Dra&stcr-Uftgcefstef gara: Maatschappij H ET LICHT bestuurder t r. VISCH. Ladeberg-Gen! . . REDACTIE . . AD/ViîNESTRATIE HO0GPOQRT, 29. CENT VOORUIT Orgaan dei* Bekmahe WeM'edenpaptij. — Verschjjnende a/k dagen. - ABONNEMENTSPRIJS BELGIE OrÎ2 maanden. » . , , fr 3.23 Zcs maanden « , , . » fr. 6.50 Een jaar. ...... fr. 12.50 Men abonneert zictî on a!!e postbnreeles DEN VREEMDE Or'? maanden 'dagslijks verzonden). .... tr. 6.73 Waarom nog geen y erbruikersbond 1 Onder bovenstaanden titel komt in ons blad Vooruit van 10 Juli een artikel voor, getcekend Mz, waarin ook de vleesch-houwers onder handen genomen en be-schuldigd worden van woeker en van goud gescliept te hebben in het begin van den oorlog. Het is mijn inzicht in mijn antwoord al deze onwaarheden of overdrevenheden Ite weerleggen. Volgens M. Mz heeft geen cnkel i vleeschhouwer reeds zijnen vvinkel ge-sloten. Moest ik een oproep doen aan de beenhouwers van Gent en omliggende die gesloten zijn, om zich in Vooruit be-| kend te maken, het getal honderd zou ver overtroffen worden. Maar het beste bewijs kan ons gege-ven worden door den vriend Anseele, schepen van tinantiën, die ons zou kun-nen inlichten wat er nog ontvangen wordt van inkomende rechten in het slachthuis, het zou duizenden franks minder zijn dan vroeger. Maar M. Mz weet dat niet en licht zich niet in. M. Mz verzendt ons naar het LancJ-bouwlsven, n. 16. Het l.a?îîibouw!6tfen is een boerenblad, dus geen vriend van de vleeschhouwers, maar ook niet van de verbruikers. IMaar nu van twee dingen een : ofwel M. Mz heeft niet begrepen wat hij gele-■ zen heeft, ofwel verdraait hij onbewust-express den tekst uit het LandÎJOUW-leven om tôt zijn valsch besluit te gera-ken.Inderdaad, wat ichrijft het n. 16 van l 27 Mei? In een ellenlang artikel, v/aarin het gansch t'akkoord is met de grisven en kîachten der vleeschhouwers, (maar M. Mz heeft dat niet gelezen) antwoordt het blad als volgt : Wanneer wij het echter eens zijn met " ? vleeschhouwers, waar ze met gegronde klachten als hooger bedoel-de voor den dag komen, belet zulks niet dat we, van den anderen kant, niet zeer gevoelig zijn voor hun wat al te luidru< " tig gejammer over a lij-den onder de vleeschduurte ». Toen in 't begin van den oorlog de beesten aan spotprijzen verkocht wer-den, er zelfs honderden op de markt geene koopers vonden, bij zoover dat de vleeschhouwers voor vette vaarzen 0,70 fr. den kilogr. durfdsn bicden, hoe stond het dan met de vleeschprij-zen?Tôt hier het LatidïîOiiwSaven. Dus het blad schreef, Jat de vleeschhouwers 0,70 fr. den kilo dicrven bieden. Maar M. Mz schrijft dat de vleeschhouwers de vette vaarzen kochten voor 0,70 fr. den kno levend gewogen. Op de vischmarkt vraagt men soms 4 fr. voor een visch, de kooper bisdi 2 fr., maar daarom heeft hij hem niet en hij moet er soms nog een frank bijleg-gen. Op aile markten wordt er gebodon en dat îrcet, om de koopwaar te doen af-slaan. Zetten wij nu ailes op zijn effen De afslag van het vee is begonnen na de bezetting van Gent, dus half October 1914, en daalde tôt ongeveer 0,80 tôt 1 frank den kilo of van 1,50 tôt 1,90 fr. geslacht den kilo, en dat heeft zoo ge-d-uurd tôt einde Februari, dus tfîer maanden in plaats van zeven. Het vleesch werd dan verkocht aan 1,20 fr. r1~n kilo voor kortelink, 