VOORUIT Drukster-U itgeefster |Sfs: Maatschappij Si ET LICHT bestutsrder t p, DE VISCH. Ledeberg-Ocnt . . REDACTIE . . A'ÎMINISTRATIE HOC3POORT. 29. GENT i ABONNEMENTSPRUS BELGIE *i DHe tnaandca. , . , , fr. 3.2S Zes tnaandca . , , , . fr. 6.50, Eenjaar. ...... ft. 12.50 Mtn abonneert zich op aile postlwrttic* DEN VREEMDE t *> Orie tnaanden Idagelijka vcrzoRiien). » .... ta 6.191 i Orgaan der Belgische Werkliedenpcwtij. — Versehjjnemk aile dagen. De Achturige Arbeidsdag s Vspgelljkeniie stndie ov« ioepassing dezei* groote hervorming ni De Achturige Arbeidsdag is van uitg breider toepassing dan m en oppervlakï wel zou meenen on het moet gezegd worde dat die hervorming thans op positieve wetensçhappelijke bazis gegrondvest wanneer men ze aandurft. Reeds in 1844 gaf Mr. Greg, een groo engelsche katoeniabrikant, zich toevall rekening, dat wanneer zijne werkhuizen, het slechte jaargetijd-e, slechts vier da.gi in gang waren, er evenveel werd voortg bracht als in gewotien tijd in vijf dagen. De werkdagen in beide gevallen van nren zijnde, gaven die vier dagen dus d zelfde voortbrengst in 48 uren, gelijk < vijf dagen in 60 uren. (1) Deze vaststellingen zijn overigens ni leldzaam in veel nijverheden en de patroo) »jn dikwijls verbaasd, van te zien dat < maatregelen die zij nemen, om hunnen sto< te verminderen mislukken, dank aan de ijver die de werklieden aan den dag legge: om hun loon niet te laten verminderen. Talrijkè nijveraars deden dezelfde vas stellingen en allen zijn hiérop t' akkoor dat de zucht om het loonpeil te behoude ihierin eene groo te roi speelt. Maar de fabrikanten zijn het ook eei tet de gelukkige invloed van een bijgevoe; den rustdag niet nit het oog mag verlore worden. Veie engielsehe steenkappers, in de gro Ven, bestuurd door M. Young, (2) winn< maar drie shellings per dag; zij zoud* natuurlijk geneigd zijn, hunne loonen :verhoog>en, wanneer hunne werkdag langi zou wezen, indien zulks mogelijk ware doi meer iever aan den dag te leggen. Daar hi feit zich maar voordœt, wanneer de werl aren roinder zijn, is men er tœ genooj van te besluiten dat de steengroevers hn maximum leveren als zij maar vijf dage ■ocr week arbeidden en da,t zij nie* mee hmnen geven, in zea dagen per week. De werklieden scheepsbouwers werke twee en vijftig uf drie en vijftig uren i den zomer en slechts acht en veertig in de winter; alsdan, zegt men, is de luchtgeste tenis kouder, maar zooveel is zeker, di zoowel te Portsmouth als op de Olyde c voortbrengst 'e winters even aanzienlijk-i als 's zomers. Het uitsnijden van de boven- of overle< ren op modal, gebeurt geheel. en al met d hand en eischt een zeker overleg, om ui een gegeven stuk leer het grootst aan te païfen mogelijk te snijden. Het is dus mir der eene bezigheid van spierkracht dan de ze waar wij hooger van sprakeo en nochtan geeft het juist gelijke uitslagen. Mr. Green, secretaris der Engelsche Vei eeniging van Snijders van schoenen, gte] vast, dat in de joodsche werkhuizen, d snijders maar vijf dagen ter week werken e: dat zij in eene «veek van 48 uren zoovee voortbrengen als de katholieke snijders, di 54 uren ter week arbeiden. (3) Volgens .de oude engelsche gewoonte weri M in de'mijnen hoogstens acht uur per da; gewerkt. Meer dan een derde der engelsch kolenmijnen zijn nu tôt dien regel terugge keerd*. Men heeft in deze groote nijverheid dus talrijkè proeven gedaan, omtrent de: invloed van de vermindering van den ar