le Jaai*gang. ZATERDAG 33 JANUARI 1910. No. 109. ABONNlSmjBKXJiiJN. IPer 8 maanden voor Holland f Ô.50 frtmoc m P°®k ïummerej Voor Holland 0 cent foor Bnitenland 7* «ait. DenHaag. Prtaseçracht 69, Telef. Ited. Adm. 7488. BELGISCH DAGBLAD Bestuurders : Dr. TERWAGNE — CH. HERBIET. » Hoofdredacteur : L. DU CASTILLON. y ADVERTENTIEfft Van 1—5 regels f 1.50: elkt regel meer f 0.30 ; Réclamé» 1—6 regels f 2.60; elke regel meer f 0.50. Loudôn : Dixon House Lloyds Avenue E. C. HET KLEED ZONDER NÂAD. In een vorig artikel „Vlaming eu Waal" hier op 11 Januari verschenen, hebben wij betoogd dat Vlamingen en Walen iiit den-zelfden stam zijn gesproten en dat men dus uit onwetendheid of uit kwaadwilligheid zondigt wanneer men in België van twee verschillen.de rassen wil spreken. lemand zal misschien opwerpen, dat, indien wij Vlamingen Vlaamsch spreken, het hierbij komt dat in onze Vlaamsche gewesten zich veèl meer Franken gevestigd hebben dan in het land der Walen. Dit is verkeerd. Aan-gezien Frankische koningen heerschten te Doornik en te Kamerijk, moesten daar ook bij voorkeur vele Franken verblijven. Men vergete ook niet dat het langs de Maas is, dat de Franken zich bijzonderlijk neder-zetten: de Ripuarii rechts en de Salièrs links, dus in de huidige provincien Luik en Namen. Wat meer is, de Condrusii en de Atuatici die tijdens Caesar zich in onze Namensche streken bevonden, waren volgens hem geceltiseerde Germanen, alsook de Ebu-ronen, die het Luiksche bewoonden. Maar deze lâatsten hebben geene afstammelingen, aange'zien zij door Caesar teenemaal ver-deîgd werden, om Sabinus en Cotta te wreken, welke Ambiorix met hunne tien duizend Boldaten uit het romeinsche kamp wist te lokkea, omsingelde en nederhakte. Zonneklaaris het dus: dat de Walen min als wij van cfe Germanen zouden afkomen, daar kan geen spraak van zijn. Wat men met waarheid zeggen kan, is dat zij, dank aan de romaansche taal, meer geweten hebben van de gallo-romeinsche beschaving en zoo, ten minste van aard, eenigszins veranderd zijn, daar wij Vlamingen germaansch van geest niet min als van taal bleven. Maar men ovërdrijve dat niet. Overal werd door de franken de gallo-romeinsche beschaving aangenomen. Het kon niet anaers. Hoe zouden barbaren, die met beschaafden in aanraking komen, niet gretig dezer laatsten aangenamere levenswijze aankleven? Ook waren, na de frankische verovering, onze eerste apostelen gallo-romeinen en brachten zij natuurlijk hunne zienswijze en gebruiken mede. Eligius, Amandus, Gaugerikus, (Goo-rik) hunne gezellen en opvolgers stichtten ontelbare abdijen, die zooveel krachtige middenpunten werden van romeinsche letter-kunde even als van Christelijke zeden en allerlei vooruitgang. Hunne romaansche taal, werd er noodzakelijk benevens de dietsche gesproken. En daarbij komt het, alsook bij onze met Frankrijk gedurige betrekkingen, dat de fransche taal in Vlaanderen nooit teenemaal vreemd is geweest. Kortom, een zeker verschil is ongetwijfeld met den loop der eeuwen tusschen Vlamingen en Walen ontstaan. Maar het is nooit grondig geworden. En nauw zijn daarom altijd hunne weder-zijdsche betrekkingen gebleven; te gédurig was hunne allerhande vermenging. Zij zijn slechts twee varieteiten geworden van het-zelfde ras. Zekerlijk is de verscheidenheid voor ons Vlamingen, in het bijzonder, zeer belang-wekkend. Behouden wij dus aile beide onze eigenaardigheid en, wij Vlamingen, onze moedertaal! Deze kenmerkt ons te glorierijk. Zij geeft te wel ons eigen karakter weer; zij is te innig met al wat wij lief hebben verbon-^ den om niet als onze familietaal te blijven» ja, meer en