1,50 fr. à 1,60 fr. voor den lap en 2 fr. à 2,20 fr. voor rostbeaf, en in vele goedkoope win-kels, zooals op den Begijnegracht, e z., was het nog minder. Dus normaal om uw brood te verdienen, hetgeen aan een-ieder toegelaten is; maar hier gebeurde nu îets anders. Ieder vleeschhouwer zou tevreden zijn, indien hij voor het uitverkoopen van zijn vleesch den prijs der huïd zuiver zou over hebben, en juist van deze 3 of 4 maanden heeft men daar geen cent van gezien en tôt nu toe nog niet, dus eene misrekening voor allen. Met dat gond scheppen is er dan ook ferm gelachen. Vele menschen wisten niet waar al het gouden gcîd naartoe was, maar nu kwam het uit dat het in de koussn der vleeschhouwers zat ; ge-lukkiglijk zal het nu al spoedig weer in d'en handel komen, daar de vleeschhouwers nu hunnen spaarpot voor goed moeten aanspreken. Nu iedereen een weir.ig ingelicht is, gaan wij nu ook eenige woorden zeggen over het stichten van een verbruikers-bond.Verbruikers, wie zijt gij en waar zit gij? Er zijn er van aile soorten. Verbruikers groot in getal vereenigd in Vooniit, Voîksbsîang, Voîk, enz., die achten zich genoeg gedekt door het ver-trouwen dat r.ij stellen in het bestuur hunner maatschappij, en v/aar men ailes kan bekomen aan de kleinste prijzen mogelijk. Dan heeft men verbruikers die bijkans niets meer kunn*Hi koopen dan brood en patattsn bij gebrek aan geld ; dan anderen met meer en meer middels, en dan de rijke verbruikers, die zich niets moeten laten ontbreken al was het nog zoo duur. Dezen zeggen nu aan hunnen melk-boer : Petrus morgen moet ik boter hebben, ik zal ze betalen, en vergeet ook niet van mij 26 eieren mee te brengen. Petrus zegt : Voor de eieren is het 15 centiemen, madame ! Dat geeft ir" niet, ik moet eieren hebben, antwoordt madame. Maar M. Mz, niettegenstaande de moeilijkheden moet het u niet afschrik-ken een Verbruikersbond te stichten, gij moogt op ons rekenen, want wij zijn ook verbruikers en betalen ook ailes schrik-kelijk duur. ^ Indien gij nog jong van jaren zijt, vol wilskracht en niet benauwd van vroeg grijs haar te krijgen, dan : En avant voor den Verbruikersbond! F. B. Gewezen Vleeschhouwer. Haro I Bravo l Wij hebben ons rechtzinnig bedrogen over de opinie van den zeer ontwikkelden werkman, die in Het Voîk c ■îr het da-lend socialisme en over ons Feestpaleis zijn hoog gewaardeerd advies gaf. Wij meenden dat hij tegen ons prach-[ tig lokaal was en wij aanzagen het als een punt van het anti-socialistisch programma : Haro cp het Feestpaleis van Vooruii! Neen, zegt onze ontwikkelde, zoo gaat de vlieger niet op. Wij hebben niet willen zeggen : haro ! maar wel : bravo ! En dat zal hij blijven roepen. Wij waren reeds van zin een akte van berou ? te verwekken en om vergiffenis te bidden. Maar helaas ! de bravo van den ontwikkelde uit 't Voîk is nog slechter dan zijn haro «o in ieder geval veel venij-niger.Verbeeldt u, partijgen'ooten, dat die Ikerel bravo roept, omdat wij in onze domheid en in onzen hoogmoed zulken kernel geschoten hebben, die aan onze partij veel nadeel zal berokkenen. Ziedaar nu een model-christene, die bravo roept als wij iets misdoen. Dat i3 nu zijnen evennaaste "oeminnen gelijk zijn eigen zelve. Enfin wij weten nu ten minste wat het beteekent als He4 Voik ons toeroept : bravo ! De ontwikkelde zegt dat wij onze me-deleden uitgescholden hebben voor gaaien en arme luizen. Onze partijgenooten zullen niet weinig den gek houden met zulke stommiteit en geheel wijsgeerig zeggen, gelijk in het meesterlijk lied « Het Kanaule » : Wij zijn de gaaien o_ d'arme luizen, Dat heeft men ons rerweten, Gegroet, o naam dio zooveel grootsch be- [vat. Gaaien, zwoegt, uve mee3ters moeten eten, Als gij niet werkt dan staalit het levens- [rad. Onze werkende klasse stoort zich niet meer aan al die verwijten, integendeel, zij neemt ze voor eeretitels in den strijd, gelijk eertijds de geuzen d_den. En als er eens of morgen beleedigin-gen betaald gezet worden, mag die ont- wikkelde domper vast gelooven dat het op de redactie van Vooruit niet zal zijn. * * * Wij verliezen langs om meer het ver-trouwen der meest ontwikkelde ;ocialis-ten.'k Wenschte dat ik het zag, zei de blinde. Maar als dat waar is, moet Het Volk die ontwikkelde socialisten kennen, hij moet er mede in betrekking zijn. Welnu, wij vragen hem : Hoeveel ontwikkelde socialisten-deserteurs kent gij aldus en maakt ze bekend met naam en t enaam. Wij zijn op voorhand overtuigd, dat de zeer ontwikkelde uit Hst Voîk zich zoo koes zal houden als een muizeken, hij zal zeker geen « tiet » hebben. Wat betreft dat de samenwerking op zich zelve geen socialisme is, daar zullen wij morgen op antwoorden, door een uittreksel uit de prachtige redevoering van onzen vriend Anseele, uitgesproken in het Hôîci des Sociétés Savantes, te Parijs, den 12 Juli 1900, onder het voor-zitterschap van Jean Jaurès. De lâchers zullen op den kant van den ontwikkelde niet zijn. F. H. Wet8iisciiappelijk8 Bosoîiouwingen ovar Pasteur Yoordracht gohouden door den heer Dokter M. Vaa Duyse, in « Ons Huis», op 6 Juli. Geaehte aanhoordsters en aanhoorders, Het volk is gawoon te zeggen « best komt na droeve tijden ». Droeve tijden hebben wij reeds beleefd, wij zou^en zelfs honger geieden hebben zonder de tusschenkomst van edelmoedige ianden. i\u in de gezeg-dens van het volk ligt waarheid en wij, ge-neesheeren, hebben ons reeds afgevraagd of we niot te kampen zullen hebben tegen besmettelijke ziekten en andere gevaren welko oorlog ons medebrengt. Het getal slachtoffers gevallen aan besmettelijke ziekten tijdens den oorlog tusschen Hus-land en Japan doet ons huiveren. Die ziekten hebben meer slachtoffers gemaakt dan de wapenen! Ik persooniijk, bij het jegia der vijande-lijkheden, heb aan die plagen gedacht en onwillekeurig dacht ik aan den man die ons de wapenen in de hand heeft gegeven om dio ziekten te bestrijden : ik dacht aan. Louis Pasteur en het is over hem dat ik heden wil spreken. Louis Pasteur is uit het volk geboren ; zijn vader was bestuurder eener leertou-werijen moest zich groote opouoringen ge-troosten om zijn z(5on de lessen van het lyceum en der hoogeschool te aten rol-gen. Eens dokter in de geneeskunde, werd hij leeraar in verschillende instituten en hoogescholen, waaronder deze van beraats-burg. Eindelijk werd hij leeraar benoemd aan de Sorbonne. Hij stierf in 1895 op 73-jarigen ouderdom en, in tegenstelliug met andere geleerden, werd hij vereerd en hooggeschat tijdens zijn leven. Als man biedt hij ons niets merkwaardigs aan, zijn leven sloot hij tusschen vier mu-ren om rraagstukken op