELGIE OrJe snaandcn. . , , . fr. 3.2? Zes rnaandesj fr. 6 50 Esn jaar fr. 12.50 Men abonneert acfe op a!!e postuureels» OEN VREEMDE Dris maanden (dageiijks vsrzonden). ..... fr. 6.75 Bekendmakingen VEBORDENIÎïG betreffend lict brandon dor paarden der burgerlijke bevolking. § 1. Aile paarden toebehoorende aan de burgerlijke bevolkiag van het Etappenge-bied, uitgenomen de paarden jonger zijnde | dan 3 jaren moeten tôt den 7 Oktober 1915 op den rechter achterbil met een brandijzer «E 4» gebrand wordea. § 2. De eigenaars zijn verplicht de hier-op betrek hebbende nadere bevelen uit-; gaande van de Etappenkommandanturen | stipt na te komen. § 3. Ieder paard boven de 3 jaar, die na den 7 Oktober 1915 den bepaalden stempel I niet draagt, wordt verbeurd verklaard zon-der vergoeding. Bovendien zal de gemeen-te, waar zulk een paard aangetroffen wordt, met eene zware geldboete belast worden. § 4. Voor de verkoop en de verwisseling yan paarden is de toelating van de bevoeg-de Etappenkommandantuur vereischt, nu ! zooals voorheen. g 5. De aanvragen voor uitsluiting van de bepaling onder § 1 kunnen uitsluitend voor volbloedpaarden en paarden toebehoorende aan onderdanen van neutrale sta t ten, aan de Etappen-Inspectie gericht wor-i den. Gent, den 24 Augusfrus 1915. Der Etappeninspekteur, Graf van Westarp, Generaileutnant. * * * BIJVOEGSEL TOT YEEORDEîîING betreffend hoogste prijzen van 8 Augustus 1915. (Et. Verordeningsblad bladz. 44). 1. De straftoepassing krijgt het voîgende bijvoegsel : In geval van overschrijding van de hoogste prijzen kan nevens de in verordening : van 8 Augustus 1915 bepaalde straffe eene durende o£ tijdeMjke sluiting van de onder- j neming, alsook de verbeurdverklaring van de daarin bevindende goederen toegepast worden. 2. Buitendien is ieder winkelier verplicht een in duitsahe en vlaamsche taal nauwkeu rig opgemaakte prijsoourant van de ten koep gestelde levensmiddelen voor zijn vitrien uit te hangen, derwijze, dat men het van buiten goed lezen kan. Gent, den 24 Augustus 1915. Der Etappeninspekteur, Graf von Westarp, Generaileutnant. * # # VERORDENING betreffend de aanmelding van gcstorvene liuisdieren. § 1. Ten einde het vervoer van gestorvene groote huisdieren naar de inrichting tôt uitbating van krengen (paard, rund, enz.) in Thourout gevestigd, te voltrekken, moet in geval van sterfte dadplyk de burgemees-ter door den eigenaar verwittigd worden § 2. De burgemeester is op zijne beurt verplicht deze verklaring over te maken zoo spoedig mogelijk aan de naast bijgele-gene militaire post. § 3. Overtreding dezer voorschriften wordt gestraft met geldboete tôt 300 mark of met gevang tôt 3 weken. Gent, den 26 Augustus. Der Etappeninspekteur, Graf von Westarp, Generaileutnant. # t * REliENDMAKING Ik breng ter kennis van de bevolking, dat de goederen geleverd door het Ameri-kaansch Hulpkomiteit niet zullen worden aangeslagen door de Duitsche troepen in het gebied van mijn leger. A. H. Qu., 23 Augustus 1915 Der Oberbefehlshaber Merzog Albreeht von Wiirttemberg CE OORLOG EN DE GODSGELEERDEN III Onze lezers zullen misschien zeggen : I Vriend opsteller, wij hebben onzen buik | al vol van dien godsgeleerden zeever en I deugnieterij. Goed en wel, maar gij moet die lieden I in den grond leeren kennen, om te v/eten I waartoe zij in staat waren en hedendaags [ nog zijn. Zoo leert «Le Bien Public» ons dat, I volgens de godsgeleerden, de