32 3 aar — W« ëbs *ms ?rij8 p&r RBsiEisr » ▼oor B«lgi9^«»ntj8ffisu, root dec #f«omde5wnt!6ffi»nT;3r? s Sloîtactî» JS4S"? » ftfiyastïa «ïÜ:«**t-«t«~ ,. JâNGJJlt*! l&itt |M9L* Maatschappij HET LICHT fcwNMféart F. DC VISCM. Latftlwrc-O*** . . REDACTIE . , ADMINISTRATIS nôOûPOORT. 29, OENT #&/r fersehijnende aie dagen. ABCNNEMENTSPREja 8ELGÎE Drie eva&ndea. . ... ft. 3.24 Zee saa&tïde» »»«••' flr. é.üfl Bcn jaarfr. IIA% Msa abfr8ï*ssrt ztefe e? oite paettoreolfi» DEN VREEMDB Drt« EsKsiréon teagstiftse vsrseirécs). . . . . . feu MV' HESS igoraisa^^^ ie< bekoorde Onlangs besprak Vooruit 'n manifestje ye/spreid door de klerikalen, — die den godsvrede verstaan op hunne manier, — in de omstreken van Dendermonde ea Aalst, als ik mij niet bedrieg. Het komt er eigenlijk niet op aan waar het juist was. De klerikalen zijn overal dezelfden : bekrompen en fanatiek. In dit papiertje nu werd er heel wat beslag gemaakt over de bekeering van den heer Henri Lavedan. De oorlog heeft in den geest van dezen ouwen zondaar 'n goddelijk licht Hoen opgaan. Hij heeft berouw gekregen over zijne zonden en is weergekeerd in den schoot onzer heilige moeöer de Kerk. Zoo beweert men, ten minste. En onze klerikalen juichen... Er is meer vreugde in den hemel voor éen bekeerden zondaar... Ge kent dat spreekwoord, niet waar? Ons blad is met op die zoogezegde Sekeering ingegaan en heeft e- zich toe bepaald 'n hoop stommiteiten spel- en stijlfouten uit het manifest m kwestie ove. te drukken. Zoo hebben onze lezers weer eens de gelegenhaid gehad in de domme, hatelijke, zwarte ziel te kijken van ds laagDij-den-grond denkende klerikale potoilen. Ik wil nu, ep mijne beurt, ecas een woordje reppen over die fameuze bekeering van den niet minder fameuzen Henri Lavedan, om onze lezers aan te toonen hoe de klerikalen, om er de gewoonte niet van te verliezen, in het huidig geval weer eens met de waarheid omgesprongen hebben .en wat iiet perloontje van meneer Lavedan te betee«enen« heeft. We moeten geene enkele gelegenheid leering ende stichting onzer kameraden laten voorbijgaan.... J|C 9§C $ Om maar aanstonds den stier bij de ILrens te vatten zij gezegd, dat de juichtonen onzer klerikalen uiterst valsch klinken, want de oorlog heeft m-t de bekeering van Lavedan — zoo er van bekeering gesproken worden kan —• niemendal te maken. Het hçugt me nog zeer goed dat 'n heele tijd, vóór de oorlog uitbrak.meneer Lavedan in een wijwatervat gevallen was. r''. erigens heeft dit al heel weinig belang, omdat Lavedan zelf een personaadje van weinig gewicht is en dat men er alles kan van maken behalve 'n voorvechter der rationalistische theoriën. Ik had me voorgenomen van de gelegenheid te profiteeren om onze lezers Lavedan te doen kennen, er het eene en Ihet andere ore hem te schrijven, maar Jïoc ik ook mijn brein martel, hoe ik ook rr.ijn ziel afdraai : ik kan er niets belangwekkends over zeggen. Meneer Lavedan is van beroep tooneelschrijver, auteur van wufte, lichte »t kjes die niet veel om het lijf hebben en hij is niets anders... hoogstens lid de fransche -kademie. En dit i-iatste is niet altijd 'n waarborg van kunde, wetenschap of talent. Want de fransche akademiekers teilen in hunne rangen 'n respektabel getal nulliteiten. De fransche akademie !... Daar wist Alphonse Daudet ons in zijn « Immortel » heel wat van te vertellen. En 'at klonk niet bijzonder mooi. Van Lavedan heb ik heel wat gelezen, tooneelstukken en kronieken in fransche dagbladen. Ik moet het ronduit bekennen : er is mi;niet veel van bijgebleven. Lavedan is, wat