Dnitater-U 5tgecTa*#r um: Maaîschappij H ET L!CHÎ bestunrdcr » P. OC ViSCH. Ledcbcrg-Qcnt . . REDACT1E . ADMINÏSTRATIE HOOGFOORT. 29, GENT Orgaan des* Be/g/sche WQrkliedenparty. — Verschjjnende ah dagen. ABONNEMENTSPRIJS BELGIE Cfic maanden. . . , . fr. 3.2S La ma&sidec » , « , . fr. 6.50 Een jaar. ...... fr. 12.50 Mes abonnecrt zicft op aile pcstbureei» DEN VREEMDE Orie maandc» (d&gslijka versoRtSen}. « , . . . fr. Ô.TS De Huishuurkwestie OE E. WaKSEL faeral zign Vosrasit ©ei de sociaâisian i© zwapte isosstess l EINDELIJK heeft do schrijver het woord Fooruit durven uitsprcken, het is van ziin tongske geraakt. Hij verwijt aan het blad Vooruit, dat h«t voorstelt een verplichtende scheidsraad t« benoemen, welke zou nagaan hoeveel een ge-zin van 1, 2, 3, 4 en meer personen van noode heeft om volledige, gedeeltelijke of geene huishuur te moeten betalen. M. Winsel noemt het voorstel ONZIN-1 NIG. Hij wil er zich zelfs niet mede bezig houden. Het is 't gemakkelijkst ! Een ongeluk komt nooit alleen, ook voor den schrijver niet , want ook in dit geval slaat hij den bal mis. Inderdaad, dat voorstel, dat in eene briefwisseling van Aalst stond en dat de stad Aalst betrof, is WERKELIJKHEID geworden. Daar zijn de twee eigenaarsbonden t'ak-koord met het Hulp- en Voedingscomiteit, en werken samen om : 1. De eigenaars te garantiseeren dat geen misbruik van 't niet betalen gemaakt wordt; 2. Om geene huurders vôôr den Vred»-rechter te brengen, — 't is verre van z« op straat te smijten, — vooraleer met het Comiteit is onderhandeld. Hewel, M. Winsel, wat denkt u van zul-feen warmappel 1 Dat zijn cîe eigenaarsbonden van Aalst die u die < droge » zetten. Ze is wel ver-diend en het bewijst nog cens te meer uwe ortzmnigheid en het gelijk dat F ooruit heeft. Maar het verschil zit hierin: Hier te Gent zijn het de Eigenaarsbonden die de haantjes-vooruit zijn en een waarlijke jàcht i maken op de werklieden om ze op straat te I zetten, en te Aalst zijn het die bonden die I vrede willen. TE GENT WIL MEN OORLOG AAN DE ARMEN ! * # * Na de werkersklas in 't algemeen, F ooruit I ea de socialisten in 't bijzonder aangepakt I to hebben, is het nu de beurt aan 't stads-bestuur en natuurlijk... de schepen der klui-ten.Bij de hierboven genoemde onzinnigheid, I doet M. Winsel er nog andere bj. Inderdaad, de schrijver spreekt weerom I van 't betalen der lasten, water, enz. Moeten wij nog eens de bevolking_ herin-neren hoe do huiseigenaars handelen in zake I belastingen, enz. 1 Van 't oogenblik dat de lasten verzwaren, I verhoogt men de huishuur, en gewoonlijk I înog een bcetje meer dan het bedrag der I lasten. Mît het stadswater was het nog beter. I Maar à propos, van lasten gesproken. Met I sooveel huurders in ont bureel te _ komen, hebben wij verscheidene malen gezien, dat de huurders méér betaalden dan het cijfer dat op het huishuurboekje stond. De werklieden verklaarden ons, dat de eigenaar dit deed om belastingen te ont-duiken. Is dit zoo? Met het stadswater was het nog beter. Door de redenen van elkeen gekend,moest Il de stad hare inkomsten vergrooten. Een der I middelen was het water opslaan. De opslag was nog niet toogepast,_ wan-| neer reeds vele huiseigenaars de huishuur I verhoogden. De opslag ging er zelfs niet door, en... I vele huizen bleven aan hunne verhoogde | huur staan. Overigens, het is een algemeen gekend I feit, dat de huishuren, zelfs van oude ver-I »leten huizen, zonder eene enkele reden in I Vele gévallen te Gent veel verhoogd zijn. Wie is het dus die betaalt, Mijnheer, de I «igenaar of de huurderî Dus is één kernel. M. Winsel verwart ook het stadsbestuur