beidsdag tôt 8 uren. In de'mijnen an het Ziiiden van Yorks èire werd de werkdag op 8 uren gebrach Su 1858 en de secretaris van de vakvereeni King der mijnwerkers van Zuid-Yorkshire Mr. J. Normansell, die werkzaam wa6 in d mijnen op den oogenblik der vermindering verklaarde voor de Mijncommissie van 1866 dat de hoeveelheid kolen, voortgebracht il »cht uren, in dit mijndistrikt, boven doz< ping die voortgebracht werd in veel ander< distrikten, waar twaalf tôt veertien urei werd gearbeid, en dat de werklieden meei wonnen in acht uren, dan zij gedaan had den in twaalf, omdat on der het regiem dej lange werkdagen de werklieden en meester Ifastern nalatig en traag waren. Hij verklaarde letterlijk: Het schijnt dat de werklieden, en d« toezichters, gelijk iedereen overigens, tegenwoordig meer werkaaamheid ont-wikkelen.Indien er zieh bijvoorbeeld eene breuk voordeed in Zuid-Yorkshire, daji zal d« bestuurder zijn uiterste beat doen, op-dat zij gauw zou hersteld wezen, want hij weet dat de werklieden om twee uren eindigen. Het blijkt dat zij vlugger zijn en dat zij zich te werk sbellen met een zwien die terugwerkfc op al dieg^nen die hec omringen. Eenigen tijd later verklaarde Normansell ' nader zijn voorbeeld van eene moge-!Rjke machienbreuk. Yroeger scheen niemand er zich geheel sterk om te bekommeren, dat de (1) Shaftesburys speeches, bl. 118. (2) Labour Commission Reporta Groep' A. 'W7, 16788. (3) Labour CsfOuaM8»ion Report, Groep 0. ,15027 — 37 ^ i noodige herstellingen, zoo spoedig mi g gelijk werden gedaan, opd*at het wei mo vroeg mogelijk zou kunnon voor gaaii. Ik ken gevallen waarin wij voc eene kleinigheid een of twee uren verli ren, vooraleer zij hersteld was. De vermindering der werkuren hee: voor gevolg gehad, dat geheel het pe: soneel, onderbestuurders erin begrepei zich meer toegelegd heeft om de ong< vallen te herstellen, zoodat de kole sj)oediger kuanen opgehaald worden. Iedereen beijvert zich om sneller i n> werken, daar de dagen korter zijn ; me în is minder traag, vadsig. Het is waar dat de vermindering de P° werkuren niet overal hetzelfde gunstig g< }S volg ha.d. ln Mr J. Chambers Tliorncliffe verklaard 3n voor de mijncommissie in 1S66, dat hij i e" plaats van eene vermeerdering van voori brengst in zijne Koolmijn eene verminderin had vastgesteld, geëvenredigd aan de vei f* korting yan den Arbeidstijd. 10 Eene eenvoudige opmerking zal voldoen de zijn hieromtrent. De vermindering der voortbrengst ge ?s evenredigd aan de verkorting van den werl J® dag is de minst natuurlijke van al de ge volgen die men van eene zoo gewichtige vei !n minclering der werkuren mag verwachten 3> Het is wezenlijk op zich zelve een bewij dat er in de organisatie en in het bestuu t- dezer koolmijn, zekere gebreken heerschter die aan de korte werkdagen niet' toeliet© in ' van op de voortbrengende wilskracht de arbeiders, hunnen natuurlijken invloed t 1S doen geldeai. ï~ Het ware waarlijk niet redelijk van d n vermindering der voortbrengst, alleen to te schrijven aan de verkorting van dei werkdag, wanneer deze in al de andere ko ^ lenmijnen juist voor gevolg gehad heeft vai >n voortbrengst te verméerderen. :e De ware oorzaak moet elders gezocht wor îr den, misschien aan eene verkeerdheid in d> >r ophalingsmachinerij, want het is algemeej ^ aangenomen, dat de werklieden-kappers ii een dag van zes tôt zeven uren, zooveel ko lem kunnen leveren, als in een langerei n werkda-g, alhoewel