ONS VADERLAND IAâftiinSstr&îSa t A. TEMPERE Drukk(r-Ultg«v«rt 17, rua do Vie, OALÂiS Belgisch dagblad verschijnende op al de dagen der week Radactlai J. BÂECKELÂKDT i 7, ru© S&orfst, OALAS& IABOHffln per ssnaaE<a Belgie Fra»&s»Jjk 2.S5 Essg'elaH«l»Koîlaïsd 3.50 p«p tr!mesteir « B.OO *> C.5<) » t O.SîO Men Fcbrljve t « Obi» V&«S®E*ïaaiat » if, i>ae de Vie» Caîania Recht dû®r, vrij en vrank voor Gùd en vdiK en land KK&JSiGTIKflITUKKXN. NICUWS T* ZKN&iSH KUE MORTST 47EN RUK CMANTIULY 78 CAUA.i» ÂEOPJKIMKK'S'SPmJSEM VOOSl SOLBAra^ IP-RT* S$a»STCaî^ 0»35 OKZE ABONNEMKNTÏN DIENEN MET MIM8TKH8 < o NUMMEK3 INÎEN8 AANOEVKAAOD BN teAvîttL.I J Kt IrCS* MîaaJïSl *>*ï>«U» AAN METZ^LPDE AORSS QEZONBEN T* WORDSN Kerslrede yen Pans Benëdiclus aae het collegie der Kardinalen We geven heden als hoofdartikel de Kerstrede door Z. H. den Paus Bene-dictus XV uitgesproken als antwoord op de feestwenschen die Z. H. ter ge-legenheid van Kerstmis in naam van hetkollegie der kardinalen, door den kardinaal-deken Yannutelli wcrden aangeboden. We hebbsn ons onthou-den lot nu toe uittrekseîs van die rede te geven, daar we al te dikwijls hebben kunnen bestatigen dat de pers-agent-schappen dokumenten vervalschen die op den Paus of godsdienstige zaken betrekking hebben. Nu we den juisten volledigen tekst in handen hebben, haasten we ons hem aan onze lezers mede te deelen. Door geheel deze redevoering klinkt een diep droeve, maar tevens een vast-beraden toon. De h. Yader zegt duide-lijk hoe het wan.trov.wig en yijandig onthaal van zijn vredesbemoeiingen hem grieft, niet om hem zelf maar o:n Europa, wier zelfmoord hoe langer hoe dreigender wordt, Zijne Heiligheid wijst op debronnen zijner vredesnota's: — ds woorden onzer verantwoordeîijke ministers zelf — en op de bedoeling ervan : geen definitieve Yredesvocrstel-len maar terrein van bespreking over punten waaroverde verantwoordeîijke regeeringen luidens hun gezagliebben-de wooidvoerders het eens schenen. Met kletn en nadruk stjunt de Paus op zijn recht en zijn plicht Zoo te handelen. En hij eindigt met nogmaals plechtig te veroordeelen de athéistische (goddc-looze) levensopvalting die tôt dezen oorlog heeft gevoerd en hem doet voortdaren, en wijst op 't eenig middel van waren vrede en van volkeren- | opstanding: den terugkeer totChristus s zoowel van enkelingen als regeeringen. < Gesproken in de omstandigheden j waarin we leven, voor de hoogste gezagvoerders en raadgevers van de ( katholieke Kerk hebben de woorden ' des Pauzen een gezag en een belang 1 dat niemand zal ontgaan. Zullen de ' Verbondenen, zal ons België eindelijk ' eens ernstig gaan rekening houden ( of meer gaan rekening houden met die ailes beheerschende macht, waaraan < meerderheid hunner volkeren gelioor- 1 zame'n. Zullen de geesten eindelijk [ eens rustig worden, om kalm zich te s herinneren wie de Paus is ; om als een , niet te loochenen feit te aanvaarden 1 dat hij is de gewettigde plaatsbekleeder ! van den Godmensch Christus ; dat zijn j goddelijke Meester den Paus zijn bij- stand. zijn verlichtenden bijstand heeft j beloofd nietalieen om onfeilbare uit- £ spraken te doen over geloof en zeden, c maarook o-n de Kerk te leiden door j de stormen der wereld. En zou die bij- c stand den Paus ontbreken op een , oogenblik dat de christene beschaving het geweldigste gevaar dreigt dathaar ? ooit bedreigde. Zal men eindelijk eens £ gaan ophouden met die aile katholie-ken tergende houding in den Paus alleen een mensch te zien P De Paus is meer: h'j is de stadhouder van den Christus op de aarde, voor wiens rechterstoel enkelingen en re- j geeringcn eens rekenschap zullen geven over hun daden en