bestraf-I fing van den oorlog niet onevenredig zijn mag met de begane fout. A la bonne heure! De godsgeleerde I babbelaars houden er zeker een pegel op I na om te weten hoeveel er misdaan is I van den eenen kant en hoeveel er mag [ gestraft worden met oorlog van de an-I dere zijde. Dat is eenvoudig bespottelijk ! De oorlogen gaan tôt hun uiterste lo-I giek en de wreedheden zijn noch te voor-I zien noch m te toomen. Waarom? Wel eenvoudig omdat het I gevecht zelve de driften opzweept en van I de menschen wilde dieren maakt, zoo-I wel van de eene zijde als van de andere. I Het zien van bloed, het zien vallen der I kameraden, het gedacht aan moeder, I vrouw of kinderen, dat ailes maakt de I meesten der strijders wanhopig, zinne-I loos van smart en woede. In zulke oogenblikken kan er geen I spraak meer zijn van evenredigheid of I onevenredigheid tusschen fout en straf. De godsgeleerden erkennen dat de I overheden betrokken in den oorlog eerst I goed de oorzaken moeten onderzoeken I en zien of deze wel rechtvaardig zijn en | Z1] voegen er de volgende monsterach-I tigheid bij: De onderhoorigen zij si niet §sh<Qutien «an zieh a an dat onderzoefc ovar te levaren; zeiîs wanneer zij aan ds Kohtvaardiïgheid der oorzaak twijfe-Zij zijn vei'GittschuIdigd door hun-'^n piicht van gehoorzaamheid. I t' wUS' keve^ van een prins is gewet- I 'gd, moet zwijgend aanvaard worden, I men moet niet eens onderzoeken of het I gerechtvaai'digd is, gij zijt op voorhand I °mdat gij moet gehoorza- I I Maar aanziët men de massa dan als I ]-,f iri°ep e'lendiçe slaven, die zoo maar I r.',n , nSs te gelooven en te gehoorza-®en hebben. I )hPliat '"an vroeger zoo geweç^t zijn, dat, aan 't hoofd of in de Congo bij de wil-den.Elders gaat dat zoo niet meer. Duitsch-land en Frankrijk hebben hun algemeen stemrecht, de Reichstag of de Kamer en Senaten worden geraadpleegd en de ge-kozenen der massa doen hunne ziens-wijze kennen en brengen in voile vrijheid hunne stemming uit. Met welke denkbeelden zijn de godsgeleerde inkwisiteurs dan toch behebt? En een hedendaagsch blad gelijk «Le Bien Public» maakt zich den tolk van zulke verouderde en barbaarsche gedach-ten. 't Is meer dan treurig! Het klerikaal blad spreekt zich noch-tans zelve tegen in de volgende woor-den : Zich zelven rechten wordt aan den mensch afzonderlijk geweigerd. Waarom, vraagt men zich af, waarom het dan toestaan aan den prins? «Le Bien Public» antwoordt op die vraag die hij zelve stelt, als volgt : Zich zelf te rechten wordt geweigerd aan de bijzonderen, omdat de wraaknemende macht aan den bij-zondere niet behoort voor bijzon-dere belangen. Die macht behoort aan de open-bare macht, die moet handelen voor het gemeenschappelijk welzijn. Tusschen twee souvereine Staten is er geene andere doenwijze moge-lijk, tenzij een internationaal scheidsgerecht. Dus de mensch mag zich zelve niet rechten en dat is maar juist, omdat er tribunalen zijn, met rechters, beschuldi-gers en advokaten die recht kunnen doen. Dat de openbare besturen over meer macht beschikken als zij handelen voor en door de gemeenschap en voor het gemeenschappelijk welzijn, dat is ook be- grijpelijk. Maar «Le Bien Public» wijkt hier ge-heel af van zijne godsgeleerde stelling, volgens deweîke een prins alleen over oorlog en vrede beschikt en de massa niemendalle te zeggen heeft. Hij spreekt zich zelven tegen. * * * In geen enkel geval