het gebeurt, dat zij ui n de mijn niet kunnen komen, bij gebrek aai ,r een goed ingericht ophalingestelsel. (Wordt vervolgd.) F. H. n a*. mtAWJ■ 1111 ■Min.iaa—n imiiII^it n ArbeiderstoewegrinsT e 3 Alhoewel deze beweging s^çlert verschei dene jaren hare uitwerking heeft begonnen j. zien wij nog, tôt ons groot spijt, eene menig e te arbeiders welke dezen strijd niet zien t dus niet gevoelen of begrijpen. j ïsToeil tans, de_ taal en de middels welke onze oudere vrienden gebruikten om deze ingang te doen vindeii bij aile werklieden. s was zoo eeavoudig en klaar. Wie herinneri zich nog de redevoering van Ed. Anseele. uitgesproken den 6 Februari 1887 in «Voor-I; viit», Spelden&traat, ter gelegenheid zijnei 0 invrijheidstelling? :l Daar, in «Vooruifc,», in onze eenige clan 1 besftaande groote zaal, heeft vriend E. An-e seele in klare en eenvoudige taal de brutale waarheid verlyondigd van den be- I sta-anden klassenstrijd en de opkoinende werkersbeweging, waar de regeerders re-= bening zullen moeten van houden. En heden, 30 jaron later, willen wij nog-maals eenige regelen schrijven over de be-' teekenis van het woord arbeiifersbevreging. Arbeidersbcwcging, ziedaar het woord dat sedert verscheidone jarenveene groote be-teekenis heeft gekregen in aile moderne " landgn. ' Het is de uitdrukking voor eene machtige, grootsche beweging, onder de millioenen ar-^ beiders die nu sinds langen tijd in rust 3 schijnt, maar die, als de tijd terugkeert, op-> nieuw opvlammen zal. ' Het is eene beweging die ga.nsch ons 1 maatschappelijk leven heeft aangegrepen en ; gansch nieuwe vooruitzichten opent voor s tockomstige menschensamenleving. Zij, welke met onze beweging in aanra-king komen, vra-gen zich af : wat is hare groote, veel omvattende strekking? Dit is, vrienden : da.t de moderne afhanke-lijke werkman, die niets bezit, die van dag tôt dag, van week tôt week moet leven van loonarbeid kl dienst der patroons, opgehe-ven wordt uit de ellendigie misstanden, uit de omgeving van totale afhankelijkheid, die hem lichamolijk, zedelijk en politiek t<«eer udrukt. Dat er verheffing kome van zijn gansehe Jevensstandaard, van die eindeiooze stof-felijke zorgen en bekommermgen die hem, van in de wieg tôt aan de dood vervolgen, en die gansch zijn leven' Bomber en ellendig hebben gemaakt. Dien reuzenstrijd is het, die zoovele millioenen werkers telt en evenveel geesten be-zighoudt, die het zoo machtige, ailes me-deslepende socialisme deed ontstaan, waar-van de hoofden en harten van ontelbare werkers vervuld zijn en de vakbeweging cen der belangrijkste lichamen en kraehtigsle hefboomen er toe in leven riep. Deze gemeenschappelijke strijd, welke klein en ruw begonnen maar nu ontzagelijk breed en diep van beteekenis geworden is, heeft bij velen het bewustzijn doen ontwa-keo dat er nog oneindig veel moet veran-derd worden, wil de maatschappij haren naam waardig kunnen dragen. Het verlangen naar sociale hervormingen bowe^gt zich in cJe jg^rsohilleiKta Dolitk'ke i )- partijen. Ziet maar naar de voorgestel k werkerswçtten in België door onze afi b- vaardigden, gebazeerd op deze in zwa ir zijnde in andere ! an den voor wat hun ). voordeelen en bescherming betreft ten bc der werklieden. Ondanks haren klassenhaat heeft de i r. geering rekening moeten houden met de c j komeride werkersbeweging, w'aaraan nie j. kan weerstaan. n Stellig zal het lot der werklieden vei en in vele opzichten verbeteren, als de s 6 siaal-demokratie en de vakve'rceniging n samen krachtig medewerken, a-ls aile s beiders het nut der vakvereeniging ten ba zullen nemen. r Nogm'aals zeggen wij : zonder politiek, de strijd om de stoffelijke en zedelijke te stand der werkers te verbeteren, ti»!! e Nul is deze strijd, als de werklieden ve Q wijderd blijven van de beroepsvereenigi se n. o. Wij roepen er nogmaals de aandacht c ?