HET VADERLAND Kleine aankondfgingen : 1 fr. per regel Groote id- ^ij overeenkomst Pienstaanbiedingen : voor gereformeer-den kosteloos. Beîgisch dagblad, voorloopig te Parijs, 3, Place des Deux-Écus, 3 / LEO VAN GOETHEM, Directeur Het nummer : 5 centiem (Front en Frankrijk). 10 centiem (andere landen). — Per maand (vooruitbetaald) : Frankrijk 1.75 fr. Engeland 2 sh. Holland 1 gîd. 25. Elders 3.00 fr. DESTUDIEKOMMISSIE VOOD TVLAAMSCHE VRAAGSTUK Eon Vlaamsch weekblad heeft zich er 0Ver vierwonderd dat wij tôt nog toe nie oiraken over de inrichting van de stu diekommissie voor het Vlaamsche vraag lluk. Wij hadden er nochtans van moeter hooren. VVel zeker en wellicht meer dar onze verwonderde wekelijksche confra 1er erover vernam. Voor de- inrichting #|fs van de kommiséie wisten Meel \va1 over den geest waarin ze werd opge-val, over het doel en de voorgenomen jverking. Wij hadden meer dan één reden oni onze tevredenheid mit te drukken over de samenstelling van de kommissie. fierst en vooral, de kommissie stelde îich als programma voor de verwezen-lijking vai! de plechtige belofte door M. te Broqueville uit naam der regeering afgwlegd : gelijkheid in redite en in ïeile voor Vlamingen en Walen in Bel-Ijù, na den oorlog. Vlaamsch in 't onderwijs op aile trap-pen. Vlaarnscli bestuur en Vlaamsch ge-recht. Vlaamsch in 't leger. Vlaamsch jveral waar dit noodig is oin aan de Vlamingen toe te laten zich vrijelijk in hun eigen taal te ontwikkelen. [Met zoo'n programma, dat het programma is van de loyale Vlamingen in bîZtiit België, dat ook «ons» program-ha is, moest de kommissie ons wel be-pdigen.[ Maar daar waren nog andere redenen ran voldoening voor ons. De kommissie ïooalsze nu is samengesteld, levert geen jevaar op om v«n eene kwestie, die bui-[eii en boven aile poâitiek moet gehou- Ïen worden, een twistappel maken.. een gevaar ook om, door onzuivere iesdrijverij radikale maatregelen te bien opdringen, die, om eir ni et meer bver te zeggen, ontijdig zijn. Geen ge-iaar ook om aan enkele politieke le i tiers |n het buitenland een troef in de hand ie spelen, die de gekozenen des volks n het bezette gebied zioh, met recht en jeden, niet willen laten ontfutselen. ieeu gevaar vooral om aan de vreem-|cn, in dezen tijd, het schouwapel to [cven van cen tegen zich zelven ver-ieeld België. Niettemm hebben wij e?n poosje ge-['acht om aan onze tevredenheid lueht Ggeven. Wij zijn reeds voldoende ver-rouwd met de zeden en gewoonten van lekere naijverigé gelegenhoidspers om I weten dat hetgeen wij goed vinden in sré oogen slecht is. Zij kent geen an-fr critérium, geen anderen maatstaf in te oordeeien. Zij is verwant met Ommige Joden die Jezus zelf verwier-ien omdat Hij uit Nazareth herkomstig fis. «Wat goeds kan er uit Nazareth Men ?» vroegen ze. Het wachten heeft ons niet verdroten. Ift min of meer geestdrift, met min 'meer dikke letters maar met onver-"len voldoening algemaen hebben al v dag- en weekbladen, die in het laamsch verschijnen, de inrichting. van 6 studièkommissie begroet. Onze tevredenheid is er niet minder "J geworden. En wij geven hieronder den tekst van le officieele nota, die aan al de Vlaam-i(' wganen zooveel verblijding be- L. V. ' G. r» i • + 'NE STUDIEKONTTVIISSIE VOOR HET VLAAMSCHE VRAAGSTUK Officieele mededeeling *teer en -meer dringender wordt de toag naar eene «studiekommissie» voor P' Vlaamsche vraagstuk gesteld in wmsche middens en Vlaamsche dag-I en. Het blijkt dan wel nuttig bckond ! Waken dat zulke kommissie sedert Nge weken reeds