aanvaarden wij den oorlog zonder meer, hetzij dat hij door een alleenheerscher gelijk den tsar /g^roclagieetci .iiatzii dat -hii jaar-,. lementair besloten en aangegaan wordt. De bijzondere heeft een tribu*aal en zelfs een hooger beroep. Wij willen het-zelfde-voor de naties, namelijk een internationaal tribunaal of scheidsgerecht dat beslist over de geschillen ontstaan tusschen twee of meer landen. «Le Bien Public» zegt dat eene scheidsrechterlijke uitspraak met altijd den oorlog zou vermijden, omdat de natie die in 't ongelijk zou gesteld worden, zulks zich niet altijd zou laten welgeval-len.Daar steekt meer schijn van waarheid in dan werkelijkheid. Voor ons is het onbetwistbaar dat een Internationaal scheidsgerecht over eene zedelijke kracht zou beschikken waar-voor iedereen zou moeten bukken. Dat zedelijk gezag zou vooreerst zij-nen oorsprong vmden in de groote waar-de der mannen die het samenstellen en voor wie iedereen den hoed zou afnemen. Ten tweede, eens dat scheidsgerecht samengesteld, ware het gevaarhjk voor eene natie van zich niet aan zijne uit-spraken te onderwerpen, want de kwaad-wilhge natie zou riskeeren nagenoeg ge-heel alleen te staan als rniskontente. De overgroote meerderheid der volke-ren zouden zich tegen haar keeren en op die natie al hunnen invloed doen wegen opdat zij het breekspel met zou worden van den wereldvrede. En nu dat de demokratie reuzenstap-pen doet, klimt ons vertrouwen meer en meer en zullen de propere godsgeleerde theoriën weldra het oud ijzer gaan vervoegen. Hoe eerder hoe beter. F. H. Het doordringen van Japan De heer Knobel, eôn gewezen neder-landsche consul, die jarenlang te Pékin woonde en de dingsn van nabij kon onderzoeken, komt in Vragea van den Dag eene studie te laten verschijnen over de toestanden in Azië die de algemeene aan-dacht getrokken heeft. Na in breede trekken gewezen te hebben op de reusachtige ontwikkeling die gedurende twintig-dertig jaren vastgesteld is in Japan, op elk gebied, komt Knobel op zijne beurt tôt het op de feiten steu-nend besluit dat Japan, zoowel op politiek als op economisch gebied, ten slotte een gevaarlijke concurrent moet wordea voor aile naties van de Gude Wereld. Knobel bedient zich dan ook van al de door hem gekende feiten om de algemeene aandacht te vestigen op de japaneesche behendige politiek van doordringen in China, die voor allen die er wat van kennen meer en meer te hooren en te zien geeft dat het keizerrijk van de Opkomcnde Zonne er meer en meer op uit is om grof spel te spelen in China — om er zijne schaapjes goed in het droge te brengen terwijl de europeesche landen zich onder-ling z 66 verzwakken in den huidigen oorlog dat zij hoegenaamd niet meer in staat zullen zijn om zich met de £&ken van het Oosten in te laten. Het is voor den schrijver een onbetwistbaar feit dat Japan stre&ft naar de uit-sluiteHjke oppeaioe&s'fcerschap in de Gele Zee en in Oosteiijk Azië... J5n de «over-eenkomst» die hij Ckina heeft weten af te dwingen ziet er alleszins z66 uit dat de Mikado zich in dit land kan beschouwen en bewegen als oppermactrtagen heer en meester ! Men zou zich in Europa leelijk bedrie-gen, roent Kn«kel vwder uit, als men zou denken dat Japan nog zal te bewegen zijn om afstand te doen van de overwegende voorieelen die het dank aan zijae steut-moedigheid, dank aan zijne taaihe-id — en daaik aan de politieke toevallen in deze streken heeft