2e Jaargang. — IH° 29 A O CENTIEM Zaterdag 28 Januari 1988 DE NIEUWE TIJD Orgaan van de Mind.erlieidLssocialisten WEEKBLAD __ . Proletariërs aller landen, Vereenigt U ! Karl Marx. Beheer en Opstelraad : LEOPOLD DE WAELS.TRAAT, 6 Elke medewerker is persoonlijk verantwoordelijk voor zijn schrijven * Geeî de wereld waarin gij leeft de goede richting aan, dan zal de tijd de ontwikkeling brengen. » Schiller Eene verklaringdie niet klaar is De Antwerpsche Arrondissements Federatie heeft eene verklaring afgelegd waarvan wij den tekst vonden in de «Belgische Socialist» en in ons vorig nummer afdrukten. Voor wat de Werkersbond van Antwerpen be-treît is het besluit door de Arrondissements Federatie genomen een onregelmatig en ongeldig besluit daar eene vergadering van de A. F. moet voorafgegaan zijn van eene raadpleging der be-sturen van de groepen die de Federatie samen-stéllen. Het bestuur van den Werkersbond van Antwerpen heeft niet vergaderd en indien de verklaring in kwestie gedaan is met goedkeuring van partijge-nooten die zich willekeurig het recht aanmatigen in dergelijke gewichtige vragen in naam van den Werkersbond te beslissen dan hebben die partij-genooten zich schuldig gemaakt aan misbruik van vertrouwen. Het federaal bestuur heeft hier precies dezelfde methode gebruikt die de zoogezegde Landelijke Raad gebruikt heeft toen hij, den brui gevend om partijreglementen, eenige uitgekozene personen bijeen riep die vooruit vvisten dat zij tegen deel-name aan Stockholm moesten steminen. Wij willen echter aannemen dat de bedoeling van het federaal bestuur niet dezelfde was en dat het inzicht in elk geval beter en meer in overeen-stemming met socialistisch plichtbesef was. De Landelijke Raad belegde eene willekeurige en onregelmatig bijeengeroepen vergadering met het vooropgezet doel het socialistisch werk van Stockholm tegen te werken. Om dit doel te bereiken heeft het bureel zich niet geschaamd zijn toevlucht te nemen tôt uitsluiting van de werkliedengroepee-ringen die de chauvinistische drijverij van de Brusselsche Solvay vrienden niet wilden steunen en tôt verspreiding van de grofste leugenberichten die dan oolc in aile socialistische middens op verontwaardiging en misprijzen onthaald werden Men herleze daarover wat wij in ons nummer van 1 September 1917 schreven onder de hoofding : De Landelijke Raad en de Konferentie te Stockholm. Het federaal bestuur van Antwerpen heeft heel zeker betere bedoelingen en onder dat opzicht verheugen wij ons in het feit dat nu eindelijk de officieele partijlichamenhetvoorbeeld der Minder-heidsfractie gaan voigen en onze vredesactie gaan steunen. Het is wel jammer dat het federaal bestuur zooveel kostbare tijd verspild heeft- voor-aleer zijnen plicht te begrijpen en dat zij zich hebben laten beinvloeden door onbenullige klet-sers die steeds den mond vol hebben van «energie» en zelve te lam en te wankelmoedig zijn om de I eenvoudigste socialistische daad te voltrekken. Maar het is hier de plaats niet om de ploertige daden van gewetenlooze mandatarissen onder het mes der kritiek te brengen. We hebben het over den strijd der werklieden tegen de kapitalistische bandieten die het proletariaat intemationaal ûit-moorden en die hebben gedaan gekregen zich daarin te doen helpen door eenige leiders van dat proletariaat zelve. De kapitalistische regeeringen hebben die voor-mannen voor hunne oorlogszucht kunnen winnen door behendige berekening en diplomatisch be-drog. Zij hebben gespeculeerd op de burgerlijke neigingen die nooit opgehouden hebben te bestaan in de zielen van hen die door hunne afkomst en hunne opvoeding vastwortelen in de burgersklas waaruit zij voortkomen. Deze oorlog is voor de werklieden eene ontzettende les geweest waaruit zij hebben kunnen leeren dat het in hooge mate gevaarlijk is voor onze klasse de arbeidersbelangen toe te vertrouwen aan mannen die niet in het werkers-leven en iijden zijn opgegroeid en die ons met wat boekengeleerdheid en wat woordenpraal bedriegen en ten' verderve leiden. ] Hoe verderfelijk en ontaardend die invloed op : de arbeidersorganisaties gewerkt heeft blijkt nog- < maals uit het feit dat, nà drie jaren oorlog waarin ] miljoenen arbeiders voor kapitalistische doelein- < deri geslacht werden, een organisme als het fede- i raal bestuur, nog niet in staat is zich los te voelen