2e iaarpng. — N S3 A O CENTIEM Zaterdâf SS Jatiuari 1918 DE NIEUWE TIJD Orgaan van dL© Mind.erliei(lssocialisten WEEKBLAD ii ii Proletariërs aller landen, Vereenigt U ! Karl Marx. Beheer en .Opstelraad : LEOPOLD DE VVAELSTRAAT, 6 Elke medewerker is persoonlijk verantwoordelijk voor zijn schrijVen "" — « — ■ —- - - ~ • T « Geef de wereld waarin gij leeft de goede richting aan, dan zal de tijd de ontwikkeling brengen. » . Schiller Ende.het gebeurde dat de blinden begonnen te zien en de stommen begonnen te spreken. Indien ooit een strijd den schijn had een wan-hoopsdaad te zullen worden dan was het wel de strijd die door een aanvankelijk kleine minderheid gevoerd werd tegen het bestuur van de Belgische Arbeiders Partij. De geest van chauvinisme en het gebrek aan onbevooroordeelde socialistische objçctiviteit die er heerschte bij enkele leiders die hunne persoonlijke machtspositie en onverant-woordelijke kortzichtigheid bovenhet proletarisch klassenbelang stelden, dreigde een onoverkome-lijke hinderpaal te worden voor den, nu meer dan ooit, dringend noodzakelijk geworden kamp tegen de kapitalistische samenzwering die de algeheele uitraoording van het proletariaat voor doel heeft. De vredesbeweging, de allereerste plicht van elk socialist die trouw beloofd heeît aan de beslui-ten der internationale arbeiderskongressen, was uit den booze. Wie niet het spel wilde spelen van de kapitalistische roofstaten ; wie in verzet kwam tegen het verraad en de discipline-breuk van * leiders die met hun gevoel en hun verstand vast-geworteld bleven in de bourgeoisie waaruit ze gekomen waren, die werd met de laagste en ge-meenste middelen afgemaakt. Het tzaristisch despotisme vërbleekte bij het geweld van het schrikbewind derdemocratische regeeringen. Met leugen, laster en verdachtmaking ; met vervol-ging, broodroof, gevang en sluip^ioord werden de vredesapostelen uit den weg geruimd en de stem van het proletarisch geweten verstikt. Maar hoe grooter het aantal slachtoffers, hoe hardnekkiger de strijd werd en tegenover de terroristische wapenen der gewetenlooze brood-roovers plaatsen wij de zedelijke macht van de Waarheid. In Vlaanderen werd de Minderheidsfractie zoo ploertig en walgelijk bevochten dat daar juist aan te danken is dat de arbeiders wa.kker geschud werden en dat in enkele maanden eene beweging ontstond die ten slotte de aanmatiging en het machtsmisbruik van de onregelmatig ontstane besturen gebroken heeft. Toen onze beweging zoo gegroeid was dat in heel het Vlaamsche land en zelfs in het Walenland de arbeiders in verzet kwamen tegen de onsocialistische houding van het opperste partijbestuur, toen stonden we ver-baasd over de groote kracht die er in ons proletariaat nog sluimerde ondanks drie vreeseijke jaren van ontbering en werkeloosheid. De angst beklemde ons die kracht te zien groeien ; tôt een wilde zee waarvan de toomlooze golfsla-gen onheil spellend dreigden zich tôt een loeiend orkaan te ontwikkelen en wij waagden voor de honderste maal eene poging om de partij in het rechte spoor te stuwen. Wij bekennen onomwon- i den dat wij nog slechts weinig hoop koesterden want wij kenden de mannen die de leuze van het « doorvechten lot het bitiere einde » in het geroofde vaandel hadden geschreven en wij kenden oolc hunne drijfveeren. Doch wij wisten ook dat het maar enkelen waren die bij zulke leuze belang hadden en wij rekenden nog op het einde-lijk ontwaken van het gezond begrip bij vele anderen die uit verkeerd begrepen plichtbeseî,den > strijd niet aandurfden. Wij richtten op 17 December 1917 het volgende schrijven aan