over hu.i werking ten oprichte van Kerk en Paus... À. D. G. J Redevoering vas Paus Benedictus XV den vcoravond vân Kerstmis We laten nu de woorden zelf volgen Van den II- Vader. Na een kort woord van dank zegt de Paus : «0 hoeyeel zielen zien we heden niet 1 beproefd ; heeveel zien we er in duis-ternis en in vrees voor morgen ! Aan- 1 gesteld om tewaken over de kudde,die i alleen een valsche lierder zich zou kun- ' nen getroosten ten preoi te zien aan de ! uitmoordingen, gevoelden wij gelijk St-Paulus een bittere droefheid sedert I onze pogingen om de verzoening der volkeren te bewerken waren jjdelge-' bleven. Wat voor ons een oorzaak van bizondere droefheid was, was niet dat we ; de vervulling onzer wenschen niet erlangd hadden, maar te zien dat daardoor de rust der volkeren was vertraagd, dat de uitnocdiging die wijgestuurd hadden tôt de hoofaon der volkeren in oorlog ijdel iras geweest. « Yan af de meest gezaghebbende ( tribunen toch waren eenige voorname gronden van overeenkomst aangekon- , tligd geweest, punten die een alge- j I meene verstandhouding konden ont- ] wikkelen. Wij hadden ze eenvoudig tyjeengebracht om de hoofden van de ~ oorlogvoerende volkeren uittenoodi- ' gen er een bijzondere studie van te j maken en dit met het ééne doel : spoediger te geraken tôt de vervulling van | den wensch die stil en bedwongen leeft in ^ 't hart van iedereen. « Toert we echter moesten zien datmen ofwel zich met gewaardigde ons te ant- ' woorden ofwel ons noeh verdaehtmaking n»ch laster spaarde, moesten we wel in ; ons zelf erkennen : het signum cui contradicitur, het teeken van tegen- ' spraak. Toeh sterkte ons de gedachte dat onze vredesboodschap, die inder- ' daad geen onmiddelijke uits'agen ten doel had, misschien kon vergeleken : worden aan den graankorrel, waarvan ' de Meester ons leert dat er geen balm uit opschieten kan, vooidat hij zjlf door de warmte van den grond ont-bonden is. Maarwat ons voorstel steun ensWktegaf was het bewustzijn van het recht dat we bezitten en den plicht die op ons rust in de wereld voor lté zetten de vredes- en vredesbrengende zending van den Christus. Geen hin-derpaal of gevaar ook schenen ons bekwaam in ons den wil te breken te gehoorzamen aan dien plicht en dit recht uit te oefenen van hem die de plaats bekleedt van den Yorst des Vredes ; maar wij ontkennen niet dat toen 1 we aile kraehten van de eertijds meest ' bloeieade volkeren zagen opgedreven tôt hel toppunt van wederzijdsche ver- ! nieling, en de vrees ons beknelde bij 1 het zien dat de zelfmoord van Europa hoe langer hoe meer nabij is, wij in bittere droefheid ons hebben afgevraagd ! wanneer en hoe er toch een einde zou 1 komen aan dit wreede treurspel ? » 1 De Paus bedankt, de kardinaal voor het woord van geloof dat hij hem toe-sprak toen hij zegde dat alleen deterug- | keer der menschen tôt God die ramp zal beëindigen. Die gedachte weder opvattend gaat de h. Yader voort : «Wij verzuchten naarhetuur van dezen zegenrijken terucïkeer der hui-dige maa'schappij lot de leerschool van het Evatigelie. Als de blinden van i vandaag zien zullen, als de dooven zullen hooren. als aile afwijking zal zijn : rechtgemaakt en aile berg zijn plat-gemaakf, als in een woord, mensch en maatschappij tôt God zullen zijn weer-gekeerd,dan en dan alleen zal iedereen het heil van God zien. Dan zal men den arme en den bedrukte die heil- ( boodsohap verkonden : den vrede. f Videbit omnis caro salutare Dei. « 0, grootheid der les die de Kerk j ons geeft door die woorden harer h. Li- ] turgie. Dat hij terugkeere tôt den waren schaapstal al wie wenscht dat Gods , wrekende hand zich si il legge. Dat de ongelukkige