i van vooroordeelen om de gebeurtenissen aan uit | een zuiver 1 intemationaal proletarisch standpunt i te beoordeeien. ^ Nù, dat onder den druk van hetin opstand komend r proletariaat, de besturen beseffen dat het oogen-blik tôt handelen daar is, ontbreekt nog steeds de moed en de durf om zonder omwegen vier-karit uit te komen voor wat de plicht en het belang is van eene rein socialistisch denkende en voelende arbeiderspartij. In de verklaring van het federaal bestuur treft ons vooreerst het gémis aan wezenlijke ken-nis en reeele beoordeeling van den toestand. Wij vragen ons af wat er moet verstaan worden onder de woorden waarmede die verklaring begint : « Gezien de veranderingen der toeslanden ■ » sederi de laàtste zilling van den Lande- » delijken Raad.» Er is sedert dien volstrekt niets veranderd dat aan de grondslagen van het socialisme raakt. We kunnen heden nog precies hetzelfde zeggen wat de Minderheidsfractie beweerde in Mei 1917, n.l. dat de oorlog een kapitaAistisch konflikt is waarmede de vlaamsche arbeiders niets te maken hebben. Dat heeft ans nog niemand tegen-gesproken.Onder de redenen die het federaal bestuur in zijne verklaring aangeeft lezen wij onder par. A : de toetreding der socialistische partijen « uit de Entenle-landen.» Hiermede wordt dus be-doeld : dé toetreding tôt de Konferentie van Stockholm ? Maar weten ze dan in onze partij niet dat in de Entente-landen door socialistische ministers de passen voor -Stockholm nog steeds geweigerd worden ? Weten ze dan niet dat nog geen enkele partij zich o/ficieel voor de deelname aan Stockholm heeft uitgesproken ? Of worden hier bedoeld de oppositie groepen in de Entente-landen die tegen de oorlogspolitiek der partijlei-ders in verzet komenendaarvoorin degevangenis gesmeten worden ? Op die verandering van den toesiand hoefde men toch zoo lang niet te wachteff want die heeft zich hier reeds sedert bijna een vol jaar voorgedaan. Of weet het federaal bestuur ook niet dat dit verzet in den schoot der Antwerpsche partij reeds in April 1917 begon en dat wij daarvoor zijn buitengezet, voor duitsche handlangers en voor baatzoekers werden uitgescholden door een half dozijn verwaande hansworsten die de zo'len likken van de heeren patriotards die op het stadhuis een schrikbewind hebben ingesteld ? En wat beteekent verder die duistere taal en dien harrewar in uwe verklaring die niet eens met een eisch, maar met een schroomvalligen wensch eindigt. Is dat de mannentaal van révolutionnaire socialisten ? Aan het begin van die futlooze verklaring wordt gezegd dat gij verandering in de toestanden vast stelt en die verandering bestaat in : de toetreding der socialistische partijen uit de Entente-landen ; gij klaagt verder dat België het eenige Entente-land is waarvan de Werklieden partij nog eene afwijzende houding aanneernt en gij besluit met te zeggen dat gij toch uwe deelname nog afhankelijk iiaakt van de definitieve deelname van de socialisten der Entente-landen. Hoe moet daar nu een eenvoudig sterveling uit wijs worden ? Uit heel die Brabbel taal is er maar een zaak helder. Er heersçht een heiligen angst dat men u van duitschgezindheid zou kunnen verdenken. Entente landen en nog eens entente landen zijn scheering en inslag. Gij zweert bij de Entente, gij bekijkt de wereld door den bril der Entente en ge zoudt willen doen verstaan dat ge ook nog bereid zijt, voor een goedkeurenden glimlach, het bloed van nog duizendtallen arbeiders te verkoopen en dat ailes om zich een schijn te geven van ridderlijkheid , în gehechtheid aan de Belgische regeering, die u n vredestijd doet neerschieten wanneer ge stem-recht vraagt en die u in oorlogstijd in den steek aat en u laat verhongeren. Stelt u gerust. Heel de vereld weet reeds lang dat ge u niet bezondigd i lebt aan den zedelijken moed, vôôr en bôven aller socialisten te zijn die zich nôch om Entente nôch J )m Centrale landen bekreunen. Drie jaar lang , îebt ge ten nadeele van het proletariaat het spel ; 1er kapitalisten der Entente benden en evenzeer fan de andere gespeeld. Ge hebt nu het recht < ferworven eindelijk uwen plicht te doen en de \ jelangen van het proletariaat te stellen boven de )elangen van de volksuitbuiters die, de J rerdeeldheid van het proletariaat in de hand verken, omdat in die verdeeldheid de groote , nacht ligt van het intemationaal