Orgaan van den Vaderiaodsclien Bond îeoen Alcoolisme (Provincie Anlwerpen) Voor de Eer des Vaderlands, liet Geluk des Huisgesins en het Maatschappelijk "Welsijn. REDAKTIE : A. COOMANS. Bureel : Provinciestraat, 87, ANTWERPEN. ABONNEMENTSPRIJS : VOOR BELGIÊ : 1 FRANK PER JAAR. BUITENLAND : 2.50 FR. Het blad verschijnt tweemaal per maand. 1 Geteekende opstellen blijven ter verantwoording des schrijvers. — Van naamlooze stukken wordt geen nota gehouden.— Van elk boekwerk waar-van de opstelraad twee exemplaren ontvangt, zal melding gemaakt worden. QUO VADIS ? ARM REETH,, waar gaat ge heen ? « Hij diezijn land niet mint, is 't levenslicht on-waardig, » zong destijds een Vlaamsche bard, en die waarheid geldt ook nog voor het heden. Als de plaats, waar eens onze wiege stond, recht heeft op onzen eerbied en onze achting, hoe meer dan zijn wij liefde en genegenheid verschuldigd aan wezens, waaraan wij eens heilige trouw zwoe-ren of het daarzijn schonken. Hoe luttel is echter op onze dagen het aantal der-genen, die dat nog inzien en de eens zoo gretig aangenomen offervaardigheid in praktijk zetten ? Dergelijke beschouwingen hielden mij dezer dagen bezig, na het bezoek van een oude kennis uit Reeth, waarvanik vele Jobstijdingen moest hoo-ren betreffende het voorheen zoo gelukkig moeder-dorp.Kent ge Reeth, geachte lezers ? Niet ?.., Welnu, verneem dan, dat daar ongeveer 1800 inwoners hùizen; dat die 1800 inwoners tôt nu toe gezegend zijn met 45 herbergen, hetzij 1 herberg voor 40 1e-vendej wezens, dus volwassen mannen en vrou-wen, schoolkinderen, pas loopende kinderen en zuigelingen inbegrepen, Buitendien mag de gemeente en deszelfs bewo-ners bogen op reeds ! vijf kermissen per jaar, ongerekend de daarbijkomende staartjes en dit meestal, of bijzonderlijk, om het gouden kalf onzer20eeeuw— het drankkapitaal.— te be-voordeelen, tôt meerder nadeel der steeds achter-uitboerende mindere dorpelingen en den beslisten ondergang der bestendig kermisvierenden en hun kroost! Teerdagen, die eene weldoende uitspanning zou-den moeten zijn, ontaarden in walgelijke zwelg-partijen : Zij die zoo drie, vier dagen en vooral nachten, hebben gewallebakt, kunnen den arbeid voor 't oveaige der week gerust op zij zetten; dat zijn dan geen menschen meer om te werken. Hetgeen afdoende bewijst dat die teerdagen ech-te slempdagen zijn, is het feit dat men ze gesteld heeft op de zoo vaak beestachtige, onzedelijke Vastenavonddagen. Wat dietalrijke kermissen hebben uitgewerkt ? Meerder verteer in de gemeente, plezier in de ge-zinnen, grooter verbruik van eetwaren, enz., hoor ik al zeggen. Hoegenaamd niet, het tegendeel is waar, dat zouden de boeken der bakkers en krui-deniers, alsmede de holklinkende spaarpotten der steeds meer en meer gemodernizeerde of verteer-en plezierzuchtige inwoners 't best kunnen bewij-zen. In andere woorden gezegd : Credietboekjes en spaarpotten staan deerlijk in zwaren rouw ! En onvermijdelijk is daar voor vele gezinnen onee- nigheid, armoe, droefheid en dies meer uit voort-gesproten.Heeft dat ailes de oogen laten opengaan ? Ge zijt er wel mee ! Neen, de vijf kermissen per jaar vol-staan voor zekere inwoners niet en daar de teerdagen met Vastenavond verboden werden, wil men nu een zesde kermis van 't gemeentebestuur af-dwingen ! Wij achten het overbodig te zeggen, wie daar 't meest en het hardstom roepen, zeerzeker niet de ongelukkige huismocders, ook niet de ailes ontbe-rende kinderen, evenmin de weldenkende dorpelingen ! Zôô staan thans de zaken in het voor ettelijke ja-ren nog zoo gelukkig moederdorp. En nu zal het niemand meer verwonderen, dat ik, uit kinderlij-ke genegenheid voor die plaats, hier een noodkreet neerschrijf, opdat meerdere ellende, dieper verval, grooter ontaarding van dien moedergrond ge-weerd blijve. Vreemd voor de overgrootste meerderheid der huidige gemeentenaren, koester ik noch wrok, noch wrevel tegen wie ook, en waar ik een beroep doe op de medehulp der nog gezond redeneeren-den, is dit enkel ten bate van het goedheil der be-volking en der gemeente. Toen voor jaren herwaarts