Averbode's weekblad

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

PRAATJES OVER EEN GE=WICHTSGE ZÀAK. II. EEN APENGESCHIEDENIS. i,EE reizigers, — 't is al lang geleden, 't was ^en ^at ^'cren nog konden praten, — waren eens van den weg afgc-Mil\rVi. Jwaald en zvvierven uren en uren door een ,rroot bosch, zonder een uitweg te kunnen Opeens kwamen zij aan een open plek in het bosch, en daar, in de schaduw Wy van rijzige kokospalmen, werd een ver- ' gadering gehouden van.... apen. i ueii net ritselen der bladeren de aanvvezigheid der reizigers had verraden, keken aile dieren met grimmige gezichten naar den kant, vanwaar het geluid kwam. De grootste der apen, die een kokosnoot en een palmtak bijwijze van wereldbol en scepter in zijn poot droeg, brulde met vervaarlijk geluid : « Vreem-delingen, hoe waagt gij u in mijn gebied ? Hoe ver-stout gij u, de lconinklijke raadsvergadering te storen, die ik hier met mijne getrouwen belegd heb ? » — « Vergeet mij, Sire, zoo sprak de oudste reizi-ger tôt den hoofd-aap ! Nog nooit zag mijn oog zulk een achtbaar gezelschap De heerlijkheid van uw rijksgebied trof mij zoo, dat ik besloot, den koning van dit woud mijne hulde te gaan bieden. » Een zacht gebrom van tevredenheid weerklonk uit de apenkelen. De hoofd-aap zette zich in postuur, om zijne waardigheid nog beter te doen uitkomen, en deed door zijn lakeien aan den vreemdeling een kokosnoot als bewijs van zijne tevredenheid aanbieden. De jongste reiziger kon de pedante verwaandheid, de belachelijke ijdelheid en opgeblazenheid van den hooid-aap niet uitstaan. Toen deze dan ook hem de vraag stelde : « En gij, jeugdige knaap, wat denkt gij van mijn land en mijn hof ? » antwoordde hij kor-zelig : « Wat ik denk ? Ik denk, dat gijlie allemaal leelijke apen zijt » Daar hadt ge de poppen aan 't dansen ! « Verraad ! » brulde de eene aap, « Majesteitsschennis ! » riep een ander. En de al te oprechte reiziger werd zoo met kokosnooten gesteenigd en zoo toegetakeld, dat hij nauwelijks er het leven van afbracht.... — « Mijn zoon, sprak de oude tôt den jongere, toen dez'e kermde en klaagde, wat gij gezegd hebt was wel waar : 't waren inderdaad allemaal leelijke apen, maar....1 de waarheid mag, eilaas, niet altijd gezegd worden, men wil niet altijd de waarheid hooren.... » Och, dat gebeurt onder de menschen ook wel, in dit puntzijn vele menschen niet verstandigerdan deapen... Vrouw X. te Randorp had drie kinderen. Griet is een flinke meid. Ze is nog altijd bij haar brave tante, naar wie vrouw X., toen ze weduwe werd, haar gebracht heeft. Vrouw X. heeft nôg een dochter van i8jaar thuis, Dora; maar Dirk Streng, de PRAAG : Het zilveren graf van den H. Johannes Nepomucenus, den martelaar van 't biecht-geheim, in den S. Vitus-dom op het Hradschin, is een wonder van Renaissance-kunst.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.