£e Jaar-gam - M1-- 30 1 O CENTIEM Z^terdîsg £ Februari I9S8 DE NIEUWE TIJD Orgaan van cie Mincierlieitlssocialisten WEEKBLAD Proletariërs aller landen, Vereenigt U ! Karl Mar: Beheer en Opstelraad : LE0P0LD DE WAELSTRAAT, 6 Elke medewerker is persoonlijk verantwoordelijk voor zijn schrijven « Geef de wereld waarin gij leeft de goec richting aan, dan zal de tijd de ontwikkelir brengen. Schiller De Weg naar de Macht Onder de beschaafde landen bestaat er gee land ter wereld waar de arbeiders met meer ge wetenloosheid worden uitgezogen als in België Er is geen land waar de loonen zoo laag en d werkuren in verhouding zoo lang zijn. En dez toestand die in algemeenen zin heel het belgisch proletariaat neerdrukt bereikt zijn toppunt i Vlaanderen. Nergens wordt vrouw- en kindei arberd, nergens wordt de huisarbeid zoo onbe schaamd uitgebuit als in Vlaanderen omdat dez uitbuiting stelselmatig wordt in de hand gewerk door eene regeering die van haar volk vervreem i is. Heel het Belgische regeeringsstelsel is er o berekend de Vlaamsche arbeiders in een toestam van minderwaardigheid te houden. De schandale van de steenputten van Boom door onzen partij genoot De Schutter in het parlement aangeklaag* en door onzen betreurden kameraad Preumon beschreven, hebben bewezen dat in Vlaanderei de kapitalisten het recht hebben alie arbeidswetten te verkrachten. Het wraakroepende art. 310 bewijst daar tegen over dat de arbeiders alleen plic/i/en doch geern rec/t/en hebben. Waar de Waalsche arbeiders onder diezelîdt algemeene wantoestanden lijden moet, daar word het leven van den Vlaamschen arbeider nog tien maal droeviger omdat sedert 1830 de Belgisch* Staathuishoudkunde onder den invloed staat var fransch kapitaal, dat er belang bij heeft der opbloei van Vlaanderen en bijgevolg de welvaar en de ontwikkeling van den Vlaamschen arbeidei te onderdrukken. Daarom werd er voorai gezorgc dat de arbeider in Vlaanderen beneden het verstandelijk peil van zijn Waalschen makker bleef. Het Vlaamsche proletariaat moest dom gehou den en verbeest worden omdat het dan eene wil looze, weerstandslooze melkkoei voor de îransche of fransch-belgische kapitalisten zou blijven, Het gémis aan besef van eigen kracht en eigen cultureele waarde maakt van een volk en voorai van de arbeidersklas eene in slavernij berustende massa waarvan George Eekhoud in zijn tragisch verhaal « Burck Mitsu » zeggen kon : « Het » slavenjuk is hen zàà eigen geworden dat zij « er het bewuslzijn van verloren hebben in » zulke mate dat zij naar geen vrijheid meer n verlangen.» De fransche bourgeoisie die met behulp van het fransche leger door eene samenzweering tegen Willem I, zich meester maakte van de regeering met het doel Vlaanderen en Wallonie bij Frankrijk in te lijven heeft dat in 1830 zoo goed begrepen dat zij onmiddellijk de staatsmacht gebruikt heeft om aile ontwikkelingsfactoren voor het vlaamsche volk te vernietigen. De groote sociale macht kennende die een volk sterk en degelijk maakt en die de wezenlijke grondslag is van zijn stoffelijke welvaart, v/as de eerste zorg der nieuwe regeering, de taal van het volk te doen verdwijnen. Een scheidsmuuur optrekken tusschen het volk en zijn meeSters, tusschen den bezitter en den niet be-zitter, tusschen den voorlichter, de mannen der wetenschap en de school van het volkskind, was de eerste en ook de beslissende stap naar vervreemding en verknechting. Een koninklijk besluit deed een, voor het volk vreemde taal invoeren voor het hooger en middel-baar onderwijs. De eigen taal mocht alleen nog als lecrtaal gebruikt