lijf-enTwiaiSgsîe Jaar. — N. ISS Sorlsfdessî — Mspzin — Eipifom Zondag, 6 J:mi 1915 Aile briefwisselingen vrarM-KTij te zen den a&n Aug. Van Iseghem, uitgever voor de naaml. Baaatsch. <1 Drukkerij Het Volk», Meersteeg, n° 16, Gent. Bureel voor West-Vtaanderen: Sas ton. Bossuyt, Gilde der Am-bachten Kortrijk. Telefôon 523. Bureel van Antwerpen, Bra. oant en Lhnburg : Viktor Kuyl, ^lindcrbroederstr., 24, Leuven. HET VOLK Men schrijft In : Op aile posfckantoren aan 10 fr. per jaar. Zes maanden fr. 5.00. Drie maanden fr. 2,50. Aankondlglngen : Prijs volgens tarieî. Voorop t% betalen. Rechterlijke herstellhxg, 2 fr. per regel. Ongeteekende brieven worden geweigerd. TELEFOON N° 137, Gent. S centlem Siet numraep CHRISTEN WERKMANSBLAD S Ceiitlem laet nomme? Eerhare Eiesding. "Ecnc niet-onverdienstelijke Vlaamsche schrijfster, die tevens eene dooi'brave, echt Vlaamsche vrouw is, verzoekt ons, \;b]gend artikeltje op te nemen : _ <t ZEDENONTAARDING. — Oproep tôt aile deftige Vlaamsche Vrouwen en <J ongedochters. s De zomer begint en met hem komen 'de lichte kleedingstukken te voorschiin. Zuflen wij wederom het afschuwelijk lehauwspel voor oogen krijgen der on-zedige vrouwelijke kleederdracht, welke Sedert ruimen tijd aan de mode van den dag is, en zelfs tôt in onze dôôr en dôôr Vlaamsche haardsteden is doorgedrongen ? | Wij wernlen ons tôt de eerbare vrouwen 'en j ongedochters van allen stand en ver-ioelcen hen met ons mede te werken om 'deze buitensporigheden te keer te gaan. —- Bijzonderlijk in dezen droeven tijd, fiast het niet zich te vertoonen met costumen die aan vastenavond- of bal-toiletten gelijken. Dezen die zich op zulke . wijze opschikken denken voorzeker niet dat ze, zoodoende, zich uitgeven voor hét geen ze niet zijn, of niet zou den willen zijn, en dat ze hierdoor aanleidmg geven tôt allerlei onnoembare zinspelingen. Dat eenieder zich zelve onderzoeke en zonder uitstel verbetere hetgeen in zijne kleeding wat al te veel gewaagd moge Voorkomen. — Geene kleedingstukken meer die onder oogpunt van deftigheid te wenSchen laten, — met al te zeer door-schijnende stoffen vervaardigd, of te veel uitgesneden en mouwen die maar passen voor waschvrouwen aan hunne waschkuip 1 — Zulkdanige tentoonstel-îingen van vîeesch in de straten, ja zelfs an het Huis van God, zijn oprecht walgelijk. De winkcls der vlecschhouwers en var-kensslachters allécn zijn gës'chikte plaat-sën voor uitstallingen van deze sooEt. _ Dat elkeen het goed voorb"eeld geve ïh zijrte omgeving en door woorden en daden zijn gezag en invloed uitoefene, om zooveel het in zijne macht is, onze weleer zedige en eerbare Vlaamsche vtouwon afkeer in te boezemen voor eene mode, uitgevonden door de Joodsche modemakers, (strikken die zij spannen) Cm door de wulpschheid van het vrouw-volk des te gemakkelijker de gansche tvereld te ontchristenen en te verderven. Wij hebben vertrouwen dat deze oproep weerklank zal vinden in de harten van al dezen die nog een sprankel eer-gevoel bezittcn en nog niet medegcsleept zijn in den poel der zedeloosheid. Iedereen moet begrijpen dat het hooge tijd is aan r4l deze ongebondenheid een einde te Stellen. i Onze Jongens strijden met heldenmoed Voor het Vaderland ; dàt intusschentijd ook onze vrouwen en jonge dochters ^trijd voeren op zedelijk gebied, tôt ver-heffing Van ons zoo diëp gezonken Vlaan-deren, te zamen met den koenen strrjder die hier in Htt Volk eenige dagen geieden, •nede'rschreef : \ -Vlaanderen's diep vernederde oorden îvyageri daden en geen woorden. Eene lezeres van « Het Volk », * * * ■■ - Totdaar onze toevallige correspondente. Ze gaat er wel wat ruw door, de