Ammhkmtbi «n ▼ *»r B«W<u»s I uni fr. i,9j [ * Mildll S,SO | ttUHdM |,n Hit MditH il 't lui I mh4 fr. x,t§s t mftMdca g,|o 1 | niudu S, H I Bftitea 't ludi [ tauMdfr. i,M • | MMriN MO | ' • '' 11 ! Bpstll « ibf r Villa " M* Coquille i ZMdljk MFAMKX S 1 XMii »**kc-. diglagu: ' O.Ktit.rffil HUBOIiAHU?) volfui #*er tMnkmat VASTE MEDEWERKERS : M. E. Belpairé, L. Dnykérs, P. Bertrand Van dér Schelden, Dr. Van de Perre, Dr. J. Van de Woestyne, Joui Filliaert, Dr. L. De Wolf, J. Simons, 0. Wattez, Adv. H. Baels, Hilanon Than» DE T > ESTA *>•' O Bond het ontslag van von Kuhlmann. 't Is nu al bij de zés weken dat de Duit-schers stil blijven op't Westelijk front en allerwegen vraagl men zicli af : zullen ze dan niets meer beproeven ? Want Duitschland, dat volgens de be-lofte van Hindenburg de overwinning ver-wachtte, de volledige overwinning voor deze maand, is nog nergens. Het heeft vier offensievén beproefd in de tijdspanne van drie maanden, het heeft den Oostenrijkschen bondgénoot insgelijks doen oprukken nadat het de nutteloosheid van zijn eigen pogingen moest inzien en even als tè voren is het front, front gcble-ven. Ten koste van ontzaggelijke ofïers heeft het weliswaar eenige vierkante kilometers grond gewonnen in de richting van Amiens en Parijs, maar op geen dezer beide plaatsen heeft het de macht der bond-genooten kunnen breken. De oorlog moet dit jaar gedaan zijn, had Hindenburg gezegd en we zullen hem ein-digen door overwinning. Het duitsche volk dat door de-zege op Huslartd en 'Roemenie weer een riem onder het hart had gekre-gen, bleef op deze overwinning wachten ; maar begint nu te morren. Opvallend is het daarbij dat men in de hoogere duitsche kringen geen geloof meer is gaan hechten in de beloften door den krijgsstaf uitgesproken En het gezegde van von Kuhlmann : " Wij zijn er van over-tuigd dat de beslissing van den oorlog niet op krijgsgebied kan bevochten wor-den " mag tevens als een aanwijzing blij-ken van den géspannen toestand dien Duitschland doorleeft. Von Kuhlmann heeft ongetwijfeld door een stamp in de rug den overwegenden in-vloed van de militaire partij willen fnui-ken, ten einde, langs diplomatischen weg de oplossing, in der minne, van den oorlog te betrachten. Het feit dat de gezagheb-bendsté duitsche dagbladen door " vredes-artikelen" waarvan de gematigheid in de uitgedrukte wenschen op zijn Tiiinst verba-zend mag geheeten worden, den duitschen minister van buitenland in zijn poging steunden, mag als een zekerheid gelden dat Duitschland in den schijti wel nog op-permachtig is, maar in werkelijkheid vôor den afgrond staat. We mogen het dan ook ait preken dat de tweestrijd tusschen von Kuhlmann en von Hindenburg als de toetssteen is van Duitschlands nood. DuiUchland heeft vrede noodig. Geen een Duitsch blad ontkent het nog. Men had gehoopt dat de volledige onderwerping van Rusland en dé onafhankelijkheid van Ukranie Duitschland in staat zouden ge-steld hebben, ailes uit die beide landen te halen wat het broodnoodig heeft, maar eenerzijds de volledigste anarchie waarin Rusland blijft gedompeld en die de duitsche ondernemingsgeest om zeggens lam sloeg en anderzijds de ontevred nheid en de wanorde die in Ukranie heerschen en waar-onder de opbrengst van dit land groote-lijks te lijden had, leverden een tegenover-gesteld gevolg op dan dit door Duitschland verwacht. De russische « goudmijn a kon niet uitgebaat en de Ukranische « graan-zolder » bleek na den oogst, ijdel te wezen. Van éen anderen kant was de duitsche diplomatie op de hoogte van wat Amerika bewerkstelligde. Het verdwijnen van het russisch front had Duitschland ruim een nieuw millioen mannen bezorgd, maar na vier opvolgenlijke ofFensieven, was dit millioen man niet alleen op de helft geslonken, maar toen vérnam men dat Amerika reeds evenveel mannen op 't front had