$2 '33P - N. 2S ■BMMM*raHNHBKUMMMBU9V»<aEU»UMa«*(&tB|SQKaHRMM«2'aawK3 a ; ^awsus»iWM-tnvav> -^oaro-m.rm Puis i6i Diiamej' : voot België 3 csntiameii, roor dfio VrêomdeS csntitmea Tal3?o©«-ï Rerfaciï® 247 « ftd«RlsiÎ9irsstl« 2Ê48 Mmu I kpB"f: 1'W H i fcW 'il 'Iti1 r 'BtrWMJ aaafeiaaiWKMMMWBPHiBBWBWBMBWWMMBHBWMÉWBBWWI *' ■■■ «r—a——w—n 11 ———*—"""* 1 ' w""»1 iaiwBym«effg>symMMwa^^ fâoKsi©ï»da® 'Al JANIfilihiE îBiiî Drefcsîai'-iJftSesteï®* la®; Maatschappij fSET LICHT best»&rd&r» p, DE VISCI1. L®«î*b«r£"0»fii .. REDACT5E .. administratif HOOGPOORT. 29, GENT VOORUIT . i ii.— -.— _:->> • ÂS0NNEMENTSPRÎJ3 EELGIE Dîi« nsfieaéers. . » . , (t. 3.24 Zoz tîaariuea , .... tr. 6.50 Ce» ja&f. ,.]... fr. 12.50 l&tai *ic®neer! zicia &j> aï!™ pastirareaJe» D£N VREEMDS £?{© Bîaandca SdageîSjk# versoRtf.4»k fr, 6.15 Ûrffûm de** Belgisohe ffl@Mmfafspaî$ff> — Vemshjjnmde afk dagen. MWMj^wi^/iiMMeMewareïraiiyHsrscre^MrwBigBWrf^^ Kunstbeschouwingen Ieder kunstcnaar is cen voortbrenger an Schoonheid. [edere voortbrengst (wat zij ook weze: ichouwburg, kerk, xnagazijn, beeld, childering, meubel- of sœidswsrk) leeft altijd een vast maatschappelijk loel of bestcmming. Hoe klaarder dit doel zich uitdrukt in je vormen van die voortbrengst, hoe jrooter waarde de lcunstuiting voor den nensch of de maatschappij zal hebben. Jaarom is het begrijpen van dit doel de Me en sterke band die de kunst bindt lan de levenbarende verlangens der sa-nenleving.: Vcoral de momumentalc kunstenaar jeert rekening te houden met die ver-angens ; zijn kunst vooral is waarde-oos zonder maatschappelijke bestem-nmg.i Hij, die de muren van een bouwwerk noet versieren, heeft kennis te nemen pet wenschen en gedachten die tôt de Itichting \ an het bouwwerk hebben ge-eid ; clââr ligt het arbeidsveld voor |ijae far.tasie. Hoe klaarder en rijker zijne gedach-:en zijn, hoe feller en hartstochtelijker ij zullen worden medegcvoeld door len, voor wie het werk wordt uitge-foerd.Die hartstochtelijkheid wordt een bron fan kracht voor den kunstenaar. In een groote gemeenschap, zooals let opkomend Cbristendom hier en el-iers in de voor-middeneeuwen deed ont-itaan, vverden de idecën, welke de drijf-tracht waren bij het scheppen der jroote monumentale werken, door de ûgemeenheid begrepen. ; Aller gevoelens — zoowel die van den ieer als van den lijfeigene — waren ertet door het christene geloof en de tBBStesaij kon niet anders dan alge-Mcn zijn. waat ook hij werd bezield loor diezelfdc ideetin, ; Iets gansch anders Icert ons de ge-chiedenis van den tegenwoordigen tijd, paarin niet bestaat een groot, een-Irachtig gémeenschapsgevoel, maar rcl verdseld'beid en scherpe klasfcete-enstelling. Thans is geen kunst moge-ijk die tegelijk leVend en aîgemeen is. De oude gemeenschapskunst was Oachtig en schoon, omdat zij helder en pchtstreeks ailes weergaf. Datzelfde an men onmogelijk van d'en huidigen ionumentaîen kunstenaar eischen. Hij En onmogelijk aîgemeen zijn en geven p-Un waarheid niet bestaat. Want met de scherpe klassetegen-teilingen is strijden tegenwoordig niet Jleen de leus, maar ook de werkeliik-fcid.