3® iaar — N. 204 Pnis per nummer : voor België S centiemen. vooi den Vreemde 5 centiemen Telsfoon ; Reiiactb 247 - Admiitèstraiie 2S45 Vrîfdaq 24 Juis 1914 Drukster-Uitgeeïstef » Sam: Maaîschappij H ET LICHT bestuurder: P. DE VSSCH. Ledeberg-Oent , . REDACTIE . . ADMI N 5STRATIE iîOOGPOORT, 29, GENÏ VOORUIT Grgaan der Belgische Wepklledenpartij» — Verschjjnêndé aile dagen. ABGNNEMENTSPRIJ3 ' BELGIE Orie maanden. . . , . fr. 3.25 Zes maanden . . <;* • . fr. 6 50 Een jaar . fr: 12.50 Mm abonneert zich op allé postbarçeiea DEN VREEMDE """* Drie maanden 'dagelijk* verzonden). ..... fr. Ô.Z3 De ondorgrond van het drama Calmette-Caillaux De voorvallen die dinsdag het einde der zïttmg van het Iribunaal gekenmerkt hebben, hebben aan de zaak Caillaux, eene nicuwe wending gëgeven. Het u ni et meer de bloedige daad der beschuldigde, die de openbare opime bezig houdt, maar het is veelèer het poli-tiek en finantieel .rama, waarvan de veldtocht van Le Figaro en de dood van M. Calmette, om zoo te zeggen maar ge-beurtenis'sen zijn. Om de openbaarmaking te voorkomen die haar zedelijk zou gekwetst hebben, hare pos'itie in de maatschappij zou ver-nietigd en haar zou verphcht hebben roo'd te worden voor hare dochter, is er eenc vrouw — Mad. Cailllaux — die een schot lost en doodt. 't Zijn wij met, die hchtelijk over deze zaken zullen spreken. Wij die door de maatschappelijke ver-vorming de personen willen vrijmaken, hebben dus ook den eerbied der persoon-lijkheid, van het leven; en het nederigsts bestaa.ii, is te eerbiedwaardig in onze oogèn, opdat wij zouden aannemen, dat iemaind erover beschikt, hetzij gelijk om welke reden. Maar dit gezegd zijnde — en wij hebben het herhaald om aile dubbelzinnig-heid te vermijden —- moet men wel vast-stellen, dat dit drama gelijk is aan zoo-vele anderen en niets meer verdient, dan de aandacht te vestigen van de lezers van rampen en roisdaden, ware het niet voor de hoogere personaliteiten die er in betrokken zijn en de driften die dat procès opwekt. Sedert lange maanden zijn er honder-de «achtbare» bladen, die zich aile mor-genden beijveren, om de voorbedacht-heid van de misdaad bij de beschuldigde aan te,toonen en om te bewijzen dat zij mets anders gedaan heeft dàn géhoôr-ràfeen âan <cene làgô bc rekening. Talrîjke sehrijvérà vàn otiderscheidirig, gebruiken al hun talent, vereenigen al hunnen treurigen moed om een hoofd te doen v ail en onder het mes van den bcul. Het hoofd eener arme, onthutste vrouw, die in een opgenblik van krank-zinnighëid, haar eigen zelve sellier zoo wreecl getroffen heeft als haar slachtof-fer, die met eigen handen geheel hare toekomst, al haar geluk heeft vemietigd en die trots de afkeuring die hare daad verwekte, den dag van heden nog slechts een voorwerp van medelijden zou mogen zijn. Wanneer men de redenen vraagt van een zoo beestigen haat, wanneer men verwonderd is over die bende, huilende naar de dood eener vrouw, dan ant-woordt de brave pers, dat Calmette moet gewroken worden. Zachte Christenen! Zij kennen dus niets anders om eene dood te stillen dan te dooden op hunne beurt, maar met meer hardnekkigheid, met meer îaag-heid, en lafhertigheid. Maar hun antwoord is eene leugen. Het is minder de wraaîc die hen be-zielt dan wel het belang. Zij zijn in dienst van de macht van het geld en van de macht dér reactie en zij willen eene ver-oordeeling in het belang der goede zaak, die in dees geval ook den goeden, diepen zak is. Wij hebben al de bende bezig gezien die nu aan het werk is. Deze nieuwe slag » is gekenmerkt, 't is altijd dezelfde manier