meer te worden. Maar behouden wij ook, Vlamingen en Walen onze oor-spronkelijke eenheid, die van de Belgen, niet een samengeplakt, maar wel een echt éénstammig volk maakt. Geenerlei Separatismus! Meer dan ooit weze de eenheid ons duurbaar nu dat zij opnieuw gezegeld en ingezalfd is door de stroomen van Vlaamsch en Waalsch samen-gemengd bloed, van Belgisch bloed, die den vaderlandschen bodem sedert anderhalf jaar doordringen en heiligen. In 1830 werd België gedoopt. Nu wordt hëfc gevormd. En gelijk het vormsel den doopeling tôt volmaakten Christen verheft, zoo kan er voortaan niets volmaakter zijn, dan de eene en onverdeeld-bare Belgische nationaliteit. Neen! Geenerlei Separatismus! Het ware verdeelen hetgeen God zelf vereenigd heeft _ Het ware het kleed zonder n aad van het Belgische vaderland scheuren. De eeuwen hebben het tweeklenrig hal£ Viaamscn en liait waaiscn geweven. xrît-zinnig zou het zijn niet min dan heilig schen-dend, huu werk te willen losmaken. Wij, Vlamingen, zouden er niet de laatste en het laatste en minste aan toedragen. Beter nog dan in 1830 blijkt het nu dat Eendracht Macht maakt. Meer dan ooit hebben wij de • eendracht noodig en komt zij overegn met aile rechtschapen gemoederen. Meer dus ook dan ooit moet onze reeds oude vanderlandsleus die van aile Belgen zijn: Eendracht maakt Macht." Kanunnik HEYNS8ENS. DE TOESTAUD Voor de Centralen, die reeds ineeoaden Monténégro verpletterd te hebben en ge neraal Koevess naar SalOmiki te zien op-rukken is de ommekeer der Montepegrij. nen eene dikke streep door de rekening. De Koning van Monténégro bevindt zich te Skoetari inididen zijne troepen om den tegenstand voort te zetten, ter-wijl de koningin en de prinsessen te Boine zijn aangekomen. Dit zijn wel waar-borgen. Daarmede is de zedlelijko indruk op de Balkanvolkeren uitgewiscbt. Servië bereidt zich ook tôt den uiter ston tegenstand. De Servische regeering is op Korfou aangekomen. De geailieerden hebben troepen op My-tilene geland. De sehepen der bondgenooten hebben Dedeagatsj die Porto Lagos beschoten. Alnders geen nieuws op den Balkan. Er zijn teekanen waar te nemen dlat do vijand het defensief zal nemen. In Mesopotamië wasi het Engelsche ont-zettingsleger op 7 mijl van Koet-el-Ama-ra gekoxnen. De Duitsche Keizer vermaakt zich te Sofia om eens g.oed te banketteeren en ijzeren kruiseai uit te dreletn. Aan die Blessarabische grens ia de gxooto slag aan hevigheid toegenomen. Do Oostenrijkers hebben het daar zich lastig en worden heftig aangevallen door russische artillerie en infanterie, die een Ecktor des vijamds veroverden. Vijfmaal hebben de Oostenrijkers storm geloopen oon de verloren stelling te hernemen. Vergeefsche moeite. Aan het Italiaansche front is niets van belang. A'an het Westelijk front kanon-geschut.WassBuees" wrerïe ? In Le Havre, zoo meldt onze correspondent, heerscht die algiemeene meening, dat het offensief met doorbraak in April — Mei zal gebeuren en wat beter is, fcal slagen ; zoodat men met detn ^rede in Octobw, toch de bevrijding Vain België ssaî kunaisn vieron. Laat fi na hopen dat die voorspellingen hewa.irh^i) zvfum y orden NiBOwe TeraBlip iï lut Belittjistem Ot\tslay van den heer Davignon. Onze correspondent in LeHavre seint ons 20 Januari 19.15: De heer Davignon lieeft ontslag genomen als minister van buiten-landsche zaken. Hij ia lid van het ka.binet benoemd. Baron Beyeas, die totnogtoe het intérim van het ministerie van buitenlandschô zaken had waar-genomen, wordt minister van dit département. EenMt k pariijen. Dezelfde correspondent seint nog: Het Staatsblad vanheden bevat de Koninklijke