I Oet het blad Fooruit en omgekeerd. En als Vooruit een onderzoek vraagt, is I dat nog geene wet op 't stadhuis, jammer I genoeg, en ware geheel het College in han-I den der socialisten, wij zouden voor de werklieden nog een andere post pakken, *ees daarvan gerust. Dit onderzoek door 7ooruit gevraagd, is ■ geheel wel mogelijk, — niet om de eigenaars | van de lasten te ontslaan, maar om na te I gaa.n wie huishuur kan betalen, ja of neen I sn hoeveel. Daaraan kunnen de eigenaars zelf zeer | T, als zij willen, doch gij, M. Win- I80'! zîjt bezig met dit te Termoeilijken. Spreek ook niet van logiek, a. u. b. ' ooruit is logiek, en voor wat het stads-oestuur aangaat, kan het zelf antwoorden. »oor wat de schepen der kluiten aangaat Vfaagt hem maar wat l:ssen over logiek, ^nt dat maakeert gij totaal. immers, gij spreekt altijd an lasten enz. *n 81! weet zoo goed als wij dat lut de huur-zijn die 't al betalen, ja dat vele eige-acliter dat allés nog een stuiverken winnen, — door verhoogde pacht — en dat is... niet logiek. Wat het onderhoud en verzekeren der huizen aangaat, dat ailes is berekend in het vaststellen der huishuur. Wij passeeren daar dus over. De kwestie der Hypotheken. Welnu, wanneer een v^rkman in de schul-den steekt — moet hij zich van dikts weten te trekken. Ook daarover zouden wij nog een afzon-derlijk artikeltje kunnen schrijven, en niet in 't nadeel der huurders. Over het bestaan van rijke huiseigenaars ©n kleine huismeesterkens heeft Vooruit ai dikwijls geschreven. Helpt mede, M. Winsel, met1 Vooruit tôt het stichten van een lichaam die da harte-looze huiseigenaars, maar ^.-ok d«e plantrek-kers-huuraars treffen, en het is af. Het is nog goed, M. Winsed, dat gij be-kent, dat aile kleine eigenaars niet van een goed liart voorzien zijn. Wij moeten er bijvoegci dat. eon aanzien , lijk aantal een bedorvon hart hebben. De schrijver der brochuur betwist ook dat de eigenaars een akkoord gesloten hebben om aan de arme huurders geen hui~ te ver-huren wanneer zij geen kuishuurboekje 'aeb-ben dat « effen » is. Welnu, wij hebben het geschreven bewjjs — brief — van eenen eigenaar, die het be-kent. Wij hebben het geval S. in Vooruit uiteengezet'. Haspelt dat dus ~teï dien eigenaar, lid van eenen bond, af. Ook moeten wij er bijvoegen, dat meer-maals werklieden bij de Vrederechters moeten klagen hebben dat hunne eigenaars hua geen bewijs gaven, ja hun moeilijkheden aandeden om een ander huis te kunnen be-komen.Meermaals gebeurde vet reeds dat eigenaars hunne huurders deden verhuicen en dat men hen belette een ander huis e be-trekken — neJsf als zij er een gevonden had-den.Wat zegt gij daarvan, M. Winsel t En gij zoudt dan nog willen looehenen dat men het doet. Ook nemen sommige eigenaars de huis-huurboekjes mede, zonder ze berug te ge-ven, aldus het bewijs va-n betaling der huurders medenemende. Is dat ook eerlijk t M. Winsel beklaagt zich ook dat de eigenaarsbonden vijandig aan eliiaar zijn, dat sleohts 1/5 der eigenaars vereenigd is, en zij niet naar hunne vergadering komen en aidus geen akkoord kan gesloten worden. Noten met gaatjes. De feiten bewijzen het verkeerde, en voor wat de organisatiegeest bij uwe collega's betreft, hewel, dat zij een lesjo nemen aan Vooruit. Het' is nog een bewijs hoo beestig uwe aanval is tegen de werklieden en hoe ver-keerd uwe rerachting is voor hen. De brochuurschrijver meent dat de huis-huurkwestie alleen kan opgelost worden door : « De huiseigenaar die ziin harta raad-> pleegt en de huuraar die handelt volgens » zijn geweten. en dit zal beter werk ver-2 richten dan de sluwste advokaat'. » Maar sukkelaar, die