i\o 7. o~Centionien per niiinincr 4° Jnaririing. TAPTOE Orgaan van den Vatteriandschen Bond îegen Alcoolisme (Proicie Aniwerpen) Voor de Eer des Vaderlands, het CrehÉ: des Huisgesins en het Maatsehappelijk Welzijri. REDAKTIE : A. COOMANS. Bureel : Provinciestraat, 87, ANTWERPEN. ABONNEMENTSPRIJS : VOOR BELQIË : 1 FRANK PER JAAR. BUITENLAND : 2.50 FR. » HET BLAD VERSCHIJNT TWEEMAAL PER MAAND. Geteekende opstellen blijven ter verantwoording des schrijvers. — Van naamlooze stukken wordt geen nota gehouden.— Van elk boekwerk waar-van de opstelraad twee exemplaren ontvangt, zal melding gemaakt worden. Om onzer kinderen wil ! C 0) u C 5 *0 -H U Cu fD O o ■o ÇroLt fD n H o fD 7? O 3 t/3 f-K 11 ET KLEINTJE. Ze houdt met beide tengre handjes De hand van Moeder stevig vast, En 't gretig mondje hapt naar 't lekkre, Waarop het kindje wordt vergast. Begeerte grijpt al in die knuistjes, Verlangen spant al 'tjong gezicht, En de oogjes zijn, bang iets te missen, Strak op dat lepeltje gericht. Het kaartspel staakt een oogenblikje. Elks aandacht is bij 't lieve kind, En Vader glimlacht, dat zijn schatje Dat lepeltje al zôô lekker vindt. Zijn eigen glaasje laat hij wachten, Al heeft hij 't in de hand gevat : « Dat zit al vroeg er in ! » zoo schertst hij, « Zoo'n kleine, bij-de-hande kat ! » Al vroeg er in ! De drankbegeerte ! En dan door Moeder zelf gevoed ! Die, in onwetendheid misdadig, 't Vergrijp aan 't kind niet eens vermoedt ! Is er dan niemand hier aanwezig, Die d'ernst van deze scherts verstaat ? En die 't vergi! voor 't lieve kindje Aan Moeder uit de handen.slaat ? Een droeve stem laat zacht zich hooren : « O, als ge uw kindje oprecht bemint, « Bederf het niet met zulke prikkels, « Die 't lichaam schaden. Spaar uw kind ! » Maar niemand hoort; bij drank en kaartspel Gaat aile liefde en zorg te loor.., Toch, droeve, spreek ! Eens werkt uw wijsheid, En dringt uw stem der liefde door. JAN L. Droevig feit op den buiten Jan de maalder was weer op de lappen en zat daar op 't hoek-ske zich weer zat te zuipen. Toen de herbergjuffer andere ka-lanten moest bedienen, trok hij zoo hevigzijne twee beenen in om haar door te laten, dat onze zatlap, 'k weet niet hoe, van zijnen stoel tuimelde, met het ongelukkiggevolg, dat zijn voet ontwrichtte. Doch zijn gezellen-zuipers wilden niet gelooven dat het ernst was, en begonnen met den maalder, die daar lag te spartelen van de pijn, te lachen en te spotten. Ze lawaaiden rond hem, trokken hem rechts en links, en toen hij klagend op 'n doktor riep, zouden zij eens gaan « doctooren. » Een van hen ging hem onderzoeken, betastte been en voet, begon in te wrijven met opgerolde dagbladen en jenever, terwijl hij wat soldaten-fransch brabbelde. En de anderen liepen bezorgd rond hem heen, sloegen met den ontwrichten voet op stoel en vloer en bonden hun lederen broekriemen rond het zieke lidmaat. Of de omstaanders lachten dat ze schokten, moet ik u niet zeggen. En de arme maalder kroop ineen van de pijn, en riep op ge-neesheer, op z'n moeder, op jenever. Niets gekort !

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.