bestaat en in voile Fing getreden is. i '6 «kommissie tôt bestudeering van F Vlaamsche vraagôtuik» werd inge-fit door den eersten minister, baron de queville, i.n zij ne hoedanigheid: van niiter van Nationale Herinriohting. c( ^udiekommissie waarvan sprake t een welomschreven programma L v°Wen, programma dat, na ern- , ' ^'derzoek, door minister de Bro-e, c ,,vèrd opgevat en voorgeschrc- raki ''ro?ramrna streeft er naar de L£* U'itvoering der belofte « ge- • Set. j, tusschen Walen en Vlamingen , La leen 'n rechte, maar ook in feite» ] L. ,'e ^reidien. Het stemt volledig ■ petto'1 mp1, wa'; Vlamingen uit het i 5 Li ' als programma komen op < Lf^,in protest aan rijkskanse- ] ■toT den «Raad van ; Ken :?!•. a'3 protest dat ten ande- ; fctr[. "^'^eiideti exemplaren door de ( .Ze'Vo binnen cnkclc dagon i p'Mmd >vordftii, _ ij Een Vlaamsch «bestuur», een Vlaamsch «onderwijs»,- zoowel hooger als lager, een Vlaamsch « gereoht », de ' ontwikkeling van gansch het Vlaamsche ^ volksleven in zijn eigen taal, dat zijn de, punten waarvan de praktische uitwer-king ingestudeerd wordt. ^ Minister de Broqueville heeft ook aan de kommissie voorgeschneven de toe-. i>assing van die princiepen op «het leger» te bestudeeren. j De kommissie is samengesteld uit per-! sonen — Vlamingen en Walen — die . technisch bevoegd zijn in zake bestuur, , onderwijs, gerecht en leger en heeft als [ voorzitter. professer Léo van der Essen. Minister de Broqueville's Kabinetsover-, ste. ■ ■■ — iiwa ■ i ■ ; ECHOS Een. nieuw Franschman Wij hebhen vroeger reeds gelegen-, heid gekregen om te wij zen op de erger-lijke houding van M.Cartuyvels, die on-der den niet sierlijker klinlkenden naam van Maurice de Waleffe over ailes en nog wat schrijft in de Parijsche gazet-ten.M. Cartuyvels 1 i et zich Franschman naturaliseeren. Dat is zijn recht. Zijn recht is het echter niet zijn natuurlijk vaderland tegen te weriken, zooals hij dat bij elke gelegenheid doet. Zijn laatste vondst, in « Le Journal » is dat er op onze Vlaamsche kust, in Oostende en omstreken, niets anders stond dan wat Duitsche villas. Hetgeen natuurlijk moet dienen om daarna, bij wijze van tegenstelling, de Fransche kuststeden op te hemelen en reeds voor na den oorlog bezoekers uit Oostende weg te liouden, Wij weten niet of M. Cartuyvels de Waleffe, door het aanwerven van een papier met vele officieele stempels een Franschman is geworden. Een Euro-peaan, die zich bij de Ghineezen laat inburgeren, kan zijn haar wel tôt een -staarfc laten groei-en en ri j st leeren eten met twee stokjes, maar een citroenge-zicht en voorvaderen tôt in den tijd van Confucius 'krijgt hij daarmee niet. M. Cartuyvels de Waleffe kan wel : zijn aardrij'kskunde verleeren en zioh in het « bourrage de crâne » oefenen. Een zoon van het oude Frankrijk wordt hij niet... r ♦ i j|( Het luchtverkeer na den oorlog De « Koelnisohe Volikszeitung » wijdt \ een artikel aan • de uitzichten voor het luchtverkeer na den oorlog. De wereld- ( oorlog heeft de vliegtuignijverheid tôt ' groote hoogte opgevoerd en overal dui- ' ken plannen op om dit verkeersmiddel ^ ook aan den vrede dienstig te maken. 