Dërde jaargang Nr 25 Prijs 6 centiemen Gent 6 Mei 1917 hoofdredactie : vrou wensecret a riaa7 MET MEDEWERKING VAN HET algem. secretariaat EN HET WERK DER volks bibliotheken "de straal,, ALLERLEI Weekblad voor ons Vlaamsche Volk beheer : peperstraat, 17. — «O» — abonnementen : per jaar : fr. 3,25 zes maanden: » 1,60 drij maanden: » 1,00 INHOUD : Christus in de wereldschiedenis. — Weenen. — Aan Maria (Gedicht). — Zielenadel. — De Bisschop. Het Bisschopsambt. — In Rusland. — Lachen is gezond. — Voordrachten en Lessen. — De Verloofden (33e vervolg.) Christus in de wereldgeschiedenis « De toekomende tijden zullen ailes gelijkelijk door de vergetelheid bedekken. » In deze woorden van den « Prediker » (II, 16) wordt de groote en onverbiddelijke wet der menschen uitgedrukt: Ver-zonken en vergeten ! Geen mensch kan zich aan deze wet onttrekken. Ieder, ook zelfs de machtigste, is veroordeeld, om eens te worden vergeten. Een steen, in het water geworpen, brengt de oppervlakte van het water in beweging. Een groote steen wat meer en wat langer dan een kieine. Maar toch, na eenige oogenblik-ken ligt het water stil, alsof er niets gebeurd is. Zoo gaat ook met den mensch. Gedurende zijn leven op aarde brengt hij, voor een grooter of kleiner gedeelte, de oppervlakte van den stroom des tijds in beweging. Voor een korten tijd slechts. Want wat zijn 60, 70 of 80 jaren van een aardsch bestaan in vergelijking met de eeuwigheid ! En als de mensch den weg gegaan is van aile vleesch, verdwe-nen is van de aarde, misschien golft dan de beweging, door hem in den stroom des tijds gemaakt, nog eenigen tijd na, doch weldra is het, alsof hij er niet geweest was. Eigenlijk is het eenige onderscheid dit : bij den eenen mensch duurt het wat langer dan bij den anderen. Maar het slot van allen is : Verzonken en vergeten. Zien wij eens naar Napoléon — om hier een voorbeeld uit vele aan te halen. Duizenden menschen heeft deze man in zijn leven door zijn woord en zijn blik zoo weten te ont-vlammen en te begeesteren, dat zij hun leven in zijn dienst stelden en hun bloed voor hem op het slagveld vergoten. IVan den anderen kant werd hij met een gloeienden haat gehaat door de volkeren, op wier nek hij den voet had ge-zet en die hij in het stof getreden had. — Maar heden ? Na een kieine honderd jaar ? Onverschillig staan de nakomelin-gen van de eenmaal hartstochtelijke vrienden en vijanden van dezen man voor zijn graftombe te Parijs. Niemand denkt er aan, om voor den man, wiens gebeente daar rust, ook maar een vinger te verroeren. Niemand ook valt het in, om hem een vloek in het graf na te slingeren. Men is onver schillig voor hem geworden. Verzonken en vergeten !... Dit lot voorzag Napoléon zelf aan den avond van zijn leven op St. Helena* « Ten slotte worden wij vergeten — zeide hij — en de naam zoowel van een veroveraar als van een keizer blijft slechts het onderwerp voor opstellen op de scholen... Welk een afgrond tusschen mijne diepe ellende en het eeu-wig levend Rijk van Christus, Die bemind, aanbeden, gepre-dikt wordt in de gansche wereld ! » Verzonken en vergeten ! — het is de onverbiddelijke wet der menschheid. Maar ééne uitzondering is èr op deze wet. En dat is Jezus-Christus. Van Hem en van Hem alléén geldt het niet, wat van aile menschen .geldt : Verzonken en vergeten ! Hij werdt nooit vergeten. Met hartstochtelijken haat waren eens de Farizeeën tegen Christus bezield. Negentien eeuwen liggen tusschen den tegenwoordigen tijd en dien tijd. En thans ? Ook heden nog aanschouwen wij denzelfden gloeienden haat tegen Christus als eertijds : haat, die de vuisten balt, haat, die tôt razernij stijgt en 't Kruis, het teeken van den Nazarener omver werpt, waar hij het ziet staan, en het verbant uit rechtszalen en scholen. Van de andere zijde : tegenover den wilden haat van Christus' vijanden staat de brandende, gloeiende liefde van Christus' vrienden : eene liefde tôt in den dood, tôt den marteldood. De tijd, die doodgraver van de liefde, heeft de liefde tôt den Man van Nazareth niet kunnen verminderen zelfs. Wie kan ze tellen, die duizenden, die honderdduizen-den, die thans na negentien eeuwen in vurige liefde Jezus den Nazarener navolgen, met Zijn naam in het hart en op de lippen, vol begeestering een leven van opoffering in Zijnen dienst doorbrengen ? Christus wordt na negentien eeuwen nog gehaat en nog bemind. Hij alleen werd niet vergeten. De tijd effent aile golven, welke de mensch door zijn werken tijdens zijn leven in de zee des tijds heeft gemaakt. Doch bij Christus alléén, is het zoo niet. Van Christus werd eens voorspeld : « Deze is gesteld tôt val en opstanding van velen in Israël en tôt een teeken, dat zal worden tegengesproken. » En deze voorspelli'ng zien wij vervuld in aile opvolgende eeuwen. Ook heden klinkt het nog, gelijk vroeger : « Hij is goed. — Neen, Hij verleidt het volk. » Ook heden nog, gelijk eertijds. laat Jezus van Nazareth niemand meer los, die eenmaal met Hem in aanraking is gekomen. Hij dwingt hem, zich met Hem bezig te hou-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.