uwe brochuur leest zal zeggen dat het in uwe bovenkamer niet heel pluis is. Immers de feiten bewijzen dat die stelling faalt. Gij zelf bekent het. Het mislukken daarvan is een der redenen van het schrijven uwer brochuur, en nu komt' gij af met den goeden wil langs beide kanten als eene oplossing te aanzien. Leert eerst met u zelf logiek zijn en leert er nog veel andere zaken bij, vooraleer gij nog brochuren schfijft. Met de vrederechters alléén, woj-dt het bewezen, dat de huishuurkwestie nog geene oplossing krijgt. Er moct dus tusschen den eigenaar en den huurder een lichaam komen dat betere uit-slagen zou betrachten, dan deze door de vrederechters belcomen. Ook één persoon — de vrederechter alleen — zou in deze tijden over de macht niet mogen beschikken om menschen buiten te zetten. M. Winsel zegt nog dat' het g#-1 der huishuur niet dient om den eigenaar te verrij-ken, doch om taxen, lasten, hypotbeken, brandverzekering, stadswater te betalen, en 't grootste nut' van d'huishuur te beta-len is : .. Werk geven aan de bouwnijvorheic . De werklieden zullen niet weinig lachen met zulken zeever. M. Winsel weet niet wat hij schrijft. Immers hij bekent dat men iemand geen erger verwijt kan toesturen, dan dat' men zijn huishuur niet betaalt, en uat mra liever het noodige zo?' gaan leenen of iets in den Berg van Barmliartigheid stellr.i, om den huismeester niet met leêge handen weg t® zenden. Maar potuil, hoe kunt sij met zulke be kentenis de werklieden zôô uitschelden voor al wat slecht is 1 En wat beteekent hotgeen gij er op laat rolgen? Gij zegt dat het eergevoeJ bij de werklieden verdwenen is ea mea er eene eer in stelt om zijnen huiseigenaar niet te betalen. Ja dat zij die nog gaarne betalen niet durven. Allons dan, gaat eens bij de werklieden zelf en laat hen u vertellen hoe hun al wat er Kan, afgeperst wordfc voor de huishuur. Wij zelf hebben daarvan bewijzen ge-noeg.Gij spreekt ook van grillen der werklieden om niet te moeten betalen. In dezen tijd hebben de menschen niet te grillen, ja de gril van een ellendig leven. Gij moet schaamteloos zijn om te durven schrijven dat de zon- eu maandagen de herbergen krioelen van 't volk. Vraagt het eens : 1) Aan de brouwers met hoeveel het ver-teer verminderd is bij hunne kaianten her-bergiers.Vraag h.'t eens aan de herbergiers, of liever gaat zelfs eens gaan zien. De herbergiers klagen putten in d'aarûs en met recht, over den weinigen verkoop. Dat de herbergiers het goed onthouden, hoe andere burgers ove? hen denken. Eenige honderden herbergiers zouden best doen aan den schrijver der brochuur hem hunnen bilan eens te sturen. Hij zou dan misschien genezen. Wat nu betreft de kineiua's en vertoo-ningen. Rekent eens, M. Winsel, wie nog zijn loon geniet'i Rekent eens hen die nu in oorlogstijd het een en ander werk aange-pakt hebben dat opbrengt. Rekent eens de goede burgerij en r'ijke menschen, telt dit ailes samen en gij zult zien dat het u niet moet rerwonderen dat nog enkele kinema-zalen kunnen spelen. En onthoudt het goed, dan nog vocr halre zalen. De werklieden rijden in voituur ! ! Men ziet niet dat het oorlog is ! ! ! Wij zien ook trie in de voituur rijden en elkeen weet op welke wijze dit geld r>tj-pefkens verdiend wofdt. Maar hoe kunt gr.j het in uwen kop krijgen geheel de wer-lcersstand daarmede te willen bezwadde-ren 11 Ziet gij M. Winsel niet dat 't oorlog is î Welnu gaat eens gaan kijken in de wer-keîsgebuuften, in de huisgezinnen waar ALLES te kort is en gij zult genezen zijn van uwe blindheid. » ♦ Voor wat de huishuurkwestie betreft na den oorlog, antwoorden wij : Verkoopt het vel van den