van doen, de methode van het « geheim stuk ». Vroeger moest zij Dreyfus naar het Duivelseiland zenden, om Esterhazy en den legerstaf te redden. Heden moet zij Mad. Caillaux naar de guillotien sturen om de rente te redden. Wanneer deze bende aan het werk is, dan is hët tijd dat de goede burgers wa-ken.Louis De Bfouckère, Een diiivBi in een wijwatervat Wij hebben Yaderland op de teenen ge-trapt en lieiu doen inzien dat het liberaal programma, door hem afgekondigd maar kreupel was. Onze korte beschouwingen daarover moeten het liberaal blad getroffen hebben, want het komt op de zaak terug en zijn antwoord is iets beter dan zijn begin. Vaderland zegt dat het in zijn artikeltje geheel het liberaal programma niet heeft medegedeeld. Wij weten het, maar waarom als men over een programma spreekt, ten minste geheel de strekking niet samenvatten 1 Wil men dat niet dan zwijgt men beter o£ men loopt kritiek op. Dat brengen van openbare werken tôt eeri minimum, was overigens een ongeluk-kige volzin, want wij zijn overtuigd dat, moest men de noodige openbare werken uitvoeren, waaronder er dringende zijn, zij een tôt nu toe ongekend maximum zouden bereiken. Yaderland wijzigt zijne eerste onduide-lijke verklaringen als volgt : Weest gerust, « Yooruit », het is niet op het noodzakelijke da.t de liberalen zullen kniezen. Integendeel, zij zullen een goed deel der noodige geldmiddelen traehten te vinden, door de niet noodzakelijke uitgaven af te schaffen of door er op te sparen en ze te verminderen, rekening houdende van het algemeen belang, natuurlijk. Vadçrland is aan de beterhand, maar nog met geheel genezen. Het « noodzakelijke » dat is, confrater, °°k een beetje rekbaar gelijk ca-outchouc terzelfdertijd kan het ook ingekrompen worden. Yaderland zegt nog: Wat wij niet alleen beloven maar for-meel durven verzekeren, is dat wij al het mogelijke zullen beproeven ten einde den zedelijken en stoffelijken toe-stand van de werkersklas to verbete-ren.Indien de liberalen nuttelooze uitgaven willen afschaffen, ter eener zijde, dan is het juist omdat zij ter anderer z'jde meer uitga.ven willen doen in het belang van de kleine burgerij en van de werkersklas. Dat zijn zeker goede \foorden, maar wij ]°,"? en ,eraan, dat zij in waarde en in dui-®ujkheid zouden winnen, werden zij iet of *at nader bepaald. r I10§ nooit een ajider ministerie op-5 reden of het deed dergelijke beloften... 11 woorden. iln ^a.c'Fn. was het geheel dikwijls niemen-saue of Must het verkeerde.. Dit laat verstaan dat onze nieuwsgierig-heid en ons wantrouwen volop gewettigtl zijn. Een ezel stoot geen tweemaal tegen de-zelfden steen. Yaderland kan geen artikel schrijven a.an ons adres, of er moet eene boosaardige dwaasheid bij zijn, zooals het volgende : Dat EISCHEN bij « Vooruit » is maar onnoozele bluf,kwakzalvers-klatergoud. Eischen om zijne lezers te verbluffen is gema-kkelijk, maar de noodige fondsen vinden is eene andere kwestia. Vraag het maar eens aan den socialistisehen schepen van financiën, M. Anseele. Bah, van een bluffer, een kwakzalver en een woordenkramer verweten is nogaj gauw vergeten. Op tijd en stond zal het bewezen worden, waar de bluffers en de kwakzalvers zijn. En wij vragen aan dat intelligent orgaan, wat Anseele hierbij te pas komt. Ortze partijgenoot is lid in een college samengesteld uit liberalen en radico-socia-listen, waarin hij over de meerderheid niet beschikt, zoomin als de liberalen. Zij moeten dus rekening houden van elk-ander. 