1 In Italie bestaan reeds eenige vliegpost-verbinidingen. Engeland houdt zich druik bezig met het plan voor een lucht-verbinding Londen-Indië, Engeland-Amerika, ja, zelfs Engeland-Afrika. In Zweden en Spanje zijn ook plannen A in de maak; Frankrijk onderiioudt een viiiegdienst naar Corsica en in Amerika j zal in Moi het luchtverkeer tusschen Washington en-New-York worden op- 2 genomen. In Oostenrijk-Hongarije heeft ï zich reeds aanvang 1916 de Ilag (Internationale Luftverwehrs Aktien Gesell- *■ schaft) gevormd, die aile toebereidselen e treft voor een uiitgebreid vliegverkeer in ? de monarchde en naar den Balkan. ' De afstand Weenen-Konstantinopel [ zal in 12 uur afgelegd worden. Aan de ' hoofdlijn Praag-Weenen-Boedapest-Bel- 1 grado-Sofia-Konstantinopel zullen zij- A l'ijnen aansluiten. De bedrijfsveiligheid z van het vliégtuig komt reeds veel diie ^ van spoor en stoomschip nabij en wordt 11 steeds meer volkomen. ^ /• j f * * . Architectuur en de vrouw » In Engeland is het plan ontworpen S om na den oorlog 300.000 woningen in Engeland en Wales, 50,000 in Schot-larid te bouwen. Het Housing Commit-tee, dat met de uitvoering is belas.t en e tôt nu toe alleen uit mannen bestond, b moet nu ooik den raad inwinnen van v eenige bekende vrouwen, zooals het Mi- v nistry of Reconstruction heeft bepaald. ^ Deze vrouwen zullen het vraagstuk al- d leen uit het gezichtspunt der huisvrouw ti beschouwen, zoodat torenhooge huizen, die de dienstbodenkwestie noodeloos in- S gewikkeld maken, niet meer zullen ver- Z( rijzen. Kamers zonder hoeken, afwasch- S bare muren, ingebouwde meubels, n Waschtafels met warm en koud water, t.c waarbij de leidingbuizen als handdoek- d rekjes kunnen worden gebruikt, open h tiaardën, waarvan de asch van zelf wegvalt en door buizen naar een alge- n meenen vergaarbak glijdt, beteekenen n je verwezenlijkte idealen ecner ge- k olaagde huisvrouw en ze zullen dan ook " îfM>veel mogelijk in deze huizen worden ''' langebracht. Hiermee is ook het initia- 't ;ief der vrouwelijke architecten erkend, h ran wie nog slechts dYie dn Engeland e{ opleidiin^ vollooiden, _ ' d DE PLUNDERINC VAN BELGIE 11 DE EU Il MlfM1 M, A. Hans schrijft in de «Telegraaf» over den roof der orgelpijpen uit de ker-ken in bezet België : We schreven reeds over de klokken in België; maar ook de orgels worden bedreigd. Samen worden ze in de des-betreffende verordening genoemd. Te-recht zegt kardinaal Mercier in zijn pro-testatie tegen dezen nieuwen roof : « Het bulletijn der wetten en besluiten van 21 Februari beveelt den in venta ris op te maken der Mfekken en orgels on-zer kerken. Wij weten bij ondervin-ding, dat wij ons daaromtrent geen illu-sies moeten maken. Waar vandaag de inventarisatie wordt opgelegd, komt morgen de opeisching. » , 't Staat er zoo brutaal in de verorde-nin ; « Orgelpijpen », als de aandudding van stukken me taal. Maar evenals de klokken, brengen ook de kerkorgels ons een wereld van poëzie. 't Is waar, in de laatste jaren ver-tolkten de orgels het leed van ons volk. Hoe dikwijls klonk hun klaaglied over een weggemaaid, kloek leven. Men hield een lijkdienst. De docrde lag ver begra-ven... ginds aan de bloedige oevers van den IJzer, maar de gansche gemeente gedacht hem in 't eigen kerkje en al de ontroering, de aandoening zinderde mee in de stem men van het orgel als 't galm-de langs de gewelven : Ten Paradijze geleiden u de Engelen, Gaat met de heilige Martelaars mede. Maar nu zullen ook de orgels zwij-gen. De Duitscher eischt de pijpen op, om ze te veranderen in oorlogsmate-riaàl tegen België's eigen leger. We hebben zulke prachtdge orgels, niet alleen in de grootsche katihedralen, maar ook in veel nederige dorpskerken. We denkentaan de kostbare orgels van Kortrijk, Eernegem, Couckelare, Hoog-lede, Staden, Ardooie en zooveel andere, om ons alleen tôt het ons 't best bekende gewest West-Vlaanderen te bepa-len. En we