le Blad Zoncfag 31 Maari 1918 2e Jaargang imo i De Klok uit België KEDACTiE EN ADMINISTRATIEl WILLEM II.STRAAT 60 - TILBURG TELEPH. 744 - POSTBUS 23 | f MIJN NAAM IS ROELAND ALS IK KLEP, IS T STORM ALS IK LUID IS *T ZEGE ABONNEMENT! Voor HOLLAND «FI. 1.00 per Kwartaal Voor BUITENLANO. .... FI. 1.25 „ „ PRIJS PER NUMMER: 5 CENT Bij het één-jarig bestaan. Een vol jaar heeft de „KLok jiit Bel gië" geluid, ononderbroken met voiler slag tôt stcrking, tôt aanwakkering to voorlichting van *t manhaftig lijdcnd volk Bij den aanvang werd er beloofd da de tonen onzer klok zouden zijn, Gods 'ûienstig, Vaderlandsch en Vlaamsch, er wijl wij nu het geleverde werk pverschou wea mogen wij de getuigenis af legger dat die beloften trouw vervuld werdeti Zingend haar lied ver boven de hoof den heeft ze oinze oogen van het .slof felijke en het? tiydelijke naar het zedelijke en het eeuwige opgevoerd. Soms klonl< haar stem vermanend, ze moest dan ver hinderen dat er tijdens den oorlog eer streep door de geboden van God en Kerk zou gehaald worden; op andere lijden klonk ze jubelend toen de kinde ren samen met hun Roomsche Moedei hoogdag zouden vieren. En toen de vijand wie hij ook was, en welken naam hij ook dragen pnoclit de liand naar» het vaderland uitstak, toen aeeft ze storm en brand geklept, en rechtmatigen toorn, verontwaardiging, in 'thart van ieder weldenkendmenschwak-ker geschud en verachting over 't hoofd der rechtverkrachters doen nederdalen. Dat ze uit zuiver Vlaamsch brons ge-goten is zal niemand tegenspreken; haar Woord heeft vooral wie *t hoôren wilde Yerklaard : > „zoo legerbenden sneven „een volk toch nooit vergaat!" De „Klok uit België" heeft den iuis-ten taon aangeslagen ; dat bewijst het getal onzer trouwe lezers dat duizenden en nog duizenden bedraagt en iedere weelc nog stijgt; dat bewijst de belang-stelling der lezers' die jnet hun weekblad op vertrouwelijken voet leven; dat bewijst het vertrouwen der lezers die bij mocilijkheden op de lieidad'gheid en de hulpvaardigheid der klok een beroep durven doen. Velen onzer vriender. vermoeden niet cens wat al offervaardigheid en kracht-inspanning er verer ' wordt om „De Klok" in gang te houden. Doch zij die de strengen in handen hebben dragen den Iast met liefde en blijheid omdat zij weten dat de schare naar de Klokketonen gretig luistert. Aile werkkracht waarover zij beschik-ken, al de middelen die ten hunne dienste staan zullen zij vvenden om de onder-neming zoo hoog moge! ijk 6p te vôeren. Vele en schoone) verbe eringen'zijn aan het blad sedert de stichting aangebracht; meer en grootere zullen volgen zoo wij ons in den' steun van het volk mogen en blijven verheugen. En moesten ook wij noodgedwongen tôt eenen maatregel overgaan tôt den-welke aile dag- en weekbladen reeds se-iert lang hun toevlucht namen dan zijn vij verzekerd dat, niemand onder ons om die kleine prijsverhooging ontrouw aan „De Klok" worden zal. Wij geven trouweais de plechrige ver-zekering dat wij het vol zullen houden tôt den dag dat de „Klok" den blijden terug-tocht naar oins landeken van belofte zal inluidem. . I Week op week zal ze haar lied inzet-ten, nu een^strijdkreet dan een weeklaCht tôt dit ailes zal overslaan tôt een mach-tigen zegegang ter verheerlijking onzer wederkeerende bevrijders. Die tijd zal botnen, lezers. Er kan nu en dan een grauwe wolk voor de zonne schuiven; maar „dagen zal het in den Oostan en lichten overal". De nood kan op het huidige oogen-blik hooger dan ooit stijgen; maar ver-geten wij nooit dat als de ebbe het ver-ste is de vloed het dichtste bij is. Verdragend geschut kan onschul digen dooden, doch onze ho6p 6p een ?ege-praal niet vemietigen. Laat de vijand triomf brullein, laat hem verklaren. dat de overvvinning nadert „zoo God verdetf'wille helpen", wij laten ons niet zoo gemakkelijk uit den zadel lichten, wij weten zijn tijdelijk succès tôt zijn ware afmetingen terùg te leiden, en wij blijven overtuigd dat God ailes ten goede keert voor hen die om de recht-vaardigheid lijden an' strijden. Die overtuiging wou de „Klok" bij al haar trouwe vrienden inhameren bij den aanvang van het tweede jaar. Gelukkig samentreffen dat beginnen op Paaschdag, dag der opstanding, der Verrijzenis. * De Joden hadden hunnen aartsvijand, den Heiland