N u m mer 2. Anril 191/ HET Soete Waesland Kn<ifpliit>v Onrlnnuhlad nnnr rh> Snltlnlpn van lu'l " Lanri van Wars .. OPSTEL : Mededeelingen en steun te zenden aan : Hendrik HEYMAN, onder-ollicier, hôpital militaire belge, rue Ancelot, Le Havre (France). Wat verlangen onze jongens ? Onzejongens zijn en blijven bovenal pvacli-sche raannen. Practisch zijn, zit in het bloed der Vlamingen. Ze houden niet al te veel aan ronkende woorden en goedkoop wierook-'zwaaien ! De Wazenaars noemen dal « zeepblaaskens»! Sommigen die van uit Hun bureel helklin-kende « lofartikelen » schrijven over onze on-zeggelijk groole heldeh, (ze vallen bijna in be-zwijming als ze dat neerpennen !) hebben dat vergeten ! Ze begrijpen maar niet hoe onze goede « jassen » zoo bloedonversehillig kunnen l)lij-ven als men lien een van die « salonartikels » voorleest ! « Geen spier op hun wezen ver-» trok — zei me een journalist van de wie-» rookcategorie — geen spier op hun wezen » vertrok, ze verpinkten aleens nog niet en ze » smakten aàn hun pijp lijk « Zeelanders »... » en toch zei liij — 't was zoo schoon gc-» schreven ter hunner eere » ! Ja maar, die journalist vergat, dat schoon schrijven lieel goed is, maar goed schrijven nog veel beter ! Zoo is 't ook met de behandeling onzer jongens in 't leger. Veel op lien boffen is goed... ze verdienen dat en... 't doet geen zeer... Maar hun het zware leven zoo aangenaam mogelijk maken is nog beter... en dat hebben ze geerne ! Èn zie, dat is het juist wat ze verdienen. Vv'ant, waarachtig, 't is om u een breuk te lachen, als gij in sommige artikèls leest, dat onze jongens zicli uit loutere vaderlandsliefde bijna onder de obussen gaan zetlen 0111 de woede van den « Mof te térgen », dat ze uit loutere vaderlandsliefde, al zingend den « assaut » doen en « alléluia » zingen als ze tôt over de knieën mogen in de modder pjoetsen ! Ge moet dat niet gelooven ! Onze jongens blijven mensclien gemaakt uit vleesch en beenen... Als de « dikke Bertha » twee-en-veertigers spuwt, dan « muizen » de mannen er uit,om zich te verbergen ! En ofze gelijk hebben. Als 't « assaut » te doen is, rillen ze wel een oogenblik van angst, maar ze bevelen hun ziel in (iods handen en... doen hun plicht ! Als de modder tôt over' hun knieën staat, zullen ze nogal cens « sakkeren », en ze noemen hem oi' liaar « 'nen engel », die hun na zoo'11 ploetspartij nen goeden « baat » (glas hier) of een terme pijp kan aanbieden... Op huis peinzen ze veel, op hun vrouwen, op hun kinderen, op hunne duurbaren. 't Zijn jongens met een liart, met een gevoelig hart, dat gedrukt gaat onder de pijn van de lange scheiding. Wij zijn overtuigd, dat onze Waassche jongens ei- veel meer deugd zullen aan hebben, wanneer 011s nederig bladje hun regelmatig wat nieuws uit het lieve Waasland zal kunnen mededeelen, dan dat wij lien elke week een wierookvat op den neus aan stukken slaan ! Onze jongens zijn practisch ! Hunne vaderlandsliefde ook is practisch — Dat toonen ze al sedert 32 maanden... en dat zullen ze nog toonen als 't er op aankomt ! JDe « Mof » zal er nog wel weten van te spreken dat onze mannen « een beelje daar zijn ! » Wat onze jongens boven ailes verlangen, 'I is goed beliandeld te worden... Zij hebben een hart, als wie ook ; ze hebben noodwendighe-den, verlangens, rechtvaardigheidsgevoel als wie ook ! \Yie dat steeds voor oogen houdt en er naar handelt, is een wijze man en bewijst aan het vaderland een onscliatbaren dienst. Want, wie «liefde» èn blijdschap èn betrou-wen oiiderhoudt in de harten onzer jongens, die werkt mede tôt de groolmaking van 011s leger en, in laatste orde, tôt de vrijmaking van ons duurbaar Vaderland ! Hendrik Heyman.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.