hadden er ook knappe orgel-kunstenaars. Daar waren in West-Vlaanderen de Van de Weghe's, tien of twaalf allen voortspruitend van den-zelfden stam. Ze waren « koster en or-gelist » te Wervik, Nieuwmunster, Pas-schendale, Alveringhem, Moorseele, Moorsleede, enz. Hoe moeten soms de handen gebeefd hebben van vader De Vaere, als de be-kwame organist 't klavier van Kortrijk's hoofdkerk bespeelde en aan zdjn geval-len zoon dacht. Zelf een groot musicus, waarop de gansche stad zoo fier was. De jonge man, soldaat in 't Belgisch léger,bezweek in een hospitaal te Kales. , En 't groote orgel der Sint-Martenskerk zal dikwijils de smarte van den zoo be-proefden vader hebben vertolkt. t We hadden René Ghesquière van ( Gheluwe. Zijn ouders wilden van hem een' onderwijzer maken, maar de jon-gen zat in de normaalschool van Thor-hout altijd maar muziek te schrijven. En hij werd geen meester, maar « kos- c ter en orgelist » op 't mooie dorp Ghe- 1 luwe. En hij bracht er nieuw leven, was er de ziel van den tooneelkring en zangikoor en wekte er geestdrift voor Vlaanderen's herwording. Hij compo- 5 neerde menig prachtig lied, dat in de Vlaamsche gezinnen gezongen werd en fierheid wekken moest voor 't eigen ver- [ leden, eigen taal, het eigen sohoon. De , groote kerk stond daar zoo kloek op het door zware kastanjeboomen overscha- s iuwd plein. x Maar Gheluwe is ondergegaan in puin î 2n gruis en de Duitschers hebben er de £ bevolking geterroriseerd en wegge-voerd. Ghesquiière is nu organist in de 0 rermaarde Onze Lieve Vrouwe-kerk van d Halle, bij Brussel, maar ook daar zal 1 3e plunderzucht van den bezetter hem t ;reffen. h We hadden Mervillie, leeraar van or- I jel in de normaalschool te Thorhout, s soon van den onderwijzer van Worte- d ;em. Menigen goed onderlegden orga- 1 nst heeft hij Vlaanderen ingezonden, d ot hij onderpastor werd op Àertrijcke, laar tusschen de bosschen van Thor- v, îout... ^ Maar waar zouden we ^eindigen, a noesten we hierover uitweiden ? 't Is ne of ik het orgel hoor in de dorpsker-œn... Eens, ik was nog jong, lokte het ne in 't be de huis van Ingooigem... 'k Prad binnen en daar voor 't altaar in ° f, avondgoud, dat door de ramen naar )innen viel, zag ik voor 't eerst onzen v lerwaardigen patriarch Hugo Verriest, n lio nog altyd op 't kleine dorp woont, n daar op den berg in Vlaanderen, te mid den van ziin eenvoudige menschen wier leven hij zoo goed kent en mede voelt. En zoo brengt de onbarmhartigf publicatie me allerlei beelden uit ' verleden voor den geest. 1k zie daar nos voor me tusschen de pinkende kaarser de kist met 't lijk van goede vrienden die onder 't afscheidslied van 't orgei uitgedragen werden... 'k Zie anderen voor den autaar, orr samen als man en voruw door 't lever te gaan... 'k Hoor 't oude orgel van Antwerpen; kathedraal en 't zong de gewijde kusl daar bij Rubens' meesterstukken, bij 'I wonderbaar houtsnijwerk van preek stoel en koor in dat gebouw, dat tôt in zijn minste deelen van Vlaanderens kunsit getuigde.... 