brave vrouw, en we moeten bekennen dat het ons zelf nog niet opkwam, aan eene zwijnsslachterij te denken bij 't zicht van een blooten arm. Maar dit neemt niet weg dat onze toevallige correspondente volkomen gelijk heeft, voor zooveel zij binnen de maat gebleven ware. Het steekt inderdaad tegen, te zien hoe sommige jonge en ook wel bejaarde, zoogezegd eeuwig-jonge vrouwen zich aantooien. Men zou van haren opschik wel mogen zeggen dat zij er zich mede on&leeden. Ze zijn werkelijk eerbaarder mgekleed wanneer ze niet, dan wanneer ze wel «angekleed zijn. Dat aile eerzame vrouwen daartegen ingaan, kan slechts de algemeene goedkeuring genieten. Overigens durven we aan de meisjes, die een uur werk hebben om als 't ware onfkleed op straat te kunnen komen, heel gerust en volkomen gemeend zeggen, dat ze er allesbehalve schoon ofte mooi mede zijn. Vrouwen en meisjes zijn 't schoonst als ze deftig ingekleed zijn zonder een gek ingespannen noch een teringzoekend uitsnijden. Zulke inkleeding is eerbaar, en ze is daarbij ook het gezondst, Een Oorlogsdrama ia de Lucht. Men schrijft ons : De literatuur van den huidigen oorlog is vol van daden van moed en zelfop-ofEering en niet min der van waaghalzerij. Geen vermocht me echter dieper te roeren, geen gaf me een aanschouwelijker beeld van de verschrikkingen van dezen modernen oorlog, dan het volgende ver-haal, afkomstig van het Belgische front. Er was een sergeant-vlieger met een luitenant-waamemer opgestegen om de vijandelijke linies te verkennen. Van de plaats waar wij stonden, konden wij al de bewegingen van het vliegtuig nauwkeurig gadeslaan en wij deden het met gespannen aandacht. Plotseling zien we het vliegtuig pjjlrecht omlaag scliieten, weer horizontal komen en met schokken een eind van ons weg strijkcn. De schokken worden gewel-diger, nu hangt het tuig op den linker-vleugel, het zwenkt weer naar ons toe, het keert, het wentelt geheel om en als een doode vogel stuikt het den grond op. Wij loopen toe en vindçn den luit en an t dood op zijn zitbank. De bestuurder geeft nog teeken van leven, wij dragen hem met de grootste voorzichtigheid naar eene ambulancie. Daar bekomt îxij en verhaalt hïj, haast alsof hij een droom verhaalt die geen wer-kelijkheid zou kunnen worden : « Gauw hadden wij onze verkenning gedaan en we keerden reeds terug. Wij vlogen door een hagel van kogels en boven, naast en onder ons barstten de granaten uiteen. Ik zag niets meer dan een kruit-damp waar wij doorheen schoven. Dit was niet uit te houden en ik steeg hooger. MaaT pas had ik het hoogteroer in werking gebracht of daar barst een granaatkartets vlak boven ons hooîd en een oogenblik had ik het gevoel dat ons tuig aan splinters vloog en dat mijn hersens uiteen spatten. Even daarop volg-de een pijnlijlce waarneming, die mij innig gelukkig maakte, omdat zij mij 't bewust-zijn gaf dat ik nog leefde : het was of men mijn oogen doorvliemde met tien vlijînen tegelijk Dan verbleef ik in een don- keren mist, die aile voonverpen aan mijn gezicht onttrok. We leefden nog. Er was nog redding mogelijk. Wanhopig hield ik mijn stuur vast. Aan richten viel niet te denken, en het eenige noodige was vooralsnog in de hoogte te blijven, om te ontsnappen aan de kartetsen, die gelukkig minder talrijk waren. Zoo luide ik het vermocht, riep ik tôt mijn gezel : « Luitenant, niets gebroken ? » Ile kreeg geen antwoord. Ik dacht dat hij mij niet gehoord had, en ik xiep nog lùider, terwijl ik mij omwendde en mijn best deed om de oogen te openen ten einde hem te zien. Niet alleen kreeg ik geen antwoord, maar ailes wat ik zag was zwartl Ik was dus aan den dood ontsnapir doch