't Is juist wat een liberaal ministerie zou moeten doen met de socialistische bluffers en kwakzalvers. Is Yaderland bereid al de hervormingen door gezel Anseele gewild voor te staan, alsook de voorstellen voor het aanschaffen der noodige geldmiddelen om ze te verwe-zeniijken, hij moet maar het advies zijner partijgenooten vragen en antwoorden : neen of ja. Wij zullen dan zien waar de bluffers en de kwakzalvers zijn en daar zal veel volk komen naar kijken. E. H. ERRATUM. -— In het artikel van woens-dag 22 Juli : «Eene Herinnering» is eene zinstorende fout geslopen. Er staat : la diffamation professionnelle; het moet zijn r «déformation professionnelle», of beroeps-misvorming. Schrikkelijk drama te Nantes (FRAJSKRIJK) In de rue Buffon, 6, te Nantes, bewcon-den de echtgenooten Le Gall oeders de maand februari van dit jaar eene kb'ine kamer. Beiden waren voddenkoopers en kwamen doorgaans goed overeen, doch toen zij eenige pintjes binnen hadrlon steof het nogal dikwijls in het huishouden. < Eergister kwamen zij weer dronken tbuis c en begonnen seffens • te twisten. Weldra : hoorde men de vrouw noodkreten slakan, < haar man was bezig haar met stokslagen 1 af te maken. Men poogde dç deur te ope- £ nen, doch de kerel draaide ze in 't slot. < 's Anderdaags morgends vond men de 1 ongelukkige vrouw dood op haar bed uit- 1 gestrekt. De moordenaar werd onmiddel- i - liifc tLa.RttatuxmJan. - I. j TolbeambîSB, spooiwegarbsi-ders en gekruiiiden In een artikel van den fl&emburgschen berichtgever vr-n «Le Peuples lazen wij on-langs dat deze van talrijke tolagenten of douaniers — ook een leger schandeliik uit-gebuitenen ! — hevige protestbrieven ontvan-gen heeft tegen de sedert eenigen tijd in de klcrikale gazetten verschijnende artikeis ten voordeele eener vérhooging tva-n de traktementen der geestelijkheid. Bijna over 't algemeen worden die artikeis dwr gekruinden geschreven. Dat deze hua bL-otît ijk bestaan (nochtans door zoo-veicu beai|d> trachten te verbeteren, daar bfbben wi; niets tegen : 't is hun recht, en 't is n enst'lif li.k ; maar waar het over zijn bout loopt. is daar waar, in plaats van er zhh bij ta be? r len voor hun eigene zaak te pieiten zij ooor ongepast-e vergelijkingen de zoo gegronde eischen van verschillige kategoriën nederige Staatsagenten komen in den weg staan : «Op 45 jarigen ouder-dom — zoo schrijft een gezalfde — bekomt een verstandige douanier eene betere posi-tie dan die van eenen luxemburgschen pastoor». Ons ook zijn talrijke verzetbrieven toege-komen vanwege agenten van den ijzeren-weg, ons meldende dat de gekruinde heer-schappen in de door hen opgestelde logen-en lasterblaadjes insgelijks voorbrengen dat de positie van een treinwachter of van een machinist beter is dan die van eenen dorpspastoor. Ei ! waarom zou ze geringer moeten we-zen ? Leveren die heeren de langdurige, af-mattende en gevaarvolle arbeid van de agenten die zij benijden? Hebben zij, zooals deze, een gezy^ te onderhouden 1 En dan, bewijzen zij aan de gansche gemeen-schap de diensten welke haar die agenten bewijzen, wier al te karig loon zij met vro-me begeerlijkheid berekenen 1 Wat doen zij anders dan door eenige gebaren het ver-langen, van gansch privaten aard, voldoen van een zeker aantal personen die, daar zij tôt hen hunne toevlucht meenen te moeten nemeti, hun logischer wijze daarvoor per-soonlijk zouden moeten vergelden — en daarmede punctum. Zonder dan nog ôver de onheilbarende werking té sprëkën van die mannen die alom slechts tweedracht verwekken en haat zaaien.... En toch zouden wij gezwegen hebben, hadden zij zich met de zaken niet bemoeid van de Staatsdienaars in 't algemeen en van