Téléphoné: Muséum 267. De Stem «Ë^Belgte 9GTJ2 Btadx. Registered at the General Post Office as a Newspaper. Téléphoné; Muséum 267. Bureel : 21, Russell Square, London, W.C. Abonnement : ls. 9d. voor drie maanden. Subscription : ls. 9d. for three months. 7 gy ouDbtnpiion : ±î>. yu. lor uiree monuis. 2de Jaargang.—Nr. 47. Oplage: 13,000. VRIJDAG, AUGUSTUS 11, 1916. voor Holland, 1 fl. ; voor Frankrljk, 2 40 cU. ; price IJd. LiNOZMM DQGH VOORTDUREHD VOORUITDIINGEN DER VERBIHlEi FR0HTE1 De Eerwaarde Heeren Geestelijken die ten diensl zijn der Belgische Vluchtelingen en onder toepassin vallen der nieuwe militaire wet gelieven zondc verwijl hun naam in te sturen aan Zijne Hoogwaardû heid Monseigneur De Wachter. Het optreden der Duitscher tegen de Katholieke Geestelijkei in België. Bij den onrechtvaardigen inval der Duitsch iegers in België scheen de haat tegen de: Roomsch-Katholieken godsdienst hoogtij 1 vieren. Honderden priesters werden bespot wreedaardig mishandeld en in gevangenkan pen verbannen. Ongeveer vijftig werden i eenige dagen tijds onschuldig vermoord. He: lingschennissen werden gepleegd met d meeste koelbloedigheid. Toen het voorbij was, schrok Duitschlan er zelf van en loochendé stoutmoedig de fe: ten. Het Duitsche leger was immers h< puik van het Duitsche volk3 en dat volk wa niet in staat zulke schelmstukken te bedri; ven. Doch de feiten spraken te luid, de g< tuigen, die ze bevestigden, stonden te hoo in aanzien in de wereld, en de onbeschaamd looehening—al werd zij ook onderschreve door een Erzberger of een Rosenberg—wild nergens ingang vinden. Terzelfdertijd had men er iets anders o bedacht. Het was misschien wel waar, da de Duitsche soldaten soms sitreng ware opgetreden tegenover de Belgische geesteli ken, maar dezen hadden het verdiiend. War zij hadden op de Duitsche soldaten verradei lijk geschoten, de gewonde soldaten verminl en hun de oogen uitgestoken; en een franc tireurskrijg hadden zij georganiseerd tegen d Duitsche troepen. Dat was stout gesproke en werd nog bekrachtigd door een teîegrar van den Keizer zelf aan président Wilsor Doch dezelfde gezaghebbende stemmen, di de Duitsche troepen hadden aangeklaagd b: de openbare meening, verhieven zich m< nog veel meer klem om de eer en de onschul te verdedigen der slachtoffers van de Duitsch gruwelen. Bij iedereen ligt het nog verse in het geheugen, hoe Zijne Eminentie Kai dinaal Mercier, hoe hunne Doorluchtig Iloogwaardigheden de Bisschoppen va Namen en Luik, hoe eindelijk heel het Be gisch Episcopaat onbeschroomd zijn war daden verweten aan den overweldiger en d Belgische geestelijkheid en het Belgisch volk verdedigden tegen de valsche aantijgir gen hunner vijanden. Dat was de strijd va het Recht tegen de Macht. En de werel schaarde zich aan de zijde van het Rech' En toen Monseigneur Heylen en Kardina< Mercier nogmaals te Rome getuigenis hadde afgelegd van de waarheid, was het gedin voor de openbare meening beschlecht. Wèl hadden de Duitschers ook graag d stem versmoord van het heldhaftig Belgisc Episcopaat. In den beginne hadden zij zeli hunne heiligschennende hand gelegd op zal ger Monseigneur Walravens, bisschop va Doornik, en op Monseigneur Heylen, bisscho van Namen, en de vrijheid belemmerd va / jne Eminentie Kardinaal Mercier. Maar i die handelwijze dorsten zij niet te volhardei Op aile manieren hebben zij gepoogd h< afiezen der Herderlijke Brieven in de kerke te verhinderen of de verspreiding ervan i den vreemde te beletten—doch zonder eeni resultaat. Het was trouwens voor den bezetter ni< gemakkelijk, al was het maar een schijnrede te vinden, om tegen de Belgisclje