^ Monumentale kunst moet steeds de Meeding zijn eener gedaents. Die N van kunst heeft steeds van tiit het p gewerkt. « De monnik uit Sinai, — zegt Roland ïolst — <iie drie hond«rd jaren na KB^WJKeBEaeoaaaBesiBœaBHnsîKafflaiiHiKnMWTOi^esijii.sim Christus schreef dat de muurschilder-kunst diende om hen, die den Bij bel niet konden lezen, toch de schoonheid van hét Evangelie te doen verstaan en tôt gcdvruchtigheid op te wekken, hij zag klaarder dan de meeste van thans uit welke verlangens de monumentale kunst ontstaat, en zonder welke zij haar eigenlijke levenskracht inboet. » Voor de monumentale kunst is in de huidige maatschappij niet meer de eer-ste piaats voorbehouden.Zij — nochtans het best geschikt tôt inklceding van hoop en verlangen der groote massa — zij moet een geestessteunpunt zoeken in de traditieën uit het verre verleden. Dit béwijien ons de gewrochten van een Delviile, een Montald en vele ande-ren.2n toch — levend in eene maatschappij waar de vrije concurrentie de rots is v/aarop de gemeenschap yteunt, en aile bmdende krachten door het individualisme worden vernietigd, — kunnen wij beseffen, staande voor de (voor het ' warenproces onmogelijke) scheppingen dier zoo machtig aangclegde kunstar-beiclers, hoe zv/àar moet zijn geweest hun strijd, hoc machtig moet zijn geweest hun hunkerend verlangen, en hoe alleen hun machtig kunstenaarsbewust-zijn kan hebben steun geboden bij het volbrengen dier trotschc daad, zôô één-zaam voor enzen tijd. tj. : ^ Dat het vroegere gemeenschapswe-zen der kunst werd verdrpngen door het individualisme ligt aan de oritwikkeling der_ maatschappij zelf. Het is immers de vorm der samenle-ving welke de haar vergezellende kunst-uitdrukkingen bepaalt ; en hij, welke de oiitwikkeling dier sarnénleving wil voî-gen, zal gemakkelijk bloei en verval, maar tevens de mogelijkheid van nieu-wen bloei als een zekere schoonheid voor de toekomst, vérklaren. En îaat er ons dan vooral op letten hoe in de middeneeuwsche samenleving zelf de kiem groeit, die met de Renaissance den vorm eener*nieuv/e maatschappij en kunst zou veStigen." In de féodale maatschappij ontkiemt en ontwikkelt zich reeds de vvarenpro-duktie. Van bij het ontstaan der eerste vrije gemeenten en handelsrepubîicken, worden de grondslagen gclegd, die den onderlingen band der individ-uen zouden verbreken, en tevens hunne afhankelijk-heid van priesterschap en aristokratie. Die warenhandel doet den middeneeu-wer reizen en naar afEetmarkten zoeken ; hetgene — in den beginne gebon-den door de beperkende bepalingen der gilden —• ten langen d<uur moest voeren tôt de vrije concurrence en tôt ecne samenleving van tegen elkaar coricurree-rende enkelmgen ; ook tôt het verval der ^gilden _ zelf ; m wier piaats sleçhts verdceîdhcid, strijd en nieuwe stand- verschillen ontstonden ; als geestelijke en kunstweerk&atsing dier vrije mede-dinging ontwaakt ook- het individualisme in de kunst : symbool van ideeën-verdeeldheid en der klassetegenstellin-gen.Dis evolutie spiegelt zich volkomen af in de monumentale kunst der midden-eeuwen, al blijft zij neg volkomen ge-kluisterd aan het g.dsdienstig geloof. Maar naarmate de warenhândel zich opwcrpt, verzwakt hij de grondslagen van feodaliteit en god-sdienst. Verzet, strijd en vrijheidsverlangens, laaien