beer niet v66r hij geschoten is. Uwe csjfers aan 't slot van uwe brochuur, bewijzen nogmaals uw eigen ongelijk, en toonen zelfs bij de kleine burgers, dat de uitputting meer en meer nadert. Wij sluiten en de redactie zal wel zelf nog eens M. Winsel in huis pakken. Voor ons heeft die burger aan de Huishuurkwestie kwaad gedaan, en de huurders ver-wijdert van de eigenaars. Zijne brutaliteit, schaamteloosheid en verachting voor den werkersstand, zal door elk rechtschapen mensch — burger of rijke mensch — betreurd worden. Bij de werklieden zal hij verbittering verwekt hebben. Dat M. Winsel de tolk is der gansche burgerij, is niet waar, dàt weten wij. Doch dat hij geschreven heeft wat een deel der groote burgerij en kleine burgerij denken is wèl waar. Welnu het aanwakkeren van den haat, de verachting, het misprijzen der burgerij tegenôver de werklieden is miisdadig in dezen tijd. Ifij werkt mede aan de onmogelijkheid der éénheid in 't land. Hetgeen een aantal kleine en begoede burgers onderling zeggen, heeft M. Winsel op papier gezet, de wereld ingezonden. Welnu, de schrijver en zij welke rond hem staan hebben groot ongelijk. Nog nooit is het beter bewezen geweest dat de kleine burgerij afhankelijk is van de werkende klas en nu meer dan ooit zou aan de toenadering- moeten gewerkt worden van deze beide klassen. M. Winsel gij werkt dat tegen met uwe huishuurkwestie zôô te behandelen, met uwe gai uit te spuwen tegen de werkersklas en de Werkliedenpartij. Doch ondanks u, zelfs zoo noodig tegen u, zullen wij pogen eene oplossing aan de Huishuurkwestie te geven. Zooals de mensrh recht op leven heeft, heeft hij ook recht op woning. Een gevangene heeft zijne woonst. Van-daar zelfs 't spreekwoord : Hij zit in 't droge. Een dier zal men onder den blooten hemel niet laten slapen. In Hoogstraeten geeft men de kclcnis-ten een ondefkomen. Als het ergste wat een huishouden kan overkomen aanziet men geenen thuis hebben, op straat moeten slapen. En om in dezen oorlogstijd de eerlijke gentsche werkersbevolking daarvan te vrij-waren moeten ALLEN die kunnen mede helpen. Die het niet doet, die dàt tegen werkt, zooals gij M. Winsel, kan de verantwoor-delijkheid dragen der gevolgen. A. VERSCHRAEGEN. Jgaamwwi ûe Enplscîis dagbladon en de BorSof Een der grootste londensche uitgevers liet in de iDaily Mail» een artikel verschij-nen oin het publiek bekend te maken dat de engelsche dagbladenpers eene crisis doorspartelt waarvan geene twee op dui-zend der lezers zich eenig gedacht gevormd hebben. Niets is volgens den uitgever zoo »alscl als de bewering «dat de dagbladen met oorlog geld winnen lijk slijk» en dat zal dadelijk bewezen worden door het onloo-' chenbaar feit, dat de dagbladen niet rijk worden met de centen die zij van den lezer ontvangen, maar wel met de sommen die zij ontvangen voor het plaatsen van aan-kondigingen.Nu ils het een even onloochenbaar feit dat de engelsche handelaars zoo goed ais heelemaal opgehouden hebben met het doen plaatsen van annoncen naarmate dat de oorlog langer duurde. De «limes», het groot annoncenblad, dat vôôr het uitbreken van den oorlog, op de laatste dagen der week en den îondag, regelmatig met 25-30 bladzijden verscheen, m?: zich sedert geruimen tijd bepalen tôt 10-15 bladzijden, terwijl /;ijne annoncen steeds kleiner worden en rninder plaats nemen in het blad. Als het dên «Times» zoo gaat, het groot orgaan van de City, het aankonaigingsblad van de groote handetshuizen, van de groote financiers en nijveraars, dan kan men ge-makkelijk veronderstellen hoe het de andere dagbladen gaat, die zooveel minder in-vloed hebben en over