< Den Vaderlant ghetrouwe BlIJF ick tot inden doot. Den vrede om den vrede, den vrede ten allen prijze willen is laf en goddeloos; wij mogen niet metgelijkmoedige onverschilligheid aanvaarden het recht en het onrecht, de waarheid en de leugen; het onrecht moet gewroken, de wanorde hersteld worden, de waarheid zegevieren ! Kardinaal Mercier. AAN KONING ALBERT TER GELEGENHEID VAN ZIJN FEEST, 15 NOVEMBER 1917 Sire, Een feest in afwezigheid... Een feest in droefheid... maar toch feest! Op dien dag, o Vorst, werp een blik naar de overzijde van den Yzer, en verwijl met uwen geest bij de verlatenen van uw land. Hier staan wij, door te weinig voedsel verzwakt, door te veel smart verteerd; met de laatste kleederen aan ons lijf, en de laatste schoenen aan onze voeten; wij, eenmaal zoo rijk en welvarend : nu een troep schamele armen; beluisterd... bespied... aangeklaagd... verraden... door vijanden in burger en uniform, door omgekochten uit het eigen voik; wij, eenmaal de vrijste natie van Europa, nu van aile zijden ingesloten, gevangen, geboeid; bedroefd om het leed van zooveel families die dooden beweenen; in rouw om het recht dat vermoord werd; in machtelooze woede over de laagheid die zegeviert. Hier staan wij beschaamd. dubbel beschaamd : over ons zelf, omdat wij tôt een volk behooren, in wiens naam zooveel laagheid wordt gepleegd, en beschaamd in de plaats van die geene schaamte meer 'iebben : die gaan werken, den vijand ten nut; die hun lijf ter beschikking stellen van zijne lusten, of hun ambt voor zijne grillen, of hun pen voor zijne veriieerlijking. Dat zij uw Troon onder U wegrukken : Wij moeten het zien; dat zij onze vlag aan flarden scheuren : wij moeten het gedoogen; dat zij onze Eer door het slijk sleuren : wij kunnen het niet verhinderen. KOM TERUG, O VORST, KOM TERUG ! Hier staan wij, arm, maar eerlijk; in lompen, maar stralend van trots en trouw, geen geld van den vijand, geen gunst van den onderdrukker, geen bedreiging van den dwingeland heeft ons doen wankelen; langer dan ons lijden is ons geduld; sterker dan oorlogsmacht onze hoop; laaiender dan de wereldbrand onze lierde. Kom terug, o Vorst, kom terug ! Wij de getrouwen zullen U ontvangen gelijk het betaamt. Er is niets gemeens tusschen ons en hen, die roepen : Leve de Koning, terwijl hun lippen geplooid staan voor den Judaskus. Uit onzen mond en uit ons hart, komt slechts deze ééne kreet : Leve het ééne, onaf-hankelijke België en daarin ons schoone Vlaanderen en onze roemrijke geliefde koning Albert.' NOVEMBER 1917 Nr 19

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.