kapitalisme. z OVERBOORD ! al de lauwen endeflauwen. Niet wenschen maar EISCHEN moèten wjj. De arbeiders hebben genoeg ellende geleden ; de volkeren hebben genoeg bloed en offers gebracht. In deze opperste uren heeft het proletariaat b.e-hoefte aan mannen van de daad die recht door zee durven gaan en die den moed hebben te willen en te durven WAT ze willen. - E.J. D© Federatie van Vakhonsleii De dood van de diamantnijverheid Onderstaand schrijven ontvingen wij van een trouwe lezer. Wij laten het in zijn geheel voigen, daar wij het belangrijk genoeg vinden en het met den steller in groote trekken eens zijn. : Antwerpen, 21-1-18 Aan de Redaktie van het weekblad De Nieuwe Tijd Orgaan der Minderheidssocialisten Waarde Heeren, Door uw veelgelezen blad lieb ik met groote voldoe-ning, Zaterdag 11. in het blad N. 28 kunnen vaststellen dater bij de Federatie van Vakbonden wat leven begint te komen. Het wordt waarlijk tijd dat men daar ook tôt de overtuiging komt dat het langer duren van den oorlog voor île arbeiders beteekent : omkomen van honger. Vele leden van den A. D. B. zijn liet geschipper van de Federatie beu, en zijn daar reeds meer dan eens rondweg vooruitgekomen tegen liunne bestuurders zelven. Ais de leiders der soc. bonden Ijelangen hebben te dieneri voor hunne politieke bazen van S. K. of L R. dan moeten de andere leiders durven zeggen : Wij zijn met uwe ongezonde politiek niet akkoord, voor Vrede moet er geijverd worden, dat is op het oogenblik het eenige en werkelijke proletarische belang. Wat 'n leed heeft de oorlog al niet gebracht over de arbeiders. Vernedering. langs de'eene en vertrapping langs de andere kant. Het einde van onze ellende is nog niet te overzien. Terwijl hier onze fabrieken en werk-huizen dood liggen bij gebrek aan grondstol'ten en daardoor als k o n k u r r en ton n'p de1»arkt verdwjjnen, middelerwijl wordt er in een van de Entente-landen ailes in het werk gesteid om een van onze bloeiendste nijv'erheden voor onze oogen weg te kapen. In de dagbladen heeft men reeds kunnen lezen dat de egoistische Engelsche regeering ailes in het werk stelt om de diamantindustrie in Engeland in te burge-ren.Dus een onzer bondgenooten die van den ongelukki-gen toestand waarin ons lan<i verkeert, gebruikt maakt om ons nog meer den nek te kraken. Ik wil hier even aanhalen wat een te Londep ver-schynend Belgisch blad ni. « Neptunus, » het Belgisch ministerie, omtrent deze zaak voor de voeten werpt : « Het is aan te nemen, dat het Belgische ministerie van de wijziging in het voornemen der Britsche regeering, wat de diamantindustrie betreft, op de hoogteis geweest en tôt uitvoering daarvan zijn toestemming heeft gegeven, want anders zou men moeten aannemen dat de Britsche regeering haar geschreven woord slechts als iets zonder waarde beschouwt. » (Een vodje papier dus.) Wy meenden in ieder geval dat de Engelsche regeering zich tegenover België had verplicht, geene maat-regelen te treffen die Belgische njjverheden zouden kunnen treffen. Dat dit een der ergste krisissen is welke de diamantnijverheid gaat doormaken kan men nauwelyks be-twjjfelen, als men bedenkt dat er een consortium is samengesteld, bestuurd door de machtige De Beers-maatscliappij en het Ru^-syndikaat. Tegen deze machtige vloed van het kapitaal is het bijna onmogelyk, op te komen. Daar komt dan nog by, Engeland de bezitster van de koloniën waar de ruwe diamant wordt gevonden, heeft daardoor de ruw-pro-ductie van het diamant in handen. Voortaan zal men nog alleen dat kunnen verwerken, dàt wat de heeren van het consortium ons welwillend willen voorzetten. « Wy vechten voor de vrijheid van de kleine... » enz. De oorlog zal dan eorst eindigen, als de kleine volkeren zieltogend ter aarde liggen. De bestuurders van A. D. B. en van aile vakbonden kunnen nu goed werk verrichten, want de moeilijke toestand welke intreedt voor de* diamantindustrie is toepasselyk op al onze nyverheden. Tegen dit plan van de Engelsche financiers, moet door de Federatie en vooral door de A. D. B. met kracht worden opgekomen. Met meer energie moet de Vredesbewegifig worden aangevat, vermits de oorlogstoestand de groote schul-dige is van dezen nieuwen aanslag op onze bloeiende nyverheid. Het is niet voldoende van zoetjes en lauwtjes in het Mededeelingsblad over Vrede te praten, men moet durven de