'k Hoor het orgel van 't kerkje te Maria Hoorebeike, zooals het de psalmer] en de gezangen begeleidde, opgezongen met zachte en forsche stem door de Geu-kch ,de eenige afstammelingen van die der zestiende eeuw... En ook vadei Blommaert, de organist, heeft onder 't spelen steeds zijn geliefden zoort ge-zien, zijn Bernard, zooals hij neerlag in de stille school van Wesit-Vleeteren^tot makkers den jongen, schoonen doode kwamen halen... Ook de orgels moeten zwdjgen... De verwerking der klokken en orgels tôt oorlcgsmajteriaal is een onmiskenbare schennis van het internationaal recht, de openbare verlooehening van het ge-geven en onderteekend woord, een ver-kraohting van den zwakken door den sterken, omdat hij de sterkste is, aldus zegit kardinaal Mercier. Ja, omdat hij de sterkste is, plundert Dui.tschland 't arme België uit en ver-trappelt hij onder den voe't ailes wat ons heilig en dierbaar is. A. HANS. ■■1 1 ■■■ 111 VWWt ■ ■ .n b Het geding van den " Bonnet Rouge " De zittingen in de zaak van den «Bonnet Rouge » hebben elkander opgevolgd zonder veel meer belang te wekken dan de eerste dagen. Het getuigenis van den gewezen pre-fect van politie, M. Hudielo', was wel'be-zwarend genoeg tegen Leymarie, gewezen kaibinetsoverste van M. Malvy in het minisbe.rie van binnenlandsche zaken. maar het leidde evenwel niet tôt de in-cidenten, die sommigen hadden ver-wacht.Een paar dagen verwachtte men eene Zwitsersche dame, die van den bijzon-derste beschuldigde, Duval, verscheide-rie honderdduizenden frank in bewaring had gekregen, zonder dat ze Duval ken-de ? Dit geld moest ook voortkomen van den Duitschen bankier Marx, uit Mann-heim, die naarmate het onderzoek van de zaken van verraad vordert al meer en meer de man schijnt te zijn geweest, die in ailes de hand had, in ailes de Duitsche regeering vertegenwoordigde. Duval beweerde dat hij dit geld gekregen had omdat hij aan Marx voor den oorlog commercieele diensten had bewezen. Daar het getudgenverhoor meer zit-tingen in beslag nam dan men voorzien had, besloot de krijgsraad ook verleden Zondag te zetelen. Het was op die Zondagzitting dat de pleidooien begonnen. Zaterdag had de beschuldiger, luitenant Mornet; zijn re-kwisitorium uitg?sproken, dat hij besloot met de doodstraf aan te vragen voor Duval en straffen in verhouding met hun misdrijf voor de andere be-schuldigden.Luitenant Mornet verwiekte heel wat opschudding toen hij kenbaar maakte dat het onderzoek in de zaak Caillaux had uitgewezen dat de gewezen minis-ter-voorzitter in vollen oorlog te Parijs het oezoek had ontvangen van een Duitsch zendeling, die hem kwam voor-stellen met een vertrouwenspersoon van de Duitsche regeering te onderhandelen. Die vertrouwensman was niemand anders dan de bankier Marx. M. Caillaux had geweigerd, maar hij tiad den man niet doen aanhouden, omdat zegde hij, hij niet wist hoe hij dat ian boord zou hebben moeten leggen. Hoe lang do pleidooien nog zullen du-ren, valt moeilijk te voorzien. De advo-kaat van Duval heeft àsven uur noodig gehad. Wellicht wordt zooals de advokaat tran Duval het wenschte M. Caillaux :iog als getuige gehoord. En dat kan ook iog een vortraging voor gevolg hebbep. H0LLÂN0ERS 0F DUITSCHE DUIKB00TEN Wij hebben destijds in «Het Vaderland» medegedeeld dat het Hollandsche stoomschip « Atlas » door een Duitsche duiikboot in het door de Duitschers zelf vrij verklaarde gebied tôt zinken werd gebracht. Onlangs verscheen de kapitein van het schip voor den Raad van de Scheepvaart. De verklaringen, die hij aflegde, zijn belangrijk genoeg om hier ook eene plaats te vinden. De kapitedn beweerdç namelijk dat er Hollanders als matrozen op de Duitsche duikbooten dienden. Maar laten wij liever het woord aan den Hollandschen journalist zelf, die een verslag over de zitting van den raad leverde : De gezagvoerder, de heer Schenk, ver-klaarde, dat het schip een inhoud had van 1126 netto' registerton en een be-manning groot 28 koppen. De « Atlas » vertrok den 3n Januari uit de Portugee-sche haven Bissao met bestemming