de FranscHen heeten, een * boulevardier ». Zijne taal is die van de Parijsche boulevard, pittig, schuimend als champafne, aardig, tintelend, aangenaam klinend. Hij hanteert 'n vaardige pen, waaruit kwistig vloeit wat men gewoon is te beeten de parijsche g~est, die hierin bestaat : over alles en nog wat te praten zonder er een zier van te kennen.' Daar heeft Lavedan naam mee gemaakt. Dat is zoo v«t elles wat ik over hem te vertelle weet. Het is maar een mager beestje. Te mager, want ik zou er toch wat meer willen van reergen. Daarom heb ik de t Larousse » ge«adpleeed«, Hit * Tsde-mccwn» van den journalist " nesten. Laat ons eens kijken wat die vermaarde encyclopedie over den franschen prulleschnjver zegt : Lavedan (Henri-Leon-Emiel) fransch tooneelschrijver, geboren te Orléans in 1859. Debuteerde, na soliede studies, met zeer opgemerkte kronieken : in de « Gil Bias », de f Figaro », ds « Vie Parisienne b, de « Echo de Paris » en andere mondaine bladen. Heeft verscheidene boeken doen verschijnen, die voor het merendeel slechts eene verzameling zijn zijner kronieken : « Mamzelle Vertu, Lydie, Reine janvier, Sire, La Haute, Petites Fêtes, Nocturnes, Le nouveaux Jeu », enz. Heeft in 'verschillende schouwburgen doen opvoeren : « Une famille, le Prince d'Aurac, le Marquis de Priola, le Vieux Marcheur, Viveurs, le Duel, les deux Noblesses », enz. En dat is aï. Met_ zijne tooneelwerken is het als met zijne kronieken : er zit niets in.geen opmerkingsgeest, geen leven, geen beweging. Lavedan voert levende poppen ten toonecle, die heel aardig doen en mooie zinnetjes zeggen en die gedurende drie of vier bedrijven een snedig dialoog voeren, dat aangenaam klinkt en het oor streelt, maar dat totaal zinledig is. Lavedan heeft ten tooneele gebracht het wereldje dat rondzwiert en boemelt in de parijsche na.chtcafés, ch mucishalls, dat noceert op de boulevards, de « demi-monde » van de « Ville Lumière ». Dit zoodje moet al heel weinig interessant zijn of wel heeft Lavedan zich niet d- moeite gegeven om de karakters diep te ontleden. Ai sijn personaadjes, de < marquis de Pnola » mis s chién uitgezonderd, zijn uiterst \ maal, gedachtenloos, zonder hooge bekommernissen, levenloos. Het is 'n heele menagerie gearticuleerde poppen, een echte bazar." Lavedan is een handig en kundig tooneelschrijver ; hij kent zijnen stiel en al de noodige theatertrukken ; al zijne «tukken munten uit door fijnheid van dialoog en in sommigen dezer toonde hij reeds het tir eken van de klerikale en reaktionnaire ezelsoor, wat bewijst dat de metde-haren-gesleurde bekeering niet van zooo f- ren datum is als men ons zou willen doen gelooven. % if. j$c Dit is eoo wat alles wat ik met den besten wil van de wereld en na alle» afgeiocht te hebben, over den schrijver te vertellen weet. Nu ik gedaan heb sta ik er zelfs verbaasd over cat het nog zooveel is. Nu nog 'n woordje over den mensch. Lavedan kon feitelijk niet anders gevoelen, zien en zijne opmerkingen vertolken dan hij gedaan neeft. Dit brachten zijne geboorte, zijne opvoeding en zijne positie in cc wereld mede. Lavedan heeft altijd « chance » gehad. Alles is hem spoedig mee. gevallen. Hi^ heeft geene bittere, zwarte tijden van jammerlijk kampen in ruwe armoede -gekend, zooals mannen als Daudet er. Zola. Het leven heeft hem altijd toegelachen. Hij verd zeer katholiek opgevoed in den eerbied voor de vooroordeelen en de gewone zeden. En zooals hij opgevoed werd is hij altyd gebleven. Zooals alle gelukkige volken heeft Lavedan geene geschiedenis.Zijn vader, oud-prefekt