worden in het lager onderwijs, dat is te zeggen, in de volksschool, de eenige school waar de arbeider zijn kinderen kan heen sturen om wat schainele kennis te vergaren. Daardoor was de grocte, beschavende kracht i die van het onderwijs uitgaat vernietigd, daardoor was de weg die voert naar de zedelijke en geeste-lijke ontvoogding afgesneden voor den arbeider. e Maar ook dit was den vreemden heerscher niet e voldoende. Het afsluiten van de bron der hoogere e kennis was nog geen voldoende waarborg voor n de dienstbaaiheid en de verknechting van den vlaamschen werkman. Zijn groote aanleg en zijn . taaie, volhardende natuur die hem door de eeuwen e heen gekenmerkt heeft, die van elken stielman in t de Middeleeuwen een kunstenaar had gemaakt, j stelde nog een te groot gevaar voor technische bedrevenheid daar en, eens meester in de tech-3 niek, zou hij wellicht weer de vrijmakende ekono-j mische macht veroveren. Daarom i geen vakonderwijs in Vlaanderen - en waar het nimmer stremmende voortschrijven i der techniek, die eene behoefte werd voor het t kapitalistische ontwikkelingsproces, de noodzake-i lijkheid van degelijk vakonderwijs gebiedend op-drong, daar werd dit onderwijs, in vlaamsche steden IN DE FRANSCHE TAAL gegeven. De Vlaamsche arbeider die hooger op wilde door zijn vakkennis moest dan het verwerven van die * kennis betalen met vernietiging van zijn eigen-dommelijkheid, met ontaarding van* zijn eigen ' zedelijke persoonlijkheid. Want, vooraleer tôt de kennis van zijn vak te kunnen geraken was hij gedwongen zich in denken en begrijpen in te leven in een andere taal dan de zijne, bijgevolg zich te ver vreemden in eigen land, aan . eigen haard. Dit beteekende voor ons arbeiders I volk de wreede keuze tusschen zedelijk verval of ekonomischen ondergang. Het gevolg van dit misdadig regiem heeft beide uitzichten bereikt. De Vlaamsche arbeidersmassa is én zedelijk vervallen én ekonomisch onderge-gaan. Dit gaf aan Marx het wereldbekende axioma in de pen : België is het paradijs der ■kapitalisten ! Hij had er moeten bijvoegen : « en Vlaanderen de het van het proletariaat. d Wanneer tegen die wraakroepende toestanden wordt ingegaan, wanneer wij de grieven van het Vlaamsche proletariaat aanklagen en de kapitalis-tische wurgers in beschuldiging stellen dan zijn er schipperende volksleiders, die de kool en de geitwillen sparen, die ons spreken van historisch gegroeide toestanden. En daarmede meenenzij ailes gezegd te hebben. Inderdaad, wij staan hier in Vlaanderen voor wantoestanden die historisch gegroeid'zijn. Ailes wat met geweld en willekeur zoolang recht ge-houden kan worden dat men er zich aan gewend heeft en er in berust, is historisch gegroeid. De wezenlijke « slavernij » was historisch gegroeid toenhet leenroerig stelsel der middeleeuwen er verandering in bracht en de heerendiensten de lijfeigenschap, waren ook historisch gegroeid toen de opkomst van de kapitalistische productie-wijze in de 16de eeuw de maatschappelijke orde verbrak. De romeinsche slavenstand was ook historisch gegroeid toen Spartacus, d; hoofdman der opstandelingen zijn slavenboeien brak en de romeinsche legioenen in bedwang hield. Dat de Vlaamsche arbeider nu reeds 80 jaren als muilezel beschouwd en behandeld wordt ten believe van uitheemsche kapitalisten, is een historisch gegroeide omstandigheid, maar een even groote historische waarheid is het dat tegen alie verdrukking èèns verzet komt en dat dan de historié zelve eene andere weirding aanneemt die nieuwe toestanden historisch doet groeien. Daar-toe is alleen maar noodig dat