besluiten waarbij graaf Goblet d'Alviella, Hijmans en Vandervelde benoemd worden tôt leden van het kabinet. In zijn verslag aan den koning schrijft baron de Broqueville dat deze nieuwe manifestatie van de eendracht der parcijen zal goed-gekeurd worden door alwie het gezond besef der werkelijkheid be-zit en met een helderen kijk de belangen van het vaderland be-schouwt. Links en Rechts. De Duitsche veriiezen. De onderminister van Oorlog zeide ij het Engelsch parlement, naar aanieiding va: een interpellatie dat het Britsche ministeri van Oorlog de Daitsche veriiezen tôt 3 December schat op een totaal va. 2. 5 3 5. 7 6 8 man, waarvan 5 8 8. 0 8 gesneuveld, 24.080 op andere wijze gestoi ven, 1.566.549 gewond en 356.153 vej mist. Die cijfers zouden we voor de gansche: aardbol en voor al zijlne rijkdommen nie ■op ons geweten wiillen hebben. Kardinaal Mercier en de roos. De Italiaansche bladen die gansche kc lommen aan de reis en de aankomst va den groiOten kardinaal te Rome, weider onder het gejuioh van het volk, vertelle: van een lief incident te Côme. Toen d kardinaal er een oogenblik uit den trei: stapte scheuïde hij zijn mainte!. Een Ital aansohe missiomnaris, die hem vergezeld< met Mgr. Van Roey, verzocht de vrouiv van den statie^overste dit kleedingstuk t herstellen. De danue was gelukkig dit t mogen doen. Wanneer ?ijl den mantel aan den &ai dinaal terugbracht, bood Mgr. Murcier haa een van de rozen vàn den ruiker, die: men hem geschoinken had, aan. „Ik be: te arm, als het gansche Belgische voll sprak Z. E,, om anders mijne dankbaai heid uit te drukke.n. Bewaar deze poo als heo-iinnering." Is dat niet lief? Het hart eener moeder. Eenige maanden geleclen ontvingen wi van Mevrouw Daens, de goede echtgc nOiOte van den op 6 Januari overledei v'olksvertegenwoordig'e'r, een roerenden brieJ Die dame verzocht ons opzoekingen t willen doen om hare eenigen zoon Fraji; dp te §po<ren. Wij liadden „baasken va| de Wiele" als kleine kleuter gekend ej als karabinier' meer dan eens in on huis te Biussel cmtvangen. J5Ik kan ipe gelooven dat Frans dood is", schreef dii mioeder, „iets zegt me dat hij nog leeft'J Langs aile kan ten hebben wij inlichtingej .eeiniîajigd. rkûk hij zijn regiment. Van ov«xctl ktmSn in:';, umuytil^ «mnvv.o: Verdwenen. Ilij verdweem den 23 Oetober 1914 t* Oud-Stuyvekenskerk waar toien verwoe, werd gestreden. En is de jonge Daeni gloî'ierijfc gesneuvel, zoioals Le XX< Siècle van 18 Januari schrijft, in d< korte biographie van den vader, di< een idee vertegenwoiordigde — dan i: het inderd-aad een benijlenswaardig * eincte Adolf en Pefcrus Daen gavên hun stre ven en leven aan het volk, Frans Daen; offerde het op aan het vaderland. Docii zijne moeder, nu weduwe, hoopl nog hem levend terug te zien, hoopt zooals alleen de moeders kunnej hapen. Pater Rutten terug. De wiitte volkspateir Rut'ten, die vei kleed uit Gent vluchtte, orndat de man nen van- Muncheji-GIadbach en andereDuil sche vo'lksvereenigingen-hem niet lieten vei trekken, tenzij onder voorwaanden die hi als patïiot en als eerlijk man niet koj • aanvaarden, is ujt Amerika naar I'rajrk rijk teruggekomen. Hij heeft piaanden en -maanden ' in C,a nada en dn de Vereenigde Sfaten België': zaak bepLeit met de hem eigen groot< welspiekendheid. Hij ook heeft zich ia deze .bange ti den_ gctaond te zijn een man van duri initiatief en moed, die zich niet bekoim meide om de praatjes der menschen, maar ,^cht naar zijin doiel afging: „D-verlossing va,n het Belgisch vaderland. Over landverraders. In eexi vori.g nummeir hebb|3n wij g< wezCn op 'den BielgLschien Judas, ziekeœ Van Bergen, oud qrgie&t te Sint Nikolaas later dooro pirptectiie veirtaleir aan het mi nisLeïde van Jtoloniëa en thans gen^cht a.a, het teptiienijumeau van hoi-x W.cirtlieiimier t BïUsseil1. 