en opsteller aan de «Gazette de France », Iz. « Correspondant» en de » Figaro », ' eeft hem i?e baan van het journalisme gemakkelijk gemaakt. Hij heeft slechts de moeite gehad zich te laten leven, in het boemel-wereldje van den PariJ3chen boulevard. Daar heeft hij zijne typen gevonden die hij op het tooneel bracht zonder zich de moeite te geven hunne karakters te ontleden, die hij mooie, snedige en domma sentimenteelc dingetjes zeggen liet. Daar hebt ge Lavedan heel en al en naar waarheid afgeschilderd. Hij is alle behalve een denker, een genie, een waardevol mensch, wiens bekeering, in voorkomend geval, het is te zeggen ali er van bekeering zou kunnen te spreken zijn, de moeite loonen zou. Hij was nooit een der onzen. Do klerikalen eischen hem op. Ze mogen hem gerust hebben. ï, D, K, Antwerpen. MOEDEELIEFDE 't I» nacht en alles slaapt in huis. Alleen de moeder waakt tot dat haar lieveling is ingesluimerd. , Zij neuriet . achtjes, heai stil, tot eindelijk de oogjes van het kind toevallen. Nog eena gaat zijMhet warm bedekken. Nos een liefdevollehjblik n een kue, om dan zelf ter rust* toegaan. Ee-n vreesslijk onwièder nadert ; van ver dreunt een donderslag, flikkert een bliksemstraal, 't I» alsof ailles in vuur en vlam wordt geaet. r donder gromt vreeselijk, 't is alsof gansek het huis door elkaar gaat worden geschud..., maar de moeder hoort niet... ze ia te moe gewerkt ! Het onweer neemt steeds in woede tn*_doch zij slaapt alles door , maar eensklaps hoort zij van JPder het wiegekleedeen zacht çoschrei. Haar lieveling is ontwaakt. Zij vliegt er henen..., haar duur'baar' jongsken heeft dó moederzorgen noo- Wat het woeste, tergende en onheüspelend© natuurelement niet kon, vermocht hei zwakke grsehr';nln haar kind. Het is de moederliefde die alles voelt en hoort... Alice B. Men krijgt daaromtrent een gedacht van hst bovenmensobelijd s dat van den vliegeniers geëischt wordt a's men het volgende overweegt dat onder veoi meer te lezenstaat in do laatste afleverinpr van het tijdschrift Revue Scientifique : Als de vlieger met de tegenwoordig verkregen snelheid opgaat en de hoogte van duizend meters bereikt heeft, begint zijn hart veel sneller te kloppen en wordt zijne ademhaling vesl moeilijker, zooals bij den mensch die* bijvoorbeeld hard geleopen heef». Het « water » loopt hem uit oogen, neus en mond, hij wordt onvermijdelijk eens zekere duizeling gewaar en terwijl zijne oogisn.. Bch^raerou..^n zijn* fcrea tuiten piept zijn adem. Er ligt als een ijzore ' band rond zijn hoofd. Zijne hersenenmaïse, zit gespannen zijn zenuwenstel staat overspannen en vaak wordt hij gewaar dat de bewegingen van al zijne lichaamsdeelon veel moeilijker worden. Of hij in of boven de wolken is, of de zon schittert en'gloeit, steeds heeft de vlieger op dez« hoogt» reads geweldige koude, vooral aan zijne voeten en zijno handen, wai hem nog meer in zijne bewegingen komt hinder*n. Is de vliegor nu door de eene of da an-, dere oorzaak gedwongen snel naar omlaag t» komen, da» worden al dtsze ongemakken nog veel grooter. Dan gaan zijne oogen g*weldig aan het < steken >, zijn» w«ngen aan het « gloeien » e» zijne ooren geweldig Rsm ne» «tuiten». Dit alle» loopt oBTsrm^ddlijk uit et) eena geweldige hoofdpijn, di» vnr*es«ld g»at van eene toenemende slaperigheid, waartegen hij al lijn© krachtdadigheid moet inspannea. Is hij galand on ariast hij veilig op den vasten grond, dïiU blijft d* vlieger nog &en tijdlang zwaar. S -va, lam en duizelachtig, ïooals iemand di» een geweldigen «prong gedaan, of een