onze spoorwegmannen in 't bijzonder. Wij willen die volksbedotters volgaarne doodzwijgen, op voorwaarde nochtans... dat zij ons met vrede laten ! Ei ja, waarom worden zij dan geen douaniers, treinwachters of machinisten 1 ! (De Spoorweg) ; N. B. — De bond der spoorwegarbeiders stelt voor, dat die dutsen van dorpspas- < toors een jaar op den proef zouden werken op het spoor ; hetzij als stoker, machinist, s trein- of wisselwachter, of pennelekker, 1 gedurende 11 à 13 uren per dag. • Wij zijn benieuwd te weten hoeveel amateurs zich gaan aangeven. 1 ( OnweÈrs in Franlrijk ! Over Parijs is een hevig onweder losge-barsten dat de gansche hoofdstad in eene ongemeene duist-ernis dompelde. De zon verdween achter zwarte wolken, en nu en dan werd het donker hemelgewelf door bliksemschichten opengereten. Mid-delerwijl viel een hevige plasregen. De bliksem viel op verscheidene plaatsen, zonder nochtans groote schade aan te richten. Zoo werd een electrische tram in de rue clu Tolbiac door den bliksem getroffen ; in de rue Lacordaire werd in eene school ook z eenige schade aangericht. Den ganschen dag door vielen nog overvloedige regen- e vlagen. In den omtrek van Perpignan brak ook 11 een erg onweder los. Te Serdinya viel de bliksem in het rotsachtig gebergte midden ^ in eene geitenkudde. Een groote rotsvlok * werd geheel gekloven en de 140 dieren die v de kudde uitmaakten, op den slag gedood. De herder kwam er levend, doch met erge ,n orandwonden van af. b v Levend begraven " TE YIC-EEZEXSAC (Frankrijk) h Zi Te Vic-Fezeqsac, nabij Auch, stierf over ^ :enige dagen zekere weduwe Maille, zoo >^ laohten ten minste de bloedverwa-nten die ]£ illes in gereedheid brachten om de overle- lene te begraven. Doch toen de kistenma- ja :er haar in het doodslaken wilde hullen, ichoot de vrouw eensklaps wakker en vatte \s len werkman bij de keel. Eenige stonden v< ater overleed ze echter voor goed. Men ni egde haar dan in de kist en voerde haar it laar de kerk, waar de lijkdienst plaats r; txc.aru ... . I n Het proces Caillaux-Calmette te Parijs MAD. GUE DAN. GESCHEIDENE ECHT-GENOOTE VAN M. CAILLAUX GE-TUIG.T EN YERHANDIGT DE BE-RUCHtE BRIE YEN AAN Mr. L A-BORI. — DE JURYLEDEN LEZEN ZE. Zitting van Donderdag De zitting van donderdag werd ten 12 ure 10 geopend. De assisenzaal was bomvol advokaten en nieuwsgierigen. Mad. Caillaux heeft een notaboekje bij zich. Het getuigenverhoor wordt voortgezet. M. Gaston Dreyfus ve'rklaart dat M. Painlevé zijn woorden verdraaid heeft. M. Calmette heeft hem nooit gesproken over intieme brieven, doch alleenlijk over het dokument Fabre. TWEE BEPAALDE YERKLAR1GEN: «MAD. G UEYDAN ZOU YOORGESTELD HEBBEN DE INTIEME BRIEVEN AF TE IvONDIGEN. » M. André Tessier, ontvangcr, zegt dat hij in de wandelganger der Kamer hoorde spreken van eene aanstaande openbaarmaking van intieme brieven, en voegt er aan toe dat hij, wanneer hij den brief «Ton Jo» las, hij de overtuiging had dat er anderen zouden gevolgd hebben. M. François Desclaux, financieontvan-ger, heeft M. Vervoort, een vriend van Caillaux, hooren spreken over een onder-houd dat hij met mad. Gueydan gehad heeft. M'ad. Gueydan had hem verscheidene brieven geloond, welke M. Caillaux aan de betichte geschreven heeft. en mad. Gueydan zou erbij t gevoegd: hebben dat zij van zin was die brieven openbaar te maken. M. Desclaux verwittigde Caillaux, die uit-riep: «Die brieven zijn mij ontstolen, ik hoop dat geen enkele dagbladschrijver ze zal afkondigen». M. Vervoort, tegenwoordig hoofdopstel-ler van «Paris-Journal» komt dit bevesti-gen. Wanneer hij aan