het partijbestuur en zonden daar-van een afschrift aan aile Yakbonden en ook aan : den Landelijken Raad : ; Antwerpen, 17 December 1917. Aan het Bestuur der Belgische Werkliedenpartij Afdeeling Antwerpen > Diepestraat. > « Kameraden, > « Het Russische proletariaat, getrouw aan zyn revolutionnair programma, heeft voor de tweede maal besliste vredeswoorden de wereld ingezonden. , » Plicht is het voor elk sociaal-demokraat de pogin-gen van de Russische revolutie te steunen, om een einde te stellen aan den onmenschelijken strijd, die de ' bloem van het volk verslindt, en de weerstandskracht 5 van het wereidproletariaat vernietigt. » Wij achten het onnoodig, kameraden, u aan de j plicht te herinneren, die rust op elk klas-bewusf { arbeider : het eendrachtîg verzet tegen het kapitalisme, met zijn nasleep van oorlog en impérialisme. Bij het c uitbreken van dezen oorlog; indien roes.van haat en chauvinisme, in dien maalstroom van leugens, heeft \ het nog jonge Socialisme, verlaten door zyne gezag- j voerende leiders, onmachtig gestaan tegenover het j kapitalisme, om de wereldramp te voorkomen. » In het vierde ooiiogsjaar stellen wij vast, dat een ^ beslissing door de wapenen onmogelijk is. Dekapita- ^ listische regeeringen komen nu ook tôt dat besef. Het 1 uur cier beslissing is daar. Nu of nooit moet het pro- / letariaat zijn stem vferheffen. Onder den machtigen spoorslag van de zegevierende Russische revolutie, moeten de arbeiders aller landen zich eendrachtis* opwerpen tôt een onoverwinbaar bolwerk, tegenover de aanvallen der immer verzwakkende macht van het kapitalisme. Het wereidproletariaat ^oeft opnieuw betrouwen te krygen in de macht zijner organisatie. Bij de beslissing om de vredestafel, moet oôk de arbei-dersklas hare recaten, die zij met onnoemlijk lijden betaald heeft, kunnen doen gelden. » In deze beslissende uren denken wij het recht te hebben, eene krachtdadige actie der geheele partij te mogen "eischen tôt het bekomen van algeheelen, onmiddellijken Vrede. » Dat vragen wij in naam der arbeiders, die aan de fronten hun bloed moeten veil hebben voor belangen, die niet de hunne zijn, - in naam der miljoenen meo. ders en kinderen. die aan den haard treuren om het gemis-van hun duurbaren. « Laat het u duidelijk zijn kameraden, dat het voor-wendsel van meeningsverschil omtrent politieke ge-dragslijn niet volstaat, om onze poging af te wijzen. Gij hebt niet het recht nog langer de stem derPartij te smooren om wille van enkele willekeurige partij-bestuurders; 90 °/0 onzer partyleden willen eene krachtdadige vredesactie, willen Stockholm. »En dat de eindwoorden -van den oproep van het Russische proletariaat ook de onze wezen : « Weg met den Winterveldtocht ! Weg met den Oorlog ! Leve de Vrede en de vrijheid aller Volkeren ! » Broederlijk. » Namens de Belgische Werkliedenpartij (Minderheid sgroep) » De Sekretaris, » J. De Kinder » Voor het Bestuur : » Edward Joris, Jan Vermetten, R. Verbruggen, Filip Lamot, Marg. Vermetten, Leopold Dua, August De Brouwere. » Di?maal heeft het geholpen. Wat men vroeger gebaarde niet te zien, n. 1. dat het proletariaat den oorlog niet wil dat heeft men nu eindelijk onder de dreigende houding der bewustwordende massa moeten zien. Waar men vroeger gebaarde de spraak verloren te hebben om niet te moeten uit spreken het woord van den plicht, daar heeft men nu, onder de vrees voor de overstrooming, onder het dreigende gevaar het politieke schip te zien zinken en dus als stuurlui mee te vergaan plotse-ling als bij mirakel de spraak teruggevonden. Het is nog wel geen duidelijke taal, nog