mensehheid toch tôt bezin-nirgkome, dat ze toch terugkeere tôt den Ileer. Zooals eertijds de onzedelijk-heid verwaande steden stortte in een zee van vuur, zoo hebben op onze dagen de goddeloosheid in 't openbaar leven, het leven-zonder-God tôt systeem van een zoogenaamde beschaving verheven, de wereld gestort in een zee van bloed. Maar hoog uit boven de duisternissen, die de aarde omhullen, schittert nog rustig1 en verheven het licht van het geloof. Dat dan toch naar dat licht opzie het weerspannig oog van den mensch. Denkend aan onzen geheiligden plicht roepen wij met de vurigheid der vroe-gere Zieners tôt onze tijdgenooten : « keert toch terug tôt den Ileer». En voor dien terugkeer ware het genoeg naar Bethlehem te gaan metdeneen-voud der herders. Het ware genoeg te luisteren wat voor een stem het is clie.. als hemelbode, neerdaalt over de kribbe. 0 Christusvrede, zoo duurbaar aan elk geslacht dat u bezit, hoe duurbaarder moest ge niet zijn aan het onze, data zoo lang reeds mist. Maar de vrede door de engelen te Bethlehem verkondigd wil geen haat, wil geen wraak, wil geen hebzucht, wil geen moorderijen. 't Is een stemme die spreekt van zachtheid en Vergeven. 't Is een belofte, meer nog 't is een belooning voor de menschen van goeden wil. Och dat toch zij het het niet vergeten die in dezen verjaar-dag der Kerstfeesten de uitnoodiging zien om terug te keeren tôt den Meester door langs Bethlehem te gaan. » Na cle les vanBethlehem wijst dePaus op de les van Jerusalem, de les van Kalvarië en wijst tevens op 't belang van dit feit van den terugkeer der h. Stede in christen handen. « Te Bethlehem zongen de engelen van vrede voor de menschen van goeden wil ; maar 't was te Jerusalem dat de olijftakken werden gekapt die men legde voor de voeten van den Vredevorst, terwijl het volk hem 't jnbelend Ilosannah toezong. » « Elkeen ziet dat de gebeurtenissen nu voltrokken in de h. Stede, ook hun eigen taie hadden die kracht bijzet aan de uitnoodiging die we doen tôt de volkeren tôt God terug te keeren, daar te Jerusalem Hij gezegend werd geheeten die kwatn niet in naam van wapenman-nen, maar in den naam des IJeeren. » _ De h. Yader eindigt zijn rede door op zijne beurt zijn beste kerstmiswenseben aan te bied.en aan de kardinalen. FRAMRMK De corlogsdocleindcn Mijveai desclfde De Fransche Minister van Buiten-Iandsche Zaken Mr Stephen Pichon, sprekende over de oorlogsdoeleinden, zegt : Éerst overwinnen, zooals de eerste minister verklaarde toen hij aan het bewind kwam. Maar overwinnen niet om te overvveldigen, te verdrukken of te beheerschen. maar om aan de wereld recht te verzekeren. Onze oarlogsdoeleinden blijven altijd dezelfde en men vindt er geen spoor in van overweldigingszucht. Bevrijding van aile grondgebied met geweld veroverd en bijgevolg teruggave van Elzas-Lotharingen. Het is oak niet min ze^er plichten te vervullen hebbentegenover de verdruk-te natiën : Belgie, Servie en Polen. Wij scheiden de zaakvan Polen niet af van de onze het moet vrij en overdeelbaar zijn. Deze potiliek strekt tôt eer yan onze geschiedenis en moet toegepast worden op Armenie, Syrie en Lybanie. Verders zullen wij den oorlog niet staken zoolang Elzas-Lotharingen niet teruggeschonken wordt. Sedert den dag dat het ons ontnomen wordt heeft de wereld geen vrede meer genoten. Het is valsch te beweren dat wij den oorlog voortzetten voor een ikzuchtige teruggave. De kwestie van Elzas-Lotha-rihgen is eene morale kwestie voor ons. De Eussische-Duitsche voorsîellen Yervolgens spreekt de Minister over de onderhandeinigentusschen Rusland en Duitschland. De Russische maximalisten staan tegenover de afgeyaardigden