kerkvorste handelend op te treden. In hunne schrifte tonden zij, wat de theorie betreft, op h< /uiver standpunt van de natuurwet en van h< internationaal recht; de feiten, die zij t( beschuldiging of ter verdediging aanhaaldei i noesten als waar erkend worden ; een woor i'an ophitsing itegen den bezetter kreeg me van hunne zijde niet te hooren. Wel wild Gouverneur-Generaal Von Bissing den schdj verwekken, als zouden de herderlijke brieve -an Zijne Eminentie Kardinaal Mercier c Belgen tegen de Duitschers opgeruid hebbe ■ n tôt woelingen en onlusten aanleiding geg< ven ; maar als het er op aan kwam deze t> wering met bewijzen te staven, bleef c Gouverneur-Generaal het antwoord schuldij Toch heeft het nogal lang geduurd, eer me te Berlijn aile hoop had opgegeven, om in c neutrale landen tegen Kardinaal Merci< zulkdanige stemming te verwekken, dat ee eventueel rechtstreeksch optreden van het Duitsche Gouvernement tegen Zijne Eminentie als min of meer geoorloogd kon beschouwd worden. Wat er tijdens het verblijf van Zijne Eminentie te Rome ea de eerste dagen van haar terug-komst te Mechelen gebeurde, is men nog niet vergeten. Spotprenten en schotschriften tegen den Aartsbisschop van Mechelen werden in itijdschriften en dagbladen opgenomen ; de Duitsche pers sprak van de noodzakelijk-heid om aan den kardinaal te doen gevoelen, dat Duitschland meester was in België ; het Wolff-bureau wilde doen verstaan, dat men al veel te veel geduld had geoefend ten op-zichte van Zijne Eminentie, en Gouverneur-Generaal Von Bissing dreigde zelf wel tegen de Belgische Bisschoppen maatregelen te treffen, als Rome zijn plicht niet vervulde. (i) niet op aan : kwestie was aan hunne over-heden te laten voelen, wat de Duitscher ver-mag, wanneer men het met zijn opvattingen van recht en vaderlandsliefde niet eens is. Wie dat stelsel heeft uitgevonden om de priesters in België verdacht te maken, te pla-gen, in het gevang te werpen, konden wij niet te weten komen. Wel wordt er beweerd, d.at Gouverneur-Generaal Von Bissing meer in schijn dan in werkelijkheid meester is in het land, en dat baron Von der Lancken, chef der "Politische Abteilung " te Brussel, het gezag van zijn overste in de schaduw stelt. Wat er van zij, dat hier te werk gegaan wordt volgens een vast bepaald plan, schijnt in België niemand te betwijfelen. Zoo komt het meermaals voof, dat men, op de minste verdenking, met een meer dan ge-wone lichtzinnigheid onschuldige priesters. 1- =================== i- e Het is leerzaam, om de Duitsche method< e van steeds klimmende verdachtmaking goe< i- te kennen, nu eens in kalmte te herlezen d' n Duitsche Wolff-telegrammen en pers-arti d kelen, welke in die dagen opvolgelijk nopen t. Kardinaal Mercier de wereld werden inge il zonden. n, Doch Rome trof geen maatregelen—en Voi g Bissing ook niet. Zelfs den verdachtmaker moet het duidelijk geworden zijn, dat d< e openbare meening in de neutrale landei h meer en meer tegen hen gekant geraakte. :s De katholieke bladen in Nederland althan i- lieten aan duidelijkheid in hunne uitsprakei n niets te wenschen over. p Van toen af aan scheen ailes kalm te zij] n geworden en rustig. En de buitenstander n konden gelooven, dat in België aile acti i. tegen het Episcopaat voor goed was opge it heden. Zij echter, die wisten, begrepei n weldra, dat er alleen verandering was geko n men in de manier, waarop men de Belgisch g Bisschoppen wenschte te treffen. Hunn geschriften weerleggen, ging niet ; henzelvei >t in het gevang te werpen, dorst men niet n "Doch men zou hen weten te treffen in hui n priesters." (2) Natuurlijk kon er gee: n kwestie