_ van de talrijkè werklieden niet-vereenigde Dat zij zich aansluiten bij de socialistisç] syndikaten tôt ontvoogding en vrijmakii hunner klasse. Au g. Vanderbruggc. Het bankreet der : bngtrfffi gsdachtei Wat mon ook over den oorlog denkc < over den mogelijken afloop die hij z 9 nemen, iets kan men van nu af met zeke 3 heid zeggen : 't Is dat de krijg eene groo x evolutie of omkeering zal gebracht hebb< in de burgerlijke gedachten op maatecha j pelijk gebied. 't Gelijkt won der goed op een bankroet. Het feit staat vast, dat elke oorlog g paard gaat met eene uiteenschokkmg ve j het sociaal leven. De voortbrengst vermi) j dert, de handel is gestremd, de waren on breken, de werkeloosheid heerscht, de ni j gaven stijgen ontzaglijk en de ellende tre t honderde en d^zende families. L Die toestandwalt niet te loochemen, hij zichtbaar voor all-eti en voelbaar voor c meesten en men moet goedschiks of kwaa< schiks erkennen, dat al de burgerlijke g i dachten en pogin gen machteloos blijke om er aan te verhelpen. Zoo bijvoorbeeld in de eerste plaats t liefdadigheid, het stokpaardje der klerik) le bourgeoisie, en waarvan zij aanspraa maakt op het monopool of het alleenbezi >. wat niet waar is. Welnu, de bijzondere weldadigheid, zo< wel als de officieele, zijn in dees geval t< taal ontoereikend geblekem om in de 1 heerschenden nood te voorzien. Ach wij zullen niet looehenen dat er rijk menschen zijn die gegeven hebtein, mee ' dan in de gewone tijden en nog geven, zoe wel als de openbare liefdadigheidsinricl ] tingen. 1 Maar al die aalmoesgeverij blijkt ten sloi te maar eene vlieg in een brouwketel te zijr tegenover de zwarte armoede die bijna d geheele bevolking teistert. Die aalmoeze zijn onvoldoende gebleken, en zij zijn lie nog aile dagen, ten eerste : omdat de el lende zoo algemeen en zoo groot is; te: tweede : omdat aile gefortuneerde perse nen geen liefdadige menschen zijn. E onder degenen,^ die dan nog geven, vind men er die het meer doen uit schrik voo ergere gevolgen, dan uit edelmoedigheid e: oompassie. Kortom aan het kapitalisme, en voora de kerkelijke pa>'tij, is het bewijs nu gele verd, dat de aalmoesgeverij geen voldoend verzaehting bijbrengt, 't is verre van een oplossing te zijn aan den heersehendei nood. 't Is een zedelijken slag voor de katholie ke bourgeoisie en voor aile aanhangers vai de zoo hooggeroemde liefdadigheid, waa men in normalen tijd zoo hoog medp op loopt. * * * Andere maatschàppelijke gedachten ko men even totaal geslagen uit de onder vinding van dezen krijg. . Zoo onder meer de spaartheorie vooi werklieden en kleine burgers, destijds voor-gesteld door wijlen den hçer professor Fr, Laurent. In praktijk is het sparen eveneens onvoldoende en machteloos gebleken. De werkersgezinnen die een frank mei een keer tôt een sommeken bijeengegaarc hadden, hebben het op betrekkelijk korten tijef aan hun onderhoud moeten besteder en zij waren dan ook St-Niemand gelijk voor en na. Zekerlijk keuren wij eene daad van hulp en liefde goed in tijd van nood, !t rou er nog aan