ran Duitschland, Oostenrijk, Turkeye en Bulgarie. De eenen komen voor den dag met her-senschimmen de andere met werkelijk-heden.Zal de Russische afvaardiging kunnen wederstaan aan het gevaar van der-gelijke ontmoeting ? Zal zij zich niet laten bedriegen ? De kansen staan niet gelijk maar on-gelukkiglijk zijn wij voor veel in den inzet begrepen. Yervolgens verklaarde Mr Pichon dat Trotsky, tijdens een onderhoud met Mr Noulens, verklaard heeft dat hij getrouw zou blijven aan de princiepen van de Uussischevoorstellen enindienDuitschland weigert, zegde hij verder,dan zullen wij tôt een révolutionnaire oorlog gedwongen zijn. Betreffende de Duitschc nota ver-klaart hij hetvolgende ; Het antwoord der Mlddenrijken op de Russische Tredésvoorsteikn Dtiitschland wenscht Eusland te zien als bemiddelaar opfreden Petrograd 27 Dec. — Mr Zinovief, af-gevaardigde te Brest-Litovsk heeft Woensdag in de Soviet deuitslagen der onderhandeiingen kenbaar gemaakt. Hij verklaarde dat deafkeervan Gzer-nin. om een afzonderlijken vrede met Rusland te sluiten, schijnt te bewijzen dat de vijand enkei de onderhandeiingen aanziet als een middel om onrecht-streeks met de verbondenen te kunnen onderhandelen over een afzonderlijken vrede. | De dagbladen bestatigen dat de toe-■ stand Yermoeielijkt door het feit dat de Duitschers aan de Russische afgevaar-digen vroegen als bemiddelaar bij de verbonden op te treden. Welnu indien de verbondenen weigeren en die afzon-derlijke vrede geteekend wordt zullen de Duitschers als de waarborg de stra-tegische punten van het Russisch front bezetten. De Ukrasisn tegess de Ma^imalisten Petrograd, 27 Dec. —Men kan bij ge-br&k aan inlichtingen nietzeggen wat er gebeurt tusschcn de Ukranen en de Maximalisten en tusschen deze laatste en Kalediae. De dagbladen verzekeren dat Kaledi-ne voor de tweede maal zijn tegenstre-vers verslagen heeft. De Maximalistische organen reppen geen weord over de krijgsbewerkingen jË'nkel de «Pravda« zegt dat men geen geloof mag echten aan het nieuws der nederlagen van de Maximalisten. Het zelfde blad meldt dat troepen van het front in aantocht zijn tegen Ukranie en dat waarschijnlijk een ge-vecht zal geleverd worden nabij de etatie van Jmerinka. In andere woorden de Maximalisten hebben tôt nu toe nog geen voordeelen behaald. In e^n woord Duitschland noodigt de Maximalisten uit drukking'te oefenen ap de verbondenen ten einde hen te bewegenjonderhandelingenaan te knoo-pen. Dergelijke vrede zou een zegepraal der middenrijken zijn. Duitschland zou de hand houden op Oostenrijk Turkeye den Balkan eh Azla. Duitschland wil volstrekt de verbondenen verdeelen. Ma%imalisten en krijgsgevan-genen hotaden eene vergadering Stockholm, 28 Dec. —Volgens berich-ten uit goede bron zouden de Maximalisten van den Soviet van Moskowa in deze stad eene vergadering toegelaten hebben derafgevaardigd^n van de duitschc en oostenrijkschc gevangenen. Eenige honderden kiijgsgevangenen in aniïorm en eenige maximalisten woonden de vergadering bij. Verscheidene Duitsche krijgsgevan-genen hebben zich voor de révolution-. , naire partij verklaard en bedankten , hunne Russische makkers voor hun prachtig inzicht, verzekerende dat zij zich min dan ooit zullenlaten mede lok-ken in een oorlog ten voordeele van kapitalisten. De onderhandeiingen sullen vôortgczet worden te Stockholm Stockholm, 2§ Dec — Het bericht als zouden de onderhandeiingen voortgezet worden te Stockholm is thans bevestigd door M. Vorovsky, afgevaardigde van Lenine, te Stockholm. Deze verklaart dat de onderhandeiingen daar zullen herbeginnen begin Ja-nuari, datum waarop al de afgevaardig-den van Brest-Litovsk daar kunnen aan-komen.De afgevaerdigden van Lithuanie vra-gen op cle veegaclering uitgenoodigd te woroen. în de Amcrikaansche dagbladen Washington 26 Dec.