0m goed te dcjen zii|eu wie hij n hebben wij bijgevoieM dait hij de mai van |d!e Lelie is, waaraau zijn® vi'ouw imH dewe?kfce! Eien'e daffle ;u|it Dan Ilaag schiriji ons om te vriagen of diiie aanhaling voj o'Ogmeik heeft .,die l;|eive" Lelie verd ici te m,aken of te blezwaiddisren. DiLt is noo onze bedoeihig gewpest, mlevrouiw, ^n d: ksn het ook niet wezien, judst omdat |ete, jonge nijan vol moed, dije liem minstjej zjji pli dit doet ta.an de,n IJzeir, ^ aa;n li hoofd staat. Ala,ar dit is eene fled©n te miqei om d schiuftàge schapen oumeedoogiend te wic|ne en izich piet te laten comptEomitterrien. Het wekt verwatclrjing dat Handverndi.'r in Bel'gië bogen op betïekkinglen met loyc le Belgen. Eiein blad als hfât onze, dat geiej vriendeh kent omdat het Blelgië boivea aile plaatst, heeft voor ' pliciht zijoq laind-nooten lin te liohben, hjet mogie hua aanig< na^am zijn of tevniet. Belgische krijgsgevangenen. In de Figaro schreef de beroemde Pf r^jsche advocaat Henri-Robert een pakkende oproep voor de Belgisobe krygsgevangenei Aan het slot is ontleend: „W\j zijn gee ondankbaren". Aan de Belgen moetdezeke: heid worden gegeveD, dat de Franschen ni< onverschillig zijn voor hun lot. W\j hebbe bj de Martelaarsnatie een schuld van danl baarheid aangegaan, welke wij nooit gehe zullen kunnen betalen. De Franschen blijve steefl» Belcië dankbaar. ^ _ Een onfc&f? uitstekèu'^^ rechtsgeleerdeu, 3 in België gebleven, stuurt ons de volgende ^ mededeeling. ! Naar 't schijnt, verspreiden zekere kamer-g legisten, die zeker nooit een handboek van constitutioneele rechtsgeschiedenis open-sloegen, in Holland het bericht dat het be-sluit-wet, waardoor de jongehngen van 18 j tôt 25 jaar onder de wapens worden geroepen j. onwettelijk is en na den oorlog geen de minste bekrachtiging zal vinden. Door aldus de openbare meening op een dwaalspoor te brengen, vervullen deze onbezonnen rechts-'• geleerden misdadig werk, daar zij rechtstreeks 1 de belangen van 't vaderland bestrijden en hun al te naïeve slachtoffers aan zware straf-1 fen blootstellen. Twee woorden volstaan om hun te ant-1 woorden. Wanneer het Parlement afwezig is en, '' om een of andere reden niet terstond kan v bijeengeroepen worden, eischt niettemin de ^ reden van hooger -staatsbelang dat deze of 3 geene wetgevende maatregel genomen worde. De Regeering heeft dan toch plicht onder eigen verantwoordelijkheid te handelen, 1 mits later aan de Wetgevende Kamers, op 1 hun eerstkomende vergadering, de genomen 1 besluiten ter bekrachtiging voor te leggen. > Indien het Parlement de Regeeringsmaat-i-egelen goedkeurt, verleent het, zooals men ' zegt een „Indemniteits-bill," die aan den buitengewonen maatregel de kracht eener gewbne wet, en zulks met de gewensch-te Terugwerkende "kracht. Deze j rechtspleging is ontstaan in Engeland, den - klassieken bodem van het Parlementair i Regiem, en werd later in aile landen gevolgd. In België zelf heeft men ze reeds Aoegepast 3 namelijk op fiscaal en kolorfîaal gebied. 3 Het spreekt van zelf dat de Kamers, bij i de heropening al de BesluiMYetten en, in 1 't algemeen, al de maatregelen door de Re-3 geering trouwens in overleg met de minder-t heid, onder den druk der omstandigheden 2 en in 't belang der nationale verdediging, zullen bekrachtigen. Men zou hun oneer aan- i doen door zich een oogenblik in te beelden dat zij zich zouden medeplichtigen wilifui • maicen van ënk:ele lataaras, vermexei geno^j om een wet van het land, dat zij weigerden i te verdegigen, te stellen tegenover het belang 1 van dat land zell. De wetgevers van von 3 Bissing zouden die drogredenaars misschien } in 't gelijk stellen; de onze nooit.