DE LEGERBODE den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag verse h ïjnende P* ' 1 ' - ."..«p -an m nn Dit blad is VOOR DE BEL.GISCHE SOLDATEN bestemd ; iedere compagnie, escadron, of batterij ontvangt tien, of vijftien Fransche en Nederlandsehe exemplaren. pBMMMiiiiiiwiiiiiiw wMWÊMMÊMiÊÈimmÊÊKÊmimaÊBKmMÊmÊÊtmm Naar het Rosmrijk Plekie Groad ni Wij zijn in België !... Het is het uur waarop de scholen gedaan zijn. Op straat wemelt het van kinderpn Zij zingen lustig zonder zich oin den oorlog te kommeren. Sommigen dragen kranig de politiemuts van onze artilleurs en gaan met de tasch onder den arm, twee por twee, met dien wiegelenden tred die de kinderen eigen is. Wij denken aan hun vader, hun broeder, die i zich op enkele kilorheters afstand in de loopgra-, fen bevinden, en zeggen bij ons zelf : « Gij kteine ' zuit nimmer k«t sl'acntoffer van de Moffen worden ! Als gij »root zult zij 11, zal het gedaan zijn met het Duitsche impérialisme. » Het openbaar leven schijnt niet al te veel te hebben geleden op dit plekje van ons vaderîand, dat nog niet door de Barbaren werd bezoedeid. Het dOrpje schijnt te sîapen in zijn prachti»gen maar weeiuoedigen herfsttooi. Legioenen me«u-Tr<r. riadderen ovér de beemden en brengen in het gulden landschap het leven van hnnne îichte en sierlijk witte vlucht. Een zonnestraal dringt door den neveî die ge-lijk eendoorzichtig waas boven de lumen haitgt. De ierael schijnt mij hier klaarderdan om 't en;en waar, en het eeuwenoude lied van de zee vindt hier dieper weerklank dan ergeris, in mijn ei^en hart. en de wind die hier door de naakte hoom-gastrden speelt schijnt mij de welluidendste van allen, omdat dit toch de wind van mijn eijgen vaderîand is. De: nabijheid van'den beminclen grond ma»akt een diepen indruk op onze harten van ballingien ; en n<}g dieper treft het ons, wanneer dit va^iler-land wordt vërdrukt ; dan lijden wij met het vaderîand, en pijnlijk voeien wij het als onze eijgen Bniart. Nauwelijks zijn wij de smalle beek over die Frankrijk van België scheidt, of wij vinden bier eent; nederige herbarg : « In de Drie Koninsren. » _ Onvrijwiîlig vèstigt de blik zich op dit k5as-sieke uithangbord, dat ons onmiddellijk herin-nert hoe wij ons hier op eigen vaderlandsefeen grond bevinden. — Moeder, zeg ik tôt de bazin, zoohaastik ben binnen getreden, geef mij een glas bier ! i — Welk bier, Menheere ? ' — Faro !... i — Dat hebben wij hier niet... — Geuze-lambiek, dan. — Och, God ! Menheere, blond.dat is ailes wat ikheb... Met voile teugen drink ik het smakelijke bner, lie! den bitteren hopsmaak... De bazin ziet eene beste vrouw nit In haar Vwd ik iets terug van het duurbare Vlaandeii-en dat ik zoô zeer verlangd heb terug te ,zien. Ik spreek haar over den oorlog : Zij glimlacht en v'ndt het vreemd dat ik haar vraag of men zich gereed maakt om de Moffen weg te jagen. — De Moffen wegjagen, Menheere, dat is te lastig. Zij zullen ze op de plaats neer schieten. * * * Ziehier een dorp dat nog de sporen draagt van oet bombardement. Toen, eenigen tijd geleden, ue Moffen al deze huizen met een regen ijzer en Vuur overstroomden, bevond de minister Tau ooHog zich in de nabijheid.. nij wilde er naartoe gaan. — Maar, heer Minister, het is zeer gevaarlijk çrij w;it ,l0CIÎ; zegde de commandant van den Btai, 'lie den heer de Broqueville vergezelde. ~ Dat doet niets ! ~~ Het is aan een lid van de regeering niet toe-gMaten zijn leven in de waagsehaal te stellen*... ~ Maar ik wil zien... Men gaat verder. let regen t granaatkartetsen. Granaten vsillen nCn,e °!lcle hoeve die in asch gelegd wordt. L.i ? "ev°ïking zoekt eene schuilplaats in de ai door de velden. mini t z^ne opdracht voltooid had, hernamde Klii-N ^en langswaar hij eenige oogen-vr.oe»er gekomen was. at *och vervelend, zoo zegde hij, de ^Pis lie u zoo heel ùen tiid lan^-s de Langs het abelige landschap, bereiken wij een prachtig piaatsje : De Panne. Het is er zeer druk . Men zon zich in voile sei-zoen wanen, al is het nochtans is November. In de straten en op het strand venten loopjon-geDs met kranten. Ik droom toch niet ? Het is toch wel oorlog ? Het hôtel waar ik ben afgestapt is stampvol ; gelukkiglijk werden er door de beminnelijke zor-gen van den commandant die ons wel wil gelei-den kamers sedert vier en twintig uren bespro-ken, zoo niet... Mijn confrater van de Tribuna is Toi bewon-dering voor de zee en den heiuel. — O ! zegt hij met eene bewegiug vol oprecht- heid; het is in»oier dan in Italie. * * * Den volgenden dag, nog voor zonsopgang, klopt men aau de deur. — Mijnheer, daar zijn1 twee personen die u verlangen te spreken. — Mijnheeren, wat bezorgt mij de eer van uw bezoek, zoo vroeg in den morgen? — Wij behooren tôt de Veiligheid! — Ik begrijp niet... — Wees niet ongerust; wij willen uwe papie-ren maar zien. Mijn confrater en ik gehoorzamen. En, ziedaar! Wij zijn niet in orde. Wij keeren terug naar onze kamer. In den fang doet iemand van het personeel van het otel ons eene inededeeling. « Hunne onderrichtingen zijn zeer streng, zegt hij doelende op de heeren van de veiligheids-poiitie. En dan. gij zijt dagbladschrijvers, niet waar ? Welnu, er zijn van uwe confraters die de voorschriften van de overheid niet altijd nakomen Eenige dagen geleden komt hier, in de automobiel van een volksvertegenwoordiger, eene zeer lieftullige Parisienne. Evenals gij moest zij des morgens naar de loopgraven vertrekken. Wat doet zij? In gezelschap van een medeplich-tige, gaat zij, vôôr het aanbreken van den dag, een<- sectie mitrailleurs opzoeken. De Veiligheids-politie komt; de vogel was gaan vliegen. In aile haast gaat men op zoek en vindt de dagblad-schrijfster terug in de nabijheid van de vuurlinie. Twee gendarmen hebb 'n haar terug naar Kales gevoerd, van waar zij d^nzefden dag terug naar Pariis is moeten vertrekken, zonder zelfs haar reisgoed te kunnen afhalen... Maar ik hopr de stem van onzen commandant. Reeds hee ' hij het stuk getooad, dat de TeilighejdspoKtie zoo dringend eisehte. Eindeiijk zullen wij ons vrij kunnen bewegen. (W rdl voortgezet.) J. ij. Eé8S Istî È fc5p. Aan Paul Kenis. Nu wij in stil gedenkea, Met hart en geest Om 't i teest, Een ziele, in ied're ster die valt, zien weaken.. INu wij ons weer berouwen Om 'ikendeen Meteen, £n in den zwaai van 't oorlogszwaard betrouwen... Nu wij Jooi- ehoone dagen Van eer en plicht Beliclit, Ons lot, in lust en lecd, ter balling dragen..,' Nu voeien wij ons leven Geweldig diep, En schiep Dra xeder woord een Veldaad bij dit streven. Nu zijn we weer ons eigen ln daad of wensch Een mensch, ï ^ \Vie voor zîjn land kan lijden zonder nijgen Eens komt de dure zege ; Wat deert ons de uur, Zoo 't vuur Der