ontbreken dat er daar iemand tfe-gen was. Eveneens sijn wij geene vijanden van bat sparen met zorgen en verstand, als er iets van het inltomen overblijfb zonder dat men tôt ontberingen zijnen toevlucht moet nemen. , Een appelken tegen den dorst is altijd goed en wij zijn er aanhangers van, omdat zulks altijd min of meer de onafhankelijk-heid der arbeiders vermeerdert en met-eenen hunne zedelijke waarde verhoogt. Maar wij wijzen erop, wij drukken erop en de toestanden bewijzen het,eiat die twee burgerlijke stellingen niets meer zijn dan de twee lapmiddels, wat wij overigens altij re- gezegd hebben, zelfs voor die werkliedei ng die genoeg inkomen hadden v6or den oo] ne log, om 2.ich het sparen te kunnen permii ,te t-ecren. Wat is het dan voor hen die regelmati •e- te Korfc kwanien en om zoo te zeggen gedt p- rig in gebrek verkeerden ! its Zijn de burgerlijke opvattingen der lie! dadigheid en van het sparen nu in bankroe îl, verklaard, de socialistische gedachten hel 10- ben integendeel veel veld gewonnen en zij sn voor vele menschen duidelijk geworden. r- Inderdaad, voor een groot deel van de te handel en de voeding is men verplieht ge weest den toevlucht te nemen tôt-de open is bare besturen. e* Hetzij dat men arbeid verschaft aan d werkeloozen ,aan darsen en elders, hete: ■r" om de bevolking te voorzien in de mate va: n~ het mogelijke van kolen, aardappelen ei melk of allerlei etelijke waren in de stede 3P lijke winkels. "• ln den grond is da.t geen socialisme o kollektivisme, gelijk wij het in den norma 'S len tijd zouden willen en kunnen ini'ichten maar het is niet te betwisten da.t a-1 dez voorzorgsinrichtingen het kenmerk drage — van den kollektmsti&chen vorm : 't zijn d publieke machten van provincie of gemeen ten, die veplicht zijn geworden zich open bare belangen aan te trekken, ze in te rich tfcn en te verdedigen. nOf men zulks goedschiks of kwaadschik gedaan heeft, dat komt er minder op aan I De hoofdzaak is, dat men gedwongen ge weest is er zijnen toevlucht te moeten toi nemen, om eenige orde en verzaehting aai den toestand te brengen, anders zag men ei 5" geen kans aan. 10 't Is een groote bijval voor ons beginse >n en een ba-nkroet voor onze tegenstrevers. ?" F. H. B- Oe Ooflogstoestind h in het Westeii is De « Frankfurter Zeitung s n. 78 sehrijfifc [e De vers'a^îon der duiteche hoogere léger g. leiding zijn thans wat, vollediger gewordei n en wij vernomen nu officieel dat er in de streek tusschen de Aisne, op pla-nmatige :e wijze, een gebied ontruimd is-, dat het zicl daarbij ging om eene sedert lang voorbe 'K reidde &t.rategis'che beweging, die naar ail: t wen&chen uitgevoerd is. ' Verder vernemen wij dat aile werken er ( inrichtingen die den vijand zoudein kiinner ^ dienen, vernield zijn geworden, en dat d* bewoners van het verlaten gebied voor een deel verwijderd en voor een deel ter plaats gelaffen werden. Wanneer wij op de landkaart de lijn r Arras-Soissons afteekenen, stellen wij vas) '3 dat tengevolge van het terugtrekken onzei L" trœpeen de vorm van eene halve m aan veel minder gebogen is en dat daardoor eene r aanzienlijke inkorting van ons front ver-'» wezenlijkt is, wat, van al het overige a-f- 0 gezien,ons in staat stelt om nieuwe troepen-^ reserven in het W es ten vrij te maken. '• Op deze wijze wordt er een fronthoek af-■" , geschaft, en wel een die den vijand reeds a yroeger de gelegenheid aangeboden had om eene zoogenaamde