ten allen kante op, en ook daarvan v/ordt cîe kunst de weerspiegeling, V/ant niet zoodra komen de eerste leekenkunstenaaxs, — de monnikken verdringend — staande als vrije kunst-ambachfslieden in direkte verboudingen tôt aile anderen ; bewust ook hunner révolutionnaire pe.rsdonlijk-heid als poor-ters der jo;ige gemeenten ; cf de dog-in&'s van het godsdienstig geloof dienen allengskena tet inklceding der demo-kratischc opweHingen van het oogen-bhk.En hoe sterker zich de warenproduk-tie ontwikkeït, de samenleving van den feodalen vorm afvoert, hoe meer haar macht de kerk en haar gcmeenschap-idee bedreigt, onder wier invloed de monumentale kunst stond. Aan den vooravond der Renaissance zijn kerkelijke en feodale macht reeds diep ondermijnd en krijgen de kunste-naars reeds hun opdrachten van de prinsen des handels, welke uit de rijk-dom brengende warci^maatschappij waren opgcgroeid. Als klassetegenstelling met die der geldmagnaten — met die der mannen van het komende Kapitaal — wordt door de teruggedreven gezellen en leer-lingen der gilden, dis kiem gclegd voor het latere steedsche proletariaat van loonarbcider5 ; tevens van de levenson-zekerheid voor de groote menigte. Onzekerhcid in het leven ; ofizeker-heid in hoofd en hart ; onzekerheîd ook in. de kunstuitdrukking ; en dit tôt ep onzen tijd, waarin de kunst al meer en meer haar doel, haar maatschappelijke bestemming verloor.om uitsluitend voor den warenhandel te worden bestemrl. Van af het komen der Renaissance, van af het tijdperk dat het individu zich opwerkt m de maatschappij, en het godsdienstig idee door hem wordt ondermijnd, verdwijnt de mogelijkheid voor den kunstenaar om * aîgemeen s te zijn. Van dan af vangt het bloei tijdperk/ as§ van den « schilderijvorm », den vorm vooi* den enkeling en voor het warenproces ; wat thar.s bijna vier eeu-wen duurt. Du» bijn» viar hpnderd jaren, dat al ■wat kunst ig zich bija* uitirlui'cend onder een h»ndel»Torm heeft jfeuit. Voor den middeneetmer raoet de monumentale vorm als den eenig en eeu-wig mogelijken g-egolden hebben, en hij zou zijn te verwa^ten verval, geduren-de verscheidene eeuwen, nooit hebben geloofd ; juist zooals de schilderijschil-der van tegenwoordig niet kan gelooven, aan het te verwaehten verval zijner kunst voor do toekomst. Van af het ontstaan der, warenmaat-schappij trekt de kunstenaar zich terug in ziin « atelier » ; hij keert zich af van de gemeenschap ; hij houdt op een kunstenaar te zijn in dezer dienst ; en waar de band met haar hem geen kracht meer kon geven, waant hij zich in zijn afgeslofcn persoonlijk-zijn, in zijn indi-vidualistisch-zijn, het geîukkigst en het sterkst. En die verandering was mogelijk omdat het wezen der maatschappij zelf zoo verschillend werd van às voor-gaande vormen ; omdat gansch andere schoonheidsverlangens, gansch andere doeleinden door de ekonomische ont-wikkeling werden opgedrongen. C. JAN. B© f@esfani IÛ 'Ksbobnwss Yolgena brusselsohe burgersbladcn v/ordt er in d'eze streken op de schandelijksts Eia-nier gespcculîerd op dé lavensiaiddols sonder dat da ovorlieden het bsprcevun om iet3 aan te va.ngçn tegea do ellendige woeko-raars — nuadadigera sou men moeten zeg-gen.