de «Gil Blas» mede-werkte was het voorstel gedaan dit te doen, doch M. Mortier, bestuurder, weigerde dit. Hi.j verwittigde er daii M. Caillaux van. M. Vervoô'rt zegt ook dat mad. Gueydan het innig verlangen uitdrukté de brieven te zien afkondigen. Mr. Chenu zegt dat zijne verklaringen dezelfde niet zijn als tijdens het onderzoek. M. Vervoort antwoordt: «Ik lieg nooit!». M. PAINLEVÉ EN M. DREYFUS IN TEGEN STRIJD Men ging vervolgens over tôt de confron-;atie van M'. Dreyfus met M. Painlevé. M. Painlevé houdt staande dat M. Dreyfus hem gesproken heeft over intieme brie-^en van M. Caillaux, die in den «Figaro» ;ingen afgekondigd worden. M. DREYFUS. — Daartegen moet ik srotesteeren. Ik heb nooit gesproken over ntieme brieven, vermits ik zelf niet wist lat er dergelijke brieven in omloop waren. Dezs tegenstrijdigheid gaat voort tus-ichen beide getuigen. De voorzitter besluit: :De jury zal er over oordeelen». Een gemurmel doet zich hooren wanneer M. Gaston Dreyfus naar de bank der ge-iuigen terugkeert. (NDERVRAGING YAN MAD.GU^ÏDAN M. de voorzitter deed vervolgens mada.m jrueydan, gescheiden vrouw van Caillaux, >innen leiden. Zij vraagt de toelating om hare notas te nogen gebruiken. De voorzitter weigert lit, maar mad. Gueydan dringt aan. Men leeft M. Caillaux ook toegelaten het te loen zegt ze. Ik bevind me hier voor eene ipeenstapeling van leugens. De voorzitter houtlt zich aan zijn besluit. k)oals elk ander getuige moet giij zonder iota spreken. Mr. Labori, tusschenkomend, zegt tôt aad. Gueydan dat, indien ze bewust is van ;are roi als getuige, zij wel zal kunnen, laar als ze zich aanstelt als beschuldigster ij hem voor haar zal vinden. (Gerucht.) De voorzitter: er moet hier met kalmte n zonder wat ook getuigd worden. Na eenige tusscliengevallen begon dan îad. Gueydan : De eerste brief viel in mijne handen in 898. Caillaux zelf had hem mij gegeven. [et was een brief geschreven door Gene-iève Bainouard aan mijnen man. Het was in juli 1909 dat ik bemerkte dat lijn man het niet meer rechtzinnig en eer-jk meende met mij. Dien dag had hiij eenen rief ontvangen. 's Anderdaags vernam ik dat hij die rouw ontvangen had. Later ontving ik ver-îheidene naamlooze brieven, waarin men tij verzekerde dat mijn man mij bedroog. Ik toonde hem die bewijzen, en dit deed em in woede opvliegen. Op een morgend 3gde hij màj : « Ik ben dezen nacht aan uw ed geweest om u te vermoorden, doch ' zal voor later zijn. :> Toen heb ik hem ver iten en vertrok naar Parijs. Toen ik terug-serde vond ik opnieuw twee brieven, en ter nog twee. Ik had een eerste onderhoud met Cail-.ux. Deze legde mij een soort kontrakt jor, waarin bepaald was dat ik die brieven oest teruggeven. Ik stemde er niet seffens . toe en ging verscheidene advokaten ladplegen, die mij aanraadderi de brieven .et af. te ae.ves, Den 5 november had ik een nieuw onderhoud met Caillaux. 1k stemde er ten slotte> in toe de brieven te vernietigen, doch een der brieven wilde ik bewaren, en die brief! heb ik bij het dossier gevoegd. » Mr. LABORI. — Waarom hebt gùj de1 brieven durven bewaran, nadat gij mits 18,000 fr. bij kontrakt hebt verklaard die brieven te vernietigen 1 Mad. Gueydan. — Yerschooning, Mr Labori, dat is niet juist. De 18,000 fr. wareii niet regelmatig beloofd. M. de Voorzitter stelde\voor de zitting voor eenige minuten op te schorsen. Bij de herneming der zitting sprak mad. Gueydan over het kontrakt, waarover Mi Labori haar hooger ondervroeg. « Ge schijnt te gelooven dat er een kon-j trakt, eene overeenkomst bestond, wanneer ik uit edelmoedigheid er in