weten te bekomen. Onbetwisbaar staat vast dat China op de helling is gedreven langs waar het onder hte protectoraat van Japan moet glijden en verscheideae groote russische bladan zijn het sedert geruiaaen tijd eens om te bekennen «dat de st»utaioedige Japs er steeds dieper en vaster doordringen, zich sterker en sterker nestelend bij iederen stap dien zij voorwaarts doen.» Schrijver komt dan ook tôt het besluit dat de ste»ds aaiigroeiende reuzenmacht van Japan in China van jaar tet jaar een dreigend gevaar w»rdt voor de europeesche machten die belangen hebben in het He-melsch Rijk Yerder gelde het volgende d*or de betee-kenis der vlucht welke de Jayaansche scheepvaart neamt. Men verzekerde ons dat de Nippon Yusen Kaiska aan het inri«hten is van een regelmatigen stoonBscheepvaartsiféeaflt tusschen Japan en New-York, laopend door het Panamakanaal. Zes groote schepen van de machtige maatschappij, die thans op de oostelijke zeeën varen, zijn reeds aan-<eeduid voor den di^nst làaea deze nieuwe. r lijn, die van groote beteekenis moet ge-noemd worden. # # Bij dit ailes meenen wij ook het volgende te moeten vert-alen, dat uit New York aan den engelschen fîaily Telegrapb wordt ge-seind : Langs officieelen weg wordt hier bekena ge-rnaakt dat de vijf paketbooten der Pacific Mail Steanisliip Company, verkocht zijn aan de Atlantic Transport Company, eene hulpmaatschappij van de engelsche International Mercantile Marine. Er is hier spraak van de vijf zeereuzen Mongolia (13.690 ton), Mandsehuria (13 000 ton), Corea (11.276 ton), Siberia (11.428 ton) en Ciiina (5.600 ton). Men woet nog niet onder welke vlag deze schepen nu zullen gaan varen, maar men veronderstelt dat de twee eerste onder de amerikaansche vlag zullen gebruikt worden voor den transatlantieken dienst. De verkoopende maatschappij heeft verklaard dat zij haren dienst heeft opgege-ven omdat zij de concurrentie tegen de japaneesche stoomvaartmaatschappij niet kan vol houden — wijl de nieuwe wet haar verbied mannen van het geel ras aan boord te nemen. * * $ En ten slotte nog het volgende: De amerikaansche algemeene consul van Yokohama meldde herhaaldelijk dat er eene ongewone bedrijvigheid heerschte op de japaneesche werven voor het bouwen van groote schepen. Zes der werven werken dag en nacht. Op de werf van Nagasaki werkt men te gelijk aan vier schepen van 7.300 ton en aan vier van 3.700 ton. Op de werf van Kobe, die aan dezelfde maatschappij behoort, werkt men aan een schip van 4.800 ton en a^an een ander van 5.300 ton. Op de werf van Kawasaki, niet ver van Kobe gelegen, werkt men met volledige ploeg'en aan vier schepen te gelijk. aan een van 1.700, aan een van 3.000, aan een van 4.000 en aan een van 7.300 ton. De groote ijzerfa-briek van Osaka werkt aan zes schepen van 7.300 ten, aan vijf schepen van 5.000 ton, aat twaalf schepen van 3.200 ton en aan een van 11.000 ton. Men werkt dus aap eene heele vloot van meer dan 40 schepen, waarvan velen bin-nen het jaar zullen varen ! Rond den Oorlog 0® v@rwoesfmg vais Bi8©st®Lifo%iï9k De reporter van een deensch blad, die met een zweedschen confrat-er van de eer-sten in de door de Russen verlaten stad was gedrongen, hangt over de uitgestrekte brandramp een hartroerend tooneel op, waaraan wij een en ander ontleenen: Wij stonden daar weldra voor eene rook-wolk waarvan geen sterveling zich een gedacht kan vormen, en tegen den wind op ontstond