ééomiddelpuntoffensive 1 op touw te zeiten. ^ Men zal zich herinneren dat er in de bui-r tenlandsche besprekingen over de pla-nnen i onzer vijanden van het Westen herhaalde-lijk spraa-k was van den hooger bedoelden 1 fronthoek en de mogelijkheid om hem door eene goed overlegde éénmiddelpuntoffensive » van engelsche en fransche troepen af te s stompen, te vernietigen, — iets wat echter i slechts mogelijk' was in de veronderstelling dat eene doorbraak over heel het front zou verwezenlijkt zijn. Bij de. besprekingen van dat wat Haig en Nivelle, en ook de reeds afgetreden Lyauty, waarschijnlijk zouden uitrichten, had men hier het oog op eene doorbraak op een enkel punyt, daar op eene uit middelpunt-offensive tegen den bedoelden fronthoek. Dat de Entente geweldige toebereidselen voor die gezamenlijke offensieve gemaakt had, en dat de aanvang van deze offensive voor de deur stond (Havas heeft het voor de deur staan luidruohtig aangekon-digd !) dat wist zoowat iedereen in de wereld. Was onze hoekstelling tusschen Arras en de Aisne van bijzondere beteekenis voor de , Entente, dan is de krijgsbeweging, die hier door Hindenburg uitgevoerd is, voor hen een slag in hunne plannen : Op den oogenblik dat de gezamenlijke stoot der vijanden te verwachten was ging het duitsch front, zooals dat zeer nauwkeurig. beschreven werd in een artikel van het bevoegd blad « Bund », zich in beweging stellen tusschen twee vaste, sterke vleugelstellingen ! Had de vijand het inzicht om de doorbraak te ondernem&n in den omtrek van den bedoelden fronthoek, dan komt hij te staan voor eene noodlottige ontdekking: Zijn ongehoord groot artilleriepark, met zijn overvloed van aile mogelijke toerustin-gen en materialen, die daartoe noodig waren, is te vergeefs ingericht en heeft geene de min&te waarde, — want het door te breken front is als bij tooverslag ver-dwenen ! Was de aanval op eene andere plaat-s op tfcouw gezet, dan kan de verwarring en die jjntgoocheling jtijn, want kan a d aan zijn eigen lijf ondervinden wat het te' i, beteekenen heeft a-ls men, voorwaarts wil-j lende loopen, plots gedwongen wordt ont, met gespannen aandacht langs den eenea! of den anderen kant uit te kijken. g Maar daar is in het Westen niet alleen-eene frontverandering, eene frontverkor- j ting, eene îtontverbetering doorgeveerd. Er > is daar een toestand van allerhoogste krijgs-j t kundige spanning ontsitaan, een toestand j waarin de onzekerhéid én de onbestemdheid. a des vijands het kenschet-seedst verec|iijnsel ! zijn. i In de laatste legerberiehten toch kan men; duidelijk ontwaren daib men hoegenaamdi niet weet te antwoorden op de gewichtige, vraag, wat met deze beweging dan toch het e heimelijk doel van do duiitsche leiding mag' j zijn en men moet vaststellen dat die feidingj i er vast aan houdt om den vijand alleen dat, i te laten vernemen wat hij reeds zelf opge-1 merkt heeft. Langs den anderen kant weten wij des te' f beter dat de beweging zich het sterkst ont«i wikkelt heef|t in de richting der kruin van; , den bedoelden fronthoek. Zoo melden de' s Franschen onder meer de bezetting van-a Roye en Nesle en zij beweren dat zij in de' 3 richting Lassigny-Ham (dus in den Somme»! boog ten zuid-westen van Saint-Quentin)* tôt twintig kilometers diep doorgedrongen1 zijn. [ Voor de aflijning der grenzen van de in: s beweging gekomen frontafdeelingen is het! van belang ook te zeggen dat de Franschen ! gesproken hebben over een duitsch