wist nu dat ik blind was. En mijn luitenant zou wel getrofïen zijn, dacht ik. Ik had nog tegenwoordigheid van geest genoeg om al het hachelijke van mijn toestand te vatten : alléén in de hoogte, misschien 1600, 1700, 1800 meters lioog, met onder mij de dreiging van het vijande-lijk geschut en — de afgrond : ik beVal mijne ziel aan God. Daar vernam ik opeens weer het vijandelijk geschut en nu schoot mij de gedachte binnen dat het mijn pliclit was, als ik kon, bij de onzen te landen en aan mijne oversten den uitslag van onze verkenning mee te deelen. Het geschut hielp mij bij het richten. Ik stuurde naar de tegenoVergestelde zijde. Nauwelijks ging ik twee minuten die richting in, of ik hoorde mijn luitenant, die w.er zijn bewustzijn had, roepen : «He, waagliaals naar omlioog, naar omhoog ! » Ik gehoorzaamde instinct-matig en zôô krachtrladig dat het vliegtuig een sprong in de lucht maakte. Ik hoorde mijn luitenant schreeuwen : « hij rukt den haan van den torenl n Ik begreep dat wij aan een ramp ont-snapt waren, en riep terug : << Dank u» luitenant. Neeih me niet kwalijk, ik zie niet duidelijk mèei'. En gij, luitenant, zijt gij gekwetst? » —• « Ja », antwoordde hij, «ik gelooî dat ik goed getrofïen ben. Maar pas op, gij keert terug naar de vijand. Gauw linksom. Nog méer. Goed zoo. Vooruit nu maar. » Drie minuten later vernam ik weer de stem van den luitenant, doch ze was zwakker geworden : «Best Wij zijn bij de onzen.™.j Sluit uw motor af Zweefvlucht nu Zachtjes aan...... Zachtjes » Toen hoorde ik niets meer, dan even daarop het krakend gerucht van hét vliegtuig dat zich op den grond ver-brijzelde. » Toen de majoor, die dit verslag aan-hoorde, zijne deelneming uitsprak over het blindworden van den vliegcr, antwoordde de blinde : « Het eenige wat ik bejammer, is niet meer op verkenning te kunnen uitgaan. » (N. R. Ct.) Lsest en vsrsprsMt HET VOLS. Hondsnplaa§. Bonedeus Moknans moest weldra kapot. 't Was nu zijn vijfde woonst op zeven maand tijd, en hij had er geen zier ver-betering op. Van in zijne lcinderjaren had hij af-schuw voor honden, groote of kleine, dat was hem gelijk, hondengeblaf kon hij niet verdragen. En nu schenen al zijne stadgenoten het aangelegd te hebben om in ieder appartement van ieder huis binnen een straal van twintig meter omtrent gelijk welke woonst Bonedeus Molmans betrek-Icen zou, minstens een paar luid kefïende of zwaar blafïende honden te houden. Dat was hem een gedurig concerto als het geschrijf van twaalf dozijn sociaal-demokratische polemisten à la F. H. Daarom moest Bonedeus Molmans kapot.Hij vermagerde zichtbaar en werd zenuwachtig gelijk een raderwerk waar-van de veerkracht overspannen is. Zijne vrienden in de societeit hadden er compassie meê. Ze namen hem wel een beetje in 't otje, maar werkelijk, een brokske compassie gevoelden ze toch wel voor den andexs zoo goèdigen Bonedeus. Een was er, die hem zeî : Spreek er Sempiternus Crot maar eens van, die zal wel raad weten. — Als hij zelî maar niet aan 't kefîen of blafïen gaat! verzuchtte Molmans. Want die malle Sempiternus was gazet-schrijver, moet ge weten, doch een uit-geslapen vos, dat was hij ook, dit moest Bonedeus zich zëlven bekennen en hij klam'pte den Crot dan ook maar aan. Deze knipte een paàr keeren met de roodgerande oogen,"als de zaak-hem met aile wedcrwaardig- en omstandigheden voorgelegd was. En dan zegde lùj/'gcwel-dig door zijnen neus sprekend : — Nu vijf frank en, als 't lukt, nog tien frank bij. Minder kan ik het niet doen, menheer Molmans. Bonedeus gaf de schijf al zuchtend, maar driemaal vier-en-twintig uren na-dien voegde hij er overgelùkkig nog tweemaal