zwaar gewicht verpl**7t«4 h»eft. He* is waar dat dez» storingen, die vaak aanleiding gevon tot ongelukkon, niet in dezelfd* maat ondervonden worden door alle ylieg*?s, en dat zelfa enkele der sterkstes »r weinig van gewaar wordsn, naarmats dat zij zich hebben te... verstalen. Maar allen toch hebben zij in zekere maat de gewaarwording die men he*ffc als mf ! in een of ander rijtuig al te snel den borg wordt a' gevoerd. Over het algemeen dus hangen d» vliegers in de hoogte af van het intredend verschil in de drukking van den dampkring, waardoor zij gedwongen zijn al het mogelijke te eischen Tan hunna Lichaamskrachten, bijzonderlijk van hun zenuwstelsel, 2oodat zij zieh nu en dan letterlijk moeten uitputten om huane koelbloedigheid en hunne tegenwoordigheid van geest t« kunnen behouden en ongelukken te vermijden. Al dez® verschijn*»!» en de oorzaken er van zijn in den laatsten tijd wetenschappelijk onderzocht en beschreven geweest door de uitstekend® specialisten Oruehet en Molinier, en het is, steunend op de gegevens dezor beide verdienstelijke mannen dat nu de jong» argentijnsche geneesheer Mender voor den dag gekomen is met eene uitvinding die groot© opschudding verwekt hseft, omdat de proefnemingen afdoende zijn s-eweesk. Ds ontiokking van Mende-r bestaat ia een kistje of reservoir, waarin eene door ht wetenschappelijk samengestelde lucht is geperst, en dat naast den vlieger in het machieD wordt geplaatst. Als hij *ekere hoogte bereikt heeft neemt d«"«e laatste het door een rekgommen buisje aan het toestel verbonun mondstuk in den mond en zeïfwerkend wofdt hem dan lueht t»«gevoerd die hem vewiterkt tegin al d» bevengïnoemdo gewas rwordingen of ongesteldheden, zoodat hij gemakkelijk over al _zijn« krachten, bljjft bfiichilEkeDu il iioiilpirsoiitt in Zvitsuriantl Blijkens de statistiek van de «Sohweizer Hotelierverein» over het jaar 1912, welke kort geleden is versohenen waren in 't ho telbedrijf in Zwitserland 43,130 bedienden werkzaam. Het is belangrijk aan de hand van de statistiek van 1880 en die van 1912 de ontwikkeling der hotelnijverheid in Zwiteerland na te gaan. In 1880 waren er n.l. 1C.02S bedienden. Sedert de telling van 1880 vermeerderd© dus het aantal met 160 PCt., dit wil zeggen, dat dit aantal in 1912 bijna verdriedubbeld bleek te zijn. De ontwikkeling van het hotelbedrijf is niet in alle streken van het land even sterk geweest. Betrekkelijk het grootst was de toename van het bediendencijfer in het kanton Tessin, daarna in Bern, terwijl Graubunderland de derde plaats inneemt. Dan volgen WestZwitserland en Centraal-Zwitserland.Tegenover de snelle ontwikkeling van h«t bedrijf in deze streken, bleven de overige deelen des lands tamelijk vast, voornalijk OostZwitserland vertoont geen noemenswaardig» ontwikkeling. Naar het geslacht en naar de nationaliteit waren de in de jaren 1912 en 1894 in het bedrijf werkzame personen aldus verdeeld: Zwitsers Buitenl. TotaalMannen12667899421561 Vrouwen 13119345621575 30886 18479 43136 24997 12450 8513 Totaal 1912 Totaal 1894 üit dit staaltje blijkt dus, dat het aantal der vrouwelijke geëmployeerden in Zwitserland even groot is ala dat der mannelijke. Daarentegen zijn ez 71 pOt. Zwitsers en 29 pGk buitenlanders in het bedrijf werkzaam. Door de verkeersindustrie worden zeer groot© sommen aan arbeidsloon uitbetaald, hetgeen uit de onderstaands tabel kan blijken. 