Âardàtppel3, boter, suiksr, zeep en car-buur, ailes wat men het dringendst noodig heeft;, zit orn zoo te zeggen weggasitoken en wordt in het g'theim geleverd voor prijzen die aan lies fabelachtge grenzea, vooral in ia diclitb-Qwooniie nijverheidsdoryen en ate-din.Sedert twee maanden hee'b het Voedings-oomifceit te La Luuvisre geen lapke spak mosr gehad1 en dat maakt juist de za-a-k der oabeschaamde woeksr&ars, dio vcor het lianne ai durven vragen wat hen in den kop komt, volgans het gstal der koopers. în andere gemaenten is het suiker dat ontbreekt en daar durven ellendelingen, dio zek«re hoeveslheden suiker aehter ga-houdon h«bben, de m>*nsch<3îï wijsmiken dat zij het b'j levensgeva.ar elders gehaaîii hebben om... 2,00 fr. per kilo ts kunnen vragsn. Met de :t»ep gaat het eld'ers acg sehan-daiiger. Voor de goede bruine zesp vraagt; Ben onbeïchaamd fr. 2,60 per kilo en voor Etep in sfcukken durft men het driedubbele cis-chen van don prijs die-a nsen Voor hefruit-breken van don oorlog botaalde. In ds meeste nijverheidsdorpien betaalt men 40 tôt 50 ocntism«n vocr aîschuwelijke sràtermelk, 4,00 îr. voor het ossenvleesch en 5,00 fr. voor het varkensvleesch van de al-lersleehfaste hoedanigheid. Rond Doornijk kost de boter, die op de sehand'îlijkste wiize vervalscht werdi;, 5 fr. en de eiers 4,25. Gecïurende de laatste feost-dr.gon was er zooals aile jaren veel vraag naar konijnen en dat heeft de heeren spéculateurs de sohoone gelegenheid verschaft om tôt û,C0 fr. to vragen voor een mager Van »'.!« j^roansels is er streek docr ee» s»» grooten overvlood dat speculatie erop sncîoxelijk is. Voor 10 oentiemen koopt men ovoral cent? saveoi en voor 20 cehtiemen een bool. îielder en andieve zijn aî wat schaar-scher, maar voor 20 centiemen koopt »men overal een schoon pak van de beste hoedanigheid.Mon kan hier gesn mensch meer aanspre- ken of men hoort een sehoot vol klachtea over de b«hendig bewerkte duurte van aile leysnsmid leis die men ïoo maar in keldeE of œaga-ïijn kan wegstoppeu tôt den oogen-blik dat de koopers gelooven dat er gebrek aan is ! ledjraîn is er eç'hter van f vertuigd dat er slechts een betrekkelijk gebrek aan som-roige levensmiddels bestaat «in dat ailes veel goedkooper zou ta bekomen zijn als er maa.3 afdoende maatregels genomen v/erden om de spe>culatie te belstten. Het is dan ook te. verwachten die weldra hier en daar de gestroopte verbruikers hoti hoofd bij»en zullen steken en ufgevaardig-, den zullen uitrenden oipi van d« overhedea de noodzakelijke maatregels te eischen kï sommisçe zwendelaars te doen straffen zooals zij hat lan g verdiend hebben. B. iosS m OsÉg Km Hlsf«s»Ss©l; Hitissfffifesn In het jongste nummor van het geillua» tre«;rd v/selcblad « Vlaamsche Leven », van' Brussel, vinden -wij een historisch over-zicht over het Turksche leger. Daarin komt onxler meer, afschri?t> van ©on o cor-logsv«rklaring voor, twee hondsrd vijftig jaren geleden overgemaakt door den Sultan Mehmed II aan den keizer van Duitseh-land en den koning van Polen : Het Ultimatum luidde : « II:. Mehmed II, zeer groote en zeor machtige bsizer van Babylonio, van Ju-dsâ van het Oosten en VVesten, koning der koningen van de geheele woreld, cou-vorein