I Tweede jaargarig » 22 Pi-ijs 6 centiemen Gent 16 April 1910 hoofdredact1e : algemeen secret aria at oude houtlei, 34. met de medltaverking van het werk der volks bibliot heeken "de straal,, theresianenstraat, 13 ASLLERLEI Weekblad . vccr ors Viasmsehe ¥©Sk beheer : vrouyy ensecret aria at peperstraat, .17. — «O» — abonnementen : per -jaaR : fr. 3,25 zes maanden : » 1,60 drij maanden ! » 1,00 INHOUD: Overwegingen en gevoelens op Goede Vrijdag. — Op zoek naar eene positie. — De uitweridige vereering van God. — Een wijs rechter. ■— Vriendelijkheid en Gedienstigheid. — De ongeu enschte schoonzoon — Noch gemoord, noch gestolen. — De Arend. — Muziek als Medecijn, — De Geheimen van het Woud. (2e vervolg) — Wat eenieder weten mag. — Voordrachten — Sociale Bedrijvigheid Overwegingen en gevoelens op Goede Vrijdag Ten allen tijde o'efent het overdenken van de bittere smarten en den gruwelijken dood Onzes Heeren een heil-zamen invloed op ons gemoed uit, maar nu dat wij zelf gebukt gaan onder het grievendste wee, hebben wij als 't ware een beter besef van het ongehoord lijden en de grenzelooze liefde van onzen duurbaren Verlosser. Komt dan, christenen, op dezen grooten dag van rouw en treurnis en richten wij onze schreden naar het plekje grond, naar Golgotha's kruin, waar weldra het droevigste treurppel gaat eindigen, dat ooit op aarde gespeeld werd. De Godmensch worstelt met den dood. Vliet maar, ô zalig^rtraan, vliet maar in overvloed bij het aanschouwen van dit heilighoofd, die reine weerspiegeling der allerheiligste Drievuldigheid. met puntige doornen omkranst, bevuild, op-gezwollen en onkennelijk als ware het met melaatschheid overdekt; die oogen, voorheen glanzend als helderschitterende diamanten, nu verdoofd en gebroken ; dan die mond, uit welke niets dan honingzo-4e woorden van troost en ve 'giffe-nis vloeiden, smartelijk vertrokken ; die wangen, edele ge-tuigen zijner vriendelijkheid, reeds met de bleeke doodskleur geteekend. Neen, stelpt uwe tranen niet, bij het zicht van die doorboorde en vastgeklonkene handen en voeten, van de purpere geeselstriemen, van dit verschetird en verhakkeld lichaam, die uitgerokkeue en ontvleeschde ledematen, dier vermoorzelde beenderen, want het zijn als zoovele kostbare paarlen van medelijden en berouw. Oh ziet ! Hij laat zijne met bloed overgotene en verglaasde oogen tiog eens rondgaan over 't geschapene, werpt nog een blik van weemoed en afscheid op zijne teergeliefde moeder, zijne paarse lippen trekken krampachtig samen, hij slaakt eenen luiden gil, buigt het hoofd en... sterft. De natuur heeft haar werk volbracht, de hemel is verzoend, het .menschdom vrijgekocht, maar helaas, ten welken prijze ! Hij, de Metster van 'net Heelal, scheidt van deze wereld op een ruw en schandig kruishout als de verachtelrjkste der,. booswichten N '/*> ■ . m En terwijl wij i i «tomme aanbidJing nederknielen aan den voet van het kruis en in den geest dat deerniswekkend tafereel ontwaren, ho jren wij in dev verte, in te'genstrijd met de vreedzame stilte de? terapels, het huiveringwekkend gedomme! d?r kanonnen, ons toeroepende dat ginder de ijselijkste ramp woedt, die zich ooit over Europa ontketende. O bloeddorstige aarde, wanneer toch zal uwen bodem verzadigd zijn ? Qij dronkt weleer het gezegend bloed van onzen godde-lijken Heiland, nu ^iorpt gij met voile teugen dit van duizende levens'ust:ge jongclingen, van onze inniggeliefde zonen, onzer onmisbare vaders en echtgenooten, onzer teerbeminde broeders. Zij zieltogen ginder, ver van ons, misschien ons bij den naam rôepend of snakkende naar eenige verlichting, en toch, de gunst is, ons nog geweigerd hunne laatste oogenblikken te yeizachtçn, van hunne stervende lippen het lispelende vaarwel te ontvangen en hun voor eeuwig de oogen te sluiten. Misschi.n zelf zal hunne laatste rustplaats ons onbekend blijvt n en zullen wij niet eens den troost genieten op hun graf een zinnebeeldig kruis te planten, een rozengaardje door hunne asch gévoed te onderhouden of op hunne dorre beenderen neder te knielen. jMaar roemrijk toch is hun sneven, onsterfelijk hunne namen, al bloedt het hart van bittere scheidenspijn, het trilt tevens van edJe fierheid en ontrukt aan ons beklemd gemoed, eene dankbare bede, opdat de Heer ze in ruil de gloriekroon der hel ien schenke. Dijurbarê gekruisf' jezus, ik smeek u verleen ons den moed en de kracht zôô drir.gend noodig in deze bange tijden, opdat wij naar uw edél voorbeeld ons in stille christene gelatenhcid onderwerpen aan al de beschikkingen van uwe aanbiddelijke Majesteit. Allêrbedrukste Moede.r, koningin der martelaren, door het vlijrnend zwaard d it uw moederhart aoorboorde, wanueer gij op uw maagdeliiken schoot, het ontzield en uitgebloed lichaam van uw gemarteld kind ontving, bid ik u uit al de vurigheid mijner ziel, laat in de diep-ewonde en verseheurde harten van ons zvvaarbeproef i volk, den verkwikkenden balsem der hemelsche vertroosting nederdauwen, en bekom ons van den Allerheiligste een onwankelbare standvastigheid in on_s heilig geloof, opdat wij steeds den raad getrouw wezen die een stervende vlamiug zijnen Snikkenden zoon toestuurde : Bfcvvciar geloof en hoop, mijn kind Met trots en vast gevoel Steeds heeft den Vlaming God bemind ln vrede en krijgsgewoel. Een Dienstmeisje.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.