tien frank bij, want hij was totaal van de hondenplaag verlost. In ganscji de wijk was bijna geen levende hond meer te vinden, maar in de laatst verloopen twee dagen hadden gardevils en lieden van den reinigingsdienst geen ander werk gehad dan dozijnen honden-krengen met geopende ingewanden weg te brengen. Sempiternus Crot had namelijk in zijne gazet deze aankondiging geplaatst : « Verloren : een vaalkleurige hond, tus-«schen gewone en middelbare grootte, » gemengd ras spits of scheper, bij M. Bo-» nedeus Molmans weer te brengen tegen » bijzonder goede belooning, want het beest heeft een kostbaren diamant inge-» zwolgen. » 4788 GESNESJVELDEN. Onze vier reeds verschenen lijsten Gestomn voor 't Vafisrland bevatten 4785 namen van gesneuvelde Belgische soldaten. Die lijsten zijn te zamen en aîzonderlijk te bekomen bij de gazetverkoopers en in de aubetten. Prijs par Hjst : 25 cenîiemsn. Tuinbouwbelangea. De ledon van de beroepsvereeniging Hor-ticultura Belgica W. E. B worden dringend verzocht d# zitting hunner wederzijdselio aîdeelingen bij te wonen op zondag 6 Juni, om 5 ure namiddag. (Duitsehe tijd). De dag-orde behelst, onder meer, het aanstellen van twee commissieleden voor den gezafflaenlijken vei'koop en van een comïaissielid voor den gezainenlijken aankoop der brancfcsiof. Elk wordt verzocht zijne Jidkaart mede te brengen. De zittingen znllen plaate hebben m de hierria vermelde lokalen : Afdeeling der omsctirijving Gent, Sint-Amandsberg, DestelbeTgen en Heusden : lokaal : Booderi Hoed, gasthof, Klein Turkije, Gent ; Afdeeling der omschrijving Oostakker on Desteldonck : lokaal : In de Fortuin, to Oostakker-Borp ; AJdeeling der omschrijving Saffelaere, Wachtebeke en Wynokel-Ste-Kruis : lokaal : Brouwershuis bij Maryns ; — Afdeeling der oïixschrijvmg Beirvelde, Overmeire, Galcken, Laerne, Sinaaien Loke-ren : lokaal : De Zevenster te Beirvelde ; Afdeeling der omschrijving Meirelbeke, Gentbrugge, Ledeberg, Molle en Wetteren : lokaal : De Snoélc, Meirelbcke-statie ; Afdeeling der omschrijving Evergem, Sleidinge, Meerendree, Lovendegem, Maria-k'erke, Wondelgem, Knesselaere, Maldegeni, Caprijcke en Waarschoot : lokaal : bij M. V an Durme, Lovendegem-Kouter ; Afdeeling der omschrijving St-Martens-Laethem, Afsné, St-Denijs-Weetrem, Nazareth, Gavere, Eyne en Syngem : lokaal : bij M. Au g ust Van Oost, bloemist te Sint-Martens-Laethem.N. B. — De zitting der afdeelingen Boo-christi A en Boochrist i B-Zeveneecken zullen plaats hebben, zooals gewoonlijk, om 11 ure (Duitsehe tijd) in de Gemeenteschool. Wij kopen dat al de leden het belang der dagorde zullen inzien en op hunnen post zullen wezen. De Alg. Voorzitter : De Alg. Becrcfa. iS : Herman Ronse Hip. De Sehriiver. Provinciale Gcîten- en SelSischapen Herverzek. van Oost-Ylaanderm De hieronder vermelde aangesloten Geitenbonden, wordt ter kennis gebracht, dat het hoog tijd is om hunne ledeniijUen voor 't jaar 1915 in 't Landbouwershuis te Gent op 's schrijvers naam neer te leggen. Deze die geene nieuwe ledenlijsten ont-vangen hebben, gebruiken daartoe een « Pro-patria-îormaat » en vullen liet in overeenkomstig de voorschriften der ge-drulcte ledenlijst-formulen. Het ware te betreuren zulk nuttig sociaal werk te laten vervallen. Wij weten dat sommige bonden slecht per kas zijn, maar met eenigen goeden wil en, met bij uit-zondering voor dit jaar, de vergoedingen wat te besnoeien, kan elke verzekering in stand gehonden worden. Wat het betalen der premiën en vergoedingen be-treft, dat worde uitgesteld, tôt zulks met meer gemak kunne geschieden. Aalst (Dendergeit), Adegcim, Asper, Astene, Audenaerde, Baerdegem, Baes-rode, Baevegem, Bevere (Auden.), Bug-genhout, Buggenhout (Opstal), Burght, Cruybeke, De Clinge, Dendermonde, Den-derwindeke, De Pinte, Doel, Edelaere, Elversele, Erembodegem, Ettichove, Eyne Geeraardsbergen, Grembergen, Hamme (De Toekomst), Hamme (St. Hubertusj, ^ i MENGELWERK 1( — Op zoek naar den Schuldige - M. Viaî bracht een bewogen nacht dooi l's Anderdaags zag hij een dagblad na on !de lijst der booten, die welhaast onde izeil gingen, in te zien. ' -Een Oostenrijksche stoomer vertro] den zaterdag van Triest. Hij beschikt 'dus nog over twee-drie dagen om aai zijne dochter de bijzonderste deelen zijne ges chic dénis te herhalen en zich met haa ite onderhouden over de te maken planner i Na het ontbijt begaf M. Vial zich naa shet zeevaartbureel waar hij eene kabiei J)estelde op den stoomer die welhaas «ce zou kiezen. — De eerste stap is gedaan, mijn kind zegde hij tôt Alice, toen hij in het hote teirugkeérde, uwe plaats op de boot i Voorbehouden. t Maar, zcg mij, hebben de overwegingei u nog niet doen terugscbrikken voor d' o'ngelooflijke onderneming welke gij voor Jiebt? ; — Neen, mijn vader, integendeel, miji beslidt staat vaster dan odit. Ik lijd vee bij het gedacht u te m'oeten veflaten maar het moet, ik vervul aidas een hefli gen plicht. s. — Dan is het noodig dat wij s amen uit gaan oiti u behoorlijke reiskleederen aan t: ischaffen ; neem uweu h6ed en laat on; igaan. > Vader en dochter bezod ■ lende magazijnen ; wat z hadden zij welhaast aangi keerden huiswaarts. Naarmate het oogenblik i naderde werd de ongerusthei onuitstaanbaar. — Oh, mijne welbeminde hij ; ik beef bij de gedachte . moeten scheiden ; ik versta l hoe ik er heb kunnen in toe r gelijke zotte vraag in te wil uw eigen geluk niet in het s c de taelating terug. ï — Lieve vader, heb ge< i moogt voile vertrouwen stei r ben voorzichtig, vast besl r mijnen naam geheim houde . der overwinning. Nochtans, r ik heb u nog verschillende 1 i len waarover ik dezen nachl t Gij hebt zinspelingen gem sonen die aanwezig waren i , van uwen broeder, tijdens 1 tigen twist die gij met hei s personen hebben tegen u ge — Zeker, zij waren ver] i schijnen en hunne getuigeni 3 terend voor mij. Ten andert - den dat het ontworpen huwe ders al de hoop welke ik oj i had gesteld in duigen wierj 1 had ik een groot belang bij , Alice nam uit haren zak e • en een potlood. — Wie waren die getuig* — Vooreerst, Donatien i verre neef, die, nu mien mij als eenig overlevend familiel werd van het praclitig domei iten verscliil- De jonge dochter schreef dien naam op. ij verlangden — In de tweede plaats, ik heb het Teeds îkocht en ze gezegd, vervolgde M. Vial, schijnende te overwegen, was het de toezichter Floricot, van scheiden die sedert vijf en twintig jaar onze familie d van M. Vial trouw en werkzaam diende. Alice schreef ook dien naam in. i Alice, zegde — Daarna werd de bijzondere sekre- mij van u te taris van mijnen broeder, Béchuron ge- waarlijk niet naamd, opgeroepen; vervolgens Pierre stemmen der- Jouette, de beheerder, een getrouwe oude ligen.... Ware bediende, door allen geëerd, en eindelijk pel, ik trokke Jacques Bourbet, kamerknecht van het slachtofîer. Die Jacques was een kerel ;n vraes ; gij- met gemeen uitzicht waarvan iedereen len in mij. Ik walgde. oten ; ik zal — Het is zeer wel, mijn vader, ik heb n tôt den dag deze vijf namen ingeschreven. Zeg mij vervolgde zij, nu in welke verhouding zij s tonden tôt den rragen te stel- markies. ; gedacht heb. — Groote God I Alice, gij gaat toch aakt op per- geen enkel dezer menschen verdenken n het kabinet mijn broeder vermoord te hebben. den noodlot- — Ik zeg dat niet, vader, maar het is i hadt.... Die noodig dat ik hun karakter ken en weet tuigd ? welke redçn hen in een of ander geval, zou >licht te ver- kunnen doen handelen hebben.