geen vastbe-raden uitspreken van een doelbewusten wil. Het is veel meer nog het stamelen van onversiaanbare klanken, voortgebracht door de onvolmaâkte beweging van een tong waarvan de spanaâr nog niet is doorgesneden. Er ontbreekt nog veel klaar-heid en nog meer wilskracht maar beide hoeda-nigheden zullen komen. Door de Antwerpsche Arrondissements Federatie Arerd de volgende schoorvoetende verklaring uit-jesproken : « Het federaal bestuur van het arrondissement » Antwerpen der Belgische Werkliedenpartij : » gezien de veranderingen dertoestanden sedert » de laatste zitting van den Landelijken Raad, te > weten : » a) de toetreding der sociatistische partijen uit > de Entente-landen (zooals deze uit Frankrijk, > Engeland, Italie, en ook de leiders der Ameri- > kaansche sociaal-demokraten ; » b) de voorstellen van het Hollandsch-Skandi- > naafsch Komitee te Stockholm ; » c) de voorstellen van de Russische soviets > nopens de v^edesvoorwaarden en de interna- > tionale regeling ; « stelt vast : » dat thans België nog het eenige Entente-land > is, waarvan de Werkliedenpartij nog eene afwij- > zende houding aanneemt betreffende de deel-i name aan de vredeskonferentie te Stockholm, » drukt den wensch^iit : » 0ok de Werkliedenpartij een afvaardiging te • zien benoemen voor de vredeskonferentie, doch ■ de deelname afhankelijk te maken van de defini-1 tieve deelname van de Socialisten der Entente- • landen.» Deze blijde mare kwam ons te laat om den nhoud te bespreken doch we nemen ons voor dit le volgende week te doen met al de oprechtheid lie men van ons verwacht. Het goede nieuws vaa>de mirakuleuze genezing ran onze ziende blinde en sprekende spraakloqze nandatarissen vervulle de arbeiderswereld met loop en moed zooals ze ons vervult met het vaste ;eloof en het onwrikbaar vertrouwen in de her-vordende kracht van het revolutionaire Socia-isme.E J. . SS -fSs «S* âl - lift j • 1 Oe Federatie van VakIioBideBi Door het maandelyksch bulletin van de Federatie van Vakbonden, wordt ons bekend gemaakt dat er een schrijven is gericht aan de S. Kommissie enLandelijke Raad waarin, de wensch wordt uitgedrukt'de Vredes-propaganda aan te vatten. Het bericht luidt als volgt : - VREDES-AKTIE. Na korte besoreking wordt besloten tôt het uitdruk-ken van een WENSCH aan de bureelen van de S. K. en L. R. dat deze met aile kracht zouden ijveren tôt het stand komen van den Vrede en het aankuoopen van de Internationale Arbeidersbetrekkingen : Het is 'n berichtje, waarin u ij ons, in zekeren zin mogen verheugèn. Maar lauw, is het nog in ieder geval. Men heeft volgende zin maar eens good na te gaan : « Na korte bespreking wordt er besloten tôt het uitdrukken van een wensch, enz. Het uitdrukken van dien wensch zullen de heeren advokaten van den L. R. welke op dit oogenblik door list en kuiperij, de macht van de Belg. arbeiders in handen hebben, niet doen beven. Waarom EISCHT de Federatie van de Antwerpsche Vakbonden niet van de S. K. en L Ii. dat er onmid-dellijk en met kracht wordt geyverd voor Vrecie enz. Zoolang er te Brussel niet met de vuist op de tafel wordt geldopt, zoolang zal men ons paloeteren. Zoolang er wordt gewenseht en wenschen worden uitgedrukt zal het bij wenschen blijven. Reeds van aile zijden van het land- werd er bij de S'. K. op aangedrongen en gewenseht om zich voor Stockholm uit te spreken. Er werd slechts geantwoord met leugen en bedrog. De Antwerpsche groep, zoowel als de Federatie weet dit en laat begaan. Wanneer nu <le S. K. en L. R , de Federratie met âl hare wenschen en uitdrukkingen laat liangen, — dat hebben deze heeren