—De voorwaarden waarmede de Duitsche voorstellen voor een algemeenen vrede gepaard gaan, doen Amerika aan de rechtzinnigheid ervan twijfelen. Duitschland, denkt men, zoekt enkel de onderhandeljngen in't lange te trekken ten einde tijd te winnen om te kunnen zijne lijnen ver-sterken in het Westen. Men seint dat de Amerikaansche re-geering zijn inzicht niet wijzigt envoort besloten blijft geen vrede te sluiten met eene regeering die den volkswil niet vertegenwoordigt. Men bespreekt vooral het stilzwijgen van Duitschland over de kwestie van j Elzas-Lotharingen die in aile onderhan-ling het voornaamste punt is. De ôostenrijksclse pers Baie 27 Dec. — De Oostenrijksche pers zegt dat de basis van een algemeenen vrede nu duidelijk afgeteekend is, dank aan den wensch naar vrede van de midderijken. Het « Fremdenblatt » ziet in de snel. heid der gebeurtenissen hetbewijs dat de middenrijken en Rusland met de beste gevoelens bezield zijn. De « Neue freie Presse » tracht de verbondenen te overtuigen dat zij den aangeboden vrede moeten aanvaarden. De « Zeit » zegt dat het vredespro-gramma der middenrijken helder, eenvoudig, koft en kategoriek is. De Engelsche pers Londen 28 Dec. — «Times» : M- Wilson zegt dat de duitsche vre-despogingen, pogingen zijn om de wereld te bedriegen. De haast 'waarmede de Maximalisten die voorwaarden als basis aanvaarden, bewijst dat hij gelijk heeft. Gelukkiglijk spreken de Maximalisten sleclits in eigen naam. Het doel dat Duitschland beoogt, is duidelijk : van Rusland gebruik maken om de defaitisten te versterken in de verbonden landen.De Maximalisten zijn het aas dat de partijgangers van den vrede moet aanlokken. Czernin is zoo weinig mogelijk duidelijk geweest.Telkens wanneer hij aan de demokratische princiepen schijnt toe te geven, stelt hij een voorbehoud die de toegeving vernietigt. Eindelijk verbinden cle middenrijken zich enkel wanneer de verbondenen de onderhandeiingen erkennen. Duitschland toont zich in onverschil met de Russen. lo Over de ontruiming van het bezet-te grondgebied dat enkel kan geschie-den op de punten die nog niet het en-derwerp geweest zijn van een speciaal akkoord. 2o Over de erkenning van de onafhan-kelijkheid der volkeren die beperkt is tôt deze diede vrijheid verloren hebben tijdens den oorlog. 3o Over de kwestie van de grondwet-telijke onafhankelijkheid die niet mag geregeld worden onder de Staten, maar enkel naar besluiten van binnenland-sclie politiek. 4o Over de erkenning der reckten van de minderheid die enkel zal in praktijk sebracht worden als 't mogelijk schijnt ïlet voegt er zelfs bij dat Duitschland j en Oostenrijk dierechtenreeds herkend hebben, 5o Over de herstelling der oorlogs-schade die om zeggens verworpen werd. % êo Over de kwestie der Koloniën die aan Duitschland moeten terug geschon-ken worden. Het aanvaardt de economische voorwaarden gesteld door Rusland omdat deze in zijn voordeel zijn. Niemand kan na de opofïeringen die wij ons getroost hebben met zulke voorwaarden te vreden zijn. Wanneer men ons rechtstreeksche voorstellen laat geworden zullen wij dezeonderzoeken. Deze is een onrechtstreeks voorstel en wij kunnen er ons niet bij stil houden.j . « H et cjfensief 2011 nakend zijn op ons front Zurich 27 Dec. — Ilet offensief der middenrijken in het Westen schijnt nakend te zijn. De « Vossische Zeitnng» schrijft : De vrede zal enkel komen wanneer de vijand verslagen is. De beslissingzal komen op het Westelijk front en zij is nakend. —««icieSfSESïK»"- De kelier oiitsnapt