aange-bracht. De duitsche overmacht was niet alleenlijk verdwenen, maar de nood steeg st eeds'hooger. Toen dacht men ongetwijfeld in de duitsche regeeringskringen dat het oogenblik gekomen was om door bemiddelingen dit-gene te bereiken, wat men door wapen-geweld niet bij machte was geweest te be-werkstelligen.Von Kuhlmann sprak zijn « vredésrede » uit. Het bracht de heele duitsche krijgs-partij in opspraak die van haar overwin-ningsgedacht geen afstand wilde doen. Van dit oogenblik af was de hevige strijd tusschen de duitsché burger- en de krijgspar-tijen scherp afgeteekend. Wie zou 't halen ? Von Kuhlmann en vonHerthling werden op 't duisch groot Hoofdkwartier geroepen alwaar de beraadslagingen sinds acht dagen aanslepen. We kunnén ons genoeg inden-ken wat die beraadslagingen zijn. De Kei-zer kan op dit oogenblik, von Kuhlmann en von Hertling niet over boord gooien. Het volk weet wat die beide mannen in de laat-ste maanden voor Duitschland hebben gedaan. Het zou met leede oogen hun weg-zending zien want door bemiddeling brach-ten ze den vrede op 't Oostelijk front, wijl Hindenburg dit niet kon verkrijgen op het Westelijk front. En honderd duizemden werden door Hindenburg nutteloos geslacht ofterrl. Ongetwijfeld trachtte de Keizer von Kuhlmann er toe te bewegen het staatsroer in handen le houden, tôt een nieuw offen-sief het gezegde van von Kuhlmann zou bevestigen of beschamen. Maar von Kuhlmann, gaat uit vrijen wil heen, naar de laatste berichten te oordee-len. Hlj wil zich niétgebonden geven,noch afstand doen van zijn meening. Hij wil zich wit wasschen in de gébeurtenissen die volgen zullen. Zijn heengaan beduidt dus: tweespalt tusschen den Keizer, het groot-hoofdkwartier en de burgerpartij. Vlaâmscha Mengelmaren De " la$épendasce-dag " eo 't Vlaamsch 't Gebeurde in Den Haver, den voor-avond van den Amerikaanschen « Indépen-dancé-Day ». Men was overeengekomen, geestdriftig, den Amerikaanschen onafhan-kelijkheidsdag te vieren. 't Was maar recht-vaardig ook, want Amerika was in den uitersten nood onzen uitersté toevluGht ge-wordén, de wreker van't geschonden récht. Over heel de stad Iag een feeststemming. Overal « Star and Slripes » naast de ban-nieren der verbondene landen. De Belgen van den Haver zouden ook meedoen. Men kwam overeen, in den naam der Belgische maatschappen in den Haver gevestigd, een manifest den Amerikaanschen Minister aan te bieden. En 't manifest ging rond. Men had maar te teekenen. Maar toen zag men dat de opstellers van 't manifest de onkieschheid hadden begaan voor het manifest een uitsluitend franschen tekst te kiezen. Groote onkieschheid en gémis aan takt daarbij, want van de dertig belgische kringen die meevierden waren er twintig Vlaamsche. 't Moest dan ook niemand verwonderen dat men protesteerde. Men eischte eenparig het Vlaamsch naast het Fransch. De Vlamingen vonden het billijk dat Amerika zou zien dat 't Vlaamsch ook een nationale taal is zooveel te meer omdat zoovele Vlamingen naar Amerika uitweken en daar nog op' z'n'^idanisch leven. Iedereen vond het rechtvaardig, eenige heeren uitgenomen. Niet te verwonderen die eenige heeren vindt men overal en al-tijd.De Vlamingen hielden voet bij stek en wonnen het. Had men de redelijkheid van deze be-geerte niet ingezien, dan hadden twee ma-nifesten aangéboden geworden. Door Aviens schuld weerom ? Van en voor onze Soldaten Onze vorsten In Engeland Konlng Albert en Konirigin Elisabeth, die het zilveren bruiloftfeest van Koning Joris bijwoonden, hebben gister Edim-burg bezocht. Ter gelegenheid van dit bezoek wij den de Engelsche bladen groote lofactiketen aan ons vocstenhuis. De « Times » schcijft ondec meet : « Misschien denken wij Engelschen, niet genoeg aan de vooctdutende ellende van dit edel Belgisch volk, levend ondec den duitschen hiel. Voot ons, moeten Koning Albert