- Men lierinnere zich daarbij dat, op 4 Au-} gustus, de Kamers eenparig volmacht heb-3 ben verleend aan de Regeering, versterkt • door Ministers van State uit de oppositie om - op aile gebied de noodige maatregelen te 3 nemen in 't belang van het hooger welzijn van 't vaderland. Alsof, om een treffend voorbeeld _ aan te halen, de Minister van Financiën zich zou I moeten onthouden honderdduizenden en millioenen voor de landsverdediging uit te geven, om de soldaten zondel voedsel en - het leger zonder materiëel te laten, onder - voorwendsel dat hij onmogelijk de consti- - tutioneele voorschriften en de wettelijke ; vormen kan naleven. j Wij voegen erbij dat de déserteurs, in t ij d r van Oorlog, door denKtijgs-raad worden gevonnist en dat de plichtige tôt de doodstraf kan ver- - oordeeld worden. 3 Ôverigens worden de nalatige of refrac- - taire opgezocht en aangehouden door de gendarmerie ambtelijk dus zonder. vonnis. Hoe schandelijk en hoe vernederd zal > deze aanhouding na de vrijmakking van ons >• land, niet zijn voor de families dier jonge lieden. ^ . liai I» III II I m I De Paus en Kardinaal Mercier zijn ten voile 't akkooil i '•> Uit Rome wordt gemeld dioor het offi- ^ cieuze telegraafagentschap • van het Va- II titoan, de Corrispondenze, dat 6 Z. H. aan Kattlinaal Mercier izijne vol- doening heeft uitgedrukt aiangaande de L talrijke vleiiende betoogingen die den Primaat van België, sedert zijne aan -' komst in Italië zijn te beurt gevallen. r Het agentsch,ap Infoimazaiie voiegt er bij dat in de samenkomst tusschen j; dien Paua en Kardinaal Mercier beiden t ten voile in overeenstemining waren op I zichtens al de door hun behandelde l* vraagstnkken. '' De Kardinaal heeft aan verschillende personen zijne hooge voldoening. uitge-e di'ukt wegens hetgeen in zijn onidlerhoud II met het Hoofd der Katholieke Kerk is voorgekomen. a De Noorsche socialisteu 8 en België. De Matin bevat een interview met Jacob .Vedres, gemeenteraadslid van Kris-tiania en leider, van h'et orgaan der Noor-sche soicialistische partàj. Ons land, ver- ii klaarde hij, neemit een st*)te onzijdigïieid i. in 'aoht, maar Ue heele wereld weet dat n van cten dag af wa*rop het onweder ^ boven Europa losbarstte, vooral tengevol->t ge van de wijze waarop de oorlog uit-n brak, de sympathieën Tan het Noorsche volk onverdeeld aan de zijde van Fraok-rijk en België zijn geweest. Wij hebben n de aanTanding van België gevoeld als ware; te tegen ons zelf gericht/ Belgische militielichting van 1915. Bericht van de Belgische Legatie uit Den Haag. Er wordt aan de belangstellenden hefs. innerd dat krachtens het besluitwet van 6 November 1915, de in den vreemdie verblijvende Belgen, geboren in 1&90, 1891, 1892, 1893, 1894, 1895 en 1896 geroepen zijn om dëel te niaken van het contingent dier militielichting voor 1Q15. Deze die ontfcr dat opzicht nog niet in regel zijn, moeten zich vôôr den 31 Januari 1916, voorzien van aile stuk-ken betreffendie hunne persoonlijke een-zelvigheid, op de Kanselarij der Legatie aanbiedien, alwaar hun aile noodige op-helderingen zullen verstrekt worden. Ontslagen van deze verplichting zijn aile Belgen die werkelijk doelgemaakt hebben van het leger. De oorlogsvrijwil-ligers 'wiens verbintenis sedert het be-gin der vijandelijkhedien opgezegd is, zijn desonéanks verplicht zich aan ta bieden. De bijzondere aandacht der bela.ngkeb-berid'en wordt