teMannheim Geneve 28 Dec. — Gedurende cuien luchttocht van Engelsche vliegers op Mannheim is de keizer op 25 December aan de dood ontsnapt. Van het front van Verdun komende begaf hij zich naar Berlijn. De keizerlijke trein trok door Mannheim een uur voor de statie gedeeltelijk door de Engelsche bommen vernieid werd. De spoorlijn werd op eene groote engte onderbroken. Op het ItaHaansch front Eond de krijgsbewerkingen Piome 28 Dec. — De sneeuw valt in overvloed. en de koude vermoeilijkt den toestand der Italianen op hunne berg-stellingen. Yoor den vijand is de toestand niet beter. Zij kunnen moeilijk versterkingen, voorraad en munities aanbrengen. Ka-nonnen verplaatsen is onmogelijk. Op Kerstdag behaalden de Italianen een prachtigen bijval. De Alpijnen laten den moed niet zak-ken en vinden duizenden listen uit om den vijand te verschalken. —-■ —— » lets over den Winter A. an mij» broéeter Gust ! 't TT as in December, dat ik door 't ven= ster van mijne verschansing, mij ne blik-ken rïchtte op de voor-mij-liggende bevro-zene weiden. Hoe koud waren de lagen; hoe guur de winden, die ons in 't gezicht bijten. Hoe droef zien wij den winter te gemoet. Ge kunt niet gelooven wat hij ons doet lijden.... Js onzen lijdensweg niet pijnlijk genoeg datgij hem met uw koude komt vergrooten ? J a, vrtezeman, ge doet ons denken op het gelukkig verleden.... Op den tijd dat het geen oorlog was... op Op een tijd dat we als broeders leefden en geen haat kenden. 0 Vrede ! wanneer keert ge weder ? Wanneer zullen wij den huiselijlien kring kunnen vervoegen en 't geluk s maken van het ouderlijk huis. 0, doet me er niet aan denken, want ge doet mijne wonde weder bloeden die ongenees-baar isr... Hoe zullen ze het guider in't bezelte Belgie gedurende den\\ inter stel-len; zullen ze niets te kortkomen... Okon ik rusten ! We moeten ons leedgenoeglijk dragen, daar ginder in 't bezette gedeelte onze ouders en bloedverwanlen; geliefden en kennissenonder het juk van een vijand moeten leven... Ons bestaanis verschrik-kelijk, geen een van beide weet wat er gebeurt en hoe we leven en behandeld worden .. Daarom moeten we ons troos-ten en hopen dateenmaal detoekomst ons vreugde en geluk brenge ! Die naake vlakten, die onbeploegde velden die nu bedekt zijn met een witte mantel en de boo/nen, die hunne knoesti-ge armen uilsteken, hebben hun nachtge-waad aangetrokken om te slapen tôt een warm zonnestra"Itfe hen weder komt wèkken om te lier leven ! In de kroon der boomen ziet men ver-laten nesten; hun bewoners zijn naar de warme landen vertrokken. Ze hebben ons verlaten en moesten hof'en huis achter laten; gelijk wij om niet om te komen onde: de klauwen van den indringer. Ik blijf een stonde die akelige vlakten nastaren... Hoe doodsch is ailes... hoe leeg en stil! De vogelljes die ons getrouw bleven gedurende de winterdagen komen de krui* melkens brood en stukjes aardappelen oppeuzelen en vliegen daarna met een dankendgetsjilp rond,... Arme diertjes ! Hoevele zijn er niet die van koudeen hon-ger zullen ver gaan?.. 0 vogeltjes ! maar gij zijl toch zoo oïl gelukkig niet als wij, soldaatjes. Gij zijt gelukkig, want gij zijt vrij; ge kunt het ruim door vliegen... s we-ven waar ge wilt... ge zijt vrij ! 0 vrijheid !.. Ge kunt over al heen en wij moeten om die vrijheid t} bekomen strijden. Is dit niet ongelukkig... 'tis beest te moeten strijden om vrij te zijn en niet aan banden gekluisterd te blijven, daarom moetenwijdit recht om bestaan bevechten. H // hebben nu begrepen wat vrij zijn I beteekent en 't klaar bewijs hebben we I 0erde 951 Pdji; * c«afiem«a Maanda| 31 D«cemb«ï 1917

Er is geen OCR tekst voor deze krant.