toestemdai de brieven te vernietigen ? In het geheel niet. Al wat de beschuldigde gezegd heeft1 is valsch. Al wat M. Caillaux zegde is valsch. » Mad Gueydan vraagt lezing van eenenj brief dien zij aan den voorzitter overhan->' digt. M. Labori. — Ik vraag om\besluitselext| te nemeiî. Mr Chenu roept uit : « Mr Labori, ik herken u niet rrteer. Gij > zijt partijganger van het licht en gij vraagt! om de besluitselen t-e omschrijven. Het'. uur is niet meer aan de besluitselen, het; is aan de lucht en het licht. En het is dat-gene wat de getuige ons aanbrensrt. * De Voorzitter is van oordeel dat mad.-Gueydan al de brieven moet geven. Men geeft er dan lezing van. Mad Gueydan gmg dan voort met hare verklaringen. Zij verhaalt dat er geen; sprake was van kontrakt.Zij schijnt uiterst zenuwachtig en roept kort nadien uit dati zij niet meer weet wa-ar ze gebleven is. Zij vervolgt dan : « M. Caillaux heeft op een zeker oossan-blik de betrekkingen willen verbreken, maar steeds heeft de vrouw ii&re prôoi te-ruggevonden. » (Gemompel). Mad. Gueydan, zich naar het publieE kcerénd, roépt uft: « Zij heeft hare prooi teruggenomen. >" ZIJ BE K TVA M DE E CHTS CHEIDIN G TEGEN M. CAILLAUX Mad. Gueydan vervolgt: M. Caillaux was een plichtig echtgenoo-fr en hij heeft mij zijne brieven teruggevra»gd,j mij belovende niet meer te zullen scheiden..' Ik geloof dat hij eenige dagen met deza vrouw heeft afgebroken en ik geloof dat hi^--er verheugd over was. M. Caillaux vertrok naar Caïro, zijl schreef hem een brief om hem in Egypte tel vervoegen. Maar M. Caillaux wilde niet.. Deze vrouw verbleef dan in Italië. Mad. Gueydan voegt er a-an toe : « Ik had de brie^ ven teruggegeven onder het woord van eer dat ailes gedaan was. En bij den terugkeer te Parijs, herbegonnen de betrekkingen. Den 30 Juni overhandigde men mij de fotografie der brieven, mij zeggende : «Gij zult ze waarscliijnlijk eens noodig hebben. Ik heb het gezegd aan M. Ditte die de( echtsclïeiding uitspra-k. » En, zegde dan Mad. Gueydan, M. Caillaux heeft nooit de echtscheiding tegen mi.jj kunnen bekomen. Er was van mij niets ta zeggen. Mad. Gueydan verklaart dat de photos inj haar bezit gebleven zijn sedert 20 Juni 1910.; Niemand heeft ze kunnen zien. Zij heeft nooit aan Calmette willen toe-staan de brieven te publiceeren. De voorzitter vraagt heur hoe hij dan aan) den brief «Ton Jo» geraakt is. M. Gueydan antwoordt: Maar weet gij! hoe hij aan het dokument Fabre geraakt is ? ■ DE BRIEVEN YAN M. CAILLAUX ZIJN GANSCH TE ZIJNER EER Mad. Gueydan zegt : Men spreekt altijd van twee intieme brieven die M. Caillaux zou geschreven hebben. t Er zijn er veel meer, maar zij bevatten niets dat het publiek kan aanbelangen. Ik • heb die brieven hier bij mij. Mr Chenu dringt aan om die brieven te ' zien. Mad. Gueydan weigert formeel, — er' staat niets van politiek in, zegt zij, en al V wat er in staat is ter eere van M. Cail- j laux. Mr Chénu zegt : « Niemand zal u geloo- j ven. » Dan verklaart Mad. Gueydan dat zij do brieven aan Mr Labori zal geven, die ze dan kan beauttigen als hij het noodig acht I Een deel van het publiek brengt eene ware ovatie aa.n de nijdige vrouw. De zitting wordt geschorst. DE JURYLEDEN ZULLEN DE BRIEVEN LEZËN Mad. Gueydan bij het hernemen der zitting geeft het pakje brieven aan Mr Labori. Deze verklaart dat hij ze aan de juryleden zal mededeelen. M. CAILLAUX GETUIGT OPNIEUW M. Caillaux, die gevraagd had nogmaalë gehoord te worden, getuigt dat hij gansch met ziiP.e vrouw eens is. Het is bçgrijpelyk

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.