ter dood gebracht, en op Zondagmorgen wilden zij bij trompetge-schal het ontwàkende Jeruzalem verkon-digen dat het hemeltergende Fari-saisme vanwege dan Prediker derwaarheid en den" Verdediger van het Recht niets meer te vreezen' had. Maar op het zelfde oogenblik verwon de Christus den dood en de heerlijkheid zijner verrijzenis verstomde het wraakroepend gejubel der Godsmoo rdenaars. Men heeft ook ons en onze bondge-nooten ten doode opgeschreven ; men hoopt ons weldra den genade klop te geven. Vreugdeschoten worden er opge'ost; en 't gansche land van den vijand heft reeds een zegevierend „ Alléluia" aan. Laat u niet temeerdrukken land-genooten. Als het recht verkracht wordt, schokt de wereld op hare grondvesten, verdwijnt het licht en scheuren de gra-ven en rotsen. i Doch is er genoeg geleden door 't menschdom dan bedaart de storm, dan zegeviert de onschuld. Op de zonsverduistering van Goeden Vrijdag volgt weldra de helle gloed van de verlossingbrengende Paaschzonne. I De Redactie. VERRIJZENIS. Is ailes vveggevloden ? Ik voel me zoo ail een, zoo moe. Ik roep en er kornt geen wederwoord. Aeh, win-den, golven ! Ben ik ook slechts een zucht ? Eilaas, ben ik ook slechts een uiteenspattende baar ? Zal ik niets meer zien, van ailes wat ik minde ? In mijn binnenste valt de avond. De mist vervaagt de toppen van de heuvelen Ben ik een spookgedaante en gij, aard, mijn giaf ? Heb ik ailes leeggedronken, leven, liefde, lust en hoop ? Ik wacEt ik vraag, ik smeek. Ik giet beurte-Iings al mijn kelken uit, om van elle den laatsten droppel te slorpen. Gedachtenis en zielsangst staan dicht bij ëikaar. Ailes eindigt in ge-traaa. Nu 'k u raaik, wat voeit gij 1 kil aan, o dood, naar slot van de menschelijke deur. En ik peins, terwijl iik luister naar het zuchten van den scherpen wind en naar de weeklacht van de breede golven. De zomer lacht en op den oever van de zee bloeit de blauwe zanddistel. * * * Dat zijn de laatste gedachten en de laatste vraagteekens van een der, in zijn tijd, meest gevïerde dicht ers. Ik heb ze vertaald al huiverend en vervuld'met onnoemelijke deernis om zulk een ellende. Op mijn beurt .stel ik de vraag, ot de moderne, onchristelijke en on-godsdienstige wereldbeschouwing, dan uitloopt op zoo'n iutloos gekneu- ter, met, als eenige troost, de we tenschap dat de zomer (ot de lente lacht, dat de zanddistel, (en al d< planten die ge denken Ikunt) bloeiei op den oever van de zee "(bf waa: ge wilt) ? Wat op onze dagen, zij "t ook on der de liefste vormen, wordt aange voerd als rationeele ot positieve we reldbeschouwing, is in den gront toch riiets meer dan ijdél gèfanta seer rondNde vraagstuîdken van ne menschelijk bestaan. * * * In den vroegen morgen kwamer de vrouwen aan het graf en de En gel in blank gewaad, die aan der rechterkant neerzat, spralk : ,,Vrees niet. Ik weet, dat gij den GÂruist( zoekt. Hij is verrezen. Komt en zie waar hij vroeger heeft gelegen." Daar is geen omspringen me mooie woorden op een welgedrager rythme; geen vertoon van geleerd heid, geen 'kliniklklank. Zwaar was zijn offer, gruwelîji zijn lîjden, maar uit den dood is Hi opgestegen, om ons den heerlijker weg te wijzen dien we zelt zullen be wandelen. Het schamele hulsel, dat onzen geest omknelt en omsluit zal eerlang versleten zijn en afgedragen. Zàl be-dolven worden in den mullen grond Maar zooals de levenskiemen ever krachtig blijven waar zij rolfend be-graven liggen, zoo schiet ook uit hel afgedragen lichaam de heerlijkhekj van het glorieuze hulsèl dat, in der door "God aangewezen tijd, wèderoir onze zîelen zal ômprangen. TSfiél meer als een loom gewicht, als een looden last, maar als een volschcon sieraad en een onverwelkbre bloem Scimus Christum surrexisse! Wij weten dat Christus verrezen is Wij g'elooven, Ja, dat de Heiland is verrezen. Maar gelooven is weten; weten op 'n hoogere, meer zekere wijze, 'dan met onze natuurlîjke ver-mogens alleen. Weten krachtens de openbaring van God. Christus is de eerstgeborene uit den dood. De groote overwinnaar. In den dood heeft hij a'ile kwalen, aile miseries, aile pijn verslagen. Wij violgen zijn banier. Wij zijn de krijgers van zijn regiment. De leden van zijn lichaam. Waar het hoofd is volgen de ledematen. lu nobis, Victor, Rex, miserere! Ontferm u