zooveel minder kapi-taal kunnen beschikken. De groote dagbladen zijn allen verplicht geweest correspondenten naar het oorlogs-tooneel te zenden en de oningewijden kunnen zich niet voorstellen welke fabelachtige sommen deze moeten uitgeven aan hunne reportage, a-an telefoon en telegraaf, aan ailes wat zij ondernemen. Daarbij komt dat de ovorgroote meerder-heid der handelaars en der nijveraars voor het leger werken en geen belang meer hebben bij het aanbevelen hunnor waren bij middel van aankondigingen of artikels in de dagbladen, zoodat bij veel meer uitga-ven de dagbladen op veel minder ontvang-sten moeten rekenen. Bovendien is het papier voor dagbladen peperduur geworden, wat voor Engeland nog erger wordt als men overweegt dat een «voortdurend» geschil tus»:hen de engelsche en de zweedsche regeering totaal zonder zou kunnen zetten — aange-zien de grootste hoeveelheid gazettenpapier door dat 'and geleverd wordt. 6sv8sf§!ijk Comileit van sntofânii aan de bslioefiige wirteliozen (Eerstc Vervolg} CGNTjKQGL Verscheidene middels van eontrool zijn in praktijk gesteld geweest om de dwalingen te nerstellen en het bedrog te ontdekken. Eene eerste klasseering in aiphabetische orde heeft toegelaten de namen te schrci-pen van de personen die zich tweemaal hadden laten inschrijven onder denzelfden najim maar onder verschillende adressen. Eene tweede klasseering per straat en per huis heeft toegelaten de personen -e ontdekken die het beproefd hadden om tweemaal te gaan teekenen terwijl zij onder twee namen lietzelfde adres opgaven. Het J>este middel van eontrool bestond echter in de vergelijking der certifikaten van werkeloosheid, die door de patruons afgeleverd werden, met de op de fichen aangeteekende verklaringen van de behoef-tige werkeloozen... Verscheidene werkeioo-zen hadden het bedrag van hun gedeeltelijk loon valsch opgegeven, onjuiste adressen opgegeven met valsche namen op de inkomsten van hun gezin verzwegen. Langs een anderen kant heeft de ver-plichting, een certifiicaat voor te leggen, waarin de werktijd gedurende de laatste maanden van juli en juni werd opgegeven, toegelaten onderstand te weigeren aan de luiaaids, bedelaars eu straatloopers van beroep. Niet tevreden met deze eontrool in de bureelen, heeft het (Jomiteit nog een beroep gedaan op toezieners die zich ten huize be-geven en ter plaats onderzoeken. Zondi -deze rechtstreeksche vaststellingen ware het nog onmogelijk geweest zich duidelijk rekening te geven van den graad van werkeloosheid bij de stielmannen en de personen die gebruikt worden in de huis- of de familienijverhedcn. Op dezen oogenblik zijn er 14 zulke toezichters in dienst. Gedurende de maanden van juni en juli werden er 5,612 gevallen onderzocht. ten gevolge waarvan 1,100 aanvragen om onderstand af-gewezen werden. Vtrder zullen deze toezichters zonder onderscheid onderzoek doen over de echt-heid van de verklaringen die aangeteekend zij op alie fichen. Zij zullen bij dit werk per straat en per vrijk han lelen voor de onafhankelijke werklieden, per syndikaat en per ziekenbond handelen voor de ver-eenigde werklieden. Het Comiteit zal daarenboven nog naar andere middels van eontrool zoekei, en ze dadelijk aanwenden. Het heeft reeds eene bijzondere commissie aangesteld die gelast is met het onderzoek omtrent aile klachten. De klachten worden aanvankelijk ocider-zocht door den bureeloverste. Komt hij met den klager niet overeen, dan wordt het ge-' schil verzonden naar de commissie, die een besluit neemt onder voorbehouding van be, roep voor het provinciaa! Comiteit (Artikel 19 van het Regelment). De commissie is samengesteld