nog gedaan — dan binnen eenpaar maanden .maar weer een wensch uitgedrukt en de schijn is gered. Indien het waarlijk ernstig wordt gemeend door de Federatie dan is het in ieder geval al te naief om aan menschen welke alleen door onderduimsche werking de L. R in handen weten te houden, den wensch uit te drukken om nu toch maar eens asjeblief over Vrede te gaan spreken. Uit moet het zijn met dat geschipper. Er mag niet meer gewenseht er moet met kracht geeischt worden. De Federatie mag niet vergeten dat ze gevormd is uit Neutrale en Socialistische vakbonden. De vurige drang naar Vrede dezer beide kategoriën van leden groeit met den dag. Als de Socialistische leiders aan hunne plichten te kort komen, dan nemen de leiders der Neutrale bonden het op. Onze kameraden mogen niet langer worden geslachtofferd om de heeren van den L. R. te dienen. J. IntcrnatioDaal oïerziclit SiA&R VREDEi We hebben hier voor ons het adres van het organisatie-Comité van Stockholm aan de EngeUche arbeidersparlij liggen. Zooals onze lezers weien zal Huysmans in naam van het Stockholmsehe Comité de ver-gadering van de Engelsche socialisten die einde dezer maand le Nottigham plaats grijpt bijwonen. '\kliebme dan de oraag gesleld of er dan loch nog middel zou zijn om met de socialisten der Entenle-lànden een krachtdadige beweging op touw te zellen lot het bekomen van passen voor Stockholm. Na de laatsle rede van minister Pichon konden ivij er haast niet meer aan gelooven. Maar ge ziet, kameraden, nooil wanhopen ! Eenmaal breken lochdebande.n die het nievwe leven in zich gekneld houden. De roi van de sociaal-democraiie is te grool, te schoon dan dat wij twijfelen zouden aan zijne roeding. Thans meer dan ooit moet de sociaal-democraiie optreden. De algemeene vrede voor Europa is verscho ven geworden. De ofzonderlijke vrede met Rusland is niet meer tegen le houden. Laat de vredesonderhandelingen nog tien keeren afspringen ; de ofzo^derlijhf. vrede is voor Rusland ononlwijkbaar. 'I Wordt een levens- , behoefle. , Maar... onderlusschen slaan de russische idealistenalleen tegenover de duitsche diplo. 1 maten. ( Met belangslelling volgen wij de praclische 1 uitvoering van het zelfbestem mingsrechl der volkeren. c En onwillekeurig heb ik dan gedacht aan 1 het eigen volk ! j Een volkstemming in Vlaanderen ! Waar c het krïofill van franskiljnns en verbelgischle zwakkelingen, vrucht van 85 jarige stelsel- c matige onderdrukking. ,, ^ Welke historische waarde zou zulke volks- e <termning hebben ? ^ Wij weten niet hoe het in Kurland, in Lithauen, in Eslland gesteld is, maar volkeren die zoo vele jaren vôor minder waardig ge-houden worden hebben geen juist begrip van hun elhnische beslaansvoorwaarden. Wij bewonderen wel het idealism van de russische delegatie, maar wij blijven bij onze b'escheiden meening dat de zuivere oplossing van de nationaliteilen-kweslie door dezen oorlog nooit kan beslist worden en enkel zijn breedsle uitvoering kan bekomen in het onmiddelijk oprichten van den Slatenbond van Europa. Maar het wordt een herschenschim en het wordt een misdaad de oorlog nog langer voorl le zelten om de nationalileilen-kwestie op le lossen. Wij Vlamingen weten best wat die oplossing beteehent onder een kapitalistisch regtem. De eenige oplossing om aan den oorlog een einde temaken isdealgemeene oïitwapening. Daar hebben wij reeds een greintje van ont-waard in de rede van Czemin, nu weer een in de rede van Wilson. Alleen dat standpunl kan de toenadering brengen. Endanlosl zich het nationalileitenvraag-sluk van zelf op. Thans wordt dat vraagsluk * te veel