tanden laten zien, desnoods op de straat komen. Onze Vredeseisch moet weêrklinken tôt over de vuurlinies, opdat de afgevaardigden der arbeiders, welken nevens de burger-ministers zetelen, hunne ooren ervan tuiten. De wil van de arbeiders is Vrede, en de regeerders moeten er bewust van gemaakt worden, dat wij er geiîoeg van hebben nog langer dienst te doen als hun trekos. En de Syndikale Kommissio ? Is deze toestand nu niet een buitenkansje voor de 3. K. om aan de arbeiders tetoonendat men het oprecht met hen meent ? Nu is het de tijd voor de S. K. om met sterke hand in ;e grypen. Of dient er nog steeds gewacht tôt de hhn-Vandervelde en consoorten het sein geven ? Vergeet liet heeren van de S. K. dat men dan juist zoolang zal ivachten tôt de eene nyverheid na de andere vernietigd lal zijn. Wanneer er nu niet wordt ingegrepen door de S. K. dan snap ik haar bestaan niet. Ik durf hopen. Waarde Heeren, dat ge dit schrijven in uw blad zult willen plaatsen, eu tevens druk ik den wensch uit dat de leiders onzer vakbonden met kracht de Vredespropaganda zouden aanvatten, om te redden dat wat nog te redden is. Dat zij niet vergeten dat de arbeiders, gebukt onder den zwaren oorlogslast een oog in 't zeil houden. Met achting, Een diamantman. Intemationaal ove:îicht NAAR VREDEî Een gebeurtenis van belang. Aanstaande vrede tusschen Oekraine en de Midde< machlen. Een voorbeeld dat zeker en vast navolging verdient en dat, zonder vrees voor tegen-spraak, door'de volkeren van heel de wereld met smachtencl verlangen wordt tegemoet gezien. Ja aile volkeren willen bepaald vrede ! Alleen de regeeringen kunn,en niet ocereen-komen-!Wat een zonderling schouiospel ! De regeeringen die heeten de verlegenwoordigers van het volk te zijn beijveren zich nog steeds de doeleinden van hun vijanden in een verkeerd daglicht le stellen. Ilet volk inlégendeel wil dadelijk de vrede ingeleid zien om eer* einde te maken aan de meest dfschuweljjke slachting clie ooit menschengeheugen gekend heeft. Wat zal het de geschiedschrijver moeilijk vallen om in dezen chaos van tegenslrijdig-heden dejuiste richtsnoer voor de handelingen der regeeringen te ontdekken. Maar wij socialisten zullen alvast den nagel , op den kop slaan als 10e beweren dat door ! dezen oorlog de tegenstrijdige belangen van de kapitalisten in voile naaktheid tevoorschijn zijn gekomen en dat de vrede juist daarom onmogelijk is, 't Is immers een levenskwestie voor hen / Maar wat moet voor ons socialisten de les zijn ? Hebben wij niet sedert jaren de strijd aangebonden tegen het uitbuitend kapitalism? Zijn wij niet sederi jaren de uitgesproken vijand van het militarism? Zijn wij niet sedert jaren de voorvechlers van een nieuvj Recht ? Gaan wij dan nog aan de heeren kapitalisten toelaten, ten onzen koste,Jiun persoonlijke belange.tjès te beliartigen ? Als deze oorlog eindigt met een kapitalistische vrede dan heeft de sôciital-demohratie als herrormend en nieuw-leven-brengend ver-schi'/nsel uitgediend en heeft zij de rij ingeno-men van de brave burgerlyke partijen die zich rond het vaandel van de liuichelachtige vaderlandslietde scharen. Het woord is aan het verzet der sociaal. demokratie. 3 De sociaal-demokratie moet het kapitalisme ' knotten en dat kan het alleen door het cormen van een " Internationale statenbond en door « Ontwapening. » Dàt moet de leuze zijn van den socialis-tischen vrede. Dàt moet de reden zijn van het socialistisch verzet. Arbeiders uit "Engeland en Frankrjk, ge begint het le begrijpen. Ge dreigt met, staking wanneer uive regeeringen niet dadelijk eene vredesconferentie uitroepen. En ge wor-H voor verraders gescholden. Wij juichen in u 'te verlossers toe ! In Oostenrijk en Duitschland, is van de regeeringen oerkregen dat zij aile-annexio-nism laten varen. Zoo is de toeg toi de socialistische ocereenslemming bereidt. Voîharden ! Gij zijt de MAC HT. Gebruikt ze en doet een einde aan den oorlog komen. Ge zult den dank va-n duizenden verwerven. Ge zult ook liclxt kunnen brengen in den Rus-sischen warboel ! L)e zege is aan het proletariaat ; de onisla-ving van het proletariaat is nakend ! Maar daartoe behoorl een wilskrachl, een moed en een durf en een klaarzienden geesl. Wie brengt ons op het goede pad lerug? Wie bereidt den weg voor den vrede ? P.A.X.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.