van Arabie en Mauretanie, koning van Jeruzalem, eenige orfgenaam en bo-zitter van Christus graf : « Door het t-egenwoordig)î meld ik aan U, kcizor van Duitschland en aan U, koning van Po.len, en aan al uwe oader-dansn:» Àan het h* jfd van dertien koningert, mijne lesnhesren en van 130.000 rulters en voetgan^ers. zal ik op uw grondgebied, ' ©enea hailigen s^hrik komen verspreidri, ik zal het vernieîen met «ènè TiiVltschô macht «ftna ma^ht zoo gterk als niet srij oî eeu uwer onderdanen er ooit eene ge-zien hebt; » \\ >j zullen u komen bezoeken tôt in uwo hooîdstedca pn er u uit verjagen, ts en al uwo verbondenen ; » Uw land za! djor ong platgsbra.h<î worden en wij zullen ne bovroners aan onzo degen rijgen. Ik hei> besloten dat gij en si uwe onderdanen. zonder onder-i seheid, een»n versehrikkelijken martel^ dood zult sterwn ; » Het is deës nieuws dat ik mij voorbo» houdsn heb mede te aeelen aan U, keizer van Duitschland. aan u, koning -s an Polen en aan al uvre bondgenooten ; > De daden zullen welhaast de woorden yolgen om u te overtuigen dat hertfreen ik pederschrijf, de voila waarheid is. » Gedaan in den zetel van ons machtig Ismals (Konitantinopel), dat door mijne vooroud«rs over-rronnon werd op de Kris-t«n«n, waarvan de vrouwen en kindere-a' voor hur.no oogon in stukken gcscheurtï werden. Dezs stad ; ; voor eeifwig onze 1>9-zitting : Hot te^sntroordige is geteekend gewor-den op net vijf-en-twintigste jaar onzer geboorte en op het sevende jaar van onze roemrijka regeering (1665). ï I œaa? ss lis® sering ■jrdraclit gehonden door den Hcer Dï I ■ j.1" DUYSE, op IS Januari in «Oes een bloedigon oorlog de krijgs-K Jcl8 machten hun rerliezen aan doo-K,; Iertkenen, als na het heerschen van K6, eP'demie zooals pest of chofera, hot ■ lu' s.achtoffers opgeteld wordt, is het een ■'û®5ren en klagen. ■ ! e^t en corlog zijn geen alledaagscha het kwaad dat zij gtichten words ■ , ledereen waargenomen en treft zoo 1E «e geteisterde bevolking, dat er nog ■'j.Jaren met angst van gesproken wordt. Ii oene ziekte die, waarschijn- ■ otndat zij haro varwoestingen in stilte, Ir 'errfderlijke wijze aanrichfc, d'à meesten K n^M'hg laat, een ziekte die jaarlijks HaaW r?- a,c^^ieri duizend slachtoffer® V • L>ie verschrikkelijke ziekte is ■j'SiJgaa.ude het ontstaan van de te ring ■», n- ten halve eeuw geleden, bitter -'B meest gewaagd"? vcrondcritel-■fvti werd9n gemàakt en zelf. door gelear. Kin-fu*^ ^ro dacht b. v. Pineî dat da ig\e "e'igevo^ kon aija vas e*n langdu- le ;,"°pnevea beruchi» wsrden, be- ■ - ci s cranscho vcearts VilîoniiD, dat de ■ ^eea oosmettelijks ziékte is, die van ■Ti 0„'UBl'0tj.lu^vlc'u worden overgezet. 4c-r ri ~fi* Z^D theorie verkondigdet Bur t 1 yV orieindige kleinen in de na-ba .v „aJ/?k^rde dat zooaîs iedere plant ■ u a ictleïo bcsia^ttelîiijç . haar kiem bezif, jjverden d® geîeerden vàn aile ianden om de fciem van d® tering ta ont-dekken. In 1SS2 aiechts werd deze kiem door den groote.n Daitschen bakterioîooa lîo-bert Koefa ontdeks. Het is een staafje. Tan een tet t*« duizehdî-ten mm. lang eon hfcif tôt een duisendste mm. brted. In het menîchelijk lichaam vinden de baa-teriën al do stoffeu aie tôt hunne ontwik-keling