Vijfenlïïiiillgsîe Jaar. — H. !7S SoisiiBisf — Iils|8z!a — Eigeuiom talag, 27 J mi 1915 , AUe briefwisselîngen vrscht-WTij te zenden a&n Aug. Vaa ïseghem,uitgever voor de naaml. taaalsch. « Drukke.ru Het Yolk», Meersteeg.n0 16, Gent. 1 Bureel voot West-VIaandaren: (Gaston Bossuyt, Gilde der Am-ïaachten Kortrijk. ïeleîoon 523. Bureel van Antwerpen, Bradant en Lknburg : Viktor Kuyl, Minderbroede rstr., 24, Leuven. =1, HET VOLK Men schrijft ia : Op aile postkantoren aan 10 fr. per jaar. Zes raaan den fr. 5.00. Drie maanden fr. 2,50. Aankondigingen : Prijs volgens tarief. Voorop te betalen. Rechterlijke herstelling, 2 fr. per regel. Ongeteekende brieven worden Îgeweigerd. ÏELEFOON N° 137, Gent. i centiem het nummer CHRISTEN WERKMANSBLAD 1 Centiem Saet nummep HET GRENSfiEBIED. Op bevel oer Etappen-Inspektie worden Volgende aîzonuerlijke maatregelen ge-fcomen :■ Trtedt in voege de Verdetling in : A. DE GRENSSTREEP. Deze loopt met de grenzen mede en omvat de strook 200 meters langs deze ^ijde der grens, B. HET GRENSGEBIED. Dit îs omtuent 3 kilometer breed en Word t ingesloten d'oor de Belgisch-Hol-Ipncfsche grens en eene lijn loopende van het krui&punt van den ijztrenweg Selzaete-Eekloo met de straat Bouchaute-Ertvelde over Capelle bij De Maet en over Lindeken-Fonteyne (beide uitsluitend), Terlooveren Kast. Callemansputte (beide inbegrepen) lot het kanaal Gent-Tërneuzen, hetwelk noord-oost Rieme doorsneden wordt, ver-der langs den overkant des kanaals den noordrand van den bosch bij Rostyne volgende tôt aan den ijzerenweg Selzaete-Moerbeke, verder langs dezen spoorweg tôt het kruispunt o,er straat Wachtebeke-Overslag.1. IN DE GRENSSTREEP mogen alleenlijk die personen vertoeven die daar wonen of grond bezitten en die van het grensabschni t l-s~Komm ando de toelating hebben daar te arbeiden (aanmerking op Ihet identiteitsbewijs.) I 2. IN HET GRENSGEBIED moet îedereen (ook' voetgangers en lieden met ?|iondenkarrefn cm.) in den ouderdom van jmeer dan 13 jaren een Duitsch pasport jép zich dragen, uitgenomen de lieden die în het grensgebied wonen zoolang zij zich •niet van het gemeentegebied verwijderen. iDeze lieden moeten immer een Belgiseh ipas bij. zich hebben. Verwijderen zij zich ,van hun gemeentegebied, dan is bij hen ook een Duitsch pasport vereischt. ; 3. In het gansche grensgebied is het verkéer per rijwiel geheel verboden en het yerkeer met paard en wagen bij nacht. ZELFS MET Duitsehe pas niet toegelateri-. 4. In aile van het grensgebied deel-makende plaatsen moet ieder persoon .die van buiten in het grensgebied komt, bq ,den plaatskommandant sefîens door voor-Jeggen zijner papieren aangemeld worden .of indien er geen Kommardant is, bij de plaatselijke militaire overheid (grens-waclrten). Tôt deze aanmelding is ver-plicht diegene die den reizenden bij zich in huis neemt. ! Personen die bovenstaande bevelen overtreden, moeten bij het gerecht der naastgelegen Etappen - Kommandantur voorgevoerd worden. i 5. Overtredingen van bovenstaande îbevelen worden met boete niet onder de 10 mark tôt 1000 mark of arrest of gevang jiiet onder de drie dagen gestraft, voor zoo veel geene hoogere strafïen in aanmerking komen; ontvoeren naar Duitsch-(iand kan ook geschieden. 6. Dit bevel treedt van 20 Juni in kracht. (Get.) Graf von WESTARP, Generaalleutnant. 