Zweden en Noorwe-gen op het punt stonden van de wereldkaart te zullen verdwijnen, doordien de mannelijke bevol-king, schier zonder uitzondering, aan den drank verslaafd en aan den arbeid ontvreemd was, toen gingen eindelijk de oogen open der leiders en be-stuurders en kregen zij oogen voor het ach en wee der verdrukte vrouwen, der van honger omko-mende schapen van kinderen. Toen klonk aldra met behulp der eerste slachtoffers en verdrukten en het opvoedend en onderwijzend gedeelte des volks, van Noord tôt Zuid, van Oost tôt West, de steeds helder klinkende mare : « Haro ! Onze kinderen eischen ons op. Zij hebben recht ^)p onze bescherming, wantzij worden. meer dan wie ook, bedreigd door den publieken drankverkoop. Onze kinderen, onze leerlingen die ons lief zijn gewor-den, — in wie wij zien de toekomstige mannen en vrouwen, — die ieder op hun beurt, hoofd voor hoofd en allen te zamen straks zullen moeten me-dewerken om de samenleving gelukkiger, reiner en waardiger te maken, — onze kinderen dreigen verloren te gaan indien geen hulp komt. Het drankgebruik ondermijnt de gezinnen en 't landsbestaan, het drankgebruik met de schrome-lijke gevolgen van gebrek, van gebrek in elk op-zicht : gebrek aan brood, gebrek aan liefde,gebrek aan kleeding, gebçek aan opvoeding, gebrek aan lichamelijke en geestelijke verzorging. Zoolang er nog zoovele verkoopplaatsen van drank en gelegenheden om te drinken zullen be-staan, zoolang ook zullen er kinderen geboren worden die moeten Iijden voor het kwaad door de ouders bedreven ! » Dàt klonk over Zweden en Noorwegen en dat laat ik hier, voor mijn arm Reeth, even luid her-klinken.Neen, ik kan mij niet inbeelden dat iemand Uwer, Reethenaren, de ontzettende verantwoording op zich zou durven laden, medegeholpen te hebben tôt den ondergang of het beslist verval van den moedergrond, en daarom berusten wij in de hoop — dit geldt tevens voor al onze vlaam* sche gemeenten—dateindelijk de wereldlijke en geestelijke overheden, aile partijen of denkwij-zen, eendrachtig de handen ineen zullen slaan en, gerugsteund door de nog welmeenende bevolking' een dam zullen opwerpen tegen de steeds toene-mende drinkgewoonten en drinkgelegenheden, tegen overtollige kermissen en nuttelooze feestda-gen, tegen de verdere uitbreiding van het herberg-wezen, waaraan meestal onzedelîjkheïd ge. paard gaat. Laf zou het zijn zich aan dien edelen strijd te ontrekken, laf het volkswelzijn niet voor te durven staan, dubbel laf het geluk en de toekomst van zijn eigen gezin niet te willen vrijwaren van allen inbreuk. Een herbergier, hij weze nog zoo laag gevallen, kunnen wij ons niet voorstellen als een beul voor zijn evenmensch, hoe min nog voor zijn eigen kroost, tenzij hij een monster ware ! Haro ! dus, gij Reethenaren, die het hart nog op de goede plaats, nog eergevoel in den boezem, nog een luttel medegevoel in het 1-eed van anderen hebt, haro ! ten strijde tegen dien nieuwen kermis, tegen het bestendigen of voortwoekeren der walle-bakkerijen, het nutteloos en te overvloedig geld-verteer, opdat aldra weder door eenieder de tering naar de nering gesteld worde en ieder aan César kunne geven wat aan César toekomt, tôt meerder heil van 't algemeen en 't geluk van eenieder in 't bijzonder. En hier stel ik thans de vraag ! : Wie neemt het edelmoedig besluit, om de welmeenende dorpelingen en ingezetenen af te gaan, om van dezen te bekomen een protestbrief tegen den zes* den kermis ? Wie Wij durven hopen, dat wij in een volgend num-mer de verheugende mededeeling zullen mogen plaatsen van de verwerping door het gemeentebestuur, van die alleszing overtollige zwier- en drinkgelegenheid, tôt meerder eer van het bestuur, tôt grooter geluk der gemeente en dezer bevolking ! Aan allen, die daaraan zullen medeieveren zeggen wij van hartedank, doordien het hier tevens gaat om een strijd voor ons hoofddoel, te weten : De eer des Vaderlands, het geluk des huisgezins en het maatschappelijk welzijn ! A. C. \° o. .'j Cenliemen per nummcr 4e .Jaarifiini?

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.