meer van zijn, zooals in het begii ;t van de overweldiging, de priesters in he ;t openbare te mishandelen, hen aan een kano: :r vast te binden, of hun een kogel door he 1, hoofd te jagen. Dat was de plompe, ruw d methode, waarvan heel de wereld schandi n had gesproken. Nu zou men op een bedekt le en verfijnde wijze te werk gaan en er steed n voor zorgen, dat men ten minste een vooi m wendsel voor elk geval bij de hand1 had le Welke priesters men trof, kwam er zoozee n : e- (1) "Wij hopen, zoo schreef de Gouverneui e- Genenaal, dat de houding, door den H. Stoc le aan te nemen, mij tôt het nemen van maal ». regelen mijnerzijds zal beletten." :n (2) Deze bekentenis werd afgelegd door ee: le vooraanstaanden Duitscher in België, wien ;r naam en hoedanigheid na den oorlog zulle: n bekend eemaakt worden ie aanhoudt, weken'lang in de gevangenis&ei sdi (en welke gevangenissen !) laat opgeslotei ie zitten, ze daarna onschuldig bevindt en zonde ti- eenige verontschuldiging weer vrij laat ns Eenige staaltjes daarvan. ;e- Te Gent hebben de Paters Jesuïeten twe< huizen : van het eene is Pater Verrest d« 3n overste; van het andere Pater Donoet. T« rs Alcken (bij Liers), in Limburg, hebben zi ïe een retrettenhuis'. Vô6r eenige weken kom sn de geheime Duitsche politie bij Pater Verres en bij Pater Donnet met een briefkaart vai ns het Retrettenhuis van Alcken, waarop een sn voudig vermeld staat : " Pater Braet is over leden," en vraagt aan de oversten, wat zulki jn kaart te beteekenen heeft. Want, zoo rede rs neerde zij, als men in België van iemand': •ie overlijden kennis geeft, gebruikt men dez. ;e- formuul niet. Bijgevolg is hier kwestie vai sn spionnage. Pater Braet is een spion, is doo o- de Duitschers aangehouden en u wordt doo he deze kaart gewaarschuwd, dat aile compro ne mitteerende documenten aanstonda moetei en verdwijnen. Nu zou, in zulk geval, elk ge ît. woon onderzoeksrechter naar Liers getelefon an neerd hebben om te vernemen of Pater Brae en werkelijk gestorven was, ofwel door d< m Duitsche overheden aangehouden voor spion 'Ct nage. De geheime politie vond het beter d< on twee oversten weg te voeren en zondef mee iet gedurende veertien dagen in het gevang O] ve te sluiten. Op aandringen echter der Pater de Jesuïeten nam men eindelijk toch inlichtingei ■ie te Alcken en bevond, dat Pater Braet werke ds lijk overleden was en dat er volstrekt geei >r- spionnage in het spel was geweest. Iede d. besehaafd mensch zou, na zulke grove mis «r sing, waarvan hij zelf oorzaak was, aan d< onschuldige slachtoffers zijne verontschul ir- diging hebben aangeboden. De Duitsch* >el overheden lieten de Paters eenvoudig-weg ui it- het gevang ontslaan. Te Brussel werden deze laatste tijden z66 en veel priesters en kloosterlingen in het gevanj ns geworpen, dat het niet overdreven lijkt vai en een vervolging tegen de geestelijken te spre ken. Zoo werden veroordeeld : de Z.E.H Swalus, pastoor van O.L. Vrouw van Lourdes te Jette ; de weleerw. heer De Voghel, onder-pastoor in De Kapel ; de hoog eerw. heer Co-cheteur, directeur, en drie professoren van het Instituut S. Louis ; de zeereerw. Pater rector van S. Michiels-College ; de weleerw. heer Wittenberg, onderpastoor van S. Alice en menige anderen. Te Antwerpen werden de Z.E.H. van Bostraeten, pastoor van S. Paulus, en onderpastoor Tielemans, der Augustijnekeik, gevangen genomen. Niet zelden valt het voor, dat men op een vroegere veroordeeling terugkomt om de straf te ver-scherpen. Hunne misdaden? Zij hebben, in hun sermonen, een vaderlandlievend woord gesproken, zonder ook maar de minste be-leediging tegen den overweldiger