verward met het grenzen vraagsluk, dat uit de tegenstrijdi gemachlsver houding en van de kapitalistische regeeringen ontstaanis. Een nationaliteil ' heeft geen strakke grenzen. » - Dat zouden de soaialisten moeten inzien willen zij aan het eng.natiunalistisch en chauvinistisch drijven van bslanghebbende• grondeigenaars en groot-induslrieelen geen nieuw voedsel geven. Kameraden, door ônlwapening, naar vrede! , 't 1s een harde strijd, dat weten wij, maar 't ù een strijd die ons vereenigt, die ons nau-wer aaneensluit en die vruchten afwerpen zal voor een duurzamen vrede. En dat is loch ons hoofddoel niet waar ! ' •De nationaliteitenslrijd integendeel, ver-wjderl ons van elkaar. Wij willen broeders zijn in de wereld ! P.A.X. Tucht en Tirannjj Het is met tegenzin dat wij dit artikel schrjjven. We • houden ons liefst niet met persoonlijke aangelegen-heden op ; die ontaarden te licht in hatelijkheden. Maar, waar wy ons te verdedigen hebben, waar wy licht hebben te verspreiden, daar zullen wij voor niets terugdeinzen, zelf al koste het den troon van den Czaar die thans in den Werker regeert. Iedereen weet dat de Harmonie « De Werker », voor den oorlog onder het beheer stond van partygenoot Georges Delannoy, socialistisch gemeenteraadslid. We hebben, als Vlamingen, heel wat teleurstellingen ondervonden met onzen vertegenwoordiger Georges Delannoy. Georges Delannoy acht zich ni. dezelfde vertegenwoordiger aan het Vlaamsche volk als Nobels en De Jonghe d'Ardoy, en zoovele andere beruchte frans-kiljonsche barons en graven, landjonkers en wat weet ik al meer. Het schy'nt nu ook dat de persoon van Georges Delannoy niet langer meer beviel aan diegenen die zich zelf aangestèld hcbbeu om over den goeden naam der Antwerpsche Socialistische Partij te waken. Bijzonder alsleider van de Harmonie «De Werker» heeft hij het moeten ontgelden ; hy heeft plaats moeten maken voor Louis Rombaut. Dat zou ons allemaal niets kunnen scliclen, indien de de middelen aangewend om die staatsgreep uit te voeren niet een zonderling licht wierpen op de menta-itelt van sommige bestuursleden, (die zich zelf aanstel-len) uit « De Werker. » lk geloof dat het onnoodig is hier nogmaals in 't lang m 't breed de geschiedenis van onzen strijd te moeten herhalen ; die is genoegzaam bekend. Wy wilden iets doen voor den vrede en voor de jplossing van het nationaliteiten vraagstuk en omdat sulks tegen de kaart was van de patriotische en frans-silonsche leiders, (die zich zelf tôt leiders hadden jitgeroepen) mochten wij die zaken niet in eon partij-.oka.al bespreken- Immers zegden ze. de party bestaat liet en daarbij : wij willen geen toelating vragen aan le duitsche o\erheid omdat wy niet vrij zyn onze mee-ling te zeggen. Edoch, om nu in de Harmonie baas te kunnen spelen îebben ze eerst en vooral een algemeene vergadering loen beleggen en doen aanvragen aan de duitsche >verlieid door eenige leden van de Harmonie, die ze visten op hun hand te zijn Ziet ge nu dadelijk kameraden wat loensche mid-lellen er gebruilct worden om het hooge woord te :unnen voeren. Tegen ons gebaren ze dat ze niet bestaan, maar om 3ts omver te werpen, dat niet naar hun zin is zijn ze e actiefste-menschen die op de aarde loopen En weet ge nu waarop ze juist hun macht steunen : p de patriotische beheerders van de Kapitalistische Looperatief « De Werker. » Die heeren aandeelhouders eslissen over het wel of niet toestaan van een lokaal, n nu moogt ge nog de schoonste socialistische gedach-an verkondigen, als do kapitalisten uit de coopérât!ef

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.