er eene hitte voor dewelke wij ons hier en daar moesten op zijde trekken. In de rookwolk zelf werd er eene zee van vuurgensters opgejaagd, die uren en uren ver dreef en zelf3 op groote afstanden nieuwe brandrampen ging verwekken, in de boerderijen waarvan de gebouwen met strooi gedekt waren. Twee houtan bruggen, die voor de stad over de wallen lagen, waren slechts ten halve afgebrand, daar de vloer weldra in het wafcer gezakt was, en met eenig gevaar voor een nat pak konden wij er over gerar ken. Al de bruggen o-ver den Bug stonden in braad. Baïkeu en hasie brokken van den vloer violen brandend in het water, dreven brandtecd veort en wierpen een akelig licht op de miskieieeuwsohe geiouwen met hunne torontycs, die talrijk langs den tegenover-gestelden oever stonden en waarin men nog hier en daar groepen russische s«ldaten zag heen en weer loopen. Uit de dakingen van de eâgenlijke cifcadel stegen op twintig plaatsen hooge vuurko-lemr&en »p, die een akelig zwarten rook a«hter lieten e* gedurig hoorden wij nog niemwe enlçiloffingen, die een nieuwen brancSiaard stiofabten. Als wij edndelijk over den Bug gezet waren en tot in de straten cfor veorstad konden doordringen, vonden wij den heelen weg als besfcr»«id met ailes wat men maar denken kan: papier, kleederen, wapens. levensmiddelen, flesscken, conscrveisdoezen, enz. enz. In het eerste parkje troffen wij eenige duitsche officieren aan, cîie reeds den muil van zevenSten begraven kanonnen van der-tig cenfcimeters ontblo»t hadden. Met die officieren deden wij eene wande-ling door het groot voorraadlnagazijn, dat vaigftpropt z«.t met allerhande leveasmid-dels — die allen bsdorven ware* uit oorzaak der grsete >hoereeMiedeH petrool die er over geg«ten was. Van daar gaan wij naar het groot Hôtel de Paris, maar tien minuten later moeten wij buiten omdat het dak in brand staat, ten gevolge van den regen van vuyrgen-ster3 die er e® aeeraevaifea afia.. " J i In die tien minuten tijd waren wel twin-rig hùizen der I uurt in brand geraakt, en zoo sloegen do viammen van de eene straiat naar de andere over, terwijl esn vreeselijk gekraak van onlploffingen en instortingen1 als uit eene hel scheen op te stijgen. Wij moesten jichteruit, in het midden der straat blijven, achter de gebouwen omgaan}| en als levende wezens troffen wij daar niets' anders meer aan dan huiiende honden en katten dio op de vlucht waren. Van in den hooger gelegen achterhof van een reeds platgebrand hôtel, zagen wij hoe verder hoe meer viammen opslaan, terwijl er niemand was die aan blusschen kon denken, iets wat overigens onmogelijk zou ge-weest zijn, aangezien ailes overal overvloe-dig met petrool, naphte en spiritûs over-goteT was. Achter de woningen om en door de reeds plat gebrande straten sluipend, oplettend voor de op het invallen staande mùren, ge-raakten wij eindelijk in een ander klein park, waar wij den eenigsten inwoner aan-troffen die de stad niet had willen verlaten.Die man was de winkelier Mozes Perles, die ons vertelde dat hij de toelating bekomen h?.d om zijn boedeltje te redden, eenig keukengerief, zijn ouden bijbel, een paar muurlijsten en eene wieg n-aarin een boor-lingje lag en waarbij drie andere kinders ineengehurkt zaten te weenen. Steeds verder rond gaande langt de richting die on3 door den ongelukkig< a!s de ongevaarhikste werd aangewezen, hoorden wij een paar uren lang mots andeM dan verschrikkelijke