ingeroepen op het fo»t dlat de achfcerblijvers zullen gelijk gesfeeld worden met de déserteurs. Walen, Vlamen siechts voornamen« Wij1 lezen in de L e g © r b o d e, : De aniinistier v.an oorlog, M. d© Bprov quevilie, diiê kinehldadig d« volkomienie! eandxacht op ahe gieù>i|sd wil verweajen,-, Ijfet zien, heeft ,ian al die militais ovcar hedien de volgiendle onizeadbiiiief g,©stuuî!d4 Zijne gezaghebhen'dle stem zal iin alliai hiaiten vveergal'm vindien. ^ ,,Do eorvaning, die wij gadurf-jende. deu Oioiiog hebben opgedaian^ hiqsiÊt getoondj hoe gemakkelijk het is, in ons lpger, ioj een geest van ^amftiivvei'lung jejn eencllrachg de praktische moedijkhsd-.'n op te losseinj welke het bestaan van twue landstalen wfliargenoimen van het Vliaamscfle ten i;eîi Waalsch© elamisnt œa en ,ande.r wed-ijyerend ouït de bevcirdiàviiaig van het vv:e'i,-zijn v.an het gemiejnlsc.happielij'k vadex-i!and.„Di:e guiisitige toestand mag nioit 1g locr g;aan. Opdat ef een blijvend vooadice], dieell voor ons diieirhaar België uit voort-vl'oete, wcnseh ik vuiig dat de hiocfdtejn! van aï de graden de belangaijkhc-id van den verkregen uiiitslag bieséffen e,n naarstig pogen hean ,al' zijne vriaobtian te doen af-werpen. _ „De wet op htot giabxuiik van do talea, in het Iteger hoaft gcomdbegjnselen ge-hoaiHdiigd, die ik .aan de 'hoofden veï;-zoek van tijd tôt tijd te fetiiineiien aan hun ondeinhooinigen, en mieer bijzondeirl aan de onlangs benoemde hulp-ond^luu-: tenaa^ts; het betaamt dat de miodedeiel'in-gen idiie de ttroepisn betneffen in de twee tafcn worden gedaaji, en dat de sddaten s'ueeds gehoopd kunnen wcpdaaa in de taal die zij het best verstaan. „De offioiieren iniaetiein tea: haieirte nemen zich met hu;n mannen in hizn ^O'O dertaai te ondeœhoiuden^ ten einde den* wenschelijken iinvloiad c|) hien te kunnen uiiitoeienian; d|e oansLandigheden ma-ken diien pEcht luoogst diiingend, want de soldaat leeft enilel zijn miiitair lev^u, en moet in het Leger den zedelijkeu sfceuaa, dten hij n-oodjg heeft, kuiuuen vdniden. „De commandanîen dier C. I. S. L. A., voioral1, moejen zocgen, dat de can-'dcdaitenoffiicieien er zich van ovleintuigenî diait het beoefenien van het Via:imschsprle|-ken voof hen eene hooldA'ooirwaaide is vooï; het geiulddg uitoefenion v.an h,un Level. Ik verzoek de genieiraiate en de kolrjps-ho.ofden jhuin goeden wiil aan te wakkea'efll en er (tekeniiing miee tte houdiea in het be.-ooœdeelen v.an hun ondcn'hooittgein. „Ik doe voojjal bejoep aan b»t hut en het breim v,an onze officdieran. Zij weten bij onder viinding hoezieicir do soldaat zich gelukkig voelt wanniear th^jl verstaan woridit door de hocfden diie voor hem de aifweaige famiilie" veiçvanjgen ©a hem met fuenen moted liêiidein in dien strrijd die voor het vaderland geivœid wondt. „De vollbrachie kaiacihifcnspaninng zal ha'air beloonâng vinden in het bewastzij'a van den gedainen pfcUt, eviôinals io. eeiQj vermieerdeiiiing va,n het veirtrouiwen en de lteiidpo dite de soldaat ^sijn offoeiir toe-draaagt.De taallmioeiiijikheden vteirdwijnen wanneer alien diear vietaedech'.en gcieiden wil a,an den dag leggen en lelkeon den oitnL vang van zijn pïliicht beseft. Diaarom diurf ik, evenate in het verlieden waak-zaàimiheiid van de ,hoofden en op afelfi goed hart vcrtroraiwen." ; Treinen met lijkeii. (Part.) Van de Nederl. grens heeft men tusschen Luik en Aken een aantal Duitsche treinen vol lijken en gewonden be-merkt. Verscheidene treinen telden tôt 30—60 rijtuigen en waren door drie lo-komotieven getrokken. Verscheidene kon-vooien vertrokken naar Keuleu.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.