te lossen voor het welzjjn van het menschdom. Zijne grootste verdienste berust hierin, dat hij de roi der oneindig kleine wezens heeft weten uit te leggen. Zijne eerste ont-dekking deed inj op ne jifende manier : Zekere beetwortel-aicoholstoker had vele tegensnoeden in zijne stokerij. De gisting mislukte dikwijls. Hij ging om raad bij Pasteur. Deze wist zooals allen wat eene gisting was, want reeds in den iiijbel spreekt men van gisting; ook Lavoisier had ous geleerd dat suikerhouden|de stofien door gisting alcohol en koolzuuranhydried verschaften. Maar hoe de gisting inwerkte wist men niet, men veronderstelde zelfs nog niet dat fjisting aan een kleia levend wezen was toe te schrijven. Zelfs de groote geleerde Liebig schertste met de eerste be-wering van Pasteur over de gisting. Nu wilde Pasteur den stoker van dienst zijn en beweerde dat, wanneer geen al-conol bekwam, dit te wijden was aan de aanwezigheid van vreemde gisten. Ik zal voor u, zoo sprak hij, de keurgist aankwee-ken eq, doen aangroeien. Hij deed het en bezorgds aldus keurgist iet ail uiijk aan den stoker, maar ook aan de brouwers en wijngaardeniers. Hij leerde ons dat aile gistingen verbon-den waren aan de ontwikkeling an een macro-organisme. Doch hij stelde zich daarmede niet terreden. Het keeren van het bier is ook aan bijzondero microben toe te schrijven en hij deed de brouwers het bier eene vooraîgaande verwarmiug onder-gaan van G0° gedurende een half uur. Op die temperatuur zijn ai de vreemde nicro-ben gedood. Aldus onderwierp hij het brou, wen aan eene wetenschappclijke behande-ling. j—Ji.—,!■.! Il—WH—Ul .1—IIJJIUJI—in m^i_ m . 1 Zonder gist kan geene gisting bestaan, de gisting is geen spontaan verschijnsel. Ilue deden dan ae ouden, zaï man vragen, wanneer zij wijn maakten? i'asteur stelde vast dat op zekere ge-deelte van het jaargetijde de gist vastkleeft aan de pellen der druiventrossen eu voor-namelijk wanneer de druiven rijp werden. Het overige gedeehe van het jaar leefden zij mwendig der insekien en in den grond. Uus de gisting ontstaat aiet van zelf, e.a i'asteur toonde aa.n, dat de gist een één-cellig levend wezen was. Te dien tijde werd ook veel g.esproken over de theorie van de zelfwording. Als het vleesch verrot, ziet men er wormen in ver-schijnen. Hoe! Dat wist men ook niet. Georges Pouchet heeft getracht dat weten-suhappelijk uit te iaggen en zuiks op de manier der oude wijsgeeren : uit verrotting ontstaat nieuw leven. Buffon, Lamarck, enz. deelden die meening ; anderen als Pascal, Galilée, enz. bestreden 2e. Pasteur stelde dat ailes in een nieuw daglicht op de voigeude manier: Hij nain een vijftal reageusballons welke voorzien waren van een langen hais en voor de drie-vierden op-gevuld met vieeschnat, deed ailes Koken en de hais dicht siuiten. indien, hetgeen Pouchet verteld eeft waar is, dan moeten hier nieuwe wezens in ontstaan, zegde hij. De verrotting wordt veroorzaakt door organis-men die in de lucht zweven, sprak hij ver-der. iedereen dreef er den spot mede. Men wachtte met geuuld, het vieeschnat be-waarde en men schreef het toe aan het toe-val, waarop t'asusur tien glazen hais der reagensballons afbrak en nu zag men het vieeschnat bederven. Er ontstond dus geene spontané zelfwording. Van deze proefnennngen uitgaande, zoo dacht