en zijne Gemalin, blijven de zinnebeelden van de getcouwheid in 't gegeven wooed. We mogen nooit vecgeten. » Geen bler meer ! Een pijpke tabak en een glas biec dat is het leven van onzen jas. Eilaas, ze vinden thans noch het een noch het andecmeec.Et is haast geen tabak meec, en het biec is onvindbaar: gewotden. « Het is een aacdig zaakje, schrtjft mens ons, wanneec men in De Panne een hetberg binnentceedt en men een slokje biec vtaagt. — Geen biee ! Noch-thans wotdt et genoeg stout en biec uit ons onbezet gebied gevoecd. Of zijn wij misschien niet meet in ons eigen land, om andete Bondgenooten ons alledaagsch glaasje uit onze bcouwertjen te zien wegkapen ? En een hetbetgiec van 't onzent, wotdt een vat stout gewei-gecd bij den btouwec, met 't geld in de handen, Becicht wie die bieckwestie aangaat. Solo filim In de Cie Q.P.C. van Z. 66, wecd een solo gespeeld dooc Emiel Coppens, bzj-genaamd. Ballon ne 2), tegen Pmdent Boone (de gtenswachtec), Léon Picavet (de maanblusschet en Jozef Teesens (Ballon ne i). Brantingen Stockholm Beanting, de zwéedsche socialist, een overtuigde veiend dec Vecbondenen, houdt aan eene Internationale Confeeen-tie van Stockholm. Het zou vooe ons een gcoote z*de<ijk< krrcht zijn meent hij. We zouden dus die Confecentié niet moeten vceézen. We denken et andets'ovec : als Schei-deman en Cie et aan deelnemen, dan mogen wij zekec zijn dat we ons met het Duitsch Impedalism zullen laten beschul-digen : ze zullen ailes schuiven op den tug van het Kapitalismus, wenschen doen stemmen om eene vtedesbeweging op touw te zetten ovecal, beweging die in Duitschland op zeco zou uitdcaaien, bij ons etnstig zou kunnen zijn, en intus-schentijd zouden de duitsche militartsten voortgâan alsof et niets wace. De Duitschecs hebben altijd baas gespeeld in de Internationale en 't zou nog zoo zijn. Laatste uur BELGISCH. FRONT i i Juli, ïo uur - Artillerie-gevechien op 't front. Op io Juli schoot teen onzer vliegers een draakballon neer. fransch-ENGELSCHFROjnt PARIJS il Juli, ïO unr — Wij hebben onze winsten uitgebreid bij het bosch van Villez, het dorp Gorcy veroverd en de statie, het kasteel |en de hofstede St. Paul bezet. We namen een vijftigtal krijgsge-vangenen.PARIJS, ia Juli, 7 uur, Een verkenning naar Bussiares bracht ons krijgsgevangenen op. In de maand Juni schoten onze vliegers i5o duitsche toestellen neer en beschadig-den er i8i erg. LOXOEN il Jani 20 uar — Wij hebben onze stellingen nabij Villers-Bré-tonneux meer ruimte gegeven en handsla-gen uitgévoerd naar Festutert en Meere-ghem.LONDEN, 11 Juli, 7 uur.Niets bijzonders. Italiaansch Iroët ROME, ra Juli, 7 uur. Op 't front alleén verkenningen aan te stippen. Onze vooruHgafîg in M§cedo!??e PARIJS, ra Juli, 7 uur. Op heel het front duuit de achtervolging der in aftocht zijnde Oostenrijkers aan. De fransche troe-pen hebben al de dorpén van de Tonorica-Yallei bezet, wijl de Italianen op den linker-vleugel den bergketen te W. deze vallei bezetten. Wat de OosteGrîjkers hoopten Men heeft de haad gelegt op een belang-rijk Oostenrijksch dokument waaruitblijkt dat Oostenrijk van zijn offensief verwacht-te : de ineenstorting van de Italiaansche macht en bij gevolg den vrede. vois? Kubimana trekt er ait Het jwordt thans bevestigd. Von Kuhlmann heeft zijn ontslag ingediend. De keizez heeft ,het ten laatste moeten aan-vaarden. Msn duidt als zijn opvolger aan: admiraal von Hintze, duitsche gezant te Christiania. Meer rechtvaardigheid bij de Staatsspoorwegen Aan den Hetr Minuter van Oorlog, Men vetzekert ons, en wij Cgeloovén hét, dat gij de embusqués in hunne schuilplaatsen weet op te speucén en hun den militaicen dienst oplegt, waac-toe ze dooe 's lands wetten veebonden zijn. Mogen wij heden uwe aandacht coepen op een schrre? end, on^echt waarvan onze staatsagenten het slachtoffet zijn ? Et; bestaan bij den dienst dec spooe-wegen van het Veldlegec twee ondec-scheidene oeganismen : De ploegen van de spooewegen, Het Bataljon van spooewegen. De a rentrn d-r plo*q> >1 hebben zekece vooedeelen onder. opzicht van loon, tucht engévaac,welke ten andece welverdiend zijn. De aqeul'n van het Bataljon zijn behan-deld en betaald als soldaten : zij zijn ondetwoepen aan de militaire tucht en hebben de gewone soldé van soldaat. Wij speaken van schceeuwend onrecht en 't is niets ovetdreven : Tecwijl in het Bataljon van Spoorwe- j i gen, staatsagenten zijn van aile klassen, tôt de klas van 1899 toe, vaders van huisgezin met 3, 4, 5 kinderen, en waarvan sommigen vôor den oorlog reeds i5 jaren dienst hadden op den spoorweg, ziet men in de ploegen, jongmannen van 20 tôt 3o jaar, welke in vredestijd nooit een ambt a/m den spoor veg uitoefenden. Daar is het onrecht, dat moet verdwijnen : zulks eischt de ' rechtvaardigheid. Men geve de plaatsen in de ploegen aan de staatsagenten naar gelang hun ouderdom en dienst bij het Beheer. Wij hebben vertrouwen in den recht-vaardigheidszin van den Heer Minister, en hopen dat hij recht zal laten weder-varen aan die wakkere staatsagenten die sinds 4 jaar in het Bataljon hun plicht ten opzichte van het vaderland kwijten. N. B. Aile meedeelingen moeten gestuurd worden aan het adres van « De Belgische Standaard » met op den omslag : Staatsagenten. Wij bedoelén hier bijzonder de beroepsklachten. Aile géwettigde klachten worden overge-maakt aan de bevoegde overheid. We bekwamen reeds veel voor hen en 't is gaatne gedaan. En op de Buurtspoorwegen, hoe zit het daar ? --ii y v.-j*v.v4;ia -gzrs Il—1——t Nog over " Freuleke Freuleken had zooveel jongens naar hiér gelokt. — Ze slroomden toe bij heele ben-ded en Iang voor de gordijn zou rijj:en,zat de ruime zaal gestampt piotjes in blijde verwachting van 't geen komen zou. En 't gene kwam was xôo 'n fijn stuk, x6o 'n ongekunsteldé en bevallige brok, verscheiden en veelkléurig in al zijn harmonie ; we voelden ons zôo leven bij die Vlaamsche kunst. De spelers deden ze ook *00 helder klin-ken, onze taal ; ze vloeide zoo zuiver uit hun mond. Zoo zangrijk en verlokkelijk zoet. En hun spel, hun levende spel ver-wekte zoo 'n aandoening, 't roerde ons zoo diep, 't gaf ons zoo'n louter zielsgenot. Ten andére een afwisseling van humeur en hartstocht — soms proestten onze piotjea het uit van 't lachen, vooral bij Miebetje's verschijning of tante Henriette's fransch gekraam — maar seffens werden ze weér muizestil bij 't diepgevoelde spel van Flor en Job en Iman. — Zé gin^en zoo aandach-tig aan 't luisteren, aan 't voelen, aan 't génieten en uit hun borsten stegén bijwij-len langgedempte zuchten, wijl tranen uit hun oogen over hunne wangen rolden. En zie, — Mejuffer Belpaire mag het on» niet kwalijk nemen — maar wij, piotjes» geven aan Freuleke het pluimken. — Is het om haar zoet gevoois, haar naieve vroolijk-heid, haar teervoelend hartje dat zoo innig klopt voor moedérlje, dat ze zoo goed ver-vangt- Ja omdat ailes zeker, maar vooral omdat ze zoowel die reine eenvoudige liefde vertolkt waarvan we ook zoo dikwijls droomden bij 't lezen van Consciénce's werken. — 0 duidt het ons niet ten kwade maar we berger achter ons wat ruwe kerelsuitzicht, zoo'n geroe-lig en begeesterd hart. 0 we zullen u allen nog dikwijls mogen toejuichen : Freuleke, Miebietjen, tante Jette, Iman, Job, Hans en vader van Aver— ling — daar staat ons koninginnetje borg voor. — Zij die 't gedacht van " tooneel roor ons " opvatte, omdat ze er den welda-digen invloed van begreep ; niet waar, Moedertje, ge zult nog dikwijls onze harten laten warmen en onze zielen laten drinken aan dat louter kunstgenot? HAGEN. \ 4<k Jaar - N1 143W> Zatardag 13 J uli 1918 —.-s r - wriifTiTTBrrra n r ■* tt v

Er is geen OCR tekst voor deze krant.