het keerpunt der historié te baat genomen wordt. Vlaanderen staat op dit oogenblik aan een zulk historisch keerpunt dat voor hem, als het wil, de weg naar eigen volks-macht opent Aan de arbeiders is het, nu te be-slissen, te willen en te durvçn. i Dat deel der Vlaamsche burgerij dat nog ni zijn zlel versjacherd heeft voor vreemd goud e vreemden tooi, waagt er ailes op om door eet beweging, belichaamd in de Raad van Vlaanderei de staatsmacht in handen te krijgen. De uitroeping van De poîitieke zelfstaiidigheid van Vlaanderen is een revolutionaire daad die, naar de omstandigheden, goed of slecht zal g noemd worden. Wie wint zal een held zijn en w verliest wordt een schelm ; dat is ook een hist< rische waarheid, die wij, socialisten, maar al goed geleerd hebben. Vôôr de kiezing zijn w schurken, dieven, brandstichters en nà de kiezinj als we een paar zetels veroverd hebben, zijn u menschen waarmede men praten kan. De arbeiders mogen tegenover de bewegin van de Raad van Vlaanderen vijandig of vrien< schappelijk staan, goed of afkeuren, vertrouwe of wantrouwen koesteren. Dat doet niets ter zaki Een feit is het : er is in Vlaanderen, zooals trouwens in 'ne-Europa, een nieuwe orde in wording ; er groeie nieuwe rechtsbegrippen en nieuwe machtsverhoi dingen die, wat ook het verloop van den oorlo moge wezen, nieuwe staatsvormen zullen in h< leven roepen. De vraag voor de socialisten is : zal de arbeider; klas de gebeurtenissen lijcîelijk ondergaan en d nieuwe macht laten begaan of zullen zij uit d gebeurtenissen trachten te halen wat voor onz klasse te halen is. Zullen de sociaal-demokraten die zich aange sloten hebben bij het Manifest van Stockholm waarin zelfstandigheid voor Vlaanderen en Wa! lonië als grondslag der vredesonderhandelinge aangegeven wordt, roerloos blijven toezien te ailes voltrokken is of zullen wij trachten uit dez gebeurtenissen inunt te siaan en nieuwe grond slagen leggen voor arbeidersrecht en arbeidersmacht in de naaste toekomst. De Partij, de officeele Belgiscne Werkliede: Partij, moet zich uitspreken, zich orienteeren e: hare houding tegenover de nieuwe toestande bepalen. Wij moeten aan onze geestverwante; over aile grenzen heen, zoowel naar de Central als naar de Entente, doen weten, niet wat enkel leiders, maar wat de meerderheid onzer partij genooten wil. Doen wij dit niet dan dragen wi de zware verantwoordelijk'neid voor het lange voortzetten van de slachting die onze klasse uit moordt. E.J. Internationaal overziclit gaAÂH VREÛE! De Duilsche en Ooslenrijksche diplomate> zullen op het oogenblik van ons verschijnet reeds in Brest-Lilotsk de vredesonderhande lingen met Rusland en Oekraïne lier cal heb ben... ten minsle als de a/geoaardigden ui; de laatsgenoem-le landen aangehomen zijn. Want heel klaar is de toeslani in lie, Ooslen niet. De rus-nsche re valutie dreigt in een anarchie te ontaarden en wie weel of niei nogmaals prolelarisch bloed vergolen zaï worden... om de bur g erlijke kapitalisten teruç aan het beioind te brengen. De socialisten uit het overige Europa, dra-g en de veranlwoordehjkheid vanduen war-boel.Waarom hebben ze niel naar de slem van Huysmans gelmsterd. Neen ! De leiders der soc. démocratie, 't calt mij hard het te moeten schrjven, hebben zich voorgespannen om du patriolische wenschen hunner rejeeringen te verwezenlijken. En zoo komt het dat de proletariërs, de et verschopten, de verdrukten nog geen vrede :n hebben, terwijl de leiders zich gemoedelijk le neslelen in hun fluweelen minislers-zetels. i, Van daaruit maken zij dan redevoeringen op het uithoudingsvermogen