ZONDAGSBLAD Biiblad van " V OORU1T , ZONDAG 14 JULï 1918 Vierde Jaargang — N' 11 Prijs : S oentîeœeii •'•••» <-fi!/aï ka fvrvûf Sac? W 11/U^^VkjVO Schetssn uit het Oost-VIaandersche buiteniaven lc îanu en lc wau Hnnr flozes STEKELBACH — Dit JJUVt-L De riemen gingen weer met regelmatigen slag op en neer in 't water. Siske knabbelde wellustig op z'n pruim, doorsapt met alkool. Pietje had 'n versche pijp gestopt. Dampte mond-paf-fend. De broedertwist was uitgevochten. Vergeten. De jol stevende nu langs de kaaien van Antwerpen. Rustig scheerden de glinster-oogjes der Duvelkes over den fel bewogen waterstroom, volgden het ratelend rijzen en dalen der zware kettingen aan de armstangen der hydrolische kranen, om de gevulde kisten en balen uit den gapenden buik der aan-den-kaaimuur krochende zeemon-sters te porren. Siske zat thans weer op z'n roeibank, in 't voile bewust-zijn van zijn meesterschap aan boord. Maar zijn kommando's klonken min knorrig dan ge-woonlijk, nu hij den jeneversmaak in den mond had. Hij zag het bekorend kruikje tusschen broers beenen staan. En 't was Pietjes eigendom. — « 'n Beetje drijven ; riemen in! » — « Joa baaske, joa! » De roeispanen werden stil gelegd, rijzekens boven d«n vloed ; lieten zilveren waterstralen afdruipen. — « Wil 't baaske nog eens klokken? » Kridju! Siske had het al lang willen vragen. 't Kruikje ging van mond tôt mond'. Godorie, hoe krieuwelend-warm liep het binnen : 't god-delijk drankje! Ze hadden allebei 'ne drooge lever na het bierzuipen vah gisteren. — « Pak nog maar 'n slok... en ruk die vod van uw voorgevel » — vriend'elijk-brabbelde Pietje. Siske trok het verband van zijn voorhoofd, voelde eens aan de plaats waar de wond moest zitten. Niks meer. Geen druppeltje bloed. Hij spuwde de ïabakpil in de hand, klokte aan 't kruikje met gulzig lippengezuig. En dan weer aan 't knauwen. De riemen plitspletsten in 't water om de boot in de vaart-lijn te houden. Rust. Nog eens klokken. Kridju ! Nooit te voren had Siske zoo smakelijk jenever gezabberd. De Duvelkes werden dol leutig. Broederlijk eensgezind. Pietje's oogen dansten van speelzieke leute, onder de zwarte stekelbrauwen. Hij wierp kushandjes naar de juf-fertjes, die op 't wandelterras, in de schaduw van haar zijden ombrel, het zwoegend bedrijf der kaaiwerkers gade-sloegen.Siske knauwde, dat het tabaksap van z'n kin droop en deed z'n tweelingbroeder na in 't lieflokkend gebarenspel. Op de vlotbrug stond 'n dichte volkshoop, zweetend in den zonnebrand, te wachten naar dç overzetboot, om in de lommertuinen der overzijdsche lusthuizen koelte en vor-frissching te gaan zoeken voor 't verhitte lijf. Opeens wendden aller oogen zich naar de aandrijvende jol, waarin de bezopen Duvelkes het koddigste grimassen-spel vertoonden. — « Sapristie, de pekmannetjes daar, hebben 'n formi-dabel stuk in den kraag » — giegelde 'n matroos. Men stootte en stampte om beter te zien. De kabouters werden begroet met 'n uitbundigen schaterlach. Jonge snobs riepen hen dubbelzinnige moppen toe ; de hen ver-gezellende lichtvinkjes lachten de vreugdetranen uit hare oogen. Kinderen kraaiden van plezier om de aapachtige manieren der dronken visschertjes. Krochend en blazend kwam de overîetboot naar dea wal aanzetten. ■— « Roeien, roeien, of ge gaat den kelder in ! » — keelde de matroos boven het volksgejoel. De Duvelkes hadden nog amper denkvermogen genoeg om te beseffen, wat de matroos van hen wilde. Ze plonstea orthandig de riemen in 't water, begonnen te roeien met korte trekjes, zonder slag of maat, zoodat de jol schom-melend zig-zagde, wat aanleiding gàf tôt 'n nieuwa lacto-bui onder het volk. — <( Hunne boot heeft ook gelampet » -— gekscheerde de matroos. Het door-de-stoombootraderen opgezweepte water sloeg de zwalpende jol zoo forsig tegen de vlotbrug, dat Pietje hais over kop van de roeibank in 't ruim tuimelde. — « Kridju ! » — vloekte Siske, die nog lutteltjes bij zijn positieve was — n ge smijt het kruikje om, zatte loebas. » — «Joa baaske, joa!» — sleep-vooisde Pietje met dwaas-lacherige stem ; zijne beentjes lagen lang uitge-strekt in 't ruim, rug en bruin apenkopje lani-luierencl tegen 't zijbeschot. Een paar jongens hadden de jol bijtijds aangeklampt en met het bootstouw vastgelegd. — « Uit. Niks meer in s — zanikte Siske, het kruikje onderst boven keerende. Hij had zijne pruim van alterati^ ingeslikt en spUwde 't slijmerig mondspecksel over bpord •— 'k Zal eventjes doen vullen;... we moeten morger nog wat hebben, hoort ge broerlief. » — « Joa, joa ! » i— t Goed op de boot passen. » — « Joa. 't Baaske heeft maar te kommandeeren. » Met de kruik onder den arm scharrelde Siske aan wal zig-zagde de vlotbrug boven. Broerlief bleef in 't ruim liggen. Zijn waterige lach oogjes volgden het treiterspel van 'n groep straatjongens die zijn blaaskopje tôt mikpunt hadden gekozen voor hui werpkracht met schijfjes sinaasschel, sigarenstompjes ei houtbrokkels. — « Ei ei, da's raak » — brabbelde 't bezopen mannetje wanneer 'n projectiel zijn bezeeverd peksmoeltje trof. E: al opeens begon hij labbertongend te zingen : Eén kermis maar in heel het jaar En drinken is geen zond».

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.