17e mob. Etappen-Kommandantur T. NR. 1767. Ertvelde, den 19 Juni 1915. Bovenstaande bevel hebben de heeren Burgemeeslers seffens openbaar bekend te maken. (Get.) HILDEBRAND. Oberslleutnant en kommandant. Leuven-Mecheleni We zijn naar Leuven en naar Mechelen geweest. Onze Leuvensche vrienden hul-digen op zondag 4 Juli aanstaande hun nieuw lokaal in, afgewerkt midden de puinhoopen. — Eerw. Pater Claes is schrijver-schat-bewaarder van het Leuvensche stedelijk komiteit tôt ondersteuning der werk-loozen.— Leuven blijft over het algemeen van uitzicht onveranderd. Zoolang de studenten ontbreken is er ook geen leven in de wereldgeroemde universiteitstad. Hier en daar werden in de meest ver-nielde straten kleine huisjes opgericht, waar winkel- en drankwaren verkocht worden. — Het is natuurlijk dat de menschen schier van niets and ers klappen dan over den oorlog. En wat er al verteld wordt, grenst aan 't ongelooflijke. Te Leuven was het zeker dat de Verbondenen Oostende hadden ingenomen en er wierd toch zoo wreed gevochten tusschen Brugge en Oostende. Te Mechelen leed het geen twijfel dat de drij gentsche statiën plat geschoten waTen. — Yan Mechelen gesproken, men weet dat de straf opgeheven is. Gedurende de week van de bezetting is er een geval geweest met Z. E. den kardinaal-aartsbisschop Mercier. Zijne Eminentie moest zich naar Brussel begeven. Daar ook op hem de beslu tselen toepasselijk waren, kon hij zijn automo-biel niet gebroiken. Hij begaf zich te voet naar de Brusselschepoort, maar werd op zijn weg door honderden menschen ge-volgd. Aan de poort werd het meêgaande volk belet verder te gaan en een persoon werd zelfs in de wacht opgesloten. Toen Zijne Eminencie door de poort was, stond hem hier wederom eene groote massa volk op te wachten, dat hem vergezelde tôt de gemeente Sempst, waar onze Kerk-voogd in een rijtuig trad en verder reed. Te Vilvoorde werd Zijne Eminencie op-: gewacht door Duitsehe ofïicieren, die hem aanboden in den auto te stappen zoo hij zich somS naar de Brusselsche Komman-dantuur wilde begeven. Zijne Eminencie dankte voor het aanbod, daar hij enkel naar Brussel reisde voor geestclijke aan-gelegenheden.— Te Mechelen is de bakkerij onzer vrienden in werking. Het vroegere koffie-huis van den Werkmanskring heeft plaats gemaakt voor eene luchtige, modern-bakkerij. Voorloopig wordt gebakken voor het Stedelijk komiteit en voor de kliënten die het brood ter bakkerij -afhalen. De Yolkssoep te Brussel. (Uit een brief van 10 Juni laatst.) De volkssoep, waar zoovelen gretig van genoten hebben, valt in onmin. Niet dat het aantal uitgedeelde porties zou ver-minderd zijn ; velen, die thans weêr wer-ken, en aldus sommig'e rechten op ondersteuning verliezen, verbergen zorgvuldig hunne nieuwe broodwinning om als voor-heen soepte kunnen halen. Het valt echter niet te betwisten : de soep bukt onder het volksmisprijzen. De menigte bejegent ze met smaad. En in « Mangeur de Soupe communale ! » is het overvloedige scheld-repertorium van Brussel's volk een vokabel rijker geworden. Ligt dit aan volksondank? Neen, het ' ligt voor een groot deel aan de soep zelve. Deze is, in sommige wijken, op sommige ' dagen zoo slecht, dat ik ze met eigen oogen op straat heb zien uitgieten. — Volks-psychologie : men wil niets prijsgeven ! van wat men meent te mogen eischen als een recht ; maar zoodra ontvangen, ■ werpt men het met walg van zich af Dat de soep soms zoo slecht is, ligt natuurlijk voor een deel aan de koks. Maar ! het zal ook wel te wijten zijn aan de ge-bruikte materialen. Het vleesch, gij weet het, is