en aan-i val in de nabijheid van Berry-au-Bac, een' i dorp dat men moet zoeîîen op de plaats1 : waar de stellingslijn ten noordwesifcen van, Reims naar den zuidelijken oever der Aisne! I overhelt. i Verder meldt liot duitsch legerverslag do engelsche vas(bstelling, volgens dewelke de, Engelschen, va-n al het punjt waar zij met, ! het fra-nseh leger in aanraking komen, toti in den omtrek van Arras, grondgebied ge-i wonnen hebben, terwijl het ook wijst op de' vijandelijke meldingen die behoedzaam zeg-, gen dat straten en wegen overal teenemaati | verwoest en vernield zijn. ' Ludendorf had het overigens reeds ge-i meld dat a-lle wegenis, die door den vijand] zou kunnen gebruikt worden, letterlijk ver-; nield en verdwenen waren. - :- Het was om dat ailes dat. wij dadelijkj het vermoeden uitspraken, dat onze leger-i leiding gewis niets kon verwaarloosd heb-' ben om te beletten dat de vijand eenig voor-| deel zou trekken uit de verlegging van de. frontlijn — zooals wij omgekeerd ook de1 vast® oveiituiging te ben nen gaven, de, vijand mag zeggen wat hij wil, da.t er in hari; ontruimd gebied niets gedaan is wa-t nieè' behoorde tôt de krijgskundige noodwendig-i heden die door onze leiders in den grond gekend zijn. Wij brengen dit ailes in betrekking zoo-, wel met de op tijd doorgevoerde verwijde-1 ring van de heele burgerlijke bevolking, die! zeker wel op de eene of de andere wijze ia dienst zou zijn genomen worden voor ds werken aan een of ander fransoh frontge» deelte. 1» WesMMme m'h Fwbl: Uit Buitsche bron. BERLIJN. 20 Maart, — Officieel: , Weslelij/c gevechtsterreiik- , In het aan den vijand prijsgegeven gebiecfj langs beide zijden van de Somme en Oise, werden yerscheidene gevechten geleverdj door voetvolk- en ruiterijafdeelingen. D© vijand leed aanzienlijke verliezen. De voor-i bereiding <5p dit door ons gekozen vechtveld) maakt o het noodzakelijk ailes onbruikbaar j te maken, wat den vijand later bij zijn ope>; raties voordeel zou kunnen op leveren. ; In den Ieperen-boog haalden onze verkea« | ners 12 Engelschen uit hun stelling. Tus-Î schen Lens en Atreeht was bijwijlen de ge^' schutstrijd levendig. Op den Jinlceroever van de Maas riehtten de Franschen 's namid4 dags en's nachts heftige aanvallen tegen dei -door ons op 18 Maart gewonnen stellingen.' Zij werden overal afgeslagen. Op de hoogtei 304 zette,uit eken beweging, een onzer kom-j pagnieën den»wijkenden vijand na en ont-rukte hem een nieuw 200 meter breed loop«} graafgedeelte; de bezetting ervan, 25 maa,-j werd geva-ngen genomen. Bij een flink uit-' gevoerele onderneming zeer ten Zuiden van, het Rhijn-Rhone-kanaal, vielen 20 Fram-, schen in onze handen. f In luchtgevecht werden 13, met afweer4f kanonnen 2 vijandelijke vliegtuigen neer-i geschoten. Bussisch en Roevieensch geveehtsterrein | Front generaal-veldmaarsehalk prins Leo4 pold van Beieren: j In eenige sektoren vinnigere geveohtsbe4 drijvigheid dan de dagen te voren. Va» toehten bij de Beresina en de Stochod»] brachten onze vcrkcnningsatdeelingen 3K Russen mee. Ralhan front i Do nu sedert 9 dagen aan gang aijndéî strijd tusschen het Ochrida- en het Prespa^ meer, evenals die op de hoogten ten Noor-i t den van het Monastir-bekken, heeft ook xm{. 33« jâaï* N. 80 ?m« per nummer : tooi België 3 centumen. root den yreamdeS c#nuemeB . 1 eletoon : Redaciie 247 - Administrâtiè 284& Donderdag 22 Maart 1917

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.