liefde m ons nog hooger is gestegen ? Van Rechts en Links In de Chiliaansche stad Santiago werd een froot feest ter eere van Koning Albert, ten voor-eele der burgerlijke slachïoffers gegeven. Dit feest verwierf veel bij val: Aide Chiliaansche notabelen en afvaardigingen van de verbon-den landen woonden het bij. De plechtigheid werd geëindigd door de uit-voering van de nationale hvmnen, die geestdi-iftig werden toegejuieht. * * De heer Br-and Whitlock. minister der Veree-nigde Staten te Brussel, is thans te gast bij den heer Van Dyck, minister der Vereenigde Staten in Den Haag. De heer Whitlock, die, naar men weet, ten voordeele van miss Edith Gavell, bij de Duitschers zoo groetelijks had aangedrongen, gaat serlang voor Amerika inschepen ; tijdens zi j ne afwezig-heid, zal de dienst van het gezantscnap waarge-nomen worden door den heer Gibson, secretaris van het gezantschap. * * * De Engelsche ministers Asquith, Balfour, Grey en Lloyd Georges hebben zich naar Parijs begèven, waar zij door den voorzitter der Repu-bliek werden ontvangen. Een lang onderhoud had in het Elyseun plaats. De heeren Briand. Galliéni, Lacaze, Ribot, Mal-vy en generaal Joffre bevonden zich daar verga-derd met de vertegenwoordigers van Groot-Britanje.De Britsche ministers zijn terug naar EngelaruJ vertokken. 4 ' ) De Fransche sénatoriale legereommissie, onder het voorzitterschap van M. Glétnenceau, heeft met eenparige stemmen een dagorder goedgekeurd waarbij zonder voorbelioud naar het gebruik van stikgassen door de verbonden legers wordt gevraagd. Eene groep van veertien ziekenverpleegsters, behoorende tôt de P'ransche societeit tôt hulpbe-toon aan de krijgsgewonden, is naar het Oosten vertrokien, onder de leiding van Mej. Reboulet, hoofdzit Kenverpleegster, vereerd met het Oor-logskruis. Eene andere groep is verleden maand vertrokken, onder de leiding van Mej. Argyro-poulo, met de edelinoedige medewerki|g van prinses Joris van Griekenland. * * * De municipale raad van Athenen heeft besloten den heer Deuys Cechin. Franschen staatsminister, diemeteene opdracht naar Griekenland is vertrokken. tôt eereburger te benoemen eu te zijner eere eene ontvangst ten stadhuize in te richten. Zijn naam zal aan een der straten der stad gegeven worden. * * * Den 18 dezer maand heeft er in Engeland een « Russische dag » plaats gehad. De opbrengst die vrij flink was is bestemd voor h *t Engelsch-Russisch hospitaal van Petro-grado Buiten den verkoop van Russische vlag-getjes op straat, had er eene liefdadigheidsba-zar, alsmede eene middagvertooningin de Alham-bra plaats, weike door koningin Mary enkonin- gin Àlexandra werd bijgewoond. **# « De heer Bjôrne Bjôrnson, zoon van den Noor-weegschen schrijver, die propagande voor de Duitschers maakt, heeft zondag beproefd eene voordracht te Kopenhagen te geven over de Duitsche hoofdkwartieren. Bjôrnson werduitgejouwddoor de vergadering, bestaande uit twee duizend personen, en kon niet spreken, Bravo, Denen l *** Te Berlijn, en in tal van Duitsche steden, vep-vangen de vrouwen van de haarkappers de ge-mobiliseerde kappersgasten. Het neutraal blad die dat nienws geeft, verzoekt de heeren klanten geduld met die vrouwen te hebben en vooral zich. te onthouden t^srenover hen van flauwe aardia» 20 November 1915 Nnmmer 189

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.