uit drie leden en voorgezeten door den heer voorzitter. Zij zetelt alla woensdagen om 4 ure. (Vervolg en sîot morgen.) Ssa d» lo«pgravra I Geen honderd schreden van mekaâr, Zoo liggen zij te wachten, 't Geweer in d'hand, do oogen star, En dit sinds velo nachten. De vijanden uit beider land, Van kop tôt teen gewapend, Bedolven in het kleevrig zand, Zich met de blikken rakend. II Geen honderd schreden van mekaâr Klinkt uit vijand'ge kelen, 't Bevel van d'officierenschaar, De moordende bevelen : « Legt aan, mikt goed, geeft vuur, » Laadt spoedig weer uw wapen, » Verkoopt uw leven duur, » Er is oer en roçrn to rapen. » III Geen honderd schreden van mekaâr Wordt dan in stilte geweend, Door d'arme arbeidersschaar, In 't soldatenpak vereênd. En boven het doodend geschut, Brengend alom den rouw, Vliegt hun gedacht naar de schamele h ut, Naar kinderen en vrouw. IV Geen honderd schreden van mekaâi Heeft na den bloed'gen strijd, Elk vijandelijke legerschaar, Zijne dooden aan d'aard gewijd. Geen kleed, geen kist, Een put, wat gras, Voor hem wien men nu ginds vermist, En die zoo dier'oaar was. V Geen honderd schreden van meka'â's Rijst gevloek en gezucht, En geeft de koene werkersschaar Aan hare woede lucht. « Gevloekt ! roept zij, d'huid'ge maatschap-1 [piJ. » Bewerkster aller wês. » Weg met de Volkerenslavernij » En leve de Wereldvrêe ! » D. Vandemoortele. KÛMGŒGMSERVEN Wij hebben met genoegen het belang be-statigd welke onze lezers gesteld hebben in onze recepten tôt het bereiden van kom-kommers en graag voldoen wij aan hunnen komkommerconserven op te geven. Gelijk wij in ons voorgaande schrijven vaststelden, is deze smakelijke groente in Belgie niet genoeg gekend en haar verbruik verdient algemeen te worden gemaakt. In den winter is de komkommcr zoo aange-naam, als in den zomer, want verscho groen-ten zijn zeldzaam en dan kan men de komkommerconserven naar prijs schatten. De groote komkommers bewaart men op de volgende wijze: goed gereinigd, worden zij, in dunne schilletjes gesneden in eenen bokaai, waarin men azijn giet tôt ailes be-dekt is. Men voegt er zout bij, peper in kor-rels en een takje dragon en venkelkruid (fenouil) en stopt goed toe. Ziehier nu de eenvoudigste en meest gebruikt© manier tôt het bewarcn van kleine komkommers, genaafd « Verts do Paris » of « Parijsche groene ». Men legt de komkommers in eenen salade-kom, bestrooit deze met zout en dekt ze met eene telloor en daarop een gewicht, opdat zij goed zouden opeenpakken en met zout doordringen. 's Anderendaags worden zij zorgvuldig met een handdoek gewreven, om ze te ontlasten van zout en zand die eraan ldeven, en in eenen bokaai gelegd. Deze wordt opgevuld met wijn-azijn, waarbij men peper in korrels en eenige takjes dragon en venkelkruid voegt, en, naar goesting, twee laurierblaadjes. De bokaai wordt met een goed stopsel gesloten. De komkommers van het ras Parijsche groene, welke 10 à 15 centimeters lang zijn, kunnen evengoed op hun geheel bewaard worden. In een grooten bokaai gelegd, worden zij met pekel overgoten, welke men bo-reidt met keukenzout in kokend water op ta lossen. Als een ei in de koud geworden pekel bovendrijft, is het een teeken dat deze sterk genoeg is. Men legt ook in den bokaai eenige jeugdige wijngaardbladeren, die de komkommers een bijzonderen smaak bijzet-ten. Deze worden alsdan in schilletjes verbruik t. R. PEEMANS, Staatsvoordrachtgevet il 'aas* — N. 239 Prijs per niimmer : tooi België 3 eontiemen, ?ooi den Vreemde 5 centlemen TeSefoon s Redactie 2.41 - Adsnlmistpatie i£3S45 Zaierîla® 28 OOâST 19io

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.