onoritboarlijk zijn. Geen wondor dus dat zij in al onze organen kunnen gedijen ; ook hoi ita-fcfje vas da tering maakt aan dazen regel gaene uitïonderiiig. Op da klsinera bestanddeaien van onze organen, van onze weefsels, cp de oeiiea oefenen ds taringkiemen eenen «chadelijkej invloed uit. Daarenboven scheiden zij esn vergif af (tonina genaamd) dat met he. ve-mjn dsr adder kan vcrgeleken worden. Âls door de teringkiem en hare tonine een zeker aantal cellen tôt verval zijn gebra-cht, zullen de organen waarvan zij daol uitma-ken in hunne werking gestoord z'jn en spoe. dig ten gronde gaan. Het verval van dit or-gaan stoort den voor het behoud van d* ge-zondheid cnmisbare, natuurlijka samenhang van de organen. Een ziekte waaronder het organisme kan bezwijken zal hiervan het gevolg zijn. De teringb&cille kan zich in al de daelen van ons liehaam ontwikkclen : in darinen, longen, buik an hersenvlies, in beenderen, oog-, oor-, en geslachtsorganen, op de huid, enï. Het teringstafjé schiint nochtans met yoorkeur hare rerwoestingen aan te ric-hten in de longen. Ongemeen talrijk zijn de go-vallen van longtering. Alvcrens te onder-zoeken hoe de besmètting geschieat, wiilen wij in korte woorden het ademhalingstoa-stel beschrijven. Do lucht dringt langs neus en mond bin-Beo w&aç xww^rmd ïçrdt. korat sa langs de iteel in het strottennoofd, 1 tarder in d« iuchtpijp die zich in twee taS- : ken verdeeld, een voor i;daro long. De ' longsn (aan langs iedere zijda van de borst-kao) sijn uit een «ponsachtig weefscl samen-gesteld. In een doorsùeda van een long ziet m«n talryk# epeningen. Dis opaningen zijn 1 niais fcacters als da doorsneaea van de iuchtpijpvertakkingen. Da luohtpijptakken verdeelen zieh in da longen, nat als da takken van een boom, in talnjke twijjjen Waarvan de uiteindwn voor- ! zian sijn van blaasjes, ionjblaasjes genaamd. A.1 dese longblaasjes srta-an iangs da luchtpijpvertakkan, d» luchtpijp, het strot-tenhoofd en dç keel in varbinding met mond en nsus. Zoo is het gemakkelijk ta begrij- 1 pan hoe de lucht in de longblaasjes dringt. : Het bloed dat voor d® vosding heeft gedienj ; bevat koolsuur (aan vcor den mecsch ga- i vaarlijk gas). Het is in de longea dat de zui- i varing van het bloed piaats giijpt ; het kool-zuur wordt vervangen door zuurstof (dat i in da ingeademda, suivero lucht aariwezig is). ~ ; Do bloedvaten nu, met het aanbrengen < van het onzuivere bloed gelast, volgen ox i zoo te zeggen de vertakkingen van de lucht- i pijptakken tôt aan de longblaasjes, die zs < met een net omweven. i Een verwistaling ontstaat tussehen het t kooleuur van het blosd en da zuurstof van d» ingsadamde lucht. Hoi geiuivard bioed gaat terug naar het harfc en wordt «an alla 1 t>es.tanddee!sa van het organisme aïgastaan, het koelïuur wordt uitgsadïiBd. • Van waar koman da sch&delijke kiemaaî ; Hoe geschiadt de besmottia» van do longea ! Deza kan ten esrsta rcehistrerJts geseu-renî d. w. g. microban gaan van de adem-haUngsorffanen van «eoeu aan louxtorina ijdenden patiënt naar eenen gezonden per-soon over. Dit kan piaats grijpen door hces-»n, niezen, raifs door luidspreken en zoe-aen.Al* een taringlijdar hoest, niest of zelfs luid