duur en schaarsch; de hoeveelheid, voor de soep gebruikt, zal dan ook wel , beperking ondergaan hebben. De aard- | appelen uit den voorraad die in den , laatsten herfst opgedaan is, zijn niet meer , zoo heelgoed ; opgestapeld in beTgplaatsen die er niet voor geschikt zijn, beginnen ze zelfs vôôr den tijd te rotten. Hetzelfde kan gelden voor andere groenten. En daarmee eene lekkere soep maken is natuurlijk een probleem, dat zoo licht niet optelossen is. Er komt bij, dat de gratis aan arbeiders verstrekte gemeentegronden vruchten beginnen te dragen. De geïmproviseerde landbouwers eten met voldoening eigen ! spinazie en eigen salade. Met de jonge, frissche groente maakt hunne vrouw een soepje dat dan met de volksçoep vergeleken wordt. Dat de vergelijking niet ten voordeele dezer laatste uitvalt, is te meer te verldaren, omdat de eigen klaargemaakte kost steeds bèter in den smaak valt. En zoo verliést de volkssoep zoo niet hare klanten, dan toch hare goede reputatie. JACQUES LEBAUDY, eSe « Ksises* der Sahara ».' Uit New-York is gemeld : Te midden van al het oorlogswee ver-scheen einde Mei Jacques Lebaudy, de Keizer der Sahara, tusschen het nieuws van den dag. (Jacques Lebaudy is, zoo we ons niet vergissen, een Franschman die, met zijn ontzaglijk fortuin geen weg wetend, onge-veer twintig jaar geleden de Sahara, de onmeetlijke woestijnstreek van Nooi'd-Afrika kocht (van wie ?) en er zich zelven tôt Keizer van benoemde, maar dit baant je algauw opgaf.) Na zijne ongelukkige Sahara-episode verleende Jacob-de-Eerste procuratie aan de Carnagie Trust Company te New-York en vertrouwde haar den verkoop toe van de eigendommen, welke zijn befaamd keizerrijk vormden. De Carnegie Trust C° lcweet zich van hare taak, en toen de rekeningen afge-sloten werden, bleek de netto-opbreng'st angeveer 400.000 dollar te zijn. Keizer Jacob de Eerste schreeuwde als gekeeld, sprak van knoeierij en beweerde dat zijn keizerrijk ten minstetwee millioen dollar waard was. De Carnagie Trust C° ging intusschen bankroet en daar tegenover bevond Jacques Lebaudy zich toen in de positie van een gewoon schuldeischer. Hij begon dan onmiddellijk een procès,niet alleen het verschil eiscliend tusschen gezegde netto->pbrengst en de door hem gestelde waar-de, maar ook dat hij voorlieur op de andere îchuldeischers moest hebben. Dit is hem niet gelukt. Na een procès van elf dagen heeft rechter Shearn in het >pperstc gerechtshof van den Staat New-York uitspraak gedaan, verklarend dat le zelfbakken Keizer geen recht op voorlieur boven de andere schuldeischers reeft, en er bijvoegend niet te gelooven lat Lebaudy's Sahara-eigendommen meer ïvaard waren dan ze bij den verkoop >pbrachten. Jacques Lebaudy, zelfs in Amerika zeer •ijk geacht, heeft in de laatste jaren met ?oed berekende beleg'gingen nog veel nillioenen bijgewonnen, volgens verzekerd ■vordt. De mislukking van zijn procès :al hem dus niet veel boterhammen kos-en, al is 't nog dure tijd. ALLERLEI. LIJKENONTBINDING en ZIEKTEN-— De heer Legroux van het Instituut Pasteur, heeft aan een verslaggever van Information de volgende geruststellende verklaring gedaan : De ontbinding der ijken, zelfs in open lucht, levert in het ïlgemeen geen werltelijk gevaar op voor de openbare gezondheid. De patogeensche nicroben zijn vernietigd, door die, welke dch in den loop der ontbinding ontwik-kelen. De zwermen van vliegen, welke boven de lijken gonzen, verspreiden geene