Pasteur dat waarschijnlijk de besmettelijke ziekten ook aan de werking van microben toe te schrijven waren. Eene ge-legenheid bood zich aan dit te bestudeeren. Eene ziekte heerschte onder de zijdewor-men en welke eene groote nijverheid -erte-genwoordigen. Deze ziekte richtte voor verscheidene millioenen senade aan en men vroeg nogmaals raad aan Pasteur. • Drie jaren lang bestudeerde hij het vraagstuk en ontdekte daarin een groote microob en gaf aan deze nijverheid de noodige içlich-tingen om deze ziekte te keer te gaan. Zijiie raadgeving werd gevolgd en dè uitslag was verbazend. Cfnder de schapen ontstond eene ziekte, waarover Pasteur nogmaals geraadpleegd werd. Het scheen alsof gansche weiden vervloek"t waren en men vond het zonder-ling dat de schapen, die op deze weiden graasden, door de ziekte aangetast werden. Pasteur bewees dat deze ziekte ontstond door de microob van het miltvuur. Veeart-sen deden de gestorven schapen onder den grond steken ; deze droegen in hun bloed do kiemen der ziekte, kiemen welke acht jaren nadien nog schadelijk waren. jiu, de aardwormen droegen de microben op zich, kropen langs het gras en besmetten op deze wijze de weiden waarop de schapen zich kwamen voeden. llond hetzelfde tijdstip ontdekte Pasteur de microoo van de bleinroos en van de graankoorts, de holera der kippen die gansche neerhoven wegmaaide, het vuur der zwijnen en deze der ettering. Een engelsch geleerde John Lister zegde : zoo men de microben der ettering doo-den kon, dan zouden wij een grooten atap vooruitgaan op het gebied der heelkundige operaties. In diea tijd schriktc men terug voor eene heelkundige bewerking, want de kiemen der ettering deden zich bijna altijd in de wonden voor. Men deed eens de operaties op de volgende manier : De dokter deed laarzen aan, waschte zich de handen met phenisch zuud in water opgelost, ds toe-stellen werden in zulk eene oplossing ge-wassclien en de lucht zelf met deze voor het eerst gekende ontsmettingstof bespro-ten. De uitslag was schoon. Daar waar d» heelkundige bewerkingen 99 maal op 100 mislukten. zoo lukten zij thans 99 maal per 100. Hoeveel menschenlevens op die manier zijn gered, behoef ik u niet te zeggen. Een gelukkig tofcval zou het nog verder brengen. Pasteur had de choiera der kip pen ^estudeerd en had aldus zuivere kui-turen bekomen. Jïa eenige dagen afwezig-heid had Pasteur eene zekere hoeveelheid onder de huid der kippen ingespotten en wat zag hij f Het -.er werd zelfs niet pus ziek. Eene nieuwe hoeveelheid van de-zelfde organismen had hetzelfde gevolg. Ieoereen dacht dat de kulturen vernietigd waren, maar Pasteur dacht verder. Na eerstj tôt de overtuiging te zijn gekomen dat de microben aog wel leefden, ontdekte hij dat die schadelijke organismen inting-stof geworden waren, 't is te zeggen : zij die een weinig dezer stof ingespoten was, beter bestand tegen dez© ziekte werd. Dit verwekte veel verbazing in de wereld en veel ongeloof. Zoo stelde een boer. na eene voordracht van Pasteur, 50 schapen ter zijner beschikking om te bewijzen wat hij beweerde. Pasteur verdeelde de dieren in twee groepen van 25 ieder. De eerste reeks spuitte hij een weinig in der kultuur der besmettelijke microben, die op 42° verwarmd nu intingstof geworden was. De dieren werden niet ziek. Daarna ente