spreskt, verspreiden er zich in de lucht daine druppaltjes spaakeel die baeiilen tôt Dp 1,5 m. afstand kunnen vervoaren. Do besmetting' kan ook onrechtstreeks ga-38urer> door tpuwen. Als <en teringlijder sp den grond spuwt dreoçen weldra de liuimen op en da bacillen verspreiden zieh net het stof in de lucht. Aan de kieederen sn het linnen van den longte.'inglijder kun-aen eok bacillen kleven. Voedsel door aan zorselooze patient too-sereid kan ir.sgelijks bacillen bavateen. Voor nelk van aan tuberculose lijdende dierea ;eldo dezelfde opmerkmg. Dezo besmettins: loor voedsel en vooral door melk gceit voor-il aanleiding tôt darmtuberculose. Gelukkigiijk is ons liehaam niet weerloos ;ecjonover deze besmettingen, en door tal-.•ij.*ie middwlen werden de scliadelijke kie-nen ta keer gega-an. Als de lucht binneij Iringend langs neus en mond bacillen bevat, vorden deze tegeugehouden door het slijm, la mucus van den neus en het speeksel van len mond. Beide vochten bezitten da eigen->eh»p de bacillen te verlammen en onscha-lelijk te ruaken. Ook da slijmvliezen die de neus- en mond-aolts, het strottenhoofd, d\ luchtpijp en de demen geao doortoeht. Bestaat er echter ïoae leemt», wae kleine wonds, soo kan de fijand langs die bres binnendringea. Laat ons nu veronderstellen dat do ta-■ingkiem er toch in geiukt is ia een leng-blaasie binnen te dringan. ÎTeg is «r geen jsvaar, want de wiroe blocaliehaaœpjes dagen v/elcjra op ^oia dan indriosor te ha-strijden. Bet bloed is toamelijfc samengesteld xtiû twe» deelen : de bloedwei of sérum en do Dloediichaampjes, In een cubieke mm. zijn' 5 millioen roode en 15000 witte bloedii-chaampjes aanwezig. Deze witte blosdii-chaampjes nu kunnen zich bewegen om hunne vijanden, de microben aan" te val-.' len^en zij dringen door de wanden dsr haar-vaten. ïïu vangt een hardnekkige strijd aan'. ( Overwinnen de witte bloedychaampjes, zoo i3 er van tering hatuuriijk geen spraak; meer., Do overwinning van de bacillen'heeft' de vernietiging vcor gevolg niet alleen van tal van witte bioedeelien maar ook van ceî--> len die het iongweefsel uitmaken, Weldral breidt zich deze vernietiging uit. Daar des» scliadelijke inwerking terzelf^ dertiid op verschillende plaatsen geschiedt» kan men in d*i eerste penode van de ziekte aan do oppervlakta van da long grauwat puntjas waarhemen vooral aan de spits van het orgaan. Dio puntjes vergrooten, ga-aa over tôt uamenvloeing en dan grijpt een verz»àering piaats van een uitgestrekte? weefselgebicd. Hoe langer nu de bacillen zich kunnea inwerkcn, hoe dieper, hoe talrijker, ho§; uitgestrekter de vercorzaakte letsels zija., Als op zekere punten het. lougweefsel totaal vernietigd is, ontstaan er groota leemtea: waar alleen nog bloedvaten aanwezig zijn, want de wand van de îlçsdvaten biedt groo«, ten weerstaad aan dë^'b-idllsu en hunne tonina. Soms wordt een bloadvat toch door» geknaagd fa het gevolg is cen ei'ge bloe« ding die dikwijls de dood voor-gevclg h. sft. Staat deze leemte nu in verb'and met eea doorgeknaagde iuchtpijpvertakking, zo<J>,-komt een bloedspuwing voor, die erger ijj naarmate het blopdvat «y» of meer groot is^j

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.