patogeensche microben. Deze mi-croben zijn ontegenzeggelijk veel talrijker om het even op welken bodem. I — Dus kan de ontbinding der talrijke lijken geene epidemie veroorzaken? vroeg de verslaggever. — Absoluut niet, omdat, in plaats van de ontwikkeling der pathogeensche microben te bevorderen, veelecr strekt om die welke bij het levend wezen be-àtonden, te vernietigen. EEN MAN VAN GEWICHT. — Te Frankfurt a/Mein is het beheer der Duitsehe ambulancie in handen van den ingenieur Alfred Lehne, uit Duderstadt, die ongeveer twee meter lang is en 158 kilogram weegt. Die rnan zou vcor zijne sigaar moeilijk vuur nemen bij dan onderofficier van 't Duitsehe Roode-Kruis, dien we d'andere week te Gent zagen en welke voorzeker geen 1.40 m. meette. Vragen en Iniichtingen, — Mevr. Karel Vermeulen, te Oostende, vraagt nieuws over haren man Karel Vermeulen, adjudant bij het Rood Kruis en twee dochtersLaure en Jeannet. Antwoord in Het Volk. (908) — Aan Marie Decat, Zusters van den H. Vincentius te Roeselaere. —• De fa-miliën Decat welvarend te Oostende ; aan zuster Aloysia : vrouw en kinderen Bogaert welvarend te Oostende. — Vader Séraphinus Bogaert overleden Brussel 14e Maart. (909) —• Vrouw Vital Van Daele en zoon Norbert, in goede gezondheid te Oostende, verlangt vurig nieuws over de familie Hendrik Van Daele, Puttestraat, Velsi-que-Ruddershove, ook over Valerie Van-gelder en haren meester Constant, Aelter-straat, Ruysselede, ook over al hetgeen aan hunne zorgen toevertrouwd is. Antw. in Het Volk a. u. b. (910) — Familie Wed. Six Delacauw tôt Oostende, allen in goede gezondheid, be-geert te weten als de familie Henri Six-Masselis in "VVervick gebleven zijn. Antwoord in Het Volk a. u. b. Bede een num-mer bij H. Six, Ooivaartstraat te bestel-len. (911) — Suzanne Soenens, met wie het goed gaat te Sas Slijkens, Breedene, verlangt nieuws van hare moeder Wed. Soenens-Farasijn en familie van Hulst. Antwoord in Het Volk. (912) — O. Billiouw en zijne vijf kinderen. welvarend te Sas Slijkens, verlangen nieuws over de familie Van Oost, Rijssel-straat, Meenen ; over E. H. Van Oost, onderpastoor te Zonnebeke en Octaaf Ponnoy, Kortrijkstraat, Meenen. Antwoord in Het Volk. (913) — Vrouw Wed. Hebbelinck, welvarend te Oostende, verlangt vurig nieuws over haren zoon Maurice Hellinck, korporaal, 3e jagers te voet, 3rl. Antwoord in Het Volk. (914) — Victor Buisine, welvarend te Oostende, vraagt nieuws over de wed. Buisine-Heyte en kinderen, van West-Nieuwkerke, over Julien Smalbeen, korporaal, 3e linie, lr3, laatst gezien te Oostende den 14e Ootober 1914. Antwoord in Het Volk. (915) — Aan Henri Hosten, Kerkstraat, 36, Eekloo. — Ikben hier nog altijd zeer goed bij Metsu. — Ik heb nieuws ontvangen van Valentine, zij stelt het ook zeer goed. — Albert. (916) — Pieter Devynck, van Westkerke, vraagt iniichtingen over zijne zonen Hendrik, Jules, Cyriel en August. Antwoord in Het Volk. (917) — Pieter Deschrijver laat weten aan zijn broeder Arthur Deschrijver-Ver-meersch, Garenstraat, Eeldoo, dat hij nog in voile gezondheid te Oostende is. Dank-baar voor het nieuws over ouders en zoon. (918) — Victorine Van Belle laat weten aan haar vader, broeders en zusters dat zij nog in voile gezondheid te Oostende is, Wel-lingtonstraat, 92, en is gelukkig goed nieuws van hen vernomen te hebben. (919) — De familie Renaudin-Roelens en vrouw Renaudin Jooris verlangen vurig nieuws over Jozef Renaudin, Ie jagers te paard en over