- Was er s was verplét- een onder hen die voordeel kon trekken !, zij bevestig- uiï cîe misdaad? lijkmijnsbroe- M. Vial dacîit diep en ernstig na, p zijne erfenls vv i en bijgevolg zijne dood.... Wij hebben M. Paul Vial in Ovôrweging an nottf!>oekje gelaten op de kv,;estie hfirj doôr zijne , dochter gesteki : Was er iemand op het. sn? vroeg zij. fca&jpel çlie vooïdeel k?n hebben bij djç* d'Esfort, die moord? Mij antwoordde eindelijk mei?dêze dood waande, woorden : id, erfgenaam — Ware het noodlot zoo stet'k niet, nvanLoutrel. tegen mij geweest, allen konden verdachrf worden, neef Donatien nochtans uitge-zonderd.— Was hij arm, die neef? — Ja, menigmaal verkeerde hij in geldverlegenheid, maar mijn broeder toon-de zich altijd midlddadig voor hem, iets waarom Donatien hem dankbaarheid be-toonde. Ik veronderstel het ten minste. — En de toezichter Floricot, kon hij eenige reden hebben om zijn meester te doen verdwijnen? 't Is hij die u bemerkt heeft, den nacht der moord, aan de deur van uwen broeder? — Ja, het was wel ongelukkig voor hem tegen mij te moeten_gctuigen, deze brave dienaar, die de stem dierf verheffen als mijn broeder ons bevool het huis te ver- j laten. Ook had de markies hem ontslagen voor 's anderdaags. — Maar Floricot had dan eene reden om zijn meester kwaad te willen ! — Mijne lieve dochter, allen die in aanraking waren met mijnen broeder, moesten een zekeren haat tegen hem voelen. In het algemeen was hij zeer lastig om dienen; zelfs eenige dagen voor zijne dood had hij met allen getwist. Alice bezag hare lijst. — En Béchuron, de sekretaTis, had hij .zich ook de woede van den markies op den hais getrokken? — Ja, Julien behandelde Béchuron uikwijls geer slecht^ deze jonge man had Iangeil tijd veïïluldlg de gïilïen van zijn meester verdragen; eens zelfs deed hij hpm wel tienmaaf ifcnzelfden brief her-liggyinBn, Dienzelfden 4ag schold hij den sekretarS'' uit voor onbek-Waam en ont-sloeg !hcm voor ' het einde der maand. — Goed, nog een dus die den markies kon haten. En Pierre Jouette, de beheerder? V. — Deze was juist ter onderhandeling bij mijn broeder geroepen toen ik en mijne vrouw er binnentraden. Mijn broeder had hem gevraagd zijne rekeningen te zien, daar hij zich inbeeldde dat er misslagen in begaan waren. Hij schold te dier gelegenheid Pierre uit voor dief en bedreigde hem met 't gevang. De beheerder, die tôt eene achtbare familie behoorde, was diep gekwetst door eene zoo erge beschuldiging en aarzelde niet zijne verontwaardiging daarover uit te drukken. — Dus nog een die wraakzucht kon koesteren?... En Jacques Bourbet, de kamerknecht? — Oh, die arme duivel heeft meer dan wie ook geieden onder het onverdraaglijk karakter van den markies, daar hij onophoudend in zijne aanwezigheid moest zijn. Den dag vôôr de moord, in den morgen, was een geweldig tooneel tusschen beiden losgebroken tengevolge eener op-schikking. Ook had de markies hem aan-gezegd zoohaast mogelijk het kasteel te verlaten. Bourbet nam dien opzeg niet ernstig op. Toen mijn broeder eenige uren later in zijne slaapkamer trad, vond hij zijnen kamerknecht aan de gewone bezigheden. Dit ontstak hem in zulke hevige worde dat hij den knecht vastgreep, uit het vertrek sleurde en van al de trappen wierp. Jacques Bourbet viel met liet hooîd op een bronzen beeld waardoor hij eene diepe wonde aan de wang kekwani, waarvan het lidteeken hem gansch zijn leven zal bijblijven. ('t Vervolgt.)

Er is geen OCR tekst voor deze krant.