ontploffingen, verge-zeld van het helsch gekraak der instortingen, waarop steeds nieuwe brandran'--r-n ontstonden, die eene zee van vuur met rook en gensters in de lucht joegen. En te midden van dat onbeschrijfelijk gekraak, vernamen_ wij eenskla-ps de tonen van eene geweldig sehetterende fanfare, van een militair muziek, dat ging aan het hoofd der in de stad dringende troepen ! Op de groote openbare plaats, waar reeds aile gebouwen pîat lagen, maar nog een dikken rook langs den grond joeg, ont-moetten zich do bataillons van do duitsche en de oostenrijksche troepen, die langs ver-schillende kanten in de stad gedrongen waren... In den rook zagen wij niets anders dan schimmen, die-van elkander niet te oa-derscheiden waren, on het is ons onmogelijk om naar verdiènste te beschrijven welke indruk dit spookachtig tooneel op ons maakte. Den volgenden morgend vroeg sloeg men de hand aan het werk, om eene noodbrug over den breeden Bug te leggen, en om elf ure reed de eindelooze stoet van de artillerie er over, om door de nog rookende en brandende stad noordwaarts te snellen. & & Jk U5© bapâf aaïs¥©psi§inp lia OuSis®§iSa8si tijgieiss fesia ©or>l©§ Een Duitsch ekonomist, de heer Calwer, publiceert in de « Wi'rtschaftliche Korres-ppndenz » eene intéressante studie over de kapitaalsvorming in Duitscliland tijdena den oorlog. Daarin zogt hij: Van de twee milliarden mark welke, volgens de onlangs gedane verklaring van den heer Helfferich, Duitschland maandelijks voor zijne oorlogsbehoeften noodig heei't, komt een groot gedeelte onmiddellijk weer in omloop voor de beta-ling van oorlogsle-verancies. Een ander gedeelte wordt besteed voor de soldij van offieieren on soldaten, die het ontvangen geld weer in koopwaar omzetten, d. i. deze sommen bevorderen ai-weer de nijverheid en handel in Duitschland. Al dit geld vloeit naar ondernemin' gen, welke het op hare beurt uitgeven aan salarissen of voor de betaling van ruwe stoffen, Een aanzienlijk gedeelte blijft ech-ter in de handen der nijveraars en hande-laars voor de interesten der in hunne on-dernemingen belegde kapitalen; deze sommen vormen hunne winst en maken dus deel uit van het kapitaal. Dit winstbedrag is tamelijk aanzienlijk voor de oorlogslevenraneies en veel grooter dan voor den uitvoerhandel in normale tijden. De kapitaalsvorming geschiedt dus veel vlugger in oorlogs- dan in vredestijd. Wat aan loonen uitbetaald wordt, wordt niet geheel en al door de dagelijksche be-hoeften verzwolgen, maar vindt voor een belangrijk gedeelte den weg naar de spaar-bank. Dit verklaart dan ook het feit dat de stortingen ter spaarbank niet verminderd, maar integendeel vermeerderd zijn. Het zijn juist de ekonomische afzondering van Duitschland eenerzijds en de oorlogs-leverancies anderzijd3, welke een toestand in het leven geroepen hebben, die eene spoe-dige kapitaalsvorming bevorderen. Men moet ook niet uit het oog verliezen, dat de normale vraag naar kapitaal in Duitsch-la,nd sterk afgenomen heeft door de beper-king der binnenlandsche behoeften, bijv. voor het bouwen, dat anders veel kapitaal noodig heeft. Îfj $ # Jjc $ 5^ ^ Jge % $ 4c ^ ^ 3§e 4c 4e jjs * DEMKT STEEDS AAN HET W3NNEN VAN NÏEUWE LEZERS VOOR HET BLAD « V00RUJT » ït >.ÇBP — Û* 253 t'rijs |)6t nusanei : tooj Beigië 3 centiemen, vooi don Vreemde § cenuamen Teîetoéil j Sîsïîaoîà» M? -

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.