voor Rotterdam. Het schip had uitsluitend aardnoten aan boord, bestemd voor de firma Calvé te Rotterdam. «De Atlas» droeg aile kenteekenen een Nedur-landsch schip te zijn, had kleuren en naam duidelijk zichtbaar. Den lOn Januari bevondt zich «De Atlas» op 28 gr. 32' N.B. en 12 gr. 52' W. L. (gegist bestek van den vorigen na-middag) en voer voile kracht. Omstreeks drie uur in den middag. VIEL EEN SCHOT De kapitein, die juist beneden was, kwam aan dek en even daarna doemde een groot vaartuig op, dat men aanvan-kelijk voor een sehip, maar al spoedig bleek een onderzeeër te zijn van groote afmeting. De « Atlas » stopte onmidde-lijk en heesch bestemmingsseinen. Een sloep werd neergelaten en daarin bega--ven zich de gezagvoerder en vier matrozen. De boot roeide naar een onderzeeër, die zich aan stuurboord van «De Atlas» bevond en daar langszij geko-men reikte de kapitein de scheepspapie-ren over. De duikbootkapitein begaf zich met de papieren naar beneden en inmiddels begon men met den Hollandschen gezagvoerder te praten. Men trachtte hem uit te hooren over wat hij op zee gezien had DE GEZAGVOERDER WESGERDE zich daarover uit te laten. Als kapitein van onzijdig schip kon hij zoo iets niet doen. De kapitein mtende, dat men zijn schip stellig zou vrijlaten, al kwam hij van een Portugeesche haven. Toen het papierenonderzoek was'afgeloopen, gaf men den kapitein te kenruen, dat er slechts weinig kans was. De «Preisen-offizier» en een matroos narnen nu in de schoepsbopt plaats en lieten zich naar de «Atlas» roeien. Daar nam de Duitsche officier het commando over. Kapitein Schenk protesteerde daar tegen. De scheepsboot werd weer naar den onderzeeër gkstuurd en kwam terug met zes matrozen, die over het schip verdeeld werden. Zij hadden brandbommen me-degenomen.De Hollandsche bemanning mocht zich vrij bewegen. ER WERDEN WAPENS CETOOND in de kajuit kwam de revolver op tafel te liggen, maar dit veitoon was vrij 1 ove<rbodig, want dreigend lag de onderzeeër vlak bij het schip — de bedienings- j manschappen bij het geschut. Kapitein Schenk bepleitte het behoud van zijn schip, maar de «Preisenoffi-zier» gaf te kennen, dat hij een certifi- ! kaat moest hebben van de Hollandsche I regeering, dat de lading in Holland bleef. De Hollandsche gezagvoerder ( rrieende. dat nog nooit een schip in deze , omstandigheden zoo behandeld was en stelde voor haar Las Palmas te varen — dan zou er beslist kunnen worden, door de Duitsche regeering. Het werd geweigerd. | ZES UUR VOER MEN ROND steeds met de onderzeeër in de buurt. £ De kapitein meent, dat men dit deed, J om de bemanning dichter bij de kust , te brengen, daar men recht op de kust f aanhield in de richting van de Canari- r sche eilanden. c Te kwart over tien kwam er een sein. J cDe Atlas» lag onmiddellijk gestopt. Er r werd een uur tijd gegeven, om het schip c te verlaten. Aile lichten moesten ge- v doofd en ook de onderzeeër was aan r niets kenbaar. De bemanning van de r lAtlas» zocht in de haast nog wat klee- I •en en proviand bij elkaar en in diepe \ iuisternis roeiden te elf uur de twee scheepsbooten van het schip af. De zee t was .vrij kalm en er dreigde van die ?i,i- v de geen gevaar. Op dat oogenblik bevon<|, zich de «Atlas» op 28 gr. 32 min. N.B./ en 13 gr. 30 min. W.L. . Even na het wegroedert hoorde men1 VIER LiGHTE ONTPLOFFINGEN en den volgenden morgen omstreeks 101 uur men kon toen 10 mijlen van de «Atlas» zijn weg geweest — een zwarai losbrandmg. Een torpedosohot za) ver-moedelijk het schip den laatsten