hij al de dieren in met eene zekere hoeveelheid der kultuur die dgze voorafgaande bewerking niet had ondergaan en dus al zijne schadelijke eigenschappen had bewaard. Deze proefnemiug gedaan in bijzijn zijner drie medewerkers, waaronder Chambellan en Roux, en in tegenwooraigheid van anderen, was besiissend. Van de eerste reeks stierf geen enkel, van de tweede reeks, zijnde de schapen die niet ingeent waren geweest, werden 23 gedood, 1 erg ziek en 1 tamelijk ziek. Pasteur bepaalde zich daar bij niet. De hondsdolheid was veel verspreid en maakte veel slachtoffers. Deze ziekte bleef broeien gedurende 3 à 4 weken en men kent hare algemeene kentaekens, waarvan het voor-naamste het schuim op den moud is. Pasteur dacht dat de microben zich in dat schuim moesten bevinden. Hij vond niets. Aangezieu deze ziekte gepaard ging met kenteekens eigen aan het zenuwstelsel, zoo veronderstelde hij dat hij ze daar moest vinden. Proefnemingen op het ruggemerg van konijnen mislukten insgelijks. Dat was ver-staanbaar : de miiroob der razernij is uiterst klein en het schijut dat zy inkeia weu:en geieden om-ueiiô uoor eene dam» te Parijs. Maar Pasteur had ze gezien met de oogen des gîloofs. Een toeval hielp hem de zaak verder te bestudeeren. Een 13-ja-rige herdersknaap uit de Jura werd op vreeselijko wijze door een dollen hond ge-beten. Daar het hier een held gold : de knaap had zich zoo moedig aangesteld om het leven van landgenooton te redden, dat hij met het eerelegioen vereerd was, zoo vroeg men niets anders dan hem het leven te redden. In dien tijd was hij ver-loren. Men raadpleegde nogmaals Pasteur ; cleze aarzelde en daar de knaap in zulke voorwaardcn niets te verliezen had, maar ailes te winnen, zoo begon hij zijne behan-deling. Hij was zoo gelukkig het kind to redden. Yoor het Instituut Pasteur te Ilijsel staat heî beeld van den knaap. De handeling van Pasteur is algemeen geworden. Overal bestaan instituten welke zijnen naam dragen. Een enkel zieke op honderd sterft nog, daar waar vroeger de honderd zieken als verloren aanschouwd werden. De medewerkers van Pasteur hebben zijn werk voortgezet. Zoo hebben we dokter Roux, die zich voornamelijk bszig houdt met de bereiding der toxines en de serums. Men weet hoe wonderbaar de serums, zooals tegen den kroep, werKen. Men ver-wacht nog veel van deze methoden, het laatste woord is er nog niet van gezegd. Halen wij nog de namen aan van - och, Vincent, Behring, allen * weldoeners des menschdoms. Dit in tegenstelling met da zoogezegde beroemde mannen, wier be-roemdheid ligt in het vernielen van den meiis>:h. De toejuichin"?n der toi rijke aanwezigea bewezen dat' de heer dokter Van Duyse's voordracht zeer wel begrepen is geworden. Ook sturen wij den heer spreker onzen har-telijken dank toe voor de welwillendheid in ons midden te hebben komen spreken, E. A. îo Wesi-Vlaanderen as» 1 Hoorden van FranXrijK OîfiîMs telegrannsn : yii Ocsltscli© Ebroia Groot Hoofdkwarlier, 12 Juli 1915. — Westclyk oorlogsterrein. Aan de noordelijke helling der hoogte 90 (zuid-oostelijk van Ieperen) is een deel der ai' teap -- H. 194 Prijs par nnmmar ; Toor Bolgia 3 cantiemcn, vooi den raemda 3 oantiemen fais^on s sia-Jact)» Ml - Id nin!sia>afïe rfoensdan 14 JuLI 1»*1&

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.