Gustaaf Renaudin, staats-bediende, waarschijnlijk in Franlcrijk. Antwoord in Het Volk. (920) i MENGELWERK 22 ^ Op zoek naar den Schuldige - De jonge juSfer ter sprake heeft mij gezegd dat zij door. hare meesteres als iene zuster werd behandeld, dat zij met ïiaar mocht deelnemen aan aile feeste-ïijklieden.; — Morgen ga ik naar Marlinne,, zegde "Alice. Het ergste wat mij kan over ko men jis dat Mad. dé Morlant mij niet wil aan-■nemen.Wanheer Matgaretha zich verwijderd ïiad seforeef het jonge meisje een langen tbrief aan haren vader, waarin zij hem ailes mededeelde wat zij vernomen had Binds hare. aankomst te Loutrel. Ook liet ■zij hem weten dat zrj zînnens was zich morgen bij hare moeder te gaan aan-■feieden om in dezer dienst opgenomen te worden. — Vrees niet, voegde Alice erbij, dat ik mij zal verraden ; ik zal aile mogelijke voorzorgen nemen wanneer ik mij in hare tegenWoordigheid bevind. Als ik in, jmijae poging geluk, zal ik dat a an zien als de tusschenkomst der Yoorzienigheid ten Ônzen voordeele, iets wat mij veel moed pal geVen dm mijn ondernomen weik tôt jgoed einde te breilgen. j Deze brief wasan 't Griêkseh geschreven. fs Anderda'ags "s morgens bestelde Alice ^iem persoonlijk op de post. XXVI. Het kasteel van Marlinne, gebouwd op het einde der 18° eeuw door een hepr van dien naam, is gelegen op eene hoogvlakte, langs de zee van Morbihan. Zijne ligging is zoo prachtig niet als de ligging van Loutrel maar het is min blootgesteld aan de woedende winden; de woning, zonder indrukwekkend te zijn, is van een ver-heven bouwstijl. De tegenwoordige graaf, broeder van Mad. Octavie de Morlant, bezoekt zeer weinig het slot, gebouwd door zijne over-grootouders. Gedurende verscheidene jaren was het overgelaten aan de zorgen van eenige dienstboden. Nochtans, dit jaar, bij uitzondering en niettegenstaande de dioeve herinnering aan deze plaats verbonden, was de vrouw van den veroor-deelde, van eenige vriendinnen vergezeld, zich op Marlinne komen vestigen om er den herfst dcor te brengen. Zij had toege-geven aan de smeekingen van Donatien d'Esfort, die groote feestelijkheden op Loutrel ging inrichten en haar smeekte deze door hare aanwezigheid op te luiste-ren.Na de veroordeeling' van haren echtge-noot had de jonge vrouw zich heel en gansch van de weield afgescheiden ; zij bracht. hare dagen in droefheid en tranen door. Het is haar vader, de oude graaf, die van ;i,l zijne strengheid gebruik maaîcte om haar, na jaren van afzondering, in de wereld te doen terugkeeren. Niettegenstaande al haai lijden was zij schoon gebleven ; enkel, zoo zegt men, was zij koud en afgetrolcken g'eworden. Eene massa aanbidders volgden tare stappen maar geen enkel man kon in hare gratie geraken, toen eensklaps het gerucht werd verspreid dat Mad. Octavie de Morlant in den echt gingtreden met Donatien d'Esfort, tegenwoordige eigenaar van het domein van Loutrel. Zooals wij het reeds gezegd hebben, was Alice Vial zinnens zich 's anderdaags op het kasteel van Marlinne te gaan aan-bieden.Toen zij daar aankwam hield Octavie zich onledig met hare briefwisseling na te zien. Niettegenstaande hare acht-en-dertig jaar scheen zij er nauwelijks vijf-en-twintig. Zij had de schrikkelijkste angsten doorstaan maar dezen hadden op haar schoon en eelel gelaat geen sporen nage-laten.Een getik aan de deur van haar bureel deed haie lezing onderbreken. Félicita, de kamervrouw, trad binnen met eene schaal in de hand waarop