stoofi hebben gegeven. Den geheelen nacht blevon de beide; sloepen bij elkander lot men eindelijk te Fuerte Venture kon landen. Vermoedelijk hebben de Duitschers het schip geplunderd, alvorens het naar den kelder te zenden. HOLLANDERS OP DEN ONDERZEEER Een bepaalde mededeeling van den, gezagvoerder ver wekte bij den RaadJ voor de scheepvaart eenige vorbazing. Toen de kapitein tijdens 't papieren-on-J derzoek op den onderzeeër wachtfa), heeft hij met eenige leden der bemanning Hollandsch gsproken — het waren Hollanders De voorzitter meende : «Zeker Hol* Iandsch-sprekende matrozen ?» De kapitein deelcb daarop mede, datj een dier matrozen hem zelf verteld hadi Groninger te zijn en te behooren tôt de bemanning van in Duitschland liggende Nederlandsche tjalken. Er waren meer, Hollanders aan boord van den onder' zeeër. Vl/VWt i n* fjieuws itil BelgB DOOR HET LAND DE HOEDEN AAN DE BEURT Bij verordening van de Duitsche over-< heid moeten de hoeden in slappe vilfc ■ worden ingeleverd. EEN SCHANDELIJKE CARIGATUUR In zekere steden van België is een schandelijke-geïllustreerde postkaart io> den handel gebracht. Zij stelt Koning Albert voor, lang en mager, staande op1 enkele stukjes grond, waaronder ge*' drukt : « Al wat hem nog van zijn ko-ninkrijk overblijft ». Deze schandelijke; postkaart draagt geen naam van nitge-. ver, maar aan ailes ziiet men dafc hew Duitsch fabrikaat is. Niemand wil deze spotprenten ta koop stellen, slechts enkele Duitsche en Duitsch-Vlaamsche boekwinkels hebbew ze in hun uitstalling gelegd. OÛS T-VS.AA M DE REN VOLKSVERTEGENWOORDICER ANSEELE TEGEN DE AKTIVISTEN! Onlangs kreeg volksvertegenwoordi-ger Anseele het bezoek van eenige hoog-geplaatste Duitschers. In het ondenhoud braoht een der Duitschers naar voren, dat ten einde de sociale wetgeving in België te regelen er eene commissie zou benoemd worderf van 40 leden, waar*. t-an 20 genoemd door het generaal-gou-ornement, 13 door de Vlamingen en T door de Walen. Men vroeg of hdj, Anseele, van deze commissie zou willen leelmaken. Volgaarne neem ik aan, zegde AiW seele, doch op de drie volgende voor- i waarden : 1. Onder de twintig dor het generaal- ' gouvernement te noemen leden mag, ;een enkele aktivist voorkomen, daar' le arbeiders er niets van weten wûllen. 2. De gouverneur-generaal moet een îieuwe verordening geven waarbij het )esluit van de bestuurlijke scheiding te- ' 'ug ingetrokken wordt. 3. De gouverneur-generaal zal eene. iroclamatie uitplakiken waarbij hij ver-) daart af te zien van aile gedachte van! jolitieke scheiding. De Duitscher kon alleen antwoorden lat die voorwaarden onaannemelijK varen. DE AKTIVISTEN PRQFITEEREN IN CENT Nadat de Duitschers den bungemees-i er van Gent, heer Braun, en schepene )e Weerdt hadden afgezet, en eenen Duitscher als eersten magistraai der tad hadden benoemd, gaven zij heé echt aan de « Verwaltungschef », een1 ;eneraal der infanterie ,voigeins zijn oeddunken, burgemeester en schepe-en aan te duiden, Daar de leden van en gemeenteraad zich solidaar ver» Jaarden met hunne onweitig getroffe-e kollegas, heeft de « Verwaltungs-hef », volgens de Hollandsche pers, do olgende aktivistische flaminganten be-oemd, om als ©chepene dienst te ne- î îen en er de jaarwedde van te trekiken : ' ornier, Huybrechts, H. Planquaert, an der Spurt en Jan Wannyn. ^ Geen dezer mannen geniet he4 ver< •ouwen van rde feiezers, en .nog mip an de Gentsche beyollyngj ' Me JAARCANC^N> ^_ ^ ^ ÔINSDAG, '14 ME! 1913.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.