der bewuste arbeiders die tôt het einde willen strijden voor de overwinning der démocratie ! Arme Van der Velde ! al En de Belgische regeering heeft het niet •e eens noodig geoor ieeld de arbeiders te ver } zekeren dat na den oorlog het elementairste democratische recht ni. algemeen stemrecht zal ingevoerd worden. De belgische arbeiders die nu hun bh.ed vergieten voor de heerschzuchtige kapitalisten om de « beschaving te redden » zijn nog sleeds 'in het onzeker of zij niet na als voor den j oorlog aan de vernederste uitzonderingswel-n ten zullen bloelgesteld blijven en als « bar baarsche wildemannen s zullen geoordeeld worden. Zij weten niet of art. 310 al afgc-schaft is. -1 De lieer Van der Velde, (hij heeft er al de n deftigheid van) wil onze broeders doen iter-l" ven en hun vrouw en kinderen in ellende ë doenomkomen om de weinige franschen uit Elzas - Lotharingen te redden en de eenige duizenden llaljanen te bevrijden, terwijl die-3" zelfde MILJOENEN Vlaamsche slahkers e verstnkken blijven van het elementairste recht e der nolkeren, het uitsluilelijk gebruik hunner e taal. Waar en hoe heeft Van der Velde van de belgische regeering een schijn van toe-- M^bingen tegenover de eischen der Vlaming^n kunnen bekomen ? Heeft- hij kunnen beletten dat Vlaamsche jongens gestraft werden omdat zij croenenjuist dàt waar voor Van der Velde a een oorlog wilt doen voortduren ? Haichelarij is 't by U, Van der Velde ! e Hoeveel lie ver lees ik dan wat Huysmans zegl en schrijft. Die blijfl logiek en konsekwenl en als zijn praktische voorslellen slechls de uiting zijn van zijn opportunisch voorgevoel dan weten wij dat hij bij verandering in de ormtandig-1 heden ook andere praktische voor stellen gereed 1 heeft. 1 Huysmans blijfl Vlaming enwil het Vlaam- 1 sche vraagstuk opgelost zien op de kcmende 2 Vredesconfereidie. 1 De proletariërs uit aile landen willen vrede, zij loillen een duurzamen vrede die enkel J rnogelijk is door ontwapening en door het stich-r ten van een Volkerenbond. Socialisten dat was het wachtwoord dat u vereenigde, kan u dat niel meer her-vereeni-gen ? _ Stockholm ! Voor wanneer dan toch ! ! ! P.A.X. PAHT8JTUC21T i Het zijn alloûs cle eerlooze handelingen t van het despotisme, die de burgers van elhaar scheiden. en mistrouioen, vertwij-feling, en ondertingen afkeer in ieders gemoed s t or ten. , (Karl Kautskv) Dit scherp oordeel van onzen waklceren partijgpnoot kan aldus gewijzigd « Het zijn altoos cle rerloozo lian-' delingen van bekrompene partijbestuurders, die de partijgonooten van elkaar scheiden, en mistrouwen, vert wij feling, en onderling^n afkeer in hun gemoed storten » goed op sonimige partylei'lers worden toege past Inderdaad, hoe zou ooit eene minderheidsgroep ont-staan zyn moest er aan aile partij genooten do vrjjheld gegeven zijn hun standpunt in de partij zelve te be-spreken ? Niets! Dus geen e scheiding, geen mistrouwen, hetgeen er nu maar al te veel heerscht, geene vertwijfeling onder partijgenooten, en zeker geen afkeer tusschen vriendon omdat zij 7,ich wat te kras uitdrukten. De partyleiders verkozen ons do vrijheid van het woord te ontnemen. We mochten noch over Stockholm spreken, noch over het Vlaamsche aktivisme handelen, Zulke dwingelandij kan nu wel een tijrlje duren, maar in een sooiaal-democratisch midden komt men ras daartegen in verzet. en dan eorst ondervindt men wat verwoesting er heeft plaats geliad. Ailes wat ons heilig was is in verval, om maar te noemen, de Volkshoogeschool. de Harmonie, het ver-

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.