18941912 Loonen aan mannen 6.161.800 14.890.466 Loonen aan vrouwen 2.594.600 8.351.732 Totaal san loonen8.756.500 S8.24SUÜ8 Eöil Ludwig, de bijzondere Balkancorrespondent/ van het «Berliner Tageblatt», is jn Salo dki «-sweest en seint van d© Grieksch-Bulgaarsoha grens wat hij daar heeft gezien. Hij wijst op de merkwaardige omstandigheid d&t een Duitscher in di© ivad gelegenheid heeft, om zich midden in het vijandelijk kamp t* begeven. Saloniki, zoo zegt hij, is een versterkt karm van reusachtige afme*tng»n, vol van f eras» van En^elsohe vracht:»«t»i»*bielen, 'ransche artillerie, van lichtblauw© patrouilles, van khakikleurige ruiters en eindelooze hoeveelheden oerlog6materia»l,di« dît rijand dagelijks aan daze kust landt. Tot do deg ran zijn vertrek waren os; 80.000 Franschen ontscheept, 60.000 Engelschen en 40.000 man koloniale troepen, Tur. ke's en Australiërs. Van 20 December af waren gasn nieuw© troepen aan land gazet, dus oek nifïts ran de in Anaforta ingescheepte rtrijdkrachten. Buiten da stad strekten de stellingen zich uit tot het spoorwegstation Salmanli, waar ook de stai iigfe. Hier, waar de vlakt© naar het binnenland begint, eindigt voorloopig ook de stelling der Entente. Da hoofdstelling is by Karasoeli, van sraar de linkervleugel tot Kiikisj loopt, ©n vau kilkiaj oostelijk in de ongeveer ö00 meter hoogs heuvelreeks tot Ahana. Van Karasoeli afloopt de stolling langs den strategischen spcorweg, dien de Turken indertijd hebben gebouwd om ran Stamboel rechtstreeks naar U»kub te komen. Waar deze spoorweg met cl» hoofdlijn samealoopt op het station Kilinder, ziet men d» ©*rste Franschen en Engelschen. Als men faàer met ken «preekt -ijn de officieren nog terughoudend, terwijl ze in de stad met verbazende openhartigheid met den vreemdeling spreken. Lang» den spoorwe; zijn hun *teiling*n vrij sterk. De tenten asj beid© kanten zjjn niet ta overzien ©n daar d© trein zeer langzaam rijdt, hoeft men een heel aardigen kijk op het kampleven. Binnen d«ze stelling leggen de Franschen en Engelsehen reeds weer een tweede aan dia zaer sterk wordt. Van Salmanli tet Dautli en dan oostelijk naar Gusenia moeten ep deze tw#*de iinie terugtrekken, dan kan heb gro» der troepen den wear gebruiken, die van Langasa aan het Langrameer vervolgens langs hefe Bszikmeer loopt tot de golf van Orsano. Blijkbaar dernkt de Entent© ©r aan in het ergste $eva! iiire troepen uier weer in te schepea, als r.ij daartoe geelweaflea w rdt. Daar ds lijn van Kara*o©ii in dee strijd re; nietigd *al worden, «u'laa sij o*k wal dea westi'ispcorwoflf. £aJo»iki-Weriia beeettea. Zij rekenen daarb^ met de œegeMikhcid.dwt de Duit»cher« ©n Bulgaren tojen den mend van de Ward» ke»den cpruïScen, om vaa» daair de 8o.rlog*s?bep«BL £» lwwdtóet*a* Vele plaatsen Acboenar, Baldzja ea andere in den omtrek van dö stad hebben zij laten ontruimen. Ook Oostelijk aan de» bsrgrand bij Hortakeuj worden than» da dorpen ontruimd en de Entente wil, dat d* regcerin^ ooit Langasa laat ontruimen. De stad Saloniki en vooral de winkeliersy hotels en café's verdienen zeer veel _g®ld] door den inval ran 200.000 menschen. Tcóïi ziet de bevolking met angst en beven de toai komst t© gemoefc. In de stad, waar eenige weken geleder»; nog het heel© derd© corps lag, is nu sleohtef eena afdeeling van 2,000 man, die men ooï wel «poedig zal moeten wegnemen. D© corpscommandant Mosjkopoulos, die' nog in Saloniki oommandeert, moet zich! voortreffelijk houden in zijne moeiljjlces positie. Meesters van de stad zijn echt©»: de vreemdelingen, en wel zonder twijfel d* En-eischen. De houding van do Engelsche officieren? in ds» stad is onberispelijk : nooit hoort m

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.