een brief lag. — Madame, het is eene boodschap van het kasteel van louirel, zegde zij. Octavie nam den brief, opende hem en îiam kennis van den inhcïïd. Het was eene nota van M. d'Esfort, die haar herinnerde dat de ontworpen uitstap in yacht met de geiioqdigden morgen zou plaats hebben. Zij schreef een antwoord 't welk zij aan Félicita overhandigde. —• Oh, Madame, wat hebt gij werk vandaag, meikte de meid aan, de brieven aanwijzende'die op de schrijftafel harer meesteres lagen. Het is wel ongelukkig ■ dat uwe^gezelschapsjuiïer ziek gevallen is, daar gij 'de gewoonte niet hebt persoonlijk uwe brieven te béant woorden, Wilt gij dat ik iemand naar het dorp sture om over haren teestand iniichtingen te vragen ? — Neen, Félicita, het is "onnoodig ; in geen geval kan ik haar terugnemen ; zij is de persoon niet die mij in elk opzicht voldoet. Als wij naar Parijs terugkeeren, ga ik eene andere juffer zoeken. Ga nu mijnen brief overhandigen aan den bode die er op wacht. De meid verdween. Madame de Morlant richtte zich naar het venster, van waar zij de torens van het stamslot van Loutrel duidelijk kon onderscheiden. Hare blikken bleven er op gevestigd wijl eene onbepaal-bare aandoening zich van haar meester maakte. Het was daar dat zij als jonge echtge-note door dezen die haar beminde was gebracht geweest, daar werd haar kind geboren, dit kind waaraan zij nooit kon denken zoneler tranen te storten. Daar ook werd zij door de wieede slagen van het voor haar anverklaarbaar gebleven noodiot getrofïen, 't welk haar den gelief-den echtgenoct. cntroofde. Zij had geen voet meer gezet binnen de muren van dit kasteel sedert den dag dat zij, in de armen haars vaders, overladen met schande en droefheid, na de aan-houding van Philiep, het had verlaten. Bij deze herinneringen, zacht en wreed lerzelfdertijd, voelde zij als een fïoers voor hare oogen komen. Zij legde de hand 3p het harte om er de kloppingen van te jnderdrukken en leunde tegen een meubel >m zich te ondeisteunen. Zonderlingeneiging: Zij had gansch haar fortuin willen afstaan om alleen te kunnen ronddolen op die plaatsen waar zij gedurende eenige jaren een voimaakt geluk had genoten, om te gaan neder-knielen in de kamer waar haar kindje het eerste levenslicht aanschouwde. Hier werd Madame de Moilant in hare diepe drommerijen gestoord door een tweede binnentreden van Félicita die haar opnieuw een brief aanbood. — Madame, zegde zij, het is eene jonge juff ei die hem mij overhandigde. Het geldt eene haastige zaak. De brief was van Alice. Zij schreef vernomen te hebben dat Madame eene gezel-schapsjuffer van noode had en zij ele'vrij-heid nam zich tôt haar te wenden om die plaats te bekomen. Eindigende smeekte zij om een onderhoud. Octavie deelde den inhoud mede aan hare kamervrouw die eene verkleeîde dienst maagd was en waarin zij het grootste vertrouwen stelde. — Hewel, Félicita, wat raadt ge mij te doen? Zou ik dat jong meisje ontvangen? — Oh 1 ik smeek er u om, Madame. Ik heb ze maar terloops gezien en reeds ben ik ten voile met haar ingenomen. Ik ben overtuigd dat zij al de verlangde voor-waarden zal vervullen. — Gij zijt wat geestdriftig, Félicita. Laat ze binnenkomen. XXVII. Een oogenblik later leidde de kamervrouw Alice in het veitrek. Hevig klopte het hart der jonge doch-ter ; de aandoening snoerde haar de keel toe. Madame de Moilant kwam haar eenige, stappen te gemoet. fi Yervolgt,),

Er is geen OCR tekst voor deze krant.