te uiten! Alsof vaderlandsliefde niet meer tôt de christene deugden moet gerekend worden, waiar het land door de Duitschers bezet is ! Eigenaardig blijft het intusschen, dat nôch Z.D.H. Mgr. Heylen, nôch Z.Em. Kardinaal Mercier om zulke sermonen eenige straf op-loopen. Soms ook pleegden de veroordeelde priesters het ongehoorde misdrijf eenig geld te verleenen aan jongens, die over de grenzen naar het front vertrokken! Hoe het er maar om te doen is, door deze veroordeelingen de Bisschoppen te raken, moge blijken uit het Wolff-telegram, dat aan de vreemde pers werd medegedeeld, toen twee studenten van het InsEtuut S. Louis werden in hechtenis genomen. Twee jonge-lieden van genoemd instituut werden aangehouden, omdat zij over Holland naar het Belgisch leger wilden reizen. Het was reeds van dien aard eenige verwondering te verwekken, dat zulk belangrijk feit (?) aan aile kranten geseind moest worden. Maar daar was het hem eigenlijk niet om te doen. Zijne Eminentie Kardinaal Mercier moesll er in betrokken worden. Luister: "Beide jonge-lieden, aldus het Wolff-Bureau, zijn leer-lingen yan het Instituut S. Louis, de eerste geesteli jke onderwijsinrichting te Brussel, waarmede Kardinaal Mercier veel persoon-lijke betrekkingen onderhoudt en in wier vertrekken hij bij zijn bezoeken te Brussel zijn intrek neemt." Zou men niet zeggen, dat Kardinaal Mercier zelf zich aan oorlogsver-raad heeft plichtig gemaakt? Hoe kleingeestig ! Zelfs de vrouwen worden door het Duitsch bestuur niet ontzien. Te Nassogne (bisdom Namen) kwam een man, in burgerkleedij, aan-bellen, aan het klooster der Eerw. Zusters Carmelietessen, beweerd een Fiansch soldaat te zijn, sinds lang niet meer gegeten te hebben en vroeg eene aalmoes. De buitenzuster gaf hem te eten. Dan ontpopte de man zich als Duitsche spion, de kloosterzuster werd gevangen genomen en tôt twee en een half jaar dwangarbeid veroordeeld in Duitsch-landi. Hoe moedig ! De Duitsche soldaat schijnt er van over-tuigd te zijn, dat eene beschuldiging tegen een priester bij zijn oversten steeds gehoor . vindt. Te Vedrin ligt, naast het Carmelietessen-klooster, een groote vijver. Zekeren dag springt een Duitsch soldaat in den vijver, vindt het water waarschijnlijk te koud, komt er weer uitgekropen en ziet van verre een priester met een leek wandelen. Aanstonds worden zij beschuldigd van moordpoging op den soldaat. De Commandantur van Namen zendt soldaten om het klooster te omsingelen, de aalmoezenier van het klooster wordt in hechtenis genomen ; al de mannen van Vedrin worden gevangen gehouden tijdens het onder-zoek, dat een officier, vergezeld van den vicaris-generaal van Namen, zal doen in het klooster. Zelfs dringt da officier met den vicaris-generaal het slot bmnen, om den schuldige te vinden... totdat de soldat bekent, dat hij uit eigen beweging in het water ge-sprongen is ! Van de kleine plagerijen, waarmede de Belgische burgers over het algemeen worden lastig gevallen, doch die men bij voorkeur op de priesters schijnt toe te passen, zullen wij maar niet gewagen. Ten slotte willen wij evenwel nog een be-wijs aanhalen der willekeurige brutaliteit van den Duitschen overweldiger. Zeer bekend is in België P. de Vos, oud-provinciaal der Tesuiëten, thana overste der residentie der Konmklijke Straat, te Brussel. Woensdag der Goede Week, om half negen 's morgens, komen twee geheime politieagenten den portier der residentie vragen, om Pater-De Vos te spreken. Toen echter de portier ant-woordde, dat de Pater in den biechtstoel was, beloofden zij om half twee terug te komen.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.