over ons, gîj, Koning en Verwinnaar 1 Al. Janssens. EMIEL VAN DER STRAETEN. Van over de grens bereikt ons de treu-ige tijding dat deze jonge letterkundige an Vlaandren ontvallen is. Emiel Delrue — hij verv'.aamschte zijn laam later — werd geboren te Borger-iout, studeerde in St. Ignatius en aan le Hoogere Handelsschool, was een tijd i^erkzaam in Guinea en keerde (rond :90s) naar zijn geboortestad terug. Hij ichreef „Zuiderkruls,'t dat als een schil-lerij van het Afrikaansche leven en de Vfrikaansche natuur, zijn weerga niet ôndt in onze letterkunde; later nog De ïbaapziekte, een gedeeltelijk autobiogra-ische novelle, waar hij zijn onvergelijke-ijk beschrijvingstalent ten voile ont-Dlooit, en een treurspel „Alexander". Moge de Heilige Lutgart van wie hij ;en levensbeschrijving ontworpen had, îaren vereerder uit den gaard der Vlaam-;che letteren waar* hij té vroeg is wegge-•ukt, overbrengen in den eeuwigen lust-rof. 1 A. J. ïaLIgen pasChen: Moge beLglfi ^errlJzen gLansrIJker Dan oolti aLLeLUIal Zeeroof, Onrecht en Zedeleer In de Nederlandsche bladen, dei katholielke, want andere lees ik nooit, schermt men tegenwoordig veel, mijns inziens maar al te veel, met die zoo klinkende woorden ,,zeeroot. on« recht". | Laat ons eens zien, of zij in de te' tegenwoordige omstandigheden we! goed gebruikt zijn, ofwel, zoo niet heel en al dan toch gedeeltelijk op laster uitkomen en zoo zelfs ten dien-' ste staan van onrecht door eerroof. .De katholielke zedeleer behelst eetf princiep, waarvan op onze dagen wëï meer misbruik is gemaakt, maar dat daarom toch zijne waarde niet ver--liest. „In extrema necessitate omnia! bona sunt communia". — Tn uiter-sten nood zijn aile goederen ter be< schikking van de noodlijdend n, of, zooals de Moralisten zeggen : „In den uitersten nood gebracht, mag iemand zich van andermans goed zooveel-toeeigenen, als noodig is om aan defl noodtoesand tte ontkomèn. (Zie b.v. Zedeleer van Genicot I No. 501). Men merke hier welop dat het gaa.t over geldelijke, stoffelïjïke goederen „bona fortunae." Aïs iemand 'n voor-werp in zijn bezit- heeft, hetwelk een ander volstrelct noodig heeft om zijn leven ot een goed dat met het leven gelijk staat te vrîjwaren, dan verliest de bezitter zijn eigendomsrecht en de noodlijdendende verwerft voile recht dit voorwerp te nemen, te gebruiken en te verbruiken om zijnen nood tes boven te komen. Mag men dit princiep in 't geval „Nederland en de Geassocieerden toepassen ? Niemand op onze dagen betwist nog dat op een land ,,per-< sona moralis" dezelfde princiepen mogen toegepast worden die geldea voor den enkeling, „persona phy« sica". . ' Vooreerst is er „extrema nécessitas" ? He tgaat er om de beschavmg te redden tegen de barbaarschheid. Het gaat om het bestaan van landen, die strijden voor het recht. Het gaat er om een dwingeland die de geheele wereld aan zijne heerschappij wil on-derwerpen, te overwinnen. Het bestaan der volkeren, hunne onafhan-kelijkheid, de redding der bescha-ving, ziedaar wat op het spel staat. En stippen wij hier aan, dat de Entente-mogendheden dien toestand niet geschapen hebben, hem niet ge-zocht hebben. Hij is hun door-den vijand opgedrongen. Misschien zijn er nog menschen, die er anders over denken, die denken dat de redding van Duitschland moet komen. Dit verlkeerd oordeel irerandert den feiteïijken toestand niet. Maar was het noodig de Nederlandsche schepen in beslag te nemen ? Wie kan hier een oordeel vel-len, tenzij zij die met de verdediging van 't bovenstaande doel belast zijn ? . Men zal ons opwerpen : „Zoo woidt onze eer, onze vrijheid, onze neu-traliteit prijsgegeven". Wat de neutraliteit betreft : de Nederlandsche regeering heeft zelf be-kend, dat de neutraliteit daardoor niet opgegeven is. Nederland heeft de Entente niet bevoordeeligd, noch eene vijandelîjke daad gesteld tegen-over Duitschland ; maar alleen toe-gegeven aan -een rechvaardige daad, die gesteld werd in zooverre 't noodig was, en dan nog met belofte van teruggave en herstel. „Onze vrijheid", maar iedere vrijheid heeft perken, zooals ailes wat op de wereld bestaat ; iedfer land heeft zijne, rechten, maar de rechten van ieder land zijn beperkt door de rechten der andere landen. Wat eeQ

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.